Fabulae Aesopicae collectae ex recognitione Caroli Halmii

81쪽

μόνη συνεστι, των πεφευγότων ημας ἀγαθῶν εκαστον ἐγγυωμένη δώσειν.133. Σορτη καν στεραία.

Π εορτη φασι την υστεραίαν ἐρίσαι λέγουσαν, ώς ἐκείνη μὲν ἀσχολιῶν τε μεστη καὶ κοπώδης ἐστὶν , εν αυτη δὲ πάντες ἀπολαυουσι των παρεσκευασμένων σχολάζοντες ' την δ' εορτην πρὸς ταυτ εἰπεῖν ,, ἀληθῆ sλεγεις' ἀλλ' ἐμοs μη γενομένης, συ ουκ αν ησθα 134. ' ιφος καὶ Αοκος. S. 98. C. 94 et p. 318. F. 74. Ἐριφος υμερησας απὸ ποίμνης υπὸ λυκου κατε- διώκετο ἐπιστραφεὶς δὲ ὁ ἔριφος λέγει τω λυκω ,,πεπεισμαι, λυκε, οτι σὸν βρωμά εἰμι ἀλλ' ἶνα μη ἀδόξωζἀποθάνω, αἴλησον, ὀπως ορχησωμαι. Aυλοῶντος δὲ του λυκου καὶ του ἐρίφου ὀρχουμένου, οἱ κυνες ἀκου- σαντες καὶ ἐξελθόντες τον λυκον ἐδίωκον ' ὁ δὲ ἐπιστραφεὶς λέγει τω ἐρίφω ' - ταυτα ἐμοὶ καλῶς γίνεται 'ἐδει γάρ με, μακελλάριον ὁντα, αυλητην μη μιμεῖσθαι.

Ουτως οι παρὰ γνωμην του καιρου τι πράττοντες καὶ ων ἐν χερσὶν ἔχουσιν υστερουνται. 135. Ἐριφος καὶ Aυκος. se. 139. F. 75. B. 96.

γριφος ἐπί τινος δωματος εστώς, ἐπειδη λυκον παριόντα εἶδεν, ἐλοιδόρει καὶ ἔσκωπτεν αυτόν' ὁ δελυκος ἔφη ' Dω Ουτος, ου συ με λοιδορεῖς, ἀλλ' ὁ

τόπος. -

Ο μυθος δηλοῖ, οτι πολλάκις καὶ ὁ τόπος καὶ ὁ καιρὸς δίδωσι τὸ θράσος κατὰ των ἀμεινόνων. 136. Ἐρμης. c. 103. F. 255. Ζευς Ἐρμην προσέταξε πῶσι τοῖς τεχνίταις Φευδους φάρμακον ἐγχεῖν. Ο τοὐτο τρίψας καὶ μοτρον ποιησας ἴσου, εκάστω ἐνέχεεν. Ἐπεὶ δὲ, μυου

