Fabulae Aesopicae collectae ex recognitione Caroli Halmii

51쪽

τος, παριών τις ώς ηκουσε των στεναγμῶν, προσελθών καὶ μαθὼν τα συμβεβηκότα, ἔφη προς αυτόν ' ,,ω Ου- τος, σὴ τα ἐν Ουρανῶ βλέπειν πειρώμενος τα ἐπὶ της γης Ουχ ορας; N λόγω τουτω χρήσαιτο αν τις πρὸς ἐκείνους των ἀνθρώπων, οῖ παραδόξως αλαζονευοντες Ουδε τὰ κοινα τοῖς ἀνθρώποις ἐπιτελειν δυνανται. 73. 'Aφροδίτη καὶ Λουλη. B. 10. Αἰσχρας τις ηρα και κακοήρυπου δούλης ἰδίας εαυτου, και παρεῖχεν αἰτουσssαπανθ' ετοίμως. η χρυσίου πληρης, συρουσα λεπτην πορφύραν επὶ κνημας, πάση μάχην συνηπτεν οἰκοδεσποίνy την δ' 'Aφροδίτην, ωσπερ αἰτίην τούτων, λύχνοις ετίμα και κα θ' ημέραν πῆσαν ἔθυεν, ηυχεθ' . ἱκέτευεν, ηρώτα 'ἔως πότ αυτῶν η θεὸς καθευδόντωνηλθεν καθ' ἴπνους, καὶ φανεισα τη δούλy,, μη μοι χάριν nyς ώς καλην σε ποιούσρ' τούτω χολουμα φησιν, ,,ω καλη φαίνu 'υπας ὁ τοῖς αἰσχροῖσιν ώς καλοῖς χαίρων θεοβλαβής τις ἐστι καὶ πρένας πηρός.

74. Βάτραχοι. C. 19. F. 38. S. 43.

Βάτραχοι δύο ἐν λίμνη ἐνέμοντο ' θέρους δε ξηρανθείσης της λίμνης, ἐκείνην καταλιπόντες ἐπεζήτουν ετ . ραν. Kαὶ δη βαθεῖ περιέτυχον φρέατι, ὀπερ ἰδὼν ἄτερος θατέρρο φησί ' ,, συγκατέλθωμεν, ὼουτος, εἰς ἐνθάθε ἴδωρ ξηρανθ ρ, πῶς αναβησόμεθα; Ο μsθος δηλοί, ὁτι ου δει ἀπερισκέπτως προσιέναι τοῖς πράγμασιν.

52쪽

75. Βάτραχοι. S. 6'. C. M. F. 238.

βάτραχοι ἀλληλοις ἐγειτνίαζον' ἐνέμοντο-ὁ μὲν βαθεῖαν καὶ της ὁδου πόήρω λίμνην, ὁ δὲ ἐν ὁδs

μικρον υδωρ ἔχων. καὶ δη του ἐν τη λίμνη παραινουντος θατέρφ μεταβηναι προς αυτὸν, ῖνα καὶ ἀμείνονος καὶ ἀσφαλεστερας διαίτης ἀπολαυν, ἐκεινος ουκεπείθετο λέγων, δυσαποσπάστως ἔχειν της του τόπου συνηθείας ' εως ου συνεβη ἄμαξαν τIδε παριουσαν ολ

σαι αυτόν.

