Deipnosophistarum, libri quindecim. Ad editionem Lugdunensem postremam emendatius expressi. Accedunt Villebrunii interpretatio gallica et notae itemque Isaaci Casauboni animadversiones integrae

181쪽

eapite et retinendam apiti Ainenaeum, et mnuuendam apud Theophrastum voceu γερανειον viximus. Praeter auctoritatem Eustainii, ouam pro robam . --hit Amenaeus ipse λέγει θε περ αυτῶν Θεόφρατοι Τουδνον ὁ καλουσι τι- γεράνειον κήδε τι ἄλλο ὐπονειον. Theopndiisti locum aliter scriptum rin ent nobis hodie publica exeniplaria Histor. I. I. c. Io. καὶ το δυο ὀὲ, καλουσι τινες ἔσχιον, κα το nn ον κα ar τι ἄλλο πό- πειον ἐμιν ων έM A ίζα Disputat eo loci pnilosopnus ne rassicis natiam aitque, si pro rinlice naueri debeat, qtsicquid sub terra condituri latet cum alia inter radices ore numerranda contra ipsoriti naturam et radicis r. τί- μ εἴναι, tiam in his etiam tuber ouod ἄσχιον vocant et Ningum, et si iii aliud inrite is sub terra gignitiar: aomin omnium nini est radix Vingiam Aegypu non semel alibi commemorat neoplarastus asenium invenies nus iam et simul nitriani est, vestigium nullum in Dacperiodo apparere vocis γεράνε-v, uani reperisse constat deipnosopnistam in suo codice neopnram. Scripsimus i καλοῦ ἡμισυ pro μίσον ex Plinio et scripta lectione: ouae habet statim καὶ το ἐν τῆ Θρακη- γενήμενον στον, non μου. Docti jubent scrinere οἶτον, ex stoeliore inauiunt, eo lice neopnrasti. Scire velim quis iste codex fide p.tainoo nam apud plutosopnum, Piod sciam, ea vox nugis uarii legitur inter genera tuberum Plinio ruber quod

in Thracia, inauntum, non erit aut aerem nominatur

- I. XIX. c. 3. Aerum, de Pro ille c. I 5. L XXI. Aegypti, non Thraciae herba est, sponte nascentium una. Hanc curri vingo Aegyptiaca videntur qui iam confudisse. Ηeruchilus: κιγγον, το σπ ἐνίων οἶτον Ita scribimus cunam 'o Turnebo: nam editum est σιτον et αἶτον. Vides ineonstantiam aut potius, συμφάπιπιν auctoriani, vel certe lidroriam. nitrua Acere ad generationem iuve-

182쪽

et facient optata tonitrua eoenas fores. Obseri a numera.

nalia genu κοὐ μαλλον ταν οἱ βρονταὶ ως ταύτης αἰτιω- νερα ηοης. Nisi milis scribere δε ταυτης της αιτίας αἰτιωτέρας ἀσης. Provenire iuvera nullo satu, nullum est dubium se inale tamen aliquod principium esse illoriini. ex ioriandant' senteni sic robat: ἐν γουν τι αἰγιαλωτων Mιτυληναίων ου φασι προτερον ιναι, πρι η γεγομένης ἐπομβρίας το σπέρμα κατε εχθν π Τίαρῶν Psi. nius Quibiudam loras iareepta ridera riguis fertintur: αι Mitrianis reton nini, is exuu ιιone sumsitam invecto se ut ui ab Imricolarae collis nomen inuninentis littora litylenaeotaini. Eum collem assiduis imbribus aueti sus si lavstant, indeque praecipitantes in plana impor in terrea in sit perlicier secum rapiebant et simul iube. ruin την σπερματικην αρχην id est, in illi terrae ama. mira ingenitam gignendi itineri . cum generationis distinctae species sint των φυομένων ἄντομάτως et των ἀσπέρματοι v ille tur historriae nimus a toriri bare voluisse hoc argumento esse aliquam et ex semine tisterum generationem. Non negamus, eorum quae teio oriuntur, eam esse naturam, ut et semine piraveniant et ne semine is de truderi dira noc non prouat Iaperior nari'atio. Verrum liae alibi viscutiuntur a nolsis accumus. Hodie disteriini genusui Hai in hortis coli, non nescinius sed non illa vera et γνησια tubera Lyncei Samii vecta metri ninitia ueni. Scitum est quod ostrea vocavit Matro parodus nisera moris isto versu: οπρεα, μεγ-xa Θμβο Νηρηίδο γνα Hegesander Delphus quid in tellige dat cum scrideret Eλλησπόντωur εινον γ

