장음표시 사용
191쪽
πιγλαι σν το παλημάτιον, κα δειδυίττων καταπίν' πνι- τειν quari versu, Πνιγειν, παχέων ἀρνίου τηθυνια, in. terpretor parare certo modo veterinus usitato. Atque etiam ii Odie, cum in proprio siuae polauntur carne intra ollam alu patinant concha Eie, sic, ut nullus ex natationisbus pateat in ratus πνίγειν lao Graieci is nil πνικτων ἀx, quae ita sunt coctaei Nostri item coqui paratur via genu fumetitio/um vocant. - :νιον apud Polluceciper i in securuia sullana. medium ei pectoris. παρ' fin Elymologico Perperiun. At θύνια Hesper . Recte. ruscisti adviva. Freliens dictio apud septuaginta ut Iaevit. c. VII. et VIII., X. -λῆ, vel πιλεῖν, ut asinsccitatiar pro edere usurpavit isto versu: Πιών τε πολλὰς
πλεκτανας ἐπιτρεφως. Nam mandenti cogitur cidiis en ue inepte, quod mansum est, πίλημα dixeris. καθα-
MIM semper meliores codices pro καθαρίως in istis Nico-stniti vel Philetaeri r - φραζε M. Ῥη πολυτελας, 'M καθαρείως. Similis lociis Antipnanis su h l. VIII. fi n. et alius item nuic sini illiinis ex Eistuli utricinus l. VII. In lupo pisce. In fine postrensi versus scri uiant membrana p. 16 χαίρειν γαρ inperfecta sententia. lego Uρνιθων τε
των ἀγρίων τίτων συχνα χαρίεν γαρ. Iturnos non omnis
aetas aut omnes gentes inter ea, quiDus vescimur'. nabueriint. Non enim temere scriptuna a deipnosopnista Ἐντιφακης ὁ κέ ψαρας ἐν τοι βρώμασι καταλήγει, Gadonta pro cino legitimo describit, itet titue caeteri medici. Παν- των μας λόγον ἀπαιτεῖς omnino sui scribemium, non
ημων. Apud Eubulum πουθαρια, οἱον ἐντραγεῖν, accipio pullos Mitιπι tantum 'o inrepunt apri esse ad edendum. Abii σον ἐντραγειν. quos non sequori κερχνἐδες avi lae sunt non semel Aristophani nonai die. κέρου Ῥῶ syessio nisi esses mendum. Latet noxameter plenus ioseis: φασκοντεο, τους ἐγκεφαλων μεταλαμβανοντας σπω κυαμους τρώγειν, κεφαλάς τε ου τοκηω μάνον, ἀλλἀπαντων αλλων βεβηλων. Eustactius ι Τοῖς παλαοῖσδε του φασὶν εἴνα ερον τοῶτον, Ι σου τοι, κυάμους τ φαγεῖν, κεφαλα τε τοκων. Ἀα τὸ Ψυχῆς αἰζηαν βασιν
ἔμμεναι δ' ἄναβαθμόν, Σε αἰδεω τα αυγῶς εἰσανιωσιν. Pythiagoricae scholae laoc statum fuit, quo allusit Luci inus cum Pylla agoram facit apud inseros fiditi, edere haea iacentem χος μόνον κυαμους Ἀλλα παρα νεκροῖς δόγμ--
192쪽
Caussam, cur veteres cerebella hanc affert Ainenaeus δια, τα αἰσθησεις ἀπασα οχεο ἐν αυτ. aDαι, ima omnes propramodumsrisu insint cerebro. Vellem ne exstaret in nis verbis το σχεδόν. De externo seni non loqllitur, cujus non est in cera bro sedes, sed de internn ol ea quam κυρlae αἴσθησιν vocat pniloso. Plitas. Constat vero ex disputationibus praesertim GaImni, ceredriani esse συμπάσης αισθήσεώς τε κω της κατα προαιρεσιν κινησεως αρχην et diserte docet Cous Vates in lib. de eom. m. omnium. Iae sensu periripiuntur, cere-hrum esse sontem et principium. Quo igitur illud propomodum Sed havent profecto etiam optimi scri Mores sua παροραματα suos*Ie naevos. Vel illis, rod traximeladjicitiir, cujusmodi est Ἀπολλοδωρος 4 Αθηναῖο ,δ'
