Fabulae Aesopicae collectae ex recognitione Caroli Halmii

131쪽

240υλλως. Aέαινα. J. 189. C. p. 372. Στάσις ἐλθε πασι τοῖς τετραποδοις, καύχημα κατ- έχουσα εἰς παίδων πληθη. Καὶ δη ἔφασκον τη λεαροβοῶντες ' ,, εἰπὲ καὶ συ τὸ , ποσους παῖδας τικτεις; Η δὲ γελῶσα πρὸς αυτους ταυτα λέγει ' ,, σκυμνον μὲν ενα, ἀλλα γενναῖον πανυ.-υ μυθος δηλοῖ, ὁτι κρείσσων εἷς ρωμy σωματος καὶ ανδρεία καὶ φρονησει, η πολλοι δειλοὶ καὶ αφρονες. 241. χέοντες καὶ Ααγωοί. U. M7. ex Aristot. Posit. III, c. 13. Θημηγορούντων των δασυποδων καὶ τὸ ἴσον ἀξιου- των πάντας ἔχειν, οἱ λέοντες ἔφασαν' ,, οἱ λόγοι υμῶν, ω δασυποδες, ονύχων τε και ὀδόντων, οῖων ημεῖς ἔχωμεν, δέονται.-242. Λέοντος βασιλεία. C. 363. B. 102. Λέων τις ἐβασίλευεν ουχὶ θυμωδης ουδὲ ωμος ουδὲ βίαιος, ἀλλα πραος καὶ δίκαιος, ωσπερ ἄνθρωπος. Eπὶ δὲ της αυτου βασιλείας συναθροισμος ἐγενετο παντων των ζωων, δοsναι δίκας καὶ λαβεῖν προς αλληλα, λυκος μὲν προβάτω, παρδαλις δὲ αἰγάγρω, ἐλάφω δε τίγρις, κύων δὲ λαγωω. πτωρ δὲ

ἰδειν την ημέραν ταύτην, ῖνα τοῖς βιαίοις φοβερα ταευτελῆ φανῶσιν. 243. Aέ- , Miωπηξ καὶ 'Ελαφος. e. 358 et p. 408. F. 356. ex B. 95. Λέων νοσήσας ἔκειτο ἐν φάραγγι ' τῆ προσφιλεῖ

132쪽

ἀλώπεκι, ἡ προσωμίλει, εἶπεν ' - εἰ θελεις υγιάναί με καὶ ζῆν, την ἔλαφον την μεγίστην, την εἰς τον δρυμον οἰκουσαν, τοῖς γλυκέσι σου λόγοις ἐξαπατησασα, αγε εἰς ταο ἐμας χεῖρας ἐπιθυμω γὰρ αυτης ἐγκάτων καὶ καρδίας. --δὲ ἀλωπηξ ἀπελ υσα ευρε την ἔλαφον

σκιρτῶσαν ἐν ταῖς υλαις ' προσπαισασα δὲ αυτρ καὶ χαίρειν εἰπουσα ἔφη ' ,, 'Aγαθά σοι ηλθον μηνυσαι ' οἶδας, ώς ὁ βασιλευς ημῶν λέων γείτων μοί ἐστι ' νοσεῖ δὲ καὶ ἐγγύς ἐστι του θυησκειν. Ἐβουλευετο ουν, ποῖον των θηρίων μετ αυτον βασιλεύσει. Ἐφη οτι σῶς μέν ἐστιν αγνώμων, αρκτος δὲ νωθρα, πάρδαλις-θυ

