Fabulae Aesopicae collectae ex recognitione Caroli Halmii

61쪽

93. Γεωργος καὶ Γέρανοι. B. 26. Γέρανοι γεωργου κατενέμοντο την χώρην, ἐσπαρμενην νεωστὶ πυρίνω σίτω.ό δ' αχρι πολλου σφενδόνην κενην σείων, ἐδίωκεν αυτας τῶ φόβω καταπλήσσων. αἱ δ' ώς ἐπέσχον σφενδονῶντα τὰς αυρας, κατεφρόνησαν λοιπον, ωστε μη φευγειν,εως ἐκεῖνος οὐκέθ' ώς πρὶν εἰώθει, λίθους δὲ βάλλων, ηλόησε τας πλείους. αἱ δ' ἐκλιπουσαι την αρουραν, ἀλληλαις - φευγωμεν ἐκραυγαζον se εἰς τὰς Πυγμαίων ' ἄνθρωπος ουτος ουκει ἐκφοβεῖν ημῆς ἔοικεν ' ηδη δ' ἄρχεταί τι καὶ πράσσειν. Παραίνεσιν ὁ λόγος εχει, δεῖν ταῖς ἐκ λόγων παραινέσεσι πταίοντας εἴκειν, ἴνα μη ταῖς ἔργων ὀψέ

ποτε πειραθεῖεν ὀδυναις.

94. Γεωργὸς καὶ Θάλασσα. F. 348. C. p. 385. B. TI Γεωργός τις ἰδὼν ναῶν ἐν θαλάσση κυμαινομένοκαὶ βυθφ πεμπομένην, κατηρῆτο την θάλασσαν δα κρυων./δὲ πρὸς αυτὸν ἀνεβόα τοιαυτα ' - ἴνα τί, ἄνθρωπε, μέμφύ με μάτην; Ου γὰρ ἔγωγε των κινδυνων αἰτία, ἀλλ' οι ἄνεμοι οἱ ἐκταράττοντές με. Εἰ βουληθρς χωρὶς τούτων πλευσαι, ημερωτέραν δη με της

γης ευρησεις. πιτι γαληνους δεσπότας οἱ χαιρεκακοι παραφυσῶν

τες ἐπεγείρουσι πρὸς ὀργάς τε καὶ ζάλας.

μυαγὸς ἐκβρασθεὶς εἴς τινα αἰγιαλὸν διὰ τον κλπον ἐκοιμῆτο ' μετὰ δὲ μικρὸν ἐξαναστὰς, ῶς ἐθεάσατο πρὸς την θάλασσαν, ἐμεμφετο αυτην, ὁτι δἐλεάζουσα τους ἀνθρώπους τη τῆς ἴψεως λαμπρότητι, ἡνίκα ἀν

62쪽

αὐτους προσδεξηται, ἐξαγριουμενη διαφθείρει. γυναικὶ ὁμοιωθεῖσα προς αυτον εφη ' ,, ἀλλ' ω ουτος,

μη μέμφου ἐμὲ, ἀλλα τους ἀνέμους' ἐγὼ γὰρ φυσει

τοιαυτη εἰμὶ, οποία η γη οἱ-αἰφνίδιοι ἐμπίπτοντες κυματοsσι καὶ ἐξαγριαίνουσιν. -υτὰρ ουν καὶ ημῆς ἐπὶ των ἀδικημάτων Ου δεῖ τους

δρῶντας αἰτιῶσθαι, οταν ετεροις υποτεταγμένοι ωσι, τους τουτοις ἐπιστατουντας. 95. Γεωργος και Κυνες. S. 52. c. 23 et p. 292. F. Q.)Γεωργος ὐπὸ χειμῶνος ἐναποληφθεὶς ἐν τη ἐπαυ-

λει, ἐπειδη ουκ ηδυνατο προελθὼν τροφην εαυτω πωρίσασθαι, το μὲν πρῶτον τα πρόβατα κατέφαγεν ' ἐπει-

