Glossen und Scholien zur hesiodischen Theogonie mit Prolegomena

331쪽

λέγονται, παρόσον ἐκ πόντου καὶ ἐν πόντω τα τοιαύταζῶα διάγειν εἰώθεσαν, ἰσχυρότατά τε ἔντα και εὐμεγέθη και ἀδάμαντος ἰσχύν ἔχοντα, καὶ ἀναφυσιῶντα γενναίως καὶ σθεναρῶς.240. Νηρῆος δ' ἐγένοντο. γίνονται δ' ἐκ Νηρῆος τέκνα και Λωρίδος ἡ Πρωθῶ καὶ ἡ Εὐκρατη, η Σαώ τε 561 και η Aμφιτρίτη, ἡ Κυμοθόη τε καὶ η Σπειώ, η Aωτώ,

η Πρωτὼ καὶ αἱ λοιπαί, παρόσον ἐπισυμβαίνειν εἴωθεν ἐν θαλάσσy τοῖς ναυτίλοις πρώθειν τε τας νῆας, καὶ εὐκρατοὐσθαι υποπνεόντων ἀνεμων και σώζεσθαι και αμφοτέρωθεν τηρεῖσθαι, ἀγκυραις τε εὐναζούσαις, και πνοαῖς ζαχρειῶν ἀνεμων, καὶ ευ δωρεῖσθαι, καὶ πλουτεῖν, καὶ πορίζεσθαι, καὶ τίθεσθαι ευ ἐν γαλήνy, καὶ κυμασι θέειν, καὶ σπένδειν, καὶ θάλλειν ἐξ ἀέρος καὶ μελετῶν, τουτέστι φροντίζειν χαριέντως, καὶ εἰς λιμένας κατάγεσθαι ) καὶ παραθέειν τον γην, καὶ εχπάζεσθαι ἐν αἰγιαλοῖς, καὶ δωματα ἔχειν, καὶ δῶρα, καὶ πρωσματα ἐξ ισχύος καὶ δυνάμεως ἐπιτελουμενα τοῖς ναυτίλοις των νηῶν, εἰς νήσους τε καταντῶν καὶ ἀκταῖς προσπελάζειν, βουλαῖς οἰακονόμου του πρωτομέδοντος καὶ ἐπιστήμαις πάντοθεν ὀπιπτεύοντος, καὶ ε υ δωρουμένου την σωτηρίαν τοῖς ἐν τῆ νηῖ. καὶαπλῶς, ἶσα κατὰ την ναυτιλίαν ἔργα ἐπαινετά τε καὶ

ἀξιόχρεα συμβαίνει, ταυτα δὴ ὁ λόγος τέκνα του Νηρέως

προσαγορεύει.

263. αυται μεν Νηρῆος. του μεν πρακτικοὐ νοῶ τὰ τέκνα, τουτέστι τὰ ἐφευρήματα τα περὶ ναυτιλίαν καὶ αἱ ἐνέργειαι ταὐτά εἰσι. τό τε πρώτως ἐπεμβαίνειν τῆς θαλάσσης τοὐς ) ἐμπορεύεσθαι μέλλοντας καὶ ευ κατορ- θοὐσθαι καὶ σώζεσθαι τοὐς πλέοντας, και αμφοτέρωθεν τρέοντας, τουτέστι φοβουμένους, ευ διατίθεσθαι τὸ σκάφος, καὶ γαληνιῶσαν ὁρῶν την θάλασσαν, καὶ γλαυκίζουσαν ταῖς τos πρωτομέδοντος ἐμπειρίαις καὶ ἀνδρικαῖς παρατάξεσι. Νηρέα δε ὁ λόγος τον πρακτικὸν νοῶν ονομάζεινῶν, δν καὶ ἐκ τοὐ ) πόντου γεννηθῆναι πρεσβυτατον

1. ἀνάγεσθαι Par. 3. εκ του πόντου Par. ἐκ πόν- 2. τοὐς s. Par. G. - του Trine. G. Vind.

332쪽

λέγει, τάχα διὰ το νέεσθαι ρεῖα, τουτέστι πορευεσθαι. ἰδοις γὰρ ἄν τους πρακτικον πλουτήσαντας νουν νῆν μὲν ἐξ Ιωνίας εἰς Ελλάδα μεταβαίνοντας, νυν δ' εις τνω 'Aλεξάνδρου μεταχωροῶντας τῶ λόγω, και αυριον εἰς την Βυζαντος ταῖς νομοθεσίαις και τοῖς θεσπίσμασιν. εκ πόντου δε λέγοιτ' ἰν γεννηθῆναι o τοιουτος νους, δηλαδὴ

ἐξ ἐμπειρίας τῆς κατὰ θάλατταν' αἱ γὰρ ἐξεις και αἱ'

