Deipnosophistarum, libri quindecim. Ad editionem Lugdunensem postremam emendatius expressi. Accedunt Villebrunii interpretatio gallica et notae itemque Isaaci Casauboni animadversiones integrae

151쪽

eit, spiritum Romani homnis arguunt ista: μεῖγοὶ Γραι-xos' taedistine verti debent vos Graeci ci. Apud script ipq Graecos vocabulum Γραικός ttantundem valet, quan-him apud Latinos Graeci ta Sic apud Plutarcnum in cicerone Γραικός κω σχολαωκος Gra lis G Ibolam-txs. Item in illo veteri dicto in Christianos jactator Γραικὸς ἐπιθέτης, rarentur imposor. aucullum cerasos Romam primum invexisse e Ponto ad annum urbis D.

LXXm, notum ex Plinii L XV. Antiniani l. XXII. et Hieronymi . Eustocli epist. ladam. Sed salsilin

od de cemisoriam appellatione sisputat hic tarensis. Iais ciet illi cerasoriam nomen a Lucullo esse inventum o nuici orno tum primum impositiam. iianito cerasos in Itali:im intulit. Iam adsur sana sententiam Laren aasscrini ab AtDenaeo, Grarer, nisi viderem ita vulgo Romanis hisse persuasum Hieronymus vir undecunaue arietin

mus me genus povri, Ponto et Armenia fustieatir de cerasunte primus I ocutas Romam retulis. inae, ea de patria ari or nonis accepit. Resellit noc merito Athenaeus, et cerasorum nonaei multis ante Daculli aetatem saeculis fialis Graecis cognitum, auctoritate Diphili probat. Curaui potissim lini in anc rem Birnon illa denuntiarit, nescio. Erant enim ad manum Dipnilo antiauiores, iieerasorum meminissent. Sed illos fortasse non Athenaeus praetermisit, veriani iste eclogarius. mos amplius dicinnis etiam in Itillia ante Dicullum suisse cerasa verrum parva, insipida ac proinde nullo in pretio aut dignatione adeo quidem, ut cerasiana pro corii specie vulgo naberent. . Nec sane multum interest inter certi serum crum nulloque mollitum cultu es corni. Obscure hoe dicat Servius Hoe- de ceraso loquitur etiam

est. Sesendum etiam, cerasoriam appellationem ipsus Cerasuntis urbis natalibus esse priorem et antiquiorem: nedum ut Larensis vera sit sententia. Κερασοῦς indubitanter victa πὸ των κερασων ut Ἀγνοῦς, Ἀναγυροῦς, χραδως 'Pαμνους, Μυῖ γῆς Σελινῆς Πακς. t ρικῆς, sinitis his ab aliis plantis locorurn deducta n ni in a. Iue Diphilo auctoritate ἐκ δὲ ψυχρου λαυβανόμενα

laeen luntriolo. Sane apud Galenum legere memini ψυχρα ληφθέντα. Sed alius amen Dipnilo mense

aequa enim est idem λαμβάνειο κ ψυχροῦ et ψυχρόν.

152쪽

mutus, qui ei e secti ias mensas explent, in discostio. clani coliti nente exhibere Athenaeus . V. οτι τας απίως ἐν δατι σέφερον εἰς τα συμπόσια, Μεεις παρίς οδια σκτων. Vide caetera. Igitur τα κ ψυχρου λαμβανώμενα sunt illa, Prae, anteolana sumantur, quae injici. untur ac pi Ube Iavantur calenus hoc praecipit ut seditimus in quibusdam fructibus puta, moris ristoriim et

sycaminis. χρ . inlait ille de batinis liniuens, καλῶς

ἐκπλύνειν, πρὶν ἐπιχειρεῖν προσφέρεσθαι του καρπον - σον ἔπερ χ μις καπ των συκαμίνων ἐς ποιητέον. Inseruione de sycaminis scribi non placet ἐντος μερῶν τριων. I. g τετταρων, auctore M ophrasto. χοπες, ait, νυχας ὀνρας ἐπικνίζουσιν r αν ἐπικνισον. ταρταῖα πέττεται. Pliniussi disin fareum est, uana δι

