Deipnosophistarum, libri quindecim. Ad editionem Lugdunensem postremam emendatius expressi. Accedunt Villebrunii interpretatio gallica et notae itemque Isaaci Casauboni animadversiones integrae

201쪽

quomodo attenuent. κινάρα, κυνάρα. Scrinor

νησιωτης.

Striinis comicus: Πρασοκουρίδες αῖ κατ' ευφυλλους Da κη που πεντήκοντα ποδων ἴχνεσι βαίνουσι. Tolle vel xata vel ανα in βαίνεται hadent Prasocurides a tondenalis porris nomen invenerunt, rasi porricidae et aeque hic licentiam ullam poesicam agnosco. Apparet ex noc loco, finiisse id insectum esse errucis et tulit auos μυρι,ο χειν -ας ait Dio Chrysost in orat de otio. Ideo ficti κλοι rentumpedes Latinis. Diopnanes in XII. Gempon. vocat animal φιλόκουον, et in finio semper veriari scribit Plura de no animalculo apud Aristotelem et Theophrastum. In extremo scitia σελινων vel σάλιν δίων, .14 ut simile sit praecisentibus. σατυρδίων et Θριεικινίδων. unam noster ex Nicandi βρένθ. vocat, Hesychio est βρένθιε. Ad istam lactucani occisus ad apro olicitur Adonis cum eo confugisset. Sic enim siet scripta lectio:

ο Ἀδωνις καταφυγων, non καταφαγών. Confirmiant sevientia ἐν καλαι Θρβακίναις κατακρύψαι. inctu mvocat Eunulus νεκυων βρωμα, mortuorara inum. Quae superstitiosa opinio adeo in animis notanum inveteravit .

ut ad Augustum principem multis esset religio vesci l enicis teste Plinio. τετρακίνη esycnio non noriensis est lactuca, sed sylvestris u lactuca a tu in multis

Plinii codicibus dicitiar: ouam lectionem qui tueri conanintuti faciunt inepte. mani ingens discrimen est inter astytidem et astylutem. Et astylusis et eunuchi appellatio cultatem ψυκυ- lactucae testantur Galenus non dunitataffirmare suem lactucae tam facile tolli aliquem posse, quam cicutae III de iaculi sinapi med. Dipnisi sententia st in commune de nividus oleribus, esse illa ἄτροφα, i επτυντικὰ καὶκακόχυλα Non alere, uenuare, maluminpresue minerare. Reclamat medicus interpres et in peritiae accuset neque enim attenuare, quae frigidi sint et numida. Idem tamen satetur olera esse ατροφα P

202쪽

Cocliti des. De nis ad i. VII. Hoc autem voluit Atnen.,

PIRITIM Tham per ι κιναρα alii appellant, Sopnoeli dictam esse per υ κυνάραν. Galenus scribit priores Cin: rat Iluncupasse δια τοῦ κ καλι suos aequales amore novitatis Aaτου Aperte Galeno contraclieit Ainenaeus non O-

Itini his verbis, sed etiani paulo post, cum ita striin. etiam Sopatrum Papni una, qui temporidus Alexandri Magni vixit. κιναρα ὀνομασαι lao perti in vocem extulisse, non peris uuis ille est Nesiota semiptor luci-sIgtas de quo noxa Καλλίμαχος αὐτό το βιβλίον ava- γράφει Νησιώτου. Ita omnes antiquae fidei linci. Editus siserat a Calliinacia Πίναρ παντοδαπῶν συγγραφέων. In eolior videtur contra receptam vulgo opinionem scripssse, liorum, qui tunc tirmporis in eruditorum manibus versi- Darii laoc indico, καταI Mιλησίου περιγργησις, non esse Nilesii verrum alius cujus lammeminei nominis insula