μώδης, τίγρις ἀλαζών ' ἡ ἔλαφος ἀξιωτάτη ἐστὶν εἰς βα

σιλείαν, οτι υψηλη ἐστι το εἶδος, πολλα δὲ ἔτη ζρ, καὶ το κέρας αυτης οφεσι φοβερόν. Καὶ τί σοι τα πολλα λέγω; ἐκυρώθης βασιλεύειν. Π μοι ἔσται, πρώτη σοι εἰπούση; 'Λλλ' εὐξαί μοι σπευδούση, μη πάλαι με ζητησs χρηζει γάρ με σύμβουλον ἐν πασιν. Εἰ ἐμοὐτης γραος ἀκουσy, συμβουλεύω καὶ σὲ ἐλθεῖν καὶ προ μένειν τελευτῶντι αυτῶ. Ουτως εἶπεν η ἀλώπηξ ' τῆς δὲ ὁ νοsς ἐτυφώθη τοῖς λόγοις, καὶ ηλθεν εἰς το σπήλαιον μη γιγνώσκουσα το μέλλον. λέων δ' ἐφορμήσας αυτῆ ἐν σπουδῆ, τα ῶτα μόνον τοῖς ἔνυξιν ἐσπάραξεν. N-ταχέως ἔσπευδεν ἐν ταῖς ἴλαις. Kαὶ ἡ μὲν ἀλώπηξ τὰς χεῖρας ἐκρότησεν, οτι εἰς μάτην ἐκοπίασεν ὁ-λέων μέγα βρυχώμενος ἐστέναξε ' λιμὸς γὰρ αυτὸν

εἶχε καὶ λυπη' καὶ ἱκέτευε την ἀλώπεκα ει δευτέρου τι ποιῆσαι, καὶ δόλω πάλιν ταύτην ἀγαγεῖν. Η δὲ εἶπε '

,, χαλεπὸν καὶ δύσκολον ἐπιτάττεις ἐμοὶ πρῆγμα, ἀλλῖμως ὁπουργήσω σοι. Καὶ δὴ ως ἰχνευτὴς κύων ἐπηκολουθει, πλέκουσα πανουργίας ' ποιμένας δ' ἐπηρώτα, εἰ εἶδεν ἔλαφον ὴμαγμένην. οἱ δ' ἔδειξαν ἐν τῆ υλy. Eυρε δὲ αυτὴν ἀναψυχομένην, καὶ ἔστη ἀναιδῶς.

133쪽

N δ' ἔλαφος χολωθεῖσα καὶ φρίξασα την χαίτην εἶπεν ,, ω κάθαρμα, ἀλλα ουκέτι χειρώση με ' εἰ δὲ καὶ πλησιάσεις μοι, ου ζησεις ἔτι. υλλους ἀλωπέκιζε τους απείρους, ἄλλους ποίει βασιλεῖς καὶ ἐρέθιζε. - ,δὲ εἱ-πεν ' - ουτως ἄνανδρος εἶ καὶ δειλή; ουτως ημῆς τους φίλους υποπτευεις; ὁ μὲν λέων, του ἀτος κρατήσας. ἡμελλε συμβουλευειν καὶ ἐντολάς σοι δουναι περὶ τῆς τηλικαυτης βασιλείας, ως ἀποθνήσκων συ δὲ Ουδὲ κνίσμα χειρος ωήωστον ὁπέστης. καὶ νυν υπὲρ σὲ πλεῖον ἐκεῖνος θυμουται, καὶ βασιλέα τον λυκον θέλει ποιῆσαι ' οἴμοι πονηρὸν δεσπότην l 'Aλλ' ἐλθὲ καὶ μνδὲν πτοηθης, καὶ γενου ως πρόβατον. ' νυμι γάρ σοι εἰς τα φύλλα πάντα καὶ πηγὰς, μηδὲν κακὸν παθεῖν παρὰ του λέοντος' ἐγὼ δὲ μόνη σοι δουλευσω. - Ουτως ἀπατήσασα την δειλαίαν ἔπεισε δεύτερον ἐλθεῖν. Ἐπεὶ δὲ εἰς τὸ σπήλαιον εἰσῆλθεν, ὁ μὲν λέων δεῖπνον εἶχε, πάντα τα ὀστὰ καὶ μυελους και ἐγκατα καταπίνων' ἐδὲ ἀλώπηξ εἱστήκει όρωσα ' καρδίαν δὲ ἐκπεσουσαν αρπάζει λαθραίως, τοs κόπου κέρδος ταύτην φαγουσα. Ο δὲ λέων, ἄπαντα ἐρευνήσας, μόνην καρδίαν ἐπεζήτει ἀλώπηξ δὲ μηκόθεν στῆσα ἔφη ' ,,αυτη ἀληθῶς καρδίανουκ εἶχε ' μὴ ἔτι ζητει ' ποίαν γὰρ καρδίαν αυτη εἶχεν, ῆτις δὶς εἰς οἶκον καὶ χεῖρας λέοντος εἰσῆλθεν; 'Οτι ὁ τῆς φιλοδοξίας. ἔρως τον ανθρώπων νουν

ἐπιθολοῖ, καὶ τὰς των κινδύνων συμφορὰς ου κατανοεῖ. 244. Aέων, ωλωπηξ και Πιθηκος. B. 106.