Oυτω καὶ των ἀνθρώπων οἱ τοῖς φαυλοις ἐπιτηδεύμασιν ἐνδιατρίβοντες φθάνουσιν ἀπολλυμενοι, πρινη ἐπὶ τα καλλίονα τραπέσθαι. 76. Βάτραχοι αιτ ντες βασιλέα. S. 44. e. 167.)Βάτραχοι λυπουμενοι ἐπὶ τy εαυτῶν αναρχία πρεσβεις ἔπεμψαν ἐπὶ τον Αία, δεόμενοι βασιλέα αυτοῖς παρασχεῖν. D δὲ συνιδὼν την ευηθειαν, ξυλον εἰς την λίμνην καθηκε. Καὶ οἱ βάτραχοι το μὲν πρῶτον καταπλαγέντες τον ψόφον, εαυτοὐς εἰς τα βάθη της λίμνης ἐδίδοσαν' υστερον δε, ώς ακίνητον ην τὸ ξυλον, ἀναδύναντες εἰς τοσουτον καταφρονησεως ηλθον, ώς ἐπιβαίνοντας αυτῶ ἐπικαθέζεσθαι. 'Aναξιοπαθουντες δε τοιουτον ἔχειν βασιλέα, ηκον ἐκ δευτέρου προς τον Λία, καὶ τοsτον παρεκάλουν αλλάξαι αυτοῖς τον ἄρχοντα ' τον γὰρ πρῶτον λίαν εἶναι νωχελη. Καὶ ὁ Ζευς ἀγανακτήσας κατ αυτῶν, υδραν αυτοῖς ἐπέπεμψεν, υφης συλλαμβανόμενοι κατησθίοντο. V λόγος δηλοῖ, ὁτι ἄμεινόν ἐστι νωθεῖς καὶ μη πονηροὐς ἔχειν ἄρχοντας, η ταρακτικοῖς καὶ κακούργους. 76 'Ἀλλως. C. 167 et p. 355. F. 37.)

Βάτραχοι λυπουμενοι ἐπὶ τn αυτῶν αναρχία, πρέσβεις ἔπεμψαν, ἱκετευοντες τον Αία, ὁπως αυτοῖς βα-

53쪽

σιλέα παράσχη. δὲ συνιδων αυτῶν την ευηθειαν,

ξυλον ἔπηξε μέσον τῆς λίμνης. Συστελλόμενοι δὲ τῶ φόβω οἱ βάτραχοι, εἰς τὰ βάθη ἐαυτους κατέδυον. μόνου δε πολλου παρωχηκότος, ῶς ἐώρων τὸ ξυλου ακμνητον, ἀπεβάλοντο τον φόβον, καὶ τοσουτον κατεφρόνησαν αυτου, ἄστε ἐπιβαίνειν καὶ ἐπικαθέζεσθαι τουτω. Μη ἀξιοsντες δε αυτον ἔχειν βασιλέα, εκ δε- τερου ἐλθον προς τον Αία, καὶ παρεκάλουν ἀλλάξαιαυτόν. Tότε δ' ἔδωκεν αὐτοῖς βασιλέα ἔγχελυν. γδόντες αυτου την ευήθειαν, ουκ ἀπεδέξαντο αυτόν. Hχθον ουν ἐκ τρίτου προς τον Αία, ὁπως καὶ τουτον

ἀλλάξη. Καὶ ὁ Ζευς ἀγανακτήσας κατ αυτῶν, υδραν ἔπεμψεν, ῆτις ενα καθ' ἔνα τῶν βατράχων ἡσειεν.μυθος δηλοῖ, ὁτι ἄμεινόν ἐστι θεῶ πείθεσθαι, καὶ μη πονηρους ἔχειν ἄρχοντας καὶ ταραχρποιούς.

Γάμοις εχαιρον βάτραχοι τοῖς Ηλίου. καί τις προς αυτους εἶπεν ' se ἁ δειλὸν γένος ' εἰ γὰρ μόνου τρέμοιμεν αυγὰς ἡλίου, τίς, εἴγε τεκνώσειε, τουτον βαστάσει; Προς τοὐς ἐπ' ἰδία βλάβρ αγνωσία χαίροντας. 77 υλλιος. C. 350. Γάμοι του υλίου θέρους ἐγίνοντο ' πάντα δὲ τὰ ζῶα ἔχαιρον ἐπὶ τουτω, ἡγάλλοντο δὲ καὶ βάτραχοι.EIς δὲ τούτων εἶπεν ' ,, ω μῶροι, εἰς τί ἀγάλλεσθε; εἰ γὰρ μόνος ὼν ὁ Ηλιος πῆσαν υλην αποξηραίνει, ἐὰν γήμας ὁμοιον αὐτs γεννησῖ, τί ου πάθωμεν κακῶν; μ78. Βάτραχος ἰατρός. F. 154. c. p. 40I. χντος ποτὲ βατράχου ἐν τῆ λίμνη, καὶ τοῖς ζωοις πῶσιν ἀναβοήσαντος, ,, ἐγώ ἰατρός εἰμι φαρμάκων ἐπι-

