Fabulae Aesopicae collectae ex recognitione Caroli Halmii

71쪽

μη πόσεως μνημονευων. Η-τὸ στηθος πατάξασα,,οῖμοι τύ δυστήνωρ ' φησίν ' ,,ουδὲν γαρ ουδὲ σοφισαμένη ωνησα ' συ γὰρ, ανερ, ου μόνον ουκ ἐπαιδευ- θης, ἀλλα καὶ χείρων σαυτου γέγονας, εἰς Rιν σοι καταστάντος τοs πάθους μυθος δηλοῖ, ὁτι ου δεῖ ταῖς κακαῖς πράξεσιμ ἐγχρονίζειν. Ἐστι γὰρ ὁτε καὶ μη θελοντι τφ ἀνθ ρώπηουὁ ἔθος ἐπιτίθεται. 109. Γυνη καὶ Γεωργός. C. 343. F. 412. μνη τις, προσφάτως τον εαυτης ἄνδρα θάψασα, καθ' ημεραν ἀπιουσα πρὸς τὸ μνημεῖον ἐθρηνει. 'Αρο- τριῶν δέ τις ου πόήήω του μνηματος εἰς ἐπιθυμίαν ηκε της γυναικὸς, καὶ καταλιπὼν τους βόας ηλθε καὶ αυ- τὸς πρὸς τὸ μνημα, καὶ καθίσας συνεθρηνει τη γυναικί. Tης δὲ πυθομένης, τί δηποτε καὶ αυτὸς ουτως ὀδυρεται; - οτι κἀγὼ φ φησὶν ,, ευπρεπη γυναῖκα κατώρυξα, καὶ, ἐπειδὰν κλαυσω, της λυπης κουφίζομαι. ευδὲ ,,κἀμοὶ τουτ αυτὸ προσγίνεται. - Κἀκεῖνος' - εἰ

τοίνυν τοῖς αυτοῖς περιπεπτώκαμεν πάθεσι, τί δηποτε

αλληλοις μη συνεσμεν; ἐγω τε γὰρ φιληση σε ώς ἐκελνην, κἀμε συ πάλιν ώς τὸν σαυτης ἄνδρα. Tαυτα ἔπεισε την γυναικα, καὶ δη συνηλθον. Ἐν τουτω δὲ κλέπτης ἐλθὼν καὶ τους βόας λυσας ἀπηλασεν. Ο ἐπανελθων καὶ τους βόας μη ευρηκὼς, κόπτεσθαί τε καὶ οἰμωζειν ἰσχυρῶς ἐνεστησατο. Ελθουσα καὶ vγυνη καὶ ολοφυρομενον ευροῶσα, φησί ,, πάλιν κλαίεις κἀκεῖνος - νυν εἶπεν ,, ἐπ' αληθείας κλαίω.110. Γυνη καὶ Θεράπαιναι C. 79. F. M. S. 55. Γυνη χηρα φιλεργος, θεραπαινίδας ἔχουσα, ταυ- τας εἰωθει νυκτος ἐγείρειν ἐπὶ τὰ ἔργα πρὸς τὰς τωναλεκτρυονων Fδας. Aι συνεχῶς τω πόνω ταλαι-

72쪽

πωρουμεναι, ἔγνωσαν δεῖν τον ἐπὶ τῆς οἰκίας ἀποκτεμναι ἀλεκτρυόνα, ώς ἐκείνου νυκτωρ ἐξανιστάντος την δέσποιναν. Συνέβη δ' αυταῖς τουτο διαπραξαμέναις χαλεπωτέροις περιπεσεῖν τοῖς δεινοῖς. γὰρ δεσπότις, ἀγνοουσα την των ἀλεκτρυόνων ωραν, ἐννυχώτερον ταυτας ἀνίστη. Ο μυθος δηλοῖ, οτι πολλοῖς ἀνθρωποις τα βουλεύματα κακῶν αἴτια γίνεται.