ris id in νησιώτου. - quis ille, aut crias ninitentia reperio. Hecatae ex veterum monumentis notinula duo altεet Ah derata, alter Mi ius. Scribe drinde: οτις ἔν τιν ἡ ποιησας. t κα Σκύλαξ δὲ ξ Πολέuων γραφει, εἴναι Mox ορος παρέτειν του ποταμῶ του 'Mη. Quae paulo post asseruntur, commentariis Didymi in Sophoclis noenicem, paucis vernis complecti conatus est Hesycla ius in voce κυναροι. Sed properavit vir Geuissisimus cuni illa scriberet. Ait Enina κυνα ξυλίνη τροκυνόσβατον ὀ Θεόφρατος λέγει. Quali salsunt hoc sit, ea 34s ipsum Didymum testem cujus reba nouis Athenaeus Conservavit. Nunqtiam neopnmistus, naturae interprq, CVnos Datum appellavit canem ligneum, sed Pyraia, mi nistra του λοείου θεου. Mirum, consentire omnia neophr et Atlaen. etiam manu exarata, exemplaria in laac lectio' ne καρπον ἔχει cynosnatus παραπλήσιον τῆ ροια ' σμιcium mitim malo piιnuno. t ἔχει ἡ το φύλλαναγνῶὀse' uino folium uiri Ari Plinius, ut doctissimviri odservarunt legit παραπλήσιον τῆ otii, et το φυμνιχνῶ opponamus posteriori praesertim emen

dationi, non desunt nouis sed ea malumus ait neoplara stum. Nunc, tu ut instat agamus, Epicnarini testimo'nio probat a Uaιπινολόγος . ac in apud Sicillos inter estu lenta locvix hanuisse. Qiuod de Ph nia non semel quesu sumus omnia illius corraipta esse in his libris, idem queri licet de Epicharmi pii uetral nigra agmentis lauic operi in te sertis. Non pes, non caput, non vestigium ullurn d

issis sanum i si aliquis oriat, Aesculapius, qui

203쪽

ironia et desoeli ulcera nobis sancti Interea Eeeatio. his clinici nedici vices obiro Epicharini verba ita scri ιhuntur etiam in pressiatae fidei libris: Mήκων, μάροβοι,

τραχέες τε κακτοι Τοῖς ἀλλοις με φαγεῖν ἐντι λαχα-νοις π το πιον αἴκα τις ἐκτρίψας καλῶς παρατον νιν,

o δύο δειν αὐτὰ δ' ἐπ αὐτου χαρέτω. Quis ista intelligat πο, hercule, arento. Si ita scribas, omnes facile intelligent: ήκων, μαραβοι, τραχέω τ κάκτοι καν ἄλλοις Κακτον φαγεῖν έντὶ λαχανον εἰς το πῖον αἴκα τις ἐντρίψας καλῶς παρατορ νιν, δύο ἐων αυτος ἐπ' αὐτου χαιρέτω. Pupaυμ, uteretiu, Quorei aut Masio loco enerum olus tires risere. Quem se apposuerupin is probe intriti re, suavis es iis res valeat. το πῖον, ut Munis metie, de omni genere pingue sinis et κνισσης, oleo butyro, adipe et si libus Carditos sive cactos

Siculos, nos vocamus artubatis, vel potius cirrisest namariti hau sunt cynarii bifariam mensis inserebant vel per se, criidos, sine ulla omnino σκευασίφ, vel pingui madentes otia aut butyro unctos. Hodie uterquo mos ab antiquo manet. Ego vero assentior Eoicnarino cactos parratos et conditos rudis et incinctis anteponens. Duo loci in unum erant consu si, ut iaepe alibi Sequi itur alius locus Θρώακας, ἐλαταν σχIνον, αφανίδας,

κακτους. Doctis placet: ἐλαταν σχοῖνον abireran, jun cim. Sed omnia exemplaria probant σχίνον. Quin ego alteraim potius vocem coiTion in censeo. Nam quis. Iocus abieti inter esculenta Scribo ἐλαειν, σχίνον' oleam

et quiliam. τρο σκίλλαν ait Plutarchus in Pericle, πωοτε κα σχίνον νομάζουσι. Cratinus in Thrauis Periclem σχινοκέφαλον appellavit quod scillae inter bulbos nobilissime caput haberet simile σχίνου, alias lentisci. in condimentis usus non iacile vixerim. Postremo asseruntur ex eodem Epicharmi,hiaeca ὀέ τις αγρόθεν σοικε μαραθα καὶ κάκτους φέρειν, ἴφυον, λαπαθον ὀτότυλλον, σκολιον σερίδια, δρακτυ