ὀνομα si τινα των παλαιων φησιν ἐγκέφαλον. Nam quid Apollodoro nui viro doctissimo sui in mente cum negaret, exstare vocem ἐγκέφαλος in veteriam scriptis Qui sy, Hippocrates inter veteres censentiis non est Atquoties cerebriana nominariam in eis seriptis invenias ruuid Homerii. Etiamne ille inter veteres locum non reperieta Sunt naee illius δὲ ι. T κέ οἰ ἐγκέφαλό γε
ripides ait, eam distinctionem refiigit, neque uti voluit. Quid si no quoque falsum Nam ecce Euripidis versus x si inula neseo: Καρα τε γάρ σου συγχέω κόμαι πανω τέ σου ἐγκέφαλοπι ομματων Ἀπο Αἰμοταγεῖς πρη σῆρε φεύσονται κατω. Exstant in scholiis Araitophanis sed eorrupti. Quod hic odservatur Sopnoctem pro cereuro fixisse inam rimam, idem fere de Platone iscet dicere: i 37. qtu ut cerebri naturam et substantiam declararet, medubnani nominavit Galenus de usu pan. l. VIII. - μίαν αιτω ceredri βουλόμενος ὀ λάτων ο λῶσαι περ οἴεται κατ αλήθειαν εἶναι μυελον, νομάζει. Addit Galenns, si medulla sit cereoriani appellandum, non sinipliciter ἐγκέφαλον sed cum alectione μυελον ἐγκεφαλιτην medulli bapitat in dies detere, cum sit et spiria quae elicitur medulla, et aliorum quoque ossium. Sed nogat Hippocrates, reet nos loqui νωτιαῖον su appellantes. quod in spinae vertebris continetur. μουνος γαρ , inquiti μήνιγγας χει ' Vn ἄλλος κ ἔχει Platonis locus quem enus intelligit, est Τn Timaeos επωνίμασε του μυελα
193쪽
Praxagoras et Philotimus pronuntiarunt, aliud nihil eoro.
Graeca nomina suci de Aria. Oleum annacum acant numaue Triptolemus Sophotas. Alia Qui te Euripulei versus in sermone de cerebro recitata ex illius poetae madibus fas et jus fuit inrerpretibiis
emendare. Nos fecimus. ἐπιτασία pro obser atione Gra eum non est, quod sciam. Italae ego: χει δ' - - τω τάτων ἐκδοχη Philoclis vinum, adj vante nonninit Eustatilio ita seribimus: Ωκών si ἐγκεοφάλων et ἔσθων λωοι. Dictrum παροι ti s ae venumina de homine sceleratusimo aut cerie voracissimo: ti te reis subra Mameriris. Nam vesti cerebris antiqvitua pessimi noniniis emit argumeruum. Qui aliter interpreis tantur aut scribunt, me dubio ασκοπα τοξευουσι. Aristois phanis versiculum in Ranis invenies Caput abitum suae a veteribita rem sacram duplici argumento probat plutologus nic quia per caput ruristant minit editu
sternutamenta adorabant, ut iam a Jurasse veteres Η hraeos Graecos Romanos per caput suum translatiistium et omnibus notum est. Sternutamentum autem ad ratione expiabant quod non sacriam esse tantum p tabam μονον των πταρικων, ut in Historii scripsit Arium eleg verum etiam Deum. Xenophon de exped.
