장음표시 사용
91쪽
verba, φέραπός τι τοῦ τοιουτου κα- προς--είας ἐξέτασιν, veriore deves anpiam habeat ilia, edueatioris ci od fecimen ' αετατις αmnentum, perimen, ut in Apologia ApulHi ιψ ullum retineten morum sit, resibus P. s. In te Potes ri,ddere Graece ait vernum: λ φέοοντός τι Noc ἰυ αέτασιν του ἐρωτικα reuisam . mane Atiae- nisi mentem esse, attendenti si quentis clariam sit aul viculia in est putare vestitum aliquid ad parandam lisciplinariam cognitionem Acere. Alexis poeta intis illib0milis inmnia notas incessum immodestum et incompositum primo loco statuit. Ei γαρ inquit, νομίζω τουτο τἀνανελευθέρων ,rναι το μείζειν Μύθμως ἐν ταῖ ὁδοῖο.Ara pnanes an edulis de antita disciplina verna sa- ciens Ἐδει βαδίζειν ἐν ταῖσιν ὀδοῖ εὐτακτως. Pluta ctus et Porpnyrius Περὶ ποχῆ in duodus constituunt τι σε α νον τῆ κατα ματος id est, gravitatem illam quae in gestu spectatur: πορεία εὐτάκτω κή βλέααατι καθες
viri inces moristo et vlti compono. In modiae Di ni etirysost incessus inter non levia grM canicae institi tionis in si ria, non bar me Verba ejus deranodias radii τα τοιαυτα μων ἐπαίνου τυκχάνει κα γιγνωσκεται πα-ρα πασιν m ως μικρα το βαδισμα, 8 κουρα, το μηδένα
σοβεῖν dux τῆς πὀλεως, αναγκαζεσθαι - δια την,μετέραν mi θειαν καλτους ἐπι μῆντας εένης καθεςῶτα πορεύεσθαι. Atque occille appellat v αρετης σχημα. In epist.
XVIII. Aristaeneti l I. το προῖουσαν νευειν κατω κώ τε
σπιαινα βαδκειν argumentum est castae mulieris. Paulo inter βαδίζειν ευρυθμα apud Cnruso nilim in V. caputetistolae ad Galaias Deinde lego: -- μήτε πραττεταιρέλοι N- ὀὲ δόντας ἐτέρω δεῖ λαβεῖν. Quis, inquit tanta saevitate morum sit, ut cujus rei nec me res ulla postulatur nec praemium ullum sed quam potest sh ciuisque praestare, hoc significat δε λαβεῖ/ eam negli at, cum si es non 'ipsi, et aliis grati Sequentes verium ita concipe: Φέρει ὀ τῆτο τοῖσι χρωμένοιισινῶ, ve Φέρε δε τοῖς μὲν χρωμένοισιν εἶ τόδε.
' sisnquam . doen inani opiparandalii id nonnihil eonstrat.
