Fabulae Aesopicae collectae ex recognitione Caroli Halmii

41쪽

ἐγκαταλίπyς με, αυθωρον διαφθείρομαι. Εἰ- τευθεν αρχὶς με, καὶ ἀπαγάγης ἐν τοπω, καὶ ἀνατραφηναι παρασκευάσἴς, ουτως αυξυν θεὶς ἐν υστέρω ἐποχεῖσθαί

μοι ποιησω σε.

μυθος δηλοῖ, ώς ἐκείνους χρη ευεργετεῖν, υφ' ων καὶ η ἀντάμειψις της ευποιίας ἐλπίζεται.

52. 'Aνηρ καὶ Γυνη. S. 96. c. 93. F. 246. 'ρχων τις γυναῖκα πρὸς πάντας τους κατ' οἶκον

λίαν τὸ ἡ θος ἀργαλέαν ηβουληθη γνῶναι, εἰ καὶ πρὸς

τους πατρφους οἰκέτας ομοίως διάκειται ' ὁθεν μετὰ προφάσεως εὐλογου πρὸς τον πατέρα αυτην ἔπεμψε. Μετα-oλίγας ημέρας ἀνελθουσης αυτης ἐπυνθάνετο, πῶς αυτην οι οἰκεῖοι προσεδέξαντο; 'ς δὲ εἰπουσης ,,οἱ βουκόλοι καὶ οἱ ποιμένες με. υπεβλέποωτο, ρ ἔφη πρὸς αυτην ' se ἀλλ' ω γυναι, εἰ τουτοις απήχου, oῖορθρου μὲν τας ποίμνας ἐξελαυνουσιν, ὀψὲ-εἰσίασι, τί χρη προσδοκαν περὶ τούτων, οἷς πῆσαν την ημέραν συνδιέτριβες; Ουτω πολλάκις ἐκ των μικρῶν τα μεγάλα καὶ ἐκ των προδηλων τὰ ἄδηλα γνωρίζονται. 53. 'Aνηρ καὶ Κύκλωψ. C. 384. F. 344. ' 'Aνηρ τις των ευλαβῶν τυγχάνων di M, καὶ τοῖς πρακτέοις σεμνὸς, ἐπὶ χρόνον ἱκανὸν ευμαρῶς τοῖς ἰδίοις παισὶ συμβιοτευων, μετὰ ταυτα ἐνδεία περιπίπτει ἐσχάτη, καὶ την ψυχην καιρίως αλγῶν, ἐβλασφήμει τὸ θεῖον, καὶ ἔαυτὸν ἀνελεῖν ἀπηναγκάζετο. Λαβων ουν σπάθην, ἐπί τινα τῶν ἐρημικῶν τόπων ἐξηει, θανεῖν μὰλλον αἱρετισάμενος, ηπερ κακῶς ζην. II ρευόμενος δὲ λάκκον τινὰ βαθυτατον ἔτυχεν ευρηκὼς, ἐν ω χρυσίον ουκ ολίγον παρά τινος τῶν γιγανταίων

42쪽

ευλαβης ἀνηρ το χρυσίον, φόβου εὐθυς καὶ χαρὰς ἀνά--λεως γίνεται, καὶ ὐιπτει μὲν τῆς χειρὸς το ξίφος, αλτὸ χρυσίον ἐκεῖθεν, καὶ ἄσμενος ἐπὶ τὴν οἰκίαν καὶ τους παῖδας αυτου ἐπανέρχεται. ατα ὁ Κύκλωψ ἐπὶ ωΟυ λάκκον ἐλθὼν, καὶ το μὲν χρυσίον μὴ ευρηκὼς,

ἀντ αυτου-κείμενον ἐκεῖσε το ξίφος εωρακὼς, αυ- τίκα τουτο σπασάμενος εαυτὸν διεχειρίσατο.