82쪽

του θκυτεως υπολειφθέντος, πολὐ κατελελειπτο φάρμακον , ολην λαβὼν την θυείαν ἐνεχεεν αὐτῶ. κἀκ τούτου συνέβη, τοὐς τεχνίτας απαντας ψευδεσθαι, μάλιστα πάντων τοὐς σκυτέας. Ο μυθος προς ψευδολόγους τεχνίτας. 137. ' μης καὶ 'Aγαλματοποιός. S. 89. C. 90. F. 243.)Eρμης γνῶναι βουλόμενος, ἐν τίνι τιμy παρ' ἀνθρώποις ἐστὶν, ηκεν ἀφομοιωθεὶς ἀνθρώπω εἰς ἀγαλματοποιου ἐργαστήριον ' καὶ θεασάμενος Αιὸς ἄγαλμα ἐπυθετο, πόσου του δε εἰπόντος δραχμης, γελάσας ηρώτα της φας πόσου ἐστίν' εἰπόντος ετι μείζονος, θεασάμενος καὶ εαυτοs ἄγαλμα υπελαβεν, ὁτι αυτὸν, επειδη καὶ ἄγγελός ἐστι καὶ ἐπικερδης, περὶ πολλου οἱ ἄνθρωποι ποιοsνται. Aιὁ προσεπυνθάνετο ὁ Ἐρμης, καὶ ὁ ἀγαλματογλύφος ἔφη ' se ἀλλ' ἐὰν τούτους ἀγορά στὶς, τοὐτόν σοι προσθηκην δώσω. Πρὸς ἄνδρα κενόδοξον, ἐν οὐδεμια μοίρα παρὰ τοLς ἄλλοις ἔντα, ὁ λόγος αρμόζει. 138. ' μης καὶ Γη. S. 102. G. 182. F. 269. Ζευς πλάσας ἄνδρα καὶ γυναῖκα ἐκέλευσεν Ἐριφρἀγαγεῖν αυτοὐς ἐπὶ την γῆν- καὶ δεῖξαι ὁθεν ὀρύξαν- 'τες πλεῖον ποιησουσι. Tos δὲ το προσταχθὲν ποιήσαντος, η γη τὸ μὲν πρῶτον ἐκώλυεν ' ώς δὲ ὁ Ἐρμῆς ηνάγκαζε λεγων, τον ista προστεταχεναι ' ,, ἀλλ' ὀρυσσετ σαν, ἔφη, se ὁσην βούλονται ' στένοντες γὰρ αυτην καὶ κλαίοντες ἀποδώσουσιν. - Προς τοὐς ραδίως δανειζομενους καὶ μετὰ λύπης ἀποδιδόντας ὁ λόγος εὐκαιρος. 139. μης καὶ μων. B. 48. Ἐν ὁδῶ τις ερμῆς τετράγωνος εὐστήκει, λίθων δ' ὁπ' αὐτῶ σωρὸς ην. κύων τούτω

83쪽

εἶπε προσελθών ' - χαῖρε πρῶτον, Ἐρμεία ' ἔπειτ' ἀλεῖψαι βούλομαί σε, μηδ' ουτω θεον παρελθεῖν , καὶ θεον παλαιστρίτην. ὁ δ' εἶπεν ' - αν μη τοsτο μουπιλιχμησύς τουλαιον ἐλθὼν, μηδε μοι προσουρήσης, χάριν εἴσομαί σοι ' καὶ πλεον με μη τίμα μπιτι τοῖς κακοῖς αρκεῖ τεως, ουκ αλλως πως δυνα- μενοις δρῆσαι τα βελτίω, καν των συνηθων αυτῶν αἰτιων ἀργησαι. 140. Ἐρμης καὶ Πιρεσίας. S. 90. C. 91. F. 244. Ἐρμης βουλόμενος την Πιρεσίου μαντικην πειρῆσαι, εἰ ἀληθης ἐστι, κλεψας αυτοs τους βόας εξαγροsηκε προς αυτὸν εἰς αστυ, ὁμοιωθεὶς ἀνθ ρώπω, καὶ ἐπεξενώθη παρ' αυτω. Παραγγελθείσης δε τῶ δειρεσία της τοs ζεύγους ἀπωλείας, παραλαβὼν τὸν Ἐρμην ηκεν εἰς το προάστειον, οἰωνόν τινα περὶ της κλωπης σκεψόμενος, καὶ τούτω παρηνει λέγειν ὁ τι ανθεάσηται ὁρνεον. καὶ ὁ Ἐρμης το μεν πρῶτον θεασάμενος αετὸν, ἀριστερῶν ἐπὶ δεξια παριπτάμενον,απηγγειλε αὐτῶ. Tos δὲ εἰπόντος, μη προς αυτοὐς τοὐτον εἶναι, εκ δευτέρου ἰδὼν κορώνην, ἐπί τινος δένδρου καθημένην, καὶ ποτὲ μὲν ανω βλέπουσαν, ποτε δὲ εἰς γην κύπτουσαν, ἐδήλωσεν αὐτῶ. δε ὐποτυχὼν ἔφη ' ,, αλλ' αὐτη η κορώνη διόμνυται τόν τε Ου- ρανὸν καὶ την γην, ὁτι, ἐὰν σὐθέλῖς, τοὐς εμαυτοs βόας ἀποληψομαι.-Tούτω τῶ λόγω χρησαιτο αν τις πρὸς ανδρα κλέ

πτην.