111. Γυνὴ καὶ Oρνις. C. 24. F. 47. S. 58. Γυνή τις χήρα ορνιν εἶχε καθ' εκάστην ημέραν ἀδυαυτῆ τίκτουσαν. Νομίσασα-ώς, εἰ πλείους τῆ ορνιθι κριθας παραβάλοι, δὶς τέξεται τῆς ημέρας, τοsτο πεποίηκεν. Η δ' ορνις, πιμελὴς γενομένη, ουδ' απαξ τῆς ημέρας τεκεῖν ἡδυνατο. 9 μυθος δηλοῖ, οτι οἱ δια πλεονεξίαν των πλειόνων ἐπι μουντες καὶ τα παρόντα ἀποβάλλουσι. 112. Γυνη μάγος. S. 46. Γυνὴ μάγος ἐπωδὰς θείων μηνιμάτων ἐπαγγελλομένη διετέλει πολλὰ ποιοsσα, κἀκ τούτου ου μικρον βίον πορίζουσα. Ἐπὶ τούτω γραφάμενοί τινες αυτὴνώς καινοτομοὐσαν περὶ τα θεῖα εἰς δίκην υπήγαγον, καὶ κατηγορήσαντες κατεδίκασαν αυτὴν ἐπὶ θανάτω. Θεασάμενος δέ τις αυτὴν ἐπι των δικαστηρίων, ἔφη

αυτῆ' - ἡ τὰς δαιμόνων οργὰς τρέπειν ἐπαγγελλομένη πῶς ουδὲ ἀνθρώπους πεῖσαι ἡδυνήθης;

μω τω λόγω χρήσαιτο αν τις πρὸς γυναῖκα πλάνον , ῆτις τα μείζονα κατεπαγγελλομένη τοῖς μετρίοις αδύνατος απελέγχεται.

112 'Ἀλλως. C. M. F. 45. Γυνὴ μάγος , θείων μηνιμάτων ἀποτροπιασμους ἐπαγγελλομένη, πολλὰ διετέλει ποιουσα, καὶ κέρδος .

73쪽

ἐντευθεν ἔχουσα. Γραψάμενοι δέ τινες αυτην ἀσεβείας εIλον, καὶ καταδικασθεῖσαν ἀπῆγον εἰς θάνατον. γδώνδε τις ἀπαγομένην αυτην, ἔφη ' - η τας των θεῶν ὀργὰς ἀποτρεπειν ἐπαγγελλομένη , πῶς ουδὲ ἀνθρώπων βουλην μεταπεῖσαι ηδυνήθης; Ο μs ς δηλοῖ, οτι πολλοὶ μεγάλα ἐπαγγελλονταε, μηδὲ μικρὰ ποιησαι δυνάμενοι. 113. Λάμαλις καὶ Bosς. F. 61. C. 174 ei p. 360. B. 37. Λάμαλις βουν ὁρῶσα ἐργαζόμενον, ἐταλάνιζεν αυ- τον ἐπὶ τω κόπω. Ἐπειδη δε εορτη κατελαβε, τον βοsν ἀπολύσαντες, την δάμαλιν ἐκράτησαν του σφάξαι. γδὼν δὲ ὁ βοῶς εμειδίασε καὶ προς αυτην εἶπεν ' δεω δάμαλις, διὰ τοὐτο ηργεις, διότι ἔμελλες ἀρτίως τυ-

θηναι - Ο μs ς δηλοῖ, οτι τον ἀργο τα κίνδυνος μένει. 114. Λειλὸς κυνηγὸς και Αρυοτόμος. C. 175. F. 267. B. 92.

Λέοντός τινος ἴχνη ἐζητει κυνηγός ' δρυοτόμον δὲ ἐρωτησας, εἰ εἶδεν ἴχνη λέοντος, καὶ ποs κοιτάζει, ἔφη ,, καὶ αυτὸν τον λέοντα ηδη σοι - Ο δὲ ἀχριάσας ἐκ τοs φόβου, καὶ τοὐς ὀδόντας συγκρούων εἶπεν ' - ἰχνη μόνα ζητῶ, οὐχὶ αυτὸν τον λέοντα.--πιτι τοὐς θρασεῖς καὶ δειλοὐς ὁ λόγος ἐλέγχει, τους τολμηροῖς ἐν τοῖς λόγοις μόνοις καὶ οὐκ ἐν τοῖς ἔργοις.

