Fabulae Aesopicae collectae ex recognitione Caroli Halmii

151쪽

λάσας καὶ τους οδόντας θηξας φησίν ' se ἀρκεῖ σοι καὶ τὸ μόνον σώαν ἐξελεῖν την κεφαλην. λόγος δηλοῖ, ὁτι μεγίστη παρὰ τοῖς πονηροῖς εὐεργεσία το μη προσαδικεῖσθαι ὁπ' αυτῶν.

276h. υλλως. -κος καὶ Γέρανος. F. 94. 102. C. 144 et p. 342.)Λυκου ποτε λαιμφ ὀστων ἐπάγη ' τη δὲ γεράνω

μισθὸν παρεξειν εἶπεν, εἰ την κεφαλην αυτης προσεπιβαλοsσα, ἐξανασπάσαι ἐκ τοs λαιε os αυτοs το ἀστοῶν. Η δὲ ἐκβαλosσα τον μισθὸν ἐπεζητει. Γελάσας ουν ὁ λύκος καὶ τους ὀδόντας θήξας, ,,ἀρκεῖ σοι εἶπεν - ἀντὶ μισθοs τοsτο καὶ μόνον, ὁτι ἐκ λύκου στόματος καὶ ὀδόντων ἐξεῖλες κάραν σώαν μηδὲν παθοsσαν. - Ο μs ς πρὸς ἄνδρας δολίους, ο ινες ἐκ κινδύνων διασωθέντες, τοsτο παρέχουσι τοῖς εὐεργέταις αντὶ χάριτος, το μη βλάψαι αυτούς. 277. Aυκος καὶ Ἱππος. C. 231. F. 300.)Λύκος, κατά τινα ἄρουραν ὁδεύων, εὐρε κριθάς. δυνάμενος δὲ αὐταῖς τροφn χρησασθαι, καταλιπὼν ἀπηει. Ἱππω δε συντυχὼν, Dosτον ἐπὶ την ἄρουρανJ ἐκεῖ αυτὸν ἐκάλει, λέγων, ώς ευρὼν κριθὰς αυτὸς μὲν οὐκ ἔφαγεν, αὐτω δὲ ἐφύλαξεν, ἐπειδη καὶ ηδέως αυ- τοs τὸν ψόφον των ὀδόντων ακούει. καὶ Ἀπος ὐποτυχὼν ἔφη ' ,, ἀλλ' A οὐτος, εἰ λύκοι κριθῶν τροφη χρη- σθαι ηδύναντο, οὐκ ἄν ποτε τα ῶτα της γαστρὸς προὐ

κρινας. ο

υ λόγος δηλοῖ, ὁτι οἱ φύσει πονηροι, καν χρηστόροτητα ἐπαγγέλλωνται, ου πιστεύονται. 278. Αυκος καὶ Κυων. F. 361. C. 411. B. 99. Αύκος ἐν κλοιω δεδεμενον Ορῶν μέγιστον κύνα

152쪽

ζεσθαι. 279. -κος καὶ Λέων. S. 234. F. 303 et 416. B. 105.

