Fabulae Aesopicae collectae ex recognitione Caroli Halmii

91쪽

157. 'φίονος. F. M. C. 140 et p. 338. B. 62. Nμίονός τις ἐκ κριθῆς παχυνθεῖσα, ἀνεσκίρταμνε, καθ' εαυτην βοῶσα ' πατήρ μου ἐστιν Ἀπος ο τατωρ

μος, κἀγὼ αὐτφ ὀλη ἀφωμοιώθην. Καὶ δη ἐν μια ἀνάγκης ἐπελθουσης, ηναγκάζετο η ημίονος τρέχειν'ώς τοs δρόμου ἐπέπαυτο, σκυθρωπά ζουσα πατρὸς του ἄνου ευνυς ἀνεμνήσθη. O μυθος δηλοῖ, ὁτι δεῖ, καν ὁ χρόνος ἐνέγκη τινα εἰς δόξαν, τῆς εαυτου αρχῆς μὴ ἐπιλαθέσθαι' αβεβαιος γάρ ἐστιν ὁ βίος ουτος. 158. Ηρακλῆς, υρροὴ καὶ Κακία.

Πρόδικος ὁ σοφὸς ἐν τω συγγράμματι τῶ περὶ μακλέους ωδε περὶ Ἀρετῆς ἀπεφαίνετο ' φησὶ γὰρ υρακλέα, ἐπεὶ ἐκ παίδων εἰς ῆβην ἄρμῆτο, ἐν ί οι νέοι

ξδη αυτοκράτορες γιγνόμενοι δηλουσιν εἴτε την διαρετῆς οδὸν τρέψονται ἐπὶ τον βίον εἴτε την διὰ κακίας, ἐξελθόντα εἰς ἡσυχίαν καθῆσθαι ἀπορουντα οπο- τέραν των οδῶν τράπηται και φανηναι αυτs δυο γυναῖκας προσιέναι μεγάλας, την μὲν ετέραν ευπρεπῆ τε ἰδεῖν καὶ ἐλευθέριον φυσει, κεκοσμημένην τὸ μὲν σῶμα καθαριότητι, τὰ--ματα αἰδοῖ, τὸ δὲ σχῆμα σωφροσυνρ, ἐσθητι δὲ λευκῆ, την δ' ετέραν τεθραμμένην μὲν εἰς πολυσαρκίαν τε καὶ απαλότητα, κεκαλλωπισμένην δὲ τὸ μεν χρῶμα ωστε λευκοτέραν τε καὶ ἐρυθροτέραν του ἔντος δοκεῖν φαίνεσθαι, τὸ δὲ σχῆμα ἄστε δοκεῖν ὀρθοτέραν τῆς φυσεως εἶναι, τὰ δὲ ὀμματα ἔχειν αναπεπταμένα, ἐσθῆτα δὲ ἐξ ἐς αν μάλιστα ἡ ωρα διαλάμποι ' κατασκοπεῖσθαι δὲ θαμὰ εαυτην, ἐπισκοπεῖν δὲ καὶ εἴ τις ἄλλος αυτὴν θεῆται, πολλάκις δὲ καὶ εἰς τηνεαυτῆς σκιὰν ἀποβλέπειν. Σὸς δ' ἐγένοντο πλησιαίτω