92쪽
buli ανακεῖτΘαι uenae inconsantia. Tam tab fabula. Θαλλον προσείειν. Multa in Audinam emendata recillustrata. Prestat auctor, elatiylan suas docuisse ipsum fistulas, et in scenais una egisse quia sic loquentem Aristopharis sillum indi urat Φρυγα οἶδα Θαυρων. τε 6'lιν
με συλλυσόμενοι το παῖδα ἰ θον τεθυεατα πολλα τοιαυτὶ κα τοιαυτὶ καὶ εὐρο σχηματίσαντας in argumenti, mi utitur Amenaeus corrumpit vocis anili clepta vatio. οἶσθα errana te nilurn, non οἶδα. Quomodo enim dicat p. so Aeschylus spectatos illi inre spectatores s uni saltanti s Phrugas si veriin Pst ipsunt partes Distrionis oblisse δPiignatii ista invicem ἄσπον/m- αχην, spe ratorem simili it lustrion et agere ' est Moininistin'. Aeschvlus spoctasse in scena Pin ygas multiplices gestus agentes. quando Priam uin coinitati sunt venientem in castra Graeci ruin ut si lium H ctorem recinierent 7 meuisse sabulani Plirygas e laylunt testimonio multinmani veteriim scimus Rus sal illa argianisntum paucis hisce verbis complexus est Athenaeus Historiam exi mero deo uerant nosse interpretes iraic enim est ille poeta qui solitus dramata sua appellare μικρα τεμαχι uia 'Oμηρικων δείπνων. Igitur συλλυσοαενοι valet hic unaeum Priana λυσόμενοι. Priamus de se λ ω. - του νεῖνεχ ικαν νηας Ἀχαῶν Λυσόαενος παρα σε ο φέρω απερείσe αποινα. Iractaverat e Latusis idem argumentum poeta Ennius ea albula, quam e re L tirea, id est, πρηInscripserat. Scribendum καὶ Τέλεσι ni Τιλμης nam mutato accentu alitu sonat τελες- vox ut diserte ineatum Eustathio. Alteram hujus viri appellationem cod' firmat sellatio ελεσια , a Teles sic victa, ut scriptum
93쪽
in υμηριδων, non τῶι 'Oμηρ πις. In versi ex nymno in Apolli scriDitis nodie ἀγατον Maρ ζων non, ut nic. χαρίεν quae villatia esse interpretario vocis γατον, pro ἀγασόν. Ut ὀμματο pro Gαματος, et similia is, quare alibi recensuimus. Ne scribendum in nostris iiDris γα-i-/, quod plane rix χαρία AEumelus et Arcitus, aniatiqinsim positiit una Graecortina at o Corinita aniDO. Clemens Alex. Eusebius, alii. In inronis versu Bυβλιακοι χαρακῖται non inepte Dalec. Pugnantes librala. ρ ρακέειν itidiam vel issu pugnare. Inde χαρακίτης, vetita-
ωα Si καμαῖ, do proprie idem est ac χάραε, pro
hasta ponunt Miae. Monitis: ., ακλασοι - κλαδ οδ ,ακες malim tamen exponere βυβλιακοὶ χαρ-ῖται seriptores Iur riι, sive Euror Ti. ,αρα pro strio , cui χαράττειν pro solvere. In epigrammate: λεπτος τάλαι ραεευήναε Apud Eustam Bw3λιακν. Perperam. ταλαροαMκσέων, νιψuus Uur m perapnrasis est venusta Muse . Alexandrini, ubi fuit doctoriani coeno una. Sic Latinia quo utariae per ευτελισμον lictae quae in in ecto con elutae vitam degerent tenebricosani, pense cientes. Τι bullus posvrari Ἀn lorare reum. EODatur ante, τῆς λογοδηρίας ἀπαλλαγῶσι. Fecimus λογοδια φοίας tam codd. et Eustainio. ii nobis saepe pre opino MSSώ
suit amistra autem ista cum superioratius conantur inter pretes connectere ): non enim cohaerent, postquamcnnn iri εἰρμο,.sust alit reviatori Iunt autem Cynuici, vecta tam longam sine potu omitionem aspernantis. Ideo inuitur: τω τούτοις φησὶ, κυνολογησασιν δόθη πι- . Mnesitne locum ti Bacchi Jατρου cognomine naura listri .p. 7.