115. Aέλφαξ καὶ Πρόβατα. S. M. C. p. 362. F. 72. Ἐν τινι ποίμνη δέλφαξ εἰσελθὼν ἐνέμετο. Kαι δήποτε τοὐ ποιμένος συλλαμβάνοντος αυτὸν, ἐκεκνάγει τε καὶ ἀντέτεινε ' των δὲ προβάτων αυτὸν αἰτιωμένων ἐπὶτω βοῶν, καὶ λεγόντων, ,,ημῆς μὲν σχn εχῶς συλλαμβάνει, καὶ - κράζομεν ἔφη πρὸς ταsτα ' ,, ἀλλ'

οὐχ ὁμοια τη ἡμετέρα η ἐμη σύλληψις ' υμῆς γὰρ η διὸ τα ἔρια ἀγρεύει η διὰ τὸ γάλα ' ἐμὲ δὲ διὰ τὸ κρέας.

74쪽

υ λόγος δηλοῖ, ὁτι εἰκότως ἐκεῖνοι ἀνοιμώζουσιν, οἷς ὁ κίνδυνος ου περὶ χρημάτων ἐστὶν, ἀλλα περὶ αυ-

της της σωτηρίας.

115h. 'Ἀλλως. Λέλφαξ καὶ 'Aλωπηξ. S. 17 C. 176. F. I3l.)χνω τις ἐπιθεὶς αἶγα καὶ πρόβατον καὶ δέλφακα, ελαυνεν εἰς ἄστυ. Tου δελφακος παρ' ὁλην τηνοδὸν κεκραγότος , ἀλωπηξ ἀκουσασα ἐπυνθάνετο αυτOs την αἰτίαν, δι ην, των λοιπῶν μεθ' ησυχίας φερομένων, μόνος αυτὸς βοῆ. δε έποτυχὼν ἔφη ' ,, ἀλλ' ἔγωγε ου μάτην οδυρομαι ' ευ γὰρ οἶδα, ὁτι του μεν προβάτου ἔριά τε καὶ ἄρνας παρεχομενου ὁ δεσπότης ἀφεξεται ' ομοίως δε καὶ της αἰγὸς διὰ τοῖς τυροῖς και τοὐς ἐρίφους' ἐμοὶ δὲ Ουκ ἔχων εἰς ἄλλο τι χρησασθαι,

πάντως με θυσει. Ουτω καὶ των ἀνθρώπων ου μεμπτέοι εἰσὶν, ὁσοι τὰς μελλούσας προορώμενοι συμφορὰς ἀποκλαίονται. 116. Λελφῖνες καὶ Κωβιός. F. 53. C. F. 362. S. 72.

Θελφῖνες καὶ φάλαιναι πρὸς ἀλληλους ἐμάχοντο. Ἐπὶ πολὐ δὲ τῆς μάχης κορυφουμενης, κωβιὸς ἀνεδυυστι-ουτος μικρὸς ἰχθὐς, καὶ ἐπειρῶτο αυτοὐς διαλ- λάττειν. Eli δε τις των δελφίνων υπολαβὼν ἔφη πρὸς αυτόν' ,, αλλ' ἡμῖν ἀνεκτότερόν ἐστι μαχομένοις ἡπ' ἀλλήλων διαφθαρῆναι, ὴ σου διαλλακτου τυχεῖν Ουτως ἔνιοι των ἀνθρώπων ουδενὸς ἄξιοι ἔντες,δταν ταραχῆς λάβωνται, δοκουσί τινες εἶναι. 116h. 'Aλλως. Aελφῖνες και Καρίς. e. 177. B. 39.

Aελφῖνες καὶ φάλαιναι πρὸς ἀλληλους ἐμάχοντο. Ἐπὶ πολὐ δὲ τῆς στάσεως αυτῶν σφοδρυνομένης, καρὶς ἀναδsσα ἐπειρατο αυτοὐς διαλύειν. εις δέ τις τῶν δελφίνων ὐποτυχὼν ἔφη πρός αυτήν' ,, ἀλλ' ἡμῖν αι-

75쪽

ρετώτερόν ἐστιν υπ ἀλλήλωω διαφθαρηναι η σου διαλ

λακτου τυχεῖν,--

Ουτως ἔνιοι των ἀνθρώπων , ουδενος αξιοι οντες, αν ταραχης λάβωνται, δοκουσί τινες εἶναι. 117. Θημάδης ο ὐητωρ. . S. 63. C. 178 el p. 363. F. 54.