92쪽

ρον του Ηρακλέους, την μὲν πρόσθεν ήηθεῖσαν ἰένατον αυτον τρόπον, την δ' ἐτέραν φθάσαι βουλομένην προσδραμεῖν τp Ηρακλεῖ καὶ εἰπεῖν ' ,Mρῶ σε, ω 'φάκλεις, ἀπορουντα ποίαν οδον ἐπὶ τον βίον τράπη. ρανουν ἐμε φίλην ποιηση, ἐπὶ την ηδίστην τε καὶ ράστηνοδον αξω σε, καὶ τῶν μὲν τερπνῶν ουδενος αγευστος ἔσει, των δὲ χαλεπῶν απειρος διαβιωσει. Πρῶτον μὲν γαρ ου πολέμων ουδὲ πραγμάτων φροντιεῖς, ἀλλα σκωπουμενος διοίσει, τί ἄν κεχαρισμενον η σιτίον η ποτὸν ευροις, η τί ἰν ἰδὼν η τί ἀκουσας τερφθείης, η τίνωνοσφραινόμενος η ἀπτόμενος ησθείης, τίσι δε παιδικοῖς ομιλων μάλιστ ἀν ευφρανθείης, καὶ πῶς ει μαλακώτατα καθευδοις, καὶ πῶς ἀν ἀπονώτατα τούτων πάντων τυγχάνοις. Ἐὰν δε ποτε γένηταί τις υποψία σπάνεως ἀφ' ἄν ἔσται ταυτα, ου φόβος μη σε ἀγάγω ἐπὶ

το πονουντα καὶ ταλαιπωρουντατῶ σώματι καὶ τύ ψυχηταυτα πορίζεσθαι, ἀλλ' οἷς δν οι ἄλλοι ἐργάζωνται, τούτοις συ χρησει, ουδενος ἀπεχόμενος οθεν ἀν δυνα- τον η τι κερδῆναι ' πανταχόθεν γὰρ ἀφελεῖσθαι τοῖς ἐμοὶ ξυνοsσιν ἐξουσίαν ἐγὼ παρεχω. - καὶ ὁ 'φακλης ἀκουσας ταυτα Dω γυναι, - ἔφη ,, ἴνομα δε σοι τί

ἐστιν; Η δέ - οι μὲν ἐμοὶ φίλοι - ἔφη - καλουσί με

Eυδαιμονίαν, οἱ δὲ μισουντες με υποκοριζόμενοι ονομάζουσι Κακίαν. - καὶ ἐν τουτω η ετέρα γυνη προσελθ υσα εἶπε ' ,, Καὶ ἐγὼ ηκω προς σὲ, ἁ φάκλεις, εἰδυῖα τους γεννησαντάς σε καὶ την φυσιν την σην ἐν τηπαιδεία καταμαθουσα, ἐξ ἄν ἐλπίζω, εἰ την προς ἐμὲ οδὸν τράποιο, σφόδρ' ἄν σε τῶν καλῶν καὶ σεμνῶν ἐργάτην ἀγαθὸν γενέσθαι, καὶ ἐμὲ ἔτι πολὐ ἐντιμοτέραν και ἐπ' ἀγαθυῖς διαπρεπεστέραν φανηναι. Ουκἐξαπατησω δέ σε προοιμίοις ηδονης, αλλ' ηπερ οι θεοὶ διέθεσαν τα ὁντα διηγησομαι μετ' ἀληθείας. Tῶν γὰρ

93쪽

oντων ἀγαθῶν καὶ καλῶν ουδὲν ανευ πόνου καὶ επιμελείας θεοὶ διδόασιν ἀνθρωποις, ἀλλ' εἴτε τοῖς θεους ῖλεως εἶναί σοι βουλει, θεραπευτεον τους θεους, εἴτευπο φίλων ἐθέλεις ἀγαπασθαι, τους φίλους εὐεργετη- τεον, εἴτε υπό τινος πόλεως ἐπι μεῖς τιμῆσθαι, την πόλιν ἀφελητεον, εἴτε ὐπο της Ἐλλάδος πάσης ἀξιοῖς ἐπ' αρετη θαυμάζεσθαι , την Ἐλλάδα πειρατέον ευποιεῖν, εἴτε γην βούλει σοι καρποὐς ἀφθονους φέρειν, την γην θεραπευτεον, εἴτε ἀπο βοσκημάτων otει δεῖν πλουτίζεσθαι, των βοσκημάτων ἐπιμελητέον, εἴτε διὰ πολέμου ορμας αυξεσθαι καὶ βουλει δυνασθαι τους τε φίλους ἐλευθεροsν καὶ τους ἐχθρους χειροsσθαι, τὰς πολεμικὰς τεχνας αυτάς τε παρὰ των ἐπισταμενων μαθητεον καὶ οπως αυταῖς δεῖ χρησθαι ἀσκητέον ' εἰ δὲ καὶ τω σωματι βουλει δυνατὸς εἶναι, τy γνωμI υπηργτεῖν ἐθιστέον -τὸ σῶμα καὶ γυμναστεον σῶν πόνοις καὶ ἱδρωτι - Καὶ η Kακία υπολαβοsσα εἶπεν ' ,, ἐννοεῖς, ω Ηράκλεις, ως χαλεπην καὶ μακρὰν οδὸν επὶ τὰς ευφροσύνας η γυνή σοι αυτη διηγεῖται; ἐγὼ δὲ ραδίαν καὶ βραχεῖαν οδὸν ἐπὶ την ευδαιμονίαν αξω σε. καὶ