Λέων ποτ ἀνδρῶν βίον ἄριστον ἐζήλου, καὶ δη κατ' ευρυν φωλεὸν διατρίβων, ὁσων ἀρίστην ὀριτρόφων φυὴν ἔγνω,

φιλοφρονεῖσθαι γνησίως ἐπειρῶτο.

κολὴς δ' υπὸ σπήλυγγι θαμινὰ παντοίων

134쪽

θηρῶν ομιλος ημέρως συνηυλίσθη ' ὁ δ' ειστία τε κἀφίλει νόμω ξείνων, ' λίην τιθεὶς απασι δαῖτα θυμηρη. φίλην δὲ κερδὼ καὶ συνοικον εἰληφει, μεθ' ης τα πολλὰ μειλίχως συνεζητει. γέρων δε τις πίθηκος ην ὁ δαιτρευων

κρεῶν τε συσσίτοισι διανεμων μοίρας 'ος, εῖ τις ηλθεν ουχὶ της συνηθείης, ταυτὸν παρετίθει δεσπότy τε κἀκείνω,

οπερ εἷλεν ὁ λέων νεοδρόμω λαβὼν θηρη 'κερδὼ δ' ἐωλων ἔφερεν οὐκ ἴσην μοῖραν. καὶ δη ποτ αυτην προσποιητὰ σιγῶσαν δείπνου τε χεῖρα καὶ βορης ἀποσχοὐσαν , λέων τίν' εἶχεν αἰτίην διηρώτα , κερδοῖ σοφη, λάλησον ῶσπερ εἰώθεις φαιδρω προσώπω δαιτός, s φίλη, ψαῶσον. η δ' εἶπεν ' ,,ί φέριστε θηρίων γέννης, πολλη μερίμνη καρδίην διαξαίνω 'οὐ γὰρ τὰ νυν παρόντα μουνον ἀλγυνει, ουὰ δ' ἔπειτα φησὶ ,,προσκοπουμένη κλαίω. , καθ' ημέραν γὰρ εἴ τις ἄλλος, ειτ ἄλλος ξένος πελάζοι, τοὐτο εἰς ἔθος βαίνοι, τάχ' ουδ' εώλων γευσομαι κρεῶν μουνη. V λέων δὲ τερφθεὶς ἱλέως τε μειδήσας εἶπεν ' ,, πιθήκω ταυτα μηδ' ἐμοὶ μέμφου. 'Οτι μῆλλον ἀλγυνειν καὶ λυπεῖν οιδεν ἀνθρώπους ου τὰ παρόντα μόνον, καθ' ὁσον ηδη η τῶν μελλόντων

- προσδοκία.

245. Aέων και 'Aετός. F. 358. C. 408. B. 100.)Λέοντι προσπτὰς αἰετῶν τις ἐζητει κοινωνὸς εἶναι ' χώ λέων ,, τί κωλυει;

135쪽

προς αυτον εἶπεν ' ,, ἀλλ' ἐνέχυρον η δώσεις τἀκυπτερόν σου μη μεθεῖναι την πίστιν; πῶς γαρ φίλφ σοι μη μένοντι πιστευσω; Ο μυθος ἐκδιδάσκει, μη τάχιστα πῆσι πιστευειν, καὶ μάλιστα τοῖς μηπω φίλοις. 246. καὶ 'Aλωπηξ. S.I40. e. 137 et p. 336. F. 9I. B. 103.

