Deipnosophistarum, libri quindecim. Ad editionem Lugdunensem postremam emendatius expressi. Accedunt Villebrunii interpretatio gallica et notae itemque Isaaci Casauboni animadversiones integrae

121쪽

Iretatus quatri ait Plutarcnus degenerasse inutatione prava sophistarum in eam speciem sallaesae ouae in ipsoriam movi iliconatiar ο αυεομενο λουγος Plutarcni lociis est in continent de s. n. v. Epicharmura gradationi simillisma est apitis Demomaeneni in ea κατα Κλωνος, ubi de actione iniuriariam loquitus: ηἐὲ κατα μικρον ποί o iam τραυαάτων εἰς Θάιαπον. Basilius in concione, Iam iiiij verius eos, ii irastuntur, Θυμος, inurit. γείρε μάχη ' μάχη Ω γεννῆ λοβοείας αι δὲ λοιδορίαι πλην ' αἱ δὲ πληγαὶ τραυματα ' ἐκ Γ, τραυαάτων πολλακισθανατοe. Sic lare Cnrysostonius nona XV ad 'pulum Antiochenum: πολλακι απο ιηαάτων κοὐ γέλωτος λοιδο-

τραύματα απο τραυματων κα πληγων σφαγαὶ κοὐ φόνοι. Horatius eandem sententiam volvit exprimere, cum hos verius secit in op. XIX. l. I. Ludus iis genvι reepi m

Similia nis apud Aristopnanem, ieronymum, Cedrenu et alios nobis observata quae pretieterinitumiis scientes privientes Panyasis poFrae locum, id mην πρώτου πλειν απονδε ε χάρισιν Iod ait noster, negligentia reviatoris an Hiram praetermissam reperies inter Dagnienis Athenaei nobis collecta. Hominem ximo suavissinus ver. filias Deoinicus Alexis quo loco scrinendum ambitramur, mimita vistinctione Πολλή, - άγκη κο τον

serves ac spumat deinde foret hoc est, Mu - - πίνεσθαι postea fit vetus minus gratiam. Intellige autem de vino, io παρηκμασεν, ut lolairue Aldicis, et jam bibendi non est. Nam alioquin inam, g est, io al1bi dicit poeta idem, οἶνον τον παλαοτατον πνικομεν Cyrenaeus mox poeta Callimachus non est, ut sitis teste assirinant avidam. Nitostnenem esse, probo Besvehi testimonio cujus sane verba In ναρθηκιωντες ναρθη is ἐχρωντο προ τὰς ἐκ πυρώσεις του πυρός. ι is κή νῆ Διονυσω κάωσα -τον, -- τα ἐν ταῖσ

Tunaeo auctor eonina morat, de domo, quam Dinu

122쪽

am I. CAsAUBONI NrMADUI IN ATHEN. doxa pli dosoplaomini aut poetarum sigmenta censeri non η latet. Est tibi iideiri mirabilis tamen nollex red:itidem veri Nar obriati vino laon,ines non solum duplices Thel as videre solitia veritin etiam lacu ced punt movori omnia et continue agitari putant Rauo caussa ejus φαντασία est eserebri agitati, et perturiatio, Piam patitia ab exhalationibus vini eo asceii lentibus exhiumque rustra' liverentibus. Orebrahitur προση acie fiat, ni triclinitum commotum, τρείομενον, videre ut rent. Inde oboria est antinis adolescentiunt male sinomam navis in pelago species. Ῥεdire raraneis acantinibus, Pii. ut ait politii, μκ ἴσασι θαλασσαν, laoc vis ac

disset istis insulanis istiani pol amistunt mitionis usum,

s superos memoria quod alias in mari e Tant expri v. Idem usta vθnire etiain Ohmis inter strinnianduin Demoest, quin sciat, raoter Atlantes degenerem'iunianti tu populum. ρqiu insomnia visestitem GaΡcoriam e

bes inas mores 'lisu i,gtιυγit. Ita interpretandiu in au'ctore nostro. 34M, 7νο κώ δεηθεια, λέγεται. Quorum interpretationern adeo ridicular sunt commonti interpre

