Deipnosophistarum, libri quindecim. Ad editionem Lugdunensem postremam emendatius expressi. Accedunt Villebrunii interpretatio gallica et notae itemque Isaaci Casauboni animadversiones integrae

211쪽

, Vel συκολογος, aut συκουβιος , aut Irmoarinus. προστιθε- σθαι sc accipe in his versibus iit apud Aristophanenae Περὶ τῶ ματος δὴ ταντ' ἐλοιἐορουμδα H μὲν γαρ λπον προσετίχει προς ουνομα, ανθιππον, Xαριππον, Ἀαλ p. n. λιππί-ν. Aelianus vecto συμπλειεσθαι in altilena sententiam usus epistola quanam Θρασυλέων ο ι, ἔν ονο- μα αυτω, φαλλο, τοιουτον συμπεπλεγuινον Θηρίω Sic et

in sequentibus usurpat Alexis Niliam προς μοχθηρον sed

προστεθὲν Ἀπορεῖν πεποίηκε τι τουθ ουτως ἔχει. mae. invait, cum in v e sycopnarita Dreprobo scis utim et reum. το μοχ ρον est φάγρος, delator quu UI orari D est vox συκῆ. leviter initio victionis oreupta. Doctoriani virorum interpretationes horiana versuum plane sunt, quod ait Lucilius, regula piuorum, erinioia, omnia biga. CAPOT TERTIUM.

sminthia Rhossiorum. Ficus poenae nomine a uanis homiηυ ιβάλεως. χελιδονιοι συκα. I criere Caunaeae ficus Cauniae Toxalias mcus. Proveis. πέπων ἐρινος ἄλλους ξερινάζεις λόγω.ανησο δ ἐν νω περὶ νων ἐν 'Pω Σμινθείων. sta tur Strabo, locum fuisse in agro Rnodionii Smintilla dictum l. XIII. eo loco et nominis nujusce causia egerat Philomnes iis sive ut 1. X. scrinitur, Philod mus. δια, εἶναι τότε, ἐπιζήμια κο τας εἰσφορα σῖκα,

οἴνου καὶ ἔλαιον Ante receptum usum nummorum pecuismae locum in contractibus, mulctis praemiis et omne genus collationibus obtinuerunt resin numanos usus neis cessariae, ut docent nos antiauissimi quique auctores,

probant urisconsulti auctor at summi vatis. Non igitur nurui est, apud ocios aliquando poenae non ο

212쪽

exactas suisse ficias, item oleunt, in ruri et si in ilia Sidapitis veteres Romanos ovis ut lios. Το τε Θειοὐαγός, μντ ro ἐμοὶ μελέδημα. Expositim iis ista lit,ro superiore

c. XIV. ἀταρ καὶ Φερεκράτης ἐν Κραπατάλλοις Pollux l. VII. c. XXX. συκα δου τἀν κορων si Κραπαταλοι Φωρεκρατης. Melius Κραπαταλλοις Sic corrige ct l. X. LIX., uin editia- Κραπατταλοις Hesycnio auctore, latui nomen est aut nummi cujustam. Sed et miniuos istes quosdam ita vocari idem scribit ataue inde eximinavit Datucampius nomen iit tum huic sinulae Ex pollire emi et iam sentcntlam licet asserere. Sic ille I IX. Dομα. δέ τι νομίσματος καὶ κρα-ταλλους εἴτε παιζων εἴτε σπMLζων Φερεκρατης ὀνόμασεν ἐν τω μωνύμω ραματι λέγειδε τολμῶν κρατα ταώ.e εἶναι ἐνάδρου legebam ἐν α Ica