662 ἐπιστῆμαι, εκ των περὶ ἔκαστα ατελῶν ἐνεργειῶν ἐπιγίνονται και ἐκ των ἐθισμῶν αἱ τέχναι κατὰ τον φιλόσοφον λόγον. διδ και τὰς τελείας ἐνεργείας του πρακτι κου του περι την ναυτιλίαν τοῖς ἀνθρώποις ἐξωθεν επιγινομένου, θυγατέρας του Νηρέως ὁ λόγος προσαγορεύει, ἀμύμονα ἔργα εἰδυίας. πεντήκοντα δὲ τον αριθμὸν λέγονται, παρόσον απὸ τῆς πενταδικῆς αἰσθήσεως ἐπισυνάγεσθαι εἴωθεν ὁ πρακτικὸς νους. ἐξ αἰσθήσεως μὲν γὰρ

μνήμη εκ μνήμης δὲ εμπειρία ' και γὰρ αἱ ) πολλαι μνῆμαι τῶ ἀριθμῶ ἐμπειρία μία ἐστίν ἐκ δ' ἐμπειρίας τέχνη ἡ ἐπιστήμη, καθά φησι Πῶλος ὁ φιλόσοφος. καν γὰρ ὁρῶντες ἡ ἀκουοντες ἡ και ἐνεργουντες, πλὴν ἀτελῶς,

πόλλ' ἄττα μανθάνουσιν οἱ ἄνθρωποι ἐργα καὶ τῆς ναυτιλίας και τῆς γεωργικῆς και τῆς στρατιωτικῆς. ἡ πεντὰς δὲ τῶ τελείω ἀριθμῶ τῶ δέκα ἐπιτιθεμένη καὶ αυτὸν πολυπλασιάζουσα πάντως τον πεντήκοντα αποτελεῖ τοιαυται

δὲ αἱ διὰ τῶν αἰσθήσεων τελειωθεισῶν ἡμῖν ἐπιφυόμεναι ἐνέργειαι. 265. Θαυμας δ' 'SZκεανοῖ o. Θαυμας δε τῆ θυγατριτου D.κεανου λέγεται συνελθεῖν, και τεκεῖν εξ αυτῆς την τε Iριν καὶ την 'Aελλὰ και τὰς Αρπυίας, παρόσον ἐξ ἀναθυμιάσεως ἀνιουσης περὶ του ανωτέρω τῆς λεγομένος ἀπαρτιζούσης τόπον, τὴν σύστασιν ἔχει ἡ τε 'Iρις, τὸ πολύχρουν τοὐτο καὶ περιφερὲς τόξον, τὸ ἐν τοῖς μετεώροις υφιστάμενον, καὶ οἱ ἄνεμοι ' τίς γὰρ Ουκ ἀν θαυμάσειε )την Iριν τοὐ τε σχήματος, τοὐ τε χρώματος, του τε με-

1. αῖ ἐπιστημαι Par. ἐπιστῆμαι 2. και γαρ αἴ Par. αἱ γὰρ Trinc. Trhic. G. Vina. G. Vind. 3. θαυμάσηται Par. Dis iligo a Cooste

333쪽

γέθους, καὶ τοὐ κάλλους, αλλὰ καὶ τους ἀνεμους πάντο

θεν πνέοντας

270. Φόρκυι δ' αυ Κητω. Κητω δὲ μετὰ του Φόρκυνος τὰς Γραίας ἀποτίκτει, την Πεφριδῶ ') καὶ τηνενυώ, δηλαδη ἡ τῶν υδάτων περιφορὰ των θαλασσίων ἐκ βάθους ὀρινομένη τὰ κύματα ἀποτίκτει, τὰ φρίσσειν ημὰς ποιoὐντα καὶ κραυγάζειν, ὼ δη καὶ υπολευκαινόμενα πολλὸν φsκος παρὲξ ἄλα χεύει διὸ καὶ Γραίας αυτὰς ὁ λόγος ευπέπλους και κροκοπέπλους ονομάζει, γηραιάς τινας διὰ το λευκόν, ευπέπλους δε και κροκοπέπλους διὰ τὸ ποτε μεν εἰς ἀγαθον τέλος καταντῶν τὰ κύματα και εἰς τον αἰγιαλὸν ἐξάγειν τὰς ναῶς, ποτε δὲ εἰς βυθὸν παραπέμπειν και εἰς θορυβῶδες τέλος καὶ σκοτεινὴν