54쪽

στημων, ἀλωπηξ ἀκουσασα ἔφη ' ,, πῶς συ αλλους σώσεις, σαυτον χωλον οντα μη θεραπευων; μυ μυθος δηλοῖ, οτι ὁ παιδείας αμυητος υπάρχων, πῶς αλλους παιδεῶσαι δυνησεται; 78h. 'Ἀλλως. Σκωληξ καὶ ωλώπηξ. C. 135. B. IN.

D τω πηλω κρυπτόμενος σκωληξ, εἰς γην ἐξελθὼν, ἔλεγε πῶσι τοῖς ζώοις ' - ἰατρός εἰμι φαρμάκων ἐπιστη- μων, οἷός ἐστιν ὁ των θεῶν ἰατρὸς Παιών. Καὶ ,,πῶς εἶπεν ἀλώπηξ ,, ἄλλους ἰώμενος σαυτον χωλὸνοντα Ουκ ἰάσω; Ο μυθος δηλοῖ, ὁτι, ἐὰν μη πρόχειρος η η πεῖρα, πας λόγος αργὸς υπάρχει. 78'. υλλως. Βάτραχος και υλωπηξ. C. 300. F. 213. U βάτραχος της των ἰατρῶν κατηλαζονευετο τεχνης, πάντα μεν εἰδέναι φάρμακα γης υπισχνουμενος, πῆσι δὲ μόνος εἰς υγίειαν ἀρκέσειν. Καὶ παρεστῶσα τοῖς λόγοις ἀλώπηξ το ψεὐδος απὸ του χρώματος ηλεγχεν, ,,τί δῆτα λέγουσα ,, νόσου μὲν τους ἄλλους ἐλευθεροῖς,

νόσου δὲ φέρεις ἐπὶ της ἔφεως συμβολον; μ

υλαζονεία τὸν ἔλεγχον οἴκοθεν ευρατο. 79. Boες καὶ Vξονες. S. 45. e. 168 et p. 355. F. 39. B. 52. Bόες ἄμαξαν εἷλκον ' του δὲ ἄξονος τρίζοντος, ἐπιστραφέντες ἔφαοαν ουτως πρὸς αυτόν ' ,,ω ουτος, ημῶντο ὀλον βαρος φερόντων, συ τί κράζεις;

Ουτω καὶ ἔνιοι ετέρων μοχθουντων αυτοὶ προ- ποιουνται κάμνειν.

80. Bόες καὶ Μάγειροι. B. 2I. Bόες μαγείρους ἀπολέσαι πότ' ἐζητουν, ἔχοντας αὐτοῖς πολεμίαν ἐπιστήμην.καὶ δη συνηθροίζοντο, πρὸς μάχην ηδη

55쪽

κερατ' ἀποξυνοντες ' εἶς δέ τις λίην γερων ἐν αυτοῖς πολλὰ δ' ην ἀροτρευσας , ,,ουτοι μεν ημῆς εἶπε ,, χερσὶν ἐμπείροις σφάζουσι καὶ κτείνουσι χωρὶς αἰκίης ην δ' εἰς ἀτεχνους ἐμπέσωμεν ἀνθρώπους, διπλους τότ' εσται θάνατος ' ου γὰρ ελλείψει τον βουν ὁ θυσων, κὰν μάγειρος ἐλλείψη. μ υ την παρουσαν πημονην φεύγειν σπθυδωνορῆν οφείλει, μη τι χεῖρ0ν Ο μυθος τουτο δηλοῖ, οτι ἄμεινον δουλευειν σοφοῖς καὶ ἐπιεικέσιν η δεσπόζεσθαι υπο σκαιῶν τε κα ὶ

απαιδευτων.