ego nullum novi nisi piscem. Miror tamen, interlectum esse piscis nonaen duobus φυτων nomininus. Glauca pud hiΣotomos eroa non m est. An inde sit γλαυκίσκος hoc loco, non adsurde quaeri notest. Prior interpres stridit ura θύννον, nova prorsus sente nita sed oppido in. certa: nam licet concederemus, quod ex Aristotele magni auctores asstrinant, Gynnum in ponto solum foetis-

P. 29izare, tot tamen mari nostru nynnos reperiri cereum

est, etsi mriore alibi aliut minore copia. Porro ex acre natum pro vernium, indicant sequentia verna: αυ-- σιμίδου Γρημειν, μητε αρ. μητε φίλους υνο δι ιν ιυμ- -rarran, w-iem reqtie ainire. Alini quod sciam, paroenavini istam non leges et ni laoDe parum

183쪽

aeonstat de vera m lectione. Nain opia enim rapnixo a tirim: Nepω er nepι amici'. Sed nicinumque variani lium nam interpres Natalis legit μγ τε Σμ. perplacet lectio, alteram tamen in omninus nostris libris inventam non damno. merdant tuberibusramminis gustratus. Item aliun venalis. ἐπιμήνια epimenia. θMagi facultares Cou- Iea λογενης vel υδογενής σέσηλος α σέμελος.

In apparitu Distationis recensentur eonvivatori nostro Municite. Negabat tamen Galenus incis de semili alim, reperiri aliquem posse, qui urticas velit esse non eostent sanie, quidem maxima. Sed ingeniosa nimirum nilao et artifex parare sol etiam ex aculeam mollθm v luptatem. In superius allato coenae Metelli albo unicaerion stantis emetae Vulgo pati peres et magi nomines urileis, ut caeteris heitis et oleribus, vitam toleraban De Aristopnanis loco vide libro sequente. De re ασπάραγος sivo ασφάραγος nemo nielius neque ulwrius G leno in II περὶ τροφ ἐυν et t. VI. si i medie. Explerisque nectis cauliculi, quos asparagos vocariint, s lent vere pleno εανθώυ, ut loquitii Atiaenaeus id est. Num pere et oras prodire impoliente geri sinamsi l. Hoe Graecis est σανθεῖν. Nam fere interpretari, et accipere pro πανθεῖν, inscitia in ra est. An etiam, eum leonius in medicorum libris exanthemata ἐμυθυσα visorus vertendum censuisset erit litus adeo medietasyBrassurae asparagum proprie κλα quasi κυημα, ait Gale. nus, nominaruinte Attici, ut Attaenaeus obso vat,

184쪽

nientissimum. Nam gereninatio plantariam sine impeta non peragitur qui quidem tantus est in moris, ut etiani Mepitus eriam pentis lina nocte germinationis sit ait situs. Hoc docuit nos Plinius contentias ira instituto suo exposuisse το τι. Ad climus nos ὀοῦ παρεργον τ διοι. Caussaenina illius strepitus effectrix est spiritus comes P.13o perpetuus Onanis palmis germinatio autem patius instarnabet. Vere Artemiclorus l. I. παν σωμα τίκτον πνευμα ἀφιροι, omne corpus, quod arat spiritum nruar vel fatum Imponunt nobis, qui comparant cum Atlaenaei

bvsit. Unde vero vellam nanc lection om nacti sunt Displicitit, puto illis vulgata omnium librorum. teni nos admonerent ita se pro sita liui sine emendare. Sed, o dene amo correctionem suam non clamant: est enim tam salsa quam piod salsissimum salsa etiam Issoriri, qui ex Geophrasto et Plinio ponesidia legi ju-hent. Nugas hominum Verum est pimenia Asromini vivisnia voeat munuscula, tuinis soliti illi quot mensi-Dus Romanorum proceriam gratiam demerem. ἐπιμήνια Graecis ensis urenstrua vel nun rara ut loquitur Cyprianus. Arrianus clifferi Epict. l. I. c. 7. ' - τουτο ἡ γυνή