versione. Initio scribani lubens: δέτις αγρόλ ηκε μαραθακή κάκτιυς φέρων venis ure alimisen i ne careos ferens P. SIpnyum inter bulbos ex Theophrasto notum qui ex Plinio emendant tiphyum, altiliant Hesychium: φυα ἡ λυχνὶς ἄνθος ἔνιοι λαχανον, Ἀμεῖ Ααβαντίδα καλουμεν οἱ δὲ ἀνθου αγρια των σπειρομένων Vel ου σπιιρ. Ibi velini observent rei herbariae periti quid appellet Iavan -- Lα- vendulam opinor, intelligit, quae tamen olerace generis non videtur e . tost man nescia pilari semia

204쪽

eec ejus sontentiae. σεριο x nabetur in MSS., non σηρδια. imo Δι- recte Dalec secit tracolidem. In sino scribo καὶ το ὀνόπορδον Nam quod on porcli ni arviat genus esse doctis placet, mi auctore suam ωntentiam notiis prohali tinta desinae oriri conirnentariis inveni . onopor tum esse ἐλεινην, quae herba murillis est. Nican. ita Graecus interpres plura illius nomina commemoriit. nulla tamen istius facta mentione, a Tneriaca luisti καὶ κλυβατιο, καὶ σβηρῖτις, καὶ παρθέναν, και πεμμπιον παντα ori ἐνος φυτου. Epicnarini locos se*riciis

Philetae dulicnuni Γηρυ πο ' νεβρμ απὰ ψυχην - σασα, ξείη κάκτου τύμμα φυλαξαμένη. Hoc vult Plisse. tas, hinnulum sive innuli ossa apta esse ad lyram, si

modo caverit sibi vivus, ne a cacto pungeretur. Ex onsibus ninnulorrum idias sacere soliti veteres, O Rcta P Iam Tnebant reliquos Graecos id loeuerunt, ut resere Attae. napus l. IV. Atlae loruin taec filiis opici io, ossa hin nuli quem cactus pupugisset, facie, fi l 'ra esse inepta. Ηes, cnitis: λακτος, Ἀκανθα, tv ηι , πληγν νεβρος. ἄχρεῖα σχει τα si εἰς αυλίς. Repori etiam vetus scit Gistion in optimis et antiquiss. οὐ lao loco a criptum rata δ νεβρ, υπο της κακτου πληγν. χρεῖα τα ςα εἰς αὐλους

ἴσχει Quid jam isto Pniletite disticho planius y Sequen4tit x Tl a de Sopatro Paphio an exposuimus Ptole. maeus rex Aegypti, plIilologus insignis, inaram lotis it aculeatan , neque aliter edulent, inuat demptis aculeis. Ait enim καὶ ημῖν προσέφερον φιλῶνος των,καν- Θων. Ex hoc loco probare nititur Eustathius, aliud Cinara in aliud Cactum quia non sit adeo aculeata cacrias.

Iae, inquit Athenaeus, Semus secerat mentionem. Illo Minus Delius, scriptor non lacelabris famae Cinamina insulam σκληραν, καρπον καὶ φυλε-σθαι κακην Gy ris parem, ex Plutareno de exilio trabemus cognitam. Do palmae cerebro omnia vulgo nota. Νίκανδρος Γεωρητική scribunt veteres, non Γεωργικω. Et ita allis in locis. Illud venustum et παροιμιωδε in sine libri: όεομεν ἐγκε

205쪽

ANIMADVERSIONUM

LIBER TERTIUS.