θείας τὴν δ' ευθεῖαν εἶναι τριωβολον καὶ δύνασθαι οκτώ,

δάηκe inactenus Pollux. Ω καλοὶ καὶ φιβαλέω Νelae de arbore ficu neque de mactu haec possunt intelligi. 1lla συκη licitur: si σῖκα. De personis igitur accirien dum mxλέους aure. φιβαλ- vocaluin Attici honaine sp, 33. aridos et exsuccos Auctor comici interpres ad Acha nense καὶ τα μυμίναο δ φιβαλέας λέ m. Malim φιβαλεως ' nam ita potius et caricae et in yrti victae. Vide illum enaretatorem, et in EUmologico χελιδο ν σύκων μνημονεύει πιγένης. mosychnis paulo aliter: μλιιογεως, εἶδος ἰσχαδων Caussai appellationis minamuri Ix. Σκληρῶν θρὸς πινακίσκοe. Interpres tasse non male ratii potest dubitari, an onocentur seusin πινακIσκοις των di ἐν Ῥοδω ιυομένων σύκων μνημονεί Aυγκευς ἐν Draςολαω. Exstabant olim L unco Satim epi stolae, quarum et Harpocratioti ni minit in θυφαλλος. In hiis sui lina ad Diagoram, a contendons varia escii lenta laoisi nata crini Atticis, palmam Ria odiis adjutibi abat Conserendus ni locns cum altor huic geinino insta eodem libro, ubi de panis generibus sisputatur neu

alio, qui l. VII. in sermone se apuis. Reperios et alios

similes. Tὶν ἐρινε τοῖς Λακωνικοῖς, νε συκαμ α συκοις

δοκεῖν ἐρίζειν. Deest vectum ex aliis ejusdem pistolae

locis supplemium, αντιπαραβδελκαν, aut suntle. Sensus est: si sicus modiacae, crineac nomine victae, iis com parentur, quae Assienis Laconicae licuiuur, tam impar fore certamen, quam si ficultus contendantur sycamina. id est, mora. Si quis aliter interpretetur, non ero

pertinax, modo intellimur misi siqua comparausi

213쪽

non fuit coena, sed incipiente. . Sic infra ubi de pane.

dendi incultatem lyncem bestiam esse credulit primus et solus. - , απο Καιπων se ,ολικῆ. πόλεως ς διαφορα ἐπαινῶν velius seribas Κασων, ut rectiani sit Καυναι. vitile sit gentile nomen Καυναῖος. At*ie ita scribi debet in se*knti versu Parmenonis 'lλθον μακρην θάλασσαν

- αγων συκα Καυγαῖα φόρτον. Non Καυνεα φόρυ. tianx: pud Ciceronem Caunaeas strinendum, Fod exuli minest Cave ne eas. Cauneas caret analogia. Catinias ali num ab eo sono. Caunas Aeolutis oppi si nomene au-nus alius oppidi in Caria. - Καῖνο si Καύνιος. At Καυναῖος est a Καῖναι, ut 'Mναῖος, Θηβαῖος τολλίων δε σύκων. vilia ficus inamoenas ataue ingratas palato fuisse declarat, qui sequitur Apolladori lociis Anigitur ita dictae, quod inittae instar palatrum vulneriirent mic rurium vinum, io tabentibus esset lagma lium , at crux Πέπων ο ψινος χρειος δνας βρῶσιν, αὐλους ἐξερινάζεις λοτε Sopnoeteum hoc foverisium singo

est illi tute es , et pui innitum quaeris. Sed scissis benditam rae ἐρινός, inim accentia in ultima Arboris nomen est θινος et pistac fructus ἔριν inquit Eusta. fatus, vel potius ἔρινον ut σῖκον, quod clariti se, quentibus Athenaei qui observat, dixisse Sophoclem, πων ρινο , quod arboris nomen est, pro πέπον ἔρι riquomodo fructus appellatur, inquit Caeterum τροπικω p.ribi dictum admonet Allienaeris ala autem vertendutiritu Mm sirinu nuin re in pidus ad omisendum Atili alior verbis inova tanquam ignavor et insipidor. μπων thccipioile, iis apiti montonini quando obr Ioeo

