Fabulae Aesopicae collectae ex recognitione Caroli Halmii

121쪽

Κορώνη, φθονησασα κορακι ἐπὶ τ' διὰ οἰωνῶν μαντευεσθαι ἀνθρώποις καὶ το μέλλον προφαίνειν καὶ διὰ τοsτο υπ' αυτῶν μαρτυρεῖσθαι, ηβουληθη τωναυτῶν ἐφικεσθαι. Καὶ δη θεασαμένη τινὰς οδοιπόρους παριόντας, ηκεν ἐπί τι δένδρον και στῆσα μεγάλως ἐκεκράγει ' τῶν δὲ προς την φωνην ἐπιστραφέντων καὶ καταπλαγέντων, εἷς τις ἡποτυχὼν ἔφη ' - ἀλλ' ἀκί μεν, A φίλοι ' κορώνη γάρ ἐστιν, ητις κεκραγυῖα Οἰωνον οὐκ

Οἴτω καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ τοῖς κρείττοσιν ἀνει- μιλλώμενοι προς τs τῶν ἴσων μη ἐφικέσθαι καὶ γέλωτaοφλισκάνουσι. 213. Κορώνη καὶ Κωων. c. M. F. 251. S. 126.

Κορώνη, ω νῆ θύουσα, κύνα ἐπὶ ἱστίασιν ἐκάλει. δὲ πρὸς αυτὴν ἔφη ' ,, τί μάτην τὰς θυσίας ἀναλίσκεις; ἡ γὰρ θεὸς οἴτω σε μισεῖ, ώς κἀκ τῶν συντρόφων σοι οιωνῶν την πίστιν περιελεῖν. - καὶ ηκορώνη πρὸς αυτόν ' se διὰ τοsτο μὰλλον αυτῆ-Duδιαλλαγῆ μοι. - Ο μs ς δηλοῖ, οτι πολλοὶ διὰ κέρδος τοὐς ἐχθροος εὐεργετεῖν οὐκ ὀκνοsσιν. 214. Κοχλίαι. c. 78. F. 236. S. 54. Γεωργοs παῖς ἄπτα κοχλίας. 'Aκούσας δὲ αυτῶν τρυζόντων, ἔφη ' ,, ἁ κάκιστα ζῶα, τῶν οἰκιῶν υμῶν ἐμπιπραμένων, αυτοὶ ἄδετε

122쪽

'O μυθος δηλοῖ, οτι παν το παρὰ καιρον δρώμενον

ἐπονείδιστον. 215. Κυκνος. c. 74. F. 200.)υνηρ ευπορῶν χῆνά τε ἄμα καὶ κυκνον ἔτρεφεν, Ουκ ἐπὶ τοῖς αυτοῖς μεντοι ' τον μὲν γὰρ τον τραπεζης ενεκεν. Ἐπεὶ δὲ Μει τον χῆνα παθεῖν ἐφ' οἷς ἐτρεφετο, νυξ μὲν - , καὶ διαγινώσκειν ὁ καιρος ουκἀφῆκεν εκάτερον. D δὲ κυκνος, ἀντὶ του χηνος ἀπαχθεὶς, αδει τι μέλος θανάτου προοίμιον ' καὶ τῆ μὲν ωδῆ μηνύει την φυσιν, την δὲ τελευτὴν διαφεύγει τω μέλει.

Ο μυθος δηλοῖ, οτι πολλάκις ἡ μουσικὴ τελευτῆς

αναβολὴν απεργάζεται. 216. Κύκνος. C. 206. F. 288. Τους κύκνους φασὶ παρὰ τον θάνατον αδειν. Καὶ δη τις περιτυχὼν κύκνω πωλουμένs, καὶ ἀκούσας, οτιευμελέστατον ζῶον, ἡγόρασε. καὶ ἔχων ποτὲ σύνδειπνον, προσελθὼν παρεκάλει αυτον ασαι παρὰ τον πότον. υ δὲ τότε μὲν ἡσυχάσαντος, ῶστερον δέ ποτε,ώς ἐνόησεν, οτι ἀποθνήσκειν ἔμελλε, θρηνουντος αυτὸν, ὁ δεσπότης ἀκούσας ἔφη ' ,, ἀλλ' εἰ - ουκ ἄλλως