Ἐρμης ποτε ψεύσματα καὶ πανουργίας θεὶς εἰς αμαξαν, εἰς πασαν γην ἀπηει. Xω-υράβων κατην-

84쪽

τησε την χωραν, συντρίβει συντριβηναι λεγουσι ) τηναμαξαν κενην φορτίων' οἱ-εἰς αλλους τόπους οὐκ εωσαν ὁδεῶσαι. ουδὲ τα κοινα τοῖς ἀνθρώποις ἐπιτελεῖν δυνάμενοι.J142. Ἐρως ἐν ἀνθρώποις.

πιτε τοὐς ανθρώπους ὁ Ζευς ἐγέννησεν, τα μὲν αλλα πάντα εἶχον, ώς νsν κεκόσμηνται , μως δὲ οἴπω ταῖς ψυχαῖς των ἀνθ ρωπων ἐγκατφκίζετο, ἀλλ' ἔχων ἔτι τὸ πτερὸν ὁ θεὸς ουτος μετάρσιον, οὐρανφ τε ἐνωμίλει καὶ εἰς θεους μόνους ἐτόξευεν. Θείσας μη αυτφἀφανισθὴ των ποιημάτων τὸ κάλλιστον, Ἐρωτα πέμπει του των ἀνθρώπων γενους ἐσόμενον φύλακα. 'O δὲ ταυτην εκ Λιὸς την ἐπιτροπην λαβών, το μὲν ἀπάσαις ψυχαῖς ἐγκατοικίζεσθαι, η πὰν ἐπίσης ηθος νεοτελές τε καὶ βέβηλον ἔχειν τέμενος, ουκ ἐδοκίμαζεν ' αλλὰ τὰς μὲν παλλὰς καὶ αγελαίους ψυχὰς ταῖς πανδημοις Ἐρωσι,

τοῖς των νυμφῶν αισὶ, πο μαίνειν ἀπένεμεν, αυτὸς

δὲ ταῖς θείαις καὶ οὐρανίαις ψυχαῖς ἐνωκίσατο, καὶ ταυτας ἀναβακχεύων ἐπὶ μανίαν ἐρωτικην, μυρία ἀγαθὰ τὰ των ἀνθρώπων γένος εἰργάσατο. πιταν μενουν ἴδης τινὰ βραδύν τε την φύσιν καὶ πρὸς φιλίαν δυσκίνητον, νόησον, ὁτι τῶν Ἐρωτος ἐκείνου ξενίων οὐδαμῶς ουτος ηξίωται ' λαν δὲ οξὴν καὶ θερμὸν την γνώμην, καὶ φλο γὸς δίκην - ἐρωτικην φιλίαν ατ

Eυνοsχος ηλθε πρὸς θύτην ἡπὲρ παίδων σκεψόμενος. ὁ θύτης δ' ἀγνqν ηπαρ ἀπλώσας ,, λαν μὲν se εἶπε ,,τοsτ' ἴδω, πιιτηρ γίγνη δταν δὲ την σην ἴψιν, οὐδ' ἀνηρ φαίνη.

85쪽

Προς τους τὰς ευχας υπὲρ των ου δεόντων ποιουμένους η καἰ αλλως μη δυναμένων γενέσθαι. 144. Ἐχθροί. S. M. F. 58. e. p. 294. Aυο ἐχθροὶ ἐν μια νηὶ ἔπλεον ' βουλόμενοι δ' ἀλ- ληλων πολυ διεζευχθαι, ωρμησαν ὁ μὲν ἐπὶ την πρώραν,ὁ-ἐπὶ τb πρυμναν, καὶ ἐνταυθα ἔμεν-. Xειμῶνος δὲ σφοδρου καταλαβόντος, καὶ της νεὼς περιτρεπομένης, ὁ ἐν τη πρύμνη ἐπυνθάνετό τινος, περὶ ποῖον με ρος καταδύεται το σκάφος πρῶτον κινδυνευον ' του δὲ εἰπόντος -κατὰ την πρώραν, ἔφηd ,,ἀλλ' ἔμοιγε ουκέτι λυπηρος ὁ θάνατός ἐστιν, εἴγε ὁραν μελλω τον ἐχθρόν μου προαποπνιγόμενον μουτως ἔνιοι των ἀνθρώπων διὰ την προς ἐχθρους δυσμένειαν αἱρουνται καὶ αυτοὶ τὸ δεινον πάσχειν, χάριν του κἀκείνους ὁραν δυστυχησαντας. 144υλλως. C. 27.