ἀφικνεῖσθαι. 274. Γοργούς θ' ad ἔτι δε του Φόρκυνος αἱ Γορ- εἴν 33

λέγονται θυγατέρες. η Σθενώ, η ρυάλη ') καὶ ἡ

Μέδουσα, τουτέστιν Οἱ ἀθρόοι καὶ αφανεῖς πλόο , οι τινες πολλάκις ἀπολιθοῶσι τους ἀνθρωπους' οἱ γὰρ αυτοῖς ἐντυγχάνοντες δι ανεπιστημοσύνην και ανανδρίαν, ἐννεοί τε καθίστανται και ἄψυχοι, καὶ καταπίπτοντες υπο της συμφορῆς πατεῖν εαυτούς παρέχουσι τῶ θέλοντι ναυτίλω 'η και πολλάκις ἀποψύχουσιν ἐκ φόβου η κλυδωνίζονται διὸ καὶ ἀπολιθοὐσθαι υπὸ Γοργόνων λέγονται. τούτων 4ὲ τῶν δεργόνων η μεν μία λέγεται θνητη εἰναι, si καὶ συγκαθεύδει ὁ Κυανοχαίτης ἐν άπαλῶ λειμῶνι καὶ μαλακῶ, αἱ δέ δύο ἀθάνατοι ' τῶν γὰρ ἐν θαλάσση γινομένων πλόων ταραχωδῶν καὶ ἁρπακτῶν. ὁ μεν εις συντόμως διασκεδαζομένην ἐχει ἐν τῶ αέρι την εαυτos σύστα- οιν'). ἐαρος ἐπιτελουμένου, καθά φησιν αυτὸς ὁ Ησίοδος αλλαχοὐ, ον καὶ ἁρπακτὸν ἐκεῖ λέγει ' οι δὲ δύο, o τε μετοπωρινὸς καὶ ὁ χειμέριος ουχ ἀπαξ ἐπισυμβαίνοντες, αλλὰ καὶ πολλάκις εὐλόγως αθάνατοι λέγονται. εικότως

334쪽

δε ὁ Κυανοχαίτης ἐν μαλακῶ λειμῶνι και ἄνθεσιν εἰαὐινοῖσιν ευνάζεται τῆ μια τῶν Γοργόνων ἐν ἔαρι γὰρ ξδη λαμπρῶ καὶ ἀνθοῶντι τοῖς ἄνθεσιν ἐπιγίνεται ὁ εαρι-

νὸς πλους.

280. τῆς δ' o τε δὴ Περσευς. ὁ Περσευς δε ἀποδειροτομεῖ την κεφαλὴν τῆς Μεδούσζς, κἀντεὐθεν ὁ Πήγασος ἐκθορεῖ, παρόσον ὁ ῆλιος ξδη τὰς ἐν τῶ ') αέρι

νεφώσεις διασκεδάζων, καὶ του τοιούτου πλos τον ἰσχυν ἀφαιρουμενος πῆσαν ἔαρ ἐπιτελεῖ καθαρον, εν ω καὶ αἱ πηγαὶ τα χρυσοειδῆ υδατα ἀναβλύζουσιν ' ἐξ ἀν πλεοναζόντων υδάτων και πανταχos ρεόντων ἄνεισι περὶ τοναιθερα ἡ των εν θέρει γινομένων βροντῶν τε καὶ ἀστραπῶν συστατικὴ αναθυμίασις. Πήγασος δὲ είρηται ἡ απὸ των πηγῶν σεύουσα και ) ὁρμῶσα αναθυμίασις. 287. Xρυσάωρ δ' ἔτεκε. γεννα δὲ ὁ Πήγασος τον τρικέφαλον Γηρυόνην, ον τινα και φονευει ὁ Ηρακλῆς καὶ τὰς βους αυτοὐ ελαύνει, πιείνας τυν ' θον και τον βουκόλον Ευρυτίωνα, παρόσον απὸ τῶν et δάτων ἀναδίδονται αἱ τὰ νέφη συνιστῶσαι και τον χειμῶνα αναθυμιάσεις, ὰς δὴ διασκεδάζει ὁ ῆλιος, τοὐ ἀέρος ὼν κλέος

οIoν, καὶ ἐλαύνει τὰς βοώσας βροντὰς και τοὐς ευρεῖς ψόφους. 564 292. διαβὰς πόρον 's ὀκεανοῖο. τουτέστιν ἐν τῶ

καθ' hμῆς ὁρίζοντι παραγενόμενος και ἡμῖν πλησιάσας. ὀκεανὸς γὰρ ὁ ορίζων λέγεται απὸ τοὐ ἀκέως νάειν' ἄλλος γὰρ ἐπ ἄλλω ορίζων ταῖς διαφόροις τῶν οἰκήσεων γίνεται ου γὰρ ὁ αυτὸς τοῖς πῶσιν ὁρίζων ἐστίν, ἀλλ' ώς προς τὰς οἰκήσεις ἔτερος. ἔστι δὲ Ορίζων κύκλος διαιρῶν τὸ ἄνω ημισφαίριον καὶ τὸ κάτω. κτείνει μέντοι ὁ φακλῆς καὶ τον πιμον, καὶ τον Mρυτίωνα τον βουκόλον του Γηρυόνου, τους ορθρους τε τους μεγάλους