καλω εἶπεν. η πέμψαι θέλουσα ν Γρατίλλ Πωρισμένησο πλεῖον - ἐπιμηνίων. initii et Polybius in legat. Dagni CXIV. Sed et Latine scribentes usi. Haciades in ossis Epimetria xenia quae iantur perfluxuus visu Gildasipiens de excissio Britanniae Igitur tauro

Inrantra. Scripsimus αμα το εορκειν κω βλατάνει exm,ris melioribus et Eustathii. Doctorrum viroriam eme datio παρα το ἐξορμα aliena si a vero. Nam ορμενος non deducitur ab ορμῶ, se Labaoω. Inde νος, ex εὐ- νος κατα στολη κολαναδοσι τοῦ τονου et per syncopen ad ροu ος Paulo ante scribe εδεκκριτώτερος, non εὐεκκριτικώτερος Asparago mouit acrimoniam sicnt medici ρ σμην δυναμ ιν sed laedi asparagoriam os renes vesicam alibi legere non memini medici, contrariosne ullo insigni calore aut frigore quae sunt ραπικατα- σα qualitates siccare as tragos scribunt. Subverobar.

185쪽

LIB. II. Ap. XXII. Issis Aenaei ve su , Η τοσουσι raro τρέφει κοχλίας κερά-

secuti sumus HSS. vestigia. Nam ex conjectum prius seceramus αλση vel αλτη ρ. Cocliteae et restres in sylvis, in vepretis, in ortis et udique sere generantur Natae in Ligusticis Alpibus palmam obtinere creditae. In riplio conviviali dicitii ὀ κοχλίας λογενης, μυθώυM. Ut in versu Sympnosii de nave Longa mox v si v fr his e flιassiae. Scribebam ali litandis non a laesa coriectura ογενηe, ut in pne versu de Mose, reeensente minem. ω λόγος αρχαων, - δογενὴς αιταξε. Vetus opinio sint, et cocialeas et gerenios cum aqua pluvia cadere aut ex illa certe generari quorum neutrum placet neoplarasto. Pluvia enim acua, ait ille, p. 33 non generat, sed ostenilit Aristotelis qui affertur

locus dicitur exstare ἐν πέμπτω περὶ μων - Optima libri

habent περὶ Gων μορίων. Sustulere vocem μορίων, qui animadverterant in libri pari ad scripta verba nona periri. Sunt enim ex III de gener anim. Integram lo- Uini adscriuam, 'rando sententiam imperfectam ni le-etor inveniet μονον των τρακο/έρμων ἐωρατα το των χλιων γένος. εἰ δ' ἐκ του συνδυασμοῦ γένεσις αυτων ni , - πται κανως. De voce μορ- in nritismo licitationidus quam ubili MSS. morescus asseriint l. VII. plura dicemus. Additiam est , cochleariam quandam speciem σεσί Dclici, Lacedaemonios vero in torum Ocn-leam vocare σέμελον. Alii grammatici nae aliter trit-dunt: parianis enim cochleas dici σήλους, simplicuervero coctileas appellari τεμέλους. ehaenius σέσηλο κοχλίαι, άκωνες. Idem σέμελος, κοχλίας. Viderit vero Apollodorus, Iam verum, cochleas quasdam fissis κωλυσβεωγε appellatas. Ego existimo contra rium esse verum, et, κωλυσδείπνους qua serius ad condi nam coenam ventitarent, et moram secerent diligentaribus, ios vocabant τρεχε3είπνους, conviviali joco di-etos esse κοχλεις, quod cocnteam vincerent arilitudine. ait ille apud Plautum. Plurima sunt noc genus συμπον

ταῶ -Iσμαπα in scriptis veteriini. Suspicio est, scripsisse Apollodorum in explicanda origine iijus vocis, ortam Videri a κόχλω, verso antiquo idem significante, ac υρ

se, rora: ut ora. το υτρέφω. hae sunt grammati- eorum ineptiae σώαν primo, deinde κοχλειν sienim, quod non recta procederent, sed per gyros. παρ' 34aqκοχλία λέγεσθαι κωλυσδε,νους. Haec aut sinsita

Apollodorus quae lacta negligynturo properanter ne.