δη δε ὁ χειμὼν ἐπεμενε, καὶ τὰς αἶγας κατεθοινησατο ' ἐκ τρίτου δὲ, ως ουδεμία ἄνεσις ἐγίνετο, καὶ ἐπὶ τους ἀροτῆρας βους ἐχώρησεν. οἱ δὲ κυνες θεασάμενοι ταπραττόμενα, ἔφασαν προς ἀλληλους' - ἀπιτεον ημῖν ἐντευθεν ' ὁ δεσπότης γὰρ εἰ οὐδὲ των συνεργαζομενων βοῶν ἀπέσχετο, ημῶν πῶς φείσεται; Ο λόγος δηλοῖ, ὁτι δεῖ τούτους φυλάττεσθαι μάλιστα, οῖ ουδὲ της τῶν οἰκείων ἀδικίας ἀπεχονται. 96. Γεωργὸς καὶ ἰφις. S. 51. F. 42. C. p. 339. Γεωργου παῖδα ἴφις έρπυσας ἀπέκτεινεν. Ο δὲ ἐπὶ τούτω δεινοπαθησας πέλεκυν ἀνέλαβε, καὶ παραγενόμενος εἰς τον φωλεὸν αυτου εἴστηκει, παρατηρούμενος, ὀπως, αν ἐξίη, ευθεως αυτὸν πατάξη. Παρακύφαντος δὲ του ὁφεως κατενεγκὼν τὸν πέλεκυν τοὐμὲν διημαρτε, την δὲ παρακειμένην πέτραν διέκοψεν. Εὐλαβηθεὶς δὲ υστερον παρεκάλει αυτὸν, ὀπως αυτῶδιαλλαγη ὁ δὲ ειπεν ' ,,ἀλλ' οἴτε ἐγὼ δύναμαί σοι ευ- νοησαι, ορῶν την κεχαραγμένην πέτραν, οὐτε συ ἐμοὶ, αποβλέπων εἰς τὸν τοs παιδὸς τάφον.

63쪽

48 Ο λόγος δηλοῖ, ὁτι αἱ μεγάλαι ἔχθραι ου ραδίως

τὰς μεταλλαγὰς ἐχουσι.

96h. υλλως. C. 141 et p. 338. F. 155.)'υφις, ἐν γεωργου προφυροις φωλευων, ἀνεῖλεναυτου τὸ νηπιον παιδίον. Πένθος δε τοις γονευσιν

ἐγένετο μεγα. Καὶ ὁ πατηρ, υπὸ της λυπης πελεκυν λαβὼν, ἔμελλε τον ἴφιν ἐξελθόντα φονευσειν. τὶς δεεκυψε μικρὸν, σπευσας ὁ γεωργὸς του πατάξαι αυτόν ηστόχησε, μόνον κρουσας τηντης τρώγλης οπην. 'Aπελθόντος του ὁφεως, ὁ γεωργὸς, νομίσας τὸν ὀφιν μηκετι μνησικακεῖν, λαβὼν αρτον και αλας, ἔθηκεν εντη τρώγλη. V δὲ ἴφις, λεπτὸν συρίξας, εἶπεν ,, Ουκωται ημῖν ἀπάρτι πίστις η φιλία, εως αν ἐγὼ την πετραν ὁρῶ, συ δὲ τὸν τυμβον του τέκνου. Ο μυθος δηλοῖ, ὁτι ουδεὶς μίσους η ἀμυνης επι- λανθάνεται, εφ' ὁσον βλέπει μνημόσυνον, δι ου ἐλυπηθη. 07. Γεωργὸς καὶ ζοφις. S. 62. C. I70. Γέρων τις γεωργὸς χειμῶνος ἄρα ἴφιν ευρὼν υπόκρύους πεπηγότα, τοὐτον ἐλεησας καὶ λαβὼν υπὁ κόλπον ἔθετο. Θερμανθεὶς ἐκεῖνος καὶ ἀναλαβὼν την ἰδίαν φυσιν, ἔπληξε τὸν ευεργέτην και ἀνεῖλε ' θνήσκων ἔλεγε ' ,,δίκαια πάσχω, τὸν πονηρὸν οἰκτείρας. - Ο λόγος δηλοῖ, ὁτι ἀμετάθετοί εἰσιν αι πονηρίαι, καντα μέγιστα φιλανθρωπεύωνται. 97 h. υλλως. Uδοιπόρος καὶ 'Mις. S. 17I. F. 130. c. p. 357.