μυθος ουτος δηλοῖ, ώς τοῖς σκαιοῖς ἀνδράσιν ἀκολουθως ἐπισυμβαίνει τα φαυλα ' τοῖς δὲ ἀγαθοῖς ωαὶ ευλαβέσι τα ἀγαθὰ ταμιευεται. 54. 'Aνὴρ καὶ Μοιχός. B. 116. Νυκτὸς μεσουσης ἐδε παῖς τις εὐφώνως' γυνὴ δ' ἀκουει τοsδε, κἀξαναστῆσα θυρίδων προκύπτει, καὶ βλέπουσα τον παῖδα in . λαμπρῆς σελήνης ἐν φάει καλὸν λίην,

τον ανδρ' εαυτῆς ααταλιπουσα κοιμῆσθαι,

κάτω μελάθρων ἐλθε, καὶ θύρης ἔξω; ἐλθoso' ἐποίει τὴν προθυμίην πλήρη- ἀνὴρ δὲ ταυτης ἐξανίστατ ἐξαίφνης,

' ζητῶν οπουστί, κουκ ἰδὼν δόμων εἴσω αμηχανων τε καυτὸς ἐλθεν εἰς οἶμον καὶ τῆ συνευνω φησί' - μηδὲν ἐκπλήσσου, i τον παῖδα δ' ημῶν πεῖσον εἰς δόμους ευδειν. i δν καὶ λαβὼν παρῆγεν. ειτα κακεῖνος, i ἄμφω θ ελόντων δρῶν τι, χῆδ' ἐραθυμει. υτὶ μὲν ουτως' ἔμφασις δὲ του μυθου, κακόν ἐστι χαίρειν, ὁταν ἔχη τις ἐκτῖσαι. 55. 'Aνηρ κακοπράγμων. S. M. C. 16 et p. 288. F. 32. Ἀνὴρ κακοπράγμων συνορισάμενος πρός τινα ψευ--

ἐπιδείξειν τὸ ἐν Λελφοῖς μαντεῖον, ώς ἐνέστη ἡ i προθεσμία, λαβὼν στρουθίον εἰς τὴν χεῖρα, καὶ τουτο

43쪽

τν ἱματίω σκεπάσας, ηκεν εἰς το ἱερον, καὶ στας αντικρυς ἐπηρώτα, πότερον τι ἔμπνουν ἔχει μετὰ χεῖρας η ἄπνουπι, βουλόμενος, ἐὰν μὲν ἄψυχον εἴπη, ζῶν τοστρουθίον ἐπιδειξαι, ἐὰν δε ἔμπνουν, ἀποπνίξας προενεγκεῖν. Kαὶ ὁ θεος συνεὶς αυτου την κακοτεχνίαν εἶ πεν ' - ἀλλ' ω ουτος, πέπαυσο ' ἐν σοὶ γὰρ ἔστι, τουτοo ἔχεις η νεκρον εἶναι ' ἔμψυχον. -υ λόγος δηλοῖ, ὁτι το θεῖον ἀπαρεγχείρητόν ἐστι.

56. 'Aνηρ μεσαιπόλιος και ἔταῖραι. S. 3 l. c. 162 et p. 352. F. 199. B. 22.

'Aνηρ μεσαιπόλιος δυο ἐρωμένας εἶχεν, ων η μὲν νέα, η δὲ πρεσβυτις. Kαὶ η μὲν προβεβηκυῖα αἰδουμένη νεωτέρω αυτης πλησιάζειν, διετέλει, εἴ ποτε προς αυτην παρεγενετο, τὰς μελαίνας αυτου τρίχας περιαιρουμένη ' η δὲ νεωτερα υποστελλομένη γέροντα ἐρα-στην ἔχειν, τὰς πολιὰς αυτου ἀπέσπα. καὶ ουτω συνεβη υπὸ ἀμφοτερων αυτον περιτιλλόμενον φαλακρον γενέσθαι. Ουτω πανταχου τὸ ανώμαλον ἐπιβλαβες ἐστι. 56h. Ἀλλως. C. 162.

