장음표시 사용
51쪽
XXIII. Jam vero quae ad leges reseruntur, quorum si finis est charitas in Decalogo descriptu sunt.
XXIV. Quidquid denique ab hominibus optori,
sperari ac salutariter ei possit, id Dominica Precatione comprehena itur. Quare sequitur, ut explanatis quatuor his, quasi communibu Sacrae, Scripturae locis, nihil sero ad eorum intelligentiam , quo citristiano homini discenda sunt, desiderari possit. Modus distribuendi doctrinam Catechismi in singulas Dominicas. XXV. Itaque visum cst monere Parochos, ut quoties usu venerit ut aliquem interpretentur
Evangelii vel quemvis alium divinae Scripturae locum , intelligant, ejus loci, quicumque is uerit, sentcntiam cadere sub unum aliquod quatuor illorum capitum, quae diximus, quo tauquam ad ejus doctrinae fontem, quod explicandum si confugient exem 'li causa , si explauandum sit illud Evangelium primae Dominicae adventus: et Erunt signa in sole et luna, etc. quae ad em rationem pertinent, tradita sunt illo Symboli articulo Ven- iurus est judicare vivos et mortuos quibus inde RSSumpti , pastor una eademque opera fidelem Populum, et Symbolum , et Evangelium docebit.
Quare in omni docendi et interpretandi munere lianc consuetudinem tenebit dirigendi omnia ad prima illa quatuor genera, ad quae referri universam divivae Scripturae vim atque doctrinam duximus. Docendi .autem ordinem eum adhibebit, qui et personis et tempori accommodatus videbitur.
52쪽
DE FIDE ET SYMBOL FIDEI. CAPUT LCur a Smboli explicatione incipiatur. I. a ros atrum auctoritatem secuti qui initiant dis Christo Domino , et in ejus diciplina instituendis hominibus , a fidei doctrina initium secerunt, operae pretium duximus, quae ad fidem pertinent, prius explicare.
Fides quid. II. Sed quoniam in divini litteris multiplex est fidei significatio, hic de ea loquimur, cujus vi om
nino assentimur iis quae tradita sunt divinitus. Hanc autem ad salutem consequendam esse neceS-
sariam , nemo jure dubitabit, Praesertii cumscriptum sit: i Sine fide impossiDile est placere Deo. Cum enim finis, qui ad beatitudinem homini Propositus est, altior sit, quam ut humanae mentis acie perspici possit, necesse ei erat ipsius a Deo cognitiovem accipere. Haec vero cognitio nihil aliud est, nisi fides cujus virtus essicit, ut id ratum habeamus quod a Deo traditum esse sanctissimae matris cclesiae auctoritas comprobarit: nullis enim Fidelibus potis accidere dubitatio in iis quorunt Deus auctor est, qui est ipsa veritos ex quo tutelligimus suantum inter hanc fident quam Deo habemus, intersit, et illain, quam hu-
53쪽
x CATE cIIIS MImanae historiae serioloribus adhibemus Fides intem quanquam late pateat , et magnitudine ac dignitute disserat Cest enim sic in sacris litteris :
1 modicae fidei, quare dubitasti t et magna est fides tua et: 3 Adauge nobis fidρ- Item: έ Fides siu operibus mortua et: S Fides quae
Ρer charitatem operatur tameti est idem genere, et diversis fidei gradibus eadem desinitiovis vis et ratio convenit. Quam vero fructuosa sit, et quantam ex ea utilitatem capiamus, in articulorum explicatione dicetur. Quae igitur primum christiani homines tenere debent, illa sunt, quae fidei duces doctoresque sancti Apostoli, divino Spiritu afflati, duodecim Symboli articulis distinxerunt.
mbolum cur con Ositiam. III. Nam cum mandatu in a Domino accepissent,
ut 6 pro ipso legatione fungentes , 7 in univer-
Eum mundum proficiscerentur, atque omni creaturae Evangelium praedicarent , christianae fidi i formulam componendam censuerunt, ut scilicet 8 idipsum miles sentirent, ac dicerent neque ulla essent inter eos schismata , quos ad fidei uubtatem voclissent; sed essent perfecti in eodem sensu et tu eadem sententia. Hunc autem christianae mdei et spei professionem a su compositam APOstoli Symbolum appellarunt sive quia ex variis sententiis, quus singuli in commune contulerunt, conflata est; sive quia ea veluti nota, et tesseri, quadam uterentur, qua desertos et 9 subintroductos salsos fratres qui io Evangelium adulturabant, ab iis, qui Christi nilitiae sacramento se obligurent, facile possent internoscere. mbolum quid contineat.