Λύκος ποτὲ αρας πρόβατον ἐκ ποιμνίου, ἐκόμιζεν αυτο εἰς κοίτην ' λέων δὲ αυτω συναντησας, ἀφείλετο τὼ πρόβατον. o δὲ πόήρωθεν σταθεὶς εἶπεν ' ,, ἀδίκως ἀτείλου τὸ ἐμόν - δὲ λέων γελάσας ἔφη ' ,,ορὶ γαρ δικαίως υπὸ φίλου ἐδόθη; υς αρπαγας καὶ πλεονέκτας λῖστας, ἐν ἐνὶ πταίσματι κειμένους καὶ ἀλλήλους μεμφομένους, ὁ λόγος ἐλέγχει. 270h. υλλως. -κος , 'Αρνων καὶ Aέων. F. 362. s. p. 379. Λύκος δήποτε αρας ἀρνίον ἐκ ποίμνης ἀπεκόμιζεν εἰς την ἰδίαν κοίτην ' λέων δὲ τούτω ἐξαίφνης συναντησας, ἐρεν ἐξ αὐτοs τὸ ἀρνίον. Στὰς δὲ πόήήωθεν προς αυτὸν ταsτα λέγει ' μῖνα τί, αναξ, ἐξ ἐμοs τοsτοηρας; πῶς δὲ Ου τηρεῖς τους θεσμους τους αρχαίους, του μη τυραννεῖν χειρὶ δυνατωτάτη, ἀλλα πάντοτε ἐκδικεῖν τοῖς ἀπόροις; Ο δὲ γελάσας πρὸς αυτὸν ταὐταλέγει ' ,, σὐ δὲ, ω λύκε, δικαίως τοsτ ῶν ἔσχες, εἰ τις των φίλων αὐτὸ κεχάρικέ σοι. - Πρὸς πλεονέκτας καὶ αρπαγας τους μεμφομένους

Λύκος πλανώμενός ποτ' ἐν ἐρήμοις τόποις, κλίνοντος ξδη πρὸς δύσιν Tπερίονος, δολιχὴν εαυτοs την σκιὰν ἰδὼν ἔφη '

153쪽

,, λεοντ' ἐγω δέδοικα, τηλικουτος ων, ' πλέθρου τ' ἔχων το μηκος , ου θηρῶν απλῶς πάντων δυνάστης ἀθρόων γενήσομαι; λυκον γαυρωθεντα καρτερος λέωνελὼν κατησθι'' ὁ δ' ἐβόησε μετανοῶν ' se οἰησις ημῖν πημάτων παραιτία. -

Λυκος, τῶν λοιπῶν λυκων στρατηγησας, πῶσιν ἔταξε νόμον αυτοῖς προτείνας, ἶν', δ,τι τις αυτῶν δηποτουν κυνηγησύ, εἰς μέσον ἀγάγη, καὶ μοιράση τοῖς πῶσι. Nsτ' ουν ἔνος ακηκοὼς, την χαίτην ἔσεισε καὶ γελῶν ἔφη τάδε ' se καλῶς εἴρηκας, s πρώταρχε τῶν λυκων ' αλλὰ πῶς συ ην ἐκράτησας ἄγραν, κοίτyπαρεθου τn ἰδία λαθραίως εἰς τροφην σοι; κόμισον ταυτην μερισθῆναι τοῖς πῶσιν. O δὲ θαμβηθεὶς κατέλυσε τους νόμους. μυθος δηλοῖ, ὁτι οι τους νόμους ὁρίζειν δοκου- τες, ἐν οἷς αν ὁρίζωσι καὶ δικάζωσιν, Ουκ ἐμμένουσιν.

Λυκος ἰδὼν ποιμένας ἐσθίοντας ἐν σκηνρ πρόβατον, ἐγγυς προσελθὼν ,,ηλίκος ἔφη ,, αν ην υμω θ ρυβος , εἰ ἐγὼ τουτο ἐποίουν; --

Aυκος, ἀκολουθῶν ποίμνη προβάτων, ουδὲν ηδίκει. 'Ο δὲ ποιμην κατ' ἀρχὰς μὲν ἐφυλάττετο αυτὸν ώς πολέμιον, καὶ δεδοικὼς παρετηρεῖτο. 'Eπεὶ δὲ συνεχῶς εκεῖνος παρεπόμενος ουδ' αρχην ἀρπάζειν ἐπεχείρει, τό τηνικαυτα ἐννοήσας φύλακα μῆλλον αυτὸν εἶναι η ἐπίβουλον, ἐπειδη χρεία τις αυτὸν κατέλαβεν εἰς ἄστυ

154쪽

ααραγενέσθαι, καταλιπὼν παρ' αυτ' τα πρόβατα ἀπηλλάγη. καὶ δς καιρον ἔχειν υπολαβὼν τὰ πλείω διεφθει-οεν. Ο ποιμην ἐπανελθὼν καὶ θεασάμενος την ποίμνην διεφθαρμένον, ἔφη ' ,, ἀλλ' ἐγὼ δίκαια πέπονθα ' τί γὰρ λυκω πρόβατα ἐπίστευον; Ουτως καὶ των ανθρώπων οἱ τοῖς φιλαργύροις καὶ πλεονέκταις τας παρακαταθηκας ἐγχειρίζοντες εἰκότως

ἀποστερουνται. 284. -κος καὶ Πρόβατον. C. 106. F. 257. S. 157.