81. Βοηλάτης καὶ φακλης. C. 335. B. 20. Βοηλάτης ἐκ κώμης ἄμαξαν ἄγων, καὶ ταυτης ἐμπεσουσης εἰς φάραγγα κοιλώδη, δέον βοηθεῖν, αργος

ῖστατο τω υρακλεῖ προσευχόμενος' ἐκεῖνον γὰρ ἐκ πάντων ἀσπαζόμενος ἐτίμα. δε θεὸς ἐπιστας ειπε - τῶν τροχῶν απτου, καὶ τους βόας νυττε, καὶ τότε τω θεωευχου, ὁταν καυτός τι ποιyς μη μέντοιγε μάτην

82. Βορεας και Ἐλιος. S. 46. C. 306. B. 18.)Βορέας καὶ Ἐλιος περὶ δυνάμεως ηριζον' ἔδοξε δὲαυτοῖς ἐκείνω την νίκην ἀπονεῖμαι, δς αν αυτῶν ἄνθρωπον οδοιπόρον ἐκδυσρ. Καὶ ὁ Βορέας ἀρξάμενος σφοδρὸς ην ' του δὲ ἀνθρώπου ἀντεχομένου της ἐσθῆτος, μῆλλον ἐπέκειτο. V δε, υπὸ του ψυχους καταπονούμενος ἔτι μὰλλον, καὶ περιττοτέραν ἐσθητα προσελάμβανεν, ως ἀποκαμὼν ὁ Βορέας τῶ Ηλίω μετὰ τοὐτοπαρέδωκε. κἀκεῖνος τὸ μὲν πρῶτον μετρίως προσμλαμψε ' του δὲ ἀνθρωπου τα περισσὰ τῶν ἱματίων ἀπ τιθεμένου, σφοδρότερον τὸ καsμα ἐπέτεινε, μέχρις οὐ

56쪽

προς την ἀλεαν ἀντεχειν μη δυνάμενος, ἀποδυσάμενος ποταμου ρέοντος ἐπὶ λουτρον ἀποι. Ο λόγος δηλοι, οτι πολλάκις τὸ πείθειν του βιάζεσθαι ἀνυτικώτερόν ἐστι.

V ηλιος τον βορεαν ἐνίκησεν. to γαρ ανθρωπος, του μεν ἀνεμου βιαζομένου τὸ ιμάτιον ἀφελέσθαι καὶ .λαμπρὸν καταπνέοντος , μῶλλον ἔσφιγγε καὶ συνεῖχε την περιβολην. υ δε ηλιου μετὰ τὸ πνευμα θερμου γενομένου θαλπόμενος, εἶ* καυματιζόμενος, καὶ τον χιτῶνα τῶ ἱματω προσαπεδυσατο. υτο ποιουσιν αἱ πλεῖσται γυναῖκες. 'Aφαιρου- μενοις τοῖς ἀνδράσι βία την τρυφην καὶ πολυτέλειαν διαμάχονται καὶ χαλεπαίνουδιν' ῶν δὲ πείθωνται μετὰ λόγου, πράως ἀποτίθενται καὶ μετριάζουσιν. 83. Βουκόλος. S. 49. C. 131 et p. 333. F. 41. B. 23.)Βουκόλος βόσκων αγελην ταύρων ἀπώλεσε μόσχον περιελθὼν δὲ καὶ μη ευρὼν ηυξατο τῶ Αιὶ, ἐὰν τὸν κλέπτην ευρῖ, ἔριφον αυτῶ θυσαι. Ἐλθὼν δὲ εἴς τινα δρυμῶνα, και θεασαμενος λέοντα κατεσθίοντα τὸν μόσχον, περίφοβος γενόμενος, ἐπάρας εἰς τὸν Ουρανὸν τὰς χεῖρας εἶπε ,,δέσποτα Ζευ, πάλαι μεν σοι ηυξάμην ἔριφον θυσαι, ἐὰν τὸν κλέπτην ευρω ' νυν δὲ ταῶρον θύσω, ἐὰν τὰς του κλέπτου χεῖρας ἐκφυγω.