Uδοιπόρος χειμῶνος ὁδεύων, ως ἐθεάσατο ἔχιν υπότου κρύους διαφθειρόμενον, τοsτον ἐλεησας ἀνείλετο, καὶ βαλὼν εἰς τὸν εαυτοs κόλπον, θερμαίνειν ἐπειρῶτο. O μέχρι μεν υπὸ τοs ψύχους συνείχετο, ηρέμει ἐπειδη δὲ ἐθερμάν θη, καὶ ανεζωώθη, την αυτοs γα-

64쪽

στέρα ἔδακε. Kαὶ ος ἀπο ησκειν μέλλων ἔφη ' ,, ἀλλ' ἔγωγε δίκαια πέπονθα ' τί γὰρ τουτον ἀπολλυμενον ἔσωζον, ον ἔδει καὶ ψήωμένον ἀναιρεῖν; Ο λόγος δηλοῖ, οτι πονηρία ευεργετουμένη προς τῶ ἀμοιβὰς ουκ ἀποδιδόναι καὶ κατὰ τῶν ευεργετῶν

ἀναπτεροsται. 98. Γεωργὸς καὶ Παῖδες αυτ . C. 22 et p. 291. F. M.)Γεωργός τις, μελλων καταλυειν τον βίον, καὶ βουλόμενος τους εαυτου παῖδας πεῖραν λαβεῖν της γεωργίας , προσκαλεσάμενος αυτους ἔφη ' - παῖδες ἐμοὶ, ἐγὼ μὲν ηδη του βίου υπεξειμι, υμεῖς δ απερ ἐν τp ἀμπέλφ μοι κεκρυπται, ζητησαντες, ευρησετε πάντα. Οιμεν ουν οἰηθέντες θησαυρον ἐκει που κατορωρυχθαι, πῆσαν την τῆς ἀμπελου γην μετὰ την ἀποβίωσιν του πατρὸς κατέσκαψαν ' καὶ θησαυρω μὲν ου περιέτυχον, ἡ δὲ ἄμπελος, καλῶς σκαφεῖσα, πολλαπλασίονα τον καρπὸν ἀνεδωκεν.

Ο μυθος δηλοῖ, ὁτι ὁ κάματος θησαυρός ἐστι τοῖς

'Aνὴρ γεωργὸς μέλλων τελευτῶν καὶ βουλόμενος τους αυτου παῖδας ἐμπείρους ποιῆσαι τῆς γεωργίας, μετακαλεσάμενος αυτους ἔφη ' ,,τεκνία μου, ἐν ενί μου τῶν ἀμπελώνων θησαυρὸς ἀπόκειται. - Οἱμμετὰ τηναυτοs τελευτὴν ἴννας τε καὶ δικέλλας λαβόντες πῶσαναυτῶν την γεωργίαν. ρυξαν, καὶ τον μὲν θησαυρὸν οὐχ ευρον, ἡ δ' ἄμπελος πολλαπλασίονα την φορὰν αὐτοῖς ἀντεδίδου. Ο λόγος δηλοῖ, ὁτι ὁ κάματος θησαυρός ἐστι τοῖς

65쪽

99. Γεωργος καὶ Παῖς καὶ Κολοιοί. F. 374. O. p. 271. B. 33.

Aυσμαὶ μεν ησαν Πλειάδων , σπόρου δ' ωρη' και τις γεωργὸς πυρὸν εις νεὸν ἐίφας ἐφυλασσεν εστώς ' καὶ γὰρ ἄκριτον πληθει μελαν κολοιῶν ἔθυος ηλθε δυσφώνων , φῶρες τ' ορυκται σπερμάτων ἀρουραίων. τω δ' ηκολουθει σφενδόνην ἔχων κοίλην παιδίσκος. οι δὲ ψῆρες εκ συνηθείης ηκουον, εἰ την σφενδόνην πότ ητήκει, καὶ πρὶν λαβεῖν ἔφευγον. ευρε δη τεχνην ὁ γεωργὸς ἄλλην, τον τε παῖδα φωνησας ἐδίδασκεν ' ,, ω παῖ, χρη γὰρ ὀρνεων ημῆς σοφὸν δολῶσαι φυλον ' ηνίκ' ἀν τοίνυνελθωσ', ἐγὼ ειπεν ,, ἄρτον αἰτησω, συ δ' ου τὸν ἄρτον, σφενδόνην δέ μοι δωσεις. -οι ψῆρες ηλθον κἀνεμοντο την χώρην. ὁ δ' ἄρτον ητει, καθάπερ ειχε συνθηκην οἱ δ' ουκ ἔφευγον. τῶ δ' ὁ παῖς λίθων πληρητην σφενδόνην ἔδωκεν ο γερων ρίψας του μεν τὸ βρέγμα, του δ' ἔτυψε την κνήμην,ετερου τὸν ωμον οι δ' εφευγον εκ χωρης. γερανοι συκῆντων καὶ τὸ συμβὰν ἡρώτων. καί τις κολοιῶν εἶπε ' ,, φευγετ ἀνθρώπων