ρδεις, ἐὰν μὴ ἀποθνήσκης, ἐγὼ μάταιος εμην τότε, ὀτε

σε παρεκάλουν, ἀλλ' ουκ ἔθυον. ούτω τινες των ἀνθρώπων, δ μὴ βούλονται ἐκουσίως ποιεῖν, ἄκοντες ταῶτα ἐπιτελοῶσιν. 217. Κύνες δύο. S. M. C. 92. 'Εχων τις δύο κύνας, τον μὲν θηρεύειν ἐδίδαξε, τον δὲ Οἰκουρὸν ἐποίησε. καὶ δὴ, ει ποτε ὁ θηρευτικὸς ἐξιὼν πρὸς ἄγραν συνελάμβανέ τι, ἐκ τούτου μέρος καιτω ετέρω παρέβαλλεν. υγανακτουντος δὲ του θηρευτικου, καὶ τὸν ἔτερον ὀνειδίζοντος, εἴγε αυτὸς μὲν

123쪽

ἐξιὼν διόλου μοχθεῖ, ὁ δὲ Ουδὲν ποιῶν τοῖς ἐαυτου πόνοις ἐντρυφα, ἐκεῖνος ἔφη προς αυτόν ,, ἀλλὰ μη ἐμὲ μεμφου, τον δεσπότην δὲ, ος ου πονεῖν με ἐδίδαξεν, ἀλλ' ἀλλοτρίους πόνους ἐσθίειν. - Οἴτω καὶ των παίδων οἱ ράθυμοι ου μεμπτεοι εἰσὶν, οταν αυτοὐς οι γονεῖς οὐτως ἀγάγωσιν.

νες λιμώττουσαι, ως ἐθεάσαντο ἔν τινι ποταμφβύρσας βρεχομένας, μη δυνάμεναι αυτῶν ἐφικέσθαι, συνέθεντο ἀλληλαις, οπως το ἴδωρ ἐκπίωσιν, εἶθ' οἴ- τως ἐπὶ τας βύρσας παραγένωνται. Συνέβη αὐτὰς πινούσας διαύραγῆναι πρὶν η των βυρσῶν ἐφικέσθὰι. Οἴτως ἔνιοι των ἀνθρώπων δι' ἐλπίδα κέρδους ἐπισφαλεῖς μόχθους ἡφιστάμενοι φθάνοπιι πρότερον καταναλισκόμενοι η ων βούλονται περιγενόμενοι.

Λέοντος δοραν κύνες εὐρόντες, διεσπάραττον ταυτην. Tούτοις δὲ ἀλώπηξ ω σα ἔφη ' si εἰ ολος ὁ λέων τοῖς ζῶσι συνην, εἴδετε αν τοὐς αυτοs ἔνυχας ἰσχυρ τέρους των ἡμετέρων ὀδόντων. - Ο μs ς δηλοῖ τοὐς των ἐνδόξων καταφρονοῶντας, ὁταν της δόξης ἐκπίπτωσιν.

μει κυνηγὸς ἐξ ἔρους κυνηγησος, ηει δὲ γριπεὐς κύρτον ἰχθύων πλησας. καί πως συνηβόλησαν οἱ δύ' ἀλληλοις χώ μὲν κυνηγὸς ἰχθυων ἀλιπλώων, ραν δ' ὁ γριπεῶς ηρέτιζεν ἀγρείην,

α τ' εἶχον ἀντέδωκαν ' εἶτα την θηρηνημειβον αἰεί, δεῖπνα δ' εἶχον ηδίω,

124쪽

εως τις αυτοῖς εἶπεν ' se ἀλλα καὶ τούτωντο χρηστον ἐξολεῖτε τῆ συνηθεία, πάλιν δ' εκαστος ὼ πρὶν εἶχε ζητησει. εχτι πας δυσάρεστος, του παρόντος ηδεος μικρόν τι ἀπολαυσας, ευθυς την ἐπιθυμίαν ἐφ' ετερον τρέπει.221. Κυνόδηκτος. c. 25 et p. 293. F. 55. S. 64.3ὰ χθείς τις υπὸ κυνὸς τον ἰασόμενον περιyει ζητῶν. Ἐντυχὼν δέ τις αυτω καὶ γνους ο ζητεῖ, - ω ου- τος - εἶπεν, - εἰ σώζεσθαι βουλει, λαβὼν ἄρτον, καὶ τουτω τὸ αἷμα της πληρος ἐκμάξας, τῶ δακόντι κυνὶ φαγεῖν ἐπίδος. Κἀκεῖνος γελάσας ἔφη ' ,,ἀλλ' εἰ τοsτοποιησω, δεήσει με υπὸ πάντων των ἐν τn πόλει κυνῶν δηχθηναι. υ μυθος δηλοῖ, ὁτι καὶ των ανθρώπων οἱ πονηροὶ ευεργετούμενοι μῆλλον ἀδικεῖν παροξύνονται.