Θημάδης ὁ ήητωρ δημηγορῶν ποτε ἐν 'Aθήναις,

ἐκείνων ου πάνυ αυτω προσεχόντων, ἐδεηθη αυτῶν,οπως ἐπιτρέψωσιν αυτω Αἰσώπειον μυθον εἰπεῖν. Tων

δε προτρεψαμενων , αυτος ἀρξάμενος ἔλεγε ' ,, Θημ τρα καὶ χελιδὼν καὶ ἔγχελυς την αυτην ἐβάδιζον οδόν' γενομένων δὲ αυτῶν κατά τινα ποταμον, η μὲν χελιδὼν ἀνεπτη, η δὲ ἔγχελυς κατέδυ ' καὶ ταυτα εἰπὼν ἐσιώπησεν. ερομένων δ' αυτῶν - τί ουν η Λημητρα μα- θεν; - ἔφη ' se κεχόλωται υμῖν, οῖτινες τα της πόλεως πράγματα ἐάσαντες Αἰσωπείων μυθων αντέχεσθε. Ουτω καὶ των ἀνθρώπων αλόγιστοί εἰσιν, ὁσοιτων μὲν ἀναγκαίων ολιγωρουσι, τα δὲ πρὸς ηδονην

118. Ληχθεὶς υπὸ μύρμηκος καr μης C. 364 et p. 411. F. 363. B. 1l7.)μ μυν ποτε μετὰ των ἀνδρῶν βυθισθεῖσαν ἰδών τις, ἀδίκως ἔλεγε τους θεους κρίνειν ' ,, δι ενα γὰρ ἀσεβη συναπώλοντο καὶ αναίτιοι. - υτα αυτου λέγοντος, μυρμηκων πολλῶν ὁντων ἐν τω τόπω, ἐν ω, . ἔτυχεν ἱστάμενος, συνεβη υφ' ἐνος δηχθηναι τούτων. Ο δὲ υφ' ενὸς δηχθεὶς συνεπάτησε τους πάντας. Ἐρμης δ' ἐπιστὰς αυτω καὶ τη ράβδω παίων, εἶπεν ' se εἶτα ουκ ἀνέχρ - τους θεους δικαστὰς εἶναι, οἷος εἶ συτων μυρμηκων; μυ λόγος διδάσκει ημῶς, μηδὲν ψέγειν τὰς του θεουπερὶ τους ἀνθρώπους ἀκαταληπτους οἰκονομίας, κἀν

ἄδικοι τοῖς ἀπαιδευτοις δοκοῖεν εἶναι.

76쪽

119. Λιογένης ὁδοιπορῶν. F. M. C. 398. Λιογένης ὁ κυνικος οδοιπορῶν, ως εγένετο κατά τινα ποταμὸν πλημμυρουντα, εχτηκει αμηχανων. εις δε τις των διαβιβάζειν εἰασμένων θεασάμενος αυτον διαποροῶντα, προσελθὼν , καὶ ἀράμενος αυτον σῶν φιλοφροσύνη, διεπέρασεν αυτόν. D δε εχτηκει την αὐτου πενίαν μεμφόμενος, δι' ην ἀμείκγασθαι τον ευεργέτην ου δύναται. Ἐτι δὲ αυτοs ταῶτα διανοουμμνου , ἐκεῖνος θεασάμενος ἔτερ- οδοιπόρον διελθεῖν

μη δυνάμενον, προσδραμὼν καὶ αυτὸν διεπέρασε. καὶ ὁ Αιογένης προσελθὼν αὐτῶ εἶπεν ' ,, ἀλλ' ἔγωγε οὐκ δει σοι χάριν ἔχω ἐπὶ τω γεγονότι ' ὁρῶ γὰρ, οτι ου κρίσει, ἀλλα νόσω αυτό ποιεῖς. - Ο λόγος δηλοῖ, ἔτι οἱ μετὰ των σπουδαίων καὶ τοὐς ανεπιτηδειους εὐεργετοsντες οὐκ εὐεργεσίας δόξαν, ἀλογιστίαν μῆλλον ὀφλισκάνουσι.