γενος πονηρὸν, ἄλλα μεν πρὸς ἀλλήλους

λαλεῖν μαθόντων, ἄλλα δ' ἔργα ποιουντων.*- εινὸν τὸ φυλον των δόλω τι πραττόντων.J100. Γεωργὸς και Πελαργός. C. 172 et p: 358. F. 76. B. 13. Ἐν ἀρουρα παγίδας γεωργὸς ἔστησε. Θηρευσας δὲ γεράνους, τους τὸν σπόρον φθείροντας, συν αυτοῖς καὶ πελαργὸν εἰλήφει. δὲ χωλευων ἱκετευεν ἀφεθῆναι λεγων ,,οὐ γάρ εἰμι γερανος πελαργός εἰμι, ευ-

66쪽

σεβέστατον ζῶον, ος τιμῶ τον πατέρα καὶ δουλευω' ἴδε καὶ την χροιὰν, ώς ουχ ομοία o δ' ἔφη ' ,,ουκοἶδα τί λέγεις ' ἐγὼ συν οἷς εζληφά σε, μετ' αυτῶν καὶ

ἀπολέσω. εχτι καλόν ἐστι φευγειν, καὶ μη συγκοινωνεῖν ἀνδράσι κακοῖς, μη πως κινδυνοις συν αυτοῖς ἐμπέσης. 100h. 'Ἀλλως. υρνιθοθηρας και Πελαργός. F. 147. c. p. 359. S. 190.)υρνιθοθηρας δίκτυα γεράνοις ἀναπετάσας, πόμω- θεν ἐθεώρει την ἄγραν. Πελαργου δὲ συν τοῖς γερμνοις ἐπικαθίσαντος, ἐπιδραμὼν μετ' ἐκείνων καὶ αυ- τὸν Ουνέλαβε. υ δὲ δεομένου μη σαι αυτὸν καὶ

λέγοντος, ως ου μόνον ΙαυτὸςJ ἀβλαβης ἐστι τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλα καὶ ἀφελιμώτατος ' τους γὰρ ἴφεις καὶ τα λοιπὰ ερπετὰ συλλαμβάνων ἀναιρειν, ὁ ὀρνιθοθήρας ἔφη ' ,, ἀλλ' εἰ τὰ μάλιστα ου φαυλος εἶ, διὰ τουτοκολάσεως ἄξιος, ὁτι μετὰ πονηρῶν κεκάθικας. 'Aτὰρ ουν καὶ ημῶς δεῖ τὰς τῶν πονηρῶν συνουσίας φευγειν, ἴνα μη καὶ αυτοὶ εκείνων της κακίας κοινωνεῖν δόξωμεν. 101. Γεωργὸς καὶ Ἀχη. C. 82. F. 51. S. 61. Γεωργός τις σκάπτων χρυσίω περιέτυχε. MN ἐκάστην ουν την Γην, ώς υπ' αυτης ευεργετηθεὶς, ἔστεφε.

δὲ η χη ἐπιστῶσά φησιν' ,, ω ουτος, τί τῆ ' τὰ ἐμὰ δῶρα προσανατίθης, ἄπερ ἐγώ σοι δέδωκα, πλουτίσαι σε βουλομένη; Εἰ γὰρο καιρὸς μεταβάλοι, καὶ πρὸς ετέρας χεῖρας τουτό σοι τὸ χρυσίον ἔλθοι, οἶδῆτι τηνικαsτα ἐμὲ, την Τύχην, μέμψη. Ο μυθος δηλοῖ, ὁτι χρη τὸν ευεργέτην ἐπιγινώσκειν καὶ τουτω χάριτας ἀποδιδόναι.