Aso τινὲς, ἀλλήλοις ἐχθραίνοντες, ἐπὶ της αυτῆς νεὼς ἔπλεον , ἄν ἄτερος μὲν ἐπὶ τῆς πρύμνης, ατερος δὲ ἐπὶ τῆς πρώρας ἐκάθητο. Xειμῶνος δὲ ἐπιγενομένου, καὶ τῆς νεὼς μελλούσης ἡδη καταποντίζεσθαι, ὁ ἐπὶ τῆς πρύμνης τον κυβερνήτην ξρετο, πότερον των

μερῶν του πλοίου πρότερον μέλλει καταβαπτίζεσθαι. Tom δὲ ,,τὴν πρώραν εἰπόντος, ,, ἀλλ' ἔμοιγε Ουκ ἔστι λυπηρὸν - εἶπεν ,,ὁ θάνατος, εἴγε ὁραν μέλλω προ ἐμουτον ἐχθρὸν ἀποθωήσκοντα. - Ο μυθος δηλοῖ, οτι πολλοι τῶν ἀνθρώπων οὐδεντῆς εαυτῶν βλάβης φροντίζουσιν, ἐὰν τους ἐχθρους μόνον ἴδωσι προ αυτῶν κακουμένους. 145. Ἐχις κα Αλώπηξ. S. 97. C. 183. F. 270. ' δεις ἐπὶ δέωρ ἀκανθῶν εἴς τινα ποταμὸν ἐφ

86쪽

ρετο ἀλώπηξ παριουσα ῶς ἐθεάσατο αυτον, εἶπεν ' ,, αξιος της νεως ὁ ναυκληρος. Προς ανδρα πονηρον μοχθηροῖς πράγμασιν ἐπιχει - ρησαντα ὁ λόγος αρμόσειεν αν. 146. Ἐχις καὶ μνη. S. 94. c. 184. F. 271. Ἐχις εἰσελθὼν εἰς χαλκουργοs ἐργαστηριον παρὰτων σκευῶν ἔρανον ητει ' λαβὼν δε παρ' αυτῶν ηκε προς την ἐίνην, καὶ ταύτην παρεκάλει δομαί τι αὐτω.

Η δὲ ἡ τυχοsσα εἶπεν ' ,, ἀλλ' εὐηθης εἶ παρ' ἐμοs ἀποίσεσθαί τι οἰόμενος, ητις ου διδόναι ἀλλα λαμβάνειν παρὰ πάντων εἰωθα.

λόγος δηλοῖ, ὁτι μάταιοι εἰσιν οἱ παρὰ φιλαργυ

ρων τι κερδαίνειν προσδοκῶντες.