secundi initio. ibi aliquid nos desisto loco. Non eapior
sed cassa veritate sententia Nar apud Plistarcnuit in VII Symms scriptilia ἔκλυρον, quae vera est lectio. Prophi dicitia εκλυρος nervus id lyram ineptus, quod nimio humore madeat. Poetae generaliter ineperiant de quM-que renaarnuia Hesychius enim explicat νικμον καλυγρόν. Sensus est solitin Protagoram jubere Calliam Diuere, ut item ante caniculam et Sirii caumata pulmonem ha-
94쪽
heret numecnim. Macrobii lidri et nosra etiam anti*Ia exemplaria σκλυτον . facili eri ore. In Antimanis vΡ inuspulcnta inest parodia Ioci lirius x Antigone Sophoclea eoρας παραὶ MQροι τι χειμήοις οσα Δένδρων 'εrusi, κλά νας ς ἐκσώζεται- α δ ανπιτείνον αὐτόπρεμν απόλλυται.RPete Dalec. κυνολογDασι Destris si s of Onretiti. Sio I. III. συκολογεῖν pro seqvi δε rio Q. VI1. dicti ολογsibi qui la fiam et t. XI. κυλικηγορειν pro qui de e Iν-rassiti aut ρoc tu, et οἰνολογει, in lium II fragmentis. Ses puto factam simul allusionem ad cynicoriam cognomen znam ubique do esu et potu sollicitias fingitur Coulmas, et propter eam causarn longoriani sermonum so alliae interpellator mox Κύβηλοὶ Σίκι, μω Βεβρεγμένοc κω. Ira utitur in nis libris saepe Eubuli fabula I . Quamobremeenseo scribemium κυβουλος Ιωνι ἐγώ Βεβρεγμ. Apua Diphilum castigans alimat eum, qui vixerat ανεκείαην Pri ac inh/λεm . tu Deo α κεισο, inquit Potest vertis spensus, ut in templis donaria nam id proprie est δεα- κεχλουι Acuta et pit na stomacli vox, ut admonet a Mor. In vectis Aristotelis, Ἀνακείμενοι inro τε αὐτω ἰμα τίω, id est epntis Merem entes in I reo Misaaem est D xt sta Euripidis et Alexidis vecta alienas sedes invaserunti suis relictis pectinent enim ad ea quae de verno αναπίστει paulo ante dicuntur. Hemini soc interpretes sermpti tamen editis consonant. Scriine απογευονται μόνον non μονων. Ridiculum est, quod niox dicitur, δαῖτα θαλειαν. quam vocat Homeriis, τοιχείων μεταθέσει δίαιτα ει ναι. Magis quod sequitur: τό δ'Ἀποτου δαίσασθαι λέγειν, μαότερόν duae ista est, Deus bone, grammatica PSed jam di sici nihil in no genere mirari. Inconstaritiam notasse sit sitis: nam cum supra scripsisset, τροφῆδαἰς επὶ τῶ δαίεσθαι λέγεται nunc religio nova nominem incessit, ait esse illud βιαιότερον, id est, duravrv. Ioaretur Daleca impius contrariam sententiam elicit ex Athenaei verbis ' incogitantia nescio dicam, an Onsulto consilio, ut pateteret alieno nomini sui prodigus. Scribe - κυνηγέσια ἐξιασιν, non κυνηγεσία sequinarenim καλ- θῆρα παντοίας Ilia, in οτε πυργηδὸν σφέας αὐτῶ αρτυνες ιν Homeri sunt, non, ut putarunt fDalech. 38 Actenaei. λ μ. N. οταν τε κυουεσσι καὶ ανδρασε
θηρευτῆσι Καπμος ηιλήων τρέφεται σθένε βλεμεαίνων, οι
peritendo Misa vocatam suisse.J
95쪽
μη ξηρανθέντος του ηατος pro Φανθέντος. Peripi e v re consule medicoruin libros. Rei misticae illam pinem, e impenditur noriis et λαχανεία sive cultui olerum, notam cisse ieroicis temporibus, δηλον, in. ut Atii
meus, ἐκ τῶν παρα νείατο ορχον κοσμητων πρασιῶν hoc
eita paret ex illis eleganter digestis areis. 1ae fuisse si-
minitar secutulum orisinem ultimum vineae Alcinoi Paem vocat τετραγto Ορχατον, dividit in tridis parem, την
τα πρασιαι παρά vin του ρχην Παντοῖαι πεφύασι. Doctis.srnu Date inpius κοσμωτα πρασιάς et πράσα κεφαλαr quorum menti apud Dioscoridetri putavit idem esse.