nisιι- Ait Athenaeus παρ' Αἰσχi λε- ριεῖν ' τορος Haec Aeschyli sibula inscripta suerat a poeta Φρυγες ἡ κτορος λυτρα Argumentum erat ex D. ραψ.α Apud Polluc. l. VII. c. 29. laudi r Aescnyli dramai Φρει Λύαρα isti sic scribe hunc veriunt: αλλοὶ ναυα Φοατηγο τις vero. τις ρωπον εαγε χθον . naen. .avimus deinde sim Κρ/σσαις καὶ κατα της βατου, ex as-tiquae fidei collicissius. Nenape hoc vult Athenaeus M dies etiam, tae rasti seriant. Ovidius Cornaque re in siris harenitia mors setis Eustastius ex hoc ipso, ut puto, loco: 1μείωσαι, τι κα τα se βατ μορα λέγετα. Galenus comp. med. τῶν κατα τοπους I. I. μίγνυμ ει καὶ τω βάτων τον καρπον, ὁ σνιοι μὰν απο σου irra παρονομαζουσι , βάτινα προσαγορευοντες ἔνιοι ει συνθέτω προση. τορία μόρα καλῆσι προστοέντες, - των βάτων Hiero. nunius Paulino Amor posor et rustisus, et νυώ rum Moa, a destringetis. In Aeschyli versibus scribe μιλτοπρεπέσι vel μιλτοπρέποισι, ut laudat Eustathius et omnino eum 24SS. ταυτου χρόνου. Sensus est pendere in eadem actore aut frutice mora alia alba, alia nigra. item assa mibra. Pro γογγύλου μόρον Eustathius scribit τρογγυλο quod idem est. Sciendum etiam, peris longum scribi inquilnisdana exempl. ut mox το μωρον το βατωδεο ' sciatio Galeni si ris saepius Ovidius huerentia mora vvluni. Eustauitus peris parvum semper, ex Athenaeo.

153쪽

τραγημάτ- Al a non pauca.ptaniam Fresium. neoplaram popularem con sisti P. m. pulum, commentarios de naturi plantarum eclidisse te. sttinionio Atnenaei discimus, qui multa ex illis descripsitae nobis conservavit. Abrum quintum ejus operis nariu-natim laudarum non semel ab ipso auctore ossemies ut siesIe intelligas non levem eam operiun suilla, Prae τῶ πιρα πόμνα tantum et indicta Aristoteli acan opnriis ocontineret sed accuratam univers ejus argumenti tracta tionem Plinius loque inter auctores una' τοὶ περὶ φυτῶν nuituatum se profiteturi maniam oui et Φαινίας pas- fini tu SS. etiam Sisida teste physicum nominat. jusalictoris sunt naec in Actenaeo vetia: ο μορον τογατ ξηρα /Θεί ς της σφαίρας της συκαμινωὀκς σπερματι xac ἔχει τας συκαμιγειεις διαγονας, κοβάπε ὐφαινουσας, καὶ ιαφορα εχει ψαθυρας καὶ εὐχύμους. Qivi non eo printuli, ut explicarem, sed ut ninil in illis me intelligere ingenue prolaterer. Maximam a me gratiam inierit, qui ista inimi expositorii Poteramus vel prioris interpretis ignaviam, vel posterioris audaciam imitari, et aut naesitantiam nostriini dissimulare, aut aliquid exco re, quo planum ita seret quia ninil venienat in mentem, quod satis probabile videretiar, sucum lectori faciendum non duximus. Scripti codices nihil nos adjuvant nihil Eustatius, init neopnrastus nequq Plinius Athenaeus hes nos docet lautum describi ni agrestis sycamini fruetum. Quid igitur το μόρον το βατῶ3ες appellet, amplius Iaeramus nam ruboriina, quae proprie βατίων, σβατωδη, non habent nic locum. Pro φαινέσας placctat Soligero emendare zφαίμους, et locum ita concipere: θαπερ φαίμους, α διαφόρου ἔχει ψ. Item quid περματικας συκαμινωδεις διαγονας inanias idem in malvae deseriptione σπερματικὴ τίνου illius semen appellat apua hunc ipsunt in Duiliomam nistoria σπερματικης ορυ' N

154쪽

et μερματώσεως mentionem Dest in pastinacis σπερμάτων πετα τωι φύσιν agnoscit. An isti similesve nujus χα-ptoris loci nuncce pvssint illustriire statuant et In nam. ralium non uriana lueramini mystae. Nobis pleraque hi jus pnysici in nis commentariis relata aut obscuri aut in-sgniter videntur esse cori apta Sequentia sic fortasseau concipi mda: καθαπερ ψαίμους σας διατροφας χωψ. Prioribus vectis color huic pomo sanguineo proximus tribuitur posterioridus succi natura disclaratur. βρυνα etiam Parinenio sunt συκαμωα, ouae Salmoni et He elato βάτια Galeno constantes βατινα plurimis locis D metis Ixionis, veteris critici, vecta male capta interprolibus. Ita illa scribe: Δημ/υιος δὲ νηξίων τα i/τα συκα-