δηλαδὴ και τὰς νύκτας τὰς μεγάλας καὶ ευρείας, καὶ κολοώσας του ἀέρος βοάς, τουτέστι θορυβούσας. διαβὰς δε εἰς τὴν ἱερὰν Πρυνθα τοὐτο ποιεῖ, παρόσον εἰς την τειρομένην τῶ ψύχει οἴκησιν, τὴν καὶ ὁσον ξδη ἱεμένην

335쪽

ρέειν, τουτέστι μέλλουσαν υπὸ ψύχους παρέρχεσθαι, πορευθεὶς ὁ ηλιος ζωογονεῖ και ἀναθάλλειν ποιεῖ. τρικέφαλος δε ὁ Γηρυόνης λέγεται, παρόσον ὁ χειμὼν την πλείονα ἰσχὐν των αλλων μερῶν του χρόνου ἀπηνέγκατο καὶ την εξοχήν διὸ καὶ πατέρα αυτὸν καλουσιν ἔνιοι διατb αρρενωπὸν και ἐνεργὸν και την δραστικὴν δύναμιν την αυτοὐ. Ζηνὸς δ' ἐν δώμασιν ὁ Πήγασος λέγεται κατοικεῖν ἀνελθὼν απὸ τῆς γης, παρόσον ἐν τῶ καλουμένω αἰθέρι αἱ των νεφῶν συστάσεις ανέρχονται. Zην

γὰρ ὁ αἰθὴρ απι του ζωῆς εἶναι αἴτιος. ὁ δε χειμὼν

Γηρυόνης προσαγορεύεται απὸ του γαρυόνης τις εἰναι καιθορυβώδης ' γαρυω γαρ τὸ φωνῶ, ῶς και Πίνδαρος 'ακραντα γαρυετον

Λιὸς προς ἔρνιχα θεῖον. αἱ βόες δε του Γηρυόνου ἐν Ἐρυθείη περιρρυτω λέγονται νέμεσθαι, παρόσον αἱ βρονταὶ και αἱ βοαὶ τῶν νεφῶναυξονταί τε καὶ θάλλουσιν ἐκ τῶν ἀναδιδομένων καιθεουσῶν ἀναθυμιάσεων ἐξ υγροτέρων τόπων. 295. ἡ δ' ἔτεκ' αλλο πέλωρον. και την Ἐχιδναν ἐν γλαφυρῶ σπῆλαίω ἀποτίκτει, τὸ ῆμισυ μεν γυναῖκα, τὸ ῆμισυ δ' ἔφιν Ουσαν, ποικίλον, ἀμηστήν, παρόσον ἐκπνευμάτων ἀποκλειομένων τοῖς κοιλώμασι τῆς γῆς οἱ ἐλαύνοντες καὶ δονουντες την γῆν συνίστανται σεισμοί,

ους τινας δη διὰ μεν τὸ τῆς ἐν αυτοῖς ξηρῆς ἀναθυμιά- 565σεως ανωφερὲς νύμφην ἐλικώπιδα κατὰ τὸ ἄνω μέρος ἡ αυτονομία ἡ Ελληνικὴ προσηγόρευσε διὰ δὲ τὸ κάτωθεντην τοιαύτην ἀναθυμίασιν ροιζηδbν ἐπιτελεῖσθαι και σφοδρότερον φαρμακεύειν, οἷον καὶ παραπικραίνειν τῆ του ἐν ἐαυτῆ κενωσει ἰου, ἴφιν ἀμηστὴν ἀνόμασε. ποικίλονδε διὰ τὸ διάπορον καὶ ποικίλον τῶν κινήσεων ' διάφορα γὰρ γ εἴδη σεισμῶν κατὰ διαφόρους κινήσεις τῶν ἐν γῆ πνευμάτων ἐπιγίνεται ). διὰ τοὐτο δε καὶ υπὸ χθόνα ἡ λυγρὴ Ἐχιδνα ἐρύεσθαι λέγεται καὶ κωλύεσθαι ), παρόσον Ουδέποτε ἐπιλείπουσιν ἐν τοῖς τῆς γῆς κοιλώμασι πνεύματα.