Θράκων καὶ αετὸς συμπλακέντες ἀλληλοις ἐμάχοντο ' καὶ ὁ μεν δράκων εἶχε τὸν αετὸν συλλαβών. Γεωργὸς dὲ ἰδὼν, λύσας την πλοκην τοs δράκοντος, αυτόνομον ἀφηκε τὸν αετόν. λεπηνας ἐπὶ τούτοις ὁ δράκων, ἰὸν ἀφηκε τω τοὐ σώσαντος πόματι. εω δὲ τοs γεωργοs πρὸς ἄγνοιαν μέλλοντος, ὁ ἀετός καταπτὰς των τοs γεωργοs χειρῶν ἐξαιρεῖται την

κύλικα. lGὐς ευ ποιοsντας μένουσι χάριτες. 121. Aραπέτης. C. 324. F. 395.

Ο τὸν δραπέτην ἰδὼν διὰ χρόνου καὶ διώκων, ως κατέφυγε φθάσας εἰς μυλωνα, ,, που δ' αν ἔφη μῆλλον εὐρεῖν ἐβουλη ν η ἐνταsθα;

77쪽

Aἰ δρυες κατεμεμφοντο του Aιος, λεγουσαι ,,οτι μάτην παρηχθημεν ἐν τω βίω ' υπὲρ πάντα γὰρ ταφυτα βιαίως την τομην υφιστάμεθα. - Καὶ ὁ Ζευς ' se υμεῖς αυταὶ αἴτιοι τῆς τοιαυτης εαυταῖς καθεστήκατε συμφωρῆς ' εἰ μὴ γαρ τους στειλειους ἐγεννῆτε, καὶ προς τε κτονικὴν καὶ γεωργικὴν χρήσιμοι ἐτε, ουκ αν πέλεκυς υμῆς ἐξέκοπτεν. Αἴτιοί τινες εαυτοῖς των κακῶν καταστάντες, τὴν μέμψιν ἀφρόνως τιθέασι τs θεF.

Αρυοτόμοι δρυν ἔσχιζον, ἐξ αυτῆς σφῆνας ποιοσαντες. υ δε ἔφη ' - ου τοσοsτον τον κόψαντά με πέλεκυν μεμφομαι, οσον τοὐς ἐμου φυέντας σφῆνας. πιτι δεινότερόν ἐστι λύπη, οταν τις ὐπὸ των συγγενῶν πάσχη, ἡ παρὰ τῶν ἀλλοτρίων. 123 υλλως. Πευκη. F. 174. c. p. 363. Πρωται δήποτε κατέπυζον τὴν πευκην, σφῆνας ἐξ αυτῆς οἱ τεκτονεςJ ποιουντες , οἷς καὶ ραδίως κατε. σχιζον σανίδας. Η δὲ ἐθρήνει ολολύζουσα ουτως ' - ουτο sτον νυν μέμφομαι τὴν ἀξίνην, τὴν κόπτουσάν με ταῖς χερσὶν τῶν ἀνθρώπων, ως τοὐς ἐμου σφῆνας

Ο μυθος δηλοῖ, οτι πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἐν συμφοραῖς περιπίπτουσι παρὰ τῶν ξενων' ἐκ δε τῶν ἰδίων ἐάν τι συμβῆ μικρον αὐτοῖς λυπηρον, χεῖρον καὶ βαρυ-

τερον αὐτοῖς καταφαίνεται.

Ἐλαία κατεγελα συκῆς, ῶς αυτὴ μὲν ἀνθουσα προς ἄπασαν ἄραν, συκῆς δὲ το ἄνθος συμμεταβαλλουσης ταῖς ἄραις. Ali καταήῆυεῖσα χιών, τὴν μὲν ἐλαίαν κω

78쪽

μῶσαν εὐρουσα, τοῖς θαλλοῖς ἐνιζάνουσα, συν τῶ κάλλει καθάπαξ ταυτην διεφθειρεν ' την φυλλων ευ- ρουσα γυμνην ουδὲν ηδίκει, προς γην ὐποσρέουσα. Kάλλος μη σωφρονουν τοῖς κεκτημένοις καθέστη

κεν ονειδος.