tes De Bacchi tripinlibus nuper dixinius ad Suetinnium. In versibus Antiphanis probo lectionem script me

acceptuiri potest, si scribas. λα-- το, οἰωνι, - Institueriant, vini temperitu poculum, quod Nin' biberent, Jovi Servatori sectarenti et ita vocarent. Quare ominis, inquit . bonitatia, Hur meminissent mortalos hoc modo vinum bibentes servatum iri Vetere igPlerisque hastinatoriini siorum rationem habuisse τῆ οἰφνεε

ut i sonum onis captarent , malum suorenti β' ψ'

123쪽

εI1A. U. CAP. . scribendum censebat διδαχης κα μν. Acute et feliciter. Esto igitur judice me proba illius emendatio, nostra rejicula. Alcaeus varios effectus vini, nunc Otorem extillataintis, nunc ad irari provocantis ni verbis indicat Ἀλλου μου μελιαδέος αλλοτε δ' ἀυτέρου τριβόλων Γητουμένος. Scripti codices: ἄλλοτε σάε. v. ρητυ χένοι. Vera lectio ἀργε υμένου. avst vino alias distri nullis trusa , alia aciι-rtore in uti et asperiore Levinius αρυτόμενοι, aurientem

Montini legero in Hesychii I xico: αρηρυγμένη, πη'- μένου quod pertinore ad istum Alcaei locum aliquana su*icabantur. Versiculus Euripidis sumptu ex ithus

da locuni o neclaris est Et a Inhromi prati in legi tantos hariir: - το νέκταρ ἐσθίω πανυ αττων, διαπίνω τάμβροσίαν, κα τω ad Διακονω, α σεμνό εἶμ' ἐκαςοτε Η μα λαλων κα Κύπριδι παρακα, μενος Dirigo et istum Aloxulis: Ουοεὶ φιλοποτης ἀνθρωπος se κακος curvus

enim Scribe: Ουὀεὶ φ. ων α ρωπος κακός. Sed trirpius et periculosius est cormptus, qui pro Mus

S pnus verius: 'Ερμα Γ ἐλων ρπεν Θεοῖς οινοχο/σων. Legendum est: μας ς ἐλών ερπιν Ma νοχόησεν, ex Eustat nio et libris vetustis. ἔρπιο vinum significat singua Aegyptioriini, si criticis fusem nabemus ερπις, imquit Euilainius, ιγυπτις ο οἶνοe. καθα καὶ Λυκόφρων οἴδε- .ege, si est operae, quae zeletes scribit aditum versum Lycophrranis: ἔρπιν, φέζειν μάλοιφαῖον λωος

Hipponax: που ον Dari ὀ σκότος καπηλευει. L. X. lteorum laudat hunc Alcae locum Actenaeus, et pira ρ πω scribit ἔλπιν quod incogitantia sacrum putem, sensum' attortilente illo, non verba. λπις enim ινοχόη, rosia vinaria. ILocum Iuyci sic Eustathius Ο μελοποιος βυκος- άμβροσίαν κατ' ἐπίτασιν ἐννεαπλασίονα γλυκύτητα ἔχων

124쪽

e lidem anancaeum oravium apud Plautum. αναγκαῖον πόμα apud Plaronram Athenararao ι moria lusus ευῖρων καρπος Homero in mς Hesiodo Ieaeia lora. in Attua. ψελλι σμος, ramum temulentiae signum. Ἀλία et αλιμ ρά. 0reta trinara expossis vocis τέλος apud pomari. Ineem auctoris esse opimi in in Cratinum, decla M