Λυκος, υπὸ κυνῶν δηχθεὶς καὶ κακῶς πάσχων, ἐβέβλητο. 'οφης δὲ ἀπορων, θεασάμενος πρόβατον, ἐδεῖτο ποτὸν ἐκ του παραύρέοντος αυτῶ ποταμοs κ μίσαι. ,, Εἰ γὰρ συ μοι φησὶ ,,δώσεις ποτὸν, ἐγὼ τρο- φην ἐμαυτφ ευρησω N δὲ υποτυχὸν ἔφη ' ,, ἀλλ' ἐὰν ἐγὼ ποτὸν ἐπιδῶ σοι, συ καὶ τροφη μοι χρησI. V μυθος πρὸς ανδρα κακοsργον, δι υποκρίσεως

ἐνεδρευοντα. 285. Aυχνος. c. 239. F. 305. B. 114.

Μεθυων λύχνος fisJ ἐλαίω καὶ φέγγων, ἐκαυχῆτο,

ως υπὲρ ηλιον πλέον λάμπει. 'Aνεμου δὲ πνοῆς συρισάσης, ευθυς ἐσβέσθη. Ἐκ δευτέρου δὲ απτων τις εἶπεν μυτω' ,, φαῖνε λύχνε καὶ σίγα ' τῶν ἀστέρων τὸ φέγγος ουποτε ἐκλείπει. 'Οτι ου δει τινα ἐν τοῖς λαμπροῖς καὶ τῆ δόξη τοὐβίου τυφοὐσθαι' ὁσα γὰρ αν κτήσηται, ξένα τυγχάνει. 286. Μάντις. C. M. F. 113. Μάντις, ἐπ' αγορὰς καρήμενος, διελέγετο. Ἐπιστάντος δέ τινος αἴφνης καὶ ἀπαγγείλαντος, ως αι τῆς οἰκίας αυτοs θυρίδες ἀναπεπταμέναι τε πῆσαι εἶεν καὶ

πάντα τὰ ἔνδον ἀφηρημένα, ἀνεπήδησέ τε στενάξας και

155쪽

δρομαῖος ρει. Tρέχοντα δέ τις αυτον θεασάμθνος - ω ουτος, εἶπεν , ὁ τἀλλότρια πράγματα προειδέναι ἐπαρογελλόμενος, τὰ σαυτου οὐ προεμαντευου; μυ μυθος προς τους τον μὲν εαυτῶν βίον φαυλως

διοικοsντας, των μηδὲν αυτοῖς προσνιόντων προνοεῖσθαι πειρωμένους.

287. Μέλισσαι κάὶ Ζευς. S. 161. C. 240. Μέλισσουι φθονησασαι ἀνθρώποις τοs ἰδιου μέλι-τοῆ ηκον προς τον Αία, καὶ ἐδέοντο, οπως ἰσχὐν παράσχηται αὐταῖς, τοῖς κέντροις τοὐς προσιόντας τοῖς

κηρίοις ἀναιρεῖν. καὶ ὁ Ζευς ἀγανακτήσας κατ' αυτῶν διὰ την βασκανίαν παρεσκεύασεν αὐτὰς, ηνίκα ἄν τινα τύπτωσι, το κέντρον ἀποβάλλειν , μετὰ δὲ τοsτο καὶ

σωτηρίας στερίσκεσθαι.