Λέων γηράσας καὶ μη δυνάμενος δι ἀλκης εαυτῶ

τροφην πορίζειν, ἔγνω δεῖν δι ἐπινοίας τοὐτο πρῆξαι. ὶ δη παραγενόμενος εἴς τι σπηλαιον, καὶ ἐνταs

κατακλιθεὶς προσεποιεῖτο τον νοσουντα ' καὶ ουτω τα

παραγενόμενα προς αυτον εἰς ἐπίσκεψιν ζῶα συλλαμβάνων κατησθιε. Πολλῶν δὲ θηρίων καταναλωθέντων, ἀλώπηξ τὸ τέχνασμα αυτοs συνεῖσα παρεγένετο, καὶ στασα απωθεν τοs σπηλαίου ἐπυνθάνετο αυτοs, πῶς ἔχοι ' τos δὲ εἰπόντος -κακιος καὶ την αἰτίαν is

μενου, δι ην οὐκ εἴσεισιν, ἔφη ' ,, ἀλλ' ἔγωγε εἰ λ- θον αν, εἰ μη ἐώρων πολλῶν εἰσιόντων ἰχνη, ἐξιόντος δὲ Ουδενός Ουτως οἱ φρόνιμοι τῶν ἀνθρώπων ἐκ τεκμηρίων

προορώμενοι τους κινδυνους ἐκφευγουσι. 247. Aειον καὶ υρκτος. C. 39 et p. 299. F. 96. Λέων καὶ αρκτος, ομοs νεβρs περιτυχόντες, περὶ τούτου ἐμάχοντο. Λεινῶς ουν υπ' αλληλων διατεθεν- τες, ως ἐκ της πολλης μάχης καὶ σκοτοδινιῶσαι, ἀπαυ- δησαντες ἔκειντο. ωλώπηξ κύκλω περιιοὐσα, περοπτωκότας αυτοὐς ἰδοsσα καὶ τον νεβρὸν ἐν τῶ μεσωκείμενον, τοsτον, διὰ μέσου αμφοῖν διαδραμοὐσα καὶ Jἀρπάσασα, φεύγουσα ωχετο. οἱ δὲ βλέποντες μὲν αυτην, μη δυνάμενοι δὲ ἀναστηναι, ,,θείλαιοι ημεῖς, M εἶπον ,,οτι δι ἀλώπεκα ἐμοχ sμεν.

136쪽

Ο μυθος δηλοῖ, οτι αλλων κοπιώντων αλλοι κερδαίνουσιν.

247 Aλλως. C. 39. Λέων καὶ αρκτος βρωμά τι ευρόντες ἐνελει, περὶ τουτου ἐμάχοντο. Λεινῶς Ουν ὐπ' ἀλληλων κατακοπέντες ἐσκοτίσθησαν ἐκ της πολλης μάχης, καὶ ἔκειντο ημιθανεῖς. υλώπηξ δὲ περιζουσα καὶ θεασαμενη πεπτωκότας, ἰδουσα καὶ το βρῶμα κείμενον ἐν μεσω, ἄρασα τοsτο δρομαῖος λετο. Οἱ δὲ ἰδόντες αυτην καὶ μη δυνάμενοι ἀναστηναι, εἶπον ,, ἄθλιοι οντως ημεῖς, οτι δι ἀλώπεκα ἐμαχόμεθα. - Ο μυθος δηλοῖ, οτι πολλοὶ κοπιῶντες καὶ μοχθουν- τες ετέροις κερδος προσκτῶνται. 248. Aέων καὶ Βάτραχος. c. 37.)Λέων, ἀκουσας ποτὲ βατράχου μεγα βοῶντος, ἐπεστράφη προς την φωνην, οἰόμενος μεγα τι ζῶον εἶναι. οσμείνας μικρὸν, ως εἶδεν αυτον προελθόωτα τῆς λίμνης, προσελθὼν αυτον κατεπάτησεν.