186쪽

Atlienaeus, sive breviator.

Mos fori ueniensium. διαγράφειv.

rimis versuus, ou i in sermone de Dulbis ex comico Eubulo proseruntur Herculem puto noc voluisse inquimini diligenter nomines delicati et απολαυσικοὶ quaenam sit cujusque cibi natura ecquis, si servens comedathur me. tius aptat ec*iis si frigulus; quem etia in tepentem Praestet esse At*i no pro De noste id vero putant isti malus quam Troiani cepisse. Haec nos ita divinanius: nam sententia imperfecta est, ae pirape intorsecta in istis: Θερμοτερον . 4 κραυοξτερον. μέσως hχον. που ἔσθ' P. 31-μεῖζον η ροίαν ἐλεῖν. Fortasse scribendum ii κροι- ρωτερον. Scin us , tostos AEn κραυρους et κραμβαλέης dici, is polita contrari junxit, non affinia. Scribit alItem, comicum Εtibulum de tragico Euripide mutuatum esse hunc versum Τῆτ' σθ' ἐκάς μεῖζον, Τροία ἔλεῖν. an in Andromacna iIripiclea Menelaus

σσθ' ικας μεῖζον. Προlsu λεῖν Tertio versu negat deliti artim vituperrator iste, delectari se καυλοῖσιν σιλ- ψίω. Non omnium olerum catiles a se rejicit Hercules, sed eos tantarin qui a sectae Apiciana nominibus sole ni expeti cujusmolli erat in primis laserpitii catilis. Versa octavo σὸλοικον κρέα μέγα recte interpretantur 'u' earnis nent in inelegans aut sereniaili. σολοικίζειν simpliciter posuerunt pro ἔ-- νησεν, λοιπον pro inepto et vituperabili. Ἀκροκώλιον γεννικον ver

non lixerint elegantiores: κῶλα dicuntur inuiomine bro

187쪽

estia et pedes in briatis ant vires et postoriores pedes. κρο- καλια in macellis et culinis extremi sunt pedes mactatariam victimariam ouare Aristoteles et Heraclides Tarentiniis pontini illa inter cibos αυξωδεις abentesque aliqirid ολουμμου κή γλίσχρον Possunt etiarii κροκωλίων appellatione intelligi omnes, unde praecisae του Iusta partes Xtisma itinus vescuntur ut aures, rostra, et silmilia Galenus vocat τα κρεα μόρια των πεζων ζώων. κρεα inquam, non ακρα Solet enim Hippocratis vocent illain ustirpare Iura III de facilli a lini. De peditnis sere accipi videas Itaque ut pedes, sic κροκώλια alia vocant rIσλα, alia ἐμπροσθια quoriana ippocrities meminit III. διαρ Gaza apud Aristotelem primus vertit trunciuos Celsi imitii-tione Glotarii auctor interpretatur κωλεον, de quo in. Da l. in In Glossis scribitur: Drangulus. κολοβος - λεος. Scribo Immeatius, κολοβος, L. κωλεος. Illud ἔν. valet νιοι. . Sic alta in illo libro Caelius Aurelianus

crura porc na Vertit. - ei, in Plit, κροκωλια - - et erunt. Sed idem alibi ακροκώλια sa epe vertit vis vlν orarum stinuisitares. Deinde legeriant interpretes cum o sitis σωκου, vel γεννητικον, quod e vetitone patet, animιβ. Scripsimus nos vere γεννικόν generosum id est grande Aristopnanes: ἀ γεννικώτατον κρήας. n lial es X pra

nit --α ἰσχυρον, μου κατεργαζεται πυρὶ,-- nesti sibile seriter Malim ad quantitarem resereo, et magnas carnes intelligere. Sic apud eundem En mi Cul γεν-

μαζαι sunt andra maetae Eustathius quo*ie sic interpretatur, cujus doctissimi viri auctoritate suspiciones meas confirmatas vidi libent r. Sic illo υνα ταφυλὴ