Ἀνήρ τις, μεσην ἔχων ηβην, δυο ἔσχεν εταίρας, μίαν μὲν γραυν, την ετεραν νεαν. υτω η μὲν γραυς τὰς μελαίνας τρίχας ἔτιλλεν, ώς γέροντα τοὐτον θέλουσα, η νεα τὰς πολιάς' εως αυτον φαλακρὁν ἐποίησαν καὶ ἴνειδος απάντων. ἰτι ἐλεεινός ἐστιν δς εἰς γυναῖκας ἐμπίπτει. 57. υνηρ πηρός. S. 37. U. 161 et p. 351. F. 17. 'Aνηρ πηρὸς εἰώθει παν τὸ ἐπιτιθεμενον εἰς τὰς χεῖρας αυτω ζῶον ἐφαπτόμενος λέγειν, οποῖόν τι ἐστι. καὶ δη ποτε λυκιδίου αυτφ ἐπιδοθέντος, ψηλαφήσας

44쪽

καὶ ἀμφιγνοῶν εἶπεν ' ,,ουκ οἶδα, πότερον λύκου εἴη η ἀλώπεκος η τοιουτου τινος ζωου γέννημα τουτομέντοι σαφῶς ἐπίσταμαι, οτι Ουκ ἐπιτηδειον τοsτο τοζῶον προβάτων ποίμνη συνιέναι. Ουτω των πονηρῶν η διάθεσις πολλάκις καὶ ἀποτου σώματος καταφαίνεται. 58. 'Aνηρ φέναξ. S. 28. e. 18 ei p. 289. F. M.

'Aνηρ πένης νοσων καὶ κακῶς διακείμενος ηυξατο τοῖς θεοῖς ἔκατόμβην τελέσαι, εἰ περισώσειαν αυτόwοι δε απόπειραν αυτοὐ ποιησασθαι βουλόμενοι, ραῖσαι τάχιστα αυτὸν παρεσκεύασαν. κἀκεῖνος ἐξαναστὰς

ἐπειδη αληθινῶν βοῶν ηπόρει, στεατίνους ἐκατὸν πλάσας ἐπί τινος βωμοs κατέκαυσεν εἰπών ' - απέχετε τηνευχην, ω δαίμονες. οἱ δὲ θεοὶ βουλόμενοι αυτὸν ἐναέρει ἀντιβουκολησαι, ἔναρ αὐτῶ ἔπεμψαν, παραι- νοῶντες ἐλθεῖν εἰς τὸν αἰγιαλόν ' ἐκεῖ γὰρ εὐρησειν ἀττικὰς χιλίας. Καὶ δς περιχαρης γενόμενος, δρομαως ηκεν ἐπὶ την ηδνα, ἐνθαδη λησταῖς περιτυχὼν ἀπηχθη, καὶ υπ' αυτῶν πωλούμενος ευρε δραχμὰς χιλίας. Ο λόγος εὐκαιρος πρὸς ἄνδρα ψευδολόγον. . 59. 'Aνθρακευς καὶ Γναφευς. S. 29. C. 12 et p. 286. F. 27. υνθρακεὐς ἐπί τινος οἰκίας ἐργαζόμενος καὶ θεα-οάμενος γναφέα αὐτῶ παροικισθέντα, προσελθὼν παρεκάλει αυτὸν, οπως σύνοικος αὐτῶ γένηται, διεξιὼνως οἰκειότεροι ἀλληλοις ἔσονται καὶ λυσιτελέστεροι διὰJμίαν ἔπαυλιν οἰκο τες. Καὶ ὁ γναφεῖς ὁποτυχὼν ἔφη πρὸς αὐτόν' ,, ἀλλ' ἔμοιγε παντελῶς τοὐτό ἐστιν αδύνατον ' ὁ γὰρ ἐγὼ λευκανῶ, σὐ ἀσβολησεις. O λόγος δηλοῖ, ἔτι παν τὸ ἀνόμοιον ἀκοινώνητόν

ἐστι. Diuitig Oogle

45쪽

60. υνθρωπος αριθμων τα κύματα. c. 333. F. 403. ex Luc. Hermol. e. M. -

Αἴσωπος ἔφη, ανθρωπόν τινα ἐπὶ νηὶ όνι καθωζόμενον ἐπὶ την κυματωγην ἀριθμεῖν τα κυματα, σφαλέντα-αχθεσθαι καὶ ανιασθαι, αχρι δη την κερδω παραστῆσαν εἰπεῖν αὐτῶ ' ω γενναῖε, ανια των παρελθόντων ενεκα, δεοντα ἐντεsθεν ἀρξάμενον ἀριθμεῖν, ἀμελησαντα ἐκείνων; - . 61. 'Ἀνθρωπος καὶ 'Λλώπηξ. F. 265. C. 163. B. 11.