aliquis sicina πέπων, mollis Dignavus. Adrianus Juanaias magni judicii vir aliter interpretatur: cui non an sentior. malecampi multo minus enixulduntiis πέπων. Rec laniant ibri, reclamat Eustathius, reclamat sentenatiar quam opinor, primi nune trulleamus vere. αερι ναοις λόγω valet oratione tua ἐρινους oeas. Non enim usitata lanifieatione vectum hoc usurpatur, sed novat insolente, . inulta apiti tragieos es comicos, quando prae sertim loquuntur homines irati. Aut si navis interipretare αερινέως λεγοι rebis Iaeses et ad murenuonen,

Athen P. IlI. T. I. N

214쪽

provocas uti allusum ad originem vocetibuli, quod ab ἔρις deducunt grammatici. Etiam apud Uitinos capriscus in signiscatione vitii usurpatur, ut aliter ut: -- quae ferare intus Iuni ita . Ut Iecore extira Ἀφν. u. pri retia verium integrare sic possumus: In πων ἐρινὰς αὐών χρο ς.

λυτρα Plinu locara de paeonia costatus eum Au nari verbis. αποματαισμοί το μα. Veteres saepe de in is non eadem dicere κυδωναῖα συκα. Antiphanis como a Solemae Graestonia Mare

τους τα συχ' ἔκαεοτε Ἐν τοι συρίχοις πωλῶντας. arat ed, tum συρίσκοις. 4 metri rationem non abeas optime. Hesycinus συρίσκοο αγγίον, πλεκ ουν es δ συκα --βἀλλsσι τινὲς δὲ ρωκον Sed ei sicut modulus eam vocem aspernatur. συρίχοις gini sciridendum aut, quia alitu laod sciatn ea vox non legitur, αρίχοις. Quae dicitur Ciceroni frana Morram Graecis est σύκων αριχος, vel αρριχος vel αρσιχος, et ἀρισκος. Item*Ie συρίσκος et υρίσκος antii est lingitae nihil volistilitas. Emendari. dus in hac voce Theopnrastus in magno opere de caussi plant. LI. c. 7. . u. α τουτο si cirερωοις τιθέασι , και ρεμαννυουσιν ἐν αεαρέχοις Legendum enim a αρρίχοις mia sit paulo post ἐγκάψας τό κέρμα εἰς η γναθον, ad neoptiramini pridem ex pominius. Ex Ameriae Glossis reser tiar. ἐρινακας vocari grossos caprisio. Hesychii exemplaria vocant ἐμνάδας. idem βαα λεια sunt nobiles i. ricae accuratius noster. κολwνα nielius Eusta inius, quam nostri, κολυθρα. De mcysule sive paeonia ex R leuco reseret Amen. γλωιωσὸμ πινα καλεῖσθαι φησι,- κε ' μορφη μάλισα Δικυῖαν ' λάττεσθαι--γυναῖκας. σι ν ποιεῖν, ταῖσμους. Erudinis interpres , qui

215쪽

iinputat lectorinus non unam antina si carperuli velaemiissi inis ruisicinus dedit. Quid enim ν occine est auctorem aliquem emendare, appingeri illi, quicquid velis, neque At naeus ne*ae alius auctor corrigi velit. Utrumque autem a Dalecampi factum hoc loco. Aliena est

neque Aine ei haec sententia paeoniam in boomptam mora fore riuarium profuυra flere. Ficta, thenaei vel bis contraria, quae deinceps sequitur: ne ii e contra maIum mentis et infartiatione, Auaenaeus plane Oium1-tium scrinit paeonme lutino e .evuvas quiatoris ausi tu, id est, impellat illa pectenduna. μα--VM est μωραίνειν, facere,,uod rvdecorum. ereres stilio Nudam e veteridus ac vore usi ad notandum peculiare illud ατοπήματος genus, cui obnoxius Clavissus