λόγος ἀν ἀρμόσειε προς ανδρας βασκάνους, οῖ καὶ αυτοὶ βλάπτεσθαι ἡπομένουσι.

287 h. υλλως. Μέλισσα καὶ ZPυς. F. 114. C. p. 381.

Μέλισσα, πάλαι μητηρ κηρίων ούσα, ἀνεληλυθεν εἰς θεοὐς θυμιῆσαι, προσαγαγουσα ἐκ μέλιτος το δ ρον. Tερφθεὶς δὲ ὁ Ζευς τn προσφορα της μελίσσης, συνετάξατο αὐτη δοsναι, ο ῖν αἰτησst. υ δὲ προς αυτὸν ἐδέετο βοῶσα ' - ω θεὲ λαμπρὲ καὶ κτιστὰ ἐμos της μελίσσης, ἐπίδος κέντρον τη σν θεραπαινίδι, ῖνα, ἐάν τις τῶ οἴκω μου πλησιάση τοs ἄραι μέλι, αυτὸν θωφονεύω 'Aπειρηκὼς δὲ ὁ Ζεὐς πρὸς τὰς αἰτησεις, ἐπεὶ ἐφίλει τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος πάνυ, ἔφησε τΠ μεθλίσση τοιάδε ' ,,οὐχ ως ητησας, ολως γενησεταί σοι, ἀλλ' ἐάν τις ηκη λαβεῖν απὸ σοs μέλι, συ δὲ προσκρου- σης αὐτῶ καὶ πληξης, αὐτη μῆλλον τεθνήξη, ἐκβληθέντος σου τos κέντρου ' ζωη γὰρ ἐν σοὶ υπάρχει τὸ

κέντρον.

156쪽

μυθος δηλοῖ, οτι ἐν ταῖς εὐχαῖς καὶ ταῖς δεησε- σιν Ου δεῖ κατὰ των ἐχθρῶν τι ἐξαιτεῖσθαι κακόν δγαρ αν κακον κατ' αυτῶν ἐξαιτησης, ἀνθυποστρέψει ἐει σὲ παραυτίκα.287ς. υλλως. c. 240. B. 136. ed. L. 'ηττία μέλισσα, κηρίων μητηρ, ἀνηλθεν εἰς θεῶν οἴκους, φέρουσα τω Aia μέλι μηπω καπνισθέν. Ο Ζευς δὲ τω δώρω ἐτερφθη- καὶ υπέσχετο δουναι γερας ο αν αἰτησηται. N δ' εἶπε ' - δός μοι κέντρον, ῖνα, εἴ τις ἀνθρώπων το ἐμον ἔργον πλησιάσοι αραι, αναιρῶ τουτον. 'Aπηρέσθη δὲ ὁ Ζευς τη αἰτησει ' ηγάπα γαρ τους ανθρώπους ' ομως καὶ μη θελων ἔδωκεν ' εἶπε γαρ δώσειν. Tοιουτον δ' ἔδωκεν, ώς αυτην ἀποθνησκειν αματῶ πληξαι ' ζωὴ γαρ αυτης ἐστι πετομένης το κεντρον.

288. Μέλισσαι καὶ Ποιμην. C. 302. F. 214. Ἐν κοίλη δρυι μέλι κατειργάζοντο μελισσαι. Ποι-

μην δε τις αὐταῖς ἐργαζομεναις περιτυχὼν, ἀφελεσθαι

προIρεῖτο του μελιτος ' αἱ δε αλλοθεν αλλαι περιιπτά- μεναι αυτον ἄθουν τοῖς κέντροις. καὶ τελευταῖον οποιμην se απειμι εφη ,, μηδὲν δεόμενος μέλιτος, εἰ δεῖ

μελίσσαις περιτυχεῖν. - Tα κακὰ κέρδη τοῖς διώκουσι κίνδυνος. 289. Μελιττουργός. C. 85. F. 239. S. 73. Εἰς μελιττουργεῖόν τις εἰσελθὼν του κεκτημένου