1. γὰρ f. Par. 3. κωλυεσθαι Par. κυλίεσθαι 2. ἐπιγίνονται P . Trinc. G. Vind. Dissiligini by Corale

336쪽

306. τῆ δε Τυφάονα. μίγνυται δε ταυτν ὁ Τυφὼν καὶ ἀπογεννῆ ἐξ αυτῆς τον 'υμον τον του Γηρυόνου

κυνα. καὶ τον Κέρβερον τον του Ῥῖδαο, παρόσον εἰ συμπνεύσωσιν ανεμοι και Τυφῶνες σφοδροὶ και θυελλαι ἐπιγένωνται τοῖς σεισμοῖς, εἰώθεσαν καταποντίζεσθαι πόλεις ὁλαι και χῶραι μυριάνθρωποι βροχθίζεσθαι ἀναιδῶς καὶ ἀπηνῶς. καὶ τὸ κέαρ βαρυνεσθαι των εἰς αδου καταγομενων ανθρώπων ). 313. το τρίτον Ἱδρην. ἀλλα και την Λερναίαν

reραν γεννῆ την πολυκέφαλον, ἐν τρέφει μεν ἡ πιρα τῶ μακλεζ ἐγκοτουσα, ἐκεῖνος δ' αυτός συν τῶ φίλω Ἐλάφἀποκτείνει ταυτην καὶ τὰς κεφαλὰς αυτῆς ) πάσας ἐν δαλῶ ἀνημμένω κατακαίει, διότι περ ἐκ τῶν ἀναδιδομένων αναθυμιάσεων περὶ τον αὐα υδατα ρέοντα σφοδρῶς ἐπιτελουνται και λίαν υγρὰ και δίκην ἔρνου λίαν αυξομένου ἐν διυγροις τόποις ἄ τινα δ' υδατα ἐν α ρι συστάντα και ο&ν τραφέντα ὁ Ηρακλῆς, ὁ ῆλιος, ῶσπερ ξίφη τινὰ τὰς ακτῖνας ἐκπέμψας, καὶ τον αμα τον πέριξ θερμάνας τῆ αναδιπλώσει τῶν εαυτοὐ ακτίνων, διασκεδάζει τε τα τοιαυτα υδατα, τα υπερ κεφαλῆς ημῶν ἄνωθεν ἐπιρρηγνυμενα, και πῆσαν καταξηραίνει υγρότητα μέλλουσαν ξδη ἀναδίδοσθαι υπερ κεφαλῆς ημῶν, καὶ Ου- τως ἰῆται τον λαόν. 318. βουλῆσιν Ἀθηναίης ἀγελείης. τῆς ἀθρούσης τα πάντα προνοίας καὶ ἀγουσης, και διευθετουσης λίαν ἐξόχοις τὰ καθ' ημῆς διευθετήσεσιν. 319. ἡ δὲ Xίμαιραν ἔτικτε. ἔτι δὲ και την XL 566 μαιραν ἀποτίκτει πνέουσαν ) πυρ, τρικέφαλόν τε οὐσαν καὶ τρίμορφον, και τὸ μεν ἐμπροσθεν ἔχουσαν λέοντος, τὸ δ' ἔπισθεν δράκοντος, τὁ μέσον δε ) χιμαίρας, παρόσον ἐκ τῶν τοιουτων αναθυμιάσεων καὶ τῶν ἐν χειμῶνι γινομένων ἔμβρων γίνεσθαι εἰώθεσαν ποταμοί τινες οἱ

337쪽

καλούμενοι χειμαρροι δίκην πυρὸς ἀκατάσχετοι, καὶ παντὸ προστυχὸν παρασυροντες, οῖ τινες δη κατὰ μὲν τὰ εμπροσθεν λέοντες λέγοιντ ἄν, διά τε τὸ ἀρπάζειν οἱονπῶν τὸ παρατυχὸν και διὰ τὸ ἄσπερ ἀρυεσθαι και ἡχεῖν και οἷον ὀρυσσειν ῶσπερ τισιν ἔνυξι την γην, ην μέλλουσι πορευεσθαι και χαραδραίνειν αυτὴν καὶ κοιλαίνειν