συκάμινα . Vult mora ira licta ob succi colorem suc mina ob saporis prilestantiam ouasi sculius sapiant melius. Eustastius quo loco sis putatos, inutatione diphthongi MDIo6. In simplicen ci vocalem no sycaminoriam etymum non practernuttit. In ea laistoria liae ex Pylnerin nari'atur, scribendunt: περιαρεσων δὲ τέτη, δεινω καὶ αἰπόλια. Aliter non constat hellenisini ratio. καρυα significationera xa dici omne genus κροδρύων docet nos Amenaeus, addens Ἐπίχαρμος δὲ κατ ἐξοχην, σημέῖς Καπυροτρώ- Ψον καρυα, ἀμυγδαλας Sed Epicharinvs , iliit , per eo grauiam Juglandes nuces appetaou καρυα. Poetae Verba, Καπποτρὼγον καρυα. μυγδάλας longe aliter et inte pretes et alios doctissimos viros scimus accepisse quasi vox ἀμυγδ. non poetae sed Amenaei esset, iei putant hoc velle . Epicharnritam per καρυα intellexisse amygdalas. saliuntur omnes quod clarum faciunt niniis voculae

in us Quis dubitat vulgo Graecis καρυα suisse nucea

Jnglandes De sis initire Epicnarnaum, probat auctor, in καρύων et amygdalarum simul Adest mentioneni Asemositissimus est quem subjicit Ainenaeus, philyllii locus: Sta καρυα ἀμυγδαλαι. In versu Epicnarni quid sit, πυροτρώγονα, utcunquo explicare possum analogiam ejus verbi invenire non possum. Scripserit fortasse: Καπυρῶ τρωγαλια, καρυ μυνδ. more significat καρυα dixerunt M ana alas et castaneas, inquit Allienaeus. Confrmat Hesychius: καρύαι τα αμυγδαλους κοὐ κα-νους καρύας

quaenam sint, exspecto, ut aliquis me do at. In istis

155쪽

medicorum plurima exstant καρύων cognoina. Unum ill oriri hic latet, ut arintror, corruptum Pn nioni Ve sus mutili unt, sh, opinor integriuuli: - του δὲ γομφίου. Aπαντας τως ἐεικοψεν. σε νυν Ουκών λ Cypriae anivgdalae nodie in Hispania praeseriina non raraeu unde allatas Irugduni vi simus, prorsus ut ait Athenaeus, τα αλλαχόθι ἐφήκεις κα κατα το κρον μικαμπεῖς Mn- gestu sine triplo aut quadruplo vulgares superant: accedunt ad stilias παρῶ τας αλλαχόθι ἐπιμηκεις, Pores θυι ι in quae nasiuntur ama. Scripti παρα τας ἀλλαχοΘε , quae alimus Ofrrantur. μυκήρους Lincones sicuntur appellasse, μεγαλα καρυα. Hinc corrigas 1κet

κάρυα. menda τα μεγαλα, aut τα μαλακά, Nam ita

MSS. isto loeo. Possis etiam τὰ Miλια καρυα, quae suit Scaligeri conjectura Laconec tu sic Tenu non magnas, sed dulces amygdalas aut nilees μιαρους ic ariti Τηνίους δὲ τῶ γλυκερα καρυα Tenii sunt populi Tenici sulae Cycladum unius. tynion licuont amygdala,

rem et fructum eademcnius: μυγδαλη τὰ δένδρον καὶ τα τραγ in . Ineptissimo no ne in codicibus eius grammatio κή, πραγματα. Pro 'vervium illud 'Oνος βαδίζεις εἰς χυρα τραγηματων, - ais Unus ad patia bella Ar m sive in placebat illustri Scaligero, τρῶγημα σον, tua iunt besaria propter verbum βαδίζω de sis interpretost, at postpontis in Boribus . eligunt deteriora. Secundae mensae neqle ei- his claristant sueculentis, et sero sunt medicis suspectae. Qui ergo nimium illis delectitntur, asinis finisses, qui non mano frumenti sed palea vescunnir. Ista ex icandiqGeorgicis Φηγίνεον Πανος ἄγαλμα, pr orsus Sminin aeni- pnia vel statum Sibyllae stiri mini. Interpretes prove Hunimine exsculpunt ingeniosius, quam verius. Suetonius auctor est, Lutatium Daphnulem a Lenaeo Melisso peccavillationem nominis Πανος αγημα dictitatum. Ol -