67쪽

Φυτον ην εἰς γεωργου χωραν , καρπον μη φέρον, ἀλλα μόνον στρουθῶν καὶ τεττίγων κελαδουντων ην καταφυγη. γεωργὸς ως ἄκαρπον ἐκτέμνειν ημελλε καὶ δη τον πέλεκυν λαβὼν ἐπεφερε την πληγην. Οἱ τέττιγες καὶ οἱ στρουθοὶ ἱκέτευον την καταφυγηναυτῶν μη ἐκκόψαι, ἀλλ' ἐῶσαι , ῶστε αδειν is αυτῶ, καὶ αυτὸν τὸν γεωργὸν τέρπειν. υ μηδὲν αυτῶν φροντίσας, καὶ δευτέραν πληγην καὶ τρίτην ἐπεφερε. Ως δὲ ἐκοίλανε τὸ δενδρον, σμῆνος μελισσῶν καὶ μέλιευρε. Γευσάμενος δε τὸν πέλεκυν ἐύριψε, και τὸ φυτὸν ἐτίμα ως ιερὸν, καὶ ἐπεμελεῖτο. ἰτι ου τοσουτον οἱ ἄνθρωποι φύσει τὸ δίκαιον ἀγαπῶσι καὶ τιμῶσιν, οσον τὸ κερδαλέον ἐπιδιώκουσιν. 103. Γεωργοὐ Παῖδες. S. 53. c. 171 et p. 3M. F. 52. B. 47.)Γεωργου παῖδες ἐστασίαζον' ὁ δ ως πολλὰ παραινῶν οὐκ ἡδυνατο πεῖσαι αυτοὐς λόγοις μεταβάλλε-.σθαι, ἔγνω δεῖν πρῆγμα τουτο πρῆξαι. καὶ παρήνεσεν

αυτοῖς ἐάβδων δέσμην κομίσαι. Tῶν δὲ τὸ προσταχων ποιησάντων, τὸ μὲν πρῶτον δους αυτοῖς ἀθρόας τὰς ράβδους ἐκέλευσε κατεάσσειν ' ἐπειδὴ δὲ καὶ περιβιαζόμενοι Ουκ ὴδυναντο, ἐκ δευτέρου λύσας την δέσμην μνὰ μίαν αυτοῖς ἐάβδον ἐδίδου ' τῶν δὲ ἐαδίως κατακλώντων, ἔφη ' ,,ἀτὰρ ουν καὶ υμεῖς, ἁ παῖδες, ἐὰν μὲν ὁμ0φρονῆτε, ἀχείρωτοι τοῖς ἐχθροῖς ἔσεσθε ἐὰν δεστασιάζητε, ευάλωτοι. - Ο λόγος δηλοῖ, οτι τοσουτον ἰσχυρότερόν ἐστιν ἡομόνοια, οσον εὐκαταγώνιστος ἡ στάσις. 104. I πόνος, πινος καὶ Βως. F. 371. c. p. 270. ex B. 55. χνον τις ἔχων καὶ τῶ βοῖ συζευξας ἡροτρία, πτωχῶς μὲν, ἀλλ' ἀναγκαίως. 'Eπεὶ δὲ τὸ ἔργον ἐπληρώθη,

68쪽

καὶ λυειν ἔμελλεν αυτους, η ονος διηρώτα τον βουν ,, τίς αξει τῶ γηπόνω τα σκευη; U-προς αυτην εἶπε ' - πάντως οσπερ εἴωθεν. 105. Γλαυξ καVoρνεα. C. MI. ex Dione Chrysost. XII, 3. 7 sq. Γλαυξ , σοφη ουσα, ξυνεβουλευε τοῖς ορνεοις, τΥς

δρυος ἐν ἀρχῆ φυομένης, μη ἐασαι, ἀλλ' ἀνελεῖν παν1 ττρόπον ' ἔσεσθαι γὰρ φάρμακον απ' αυτης αφυκτοχ, υφ' ου ἀλώσονται , τον ἰξόν. Πάλιν δὲ τὸ λίνον των ἀνθρωπων σπειρόντων, ἐκέλευε καὶ τοὐτο ἐκλεγειν τὸ