194쪽
σε δε οι τουωται, εὐμι ὀρον προσεκίνη ταν τον Alii mordum aut Misi indicium sterilesationem interpretanantur. Ideo stemutantissius Dene precadantur usitata somnula εὐ σῶσον ut est in noto omnibus epigraminate Anthologiae aut Driae. Olympiodorias in lati Plaued ut noris illius me nit, et caussam φιλοσοφικωτειρον explicat. Sunt autem nae illius verba Ἐε, καὶ δετα σώματι ὀντας καθαρτικῶς παρ'Ἀλον του βίον D. Θουσιατικως δὲ ἐν λα βίε, ουσα ησαι, διότι δια κόπτεται πο της φαντασει. ἐναντΓυς γαρ ἔχει αtim προσ
πταρμός. διο καλZIΓΘI φαμιν, τοῦ ζώου δεομένου καταφαντασίαν ἐνεργεῖν, κα κινδυνεύοντος μηδεJναι. Eadem ripinio doctores Hebraeos tenuit, in quonam libris Urea hic morbus dicitur et de eo multa nar rantur. Pei. epitomae a tor gustationum λην recensere, et infit: τι εἰς το πρόπομα και ταυτα ἐνεβαλλοντο, πιπερι, φύλλης, σμύρνα, κύπειρον, μυρον si τύπτιον Caetera plana et nota seu το i λλω quid signi eat aut potius quomodo irescribendi ea vox, in aliqquid gnificet Dalecam p. maiisathrram venit. φυλλὶ et φυλλον pro maladainci solio legi scimus in libris meisi icorum, seu recentiorum tantiam. Quare rius patellabnon est operculum noc. Nam si φύλλον legi vovimus, de silphi semine interpretari malim, ut apud Hippo Mieni. Sed id quoque alienum et non eius laeculi. S bebam φύλλια memor, legisse pius Galenum et comici interpretem, se vocata suisse ἐμματα minta, oler
'uorum usus in condimentis originum, apium,hv pini, atam coriandrum, alia id genus. periista ursgi appositissime, nemo init infietas id -- leni placet. et φυλλὶς scribo ecl. III., ubi dicitur Alui πesse, si in gustationiblis apponatur φυDia aut φυλλ ut in Levini codice. Etiam auctore Hesmnio φυλλὰ est ὐπότριμμα τι ἐκ λαχανων σκευαζόμενον. et eviter tamen obstat huic emendationi, quod non videatur satis vere -Congruere υπότριμμα, Fod est genus saetim edulii, si
intrisum cum pipere, myrena et cupero. Octi
ως κατασκοπον In sucophantas Assienienses, nisi salto 1invehebarur quisuis calli sissimis calumniis uinis illius Din
195쪽
merere peregrinas in Asiae emporiis emptas in poriabant.
per calumniam in periculium capitis soliti vocari tanquam regis Persarum speculatores non mercatores Sic apini Aristophanem miselli Megarenses et Boeoti, liu res suas vaenum Amenas deseretant, tanquam insidiatoris mseruntur vexanturiae. In altero Εudiit vo suum λοι
Ophelionis comici estim alibi fit mentio emuidas in illius elogio lamina istum respicit. In veri Nicandri scrinunt pars veteriun πολύθρονα non πολύχνοα Utramlue p. 3ο, seripturari poetae illius smoliastes agnoscit Theopndicti
iuriim laudat,sis r ιγρο, mus etiam Mortius sici nentionem. Puto, locutum nilosopniam eo loco, unoe nio quaedam describuntur, te cicutae veneno suod susIocationeninin inser re scimus. Aperte noc docent prat edentia: λα καὶ προς το κωνειον βοηθεῖ ταυτα mare saliunturi
seu pro γίθης καρπω τριφθείσης volunt scribi Κυδίου
sol adii. Non venietat illis in mentem, praecipuum me imeae artis auctorem, edacium Dioscoriclen , inter cicutae remedia piper et urticae semen unctim noulinare. Ni-
eandis quoque in Aleopn. ει πέπερι κνίδης τε μετὰ στερμεῖα Mνναε εἰμειας Canon de vocibus Graecis
nunquam ii desinentitata ut versio est Dalec. frustra no meta est et salsum ingens uot notanum casu Pio vehinorum personae, ouo ad vernia vocalem illam imam hanent, ut alius generis vocabula aeca onsittam Sed noc potius dicitur, nullum nomen Graecum eneris neutrius inci desinere praeterisD. Adde ex Eu. hastio κω το Atoue de plenis nominibus cape: nam τρῆφι, πρι, δε . μ, et si aua alia noc genus invenian-nir, non sunt Scribe deinde Σαμιακου ἐλαίου nονεύει Ἀντιφ. et iterum in veri Antimanis r nam Σαμιαύει metrum et MSS. asperitannir. Inter genera Oleoriam re-eensetur et κανλνov. in Carinania solitum confici a
etor Ctesia carinaniat oleae seracem non esse, scribit Strabo ut necesse illis fuerit, novum hoc genus olei -- cogitare. Satis autem constat, et generiiliter omnem spinam Graecis ἄκαοαν dici peculiare genus quoddam nomen ἀκανθη vel κανω sibi vitalicasse Plinius XXIV e. Ia. - istis est Bina illa, ouam Graiscamarabion Doeant. Praeterea spinarum cognomina inalta et albae regiae, acutae, emptiae, Arabicae. Oleumaeanthinum ex ono spinae genere confecerint Carmanu
196쪽
175 . q. cAsAuBONI ANIΜADV. H ATHEN. emendant Ctesiae locum nunc et scri nant οἰνα νον Eustathius de pretiosis oleis loquens: ύ πολυωὀῶν οντωR, ἐγίνετό τι κα a ἀκάνθης. ω ὀηλοῖ ο γραψας το ἐν Γαραανίε εορει πησίας ἔλαιον γίνεσθου κανθινον λώχρησθα τον βασιλέα. Restitui iniis ex rapta lectione: Φερεκράτης 'Or ανεμολυνθη την υπήνην - γαρω Σοφοκλῆ, τριπτολέμω Π ταριχηρ γαρη. Phere iter: nisu triraro est cormpriuata Sophocles Triptolem. meminit Di amento et n. Triptolemus Sophoclis inulae nomen Pherecratis. Vide L VII. Veritam ilium. qi inutilus ab Athenaeo proseretur, integrisu reperimus in
icta modo Naucratiis convivator, denique sermonem de aceto ita orditur τετο μό-ν Ἀττικοὶ των δυσμάτων ἀδος καλουσι folion e condimentiu aretira voean auo Aui.