τὁ μέσον δε χίμαιρα εἴη, τὸ καταρρέον δηλαδὴ καὶ ροιζηδὸν φερόμενον ὐδωρ ' τὸ δ' ἔπισθεν δράκων, παρόσον τὸ σχῆμα τῶν ποταμῶν ελικοειδές εστι καὶ Ουκ ευμ in Ου γὰρ κατ' ευθεῖαν ρέουσιν, ἀλλὰ παρεκκλίναντες ἔνθα καὶ ἐνθα καὶ κοιλότητας ἐν γῆ ποιολτες. εἴρηται δεκαί τινι Λυκηγενέτη ἀνθρώπω, ἐμοs δῆθεν αυτὸν ἐρωτήσαντος, εἰ εστιν ἄρα ἐν Λυκία τῆς πιμαιρας τόπος ἐνω φασιν αυτὴν διατρίβειν, ως ἔστι μὲν τὸ καλούμενον χίμαιρα χωρίον, ἐν ωπερ ἐξελθεῖν την θάλασσαν εἶπενεκεῖνος ἀκοῶσαί ποτε καὶ κοίλανσίν τινα τῶ τόπω ἐμποιῆσαι, ἐν δὴ κοίλανσιν οἱ εγχώριοι χίμαιραν προσαγορευουσιν. 325. την μὲν Πήγασος ειλε. αναιρεῖ δὲ ταυτην ὁ Βελλεροφόντης τῶ Πηγάσω εποχούμενος, ὁ πιλιος δηλαδή, ὁ τὰ βέλη τὰ ρέοντα φονευων καὶ ἄνωθεν πρὸς αύξησιν τοῖς τοιουτοις ποταμοῖς ἐπιφερόμενα καὶ γὰρ τῶν ἄνωθεν ἔμβρων ἐκλειψάντων ξηραίνονται καὶ οι ἐν τῶ χειμῶνι ποταμοί, ἐξ ἀν δὴ συνεστήκασι. λέγοιτο δ' ἄν Πήγασος νυν ὁ πιλιος αυτός, ον καὶ Βελλεροφόντην εἴπομεν. ου καινὸν γὰρ διαφόροις ὀνόμασιν αυτὸν παρ' ημῶν καλεῖσθαι. πρὸς τὰς διαφόρους αυτου ἐνεργείας ἀποβλεπόντων, ἐπεὶ καὶ 'Tπερίων ἀπὸ τοs ὐπερίεσθαι ἄνωθεν ημῶν καλεῖται, καὶ Eκάεργος ἀπὸ τοs εκαθενημῶν ῶν ἐργάζεσθαι ποιεῖν ημῆς, καὶ Λήλιος ἀπὸ τοὐδῆλος τοῖς πῶσι προκεῖσθαι καὶ δῆλα τὰ πάντα ποιεῖν, καὶ IIυθιος ἀπὸ τοὐ σηπτικὸς εiναι, ου τῆ εαυτοs παρουσία, ἀλλὰ μῶλλον τῆ ἀπουσία, καὶ Λυκηγενέτης, ώς τοs λυκαυγοῶς ἄρθρου γενέτης. εἰ τοίνυν ταυθ' οἱ τως ἐχει, ου καινὸν εἰ καὶ αυτὸς εἴη Πήγασος καὶ Βελλεροφόντης. Πήγασος μὲν ουν ἀπὸ τos σεύειν τοὐ 'Ωκεανοὐ, 567

338쪽

τουτέστιν ὁρμῶν, λαμπρον λελουμένος ἐν ἔαρι. οἶμαι δεκαὶ δια τομο της ημέρας πῶλον λευκον η Ελληνικὴ αυτονομία τον Πήγασον παραδέδωκε ) διὰ το καθαρόν ἐν ἔαρι εἶναι τον ηλιον καὶ πάσης ἀπηλλάχθαι τῆς ἔνερθεν αυτου συστάσεως των νεφῶν καὶ ἐπιπροσθήσεως. ἐΠήγασος ἄν εἴη, ω εποχουμενος ὁ Βελλεροφόντης την χίμαιραν ἀνεῖλεν, ῆ παγετοῶσα φύξις τὰς ἐν αέρι ὐγρὰς ἀναθυμιάσεις καὶ τα οἷον βέλη τὰ μέλλοντα ρέειν καὶ αυξάνειν τους ἐν χειμῶνι ποταμους ἀφαιροὐσα. καὶ γὰρ χιόνων καὶ χαλαζῶν και τῶν λοιπῶν πεπηγότων υδάτων γενομένων ἐλαττοὐνται Οι ἔμβροι ' τουτων δ' ἐλαττουμένων, οἱ χείμαρροι κατ' ολίγον ξηραίνονται. μη θαυμάσyς δετην τοὐ ἀντιστοίχου γραφήν πολλὰ γὰρ τοιαυτα ευρήσεις ἐκτραπέντα του πρωτοτύπου ξ διὰ την του δηλουμένου

πράγματος κρύψιν τε και ἀσάφειαν ῆ κατὰ ἐναλλαγὴν ἐδιὰ την τῶν γραφόντων ἀπροσεξίαν ἡ διὰ μέτρον ἡ δι' ἔθος ' μἀλλον γὰρ διὰ διφθόγγου τo χίμαιρα ) ώφειλε γράφεσθαι ξ διὰ του I. ὁτι δε πολλὰ δι' ἔθος γράφεται τοίως ξ τοίως, την ακρίβειαν ημῶν παρορώντων, μαρτυνεῖ το Ἀχιλλεύς ἄνομα ' ὁθεν γὰρ ἄν αυτό τις ἔτυμολογήση, την δι ενος λ γραφὴν ἔχειν οφείλει. 326. ἡ δ' ἄρα Φῖκ' ὀλοήν. Xίμαιρα δὲ την Σφίγγα γεννῆ τοῖς Καδμείοις ἔλεθρον τῶ χρθρω συνελθοὐσα, ἔτι δε καὶ τον ἐν Νεμέα λέοντα, ἰ'ν τρέφει ἡ πιρα καὶ τοῖς γουνοῖς κατευνάζει τῆς Νεμέας εἰς βλάβην ανθρώπων, ον δη καὶ δαμάζει ὁ φακλης, τον ἐν Νεμέα δηλαδὴ λέοντα, ευλόγως. Σφὶγξ γὰρ ἄν εἴη ἡ σφίγγεσθαι τους