λόγος δηλοῖ, ὁτι ου δεῖ προ τῆς ὁ ψεως δι' ἀκοῆς

μόνης ταράττεσθαι. 248h. υλλως. S. 139. F. 90. C. p. 298.)Λεων ἀκούσας βατράχου κεκραγότος, ἐπεστράφη προς την φωνὴν, οἰόμενος μεγατι ζῶον εἶναι ' προ μείνας δὲ μικρὸν χρόνον, ως ἐθεάσατο αυτὸν απὸ τῆς λίμνης ἐξελθόντα, προσελθὼν κατεπάτησεν, εἰπών ,, μηδενα ἀκοὴ ταραττέτω προ τῆς Ο λόγος ευκαιρος προς ἄνδρα γλωσσώδη, ουδὲν

πλεον του λαλεῖν δυνάμενον. 249. Aέων καὶ Γεωργός. S. 138. C. 221 el p. 375. F. 110. B. 98. Λέων ἐρασθεὶς θυγατρός τινος γεωργοs ταυτην

137쪽

ἐμνηστευσατο ' ὁ μη ἐκδουναι θηρίω την θυγατεραυπομενων, μηδὲ ἀρνεῖσθαι δια τον φόβον δυνάμενος, τοιουτόν τι ἐπενόησεν. Ἐπειδη συνεχῶς ὁ λέων αυτῶ ἐπεκειτο, ἔλεγεν, ώς νυμφίον αυτὸν της θυγατρὸς δωκιμάζει , μη αλλως δὲ αυτω δύνασθαι ἐκδοῶναι, εὰν μη τοὐς ὀδόντας ἐξέληται καὶ τοὐς ὁνυχας ἐκτέμη ' τούτους γὰρ δεδοικέναι την κόρην ἔφη. Tos δὲ ραδίως διὰ τον ἔρωτα εκάτερον ὁπομείναντος , ὁ γεωργὸς καταφρονήσας αυτ , ώς παρεγένετο πρὸς αυτὸν, ύοπάλοις παίων αυτὸν ἐξηλασεν. Οὐτως οι ραδίως τοῖς ἐχθροῖς πιστεύοντες, οταντων ἰδίων πλεονεκτημάτων εαυτοὐς ἀπογυμνώσωσιν,ευάλωτοι τούτοις γίνονται, πρότερον φοβεροὶ καθ' στηκότες. 249h. Ἀλλως. C. p. 145. ex Diod. XVIII, c. 25. Ἐρασθέντα φασὶ λέοντα παρθένου διαλεχθηναι τῶ

πατρὶ τῆς κόρης ὐπὲρ τοs γάμου ' τὸν δὲ πατέρα λέγειν,ώς λοιμος μέν ἐστιν αυτω δοῶναι, δεδοικέναι δὲ τοὐς ὀνυχας καὶ τοὐς ὀδόντας, μη ποτε γήμας και παροξυνθεὶς διά τινα αἰτίαν προσενέγκηται τῆ παρθένω θηριωδῶς. Us-λέοντος ἐξελόντος τούς τε ἔνυχας και τοὐς ὀδόντας, τὸν πατέρα θεωρήσαντα πάντα δι ἁνην φοβερὸς ἀποβεβληκότα, τύπτοντα τω ξύλω ραδίως

ἀποκτεῖναι. 250. Aέων καὶ Γεωργός. S. I42. F. 93. c. 220 et p. 375.

Λέων εἰς ἔπαυλιν γεωργos εἰσῆλθεν ' ὁ δὲ συλλα, βεῖν βουλόμενος την αὐλείαν θύραν ἔκλεισε. καὶ δς ἐξελθεῖν μη δυνάμενος πρῶτον μὲν τα ποίμνια διέφθειρεν, ἔπειτα δὲ καὶ ἐπι τοὐς βόας ἐτράπη. Καὶ ὁ γεω γὸς φοβηθεὶς περὶ αυτοs την θύραν ῆνοιξεν. 'Aπαλλαγέντος δὲ τοs λέοντος, ἡ γυνὴ θεασαμένη αυτὸν στέ-

138쪽

τοντα εἶπεν ' ,, ἀλλα γε συ δίκαια πέπονθας' τί γαρ τουτον συγκλεῖσαι ηβουλου, δν καὶ ἀπὸ μακρόθεν σε ἔδει τρεμειν; - Ουτως οἱ πονηροὶ τους ἰσχυροτέρους διερεθίζοντες εἰκότως τὰς ἐξ αυτῶν πλημμελείας υπομένουσι.