147. πιις καὶ Ἀδρα. S. 91. C. 185. F. 272. 'ρχις φοιτῶν ἐπί τινα κρηνην, ἔπινεν ' ηδὲ ἐνταsθα οἰκοῶσα ἴδρα ἐκώλυεν αυτὸν, ἀγανακτοsσα εἴγε μηἀρκεῖται τη ἰδία νομῆ, αλλὰ καὶ επὶ τὴν εαυτῆς δίαιταν ἀφικνεῖται. 'Aεὶ δὲ τῆς φιλονεικίας αὐξανομένης, συνέθεντο ὁπως εἰς μάχην ἀλλήλοις καταστῶσι, καὶ τοὐνικῶντος ἡ τε τῆς γῆς καὶ τοs ὁδατος νομὴ γένηται. ξαμένων δ' αυτῶν την προθεσμίαν, οι βάτραχοι διὰ μῖσος τῆς Γδρας παραγενόμενοι πρὸς τον ἔχιν παρα- θαήρυνουσιν αυτὸν, ἐπαγγελλόμενοι καὶ αυτοὶ συμμαχήσειν αὐτp. ' σταθείσης δὲ τῆς μάχης ὁ μευ ἔχις πρὸς την ὁδραν ἐπολέμει, οἱ δὲ βάτραχοι, μηδὲν περαιτέρω δυνάμενοι δρῶν, μεγάλα ἐκεκράγεισαν. και ὁ ἔχις νικήσας ρτιάσατο αυτοὐς, ὁτι συμμαχήσειν αὐτω ὁποσχόμενοι παρὰ την μάχην οὐ μόνον, οὐκ ἐβοήθουν, αλλὰ καὶ ἐδον. οἱ δὲ ἔφασαν πρὸς αὐτόν se ἀλλ' ευ ἴσθι, s ούτος, ὁτι ἡ ἡμετέρα συμμαχία οὐ διὰ χειρῶν, αλλὰ διὰ μόνης φωνῆς καθέστηκεν.

87쪽

Ο λόγος δηλοῖ, οτι, ενθα χειρῶν χρεία ἐστὶν, η διαλόγων βοηθεια ουδεν λυσιτελεῖ. 148. Ζευς καὶ Αἰσχυνη. S. 108. c. 104. F. 256. Ζευς πλάσας ἀνθρώπους τας μεν αλλας διαθέσεις ευθὼς αυτοῖς ἐνεθηκε, μόνης δὲ αἰσχυνης ἐπελάθετο. Aιόπερ αμηχανων, πόθεν αυτην εἰσαγάγύ, ἐκέλευσεν αυτην δια του ἀρχου εἰσελθεῖν. Η δε το μεν πρῶτον ἀντέλεγε καὶ ηναξιοπάθει ' ἐπεὶ δὲ σφόδρα αυτη ἐν κειτο, ἔφη ' - ἀλλ' ἔγωγε ἐπὶ τοιαυταις ομολογίαις εἴ ειμι, ώς ανετερόν μοι ἐπεισέλθη, ευθέως ἐξελευσομαι ευπό τούτου συνέβη πάντας τους πόρνους ἀναισχυνθτους εἶναι.

υτωτφλόγω χρησαιτο αν τις προς ανδρα πόρνον. 149. Ζευς καὶ 'Aλώπηξ. S. 106. O. 186. F. 273.

Ζευς ἀγασάμενος ἀλώπεκος το συνετὸν των φρε- νων καὶ το ποικίλον, το βασίλειον αυτη των αλόγων ζώων ἐνεχείρισε. Βουλόμενος δὲ γνῶναι, εἰ την τύχην μεταλλάξασα μετεβάλετο καὶ την εξιν, φερομένης ἐν φορείω, κάνθαρον παρα την ὁ ψιν ἀφηκεν. Η δὲ ἀντισχεῖν μη δυναμενη, ἐπειδη περιίπτατο, του φωρείου ἀναπηδησασα ἀκόσμως συλλαβεῖν αυτὸν ἐπει- ρῆτο. καὶ ο Ζευς ἀγανακτήσας κατ αυτης πάλιν αυτην εἰς την ἀρχαίαν τάξιν ἀποκατέστησεν. Ο λόγος δηλοῖ, ὁτι οἱ φαsλοι των ανθρώπων, κἀντα προσχηματα λαμπρότερα ἀναλάβωσι, την γουν φύροσιν ου μετατίθενται.

150. Ζευς καὶ Ανθρωποι. S. 107.)Zευς πλάσας ανθρώπους ἐκέλευσεν μύ νουν αυ- τοῖς ἐγχεαι ' κἀκεῖνος μετρον χον ποιήσας ἐκ τω ἐν- εχεε. Συνεβη ουν τους μὲν μικροφυεῖς πληρωθέντας

88쪽

του μετρου φρονίμους γενέσθαι, τους μακρους, ατε

μη ἐφικομενου του ποτοs μηδὲ εἰς παν το σῶμα, ἀλλα μέχρι γονάτων, ἀφρονεστέρους γενέσθαι. . Προς ἄνδρα ευμεγέθη τῶ σωματι, κατὰ ψυχην δὲ ἀλόγιστον ὁ λόγος ευκαιρος.