Ουτος ὁ λόγος λεχθείη ἀν κατ ἀνδρῶν δυστυχουν-

των , οῖτινες απορουμενοι εἴχονται ευρεῖν, ευρόντες δὲ ζητουσιν ἀποφυγεῖν. 84. Βους και σμνος. F. 378. C. p. 273. B. 28. Γέννημα φρυνου συνεπάτησε βους πίνων

57쪽

παρα των αδελφῶν, που ποτ ην, ἐπεζητει. - τέθνηκε, μῆτερ αρτι γὰρ προ της ωρης ηλθεν πάχιστον τετράπουν, υφ' ου κεῖται

χηλῆ μαλαχθεις. η δὲ φρυνος ηρωτα,

φυσῶσ' ἐαυτην, εἰ τοιοὐτον ην ογκωτο ζῶον. οἱ δὲ μητρὶ se παυε, μη πρίου θῆσσον σεαυτην εἶπον - ἐκ μέσου siηξεις, η την ἐκείνου ποιότητα μιμησῖ 'Οτι ἐπικίνδυνον τοῖς ἐλάττοσι παρατείνεσθαι τοῖς μείζοσι. 85. Βωταλὶς καὶ Nυκτερίς. S. 48. c. 77. F. 235. Βωταλὶς από τινος θυρίδος κρεμαμένη νυκτὸς ηδε νυκτερὶς δὲ προσελθουσα ἐπυνθάνετο αυτης την αἰτίαν,

δι ην ημερας μὲν ησυχάζει, νυκτωρ δὲ αδει. Tῆς δὲ λεγουσης, ώς ου μάτην τουτο πράττει ' ,, ἡμέρας γάρ ποτε αδουσα συνελήφθην, διο ἀπ' ἐκείνου ἐσωφρ ωίσθην ἡ νυκτερὶς εἶπεν ' ,, ἀλ1' ου νsν σε δεῖ φυ λάττεσθαι, οτε ουδὲν ἔφελος ἐστι, τότε δὲ πρὶν ἐσυλληφθῆναι. - Ο λόγος δηλοῖ, ὁτι ἐπὶ τοῖς ἀτυχήμασι μετάνοια ανωφελὴς καθέστηκε:86. Γαλῆ. F. 49. C. 81. S. 59.DΓαλῆ εἰσελθουσα εἰς χαλκέως ἐργαστήριον, τηνἐκεῖ κειμένην ἐίνην περιέλειχε. Συνέβη ἐκτριβομένης τῆς γλώσσης πολυ αἷμα φέρεσθαι. N-ἐτέρπετο, υπονοοsia τι του σιδήρου ἀφαιρεῖσθαι, μέχρι παντελῶς ἀπέβαλε την γλῶσσαν. ' O λόγος εἴρηται πρὸς τους ἐν φιλονεικίαις εαυτους

καταβλάπτοντας.