σπέρμα ' μη γὰρ ἐπ' ἀγαθῶ φυησεσθαι. Πίτονωοῶσα τοξευτήν τινα ἄνδρα, προέλεγεν, οτι ολος ὁ ἀνὴρ φθάσει υμῆς τοῖς ἡμετέροις πτεροῖς, πεζὸς ωναυτὸς πτηνὰ ἐπιπέμπων βέλη. IN δε πίστει τοῖς λόγοις καὶ ανόητον αυτὴν ηγοῶντο καὶ μαίνεσθαι ἔφα σκον ' ἴστερον δε πειρώμενα ἐθαύμαζε καὶ τῶ ὁντισοφωτάτην ἐνόμιζεν. Καὶ διὰ τοὐτο, ἐπὰν φανῆ, πρό εισιν ώς πρὸς ἄπαντα ἐπισταμένην ' ἡ δὲ ξυμβουλεύει μὲν οὐδὲν ἔτι αὐτοῖς, οδύρεται δὲ μόνον.

106. Γλαυξ κα ορνεα. C. 330. F. 385. ex Dione Chrysost. LXXII, S. 14 sq.

Αἴσωπος ξυνετίθει λόγον τοιοsτον' ώς τὰ ἔρνεα ξυνῆλθε πρὸς την γλαsκα καὶ ἐδεῖτο, τῆς μὲν απὸ των οἰκοδομημάτων σκέπης ἀπανίστασθαι, πρὸς δὲ τὰ δέ- δρα την καλιὰν, ῶσπερ καὶ αυτὰ, καὶ τοὐς τούτων μεταπήγνυσθαι κλῶνας, αφ' ἄν καὶ αδειν ἔστιν εὐσημότερον ' καὶ δη καὶ πρὸς δρῶν ἄρτι ταυτηνὶ φυομένην, ἐπειδὰν πρὸς ἄραν ἀφίκηται, ετοίμως ἔχειν ἱζάνειν καὶ τῆς χλοερὰς κόμης απόνασθαι. 'Aλλ' οὐν την γε γλαsκαμη τοὐτο τοῖς ὀρνέοις ποιεῖν παραινεῖν μηδὲ φειοὐ βλάστρ ἐφήδεσθαι ἰξὸν πεφυκότος φέρειν, πτηνοῖς

ἔλεθρον. α δὲ μη τῆς ξυμβουλῆς ἀποδέχεσθαι την

69쪽

- 54 γλαυκα ' τουναντίον δὲ ἔχαιρε οὶ δρυὶ φυομενη ' ἐπειδηδε ἱκανη ην, καθίσαντα ἐπ αὐτην ἐδεν. Γενομένου δὲ του aos ραδίως ηδη υπὸ των ἀνθρωπων ἁλισκόμενα μετενόουν καὶ την γλαυκα ἐθαυμαζον ἐπὶ τη ξυμβουλη. καὶ νυν ἔτι -τως ἔχουσιν, ως δεινης καὶ σοφης Ουσης αυτης, καὶ δια τοsτο ἐθελουσι πλησιάζειν, ηγούμενα ἀγαθόν τι ἀπολαυειν τῆς ξυνουσίας. Προσίασι δὲ μάτην ἐπὶ κακω. N μὲν γαρ αρχαία γλαυξ τω οντι φρονίμη τε ην καὶ ξυμβουλευειν ἐδυνατο ' αἱ δὲ νῶν μόνωτα πτερα ἔχουσιν ἐκείνης καὶ τοὐς ὀφθαλμους καὶ τοράμφος, τα δὲ ἄλλα ἀφρονέστεραίεἰσι των ἄλλων ὀρνεων. 107. Γραυς καὶ γατρός. S. 57.) Γυνὴ πρεσβῶτις τοὐς οφθαλμοὐς νοσοὐσα ἰατρὸν ἐπὶ μισθω παρεκάλεσεν ' ὁ εἰσιών, οπότε αυτὴν ἔχριε, διετελει ἐκείνης συμμυουσης καθ' ἔν εκαστον των σκευῶν lυφαιρουμενος. Ἐπεὶ δὲ πάντα ἐκφορήσας κἀκείνην ἐθε- lράπευσεν, ἀπίτει τον συνταχθέντα μισθόν. μὴ βουλομένης δ' αυτῆς ἐπιδοsναι, ἡγαγεν αυτὴν ἐπὶ τοὐς ἄρχοντάς. Η δ' ἔλεγε, τον μεν μισθὸν υπισχνεῖσθαι, εὰν θεραπευση αυτῆς τὰς ὁράσεις ' νῶν δὲ χεῖρον διατεθῆναι ' ,,τότε μεν γὰρ ἔβλεπον ' ἔφη ,,πάντα τα ἐπι τῆς οἰκίας μου σκευ', νῶν δὲ Ουδὲν ἰδεῖν δύναμαι.--ουτως οἱ πονηροὶ των ἀνθρώπων διὰ πλεονεξίαν

λανθάν σι καθ' ἐαυτῶν τον ἔλεγχον ἐπισπώμενοι. 107 h. υλλως. F. M. C. 21 et p. 29I.