S. 103. C. 187 et p. 366. F. 274 et 351. B. 68. Ζευς καὶ 'Aπόλλων περὶ τοξικης ηριζον ' του δὲ 'Aπόλλωνος ἐκτείναντος το τόξον καὶ το βέλος ἀφέντος, Ζευς τοσουτον διέβη, ὁσον 'Aπόλλων ἐτόξευσεν. Ουτως οι τοῖσι κρείττοσιν ἀνθαμιλλώμενοι γέλωτος ἄξιοι εἰσιν.

U Ζευς τὰς των ἀνθρώπων αμαρτίας ἐν οστράκοις τὸν Ἐρμην ωρισε γράφειν, καὶ εἰς κιβωτὸν ἀποτιθέναι πλησίον αυτοs, οπως εκάστου τὰς δίκας ἀναπράσση. Συγκεχυμένων των ὀστράκων ἐπ ἀλληλοις, τὸ μὲν βράδιον, τὸ δε τάχιον ἐμπίπτει εἰς τὰς τοs Aιὸς χεῖρας,

εἴποτε καλῶς κρίνοι. ν ουν πονηρῶν ου προσηκε θαυμάζειν, αν θα

σον αδικῶν τις, ὀψὲ κακῶς πρωσy.

s Aιὸς γάμους ποιοsντος, πάντα τὰ ζῶα ἀνηνεγκαν δῶρα, ἔκαστον κατὰ την οἰκείαν δύναμιν ' οφις

δε ἔρπων, φόδον λαβὼν ἐν τῶ στόματι, ἀνέβη. γδὼν δὲ αυτὸν ὁ Ζευς ἔφη ' ἡ τῶν ἄλλων πάντων τὰ δῶρα λαμβάνω, ἀπὸ δὲ τοs σοὐ στόματος λαμβάνω ουδ'

ὀλως - 'O μs ς δηλοῖ, οτι τῶν πονηρῶν αἱ χάριτες φοβεροραί εἰσιν.

89쪽

153υλλως. S. IIS υ Aιος γαμουντος πάντα τα ζῶα ἀνηνεγκαν δῶρα ' οφις φερπων ρόδον ἀναλαβὼν τῶ στόματι ἀνέβη. γδὼν δὲ αυτον ὁ Ζευς ἔφη ' ἡ τῶν αλλων απάντων καὶ ἐκ ποδῶν δῶρα δέχομαι, ἀπὸ δὲ του σου στόματος ου λαμβάνω.- Ο λόγος δηλοί, ὁτι πάντων τῶν πονηρῶν αἱ χάριτες φοβεραί. 154. ους και πιλωνη. S. 105. c. 105 el p. 318. F. 79.)Zευς, γάμους τελῶν , συγκαλεσάμενος τὰ ζῶα lπάντα εἱστία. μόνης δὲ χελώνης υστερησάσης, διαπωρῶν την αἰτίαν τη υστεραία ἐπυνθάνετο αυτῆς ' - διατί μόνη ἐπὶ τὸ δεῖπνον ουκ ἐλδ ες; Τῆς δὲ εἰπουσης φίλος οἶκος ἄριστος οἶκος, ἀγανακτήσας κατ αυτῆς

παρεσκευασεν αυτὴν τον οἶκον αυτὸν βαστάζουσαν πωριφερειν.

Ουτω πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων αἱρουνται λιτῶς οἰκεῖν ἡ παρ' ἄλλοις πολυτελῶς διαιτῆσθαι. 155. Ζευς, Προμηθευς, 'Aθηνῆ, Μῶμος.