222. Κυνὸς οἰκία. e. 317. F. 388. ex Plui. VII Sap. ConV. e. 14.

Kύων, ἐν τω χειμῶνι συστρεφόμενος καὶ συσπειρωμενος διὰ τὸ ἐιγουν, οἰκίαν ποιεῖν διενοεῖτο. Θμρους δ' αὐ πάλιν ἐκτεταμένος καθεύδων, ἐφαίνετο μέγας ἐαυτω, καὶ ουτε ἀναγκαῖον ηγεῖτο ουτε μικρὸν ἔργον, οἰκίαν περιβάλλεσθαι τοιαύτην. 223. Κυων. e. 208. F. 290. 'nά τις κύων καταπίνειν εἰθισμένος, ἰδών τινα κόχλον, χάνας τὸ στόμα αυτοs, μεγίστI συνολκὼ καταπέπωκε τοsτον, οἰηθεὶς ἀὸν εἶναι. Βαρούμενος δὲ τασπλάγχνα καὶ ὀδυνόμενος, ἔλεγε ' ,, δίκαια ἔγωγε πέπονθα, εἴγε πάντα τα περιφερη ἀὰ πεπίστευκα.

χιδάσκει ημῆς ὁ λόγος, ὁτι οἱ ἀδικάστως πρῆγμα

125쪽

110 - προσιοντες λανθάνουσιν εαυτους περιπείροντες ἀτμ

Λάθρα κυων ἔδακνε. Tουτω-ὁ δεσπότης κωδωνα ἐκρεμασεν, ωστε πρόδηλον εἶναι τοῖς πῶσιν. -- τος τον κώδωνα σειων, ἐν τn ἀγορα ηλαζονευετο.

αsς δὲ εἶπεν αὐτῶ κυωC ,, τί φαντάζa ; οὐ δι αρμτην τοsτον φορεῖς, ἀλλα δι' ἔλεγχον της κεκρυμμένης

σου κακίας.

ἰτι οἱ των ἀλαζονευομενων κενόδοξοι τρόποι πρόδηλοί εἰσι δηλουντες την αφανη κακίαν.

ων καὶ ἀλεκτρυών, εταιρείαν ποιησάμενοι,

ωδευον. Ἐσπέρας δὲ καταλαβούσης, ὁ μὲν ἀλεκτρυὼν ἐπὶ δένδρου ἐκάθευδεν ἀναβὰς, ὁ δὲ κυὼν πρὸς τη ρίζρτου δενδρου, κοίλωμα ἔχοντος. Tου δὲ ἀλεκτρυόνος κατὰ το εἰωθὸς νυκτωρ φωνησαντος, ἀλώπηξ ἀκου- σασα προς αυτὸν ἔδραμε, καὶ στῆσα κάτωθεν πρὸς εα- την κατελθεῖν ηξίου ' ἐπιθυμεῖν γὰρ ἀγαθην ουτω φωνην ζῶον ἔχον ἀσπάσασθαι. Tου εἰπόντος, τον θυρωρὸν πρότερον διυπνίσαι, υπο την ρίζαν καθευδοντα, ώς ἐκείνου ἀνοίξαντος κατελθεῖν, κἀκείνης ζητουσης αυτὸν φωνησαι, ὁ κυων αἰφνης πηδησας α την διεσπάραξεν. V μυθος δηλοῖ, ὁτι οἱ φρόνιμοι των ἀνθρωπων τοὐς ἐχθρους ἐπελθόντας πρὸς ἰσχυροτερους πέμπουσι παραλογιζόμενοι.