Adeo veriam est, quod init . ἀνθρώπ α φύντι AD a τώμοτον. Ut doceat auctor esuin mactuum, quae κρ υι, Graeci, ante Troici tempora suisse morialibus cmraratu tre, asseri in messium . quae de Tantali apud inseros supplicio finxerunt poetae postquam veritas eorum. Iaae initio comitti minuti accuset iant, Dei uenefiscio et δια χει- ροον Mosis nodie nobis cognita obscurata est intercino tales ac tantum non obruta penitus Puto namque mmientiam illud poenae Tantilli ut quidem ab Homero Exponitrur, nam Pirulariis Euripides Alcaeus aliique ootae aliter narrant, vestigium esse fugientis memoriae
lapsus protoplasti hominis et expulsionis ejus e parausiis. D Adamo corte appositissime lixeris quod Deus do Tantalo κατατέψω μέγα ολβον ου Gυνασδε κόρω
αταν περοπλον. I tui eiu miser poenas. ULTantale, nullaei renduntu aquM. quae Minminere, fretis Homerias tormentiam intendit, plurimas Diacti rarum arborum enumerans quae βρίθουσαι καρποῖς illius capiti immineanti excitandae tantum orexi Δένδρεα ωψι πέτηλα κατακρηθεν χέε καρπον, 'Oχνα, καὶ ροια καὶ μηλέαι γλαόκαρποι, Συκανυ γλυκεραὶ, καὶ ἐλαῖαι τηλεθόωσαι. orsiun respiciens auctor. Τανταλος D. as Θανων πηλλαττετο τῆς τουτων ἐπd- ας εἴπερ - λῶ ν α -- Θεος, προσιών, καθάπερ ο τα λογα ταν ζωαν τοῖς θαλλοῖς ἄγοντες, τοῖς τοιουτοις καρποῖς, πο uosmαι αὐτον τῆς ἀπολαύσεως Ora της ἐλπιδος ἐγρος
θοι Protulimus locum integraim, quia opis nostrii eget:
96쪽
ω αυτὀ Θεός, προσείων, καθαπερ οἱ τὰ αλογα των ζώων τοῖς Θαλλοῖς ἀγοντες τὰς τοιουτους καρπῶς, αποκρ. etc. e tendum auten noc modo si iidem is, qui poena ab eo exi. eis, Mus. afri μισυ oblitaeos, re ante i ιη jactans. ut qui ecredes turauit ostensi virenssilis frandibui na his fruatur, in Onanino crinendum est προσείων, non M. προσιών ' ianviam idem et ror apud Platonem eo, ouem Atiaenaeus imitatur loco. Ita enim Plato : σπερ οἱ πεινῶντα θρέυματα Θαλλον η τω καρπον προσείοντες αγουσι. Sic logendum nic quoque, non προσιόντες. Θαλλον ve tunt Arculo ): error insenum magno non enim dei storali pod nic agitiar, sed de fronde, quam pastor mana tenens ac iiDinde commovens selienti pecora ostentat: qua ratione cupiduin gregem Gnat ille, quo ludet cun-φre mestus pecudes risinantis pastoris pulcneri inae exprimitur voce πρωείων ante clun fretu pecoris ariens. Quare ita scribi debere utroque loco veri verius Hesychius: προσείσας, προαναι νησας, κήδετο απαγγειλ α'ro τω προαγόντων τα τετραποδα, πη βουλονται τάς - Θαλλους σείοντες με ὀίδοσαν. Laicianus vecto προ κνύειν in ea re usus: Ἀδὲν κωλυσε - τῆς ινος ελκε ιiap ἡ 'αλλα προδειχθέντι - ακολουοεῖν συρ υπρόβατα. Pectules et boves etiam Θαλλψ ali id est ston-vironte, addo commiste est, ut non duuitaveritie. sychrus Θαλλον exponere βοος τροφην sive, ο ἐσθίουσι ει