S. 100. C. 190. F. 275. B. 59.)Zευς καὶ Προμηθευς και 'Aθηνῶ κατασκευάσαντες,

ὁ μὲν ταυρον, ὁ Προμηθευς ἄνθρωπον, ἡ δὲ οἶκον,

Μῶμον κριτὴν εἶλοντο. υ φθονήσας τοῖς δημιου ' γήμασιν, ἀχθόμενος ἔλεγε ' τον μὲν Αία ἡμαρτηκέναι, τοs ταυρου τους ὀφθαλμους ἐπὶ τοῖς κερασι μὴ θεντα,ῖνα βλέπη που τυπτει ' τον δὲ Προμηθέα, διότι ἀνθρώπου τὰς φρένας ουκ ἔξωθεν ἀπεκρεμασεν, ἴνα μὴ λανθάνωσιν οι πονηροὶ, φανερουντες, εἴ τι εκαστος κατανουν ἔχει. Πίτον-ἔλεγεν, ως ἔδει τὴν 'Aθηνῶν τῶ οἴκω τροχοῖς υποθεῖναι, ῖνα, ἐὰν πονηρῶ τις παροι-

90쪽

κισθ* γείτονι, ἐαδίως μεταβαίνη. Καὶ ὁ Ζευς, ἀγανακτησας κατ αδτos ἐπὶ βασκανία, τοs υλυμπου αυτον ἐξέβαλεν. Ο λόγος δηλοῖ, οτι οὐδὲν ουτως ἐστὶν ἐνάρετον,ο μη πάντως περί τι ψόγον ἐπιδέχεται.

155 h. 'Ἀλλως. Ζευς καὶ Ποσειδῶν καὶ 'Aθηνῶ. C. 190. p. 120.

Ζευς καὶ Ποσειδῶν καὶ 'Aθηνῆ ἔριν ἐποιησαντο, τίς κάλλιόν τι ποιησει. Καὶ ὁ μὲν Ζευς ανθρωπον εὐπρεπέστατον ἐποίησεν, ὁ δὲ Ποσειδῶν ταsρον, η δε 'Aθηνὰ οἶκον ανθρώποις ' κριτης δ' ην ἐπὶ τούτοις Μῶμος. Καὶ πρῶτον μεν ἔψεγε την θέσιν τῶν κεράτων τοὐ ταύρου, κάτωθεν τῶν ὀμμάτων λέγων ὀφείλειν κείσθαι, ῶς αν βλέπρ, ποs τύπτει ' τοs δε γε τας φρένας ΙανθρώπουJ καὶ τας βουλας φανερὰς εἶναι, ώς αν διαγινώσκηται, τί βουλεύεται εκαστος ' της δὲ οἰκίας, ὁτιμη τροχοῖς σιδηροsς αυτη ἐποίησεν, ῖνα καὶ τοῖς δεσπόταις συνεξεδημει καὶ γείτονα πονηρὸν ἐξεφευγεν. 156. -ονη καὶ -πη. C. 392. ex Plat. Phaed. p. 60, B. Σὸς ατοπον, ἔφη Σωκράτης, ω ανδρες, ἔοικέ τι εἶναι τοὐτο, ὁ καλοsσιν οἱ ανθρωποι ηδέ' ώς θαυμασίως πεφυκε προς τὸ δοκοsν ἐναντίον εἶναι, τὸ λυπηρὸν, τῶ αμα μεν αὐτὼ μη ἐθέλειν παραγίγνεσθαι τῶ ἀνθρώπω , ' ἐαν δε τις διώκη τὸ ετερον καὶ λαμβάνη, σχεδόν τι ἀναγκάζεσθαι αεὶ λαμβάνειν καὶ τὸ ἔτερον, ῶσπερ ἐκ μιας κορυφης συνημμένω δύ' ἔντε. Καί μοι δοκεr, ἔφη, εἰ ἐνενόησεν αυτὰ Αἴσωπος, μῶθον ἄν συνθεῖναι, ώς ὁ θεὸς βουλόμενος αυτὰ διαλλάξαι πολεμο τα, ἐπει οὐκ ἐδύνατο, ξυνηψεν εἰς ταὐτὸν αὐτοῖς τὰς κορυφὰς, καὶ διὰ ταὐτα, ω ὰν τὸ ἔτερον παραγένηται, ἐπακολουθεῖ ἴστερον καὶ τὸ ἔτερον.