ἡ 'Ἀρετὴ εἶπεν - ω τλῆμον, τί-σὐ ἀγαθὸν ἔχεις; ἐ

τί ἡδυ οἶσθα μηδὲν τουτων ενεκα πράττειν ἐθέλουσα;ῆτις οὐδὲ την των ἡδέων ἐπιθυμίαν αναμενεις, αλλὰ πρὶν ἐπιθυμῆσαι πάντων ἐμπίπλασαι, πρὶν μὲν πεινῆν

ἐσθίουσα, πρὶν δὲ διψῆν πίνουσα, καὶ ῖνα μὲν ἡδεως φάγyς, oψοποιοὐς μηχανωμενη, ἴνα δε ἡδεως πίνῖς,

οἴνους τε πολυτελεῖς παρασκευάζει καὶ του ,θέρους

χιόνα περιθέουσα ζητεῖς, ἴνα καθυπνωσης ἡδεως, ου μόνον τὰς στρωμνὰς μαλακὰς, αλλὰ καὶ τὰς κλίνας καὶ τὰ ἡπόβαθρα ταῖς κλίναις παρασκευάζει ' ου γὰρ διὰ τὸ πονεῖν, αλλὰ διὰ τὸ μηδὲν ἔχειν ο,τι ποιῆς ὐπνον επιθυμεῖς. N δ' ἀφροδίσια πρὸ τos δεῖσθαι ἀναν-

Diuiti tres by Corale

94쪽

κάζεις, πάντα μηχανωμένη, καὶ γυναιξὶ τοῖς ἀνδράσι χρωμένη ' ουτω γὰρ παιδεύεις τοὐς σεαυτῆς φαους,4 τῆς μὲν νυκτος υβρίζουσα, τῆς δ' ημέρας το χρησιμώτατον κατακοιμίζουσα. υθάνατος δὲ Οὐσα ἐκ θεῶν μὲν ἀπωριψαι, υπὸ δὲ ἀνθρώπων ἀγαθῶν ατιμάζει ' του δὲ πάντων ἡδίστου ἀκουσματος, ἐπαίνου σεαυτῆς, ἀνήκοος εἶ, καὶ του πάντων ἡδίστου θεάματος αθέατος'. ουδὲν γὰρ πώποτε σεαυτῆς ἔργον καλον τεθέασαι. TQ δ' αν σοι λεγουσρ τι πιστευσειε; τίς δ' αν δεομένη τινος ἐπαρκέσειεν; ῆ τίς ἄν ευ φρονῶν του σου θιάσου τολμήσειεν εἶναι; οῖ νέοι μὲν οντες τοῖς σώμασιν αδ νατοί εἰσι, πρεσβύτεροι δὲ γενόμενοι ταῖς ψυχαῖς ανόητοι, ἀπόνως μὲν λιπαροὶ διὰ νεότητος φερόμενοι, ἐπιπόνως δὲ αυχμηροὶ διὰ γήρως περῶντες, τοῖς μὲν