58쪽

87. Γαλῆ μέλαινα. Ex Nicephori Gregorae hist. Byzant. VII, 1. p. 216. ed. Schop.)υν τις ἀνηρ την τέχνην σκυτευς γαλην ἔχων τοχρῶμα λευκην, η των κατ' οἶκον μυῶν καθ' ημέραν έθηρευεν ενα. Aυτη λαθοῶσά ποτε κατα μέσην κρημνίζεται την λεκάνην, ἐν η το τα σκύτη μελαῖνον ὁ σκυ- τευς ἐκεῖνος εἶχεν υγρον, καὶ μόλυ ἐκεῖθεν ανεισι μέλαν ἔχουσα χρῶμα. Ἐδοξεν ουν τοῖς μυσὶν, ἐκείνην ἴσως μηκέτι κρεωφαγεῖν ἐθελησειν εἰς μοναδικον εαυ την μεταμείψασαν σχημα. πιθεν καὶ ἀδεῶς εαυτους ἐς το εδος ἐφήπλωσαν, ρινηλατουντες ανω καὶ κάτω οἷς τραφησονται. ἀλλ' ἐκείνη προς τοσουτον αγρας παρελθουσα θέατρον, πάντας μὲν ὁμου σαγηνευειν Ουκ εἶχε καὶ μάλα ἐθέλουσα ' δύο δ' οὐν ομως συλλαβουσα κα- τεθοινησατο. οἱ δ' ετεροι πάντες βχοντο φευγοντες τε αμα καὶ θαυμάζοντες, οπως απηνεστέρα γέγονεν, ἀφ' ου το μοναδικον περιέθετο σχημα. 88. Γαλῆ καὶ Ἀφροδίτη.

S. 50. C. 169 et p. 356. F. M. B. 32.

Γαλῆ ἐρασθεῖσα νεανίσκου ευπρεποsς ηυξατο τὴ Αφροδίτἴ, οπως αυτην μεταμορφώση εἰς γυναῖκα. Καὶ

η θεος ἐλεησασα αυτῆς το πάθος μετετυπωσεν αυτην εἰς κόρην ευει ' καὶ οὐτως ο νεανίσκος θεασάμενος αυτην καὶ ἐρασθεὶς οἴκαδε ως εαυτον ἀπήγαγε. Kα

μένων δὲ αυτῶν ἐν τῶ θαλάμω, η υφροδίτη γνῶναι βουλομένη, εἰ μεταβαλουσα το σῶμα η γαλῆ καὶ τον

τρόπον κατηλλαξε, μυν εἰς τὸ μέσον καθῆκεν ' η δὲ μι- λαθομένη τῶν παρόντων, ἐξαναστῆσα απὸ τῆς κοίτης τον μυν ἐδίωκε, καταφαγεῖν θέλουσα. Kαὶ η θεὸς ἀγανακτησασα κατ αυτῆς, πάλιν αυτην εἰς την ἀρχαίαν φυσιν ἀποκατέστησεν.

Οἴτως καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ φυσει πονηροὶ κατὰ

59쪽

πάντα, καν την φυσιν ἀλλάξωσι, τον γουν τρόπον Ουμεταλλάσσουσι. 89. Γαλη συλληφθεῖσα. F. 355. C. p. 265. B. 27.)Γαλην δόλω τις συλλαβων τε καὶ δησας ἔπνιγε βάλλων ὐδάτων συναγκεία. της δ' αυ λεγουσης - ώς κακην χάριν τίνεις ων σ' ωφέλουν, θηρῶσα μυς τε καὶ σαυρας, -- ἐπιμαρτυρῶ σοι φησίν ' se ἀλλα καὶ πάσας ἔπνιγες ἔρνεις, πάντα δ' οἶκον ηρημους, ωρεῶν δ') ἀνεωγες ἄγγος, ωστε τεθνήξll, βλάπτουσα μῶλλον ηπερ ἁφελουσ' ημῆς Προς τους μετρίως μὲν ώφελουντας, βλάπτοντας δὲ τα μεγάλα, ευκαιρός εστιν ὁ λόγος.