Ἐλάτη καυχωμένη τρ βάτω ἔλεγεν ' ἡ ἐν Ουδενὶ - δὲν χρησιμευεις, οτε ἐγὼ ἐν στέγεσί που χρησιμεύω καὶ οἴκοις. Η δὲ βάτος ἔφη ' - ὼ ἐλεεινη, μνησθεῖσα

των πελέκεων καὶ πριόνων των κοπτόντων σε, βάτος ἰν εἶχες θελησειν γενέσθαι, ουκ ἐλάτη. - είσσων πενία ἄφοβος η πλοῶτος μετὰ αναγκῶν καὶ ἐπηρειῶν. 126. Ἐλαφος. F. M. S. 76. C. 63 et p. 313. Ἐλαφος, πηρωθεῖσα τον ετερον των οφθαλμῶν, παρεγένετο εἴς τινα αἰγιαλον, καὶ ἐνταὐθα ἐνέμετο, τον μὲν ολόκληρον ὀφθαλμον προς την γην ἔχουσα, καὶ την των κυνηγῶν ἔφοδον παρατηρουμένη, τον δὲ πεπηρωμένον προς την θάλασσαν ' ἔνθεν γὰρ οὐδένα κίνδυνον ὐφωρῆτο. καὶ δη τινες παραπλέοντες ἐκελνον τον τόπον, καὶ θεασάμενοι αυτην, κατηυστόχησαν.

'Eπεὶ ἐλειποψύχει, εἶπε προς έαυτην ' ,, ἀλλ' ἔγωγε ἀθλία, ητις την γην ώς ἐπίβουλον φυλαττομένη πολὐ χαλεπωτέραν ἔσχον την θάλασσαν, ἐφ' ην κατέφυγον. Ουτω πολλάκις παρὰ την ημετέραν υπόληψιν τὰ μὲν χαλεπὰ τῶν πραγμάτων δοκουντα εἶναι ωφέλιμα εὐρίσκονται, τὰ-σωτηρια νομιζόμενα ἐπιβλαβῆ.127. Ἐλαφος καὶ Ἀμπελος. C. 65. F. 65. S. 78.)Ἐλαφος, κυνηγοὐς φεύγουσα, υπ' ἀμπέλω ἐκρύβη. Παρελθόντων δ' ολίγον ἐκείνων, η ἐλαφος τελέως ηδη λαθεῖν δόξασα, τῶν της αμπέλου φύλλων ἐσθίειν ηρ

79쪽

ξατο. υτε--σειομενων, οἱ κυνηγοὶ ἐπιστραφεντες καὶ, οπερ ην ἀληθὲς, νομίσαντες, των ζώων υπο τοῖς φυλλοις τι κρυπτεσθαι, βέλεσιν ἀνεῖλον την ἔλαφον δὲ θυησκουσα τοιαsτ ἔλεγε ' - δίκαια πέπονθα ' Ουγὰρ ἔδει την σώσασάν με λυμαίνεσθαι.--μυθος δηλοῖ, οτι οἱ αδικουντες τους ευεργέτας,πὸ θεου κολάζονται.

128. Ἐλαφος καὶ Aέων. S. 75. c. 181 et p. 365. F. 66 et 209. B. 43. Ἐλαφος δίψει συσχεθεῖσα παρεγένετο ἐπί τινα πη- την. Πίνουσα-ως ἐθεάσατο την εθυτης σκιὰν κατατου υδατος, ἐπὶ μὲν τοῖς κέρασιν ηγάλλετο , ορῶσα τομέγεθος καὶ την ποικιλίαν, ἐπὶ δὲ τοῖς ποσὶ σφόδρα