ut editum est etiam in is, Graecorum epigrammarum

πιττων κεκροκωμένον. Apud poetarum regem dia νς

sus in ri sunt, qui nic in se vivetium panin αρτί qi

TIlνοντες κρητῆρας ἐμφέα οσιοιο Sie seopo suo mali res Homerici in unum conflantur in istis silvis. Ommversuum priorem censuit Arimirenus tollendum qum, R quit auctor, πὲρ κρεωφαγία ocisi ποιεῖ τους Ἐλλην se ureus Dei gloriari. mo songi ista Iectio omnium librorum auos falsi omnes damn/p'cos suspicamur, et scribertisum ύτο κροωφ. Apus p ς' tam ieroes non gloriantu es caraium et vi&eratiosi tus suis. Apage istini inlaesam lureonibus, non ne i lius convenienisin sed soliti heroes, liberaliore convi'vio excepti et bene poti, de sua virtute multa praiecit εet mira de se pro uere. M in hac locutione rem in qiram selso ostentator sibi tribuit inro caussam notin inde oritur jactatio. Vide, quanta st depravatio semiev tiae ex quantulo et rore. Potost seritii etiam πο, δ

125쪽

vulgatum πὲρ uini retinere, ouae erat Ioseph Sealiger sesitentia fruatur judicio. In primo versu Baccnylusis

σευοαέ α κυλίκων nabent etiam membranae antia uitatis v

nerandae. Non possum interpretari, nisi praepositionem cavet απο alicias. O duisis nece litas qua inna et oreris e paucis Nam σευομένη nini aliint, quam πορευομAra et ὀραωσα. Accetani lubens ad Miros alios, ubi γευομένα. Sed eligant doctiores. καγκαν vocat mellitissimus poeta τμ φρενων σκςασιν, cum poto liberalius vino nomo suasespontis non ost neque mentis sanae. Hanc necessitiitem vocat γλυκεῖαν, ita erat aliud olim anancaea potionis

genus cujus trita necessiras. Plautus Riulente: ιο di Alludit posita vel ad sorbitionem cicutae. cessariat et sataleni sontibus in Graeciae aliquot urdiu , vel ad naustum illum e flumine Minaeo, qui nemini mo taliui non est necesiarius Plato lLX de rep. locutus do Letnaeo campo: σκηνασθαι ἔν σφας ἡθη σπέρας γινομένη παρα τον Ἀμέλητα ποταμόν, το δωρ αγγεῖον ὀὲν σέγω μιτρον μὲν ουν τι του δατο πασιν αναγκαῖον εἶναι

αδεῖν. Dat et aliud αναγκαῖον πόμα in legibus Alnenim sum, quo Plato t. VIII de log. .apsus est auctoqinenutria b putavit, istud nemistichium, εὐφρονα καρπὸν ἡρης alius esse, ut ait poetae, quam Horrieri. Non meminerat legisti Jλ. Κουκες δ' ἀνα-Θεων φέρονεοκια πιςα 'Aρ- δύω κώ-ἶνον, ἐυφρονα καρπὸν ρήρης.Hesiodus niges, non vinum appellat εὐφρονα καρπον, Varum murtalibus seuerum. Locus Aineae ubi dicitur inventa esse tragorisia, Icaria licetatur. Itaque scribe is Ἱκαρία τη Ἀττικῆς non καρίω. Stephanus: καρία, Gio Αἰγηuo φυλης, πο καρίου τὼ πατρος ριγο νης. Distingue verba Astydamantis auctore Levinio: - θνητοῖσι se ἀκεσφόρον Ara1ς φννεν οἰνομητορ αμπελον. Antiphanis vero senarios hoc modo transpositis sicconiu ius aliquot Συνεχως γαρ ἐμπαλαμενος μελης γίγνεται

Ἀνθρωποι ' ποπίνων δε πανυ φροντιτικός. Is uui apud

Alexin conticum hos duos re naicos pronuncia sat Oilμθύω τὴν φρὀνησιν, αλλἀ το τοιουτον vel τοσοῦτον μόνον, ὀ ὀαρίζεσθαι μαίως τῶ τόματι α γράμματα noc voluit, se vina potui tantisper indulgere donec iis huc lingua non inadet, sed articulate voces possit pro-DITe nedum ut ad dementiam usqua se ingurgitet. .lm