ἀπόντος, το κηρίον ἀφείλετο. υ δὲ ἐπανελθὼν, ἐπει τὰς κυφέλας εἶδεν ἐρημους, εἱστηκει τὸ κατ' αὐτὰς διερευνώμενος. Aἱμμέλισσαι απὸ της νομης ἐπανηκουσαι, ώς κατέλαβον αυτὸν, τοῖς κέντροις ἔπαιον, καὶ ταχείριστα διετίθουν. δὲ πρὸς αυτάς ,, κάκιστα ζῶα,

157쪽

τον μὲν κλέψαντα υμῶν τα κηρία ἀθῶον ἀφηκατε, ἐμετον ἐπιμελούμενον υμῶν πληττετε; μυ μυθος δηλοῖ, οτι Ουτω των ἀνθρώπων τινὲς, δι αγνοιαν τοὐς ἐχθροὐς μη φυλαττόμενοι , τοὐς φλλους ώς ἐπιβούλους ἀπωθοsνται. 290. Μηναγυρται. c. 241. F. 306. S. 162. B. 126. Μηναγύρται, ονον ἔχοντες, τούτω εἰώθεσαν τα σκεύη ἐπιτιθέντες ὁδοιπορεῖν. καὶ δη ποτε ἀποθηνόντος αυτοs ἀπὸ κόπου, ἐκδείραντες αυτον, ἐκ τοs δέ ματος τύμπανα κατεσκεύασαν, καὶ τούτοις ἐχρῶντο. Ἐτέρων δὲ αὐτοῖς μηναγυρτῶν απαντησάντων καὶ πυνθανομένων αυτῶν, ποs αν εἴη ὁ ονος, ἔφασαν, τεθνηκέναι μὲν αυτον, πληγας δὲ τοσαύτας λαμβάνειν, οσας οὐδὲ ζῶν ὐπέμεινεν.ούτω καὶ τῶν οἰκετῶν ἔνιοι, εἰ καὶ τῆς δουλείας ἀφεθῶσιν, τῶν δουλικῶν οὐκ απαχλάττονται. 291. Μυες καὶ Γαλαι. S. 163. F. 115. C. 242 et p. 382.

Μυσὶ καὶ γαλαῖς πόλεμος ην. 'Aεὶ δὲ οἱ μυες ἡττώμενοι, ἐπειδὴ συνῆλθον εἰς ταὐτὸν, ἡπέλαβον, ὁτι διαναρχίαν τοὐτο πάσχουσιν ' ὁθεν ἐπιλεξάμενοί τινας εαυτῶν στρατηγοὐς ἐχειροτόνησαν ' οἱ δὲ βουλόμενοι ἐπισημότεροι τῶν αλλων εἶναι, κέρατα κατασκευάσαντες ἐαυτοῖς συνῆψαν. Ἐνστάσης δὲ τῆς μάχης, συνέβη πάντας τοὐς μύας ἡττηθῆναι. οἱ μὲν Ουν ἄλλοι πάντες ραδίως εἰσέδυνον ' οἱ δε στρατηγοὶ, μη δυνάμενοι εἰσελθεῖν διὰ τα κέρατα αυτῶν, συλλαμβανόμενοι κα

ούτω πολλοῖς ἡ κενοδοξία κακῶν αἰτία διὰ φιληδονίανJ γίνεται.

158쪽

.143 291υλλως. F. 175. C. p. 383. B. 31. Ποτὲ γαλέαι ἐμάχοντο τοῖς μυσὶν, αυτους κατατρωπουσαι καὶ ἀναιρουσαι. Εἶπον οἱ μύες καθ' ἐαυτους τοιαsτα ' Dου παραλόγως γαχεαι ημῆς ηττῶσιν ' ου γὰρ κτωμεθα ανακτα, ωσπερ αυται, ουδε στρατηγους ἐπὶ τῆ παρατάξει, καὶ διὰ τουτο ταλαιπωρουμεν πάντες, καὶ φυγάδες γινόμεθα του πολέμου. ρ καὶ παραυτίκα συμβουλιον λαβόντες, κατεστήσαντο τους παμμεγεθεις μυας ἀρτηγετας τε καὶ στρατηγους τῶν ἄλλων. καὶ δη ἔνοπλοι ἄπαντες γεγονότες, καὶ παρατάξεις αυ-

ας πεποιηκότες, ηρξαντο κρότων τῶν του πολεμου.