Γυνὴ πρεσβῶτις τοὐς ὀφθαλμοὐς νοσοὐσα, ἰατρόν τινα ἐπὶ μισθω ἰατρεῶσαι αυτὴν παρεκάλει, στοιχήσασα ἐνώπιον μαρτύρων, ὁτι ἐὰν θεραπεύση αυτῆς τοὐς ὀφθαλμοίς, πολῶν λήψεται παρ' αυτῆς τον μισθόν'

ἐὰν δὲ μὴ θεραπευθῆ, ἐπιμείνη δὲ ἡ ἀήρωστία, μηδεν

70쪽

τρος ἐπετίθει τοῖς οφθαλμοῖς αυτης την ἰατρείαν, κατ' Oλίγον ολίγον τα προσόντα αυτy ἔκλεπτε. Μετ' ουπολυ δε θεραπεύσας αυτην , ἐζήτει τον στοιχηθεντα μισθόν. 'Aναβλεψασα τοίνυν η γρα- , ώς ουδεν των προσόντων αυτy ἐθεάσατο ἐν τy οἰκία αυτης, ουδὲν

ἐδίδου αυτῶ. ZZς ουν ἐπέμενεν ὁ ἰατρὸς ἐκβιάζων αυτην, ἐκείνη δὲ ἀνεβάλλετο, ἀπηγαγεν αυτην πρὸς τους

αρχοντας. Στασα ουν ἐνώπιον αυτῶν ἔφη ' ,, o ανθρωπος ουτος, καθὼς λεγει, αληθειαν λεγει' ἐπηγγειλάμην γαρ δουναι αυτF τον μισθὸν, ἐαν καλῶς

ἀναβλέψω ἐαν δὲ ἐπιμείνω τη ἀήήωστία, ἴνα μηδὲν

παρέξω αυτῶ. Νυν ουν φάσκει, ora ἐθεραπευθην 'ἐγὼ δὲ τουναντίον λέγω παθεῖν με' οτε γὰρ τους οφθαλμους ἐνόσουν, τότε καὶ σκευη διάφορα καὶ χρηματα ἔβλεπον ἐν τη οἰκία μου ' νυνὶ δὲ, ὁτε αυτὸς φάσκει βλέπειν με, ουδὲ, δυναμαι ἄρτι θεάσασθαι. - Ο μυθος δηλοῖ, οτι -τω καὶ οἱ πονηροὶ τῶν -- θρώπων διὰ πλεονεξίαν λανθάνουσι καθ' εαυτῶν τον ἔλεγχον ἐπισπώμενοι. 108. Γυνη. c. 73. F. 234. Γυνη τις ἄνδρα μέθυσον εἶχε ' του δε πάθους αυτὸν ἀπαλλάξαι θέλουσα, τοιόνδε τι σοφίζεται. πικα-ρωμένον γὰρ αυτὸν υπὸ της μέθης παρατηρησασα καὶ νεκρου δίκην ἀναισθητουωτα, ἐπ' ἄμων ἄρασα, ἐπὶ τὸ πολυάνδρων ἀπενεγκουσα κατέθετο καὶ ἀπηλθεν. Ηνίκα δ' αυτὸν ηδη ἀνανηφειν ἐστοχάσατο, προσελθθουσα την θυραν ἔκοπτε τοὐ πολυανδρίου. Εκείνου δὲ φήσαντος ,,τίς ὁ την θυραν κοπτων; - η γυνη απεκρίνατο ' ,, ὁ τοῖς νεκροῖς τὰ σιτία κομίζων ἐγὼ πάρειμι. Κἀκεινος ' ,, μη μοι φαγεῖν, αλλὰ πιεῖν, ω βέλτιστε, μῶλλον προσένεγκε ' λυπεῖς γάρ με βρώσεως, αλλα