126쪽

emendabat τω ομματι. Cui non possum sussi agam. Inutiores epulas prisci Graeci Θαλείας dixeriant οὐλων, - ρινήλκοντο κοὐ συννεσαν, phia in honorem rium eontienti

sis, A convivia. Non ferendi sunt, qui duζοντο nie

corrigunt id verra corriImpere est non corrigere auctores. λία Ionum proprie vox est pira conventu et concionΡ, Π quens apiri Herodotiani. Apud Demostnmnoni in orat pro cor in vetere vZantior ut 1 de-

croto ἐροεαλία perperam scriptum pro is, αλβ. Gautem αλίζεσθαι et συναλκεσθαι generali notione congregari significant sine finis viscrimine silere tamen qui de

convseni Θntibus ad coenam condictam proprie putarent usurpari. Ita usus ni Atlaenaeus illa voce. Ita etiam accepit Novi Foederis Syrus interpres cum συναλιζόμενος

tin pnnmu. τέλη μικρα in Euripidis veri minores sunt nostiae, sinoris impensae. Haec nominis rati, alio ii τέλος pro hostia non dicitur et scio, pr linam esse contrarium ab antiquis grammaticis, ii omnes Meuti sunt auctoritiitem Aurenari aut illius unde ipse Mihi vero et Murdum vuletur et ridiculum, quod scrinim hic ab auctore τέλος signtificare θυσίαν in eo, qtiem profert Homeri loco, ex principio ΙX L Od. Ab*ie ego riurari famis equeo, tam φορτικi interpretatimnem tam eritimo vir prunari potuisse. melius illi, qui τέλος in eo versu accipiunt ut apud nilosopnos, cum in morali disciplina de finibus sis putiinar. Etenim dubitari non polost. lini ultimii m. quo omnia consilia et ore nostra reseruntur, ea voce nic a poeta intelligi. Est sane familiaris ionice sorsdeminus dictio τέλος, quae saepe ni nil sonat alimi quam χρῆαα, r. τέλοe θανατου,

striis pro morte, saepe apud Homerum Hippocra tem Non res oluptario Plauto pro voluptates. Oes . etiam modo exponas recte δὲ τέλος χαρίεσερο νυ nulla pratroes Alexidis versiis imperiecto scriptos ita concipe: se ευτυχοῦντας ἐπιφανῶ δε is αεὶ, α'

127쪽

CAPUT QUARTUM.

τυ υ aqua λια ἐν pro calido μετασ

enaei sint, non autem poetae ullius vecta ' haec: οὐ χαίρει τω ποματι ἐκ πρώτης ἐθισθεις ανατροφης ὀρο-xoratu. Prorsa , inquam, est oratio . non votia, ut sine mulsaritridani assimnant. In dialogi huius textura de eo eonviva ista licebantur, qui sequentem de a*iis lisputii-tionei erat habiturus. Ἐclogarius lictionis elegantiam amavit es adnotavit. Non sempere sitae lectioni scriptam rure praetuleris: nam exempli gratia in multis chirograpnis legas Ου τινι uων ἀπ a. περὶ δατωνδειπεῖν τι, - ων κα ὁ ο νος μυεται, vel αρύεται ' in aliis perspicue lalso κ φυεται Vera es nostra lectio ἀφ' ἁ κα οἶνος φύεται. multis nudis ex aqua vinum gignitur vel quia ex quatuor elementis constant omnia vel via in vino inesso iandam δατώδη σίαν nemo dubitat, et prUliat Galenus IV de sinapi med. vel denique laod si nocta*aa coelesti non lirgent uvae itaresius fluvius, ait, τῶ Πηνεια συμμίσγεται. Etsi veriani est, quod dixeriint interpretes Titaresitan in Peneum influero: tamen nequo auctoris sententiam expressoriint neque veram lectionem viderunt Scribe: ος τε Πηνειῶ a μίσγεται, vel ου συμ-μI Homerus Ους γε Πνει συμμίωται αργυρο-

auctor inter aqtias lamiabiles et sinitati conducibiles po- si illa eam quae abstergenis vini habet, non aio notat in argumento, quam poetae auctoritate ita canentiis δέ. :Καλον πεκπρορέει μαλα πιρ tmόωντα καθνραι Absurde saciunt qui hunc versiam illi medico attribuunt. πλατο