ανθρώπους παρασκευάζουσα φυξις ἐν χειμῶνι και Oλλουσα τούς Καδμείους, τουτέστι τους καταδεδαμασμένους υπ' αὐτῆς. τῶ χρθρω δ' ἀν λέγοιτο συνέρχεσθαι, παρόσον ἐν ταῖς εωθιναῖς καταστάσεσι και ὀρθριναῖς, ἐτι του ἡλίου υπὸ τον ορίζοντα κρυπτομενου, ἐπιγίνεται σφοδροτέρα καὶ ἐπικρατεστέρα, ῆτις δὴ και θηλυκῶς εἴρηται Σφίγξ Νεμειαῖος δ' ἄν εἴη λέων ο παγετός, ὁ νεμόμενος οἷον δ

339쪽

κην λέοντος ἀμηστου φυτά τε καὶ σπέρματα τα ἐν τst γῆ ὰ δὴ ὁ λόγος γουνους προσηγόρευσε ' τὰς γὰρ μελλούσας ἐκ γης ἀναδίδοσθαι γονας σπερμάτων ἐπιπολυ κρατήσας ὁ παγετος διαφθείρει' ον τινα δη λέοντα ἡ κυδρὴ παράκοιτις του Aιὸς φη τρέφει, τουτέστιν ὁ κυδορρόας αήρ, ὁ δοξαζόμενος ἄσανεὶ ταῖς ροαῖς των υδάτων, καὶ τῶ 568 αἰθέρι υποκείμενος κάτωθεν, υγρανθεὶς γὰρ ψύχεται. αλλὰ τολον τον λέοντα, τουτέστι τον παγετόν, ὁ Ἀρακλῆς ἐλθὼν δαμάζει, τουτέστιν c ῆλως. 333. Κητὰ δ' ὁπλότατον. λέγεται δ' ἡ Κητὼ τῶΦόρκυνι μιγεῖσα ἀπογεννῆσαι νεώτερον τέκνον τον δράκοντα τον φυλάσσοντα τα μῆλα τὰ χρυσῶ ἐν τοῖς πέρασι τῆς γῆς, παρόσον διασκεδαννυμένων ἐκ του καθ' ημῆς

ἀέρος των ἀναθυμιάσεων υπὸ του ἡλίου, ῆδη συχνῶς ἡμῖν ἐπεισβάλλοντος, ἐπὶ τὰ πόρρωθεν ημῶν μέρη ἀπελαύνεσθαί

τινας συμβαίνει ζοφερὰς αναθυμιάσεις κἀκεῖ συνίστασθαι. οὐ γὰρ ἀν ευλογον μηδεμίαν μοῖραν ἐπιλείπεσθαι τῶπαντι τῶν τοιουτων αναθυμιάσεων αῖ τινες δὴ τοιαυται ἀναθυμιάσεις τὰ χρυσῆ μῆλα φυλάσσειν λέγονται, τουτέστι καλυπτειν τὰ ἄστρα τὰ λαμπρὰ καὶ χρυσοειδῆ ' ἐπιπροσ-

θοῶσι γὰρ αὐτοῖς. Κητὼ δ' ει εχ ἡ κεκαυμένη καὶ ἐξατμιζομένη υπὸ τῶν ἡλιακῶν ακτίνων ἀναθυμίασις. Φόρκυς δὲ ἡ περιφορὰ τῶν υδάτων, ἐξ ων δὴ τελευταῖον ἐν θέρει ἀπογεννῆται ὁ εἰρημένος δράκων, ἡγουν τὰ ἐν τοῖς ἐναντίοις κλίμασι τῶ καθ' ημὰς υφιστάμενα νέφη,