Casi acti reum Magnus iber magno malum. Grammaticiis prio philologo Coronae exiba Aegyptia Triplex evus fabae surdisas. διαφυσεις. φλεβες, fila διαφορον, pecunia Proverbrum expluatur: ον σικυον τρωγουσα - ,

τικος το βιβλιον Ισον ἔλεγεν εἶναι τω μεγάλω κακω. stirpis regiae poeta omnibus noto. Grammaticum inpellat propter humaniorum literarii in pissessionem. nec et sapientesim scisiscrimen ἀπο- statuunt inter grammaticum et philologum: Usus loquendi apud multos contrariam obtinuit. Italae aeriam, Graecis nonnulli inter grammaticiun et philologum aut criticum non distinguunt. Hoc senia separabat Pluto Judaeus mi γραμμα-ν - πη γραμματι κης, si ut liximia in commentario nostro deeritica Positam vero Calliinachum hic intelligi, distitandiini non est. Constat. Hoetiisiint in virum calumniandi ansam invidentibus prae, mulse quod nullis iidem, sed brevia carmina inieret. Ipse de hac malevoloriun calumnia con*writur in Apol.

206쪽

p. 43. ex noc flores ara σωυος ἄρα esse ψυκτικατατας. I ripli aeianae nutus utilitatem disert explicii poeta. Prima esssoris ad coronamenta secunda Doriorum, matur tru em ad epulas tertia rassicis item ad edendum ex Fiem .

207쪽

mraculosas ovibu , diu e veteridus esse visas, ex iis

iure colligas quae stridit Stravo de aquis Aedesii l. I.

Miraculum enim non, ut quod nauet perspicuam caussam nariualem. διάφορον pro certa pectinis accipitur in 'istis: διαφορόν τι ίταξαν διδόναι τοῖς πίνουσι. Ad Theopnr Cnaraci earn vocem exposuimus. IUverbium sub sinem noruni excerptoriis commemoratum, Τον σικυόν τρώγουσα, γύναι, ταν χλαιναν φαινε, μαι nerem edens, O mutier.

uan texe quotmodo ex Arist. interpretati sint peritin sini rei nernariae medici non me, Frisedam ejus Ducitis iacvitiitem et Veneri noxiam pium in sicari veterino dicto. Non neganuis, et cucumerem et peponem frigidum sortiri temperiimennina a ae αναφρόδιτον ' malini tamen ocimvernium aliter interpretari quod intermisticos actatum existimamus, ut alia multi ad rei familiaris curam, non disciplinam monim pertinentia. AdmoneDanriar no dicto mulieres, Mariam operii vestes olim confectae ut cum erit maumas, σικυος, de nyenaeeogitent et parandis sensiliae niveritis vestibus, cujusnu, si est laena Viri cicuta attendissent ad vocem χλαῖναν p. 349. aliam interpretationem nostrae uic non ritetulissent aliae inpliciussina est, et, nisi salior verissima. Nunis mi&in Graecis aliud significat nomen Oc, uani nyeniale indumentum Ut in alio piraveroi χλαῖναν ἐν θέρει

sumus interpretari. Assecta aestate et incumis estia et pepo. Huic ritecepto simile est: αἰτη κο Θέρμι--ματος Ain ἀρις Quo admonentiu matres lamiliariam,

ut lacernas omni tempore suis paratas abeant nyeme

propae mms, aestate propter instres et alia aeris incommoda . Affine et illud θύου αἰ Θέρολέσσεῖται πομεῖσθε καλιάς. an ima cera norum excerptormin prae soserunt cliirograpni liori Φρύνιχος δ' ἐντραγεῖν φησι σικυ- λου Sed ἐν Τραγαῖς etiam mox, uni temere nae verba repetiantur. Fortea pro ἐν Τραγ-οῖς quam munionisa Sulani Amenaeus et Suidas commemorant. At in MSS. codice cujus nunt nuper copiam lacit vir amplissimus, Andreas Hiaraldus Messaeus, ita legitur ραφανίδι- δ' ὐπο-πορις ως ει ρηκ Φρύνιχος .... τρόπαν. Sine ludio ullo pro Φρ. ονοτροπω. vidula hiasieque notissima est, saltem titulo tenus inter Pnrynicneas Aoli I. VI. c. I 2. Paulo ante salem Tragasteum manifesto in Troade menaeua collocat, consentientibus geograpnis divineiuuen senotienuum opinionem reseri Pollux l. V c. IO.