τὰ πρωτα τῶν μετοπωριναν, ioc est, sol ora. Paulo post

128쪽

ipse se explicat: ναγεσαι δε αε τι μέρος αυτης μετα τοῦ γλυκέος αλλα ἔλαττον τοσάτω, οσον -- τω ομένω, το λαυρον - πλατυ τοῦ γλυκέος ἔλαττον. Ibidem ἐν Xαονί κρ in τίς υδατος πλατυrέρο ποῖ ὁ αυ'ale ποταμον πλησίον γλυκύν. Fortasse usus nic voris πλωP. 8s. τυς ab eorum intorpretatione ortus est qui aptu Homerum,H τὐν Ελλησποντον exponebant Iahmur quos sequitur nic Athenaeus non ita Eus alnius, nec grammatico. conor tota Assi cliolia antiqua o Helenium.

Locus est λ. s quitur de aqtia dulci versus Mitpos est efii in ex duobus compositus Στησαν δ' ἐν λιμειολυκερω εὐεργέα νηὶ Aγχ δατος γλυκεροῖο. L .uobus Scarnandri sontibus canit polita: N μέν τοι δαπλαρω δεμ αμι ὁ καπνὰ Γίνεται ἐξ αὐτης. σε πυρὸς

αἰθοαένοιο Putat auctor, satis probari, λιαρον calidum fgnificare non vi uin ex eo liod de sum alecit Poeta lIoniani inqtiit non potest non esse calida alta illius sontis . t x iura vapor ignis et 1gnitus sumus se esserant. Eu illito partim liaec argu 'ntatio probatum nam

telligi debere similitii sinis notan i ut in illo: Nec verbum perbo rareatus reddere, Mui interpres. Sed σοφιζεται pro s.cto Eustathiii, nam Amenae veri sententia est. Neque aliter gravistinius scriptor Strano sensit. iii l. XIII.

Poetae locum tractans λιαρον et ipse interpretatur id audi m opus o παραβολικοῖ προσι/μαχοι - μ cum sequatile in proximo versit σε πυρός μετακέρασμα medium est temperamentum inter calidui frigidum,m ut loquitur Plutarcnus. ψυχρου και θερμου κοιμ μ

Athenienses ut resere Athen. μετακερας appellarunt aquam tepidani L. III. clara illius lignificationis exein-pla multa Hiciniam apponitur ex Eratost nene i damsi vinum quoddam sic solet οἰνωδες, ullam ideo aquam quae quidem pura aqua sit nec me sicamentosa

recte lixi is δνοφερα δατα intorpretatur Adimaeus αχρεῖα sicut Latinis mim in cuiuscuntue vitupera. tione. Non semel apud poetam leges: ως ηρ νη μελανυ

δρος rara κατ αἰγίλιπος πέτρης ὀνοτερον χέει ωρ. Poetae interpretes aliter explieant. Os Iege per initia Icoapcn. Etsi conmt eomitri . quae dulcia sunt mulin alvum mollire assentior tamen erit sitissim viro,

129쪽

νωτατον καὶ γλυκύτατον' λο καὶ λυειν τα κοιλίας --όντων. Nam si ideo alvum solvit amia Nili, ita dulos est, cur non omnia dulcia eandem vim natu ni Trans positionem tamen illam Verboriam non provo. Prae pla- mitialectinapio. ILege: λύει τας κοιλίας.