δ δὴ δράκοντας ὁ λόγος προσαγορεύει ξ διὰ τὸ σχῆμα

τῶν τοιούτων νεφῶν, υστι γὰρ πόλλ' ἄττα ἰδεῖν ἐν τοῖς νέφεσι δρακοντοειδῆ, ἡ διὰ τον συριγμὸν καὶ ψ4φον, ἡ διὰ το τοῖς δέρκουσι και ὀπτανομένοις ἐμποδὼν καθίστασθαι. ἔτι δε καὶ τοῖς κεύθεσι τοῖς ἐρεμιοῖς') γαίης διατρίβειν λέγεται ὁ τοιουτος δράκων, παρόσον ουκ ἐν τοῖς ἄνωθεν ημῶν μέρεσιν ἐναπολιμπάνονται αἱ τοιαυταιαναθυμιάσεις, αλλὰ καὶ τοῖς κοιλώμασι τῆς γῆς ἐναποκρύπτονται' οὐ γάρ ἐστι κενὸν ἐν τῶ παντὶ κατὰ τον δαιμόνιον 'Ἀριστοτέλην. ἐρεμνὰ δ' ἄν λέγοιτο απὁ του

I. τοῖς ἐρεμνοῖς Par. τῆς ἐρεμνῆς Τrine. G. Vind.

340쪽

ἐν τῆ ἔρα μένειν, τουτέστιν ἐν ') τῆ γῆ οθεν οιμαι καὶ ἐρεμνὰ ) φρούρια προσαγορεύεται, ουχ απλῶς τὰ υψηλά,ώς οἱ πολλοὶ νομίζουσιν, ἀλλα τὰ στενὰ καὶ δυσάντη και διὰ τούτο ἐν γll μένειν παρασκευάζοντα τους ἐν αὐ-τois καταφεύγοντας καὶ στενῶς κομιδῆ διάγειν. 337. Τηθύς δ' M. κεανῶ. η 'θυς δε μετὰ τουτὶ κεανos γεννῆ τους ποταμούς, παρόσον ἐκ τῆς γης ἀναδίδονται καὶ ἀναβλυστάνουσιν οἱ ποταμοὶ καὶ αἱ πηγαί. 56s YZκεανὸς δ' ἄν εἴη τὸ ἐπεισρέον τη θαλάσση ὁδωρ, καὶ ἀκέως νεόμενον, τουτέστι πορευόμενον. διηθούμενα γὰρ τὰ υδατα τῆς θαλάσσης ἐν διαφόροις τῆς γῆς τόποις καὶ εἰσδυόμενα ἀναπηγάζει καὶ ἀναρρέει γλυκύτερα τε καὶ πότιμα ἐξ ακρωρειας ἡ υπωρειας. ἀρρενικῶς δὲ οι ποταμοὶ εἴρηνται διὰ το σφοδρότερον ) τῆς κινήσεως των ἐν αὐτοῖς ὐδάτων καὶ ἐνεργέστερον καὶ δραστικώτερον. αἱ δεπηγαὶ θηλυκῶς ονομάζονται διὰ τὸ θηλυτερον καὶ οἷον καὶ υφειμένον τῆς των ἐν αυταῖς ὐδάτων ἀναβλύσεως. κουρίζεινδε λέγονται μετὰ τοὐ Mπόλλωνος οἱ ποταμοί τε καὶ αἱ κρῆ- ωαι διὰ τό αυξησεως καὶ ανατροφῆς των τριχῶν αἰτίους εἶναι τούτους' ενθεω τοι καὶ οἱ Ἐλληνες ἀποκείρειν τὰς κόμας ἐν τοῖς ποταμοῖς εἰώθεσαν πρώτως. διὰ τούτοώκόλλων δ' ῖν εἴη ὁ ῆλιος, ό -οξανθίζων ταύτας δι' ἐπιμελείας τῆς ημῶν, οιμαι δε καὶ ἀκειρεκόμην αυτὸν καλεῖσθαι, τάχα μὰν καὶ διὰ τὸ τὸν ἡλιακὸν δίσκον μετὰ τῶν ἐξ αυτοs ἐφαλλομένων χρυσῶν ακτίνων κεφαλῆ τινι προσεοικέναι, κόμαις ἐπιχρύσοις ἀστραπτούση, τάχα δε καὶ διὰ τὸ ἀκειρεκομεῖν τους υφ' ἡλιου καλλιτριχουμένους ἀνθρώπους' ἐπιγάννυνται γὰρ ταῖς ἐκτάσεσι τῶν τριχῶν οἱ ἀνθηρότριχες καὶ καλλίτριχες. 349. Πειθώ τ' Ἀδμήτη τε. τὰ πλείω τῶν

ονομάτων τῶν πηγῶν ἀνοματο πεποίηται τῶ -ιόδωἀπὸ τῶν ἐπισυμβαινόντων ταῖς πηγαῖς. ψεκτρα τε γὰρ I. ἐν τῆ γη P . τῆ γῆ Trino.

3. σφοδρότερον PM. σφοδρονΤrinc. G. Vin L ἀποκείρειν ταυ- τας - πρώτως εἰώθεσαν. υπόχ