πεπραγμένοις αἰσχυνόμενοι, τοῖς δὲ πραττομένοις βαρυνόμενοι, τὰ μὲν ἡδέα ἐν τῆ νεότητι διαδραμόντες, τὰ χαλεπὰ εἰς το γῆρας αποθέμενοι. 'Εγὼ δὲ σύνειμι μὲν θεοῖς, σύνειμι δὲ ανθρωποις τοῖς ἀγαθοῖς 'εργον δὲ καλον ουτε θεῖον ουτ' ἀνθρώπινον χωρὶς εμοs γίγνεται ' τιμῶμαι δε μάλιστα πάντων καὶ παρὰ

θεοῖς καὶ παρ' ἀνθρωποις οἷς προσήκει, ἀγαπητὴ μὲν συνεργὸς τεχνίταις, ' πιστὴ δὲ φύλαξ οἰκων δεσπόταις, ευμενὴς δὲ παραστάτις οἰκέταις, ἀγαθη δὲ συλλήπτρια των ἐν εἰρήνη πόνων, βεβαία δὲ των ἐν πολέμω σύμμαχος ἔργων, αρίστη δὲ φιλίας κοινωνός. 'Εστι δὲ τοῖς μὲν ἐμοῖς φίλοις ἡδεῖα μὲν καὶ ἀπράγμων σίτων καὶ

ποτῶν ἀπόλαυσις ' ανέχονται γὰρ, εως ἀν ἐπιθυμήσω σιν αυτῶν ' υπνος δ' αυτοῖς πάρεστιν ἡδίων ῆ τοῖς ἀμόχθοις, καὶ ουτε ἀπολείποντες αυτὸν ἄχθονται Ουτε διὰ τosτον μεθιασι τὰ δέοντα πράττειν. καὶ οἱ μὲν νέοι τοῖς των πρεσβυτέρων ἐπαίνοις χαίρουσιν, οἱ δὲ γεραίτεροι ταῖς των νέων τιμαῖς ἀγάλλονται, καὶ ηδέως

95쪽

των παλαιῶν πράξεων μέμνηνται, ευ-τὰς παρ- ου mς ηδονται πράττοντες, δι' ἐμὲ φίλοι μὲν θεοῖς oντες, αγαπητοὶ δὲ φίλοις, τίμιοι δὲ πατρίσιν. πιταν δ' ἔλθρ το πεπρωμένον τέλος, ου μετα λη ς ατιμοι κεῖνται, αλλα μετὰ μνήμης τον ἀεὶ χρόνον υμνουμενοι θ άλλουσι. ιαυτά σοι, ω παῖ τοκέων ἀγαθῶν φάκλεις, ῶςἐστι διαπονησαμένs την μακαριστοτάτην ευδαιμονίαν κεκτῆσθαι Ουτω πως διωκει Πρόδικος την υπ' 'Αρετῆς Ηρακλέους παίδευσιν ' ἐκόσμησε μέντοι τὰς γνωμας ἔτι μεγαλειοτέροις ήήμασιν ξ ἐγω νυν. 'Τμῖν δ' ουν ἄξιον, ω νέοι, τούτων ἐνθυμουμένοις πειρασθαί τι καὶ των εἰς τον μέλλοντα χρόνον του βίου φροντίζειν. 159. πρακλῆς καὶ 'A να. C. 308. F. 419. Aιὰ στενῆς οδοs ωδευεν Ηρακλῆς. γδὼν δ' ἐαὶ γης μήλω ὁμοιόν τι, ἐπειρῶτο συντρῖψαι. τὶς δὲ ειδεδιπλουν γενόμενον, ἔτι μῆλλον ἐπέθετο, καὶ τω ρο- πάλω ἔπαιεν. δὲ φυσηθὲν εἰς μέγεθος την οδὸν ἐπέφραξεν. ἐίψας τὸ ρόπαλον ῖστατο θαυμάζων. 'Aθηνὰ δε, αυτφ ἐπιφανεῖσα, εἶπε ' ,, πέπαυσο, ἀδελφέ' τουτ' ἔστι φιλονεικία καὶ ἔρις' ἄν τις αυτό καταλείπyἀμάχητον, μένει οἱον ἐν πρῶτον, ἐν δε ταῖς μάχαις

ουτως οἰδεῖται.