IV. Cum multa in christiana religione Fidelibus
54쪽
CON cILII TRIDENT PAR I. 13 Proponautur , quorum sigillatim , vel universecPrtam et firmam fidei habere oportet tum vero illud primo ac necessario omnibus credendum est, quod veluti veritatis fundamentum ac summa de diuiuae essentiae bonitate, et trium personarum dictinctione earumque actionibus, quae praecipua quadam ratione illis attribuutitur, Deus ipse nos docuit minus mysterii doctrinam breviter tu
Sumbolo Apostolorum comprehcnsum e e Parin esus docebit. Smboli dirisio. V. Nam , ut majores nostri, qui in hoc argumento pie et accurate versuti sunt, observaverunt i tres potissimum partes ita distributum videtur , ut in uua divinae uaturae prima persona et mirum creationis opus describatur citi altera, Secunda persona , et humanae redemptionis 'mys terium in tertia, tertia item persona, caput et1bns sanctitatis nostrae, variis et aptissimis sententiis concludatur. Eas autem sententias, similitudine quadam a patribus nostris frequenter usurpatus, articulos appellamus. Ut enim corporis numbra articulis istiuguuntur, ita etiam in hac fidei consessione quidquid distincte et separatim ab alio , nobis credendum est, recte et apposite articulum dicimuS.
tia subjecta est certo credo , ac sine ulla dubitatione profiteor Deum Patrem, primam scilicet Trinitatis personam, qui sua omnipotenti virtute Coelum ipsum et terram, et omnia quae coeli et terrae ambitu continentur, ex nihilo condidit, et
55쪽
1 CATE cu Is ΜΙcondita tuetur ac regit neque solum eum corde credo et ore confiteor verum summo studio ac
pietate ad illum, veluti summum et persectissismum honum contendo. Haec igitur fit brevis quaedam primi huius articuli comprehensio. Sed quoniam magna mysteria tu singulis sere verbis latent, ea nunc diligentius parocho perpendenda sunt et ut, quantum Dominus permiserit, ad ejus majestatis gloriam contemplandam cum timore et tremore sidelis populus accedat. Credere quid sit. II. Igitur credendi vox hoc loco putare , existimare, opinari non significat, sed, ut docent sacrae litterae, certissimae assensionis vim habet, qua mens Deo sua mysteria aperient , firmo Constauterque assentitur. Quamobrem is i credit
quod ad hujus loci explicationem attineto cui
aliquii sine ulla haesitatione certum et Persua
Fidei certitudo. III. Neque vero existimare quisquam debet, dei notitiam minus certam esse, quod ea non cernantur quae nobis credenda fides proponit: etenim divinum lumen, quo ea percipimus , tametsi rebus perspicuitutem non asserat, nos tamet de his dubitare non sinit. et meus enim qui dixit de te nebris lumen splendescere, ipse illuxit in cordibus nostris, ut non sit nobis 3 opertum Evangelium sicut iis qui pereunt. Fides curiositatem erct idit. IV. Jam vero ex iis quae dicta sunt, consequi tum, eum qui coelesti hac sidei cognitiove praeditus est, inquirendi curiositate liberum esse Deus enim cum j sit nos credere, non divina judicia scru-tBuda , eorumque rationem et causam Perqui rundam nobis proposuit; sed immutabilem fidem
56쪽
CON cILII TRIDENT ΡΑnses. SΡraecepit, quae essicit ut animus in aeternae veritatis notitia conqii iescat. Ac prosecto cum Apostolus teste urci i Deus verax est , omnis autem homo mendae, si arrogantis et impudentis hominis est, gravi ac sapienti viro aliquid assirmmitisdem non habere, sed praeterea urgere , ut quiaddixerit, rationibus aut textibus probetur cujus temeritatis atque adeo stultitiae fuerit Dei voces audiculem, coelestis ac salutaris doctrinae rationes requireres fides tuque . seclusa omni non solii in ambiguitate , sed etiam demonstrandi studio oenenda St. Fidei pro fessio exterior necessaria.