H. Potuitne scriptor eruditis planius, quod vellet elo- .ui Tamen hic teneluae sunt Cimmeriae interpretibus. Sed non adducti sunt viri docti ut putarent, acetum esse aἶδος, praesertim quia nullum adjicitur testimonium Id. ivtur probemus. Iulius Poli. το δὲ δεος κα arese ἐπι-iλουν. Antiphanes in Coryco aptus Athenaeum init. l. IX.: ἐπὶ δε τουτοις πίνομεν οἰναριον, ἴδο νη Δία Post hae intinterpretes. Ergo εἶδος acetum est Atticis. ει cogiternus etiani et etiam, num omnibus hisce in locis ἡδο p itius sit scri ndum, non artio milii . nisi obsta. t ais, libroriani consensus, no perplaceret, acetum
197쪽
Aio. Apponam illitis vecta, sicut legi defaeni nam in vulgam exemplaribus coiTupta sunt multis nimilis Ἐδοι, δοιή κα οφελος, - εος' 4 d. ωφέλημα. debent continuari. In e litionibus perperam inserias stine Dotulae duae: ἔφη ἐκεῖνος et ηδ'ώς, κατανῆτο M rωή. Non solum autem μος pro aceto Attici sed etiam αδος alii, mutato aeolice spiritia, vixeriant Hesv-chius: Ἀδος, παρὰ Δεινολόχω λζ. Omitto qua aliantitainuitici. Ex superioribus verbis Hesychii colligas, etiam ηὀογην, quae vox idem significat atque ἐδος. sur passo quosdam pro aceto. Vix credidissem nil voni sent in mentem vecta lithiis τροπιζο τορος l. VIII., ubido piscium con situris lociuens pisces saxatiles ominiis series τῆ ἐδογρ σκευασθέντας, hoc est ut nos interis
pretamur si 'irarer cum into paratos. Ex variis locia
Gastronomine Acimestrati li*udo constat, hanc esse pikinna πλην σκευασιαν. Lectionem mutare, iami secere iniste rines, hoe veri iniquum et indignum est facinus.