πιτι αἱ μάχαι καὶ ἔριδες αἰτίαι μεγάλης βλάβης

υπάρχουσιν. 160. Ηρακλῆς καὶ Πλούτου. S. 110. C. 191. F. 276.)

Ηρακλῆς ἰσοθεωθεὶς καὶ παρὰ Aιὶ ἔστιωμενος ἔναλαστον των θεῶν μετὰ πολλῆς φιλοφροσύνης ἡσπάζετο. καὶ δη τελευταίου εἰσιόντος του Πλούτου, κατὰ του ἐδάφους κύψας ἀπεστρέψατο αυτόν. D δὲ Ζευς θαυμάσας τὸ γεγονὸς, ἐπυνθάνετο αυτου την αἰτίαν,

96쪽

δι' ην πάντας ασμένως προσαγορευσας μόνον τον mos- τον υποβλέπεται. 'Ο δὲ εἶπεν ' ,, ἀλλ' ἔγωγε δια τοsτοαυτθν υποβλέπομαι, ὁτι παρ' ον καιρὸν ἐν ἀνθρώποις ημην, εωρων αυτὸν ώς ἐπὶ τὁ πλεῖστον τοῖς πονηροῖς συνόντα - Ο λόγος λεχθείη αν ἐπ' ἀνδρὸς πλουσίου μὲν την τύχην, πονηροs δε τὸν τρόπον.

Ηρωά τις ἐπὶ της οἰκίας ἔχων τούτω πολυτελῶς ἔθυεν ' αεὶ δ' αυτοs ἐξαναλισκομένου καὶ πολλὰ εἰς θυσίας δαπανῶντος ὁ ηρως ἐπιστὰς αυτῶ νύκτωρ ἔφη ' ,, ἀλλ' ω ουτος, πέπαυσο διατρίβων την οὐσίαν ' εὰν γὰρ πάντα ἀναλωσῖς καὶ πένης γένy, ἐμε αἰτιάσy. Οἴτως πολλοὶ διὰ την εαυτῶν πουλίαν δυστυ- χουντες την αἰτίαν ἐπὶ τοὐς θεοὐς ἀναφέρουσιν.

Θεοι πάντες ἔγημαν ην ἔκαστος εἰληχει κληρω. Πόλεμος παρην ἐσχάτω κλήρ' ' πβριν δὲ μόνην κατέλαβε, καὶ ταύτης περισσῶς ἐρασθεὶς ἔγημεν. Ἐπακολουθεῖ δὲ αὐτη. πανταχοs βαδιζούσy.

'Aνηρ τις θηρευτης, λαγωὸν κατασχὼν και τOsτον ἐπιφερόμενος, της οδοιπορίας εἴχετο, καί τινι προσ

υπαντηθεὶς ἐφίππω ἀνδρὶ, ἐζητεῖτο παρ' αυτοὐ τὸν λαγωὸν, προσχήματι απεμπολησεως. Λαβὼν τοίνυν ὁ ἱππευς τὸν λαγωὸν απὸ τοs θηρευτ , εὐθυς δρομαῖος ωχετο ' ὁ δὲ θηρευτης κατόπιν αυτοs τρέχων, φθάσαιαυτὸν δηθεν ἐδόκει. Tos ἱππέως ἐκ πολλοs τοs διαστηματος μακρὰν ἐκείνου ἀπέχοντος, ὁ θηρευτης και

97쪽

ακων φωνεῖ προς αυτὸν καί φησιν' - απιθι λοιπον

ἐυώ γαρ ηδη τον λαγωον ἐδωρησάμην σοι. 'Ο μυθος δηλοῖ, ώς πολλοὶ ἀκουσίως τα ἴδια αναιρουμενοι, προσποιουνται δῆθεν εκοντὶ ταυτα δεδω

κέναι.