- θηρευτικὸς, λεοντα ἰδὼν, τομον ἐδίωκεν 'ώς δὲ ἐπιστραφεὶς ἐκεῖνος ἐβρυχησατο, φοβηθεὶς εἰς

126쪽

τουπίσω ἔφυγεν. 'Aλώπηξ δε θεασαμένη αὐτὸν εφη ' ,, ω κακη κεφαλη, συ λεοντα ἐδίωκες, ου οὐδὲ τον βρυχηθμὸν υπέμεινας; λόγος λεχθείη αν ἐπ ἀνδρῶν αυθαδεία συνόντων, οῖ κατα πολὐ δυνατωτέρων συκοφαντεῖν ἐπιχευ-s ντες, ὀταν ἐκεῖνοι αντιστῶσιν, ευθέως αναχαιτί- ζονται. 227. Κυων και Λεσπότης. B. I 10.

Μελλων ὁδεύειν της κυνός τις εστώσης εἶπεν ' - τί χάσκεις; πάνθ' ετοιμά σοι ποίει 'μετ' ἐμου γαρ ηξεις. η δὲ κέρκον ουραίης αρασά φησι ' se πάντ' ἔχω ' συ δὲ βραδυνεις. Προς ανδρα ἀπαρασκευαστον, τον ἐν ετοιμασία ἔντα περὶ συνοδοιπορίας κατεπείγοντα, ὁ λόγος ευ-

καιρος.

228. Κύων καὶ Ἱππος Κυων ἐν φάτνηJ. U. 334. F. 404. ex Luc. adv. Indoctum c. M. Κυων τις, ἐν φάτνll κατακειμένη, ουτε αντη των κριθῶν ησθιεν, ουτε τω Ἀπω δυναμένω φαγεῖν ἐπέτρεπεν. 229. Κυων καὶ Ααγωός. C. 354. p. 229. B. M.)μων λαγωὸν διώξας ἐκράτησε ' και πσδε μὲν ἔδακνε, ποτὲ δὲ σαίνων προσέχαιρε καὶ ἐφίλει. Kαι ὁ λαγωὸς εἶπεν ,, εἰ μεν φίλος εἶ, τί δάκνεις; εἰ δεἐχθρὸς, τί σαίνεις Ουράν; μ' 220 h. υλλως. S. 135. G. 35 . F. 346. μων θηρευτικος λαβών ποτε λαγωὸν, τοὐτον πst μὲν ἔδακνε, πη δ' αυτου τα χείλη περιέλειχεν' ο δαπαυδησας εφη προς αυτόν ,, ἀλλ', ωουτος, παυσαί

127쪽

με δάκνων η καταφιλῶν, ῖναγνῶ, πότερον ἐχθρος ηφίλος μου καθέστηκας.*μος ανδρα αμφίβολον ὁ λόγος ευκαιρος.

230. Κυων καὶ -καινα. C. 381. F. 342. ων, καταδιώκων λύκαιναν, ἐφρυάττετο τε

των ποδῶν ταχυτητι καὶ τῆ ἰδία ἰσχυr, καὶ ἐδόκει τευ- γειν τον λύκον δι' οἰκείαν δῆθεν ἀσθένειαν. Στραφεὶς Ουν ὁ λύκος ἔφησε προς τον κύνα ' ,, οὐ δεδοικα,

ἀλλα την του σου δεσπότου καταδρομην. Ο μυθος οὐτος δηλοί, οτι οὐ δεῖ τινα εγκαυχῶσθαι τy των ετέρων γενναιότητι. 231. Κύων καὶ Αύκος. C. 35 et p. 296. F. M. S. 133.

Κύων προ ἐπαύλεώς τινος ἐκάθευδε. Λύκου δ' lἐπιδραμόντος καὶ βρῶμα μέλλοντος θέσειν αυτον, ἐδεῖτο lμη vsν αυτὸν καταθυσαι. ,,μν μὲν γὰρ F φησὶ ,,λε- 'πτός εἰμι καὶ ἰσχνός ' αν μικρὸν ἀναμείνης, μέλλουσιν οι ἐμοὶ δεσπόται ποιησειν γάμους, κἀγὼ τηνικαυτα πολλὰ φαγὼν πιμελέστερος ἔσομαι, καὶ σοὶ ηδέτερον βρῶμα γενησομαι. Ο μεν ουν λύκος πεισθεὶς ἀπηλθε μεθ' ημέρας δ' ἐπανελθὼν ευρεν ἄνω ἐπὶ του δώματος τον κύνα καθεύδοντα, καὶ στὰς κάτωθεν πρὸς ἐαυτὸν ἐκάλει, υπομιμνησκων αυτὸν τῶν συνθηκῶν. καὶ ὁ κύων ' ,, ἀλλ', ω λύκε, εἰ το απὸ τουδε πρὸ της ἐπαύ- λεώς με ἴδοις καθεύδοντα, μηκέτι γάμους ἀναμείνης. O μυθος δηλοῖ, ὁτι οι φρόνιμοι τῶν ἀνθρώπων, λαν περί τι κινδυνεύσαντες σωθῶσι, διὰ βίου τοὐτοφυλάττονται.