Aegypia aceti mentio apud Iuvenalem: -- parre si
meaeaan, inquit, flebile nati Sin ut Pharionis ma--iris arato De Cleonaeo aceto scribluitur haec μνημο-
Κλμναιαι εAες vel ἀίδες nam utroque modo scriptum invenio apud Aristoplianen et Pollucem Desedit,ohat pokta convivii apparatum inter alia adesse aiebat et cl-naea aco uia, Miscet Cloonaeo intelliglans, ut into pretatur Allienaeus. si pro ἔνι , ut saepe Diphili vers-culosain concipe: Δειπνεῖ τε κατα--δοκεῖς Aα-- νικα εκLτε κοτυλην παε ut πάε ιδεο μωρον πωρεῖ τοσουτο των Κλεωναίων. .O luebatur,oἡta de riuo p.r t. Iam non lauti clyidem, sed inulti cibi. um aluitisisse se ait in gurgustiolum situm, quales sunt pauperum habitationes, saepe subterraneae e coenam sumsisse Iincon1- ' potus loco suiu, aceti congium. Cui ostenderes,ma audiebat, nitrari se redere. iii miraris ait Aeeti Cleonaei mensurant quaiamni dixi capit iste. tantis intorpellantis adverbium oraecis Latinis de eo aliut Heraclidis Tarentini verba aceto exponimus I. III. c. 5. Lacunam consitituimus in istis: εκτέον δὲ . . . . oti γὴ λα-γυ. Duo nianifesto dictio una rhanc ait per v scribendam, obiter eos cra pens, seclis herentior . voce in non lolii, clarum est. Arbl. m. . tu T. I. M
198쪽
178 I. CAsΑuno NI ANIMADV. IN ATHEN.tramlir, locutum de voce ὀξυς quae et ει invisivarseripta. Nasest, quo continetur το οἴὐ id est aceriam. Gυς ergo stridenssiana, non Elo. Eadem ratio compositoriani nominum εὐμελι, ὀξύβαφον. ἴυρόδινον. Docti simus Levinius scribebat: εκτέον δὴ ὀξύγαρον δια του v. A nate et ut artan or vere Ait: υσίας ἐν σω κατα Θεόπομπον αἰκίας εἴρηκε. I. as dixi r en oratione, qua The pompum aera. t u riararan. Ita scribertilum et exponendum. neopompi nistorici viae elaunt a vecta, ex ea parte istoriae illius desunita sunt. a Xerxis in Aegyptum eripe sitio narrabatur. malis integrum illum locunt atque in eo veru nic recitrata apud I.onginum in elegantissinio περὶ Akκοὶ lo. atini versus subjicitur οὐ προ παwrες δειν ἀρτύσαι καλωc. Est quidem elegans hic usus της πρic ut apin 1,opta ocleni: ου προς ἰατρου σοφου. Sed aliud metri lex suadet. Scrid, οὐ παντω ἀνδρός μιν ἄρτ κ. Imitatiar notissmin provernium Οὐ παντός - δρος ἐς Κόρινθον ἔσFG πλης. Fortasse alitiis malet: υπρος γε παντ Antipnanis locus, io res con timentarii generis enumerantur, exsta dat in I eucade illius sit,ut , teste Polluce l. I. c. o. ciijus lectio curia inenai consere tuta. Ἐση δ αν. in*ait, ἐκ των ἐδυσαατων καλλιτρον Ἀντιφάνη ἐν Αευκάὀι Σησάμου. λίτρου κυμίνου, ρὲ μέλιτος, οριγα νη, desunt nae duae voces in Amenaei eo licidus βατανίου, εους, scribendum ex Amenaeo βοτανίων, οε. aut βατάνιον οἴη pro tac non placet ἐλαίου. εἰς ἀβυρτάκην χλόης. Postrema verba in Ain enae codd. distinctione laborant. mani ita stridendum: ἐλαῶν, εἰς ἀβυρτάκην χλόης. iii variisu et lierlvis D entu ad nserta-
cucumis speramarias. Si opepon prematias G --
ctias. Platonis comita Larus. περικάρπιον.
rinendareo. επικερατικά- επικεράσαι. Anaxandridae cornies allata verna duo lu8xari Prens con -nt, quod genus metri in cuni odia rarius occurrit.