Λεων ἔν τινι αἰγιαλω πλαζόμενος, ως ἐθεάσατο δελφῖνα παρακυψαντα, ἐπὶ συμμαχίαν παρεκάλεσε, λέγων , οτι αρμόζει μάλιστα φίλους εαυτους καὶ βοηθους γενέσθαι' ,, σὐ μὲν γαρ των θαλαττίων ζώων, αυτὸς των χερσαίων εἰμὶ βασιλευς Tου πιασμένως ἐπινευσαντος, ὁ λέων μετ' ου πολυν χρόνον τινα μάχην ἔχων προς ταυρον ἄγριον προσεκάλει τον δελφῖνα εἰς βοηθειαν ' ώς δὲ ἐκεῖνος βουλόμενος ἐκβηναι της θ' λάσσης Ουκ ηδυνατο, ητιῆτο αυτὸν ὁ λέων ώς προδότην. U-υποτυχὼν εἶπεν ' ,, ἀλλὰ μη ἐμὲ μέμφου, τηνφυσιν δὲ, ητις με θαλάσσιον ποιησασα γης -κ ἐα ἐπιβηναι.εο Ἀτὰρ Ουν καὶ ημας δεῖ φιλίαν σπενδομένους τοιουτους ἐπιλέγεσθαι συμμάχους, οῖ ἐν τοῖς κινδυνοις πανταχου παρεῖναι δυνανται.

ADωτα δορκὰς ώς ἴδεν μεμηνότα, - ω μοῖρα θηρῶν εἶπεν - ἀθλιωτάτη ' εἰ σωφρονεῖν γαρ δυσκάθεκτος ει λέων, πῶς νυν μανεὶς ου μεστὰ δράσεις δακρύων

οτι ἐξουσίαν ἔχοντα ου δεῖ θυμοsσθαι.

Θέρους ἐν ἄρα, οτε το καsμα δίψει λυπεῖ, εἰς μικρὰν πηγην λέων καὶ κάπρος ηλθον πιεῖν. Ηριζον

139쪽

τίς πρῶτος αυτῶν πορ' ἐκ τουτου προς φόνον ἀλ- ληλων διηγέρθησαν. υφνω δὲ ἐπιστραφέντες πρὸς το ἀναπνευσαι, εἶδον γsπας ἐκδεχομένους, ὁς αυτῶν πέση, τουτον καταφαγεῖν. Θιὰ τοsτο λυσαντες την ἔχθραν εἶπον ' se κρεῖσσόν ἐστι ημῆς φίλους γενέσθαι.

η βρῶμα γυψὶ καὶ κόραξιν. -

ἰτι τὰς πονηρὰς ἔριδας καὶ τὰς φιλονεικίας καλόν ἐστι διαλυειν, ἐπειδη πῶσιν ἐπικίνδυνον τέλος ἄγουσιν. 254. Aέων καὶ Ααγωός. S. I46. c. 224. F. 97.)Λέων ἐπιτυχὼν λαγωῶ κοιμωμένω τοsτον ἔμελλε καταφαγεῖν ' μεταξυ δὲ θεασάμενος ἔλαφον παριοῶσαν,