ταχα μεγαλη ' in κα γεννικον κρέας παρα τα κωμι- κω τὸ ἀδρον κόμμα. derri comicus vocat alibi νεανικον κρέας, ut docemus I. IV. c. r. Scribo Μωατα τρία. Sic omnes membranae scios editum voluimus. Auctor est Suidas, Xenarchum, poetam comicum, arularum esse Butalioneis Athenaeo I ΙΙ. Videtur Suidas respexisse p.r33. eum Xenarchi locu ira qui super bulbis lati latus est. Ita. que scrinam Ξέναρχος Βουταλωνι. Primus versus Xenam chi est nypermeter. Sed legendum ex optunis membranis: φθίνει δόuος συντατοισι δεσποτων κεχρημενος Τυχαι Scio, vulgatam τραφὴν legi apiti Eustathi lina λ. χ sed nos Eustathium non elalinur Trium postremorum ver silum dictio prorsus aliena est an nuntili comicorum stylo Nondunito de industria poetam tragica et anapiillata loquendi

genera usurpasse, ut suorum aequalium tragicum aliDeni

188쪽

dithyra icum ineptum irrideret: iacia vid mus ab Aristo piauus et saepissime sera et semper urbani inae. o.

Iyluri vocat φλεβος τροπω ηρα, quia colorem mutat.

Alius dixisset τρεψίχρω- u pro corpori aut color e

corporis in tragico erremus, non in coinico τροπωτηρ*ro eo, qui suDinde variat et mutat et novum et duriim znam aliud longe vulgo sonat vox illa. Pori , listingvirndum Φλεβ -- τηρ πουλυπουο αλκ βροτῶν siλεκταῖς ἀνάγκαις, της τροχηλατου κόρης Πίμπλησι λοπάθος τερνο- - τον κύτος. Non potest illes , quanta lux assulserit te- neuripossissimo loco ex unicii distinctiuncula suo loco reis situla post vo rum ἀναγκαι Retia appellat πλεκτασἀνάγκας At τροχήλατος κόρη dicitur patina fictilis, ali sons clara . si gulinae rotam. Antimaui laoque in Pa

rasito cacabus appellatus est θρέμμα καρίς γ γῆμ. Mur, ita , e rere taminis. ii in Carysti Euboicae figli

nis erat fictus. Faciunt nuc quae L . c. 7. ODserva.

nius. Plato in uti l . . nominem Aegyptium vocat θρω- Νειλου. Sanerimini poetice ut alia nullii in suavissimo illo scriptore. Dio Oirysost in I VIL πομο-

βοσκοι εν πολει τρέφοντα κή σκουσα τοιουτο ρωμα.

Μυτοσυερνοσώματον patinae avum, quod prae sua magnit line et pectus et co*us totum vasti polypi cape ret Quis in comico non miretur id vecti . Noli vero dubitare , traditi, istis vaecoritet aliquem poeiana, ai' veteri dicto fiden fecerat: νους κ ουν Κωταυ ο . Arricnem . veruina scribe: Ταῖς τ' αλλαμ- παροψοι. Heraclida Tarentini vecta mutilata lant, ex antiquis Imbris ita supplenda: δοκεῖ σπέρματο εἶναι ποιητικα , διὰ το πολύτροφα εἶναι, αλλα δια το ὀμοειδεῖ ἔχειν τα πρω- τας φύσεις. Euli tu, comea re ovum Ieraren multiplware via ἀμων, on pria multum aiunt, δε quia sin Imnimini

habent natura ranstumionran primam mens auctoris non

est hic obscura in sequentibus obscurissiima saltem mini. Non enim intelligo, quasnam naboant uidus coctilenova τἀς αυτάς δυνάμεώς τω σπέρματι. Scribe: ἰλευκοὶ, χιβυκοὶ σκιλλωδεις per vocalem quartam in prima syllana. uiuortina et squillae similem in multianariaram esse sciunt rerum naturae conscii. Ex lana Dulis Dorum lanigerorum scri Dit neoplamistus soliti υφαIνεσθα πεδιο sive ποδεῖα. Idones Graecis ποδεῖα nuncupari, eis p. 34 mesam ignorati Plinius vertit ex qua inpicia est ασκε quaMam confriunsvr. Si illi udones, quibus loque Daturaneonhrastus πῖλοι erant coactiliariorum industria