164. Θηρευτης καὶ μων. C. 378. F. 338. Ἀνηρ θηρευτης παρερχόμενον κυνα ἰδων, διηνεκῶς αυτῶ ψωμους προσὸπψῆιπτε. Λέγει ουν προς τονανδρα ὁ κυωC ,,ανθρωπε, απιθι ἐξ ἐμου η γαρ πολλη σου ευνοια μἄλλον. με τα μέγιστα θρ0ε - . U μυθος δηλοῖ, ώς οἱ πολλὰ δῶρα τισι παρεχομενοι δηλοί εἰσι την αληθειαν ἀνατρέποντες. 165. Θηρευτης καὶ Aυκος. C. 372. F. 331. υνηρτις θηρευτης, λυκον θεασάμενος προσβάλλοντα τη ποίμνη, καὶ πλεῖστα τῶν προβάτων, ώς δυνατον, διασπαράττοντα, τοὐτον εὐμηχάνως θηρευει, καὶ τους κύνας αὐτῶ ἐπαφίησι, φθεγξάμενος προς αυ- τόν ,, ἁ δειλότατον θηρίον, που σου η προσβαλοῶσαωχὼς, οτι τοῖς κυσὶν ὀλως ἀντιστηναι Ουροδυνηθης; U μυθος δηλοῖ, ώς των ἀνθρώπων ἔκαστος ἐν τῆ

ἰδία τέχνη καθέστηκε δόκιμος. 166. Πρ ρ και Θυγατέρες. S. D. C. 265 et p. 394. F. 77. 'ρχων τις δυο θυγατέρας την μεν κηπωρω ἐξεδωκε προς γάμον, την δὲ ἐτέραν κεραμεῖ. μόνου δὲ προελ- - θόντος ηκε προς την os κηπωροῶ, καὶ ταυτην ηρωτα, πῶς ἔχοι καὶ ἐν τίνι αὐτοῖς εἴη τὰ πράγματα. Tης ' εἰπούσης, πάντα μὲν αυτοῖς παρεῖναι, ἔν δὲ τ το ευ- χεσθαι τοις θεοῖς, ὁπως χειμὼν γένηται καὶ ομβρος, ἴνα τὰ λάχανα ἀρδευθὴ ' με' ου πολυ παρεγένετ' καὶ προς την του κεραμέως, καὶ ἄσαυτως ἐπυνθάνετο, πῶς

98쪽

εχοι. Της-τα μὲν αλλα μη ἐνδεῖσθαι εἰπουσης, τουτοδε μόνον ευχεσθαι, ὀπως αἰθρία τε λαμπρὰ ἐπιμείνη καὶ λαμπρὸς ηλως, ῖνα ξηρανθη ὁ κέραμος, εἶπε προς αυτην' ,, ἐὰν συ μεν ευδίαν ἐπιζητης, η δὲ αδελφη σου

χειμῶνα, ποτέρα υμῶν συνευξωμαι; Ουτως οἱ ἐν ταυτῶ τοῖς ἀνομοίοις πράγμασιν ἐπιχειρουντες εἰκότως περὶ τα εκάτερα πταίουσιν. υλλως. Μτηρ και Θυγατέρες. c. 265. p. 176. Γυνή τις, θυγατέρων ουσα δυοῖν μήτηρ, ἀνδράσι συνηφε ταυτας, την μὲν κηπωρω, θατέραν δε κεραμεῖ. Ἐλθοῶσα τοίνυν ποτε προς την τῶ κηπωρῶ γεγαμημένην, τά τε ἄλλα ἄμίλει, καὶ πῶς ἔχοι διηρώτα. N,, τὰ μὲν ἄλλα, μῆτερ, ἔφη ,,καλῶς ' ευχου δὲ ἔμβρων φορὰν, ως τοῖς λαχάνοις αυξησις ἡ κατὰ νόμους προ