V. Verum illud praeterea doceat parochus eum qui dicit Credo, praeter tuum quod intimum
mentis suae assensum declarat qui interior fidei actus est, debere id , quod ani tuo inclusum habet, aperta fidei professioue prae se serru, sum ui quualacritat palam fateri ac praedicare oportet enim fideles euin spiritum habere, quo fretus pro
pheta dixit: et Credidi propter quoa locutus sumsimitari Apostolos qui ad principes populi respon
derunt: 3 Non possumus, quae vidimus et audivimus, non loqui; D. Pauli praeclara illa voce excitati: έ Non erubesco Evang lium VirtuSenim Dei est in salutem omni credenti. Item quo maxime hujus sontentiae veritas confirmatur 45 Corde creditur ad justitiam, ore autem consessio sit ad salutem. Fidescivientici seculi quantum cacellaC. VI ID DEun. Hinc um christi mpe sapientiae dignitatem et praestantiam, ex eaque, quati tum divinae honitati debeamus , cognoscere licet, qui hus datum est, tuti ad rei praestantissimae maXimeque expetendae cognitionem quasi dui
57쪽
t CATECHIs MIsradibus ascendere. In hoc enim multum inter se disierunt christiana philosophia , et hujus seculi supientiu , quod haec quiden Daturalis tantum Iuminis ductu ab eflectit iis , et ab iis quae sinsibus
Percipi uiatur , paulatim progressa , Donnisi post longos labores vix tundem invisibilia Dei contem-Ρlatur, primamque omnium rerum causam et auctorem agnoscit atque intelligit conti vero illa unauus ineritis aciem ita exacuit , ut in coelum nullo labore penetrare possit, atque divino splendore collustruta , primum quidem aeternum ipsum luminis sontem , deinde quae in iis ipsum Posita sunt, intueri, ut nos i vocatos esse de tenebris i admirabile lumen , quod est apud Apostolorum pri vcipem , cum summa animi ucunditate expi riamur, et a credeutes exultemus laetitia inenarrabili. Recte igitur Fideles pri tuo sei Deum credcre profitentur, cuius Re,tatem ex Ieremiae sententia 3 incoinpreheusibilem esse
dicimus. έ . Lucem enim , ut ait Apostolus, tu habitat inaccessibilem, quam nullus hominum vidit, sed nec videre potest; cum enim ad Moysen loqueritur: b dio videbit me, inquit, homo, et vivet. Nam ut mens nostra ad Deum, quo nihil est
Sublimius, perveniat, necesse est eam omnino a sensibus obstractvm esseri cujus rei sacultatem inliac vita naturaliter uos habemus. Deus ut se mani festat,
VII. Sed quamvis haec ita sint, non reliquit tamen Deus, ut inquit Apostolus, o semetipsum aine testimonio, benefaciens, de coelo dans plu- Via et tempora fructi sera, impletis cibo et laetitia corda lioni inum. Quae causa sui philosophis nihil ab octum de Deo sentiendi , et quidquid cor-Poruum , quidquid concretum, et admistum est, v eo longissime removendi cui etiam honorum
58쪽
CONCILII RIDENT. An L 17 omnium perlectam vim et copiam tribuerunt, ut ab eo tanquam a perpetuo quodam et iuexhausto fonte honitatis ac benignitatis, omnia ad omneSereatas res atque naturus perfecta hona dimanent; quem sapientem , veri tuti auctorem et amantem justum, beneficentissimum , et aliis Dominibus appellaverunt, quibus summa et absoluta persectio continetur cujus immensam et infinitam virtutem, omnem complentem locum, et per omnia pertingentem esse dixerunt. Hoc ex divinis litteris longe melius constat et illustrius, ut illo loco:
i Spiritus est Deus; item Estote vos perfecti, sicut et Pater vester coelestis persectus est tum 3 : Omnia nuda et operta sunt oculis eius; et illud Ἀέh altitudo divitiarum sapientiae et scientiae Dei deinde by Deus verax est, et 6 : Ego sum via , et veritas, et vitaci praeterea 7 :Justitia plena est dextera tua denique 8h: Ape
ris tu manum tuam , et imples omite animal e-nedictiones postremo s): Quo ibo a spiritu tuo, et quo a facie tua sus iam 8 Si ascendero in coelum, tu illic es si descendero tu infernum , ades; Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris, etc. to Numquid non coelum, et terram ego impleo , dicit Dominus Magna et