156쪽

raritustis expleri chartas ab iis, ii adagium hic latere censent. Nobis aliter vuletur , et de vero Panis similacro.*aod esset saginmini. Nicamirum esse locutam putamus. duo autem consilio haeo paucula verba ab alictore epitinniae sint excerpta, hoc vero est cujus caiissant aaero, nec invenio Φηγοὶ . non Φηγίλεον, pars SS haset in qua lectione aliquoa soriasse acumen. Jocias αθοσδεκΔγ, cum ait Aristopliaries: Ἀγε νῖ τα. μυ αλ λαβὼν τασδὶ καταεον την κεφαλην σαυτ λιθω. m. δε- e has amigdalas et fixo tibi eapus fonte Exspectabat auisitor et kι- rave. Plenae ex 'mplis figurae et Aristopnari et aliorum couuc in fabulae.

κάρυα λόπιμι sive κάχρυμη rura, ' vox καγχρυωδες multis locis sit M. πλατυ κάρυον, λελευκασμειον κάρυον. se ili glandes inter binaria. Ignis igne vatiHor Minrassori Castaneae dicta ἄμωτα es μότοι. Ttaphonis acutissim grammatici, verba sunt: αμ δε

πτηρος, καὶ ὀι τουτο περισπωμένου. oc vult. μυτὸ λῆν eum arborem sigmificat possessivae formae nomen esse. ductum a fructu, id est a voce ἀμυγδαλγ fructum fg 'ficante meoque circumflecti. Sitalis onus aliorum ejus dein terminationis κτητικων ut χρυσῆ, χαλκη. μή alitissimos viros nescisse exponero παρα τὸν καρπό autem usitatissimum grammaticis hoc genus loquessit. Nucis rangibulum tacones vocadant μωκηρόβατον, inquit Pamplanus Hesycnius paulo alitor μουκηρόβας καρυοκ ν' ἀκτης. In sinimenti hujus formam et vini eiusque ei ussis explicat philosophus in Mechari quaest XXIII. Ipse Vocat οργανα προς το καταγνύναι τὰ κάρυα Caput unum sequitur exceretorum in hanc sententiam 'Ori Ποντ' cis. καλουμνων καρύων. um τινες νομέουσι, μνημεν-

NAaγυος Saepe questi sumus de ninligeni ejus m

157쪽

Da. II. AP. III. 337

has eclogas coincit. Insigne ejus exemplum hoc loco. Nam aut Κυβοrκῶν ille scripserat aut scribere deouerat. Heruchius: ὀπιμα κατανα, οἰ-EUOI . Quin i Nicandri vecta non longe post semiantur: - λόπιμον κα

quitur locus, qui plurimos magnae erilditionis et pnil sphos et medicos nauuit exercitos To ἀμύγὀαλα φησὶ Διοκλης, τρόφιμα μέν τι κολευκοιλια, θερμαντικἀ ὀ j το ἔχειν πεπιχρωδές τι. Falsissimum est quod hic dicitur, amygdalas propter- esse cillulas quia milii naturam Di

scipent. Id enim est ἔχει τι κεγχρω/M. tuu Onanitin medicorum consensu milium frigidae naturae est, non calidae. Doctorum alius aliter emendavit vel ρεγχῶflac,

vel κερχνω8so, vel ἐρευγῶδες, aut etiam, si Musis placet. ἐλαιῶ M. Quae Omnest conjecturae, si libere lo*ti licet. . aspernabiles sunt, partim etiam inep ae seram emem dationem ipsi, quod praefii ne sie in sit, priuii nunc invenimus. Legendum enim καγχρυωδες, vel, quod idem est, καχρυλες Quo etiam inrito in MSS. postea exariis tum inveni. Qui. Dieoplirasti, Plinii ac medicorum librosis Priant, καγχρυν vel καχρυν 'cari sciunt βλα σιν illam, quae pitulae semessorina in auibuslina nascitur arvoriuus, utrovore, adiere, larice picea, nuce et notinullis aliis. Vim cateiaciendi et desiccandi caesaryi inesse, Dioscorti.