ἀφεὶς τον λαγωὸν ἐκείνην ἐδίωκεν. V μεν ουν απὁ τῶν ψόφων ἐξαναστὰς ἔφυγεν ' ὁ δὲ λέων, ἐπὶ πολυ διώξας την ἔλαφον, ἐπειδη καταλαβεῖν οὐκ ηδυνήθη, ἐπανῆλθεν ἐπὶ τον λαγωόν' ευρὼν δὲ καὶ αυτὸν πεφευγότα ἔφη ' ,, ἀλλ' ἔγωγε δίκαια πέπονθα, ὁτι ἀφεὶς την ἐν χερσὶ βορὰν, ἐλπίδα μείζονα προυκρινα ρουτως ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων μη μετρίοις κέρδεσιν ἐπαρκουμενοι λανθάνουσι καὶ τα ἐν χερσὶ προάμενοι. 255. Aέ- , λκος καὶ λωπηξ. C. 72. F. 233. Aέων γηράσας ἐνόσει κατακεκλιμένος ἐν ἄντρω 'παρησαν δ' ἐπισκεψόμενα τὸν βασιλέα πλην ἀλώπεκος τἄλλα τῶν ζώων. o τοίνυν λυκος λαβόμενος εὐκαιρίας, κατηγόρει παρὰ τῶ λέοντι της ἀλώπεκος, ἄτε δη παρουδὲν τιθεμένης τὸν πάντων αυτῶν κρατοsντα, καὶ διὰ ταsτα μηδ' εἰς ἐπίσκεψιν ἀφιγμένης. Ἐν τοσούτω δὲ παρην καὶ η ἀλώπηξ, καὶ τῶν τελευταίων ηκροάσατο τos λύκου ὐημάτων. Ο μὲν ουν λέων κατ αυτης ἐβρυχῆτο ' η δ' απολογίας καιρὸν αἰτησασα ,, καὶ τίς ἔφη ,, τῶν συνελθόντων τοσοsτον ἀφέλησεν, ὁσον ἐγὼ, πανταχόσε περινοστήσασα καὶ θεραπείαν υπὲρ σοs παρ'

140쪽

ἰατροὐ ζητησασα καὶ μαθουσα; Gυ-λεοντος ευθυς την θεραπείαν εἰπεῖν κελευσαντος, ἐκείνη φησίν ,, εἰ- λυκον ζῶντα ἐκδείρας την αυτοs δορὰν θερμην ἀμφιεση καὶ τos λυκου αυτίκα νεκρου κειμένου, ηἀλωπηξ γελῶσα εἶπεν ουτως' - ου χρη τον δεσπότην πρις δυσμενειαν παρακινεῖν , ἀλλα προς ευμενειαν. ρυ μυθος δηλοῖ, οτι ὁ καθ' ετέρου μηχανωμενος καθ' εαυτου την πάγην περιτρέπει.256. Aέων καὶ Μυς. S. 148. c. 217 et p. 373. F. 98. B. 107. Λέοντος κοιμωμενου μυς τῶ στόματι ἐπέδραμὲν ' ὁ δε ἐξαναστὰς καὶ συλλαβὼν αυτον ἔμελλε καταθοινη- σασθαι. δ' ἐδεηθη αυτου μη φαγεῖν αυτὸν, λέγων, o τι σωθεὶς πολλὰς χάριτας αυτφ ἀποδώσει' γελάσας δὲαυτου ἀπέλυσε. Συνεβη ουν αυτον μετ ου πολυ τyτου μυος χάριτι περισωθηναι. Ἐπειδη γὰρ συλληφθεὶς υπό τινων κυνηγῶν κάλω ἐδέθη ἐπί τινι δένδρω, τη- ωικαυτα ὁ μυς ἀκουσας αυτου στέν-τος ἐλθὼν τον κάλων περιέτρωγε, καὶ λυσας ἔφη ' ,, συ μὲν ουν τότε μου κατεγέλασας, ως μη προσδοκων παρ' ἐμου αμοιβην

κομίσασθαι ' νυν δ' ισθε, ἔτι ἐστὶ καὶ παρὰ μυσὶ χάρις. U μυθος δηλοῖ, ὁτι ἐν καιρω μεταβολης καὶ οἱ σφόδρα δυνατοὶ των ἀσθενεστέρων ἐνδεεῖς γίνονται. 257. Aέων, Μῶς καὶ 'Aλώπηξ D Aέων μῶν φοβηθείςJ.

F. 95. c. p. 374. S. 144. B. 82.)Λέοντος κοιμωμένου, μυς τω στόματι περιέδραμεν. Ο-ἐξαναστὰς πανταχου ' περιειλίττετο, ζητῶν τον

προσεληλυθότα. 'Aλώπηξ δὲ αυτον θεασαμένη ἀνείδιζεν, εἰ λέων ων ἐφοβηθη μῶν. 'O δέ φησιν' ,, ἀχλὰ

κατὰ της γνώμης αυτου την οργην Ο λόγος διδάσκει, τους φρονίμους των ανθρώπων μηδὲ των μετριων πραγμάτων καταφρονεῖν.