189쪽

Ian. I. P. XXIV. I eoaeti, ut videtur existimasse Plinius, abusus est philosophus voce φαίνεσθαι Impilium erant et Cilicii udones, de atriis ira ii Illis: Non hoe lana seιι , M osenuo barba mariti. Ombis poterit ponta latere sinu. Sed haec sunt aliterius loci. In extremo sermone de bulbis των συμποσίων Ἀριγραφων του βολβους verte eis nuturarhubos erectio Uen, Et Περιγράφειν δεῖ σν πολλήν βρω- M ine in cnseo portet viam ciborum Fora Attici vectum est περιγραφει pro o/6ιnere, an erra. Credito res cum nomina sua extorquere non poterant in corpora saeviebant. Pritna poena erat a lammo sit eietatis euntii, quo vellent. I.OmIn enim cireumscribebant, unde illissa non erat exire ante redditam pecuniam Hesycnius Περιγραφον ' οἱ δανείζοντες τοῖο μὴ ποδεδουσι τ αργύριον περιέγραφον, κοὐ χ υπερέβαινον, ωὐ λυτην. .ego πε- μιγραφον τοπον, ο ὐχ υπερέβαινον, ἐχρω)λtri an , ni magno caligero, qui elegans vertiam χρεωλin si hie seliciter reponebat. Inde igitur πιριγράφων πο vos dies coepit ira velut ii te ι ratio seri carcere ab amis .

Ita accipiunt διαγραφειν Gregorius Palama ' ἀλλ' - μν τωῆτο Dχιαπαφε της τοιαύτη μγεγεώς, ηεοί νοθον ἀποκηρύττει.

Turdomin Aetani ad Epicnarni mentionem scribit

σάγους κιχηλα c. Ubi scribendum ex melioribus Eustathi libria ἐλαιοφιλοφαγκς. Aniant enim tum olivis, O la.

190쪽

mpo es populantur, ut Miter agrorum calamitates nonio. serenia ista censeatvi . Ausonius': uialis Pirenae opul

doriun ἰλλά3 nonsinat ex Aristotele Atnen. Hodie in libris Aristotelis λιας nonniae scriptiam est. Iam olim pliilosopni locus illa ancipitis lectionis fuit. Nam ἰλιασtuetur Hesycnius, uiae Eustastitas Homeri poenialium quiadani orere uia suisse inscriptum reseri Amenaeus, quoniam poeita pueris illud canens turdis praemium sese

in pactis,pnventis. De no poemate vado L XIV. m. hi, minit etiam Herodotus. De cedulis aua ex Alexandro Mundio narrantur diveri sint omnia a nilosopni plasmtis Alexander licedulas speciem aegitnallorum sive paroriam Aristoteli et aegitnalli et ficedulasseclas sim tae sunt avium quae vernubiis vescuntur Myncius duo genera paroruin statuit Stagirita philosopnus tria etsisi reo ponit. Jam in nominidus ipsis nisu suine. Danusquam in Aristotele nientio nam Maiae, de duo l. VIII

nishor. inter aves noctumas et ἐλέα, cujus exstat nimstoria l. IX. c. 2I. alius generis est avis. φίας incognitum philosopno nomen ut et πυφφίας Maod docti stibili Dunt pro πιρίαe Aristoteli tamen πυέκλας cum ficedilla et melancorypno inter aves σκωληκοφάγους recenseriar. In Alexandri vernis onservamus nare: υφ' οἶ-ἐλαιος

κολεῖταὶ . I cir δέ- rstae, συκαλὶς , τα ακμα ντα συκα. Si haec vera lectio eadem avis pro divere anni temporibus diversa nomin nauebit, nequo fice ulli suum illud nomen peremisit, sed paucorrum tantum erit mensium in anno. Hoc mini videtur adstardum prinisterea su*ectam nabeo drorum fidem es dista vecta aliquo reor nisi fallor explenda συκαλk, Παλίσκεται Ἀτα ακμαζ τα-- pro Κωκλο mox seri-hendum sonasse 'Εφιππρι uta. IX In primo veri Deἶς νομίζεται recte meliores libri omnes, non ονο ζετω. 1 constat Graecorum Ampludronis Romanorum Νωminalibus naisse amnia: proprie Muφβρόμι. sies est lustrucus quo die noniana imponi solita, ex Suetonii Nerone clarum. In tertio scribi provo, ut est evitum. ψειν τμα α φάφανον γλαωμένην non autem καλιισμένη dieantur, quae nuente sunt λαμπρα, ut oleum et oleo

라틴어 텍스트