υλώπεκά τις ἐχθραν ἔχων, ώς βλάπτουσαν αυτὸν κρατησας, καὶ θέλων ἐπὶ πολὐ τιμωρησασθαι, στυππεῖα ἐλαίω βεβρεγμενα τύ ουρα προσδησας υφηψε. Λυτην δὲ δαίμων εἰς τὰς ἀρουρας του λαβόντος ἁδή- γει ' ην δὲ καιρος αμητοs. υ δὲ ηκολουθει θρηνῶν μηδὲν θερίσας.πιτι πραον εἶναι χρη, καὶ μη ἀμετρως θυμουσθαι 'ἐξ οργῆς γὰρ πολλάκις τυγχάνει βλάβην γίνεσθαι με - λην τοῖς δυσοργήτοις. 61h. υλλως. Γεωργος καὶ 'Aλώπηξ. C. 304. F. 22I.)Γεωργω πονηρω φθόνον ἐνεποίει τὸ τοs γείτονος αυξανόμενον λήων, καὶ διαφθείρειν τους ἐκείνου πόνους ἐζήτει. Καὶ θηράσας ἀλώπεκα, προσάψας δαλὸν, πρὸς τὸ τοs γείτονος ἀφίησι λήιον. N δὲ καθ' ης ἀφεῖτο μη παριοsσα, βουλομένου του δαίμονος τό του πέμψαν τος ἐνέπρησεν λήων. Πονηροὶ γείτονες πρῶτοι τῆς ετέρων μετέχουσι

βλάβης.

62. υνθρωπος καὶ Κύων. C. 129 et p. 331 sq. F. 22. B. Q.)υνθρωπός τις ἡτοίμαζε δεῖπνον, εστιάσων τινὰ των φίλων αυτῶ καὶ οἰκείων. υ δὲ κυ- αυτos ἄν

46쪽

λον κυνα ἐκάλει, λέγων' ,,ἀ φίλε, δευρο συνδείπνησόν μοι - Ο προσελθὼν χαίρων ῖστατο, βλεπων το . μεγα δεῖπνον, βοῶν ἐν τηὶ καρδία ,, βαβαὶ, πόση μοι χαρα αρτι ἐξαπιναίως ἐφάνη ' τραφησομαί τε γὰρ, καὶ εἰς κόρ- δε-νησω, ῶστε με αυριον μηδαμη γε πεινα-

σαι. - Tαυτα καθ' εαυτον λέγοντος του κυνος, καὶαμα σείοντος την κερκον, ώς δη εἰς τον φίλον θαήροῶν τος, ὁ μάγειρος, ῶς εἶδε τουτον ἄδε κἀκεῖσε τηρο κέρκον περιστρέφοντα, κατασχὼν τὰ σκέλη αυτου, εήριψε παραχρημα ἔξωθεν των θυρίδων. υ δὲ κατιὼν ἀπηει μεγάλως κρά ζων. Tων τις δὲ κυνῶν, των καθ' ὁδον αυτω συναντώντων, ἐπηρώτα ,, πως ἐδείπνησας, φίλος ο δε προς αυτόν υπολαβὼν ἔφη ' - ἐκ της πολλης πλσεως μεθυσθεὶς υπὲρ κόρον, ουδὲ την οδὸν αυτην, οθεν

ἐξῆλθον, οἶδα 'Ο μυθος δηλοῖ, ὁτι ου δεῖ θαήρεῖν τοῖς αλλοτρίων ευ ποιεῖν ἐπαγγελλομένοις. 63. υνθρωπος και Αων συνοδεύοντες. F. 169. C. 219 et p. 37 .)Ποτὲ συνώδευσε λέων ἀνθρώπω. Εκαυχῶντο ουν πρὸς ἀλληλους τοῖς λόγοις. Eυρον δε ἐν τy ὁδω πετρίνην στηλην Ομοίαν ἀνδρὶ, ετέραν στηλην aέοντος συμ- πνίγουσαν. Καὶ ὁ ἄνθρωπος υποδείξας πρὸς αυτην, ταυτα ἔφη ' ,, ἴδε πῶς ἐσμεν κρείττονες υμῶν πάντων, καὶ ρωμαλέοι υπερ ἄπαν θηρίον Tπολαβὼν δὲ ὁ λεων

ἔφη ' ,, υφ υμῶν εἰσιν ουτω ταυτα γινόμενα καὶ πραοτόμενα ' εἰ γὰρ ηδεσαν λέοντες γλυφειν λίθους, πολ- iλους ἄν εἶδες υποκάτω λεοντων.