M. Πρων καὶ Θάνατος. S. 60. e. p. 14 et p. 290. F. 50.

Γέρων ποτὲ ξύλα κόψας καὶJ ταυτα φέρων πολληνοδὸν ἐβάδιζε. Αιὰ τον κόπον της ὁδου ἀποθέμενος το φορτίον τον Θάνατον ἐπεκαλεῖτο. Toυ δὲ Θανάτου φανέντος καὶ πυθομένου, δἰ ην αἰτίαν αυτὸν παρακαλεῖται, ο γέρων ἔφη ' ,,ῖνα τὸ φορτίον ἄρης. Iθανεῖνου θέλω.J Ο λόγος δηλοῖ, ὁτι πας ἄνθρωπος φιλόζωος ἐν τῶ βίω, καν δυστυχύ. 90χ υλλως. C. 20. Γέρων ποτὲ ξυλα τεμὼν ἐξ ἔρους κἀπὶ των ωμωναράμενος, ἐπειδη πολλην οδὸν ἐπηχασμένος ἐβάδισεν, απειρηκὼς ἀπέθετό τε τα ξυλα, καὶ τὸν Θάνατον ἐλθεῖν ἐπεκαλεῖτο. υ δὲ Θανάτου εὐθῶς ἐπιστάντος, καὶ την αἰτίαν πυνθανομένου, δι' ην αυτὸν καλοίη, ὁγίρων ἔφη ,,ῖνα τὸν φόρτον τουτον ἄρας ἐπιθης μοι. O μυθος δηλοῖ, ὁτι πας ἄνθρωπος, φιλόζωος ων,

60쪽

καν μυρίοις κινδύνοις περιπεσὼν δοκῆ θανάτου ἔπιθυμεῖν, ομως τὸ ζην πολὐ προ του θανάτου αἱρεῖται. . 91. Γεωργος δίκελλαν ἀπολέσας. B. 2.)υνηρ γεωργὸς αμπελῶνα ταφρευων καὶ την δίκελλαν ἀπολέσας ἀνεζήτει, μη των παρόντων τηνδ' εκλεψεν αγροικος. ηρνεῖθ' εκαστος ' ουκ ἔχων δ' ο ποιησει,εις την πόλιν κατῆγε πάντας ὁρκώσων των γαρ θεῶν δοκουσι τοὐς μὲν ευήθεις αγροὐς κατοικεῖν, τοῖς δ' ἐσωτέρω τείχους εἶναί τ ἀληθεῖς καὶ τα πάντ ἐποπτεύειν.ώς δ' εἰσιόντες τὰς πυλας επὶ κρηνης τοὐς πόδας ἔνιζον κἀπέθεντο τας πηρας, κῆρυξ ἐφώνει χιλίας ἀριθμήσειν ' μηνυτρα συλων, ων ὁ θεὸς ἐσυληθη. ὁ δε τοὐτ' ἀκούσας εἶπεν ' ,,ώς μάτην ηκωl κλέπτας γὰρ αλλους πῶς θεός γ' αν εἰδείη, δς τοὐς εαυτοs φῶρας ουχὶ γιγνώσκει, ζητει δε μισθos, μη τις οἶδεν ἀνθρώπων; -

ωτι χρη ἀπιστεῖν τοῖς υπισχνουμένοις ων Ουκ εἰσὶ oεσπόται. 92. Γεωργὸς καὶ υετός. C. 307. F. 418.

Γεωργὸς αετὸν ευρὼν ἀγρευόμενον, τὸ κάλλος αυ- τοs θαυμάσας, ἀπἐλυσεν αυτὸν ἐλεύθερον. o δε οὐκ ἄμοιρος αὐτφ χάριτος κατεφάνη, ἀλλ' υπὸ τεῖχος σαθρὸν καθήμενον ἰδὼν, προσπετάσας τοῖς ποσὶν ηρετον ἐπὶ της κεφαλης αυτοs φάκελον. σδὲ ἐξαναστὰς ἐδίωκε ' τοὐτου δὲ ὁ αετὸς ἐσριηνε. Καὶ ἀναλαβόμενος

αυτὸν καὶ υποστρέψας, ευρε τὸ τεῖχος συμπεπτωκὸς, ἔνθα ἐκάθητο, καὶ την αμοιβην ἐθαυμάσατο. Οτι τοὐς ἀγαθόν τι πεπονθότας ἀντευεργετεῖν χρή.