βόεe pabulum boum. . Sed . pecudum, ut caprarum, t. XIII. Θαλλον χiμαίρα ποσσέρου νεοσκά- Sic esse se inendum hune vetium, in docentias. Atuenaeus eo In libro r. θαλλω χαίρουσιν αἱ αἶγες ' λόπη, ἰά εις κρότο- λιν ἄνει uisa ζωον oneramis eleganter τάτοις απωρισκέπτω συνέπεσθε. καθάπερ προς Θαλλον τα θρέμματα,κα ἀλλήλοις συνήδεσθε κορυβαντιωντες. Longus in Past rati dux sitis φυλλαὀα Θαλλουσαν pro Θαλλον solet dicere. Sequitur statim MN δου καὶ χθῶ ε .. Σαρπη ν
sunt . oui legant i αλωνα. Inepte. aracus Homeri in quinto II iiDi Sarpedon ad Hectorem Masrxciri λιν αλοντε παναγρου inponam huic capiti finem, si nocunum dixero, Eubuli tomam, a paulo post assertur iuesso digerendum sunt enim sonarii integri tres: Ar
γε - μὰν οἶνον εὐδοκιμεῖν ἀεὶ μου ταῖς ἐταψαις τρω
97쪽
ταλαιον ανδρα δὲ τον παλαιον, αλλα τον νεωτερον.
odi vemini est, hos Eubuli ea su Alexide απαραλ--τως pira suis esse usurpatos, possumus hoc exeimplum fisa jicere, quae de furiis Graecorum scriptoriani iam vantur Clementi Stiram L VI et Eliseia Προπαρασκευης I X. Paulo ante scribe, Τιμοκλης ῖοι πολλα iso Aa
Nemo dubitat vinum bonum satagminem bonum en rare, et, ut lo*a aina Galenus, χρης α ατος ἶναι νενωπικόν. Hoc ipsum signiscar voluit Amonaeus, cui riti veteris naturam his vestis explicaret δυναμιν τοῖς
test videri, cur sicatur viniani vetustiana sangvinem generare ἐνερευθη, id est ri bra/ω ut vertunt docti An non enim, quicunque languis in corpore generatur, is rubet aut det mihi aliquis colorem alium sanguini convenientem κατα φυσιν ἔχοντι. Sciendum e st aliud Grae- eis esse ἐρευθης, aliud οερευθμ. Atiaenaeus langui in exino vetere fieri ait non ἐρευθη, id est, o um, sed ἐνερεicti, id est, et henti furari sive vo oraran. Remiliani riaedinem auctor intelligit quem esse coloremonini sanguinis, sunt e messicis qui scribant, ut Actua- nuci de urin. IV. Celsus contra sanguinem semper laudat, qui uber et pessuret Aristoteles in seno corporis ἐρυθρὸν, vicenna abeunt esse pronuntiant. At ille me iciis, unde haec descripta auctori nostro cum Actuario sensit id onii clarius meridiana luce ex istius vocis recta laterpretatione. Porro vertim es ei, quod dixtinus de sis.