Ο μυθος δηλοῖ, ὁτι πολλοὶ καυχώμενοι πειρῶνται ἐν λόγοις εαυτοὐς ἐπιφημίζειν, καίπερ μη ὁντες τοι-

47쪽

Εἰς ἔριν ἀλληλοιζ ἀνηρ τε καὶ λέων προηλθον ' καὶ ὁ μὲν ἀνὴρ το των ἀνθρώπων κρεῖττον ἀπέφηνε γενος, ό-τοῖς λεουσιν ἐδίδου το πλέον. υμιλλωμένων δεπερὶ του κρείττονος, πίστιν ὁ ἀνηρ ἐξ εἰκόνος ἐλάμβανεν, ἐν ι λέων ἐγέγλυπτο ἐξ ἀνδρος ἀλισκόμενος. καὶ προς ἐκεῖνον ὁ λέων' - εἰ καὶ παρ' ημω ησαν οἱ γλυφοντες, πλείους ὰν εἶδες εαλωκότας ἐκ λεόντων αν- θρώπους η παρ' ανθρώπων λέοντας. - υ τοῖς ἴσοις δικαίως χρώμενος ουκ απορησει τῆς

νίκης. 64. υνθρωπος καὶ Σάτυρος. S. 35. C. 126. F. 26.

υνθρωπόν ποτε λέγεται προς Σάτυρον φιλίαν σπείσασθαι. Καὶ δη χειμῶνος καταλαβόντος καὶ ψύχους γενομένου ὁ ἄνθρωπος τὰς χεῖρας τω στόματι ἐποπνει. Tου δὲ Σατυρου την αἰτίαν ἐρομένου, δι' ἐντοsτο πράττει, ἔλεγεν, οτι θερμαίνει τὰς χεῖρας διὰ το κρύος. Yστερον δὲ παρατεθείσης αὐτοῖς τραπέζης καὶ προσφαγήματος θερμοs σφόδρα ὁντος, ὁ ἄνθρωπος αναιρούμενος κατὰ μικρὸν τω στόματι προσέφερε καὶ ἐφύσα ' πυνθανομένου πάλιν τοs Σατυρου, τί τοὐτοποιεῖ; ἔφασκε καταψύχειν το ἔδεσμα, ἐπεὶ λίαν θε μόν ἐστι. Kἀκεῖνος ἔφη προς αυτόν ' se ἀλλ' ἀποτάσσωμαί σου τῆ φιλία, A οὐτος, οτι ἐκ τοs αυτοs στόματος το θερμὸν καὶ το ψυχρὸν ἐξιεῖς. -υτὰρ οὐν καὶ ημῆς περιφευγειν δεῖ την φιλίαν ἄν

αμφίβολός ἐστιν ἡ διάθεσις.

65. υνθρωπος καὶ πττιξ. C. 344. F. II. 'Aνηρ τις, ακρίδας συλλέγων καὶ ἀποκτιννῶς, εἷλε καὶ τέττιγα. Ἐπεὶ δὲ κἀκεῖνον ἡβούλετο κτεῖναι, φησὶν ὁ τέττιξ' se ἄνθρωπε, μή με μάτην ἀνέλρς' ἐγὼ