ηχθετο ως λεπτοῖς ουσι καὶ ἀσθενέσιν. Ἐτι δ' αυτης διανοουμενης, λέων ἐπιφανεὶς ἐδίωκεν αυτην, κἀκείνη εἰς φυγην τραπεῖσα κατα πολυ αυτου προεῖχε. Μέχρι μὲν ουν ψιλον ην το πεδίον, η μεν προθέουσα ἐσώζετο ' ἐπεὶ δε ἐγένετο κατά τινα υλώδη τόπον, τηνικαυτα συνέβη, των κεράτων αυτῆς ἐμπλακέντων τοῖς κλάδοις,. μὴ δυναμένην τρέχειν συλληφθηναι τs λέοντι. μέλλουσα δὲ ἀναιρεῖσθαι ἔφη προς έαυτήν ' - δειλαια ἐγὼ, ῆτις, υφ' ἄν μὲν ωόμην προδοθήσεσθαι, ἐσωζόμην υποτουτων, οἷς δὲ καὶ σφόδρα ἐπεποίθειν, υπο τούτων ἀπόλλυμαι.-- Ουτω πολλάκις ἐν κινδυνοις οἱ μὲν υποπτοι των φίλων σωτῆρες ἐγένοντο, οἱ δὲ σφόδρα ἐμπιστευθέντες προδόται. 129. Ἐλαφος και Λέων. S. 77. 64 et p. 314. F. M. . 'Ελαφος κυνηγοὐς φευγουσα ἐγένετο κατά τι σπήλαιον, ἐν ω λέων ην, καὶ ἐνταυθα εἰσήει κρυβησομένη συλληφθεῖσα δὲ υπὸ τοs λέοντος και ἀναιρουμένη εἶπε

80쪽

- δυσδαίμων ἐγὼ, ητις ἀνθρωπους φευγουσα ἐμαυτην θηρίω ἐνεχείρισα

Ουτως ἔνιοι των ἀνθρώπων δια φόβον ελαττόνων κινδυνων ωυτους εἰς μείζονα κακὰ εἰσιῶσιν. 130. Ἐλαφος και Μητηρ. C. 297. F. 208. Ἐλαφον η μητηρ ἐνουθετει, ταυτα λέγουσα ' se κε- ρας, ω παῖ, παρὰ της φυσεως εἴληφας, μεγέθει διενηνοχας σώματος, καὶ ουκ οἶδ' ο,τι παθὼν ἀποδιδράσκεις ἐπιόντας τοὐς κυνας. Tαυτα ην, καὶ κυνῶν δρόμος ηκουετο πόήρωθεν.-δε μενειν τω παιδὶ παραινέσασα αυτη τῆς φυγῆς προκατήρξατο. Παραινεῖν ετοιμον, ὼ ποιεῖν ἀπορώτερον. 131. Ἐλαφος νοσουσα. c. 377. F. 337. B. 46. Ἐλαφος νόσω περιπεσουσα, ἐπί τινος τόπου πεδι- νοὐ κατεκεκλιτο. Πνὰ δὲ των θηρίων εἰς θεαν αυτῆἐλθόντα, την παρακειμένην τῆ ἐλάφω νομὴν κατεβο- σκήθησαν ' εἶτα ἐκείνη τῆς νόσου ἀπαλλαγεῖσα, τῆ ἐνδεία δεινῶς κατετρυχετο, και τῆ νομῆ τὸ ζῆν προσα

πωλεσεν.

Ο μυθος δηλοῖ, ως οι περιττοῖς καὶ ἀνονήτους aκτώμενοι φίλους ἀντι κέρδους υπ' αυτῶν ζημίαν μῆλ-

λον υφίστανται.

132. Ἐλπις εν ἀνθρώποις. C. 360. B. 58. Zεὐς εν πίθω τα χρηστὰ πάντα συλλέξας ἔθηκεν αυτὸν πωμάσας παρ ' ἀνθρώπω. ἡ δ' ἀκρατης ἄνθρωπος εἰδέναι σπευδων, τί ποτ' ἐν ἐν αυτω, και τὸ πῶμα κινήσας, διῆκ' ἀπελθεῖν αυτὰ προς θεῶν οἴκους, κἀκεῖ πέτεσθαι τῆς τε γῆς ἄνω φευγειν.

μόνη δ' ἔμεινεν Ἐλπὶς, ἐν κατειλήφει τεθεν τὸ πῶμα. τοιγὰρ Ἐλπὶς ἀνθρώποις