Kύων εἰσπηδήσας εἰς μαγειρεῖον καὶ του μαγείρουασχολουμένου καρδίαν ἀρπάσας, ἐφυγεν. υ δὲ μάγει-

128쪽

ρος ἐπιστραφεὶς, ῶς εἶδεν αυτον φευγοντα, εἶπεν ' ,, ωουτος, ἴσθι ώς, οπουπερ αν ἰς, φυλάξομαί σε ' ου γαρ απ ἐμου καρδίαν εtληφας, ἀλλ' ἐμοὶ καρδίαν δέ

δωκας.

'Ο μὐθος δηλοῖ, οτι πολλάκις τα παθηματα τοῖς ἀνθρώποις μαθήματα γινονται.

233. Κύων κρέας φερουσα. S. 132. c. 209. F. 219 et 339. B. 79. μων κρεας ἔχουσα ποταμον διέβαινε ' θεασαμένη δὲ την εαυτης σκιὰν κατατου υδατος, υπελαβεν λε-

ραν κύνα εἶναι, μεῖζον κρέας ἔχουσαν ' διόπερ ἀφεῖσατο ἴδιον ωρμησεν ώς το ἐκείνης ἀφαιρησομενη. Συνέβη δ' αυτη ἀμφοτέρων στερηθῆναι, του μὲν μη ἐφικομένη, διότι μηδὲ ην, του δ οτι υπὸ τοs ποταμου παρεσυρη. ος ανδρα πλεονέκτην ὁ λόγος ευκαιρος. 234. Κώνωψ κιὰ Aέων. c. 146. F. 259. κώνωψ πρὸς λέοντα ἐλθὼν εἶπεν ' - ουτε φοβου- μαι σε, ουτε δυνατώτερός μου εἶ' εἰ δὲ μη, τις σοί ἐστιν η δυναμις; ἔτι ξυεις τοῖς ἔνυξι, καὶ δάκνεις τοῖς οδουσι; τουτο καὶ γυνη τω ἀνδρὶ μαχομένη ποιεῖ. Κγὼ δὲ λίαν υπάρχω σου ἰσχυρότερος ' εἰ δὲ θέλεις, ἔλθωμεν καὶ εἰς πόλεμον. Καὶ σαλπίσας ὁ κώνωψ με γετο, δάκνων τα περὶ τὰς ρῖνας αυτοs ατριχα πρόσωπα. O δὲ λέων τοῖς ἰδίοις ἔνυξι κατέλυεν εαυτὸν, εις Ουηγανάκτησεν. κώνωψ δὲ, νικησας τον λέοντα καὶ σαλπίσας καὶ ἐπινίκιον ασας, ἀπέπτατο. υράχνης δὲ δεσμω ἐμπλακεὶς, ἐσλόμενος ἀπωδυρετο, ὁτι μεγίστοις πολεμῶν υπὸ ευτελούς ζώου, σῆς αράχνης, ἀπώλετο. Ο μsθος πρὸς τους καταβάλλοντας μεγάλους καὶ vπὸ μικρῶν καταβαλλομένους.

129쪽

Κωνωψ ἐπιστὰς κέρατι ταυρου, και πολυν χρόνον ἐπικαθίσας, ἐπειδη ἀπαλλάττεσθαι ἔμελλεν, ἐπυνθάνετο του ταυρου, εἰ ηδη βουλεται αυτὸν ἀπελθεῖν. υδὲ υποτυχων ἔφη ' ,, ἀλλ' ουτε ὁτε ηλθες, ἔγνων, ουτε ἐὰν ἀπέλθης, γνώσομαι ε υτω τω λόγω χρησαιτο αν τις προς ανδρα αδυνατον, Oς Ουτε παρὼν ουτε απῶν ἐπιβλαβης η ωφελιμός ἐστι.