208쪽

eum illius mutilatore. Adnue autem in gustationis descriptione vertitur Amenaeus. Nam eo uoluieres per tinent, non minus quam pepones, de munus libro superiore dictum est Theophrasti veri, ex ipso sonte igscribe: κω τουτων τον μὲν Λακωνικο ὐδρευόμενον βελτίω 'νεσθαι, τους συλλους νυδρε-κe. Deinde pro εὐχυλοτερο eodd. neopnram abent γλυκύτεροι. tym in meis σικυος ex Oeineret Ixione ita explicat ire υνομή Mκυους π του σευ εσθου καὶ κυειν ὀρμητικο γὰρ παρχε/

In ribus verius posita lite a una alterius loco salsis-mam sententiam doctiss. viro assuixit: iasi putaverit metrius, Veneri nasci cucumeres Quis ita alienus 'e' hoc is lilii esse sciat rFri dum esse cucinnerem, omnes uno ore affirmant me vici esse ni ἀφροδισίων ἐφεκτικον, nunimini Ueneri mox Amenaeus Odservat ex Dipnilo. Galenus vero sq. sene l. II. de lacuit simpl. med inter semori coniventia recenset melo pones et cucumeres: ην τε πέμονες, in Uait, ν τε κρη μη πέπονες ἄσιν Quomodo inini Deme trium excusabimus Uterae unius multatione scribendum aio κίειν pro κύειν proerra pro uterum gerere. Sensus est, σικυὀ clici a σεδεσθαι et κίειν quae vecta motum et 'Riso proNessum in ulteriora significant quia nae plani est όρμητικὴ id est, late landitur in cucumerario. Erat stri' Dendum συκιος, sed facta est diarurimi vocalium υ et creans positio. Eustath. V. inest condiment de vocibus dispo qime sint cona positae ex duanus signifieationis Hun dem. iiii γηπε/ον, δάπεδον ὀροθύνω ot λέuατον ' σώεσθαι, λου ὀρμαν, κοὐ του κίεινή συκη καὶ ἐκ των πτων δε κατα τὸ παλαιὰς καὶ ο σικυος κατὰ μετήθεσιν ὐκρινων. Significatione parum disserunt σεύεσθαι

σθαι Tamen ad elyn una satius est cum East scribere Hanc tantio sententiam nostram et emendationem

verborum Demetrii Ixionis sepnus Suesigor non Uin x

209쪽

αύειν eniim in explicatione huius etynii significare sentino. sum esse unde σορματίας σικυο ui sinen L II. e mi-

uno et aliis Addebat κίων obitu una tantum esse veris bum nevie nic locum laabere posse. Postreifi, σικυὀe. at at scribitur, non κιος, ut esset stridendum s deduceretur a κίειν. Mini non iactum ad rem multuni saetere, quod κίει sit vocabulum poeticurn. Nam pleraeli dictiones poetis propriae sunt antiquinsimae, quae primis temporibus cum essent communes et vulgo uut die nini caussae sic potest cur non iis sint usi prisca Onomatotlaetae in novis nomininus langendis. Itaque u teres critici in exprimendis verboriun etymis ab anti viis rictioniDus non solent anstinere. ustainium invenisse scriptum κίω et prodasse, docent ei Da, Iae e eo protulimus quaeQue non uno chantaxat loco in ejus cornis mentariis leguntur. Ne id uulem multum me movet, quod σικυος ἰ M, ta scrinant, non συκιος per ota in penultima nam nujusmodi literariam transpositIOnes nus.1am non occum unt in etymologiis Grat, riim dictioniun. Inno verra nomine etiam rationem aliaetunt grammatici, cur κυic potius scri inattir, qu :il συκιός ne videlicet affinitatem alaepiam videretur a Dere cun nomine συκον,