γένοιτο. - Εκεῖθεν δ' ἐξελθουσα, καὶ προς την συνοι- κοῶσαν τῶ κεραμεῖ ἀφικνεῖται. Tοῖς δ' αυτοῖς χρησαμένη καὶ προς εκείνην, ἡκουσεν ως ,,τὰ μὲν ἄλλα καλῶς ὴμ , ω μῆτερ, ἔχει ευχου δ' αἰθρίαν ἡμῖν καὶ ἡλίους γίνεσθαι θερμοτερους τε καὶ καθαρωτέρους, ως ἄν θῆττον οἱ κεραμοι ψυχοιντο. καὶ ἡ μήτηρ προς ταυταἔφη ' - σοὶ μὲν αἰθρίαν, τῆ δὲ τῶ κηπωρῶ συνοικουσn παμπόλλους υετους δοῖεν οἱ θ εοί. V μυθος δηλοῖ, ὁτι οῖ μηδὲν ἐκ τῶν ἰδίων ἔχουσι χαρίζεσθαι, ἐαδίως τοῖς αἰτοsσι τὰ τῶν ἄλλων ἐπαρογέλλονται. 167. Θυννος καὶ Λελφίν. S. 112. C. M. F. M.)ωύννος, διωκόμενος υπὸ δελφῖνος καὶ πολλῶ τφροίζω φερόμενος, ἐπειδὴ καταλαμβάνεσθαι ἔμελλεν, ἔλαθεν υπὸ τῆς σφοδρὰς ορμῆς ἐκκρουσθεὶς εἴς τιναξόνα ' υπὸ τῆς -τῆς δὲ φορὰς ἐλαυνόμενος καὶ ὁ δελφὶν αυτῶ συνεξώσθη. καὶ ὁ θυννος, ῶς ἐθεάσατο ἐπι-

99쪽

στραφεὶς αυτον λειποψυχουντα, ἔφη ' ,, ἀλλ' ἔμοιγε οὐκέτι λυπηρος ὁ θάνατος ' ὁρῶ γὰρ καὶ τον αἴτιόν μου

του θανάτου γενόμενον συναποθωήσκοντα MD λόγος δηλοῖ, ὁτι ραον φέρουσι τας συμφορὰς οἰανθρωποι, ὁ ταν ἴδωσι καὶ τους αἰτίους τούτων συν ποθνήσκοντας. 168. γατρος ατεχνος. C. 192. F. 277. B. 75.

γατρὸς ην ατεχνος. Ogτος ἀήῆώστω παρακολουθῶν, πάντων ἰατρῶν λεγόντων αυτω μη κινδυνευειν, αλλὰ χρονίσειν ἐν τῆ νόσω, ουτος μόνος ἔφη αυτω,