serentia vocum δρsuose et ινερευθῆς, neque aliter ista ex-
98쪽
g I. cis Au BONI ANIΜADV. IN ATHEN. poni debere vel uniis hio Dioscoridis locus evincat sermi, entis l. VII de veneno araneoriam: ὀ τοπος, ait, si ρου. ο φαίνεται laod statim ipse interpretatur μετρίως ὐπόρει Θρος Ut valde dilutam rilbedinem nec disse ad inus imtelligere, tae non sit ἐρυθρα, - ὐπέρυθρα, et id quo. oue μετρίωο. Ideo ait Nicander vix in cute patet e vulnus aranei Του-καὶ τησαντος ανουτητα κελος χρως ωνει δμως. Ita seniper accipere debes apiti Dioscorulem, Galenum, et omnino tisicuniae occurei vox ἐνερευθες 'liantiar pauci oes variant, iram vim particula ἐν heat in Dac liotione et similibus; non enim otiosa est, ne-Pie, ut multi putant significationem inten sit sed minitit potitas, et id significat. io dixinius. In secundo Galerii Θεραπευτικης Μεθόδου ceu amnes coloris ponuntur ρευθῆς et λε:/κος κριβως Exalaeone 3 imnaita seritii idem ' ιεινων I. II. -ολίγην τρίψιν ἐτερευθη προς ολ ρον
χρόνον την ἐπιφανειαν ποιεῖν, noditam frutionem ntiricerisentem ad Meve tempus rarem Areddere. ἐνερευθη, noeest, ἔρευθό τι ἔχουσαν, ut loquitur Galenus alibi de re eadem Dioscorides I. I. ἔτι de κάλλιπον τὸ καιάμενον λυ- κιον το κατα τη σβέσιν τον ἀφρον ἐνερευθη ἔχον, σεωd μέλαν, διαιρεθεν δε κιηόν. i. ΩΙ. de nosmate: ζιον δε πεσιν πομηκες ασθενες λεπτον, ἐνερευθὲς συχ3 I. IV. sideritidis solia sicuntur πολευκα, ερευθη, se est, medii coloris inter alvum et restriam Cicero Atti
orat. Sic accipe particulam hanc in omnibus fimilibus vocibus, ut ἔγκιρρος, ἐμπόρφυρος, ἔγχλωροι, item ἔμ' πικρος ἔγχνως, et similibus apud Dioscoridem. In Thein
phrasi lis filo de color. ἔμπυ ὀον et λευκόπυρφον ejusdem
coloris appellationes esse invenias ut scripsimius in Πομstro de colorinus commentario. QtuM ait, vinum vetus praestare ἄπνους ταραχους, omnos inpererrebatos, referen . dum ad insomnia ut contrarium ejus intellimur. vino novo attribuunt medies nam τον νέον οἶνον esse δυσώνειρον, auctor Dioscorulcs. Inter nosti signa recenset Hippocrates το υσκοιτέει καὶ ἐνυπνιαζεσθαι τεταραγμώνα κοὐ θορυβωδεα, in Istro de vel med. Accidit nocium aliis ex caussis turn etiam interdum ex natura vini. aod biberis patet ex superioribus. Eademi ciborum quo que ratio nam et illoriani alii quietem vere quietam asserunti alii insomniis et litis visis pertiirbant Plutarctius VIII. Sympos: υτ δ ὲς των βρωματων νια μογειροκα ταρακτικα - θ' υπνον ὀψεων, μαρτυρβις αραντε
99쪽
mῖς, κώμοις καὶ τ κεφαλ του πολύποὀος Laudat Homerus vinum 1 esχόμενον κανεν κρασιν lio est, quosaealtum apιam ferre potest. Hippocrates Βῶεε no viaiun et πολυφορον solet appellare. κρασις in nocuopiendi Pnere pro aqua suinitur modie contra in idiotismo Graie-eonam κρασι est vinum. Interpretes aliud ni ilicunt, sum Athenaeus , παλαιουσθαι de vino dicitur duouusaeo sis, vel cum si affervatum est, quod κεχρονικός- cant, vel cum veteris vini qualitatein quoquo modo estasseeutum Galenus de antid. l. I. Καλῶσιν οἰ περι αὐrαὸειμι παλαιοῦσθαι το μεταβαλλειν ἐτοίμως εἰς mi τοιαυτπυτμό- των παλαιωμένων Vires autem et calorem a quirere vinum senesci nilo, et scrinitur nio, et notissimime libris modicoriina. Inde natura est vetus sicciam,