Praeclara haec sunt, quae de Dei natura sacrorum librorum auctoritati consentanea et con Seque
tia ex rerum effectarum investigationeibilosophi
Fides facilior digniorque scientia. VIII. Quanquam in eo etiam coelestis doctrinae
necessitatem cognoscimus , si animadvertamus fidem non solum hoc praestare , quem ad inodum supra dictum est, ut quae viri tantum sapienteS longo studio consecuti Sunt, ea rudibus quoque,
59쪽
et imperitis hominibus statim pateant atque in promptu in D; veru in ut rerum notitia , qua fidei discipima compuratur, multo certior atque ab omni errore purior in metatibus nostris itisiadeat, quam si eas ipsas res, humistiae scientiae rationibus compreheusus animus intelligeret. Sed quanto praestautior divini numinis cognitio censetula est, ad quam non cominu uitur omnibus naturae contemplatio, sed proprie credentibus fidei lumen aditum patefecit Haec autem Syru-holi articulis coutinetur, qui nobis divitiae essentiae unitiatem, et trium personarum distinctionem tum vero ipsum Deum esse ultimum hominis fi-uem aperiunt, a quo coelestis aeternaeque beatitudinis possessio exspectanda sit, siquidem a D. Paulo didicimus, i Deum inquirentibus se remuneratorem esse. Haec quanta sint, et an eius generis sint bona, et ad quae humana cognitio aspirare potuerit, multo aut eumdem Apostolum
Isaias propheta his verbis ostetidit: 3 Λ seculo
nou audierunt, que auribus perceperunt ocu
tus non vidit, Deus, absque te , quae praeparasti
exspectantibus te. Unus est tantum Deus.
IX. Sed ex iis quae diximus, unum etiam Deum esse , nou plures eos, oufitendum est: nam cum Deo summam bonitatem et persectionem tribuamus, seri non potest ut id, quod summum atque ab olutissimum est, inveniatur in pluribus. Quod si cui aliquid ad summum deest, eoiPS impersectus est quare nec Dei natura illi couvenit. Hoc autem multis sacrarum litterarum locis comprobatur scriptum est enim: έ Audi Israel: Dominus Deus noster meus unus eSt, Pr terea est Iomini jussum b Non habebis De alienos coram meri deinde per prophetam spep.
60쪽
CON cILII TRIDENT. An I. is admonet: i Ego primus et novissimus, ct absque me non est Deus Apostolus etiam palatia te latur 42 Unus Dominus, una fides, unum baptisma Neque vero nos move ut, quod interdum sacrae litterae Dei omen creatis etiam naturis
imponunt: nam quod prophetas ut 3 judices
Deos appellarunt, uo gentium more factum est, quae sibi plures eos stulte et impie finxerunt: sed quadam loquendi consuetudine significare,o luerunt excellentem aliquam virtutem, vel unctionem quae Dei munere illis concessa sit Deum igitur natura, substantia essentia unum , que- in admodum ad confirmandam veritatem tu Sym-holo Nicaeni Concilii dictum est, christiana deseredit o profitetur; sed altius etiam ascendens, ita unum tutelligit, ut unitatem in Trinitate , et Trinitatem in unitate veneretur de quo nobis mysterio nunc dicere incipiendum est sequitur enim tu Symbolo.
meu Pater ut Deo conVenit. X. PATREM. Sed quoniam utris vox non unuratione Deo tribuitur, illud prius declarandum erit quae sit magis propria hujus loci significatio. Deum nonnulli etiam , quorum tenebris fides lucem no uitulit, aeternam substantiam esse intellexerunt, a qua res ortae essent, et cujus Drovidentia omnia gubernarentur, suumque orainem et statum conservarent. Ex humanis igitur rebus
ducta similitudine, quemadmodum eum, a quo familia propagata est, cujusque consilio et imperio regitur, patrem vocabant: ith hac ratione faetum est, ut Deum , quem omnium rerum offi- m et rectorem agnoscebant, atrem appellari voluerint. Eodem nomine sacrae citam litterae usae sunt cum de Deo loquentes universorum creatio. uem, potestatem admirabileinque novidentiam