πάντα τα αυτου ετοιμάσαι ' ,,την αυριον γὰρ Ουχ υπε

βηση. Tαυτα εἰπὼν υπεχώρησε. μετὰ χρόνον δετινα αναστὰς ὁ νοσῶν προῆλθεν, ωχρὸς καὶ μόλις βαδίζων. 'Ο δὲ ἰατρὸς ἐκεῖνος συναντησας αυτω ,,χαῖρε, ἔφη ' ,, πῶς ἔχουσιν οἱ κάτω; κἀκεῖνος εἶπεν ηρε- μοὐσι, πιόντες τὸ της ληθης υδωρ. Πρὸ ολίγου δt to Θάνατος καὶ ὁ υιδης δεινὸν ηπείλουν τοὐς ἰατροὐς πάντας, ὁτι τοὐς νοσουντας ουκ ἐῶσιν ἀποθνήσκειν, καὶ κατεγράφοντο πάντας. Ἐμελλον δὲ καὶ σὲ γράψαι, ἀλλ' ἐγὼ προσπεσών αυτοῖς καὶ δυσωπησας, ἐξωμοσάμην αυτοῖς μη ἀληθη ἰατρὸν εἶναί σε, αλλὰ μάτην διαβληθηναι. πιτι τοὐς απαιδεύτουξ καὶ αμαθεῖς καὶ κομψολόγους ἰατροὐς ὁ παρὼν μυθος ἐλέγχει καὶ στηλιτεύει. 169. γατρὸς καὶ σῶν. S. 113. C. 31. F. 224. γατρὸς ἐκκομιζομένου τινὸς τῶν οἰκείων ἔλεγε προς τοὐς συμπροπέμποντας, ως ουτος ὁ ἄνθρωπος, εἰ οἴνου ἀπείχετο καὶ κλυστηρσιν ἐχρήσατο, ουκ αν απέθανε. Tούτω δε τις υποτυχὼν ἔφη ,, ω ουτος, ἀλλ' οὐ σε ἔδει ταυτα νυν λέγειν, ὁτε ουδὲν ἔφελος ἐστι, τότε δε παραινεῖν, ἔτε καὶ χρῆσθαι ηδύνατο.

100쪽

Ο λόγος δηλοῖ, ὁτι χρη τοῖς φίλοις παρα τὰς χρείας τὰς βοηθείας παρέχεσθαι, ἀλλα μη μετὰ την των πραγμάτων ἀπόγνωσιν κατειρωνευεσθαι. 170. γκτῖνοι. C. 293. F. 201. B. 73. 'Οσην τοῖς κυκνοις η φυσις ωδην, τοσαυτην ἰκτίνοις παρέσχε το πρότερον. Ἱππων δὲ χρεμετιζόντων ἀκουσαντες, εἰς ἔρωτα ηκον της ἐκείνων φωνῆς ' καὶ μιμεῖσθαι πειρώμενοι συναποβάλλουσιν δ εἶχον, οἷς μαθεῖν ἐπετήδευον ' χρεμετίζειν μὲν γὰρ οὐκ ἔμαθον, ἄδιιν δὲ ἐπελάθοντο.

Φερει των προσόντων την στέρησιν ἡ του μὴ προ ήκοντος μίμησις. 170h. ' πιλως. C. 293. Λέγεται τον ἰκτωα, φωνὴν ἔχοντα παραπλησίαν τοῖς ἄλλοις ὀρνισιν, ἐπιθέσθαι τω χρεμετίζειν, ωσπεροι γενναῖοι των ἶππων. Εἶτα τῆς μὲν ἐπιλαθόμενον,το δὲ μὴ δυνηθέντα ελεῖν ἱκανῶς, ἀμφοῖν στέρεσθαι, καὶ φαυλότερον των ἄλλων ορνίθων εἶναι τὴν φωνήν. 171. 'Iξευτὴς κα Ἀσπίς. S. 11 . C. M. F. 225.

γξευτὴς ἀναλαβὼν ἰξὸν καὶ τους καλάμους ἐξῆλθεν ἐπ' ἄγραν ' θεασάμενος δὲ κίχλαν ἐπί τινος υφηλοs δενδρου καθημένην, ταυτην συλλαβεῖν ἡβουλήθη. Καὶ δὴ ἀνάψας εἰς μῆκος τους καλάμους, ατενὲς ἔβλεπεν,ολος ων προς τω αέρι τον νουν. υτον δε τον τρόπον ἄνω νευων ἔλαθεν ασπίδα προ των εαυτοs ποδῶν

κοιμωμένην πατήσας, ῆτις ἐπιστραφεῖσα ἐπληξεν αυ- τόν ὁ δὲ λειποψυχῶν ἔφη πρὸς εαυτόν' ,,ἄθλιος ἔγωγε, ἔτερον Miρεῶσαι βουλόμενος, ἔλαθον αυτὸς ἀγρευ- θεις εἰς θάνατον.