alipie, ut loquitia Galenus, ο περιφερδμεν - γος, πάν-raciam γηρα τω χρονα πλην οἴνου, sive, ut in uos, de iure verό cooinus, Ἀπαντα γηρῆ ταλλα πλὴν orpura νιν aae de gigmatum Θεομαχία adnotaintur ad verba Acieme de Dionysii, este προσδιό-υσα, salebitur,
meminerit Horiter esse nae interpretan la. In
sexto autem Ilia sis Lycurgus est, non gigantes, incla seriam patrem cogit praecipitare in pelagiis. Vinuni nugnaui, in piit, μένει ἐν ταῖς εξεσι τῶν πινόντων πλειτον
χρένον. oc me sici dicere solent πλείονα τοῦσώματι δαιισι τροφήν. vem isto loco ipsa corporis sis. Utti ut 1 II. προπίνειν ὀι ια συμμεςρον τῶ πληθώ.χ- του προαναληφθηναι τῆτο M. τήν ἐειν eoden libro ettitur cucurbita γραντικὴ se αεως, pro quo Aetius. τρο- τω σωματι I ωσιν γράν. Alibi Athenaeus γκον pro eodo dixit. Vide l. III. c. V. Non quicqui iniici,rpus admittitur statim fit ἐες, sed id tantum, quod in ali Ennini cedit, partibus corporis assimilatur: est enim veri τροφη αυξητικόν της ὐσίας. Ita ἔξιν accipiuntiateritum niaici dive so sensu. λικίαν καὶ ἐειν in dolo ciu militum spectasse Romanos, scribit Polyidus et nerae tolle epist. XILVII. obitus mi aras pro statura et exteriore specie. Terentio ac ciceroni Loitudo eo
100쪽
σκληρότης. innum vinum. παρέγχυτος πλήττειν την κεφαλὴν, m vilia δε vino. Potalisam
vinum. Sitalca . regulso Thraciae, Perducas, rex
verba Corcyrae . ἰχα Θυμον ἔχοντες. a c
Initio eum ista legerem ΠεMIταλικω, οἴνων φησὶ παροσώτω τῆ σοφις Γαληνος, existimabam, quae de vinis Italiae loquentem Galenum inducit Athenaeus, eadem esse cum iis, viae illis vinis in Galeni seriptis variis locis leguntur auod secus seisiere, Ollatione utriu Uie auctoris postea deprenendi. Pauci enim reperias apud Galenum in nostris hodie libris, quae videri queat huc transtulisse Athenaeus adeo pleraque omnia illius non solum exposita sunt aliter, sed etiam alia. Surrentiniani inuita ait hic Galenus πο πένυ κω εἴκοσιν ἐτῶν ἄρχεσθαι γίνεσθαι ποτιμον. In l. Ι. de antid ista leguntura Περὶ δὲ τῶ Σουρεντίνου τί δεῖ καὶ λέγειν απανυς γαρ τουτ' ηδη γιγνωσκουσιν, ω σχεθε προ κ τῶν tri νάπεπτος. ακμάζει δὲ τοσίτων θων γιγνόμενοe, at τὶ πολύ τε παραμένει πότιμος. Discrepantia est annomani linque,
imo sere sex propter vocem σχεδ4M nili aliqtus Aeat, a Galeno nitis ollan scriptum προ- μων. De quo judicium est penes emissiliani lectorem Uinum noc Suirentinum ψαφαρόν ait lac translatione appellat auctor prinlirer asperam Os naturam et, ut sic dicam, intracta M. em atque indomitiini cujus gratia Vnero marerum a Tiberio, nobilDisappa a C. Caesare vocitari meruit. Proprie
ψαφαρότης sive ψαθυρm ad qualitates acules pertinet, et contraria est ν γλισχρότητι; friabilisn lentori tibi, ns optimi scriptores transferiant ad Ililaida. ψα ον ἔλαιον γλίσχρον maris aquam ψαθυδ dici invenias ab Aristotele et lieophrasto. Sintilis metapliora in voce σκληρος nam vino et aquae tribuitur σκληροτης sume in his libris. neoplamistus in I. causis, post quain secli mentionem quorundam odorum, quos appel- Iat δριμεῖς καὶ σκληρους, quasi excusans suritieni velli, τὐ τις, inquit. σπερ κω οἴνου καὶ πλα πολῖσκληρότης - σχύς Ἀτω καλοσμης. G: lenus de ditar.