des, Galenus et omnes messici affirmant, et cum his Plinius i. XVI. c. 8. Recte igitur Diocles ac vere, amygd lacesse calidas, quia nabeant καγχρυωδές τι Caeteriam

cachryes et figuri es nanira vulgo ita erant notae, non raro philosopia me licique nrius conparatione suas dispunitiones illustrent. De figura abes exemplum apud Theopnrastum l. III. Histor in sothoriani explicatione et, Dioscoridem i. II in descriptione oratiuaogali natura et remperamento praeter superiorem Dioclis locum, alios reririas in hoc scriptore, si satis memini duos ambos sitaliter cori uptos et opis nostrae indigentes. Ne nucutius Heracleoticis paulo post seriptum: ἔχει ει τι κεγχρω-.κα ἐπιπολαςαόν. Doctos scio aliter emendare: ego non dubito, tandendum nic impae καγχρυωὀες, id est, ,abet aliquid eactoi finite et quod innatu. , ἐπιπολας κον rerum pinguium scimus est proprium. Cachryas inter pinguia ponas licet aut λιπαρά . Theopnrasto in ΙΙΙ.Histor. κορύνη quaedam dicitur καρυα misenulis arva Tenio autem istorum Edrorum Φιλιτιμος, Περσικἐν λιπαρώτερον πή κογχρω/μῶνα Sc o .ct ni κατ'

158쪽

cum ait auctor τα δὲ πλατέα φεπωδέ ρο ἐτι S specta nobis haec sententia. Seoritur naniaue ex nil limo Το πλατυ κοὐ re καλήμενον Σαρδιανὸν ἐυσκατέργασαν. - έω Manifesto separant ii nux lata ei Satiliana Constatuiter barum remam peritos, Sarmanum κάρυον esse castaneam aliud ergo nux Nam ouod vini nujus argumenti eludit Dalec pro eooeni accipiens latum et Sarvianum καρυο in superiorum vernomini versione, sallicii vir doctus et incuria helleni sint peccat graviter. Ego non video, cui nucum generi latae cognomen potius conveniat quam anay alae uuam et Dipnitus paulo post proin nuntiat φυσώδη Galenus nondum perfecte intumisi ee vel amu las solet appellare χλυα κάμ/α καὶ υγρα, ot αποι καὶ ὐδατώδη Dipnidus apud Amenaeum eas, sua

tantum auod maturitatem sunt assecutae, λελευκασμένας

ouoniam materia illa ovi alvumini similis, quae temporesno in nucem duratur aut aln,Platani, immatiam coloris estis aues manira cancidi Diphili verva τα λαλα και utram is, εὐκολώτερα - χει Et mox Vα ἀπαλα κώπλθη καὶ Maaυκασμένα καὶ γαλακτώ aliis. Plenas appellat, in non sunt siccae. λελευκασμένας , ne probe maturirerint et ex ipsa maturitate candorem consecutas. Lego τα κληρα καὶ τρυφνα, καθά re αντε πτοί. Sioenina paulo post udi haec repetuntur: τα δὲ σκληρα κώτρυφνα πεπαίνεται. φηγοι sunt esculi glandes quibus imrer bellaria dant locum Plato t. ΙΙ. de repuM. Alexis aliisue auctores Asperii fructuum genera et dura emendari

Ωιγν M. μαλα- πυρὶ χρηται. Mollem ignem appellat,

queo G.lenus de ther ad Pisonem πυρ κουφον, Theophratissus et multi comici μαλακωτερον et ἡττον Θερμον inci de igne, Philemon comicus Aa μένον Apitis Dionem ni sin- μιαρον et ἰσχύον καε μ ν opponuntiar in orat. vi invidia. Quo autem modo ignis fiat igne validior aut remissior, docebit te acutissimus neopurastias eo, quem mocio nomimici, libro In frequentia comesioneve paritiam aut raritate positam' usus rei caussam, vere stadiis vivinus vir Iulius Caeser Scal er Nicandri versum Eastaneis apua Eus alnium merules licet ex noc loco

Ud . . Castaneas auidam vocarrunt ματα, noster Dioscorides vero μοτα Alteriitor videtur configendus.

Crodyli verba sic redigi possunt situ metri legem: , ἐρέβινθόν τινα κοτταβιζον κενον ελας τραγημα ἐ

159쪽

Thu πβ κου τοῦτο δη που δυστυχους. De Homeri vetii co sule ejus interpretes lx,

Xenopham aetas in tempora Dan Pese aut rexis inci . κρεῖος, genus cicens cicadae olim statari failva error in atur ani Deus obseurus2Θεασπαγες τε Θειοφαγες ζυμω ἀς τῆς σαρκος-Formula imprecationis η ρωσιν ἴκοιτο Θέρμος δημόκοινος. nundasa utaris ta multa.