καὶ ο σικυός. ἐτραπη γα και ἐπ' αὐτου ο ὐεἰ ἰωτα λα τοἀσυνέμπτωτον, να μη κρῆ τω σικυω σύκου ἐμφαίνητα τι. Fateor alioquin, vernum κλιο de arboribus usurpari ad gemmandum sese comparantidus. Sic dici Dioscorides,

heus ἐγκύους εἶναι, praegnantes , μήπω τοῦ ὀφθαλμου βεβλαςηκότος prau quam gemma prodi rit, quod L atini onmmaracili, adit. Scinius etiam ορμπικος saepe dici de umpetia ad generationem. Si quis igitur retenta locvone κύειν, cucumerem ὀρμητικο exponere voluit, uris ous, ut Galli lo*iuntur, id est, qui magno impetu sei tu ad

germinandum, per me licet. At D: ile cana p. ationiam eo

mo Venio acerariatur. Contra veritatem et notissimam c tumeris naturam. Heraclides Tarentinus ut hi servat auctor. ἐλαιο appellavit cueumerem. Vellem adjecisisset, luriun κυρίως an μβετικῶς. an udquid uber

et laeto solo provenis, ργαιον appelles licet, tanquam ἐθεῖαν sitie καλην ἔχον, M. Plenilunio manifestium in no iis capere cucumeres incrementum, probat deipnosopnista p.rsa exemplo ecninoriani Clarim id Oxemplum et Omninus

nonam ex passos nis et poeus etiam Sunt ad nianum

210쪽

19 I. CAs Aunos ANIMADV. 'IN ATHEN. Oppiani de ea re versiis elegantissimi, quos inde lector

potat laurilius: vua alit ostrea, inplet binor,

risu fibra Et pectra addit. Inter alia sicutim elogia ilici. tu hic fructiis melioris vitae de sisse mortialissius princi. pium. Initio cibus hominum glandes saginae ac qit nae uerrunt, detritae cognita est ficus, ejus mictus prael landibus prodatus. Hoc filii alius vitae initium, ianiblehi modo μερο vel ἀληλεσμένον βίον, ut docemus l. XIV. appellare, linio καθάρειον. titauerint, qui hoc loco, i συκῆ γεμών τοῦ καθαρεί βίου τοῖς

άν'ρωποι ἐγένετο ingeniosi sunt in multanda lectione. quam etiam Eustathius navet. Addit δηλον δὲ τουτο Θουκαλειν - ἡ Αθηναίους ερῶν συκην τον τόπον ἐν, το πρατονευρέθη 'go 6 reperio ullum locum in urbe Atju nisaut age Attico, a viceretiar ιερά, η. Friactum ipsiani

ita vocatum memini legere in epigranan ate de Plautitio. ncus inventore, pini Pauianiani in Atticis: νθαδηρως Φύταλο ποτε δέξατο σε ανην Δημητραν - πρῶσον

ὀπωρ, καρπ- φννεν, Ἐλιερα συκην νητων γένος νομαζει 79 δ τιμάς Φυτάλου γένο ἔσχε, γηρως He gererιam ficum Eustainius appellat ἡγητορίαν, quia ita lue legerat, i, mi sus Hesychius quem vide ac vel docenae, piale apud Amenssense is semina fuerit Paraplynteria, vel disce a me, seriuendum esse in Hesycni ' γαρ ιορτν των Πλυντηρίων Porphyrius quoque l. II de abstin.

ab anim negeteriae me nit, pompam Solis, orarum

ritibus Atheniensium describens. Alexidis versus et supplanili sunt ecl. II. et ita listinguen si ex lege memea: -- ο ὐδ' η χώρα φέρει, Διαφέροντα πάσης, Ἱππονικε , 'ς

Δία, Διαφέροντα καὶ πάνυ, αυρο φέρει, βοσκηματα, θέη μύρτα, Θυματα τυρους, Mae ἐιαφέρον Σφόδρ ῶς η iγνοίην, soὐς Ἀττικεν πίνων ὐδωρ. Uerius troenaici sunt teti anaerei catalectici Alexidis sabula, quae paulo post Ποιητὴς nuncupatur, non alia est, quani qua l. I. M ταἰ Pollux l. IX. ΠΟΘρια istius poetae sabulam etin quae an eadem sit cum ista, ruerendum est. In ea μ' bula reprelaenilit illos poeta, qui vocem συκοφάντης eo tariant ad denotandam hominis alicujus imp di tem

προστεθέντα ἔν τον τρο ,ον Sensus est debuit pol potius fieri ut si iis esset vir probitare insignis ninmini illius insereretur vox συκη in testimonium virtutis Puta, ut vel φιλόσυκος appellaretur, vel συκάγαθος,

라틴어 텍스트