Tων γὰρ αυτῶν σαλπίγγων σαλπισασῶν ἐναπήρξαντο πολεμεῖν προς τὰς γαλέας ' αῖ κατὰ κράτος τους μυας ηττησασαι, ἔτρεψαν τους δυστηνους εἰς φυγην. Oι μενουν ἄοπλοι πεφευγότες ἐν τοῖς τοίχοις εἰσεληλυθεσαν εἰς ραγάδας αυτίκα ' οι δ' ἔνοπλοι καὶ ἀρχηγεται του-

των , οῖ τε ἄρχοντες καὶ στρατηγοὶ τῶν ἄλλων, μη δυνάμενοι ἐν ταῖς οπαῖς ἐμβηναι, διεφθάρησαν ἄπαντες υαδ τῶν γαλεῶν. O μυθος δηλοῖ, οτι προς το ζην ἀκινδυνως κρείττων ἐστὶν η ευτέλεια, η η λαμπρότης καὶ δόξα του βίου.

Μυῖα ἐμπεσουσα εἰς χυτραν κρέατος, ἐπειδη υποτου ζωμου ἀποπνίγεσθαι ημελλεν, ἔφη προς έαυτήν ,, ἀλλ' ἔγωγε καὶ βέβρωκα καὶ πέπωκα καὶ λέλουμαι, καὶ θνησκου ου μέλει ιιοι. λόγος δηλοῖ, οτι ἐαδίως φέρουσι τον θάνατον οἱ

ἄνθρωποι , οταν ἀβασανίστως παρακολουθῶσι 293. Μυῖαι. S. 81. F. 68. e. 89 et p. 318.)'Εν τινι ταμιε- μέλιτος ἐκχυθέντος μυῖαι προ

159쪽

144. πτῆσαι κατησθιον ' διὰ-την γλυκυτητα του καρπουουκ ἀφίσταντο. ' παγέντων δ' αυτῶν των ποδῶν,ώς οὐκ ηδυναντο ἀναπτῆναι, ἀποπνιγόμεναι ἔφασαν ,, ἄθλιαι ημεῖς, αῖ διὰ βραχεῖαν ηδ ονην ἀπολλυμεθα -- Ουτω πολλάκις η λιχνεια πολλῶν κακῶν αἰτία γί

νεται.

204. Μυρμηξ. S.I64. c. 108 et p. 319. F. 116. Μυρμηξ ὁ νυν τὸ παλαιὸν ἄνθρωπος ην' καὶ τῆγεωργία προσέχων τοῖς ἰδίοις πόνοις Ουκ ηρκεῖτο, αλλὰ καὶ τοῖς ἀλλοτρίοις ἐποφθαλμιῶν διετελει, τους τῶν γειτόνων καρπους υφαιρουμενος. υ δε Ζευς ἀγανακτησας κατὰ της πλεονεξίας αυτοs μετεμόρφωσεν αυτὸν εἰς τοὐτο το ζῶον , ο καλεῖται μυρμηξ. υ δὲ καὶ την μορφην ἀλλάξας την διάθεσιν ου μετέβαλε ' μεχρι γὰρ νῶν κατὰ τὰς ἀρουρας περιιὼν τους πόνους τῶν ἄλλων συλλέγει καὶ μυτῶ ἀποθησαυρίζει. V λόγος δηλοῖ, οτι οἱ φυσει πονηροὶ, καν τὰ μάλιστα κολάζωνται, τον τρόπον Οὐη ἀποτίθενται. 295. Μυρμηξ καὶ Κάνθαρος. S. 111. F. 84. C. 2 4 et p. 384. Θέρους ἄρα μυρμηξ περιπατῶν κατὰ την ἄρουραν πυρους καὶ κριθὰς συνέλεγεν, ἀποθησαυριζόμενος εαυτῶ τροφην εἰς τον χειμῶνα. Κάνθαρος τοsτον θεασάμενος ἐθαυμασεν ἐπιπονώτατον, εἴγε παρ' αυτὸν τὸν καιρὸν μοχθεῖ, παρ' ὁν τὰ ἄλλα ζῶα πόνων ἀφειμένα ἐαστώνην ἄγει. U-τότε μὲν ησύχαεν' υστερον οτε χειμὼν ἐνέστη, της κόπρου υπὸ του ὀμβρου κλυσθείσης, ὁ κάνθαρος ηκε πρὸς αυτὸν λιμώ- των καὶ τροφης μεταλαβεῖν δεόμενος. υ δὲ ἔφη πρὸς αυτόν ' - ω κάνθαρε, ἀλλ' εἰ τότε ἐπόνεις, ὁτε εμ χθουν καί με ωνείδιζες, ουκ αν νῶν τροφης ἐπεδέ-