etiam descripsit Eust inius IV in M. comment. Proximo bunt manu exarati cod L μίξιν ἔχοντα λιτρώθη ut ad Nilum di ratur non ad Peas. λίτρον aliud non , aevis v. etsi Galenus aptaronitriam et apiarOlitriam separavia VIII de iacuit simpl. Eustasti codicis faciunt cum visus. Scribo statim Mωρ γ ,εσθαι παι/ογόνον , non ινγενιον Malim vero addita voce serini γισαιει παιδε--Nam ita neoplariistus et ex eo Plinius. Quod se quitur, ἐν Τύμε ὀ αγονον, id ita Plinius i. XXXI. c. I. p. virilis Lingit Plimius apud neopurastum Πυραία, non Ditio a Steplianus Πυαία μοῖρα Θεθαλεις. De Tarena quod non unius oppidi nomen fuit, Steph nivn licet consulas. Reperi tantis in cnirograpnis etiam

νannonra aqua rubra τῆς si Βαβυλωδε λίμνης. Sicania. qua Carthasimo sis Tragalae. ἐν aquae malae. Atracitem nonna. . Sita exemplo, quod equidem meminerim , ν is pro

horologiorum eo genere porruit Atlaenaeus, quod noras filix aquae inoicat Gnomonice exposita Vitruvi inta. l. eum umbrarum rationem tota veriatiir. Sed auctor speciei nomen Dota usurpavit. Itaque το ἐν τοῖς γαλ

ωμο υμι est aqua ruens in horologus, quae proprio

130쪽

clepsydra voearitur. Miuκ seqvinir μόνον Ἀτέραμνον των λυκων, της 'Αρο-ης, totidoni litoris scribitia in membranis omnes librittios in mihi leni optinu scriptoris isto loco diciis conjurasse. Nam si ita Aurenaeus scriptit,

paraim fuisse reriini naturae peritum, necessum est. ip-pOσates in i de aere, acuis et locis veteres medicos salsa de a litis salsis pronuntiasse scrinit cum noscirent, in lite divinus senex onania λυκα esse ἀτέραμνα και ανέψανα. in primus est error, quem ista lectio insinuat. Jari

vero aquam sontis Arethusae salsam esse salsum Dal campius legendunt censuit των , ἁλυκωυ Optime illo liuiem sed strii pulus nic alius oritur. Nam salsissimul host Areuaulae a plani μόνην των χ λυκῶν, id est, Iolatra inter utere, esse ἀτέραμνον et difficile coqui. Quis nescit,. multis locis sontes reperiri quoriani aqua es halcis et τέραμνος sit si inui ipsa experientia, tae stilliorum cluit

magistra coquos et oninium rerum inperitiminias ancillulas hoe docet quoti se Galenus IV comment in VI. Epid. των λαιλαπωδῶν, ait, κατεργατων τε καὶ ἀμεταβλή-

των ντων ' ποῖα κατα τινας πηγῶς ατα γίνεται τα καM-

μεγα πρῆς τω αρχαίων τεραανώθη An jicemus praeci-ptiam quandra atqui iniignem ἀτεραμνίην Arethlisanact' aquae retinui Non video, iri possit aliter donitarmiui dicto sules. caeterum, qui proprie sit ἀτέραμνον dis, declarat locus Vitruvii l. VIIl. ubi de ex pationibus et pro uationibus a quartim loquens, terat, ait se legumrno tram. Quae no non praestat aqua, scias esse malani ατέραμνον Allienaeus paulo post μοχ ρα ὀέ- τα βραδέως τα οστρια τηκοντα τοιαυτα-ν νιτρώδη κώ τα αλ-

μυρα. Qui locus, superiorem emendationen confirmat, et πολυμαθέ του virum ea culpa liberat. Qui secerat depravatus codex affinem. Nolini consulas ab inter protibus tres malarunt mluarum species di itincte positas ab Allienaeo. χείρω ους τ βαρυήταθμότερα , o τα σκληρότερα καὶ τ ψυχροτερα Deteriore a Due hist quo inulturispen uni P ac me funi, qua que 'iridiores. Hae omnes aquae eandem ob caussam malae sunt Athenaeus ait: δια τα αυτας αἰτίας. nilo plaus accuratior ilixisset την αὐτῆ αιτίαν. Una enim causi non pistres. Quactaurent quod viis cile concoquantur. Cur sitficilis sint coctumie duas in 'ri caussas alteram uadiis primis.

라틴어 텍스트