Restitiunius ex membriinis veram τραφην in postremo versumn Xenopharus Πηλικος ἔσθ', Fum do ἀφίκετον Nam Mῆσος prior filii Iectio auae e sitis nominadus prae-p. t buit occalionem coninuniscendi aliquii ἀμόρπον de Myss. Illi vero frustra. fuerunt. Μηδος est Periarum rex, vel Darius vel erxes Ita Mes, praesertim Atticuperias noniniant, et Intini. Catullus cum sed area.

iatos edure Caesar. In Xenophanis tempora incidis perlamini ireuptionem in Graeciam, vel ni locus man festo arguit. Iuni e veteribus, qui elamalis Xenopn nemininant Ol. L. In his, si bene memini Eusebius. Nilius Diogenes Laertius ηκμαζ κατα τήν ἐεικοτηρο λυμ- Flore, Ol. LX. Quin hic quooue numerii justo. fortasse Onor est Fuit enim emopnanes natu nun pyinagora, dein ἀκμάσα scrinunt Ol. in Maratnonia pugna qua Darii copiae ab Atheniensibus derime, pugnata est anno II. Ol. LXXII. Xerxis transitus ait Gramesam incidit in annum II. l. LXXV. Intercessisse annos aliquot puta XV aut XX. ab ea pugna de qua loquiis tu poeta, ad id tempus quo nae ipsi componebantur per est verisimile. Sedeat nunc ad alculum lector sit

gens, et temporum rationem ineat reperiet, veriun non. ene florem aetatis hae obtinuisse Xenoplaanem circa

OLI . . etsi scio longaevum hune viriam filisse et ultra Xm annum vitam extendisse. In vectis Sapphusativam valet an sinare. Nam etiam auidam m. dissim Iata vialecto Doricii φονων praeseram. Interpres απ'per' a maiai enore veru uo etiam apud

160쪽

cios non soliain heopnrastus reeenset, veriani etiam quicunque o tractiariint argumentum. Suspicatur Eulta. ius, κρείου alictos propter magnitudinem nomine

si coeli filii ut est in sinulis Favent optimi viri cod. Dcturae Sopnili mox verba: υ πατηρ ὁ ταύτης πολυ μέν ςοὐδει κρεῖος ἐρέβινθος, Ac sicut modo per ει, modo per simplex os ibitur κρεῖος cum cicer significat ita et non Ρn Gigantis in Heliodo Κρεῖοe, Apollotam Κρίος. Vide et . III. Sed de isto genere cicerum contram si mihi lint ii magnis auctorious. Plinitis κριον an arietini

capitis unilitii lino scribit appellatum ' et parvitate eos facit insignes. Galenus l. I. de viri alini : μέλανες Ἀσὴ ουτοι καὶ μικροὶ κατα Βιθυνίαν μαλις γενόμενοι, καὶ καλή- μενοι κρiol. Cicadas venisse antiquitus in pauperitur naen. fas non minus quain locustas, de ii iis ululat o sienenio clare testatii Alexis, vetulam Pnnuciani ita Io.

qui aciens τα μέρη σόαων, ε σύνταξις του βίου, κραμος Θέρμος, λάχανον, γογγυλις ωχρος λάθυρος φηγος, βολβος τέττιε. Eustainio noc adeo visum est insurdum, ut τέπιε non τέττιξ hie scripserit, et de nescio quo edulii

generi eam vocem exposuerit. τέτιε, in Pili nunc locamp.rii Alexidis interpretanq, βρώσιαόν τι καὶ αυτὰ, ο και σημείω

σαι. FallHir vero Eustainius nam esitativi veteribus filipse cicadas et quidem praeivocan si appriitus gratia, lod magis mirum auctor Athenaeus I. IV. σθιον, ait, ast ρέττιγας καὶ κέρκωπας αγαςομώσεως χάριν iodenique in libro Anaxandridae versus hauentur de apparatu lapsa-Himes pnicratis abi' τέττιγες ὀπτο inter caetera recen-lanti ir. mine illa Aeliani gravis indignatio eontra hi saeculi homines qui musicum animalculum in cibi usum verarere non vererentur. κγω ον καὶ τέττιγα εἴραντας πας, καὶ πιπρασκοντας -- νοπι κα μάλα γε ἐδείπνει. - γαρ

라틴어 텍스트