Λαγωοί ποτε πολεμουντες ἀετοῖς παρεκάλουν εἰς συμμαχίαν ἀλώπεκας' αἱ δ' ἔφασαν' se ἐβοηθησαμεν ανυμῖν, εἰ μη Iδειμεν, τίνες ἐστὲ, καὶ τίσι πολεμεῖτε. - Ο λόγος δηλοῖ, ὁτι οἱ φιλονεικουντες τοῖς κρεί

τοσι συν τω διαμαρτεῖν καὶ καταπαίζονται.

S. 137. F. 89. C. 57 et p. 310. B. 25. Λαγωοὶ καταγνόντες εαυτῶν δειλίαν ἔγνωσαν δεῖν εαυτους κατακρημνίσαι. Παραγενομένων δὲ αυτῶν επίτινα κρημνὸν, ω λίμνη ἐπεκειτο, ἐνταυθα βάτραχοιακουσαντες τῆς ποδοψοφίας εαυτους εἰς τα βάθη τῆς λίμνης ἐδίδοσαν. Eις δέ τις των λαγωῶν θεασάμενος αυτους ἔφη προς τους ετερους' αλλὰ μηκέτι εαυτους κατακρημνίσωμεν ' ἰδου γὰρ ευρηνται και ημῶν δειλότερα ζῶα. Ουτω καὶ τοῖς ἀνθρώποις αἱ των ἄλλων δυστυχίαιτων ἰδίων δυστυχημάτων παραμυθεον γίνονται. 237 K υλλως. C. 57 et p. 310. F. 150.)Οἱ λαγωοί ποτε συνελθόντες τον εαυτῶν προς ἀλλήλους ἀπεκλαίοντο βίον, ώς ἐπισφαλὴς εχ καὶ δειλίας

130쪽

- 115 αλέως ' καὶ γὰρ καὶJ υπ ἀνθρώπων καὶ κυνῶν καὶ αε- τῶν καὶ αλλων πολλῶν ἀναλίσκονται ' βέλτιον Ουν εἱ- ναι θανεῖν απαξ, η διὰ βίου τρέμειν. sτο τοίνυν κυρώσαντες, ἄρμησαν κατὰ ταὐτὸν εἴς τινα λίμνην,ώς εἰς αυτὴν ἐμπεσουμενοι καὶ ἀποπνιγησόμενοι. Tων καθη μένων κύκλω τῆς λίμνης βατράχων, ώς τον του δρόμου κτύπον ῆσθοντο, ευθυς εἰς ταύτην εἰσπηδησάντων, των λαγωῶν τις, ἀγχινούστερος εἶναι δοκῶν τῶν ἄλλων, ἔφη ,, στῆτε, εταῖροι, μηδὲν δεινὸν υμῆς αυτους διαπράξησθε ξδη, ως ορατε, καὶ ημῶν ετερ' ἐστὶ ζῶα δειλότερα. V μυθος δηλοῖ, ὁτι οἱ δυστυχουντες ἐξ ετέρων,

χειρονα πασχόντων, παραμυθοῶνται. 238. Aαγωος και Κυων. B. 69.

Θάμνου λαγωὸν λασιόπουν ἀναστήσας κύων ἐδίωκεν ουκ ἄπειρος ἀγρεύειν, δρόμω δ' ἐλείφθη. καί τις αἰπόλος σκώπτων,, ο πηλίκος σου φησὶν se ευρέθη θάσσων. . ὁ δ' εἶπεν - ἄλλως ἄλλον ἀρπάσαι σπεύδων τρέχει τις, ἄλλως δ' αυτὸν ἐκ κακοs σώζων.

239. Aάρος και γκτῖνος. C. 214 ei p. 37I. F. 1I2. Λάρος ἰχθυν καταπιὼν, καὶ τοs φάρυγγος αυτοs διαύραγέντος, ἐπὶ τῆς ἡωνος ἔκειτο νεκρός. γκτῖνος δὲαυτὸν θεασάμενος ἐφη ' se ἄξια συ πέπονθας, ὁτι πτηνὸς γεννηθεὶς ἐπὶ θαλάσσης την δίαιταν ἐποιos. Ουτως οἱ τα οἰκεῖα ἐπιτηδεύματα λείποντες καὶ τοῖς κῆ προσήκουσιν ἐπιβάλλοντες εἰκότως δυστυχοῶσι. 240. Aέαινα καὶ 'Aλώπηξ. C. 215. F. 106. S. 158.)Λέαινα, ονειδιζομένη υπὸ αλώπεκος ἐπὶ τῶ διὰ