160쪽

Ουτως οἱ παρα τας ευθηνίας του μέλλοντος μηπρονοουμενοι παρα τας των καιρῶν μεταβολας τα μεγιστα δυστυχουσι.

296. Μύρμηξ καὶ Περιστερά. C. 41. S. 165.)Μυρμηξ διψήσας, κατελθὼν εἰς πηγην, παρα-ρεὶς υπὸ του ἐεύματος , ἀπεπνίγετο. Περιστερα δὲ

τουτο θεασαμένη, κλῶνα δενδρου περιελουσα, εἰς την

πηγην ψῆιψεν, ἐφ' ου καὶ καθίσας ὁ μυρμηξ διεσώθη.

'Tξευτης δέ τις μετα τοsτο τους καλάμους συνθεὶς, ἐHτο την περιστεραν συλλαβεῖν ηει. Tosτο δ' ὁ μυρμηξεωὐακῶς, τον τοs ἰξευτοs πόδα ἔδακεν. υ δε ἀλγήσας τούς τε καλάμους ψῆιψε, καὶ την περιστερὰν αυτίκα φυγεῖν ἐποίησεν. μsθος δηλοῖ, ὁτι δεῖ τοῖς ευεργεταις χάριν ἀποδιδόναι. 296η. υλλως. I. 118. c. p. 300. Μυρμηξ διψησας, κατελθὼν εἰς πηγην καὶ βουλό μενος πιεῖν, ἀπεπνίγετο ' περιστερὰ δὲ καθεζομένη ἐν τῶ παρεστηκότι δένδρω, ἐθεάσατο αυτὸν, καὶ κόψασα

φύλλον ἀπὸ τos δενδρου ψῆιψεν εἰς την πηγην, διου ἐπιβὰς ὁ μυρμηξ ἐσωθη. 'Tξευτης δέ τις παρασταθεὶς καὶ συνθεὶς τους καλάμους, την περιστερὰν συμλαβεῖν ἐβουληθη. V μυρμηξ θεασάμενος, ἔδακε τον πόδα τοs ἰξευτοs. δὲ ἀλγησας, ἐίψας τους καλάμους , ἐποίησε φυγεῖν την περιστεράν. Ο μsθος δηλοῖ, οτι, εἰ καὶ τα ἄλογα ζῶα αἴσθησιν ἔχουσι τοs καλοs, πῶς ου δεῖ ημὰς τους ευεργέτας ἀμείβεσθαι; M' Aυνανται καὶ τα μικρὰ τοῖς ευεργέταις μεγάλας ἀμοιβὰς παρέχειν.J297. Μος ἀρουραῖος καὶ Μυς ἀστικός. C. 301. F. 121. -ς ἀρουραῖος ἀστικω γίνεται φίλος μυῖ, καὶ την