199쪽
ro ταριχον μου μιχθεν κοριαννω. Si quis naulit anapaesti- eos ex his versus constituere, per me licet. Quae ex Ulassibus Chauni sequuntur, ita scribo ac sit inguo: πωποτ' εἶδες, εἰπέ μοι, ὀνανδρα, παῖδαέρτα φίλος, ἐν Παρω Σικυον μέγιτο σπερματίαν νουμενο , Cucumeremsperinatiani interpretatur Amenaeus peponem Hesyclitus mesopeponent: alii aliter Chalini sabulani οδυσσεῖς no nate iam Pollux l. X. c. 7. Meleager auem irridet Plato cornistus statura pro erasuit crurisus gracilibus quam nabitu finem corporis sannis urbanomina nominiam fuisse oppo tunam dicebamus ad Suetonii l. IV. In secundo etiadeest principitan Legi potest: Μέγας τε, κόκκυεήλίθιοστ έρχεται Sicyopepon eunuclaias poetae dictus ad Merentiam permatiae. Hi erant eo acti et Dreviores rilli fluxa carne et in longuinii odii rea flgura, missis fuit
eucumeris semitici. De eunuchia circumere Plinius: Sunt, ut herba, auae oratur nomine, rata Mnem caeteriini Platonis nanc mularia omnia exemplaria Laium
νον. Quae non experia sunt satum clementius, laam emereri omnes fere loci illius scriptoris, qui in is libristi si reperiuntur: sunt enim plerique omnes depravatina mutato descripti. ruisitissimus Dalecamplius sententiam concinnavit, ui potuit. Nos aOque nini adjuvant scripta exemplaria. An no voluit Plianias, cucumeris et peponis, dum adnue sunt teneri carnem semen eis ne noxa, postquam maniruerunt, tantum tamen, Haec sententia hanc lectionem postulat: ρωταμὸν ἀπαλἀ τω περικαρπίω σικυος κα πέπων μετα του emrέρματος πιπιρομένων δὲ τ περικαρπιο μονον. Nihil affirmamus tamen, sed suspicionem nostram cluditanter proponimus. περικαρπιον pro carne semen ambiente in multis tintistinus vox est Aristotelis discipulorum ejus. T phrasti acinaniae. Non mitto melior conditio Oioelis Carystii in iis quae proxime sinuuntur φησὶν ἔψανα αγρι aDαι θρίδακα ταύτης κρατίς ν η μέλαιναπι Μαμον, θριανον, σίναπυ, κρομυον me scripturae
200쪽
membranariim. Prima Vella ita emendaverim: ψανατων ἀγρίων εἶναι την γρla θρίδακα ' ταύrυ ρ. Herba-Hὸν BDestramn cirreusaratis est 1 metiris victuca Sed laanc lectione. sequentia infrinant. Fueriint et liae μτα, λαχανα vocarent inlae his brassica, lactuca aliae. Pro Mριανου , quod rinil hic significat, κοριανον rescribendum aut sinule alivis tam iacit species cepae Ascaloninn p. 43. et gesteunt, sine dubio χήτειον est ea cepa, vorat Plinius gethyum Hesyclaius γηπια, κρόμμυα α καὶ et θυα καλουνται. Alii θυο putariant esse porein sylv
stre Hesycnius γήθυα αμπελόπρασα οἱ δὲ γη Φυλλίδας cseribe γηθυλλίδας, et vide lX. l. Amen. οι μεγαλώ ὀμμυα ἀλλοι χλωρα Eustasii nillil illiseriant γήτειον, τηθων et ἡτιον. Legi etiam γῆθυ pro cepa. selliis inversibus politicis quibus obscuras voces exposuit: Κο-καλον-ὀ-ρόβηλος ' το ὀνκρομυον γῆθα layfingas separat ab alsiis Diocles cum scribit σκόροδον φύσιγγες ει illorum sententia, si allii propriam specioni statuebant physingas. Hesycuius φύσιγγες. ula σκορόδου ἄλλοι δὴ σκορόδων κεφαλίδας Non possunt. ii Theophrasti locum obiter emendem ubi ea vox resciuienda est; ita siluunt viri non sunt titiosivimare. litor L VII. c. q. ita vulgo editrum φέρει 3ε, φασὶ, κοὐ το σκόροδον - της οφηρυγγος .... σκορ,--ο τω κρόμμυα. Gaza legit ἐπὶ συμγγος. sed frustra ait vir optimus nam serta debet rὶ της φύσιγγος σκόρωα. . o τα κρόμμυα. Dixerat modo, solitum fieri in cepis, ut ex stadem radice novae soboles pullularent: addit nunc, tuini in alliis sinite usu venire adnasci enim capitibus assiorum nova
saepe imperiti librarii pro ἐπικεραςικὴ scripseriant παρα-- ικος, ut factum in loco vel contra Signiscatio lina sistunti ἐπικρατ μα dicuntur, contraria τοις πακτικοῖς At ἐπικερα ιαν arrunt sive εἰς ἐπίκρασιν ἐπιτήδεια, ut I. III. loquitur Athenaeus, illa, quae malum in corpore nuniorem valent temperare ac tandem mutare, ut explicat Galentis l. XI. de iacuit simpl. med et t. IX. mella. Idem auctor ἐπικε. ρασαι et γπαλλάξαι την ἀνι ηυια τοι μορίοις ποώτητα dici comment. Pri sint purgandi, et ἐπικέρασιν καλκένωσιν alibi conjungit. Quae omnia naturam των ἐπικερ