48쪽

- 33 γὰρ Ουτε στάχυν βλάπτω, ουτ' ἄλλο τι των απάντων σε ἀδικῶ -κινησει δε τῶν ἐν ἐμοὶ υμένων ηδυ φθέγγομαι, τέρπων τους ὁδοιπόρους φωνης ουν παρ' ἐμοὶ πλέον ουδὲν ευ ρησεις Kἀκεῖνος, ταῶτα ἀκουσας, ἀφῆκεν ἀπιέναι. 65 Aλλως. πττιξ καὶ ἀνηρ. C. 385. Tέττιξ, ἄνδρα τινὰ θεασάμενος κατασχεῖν αυτον μηχανώμενον, ἔφη προς αυτόν' ,,ἐκείνοις τοῖς ὀρνέοις ἐπέρχου, παρ' ων σοι καὶ ἴφελος τι προσγενησεται

εμὲ γὰρ εἰ κατάσχ5ς, ουδὲν ἐξ εμοὐ τὸ παράπαν κερδανεῖς. -

Ο μsθος δηλοῖ, ως ου χρη τινα των αχρήστων καὶ ἀνονήτων ἐφίεσθαι.

66. υνθρωπος καταθραυσας ἄγαλμα. c. 128 et p. 330. F. 21. B. 119.

υνθρωπός τις, ξυλινον ἔχων θεὸν, πένης ων καθικέτευε τοs ἀγαθοποιῆσαι. τὶς ουν ταῶτ' ἔπραττε, καὶ μῶλλον ἐν πενία διῆγε, θυμωθεις ἐκ τοs σκέλους ἄρας αυτὸν τω τοίχω προσέκρουσε. Tῆς δε κεφαλῆς αυτos

παραχρῆμα κλασθείσης, ἐσήευσε χρυσὸς ἐξ αυτῆς, ον συναγαγὼν ὁ ἄνθρωπος ἐβόα ' ,, στρεβλὸς τυγχάνεις, ῶς οἶμαι, καὶ ἀγνωμων ' τιμῶντά σε γὰρ ουδὲν ώφέλησάς με ' τυπτήσαντα δὲ πολλοῖς καλοῖς ήμείψω. - Ο μsθος δηλοῖ, ὁτι ουδὲν ωφελήσεις σαυτὸν, πονηρὸν ἄνδρα τιμῶν, αυτὸν δὲ τύπτων πλέον ωφελήσεις. 67. υνθρωπος λέοντα χρυσουν ευρών. S. 71. C. 216. F. 295. Aειλὸς φιλάργυρος λέοντα χρυσοsν ευρὼν ἔλεγεν ' οὐκ οἶδα τις γένωμαι ἐν τοῖς παροίσιν ' ἐγὼ ἐκβέβλημαι τῶν φρενῶν, καὶ τί πράττειν οὐκ ἔχω ' μερίζει με

φιλοχρηματία καὶ τῆς φύσεως ἡ δειλία. Ποία γὰρ τύχηῆ ποῖος δαίμων εἰργάσατο χρυσοsν λέοντα; μὲν γὰρ

49쪽

34ἐμη ψυχη προς τα παρόντα ἐαυτὴ πολεμεῖ' αγαπῶ μὲιτον χρυσὸν, δέδοικε-του χρυσου την ἐργασίαν ' ἄπτε - σθαι μὲν ἐλαύνει ὁ πόθος, ἀπεχεσθαι δὲ ὁ τρόπος. τύχης διδούσης καὶ μη λαμβάνεσθαι συγχωρουσης l ω θησαυρὸς ηδονην. μη ἔχων i ω χάρις δαίμονος ἄχαρις γενομένη l Π Ουν; ποίω τρόπω χρήσωμαι; ἐπὶ ποίαν

ἔλθω μηχανην; ἄπειμι τους οἰκέτας δεsρο κομίσων, λαβεῖν ὀφείλοντας τu πολυπληθεῖ συμμαχία κἀγωπόήρω ἔσομαι θεατης. Ο λόγος αρμόζει πρός τινα πλουσιον, μη τολμῶντα προσψαsσαι καὶ χρησασθω τω πλουτω. 68. υραψ καὶ Κάμηλος. B. 8.)υραφ καμηλον ἀχθίσας ἐπηρώτα, πότερ' ἀναβαίνειν μὰλλον η κάτω βαίνειν αἱροῖτο. χώ κάμηλος, ουκ ἄτερ μουσης, εἶφ ' δεη γὰρ ὀρθη των.οδῶν ἀπεκλείσθη Ο λόγος ευθετος πρὸς ἄνδρας διεστραμμενους τῆς

ευθείας oδos ἐκκλίνοντας. 69. υρκτος καὶ ωλώπηξ. C. 165. F. 25. B. 14.

υρκτος τις ποτε μεγάλως ἐκαυχῶτο, ώς φιλανθ ρωπότατον πάντων ἐστὶ των ζώων ' φασὶ γὰρ ἄρκτον νεκρὸν μηδὲν βιβρώσκειν. ἀλώπηξ ἀκουουσα ταυτα ἐμειδίασε, καὶ πρὸς αυτὴν ἀντέφη ' ,,εῖθε τους νεκροὐςῆσλες καὶ μὴ τους ζῶντας.*υ μυθος τους πλεονεκτας καὶ ἐν υποκρίσει βιουν- τας ἐλέγχει. 70. 'Αρότης και Αυκος. S. M. Ἀρότης λυσας τὸ ζεsγος ἐπὶ πότον ἀπήγαγε ' λύκος δὲ λιμώττων καὶ τροφὴν ζητῶν ώς περιέτυχε τῶ ἀρ τρω, τὸ μὲν πρῶτον τὰς τῶν ταύρων ζεύγλας περι λειχε, λαθὼν δὲ κατὰ μικρὸν, ἐπεὶ καθῆκε τὸν αυχένα,

50쪽

ανασπαν μη δυνάμενος, ἐπὶ την αρουραν το αροτρον ἔσυρεν. Ο-ἀρότης ἐπανελθὼν καὶ θεασάμενος αυ- τον ἔλεγεν ' ,, εἴθε γαρ, ω κακη κεφαλη, καταλιπὼν τὰς αρπαγας καὶ το αδικεῖν ἐπὶ το γεωπονεῖν τραπείης. Ο-ως οι πονηροὶ των ἀνθρωπων καν χρηστότητα ἐπαγγέλλωνται, ψευδονται.

71. υσπάλαξ. C. 51. ἀσαάλαξ τυφλον ζῶόν ἐστι. Φησὶν ουν ποτε τllμητρί' is συκαμινεαν, μητερ, ὁρῶ. ειτα αυθίς φησι ' ,,λιβάνου οσμης πεπληρωμαι. Mκ τρίτου πάλιν ,,χαλ- φησὶ ἡψηφῖδος κτυπον ἀκουω. Η δὲ μητηρ υκ λαβοῶσα εἶπεν ' - ω τεκνον, ώς ηδη μανθάνω, ου μόνον ἔψεως ἐστέρησαι, αλλὰ καὶ ἀκοης καὶ οσφρησεως. - Ο μυθος δηλοῖ, ὁτι ἔνιοι των αλαζόνων - αδυ- νατα κατεπαγγέλλονται καὶ ἐν τοῖς ἐλαχίστοις ἐλέπι

χονται.

Σαάλαξ ἔστι-τosto τὸ ζῶον τυφλὸν λέγει τllμητρὶ αυτοs, ὁτι βλέπω ' κἀκείνη πειράζουσα αυτὸν χόνδρον λιβανωτου δοsσα αυτω ἐπηρώτα, τί τουτο εχ. 'υ δὲ εἰπόντος ψηφῖδα, η μήτηρ ἐἶπεν ' - ω τέκνον, ου μόνον του βλεπειν ἐστέρησαι, ἀλλα καὶ τὰς ὀσφρη-

σεις ἀπωλεσας. Ουτως ἔνιοι των αλαζόνων, μέχρις ου τα αδυνατα κατεπαγγέλλονται, καὶ ἐν τοῖς ἐλαχίστοις ἐλέγχονται. 72. 'Aστρολόγος. S. 40. c. 166 et p. 354. F. 19.

'Aστρολόγος ἐξιὼν εκάστοτε ἐσπέρας ἔθος εἶχε τους ἀστέρας ἐπισκοπῆσαι ' καὶ δη ποτε περιιὼν εἰς τὸ προάστειον, καὶ τὸν νουν ὁλον ἔχων ἐν τω ουρανω, ἔλαθε καταπεσὼν εἰς φρέαρ. υδυρομένου δὲ αυτου καὶ βοων-