Imperatori navorinus apud Stobaeum: o Bouom sir

μαται M. Boeotius mdum anni 1.XX major invento ra Dura oppe . Damoxenus coniicias σπημονεῖν ea n tione usurpavit de male paratis civis loquens τοσαρουν τρόgo πνευμα-α γινόμωνα τον κεκλημένον Ἀσκημονεῖν ποιουσj. Equulem non aliter ni interpretarer το ποιειν ταῖσμους nisi ob oculos vertirentur Plinii verva. Estur,

κέλεrαι ὀ με θυμός. Divinadam, abiisse in diversiis aeprppe contrarias sententias Plinium et Seleucum, quoui auctore, unde hauserunt ambo, lectionem diversam nacti essent Plinium legisse ποιεῖν προς ματαΜμους Seleucum ποιεῖν μαται σμύς. VerDuni φυλαττεσθαι utrique sententiae posse aptari, certum est. Hesycnius Γλυκυ-

σἰὸ φυτὸν ποιον συντελουν προ ατο κατα τῶν γυναικων.

Neque Pisini neque Seleuci sententiae haec recte accommodaveris sed ad Acultaten poeoniae sistendi rubros mullierum suores. Ita enim interpretor ni vocem τι- μα Quanquam non nescimus, posse eam victionem accipi etiam αντὶ πορδῆς. Quem inlionestum satiani Artemidorus πνευμα τοπον appellat l. I. c. o. ρεγμος, ait, καὶ κύαμος ασεώς εἰσι σηuαυτικοί ο μὲν δια το δεδῆχθα- ος δὲ δια το πνεύματος ε7ναι ποιοπικος τοπου. Nam si demorvo Clavisi intelligeret, quare saceret proprium mulierum Non scripsisse eadom de vi Husdem hernae pii. nium, eleucum, si quis nuretur, nae ille rem minitur parum admirandam auid enim frequentius 7 Vel illiodpraecedit de simili sine paeoniae eum sicia, quia alius

216쪽

propo in m legebat ut noctioisie, ad θ. ω Platonis coniici locum de glycvsui nolloni pletiisse Cleophon. toni j iis sabulam laiulat et Pollux l. X. c. 3. 3mutarii mi pud Eustamurn sunt κωδωναῖα. Neutririn rectum,s6. si vero Hesychius: οδωνεα σῖκα χειμερινά. Alsentior Dalocampi super illis ex lieophrastor δεν ἡ χαρίτιοι Ἀρατειος καλουμμη Qtiam univis consontimat omnia exemplaria antiqua. Quid sit ad Theophrastum Θεοῦ ὀδόντος videbitrius. Pro οσαι παρ'Ἀ- α βλατήσεις scribe οσα περ

mi patito post exstare licitur ἐν τρων φυτικῶν αἰτιων, petitiis es ejus operis. τρίτη arrien omnes.codd. ωstri . Antiphanis Σκληρίαι dii ha nai do mendo suspectos. Postea reperi incerti poetae fabulam Scierias tribus locis apud Stobaeum. Recte mox nostri si ri omnes περὶ in Βισαλτίαν Ἀμφίπολιν. Vide Plinium LIV. c. io Minus recte Eustalli Bis καὶ Ἀμφίπολιν Griresonia ae donica est viat alli estonam vocant et in Thraeia collocant Macedonia vicinani. Adi Stephani Epiti proprie clicitur βρύειν florere incipiente. το βρύειν κυριολεκτεῖis, λέγεται - του τρο ἐλαών Sequitur e Theophriisto: παντα τα ἐν σκίλλε φυτευθιπηουα Θειτο αὐgάνεσθαι, κα εὐβλας γίγνεσθαι. O imphilosophus: λως δὲ παυ ἐν σκίλλ φυτευόμενον ἔβλ ερ- Scribe ευβλαςες. ut legit Athenaeus. Alibi in eadem sententia usus voce συβλασία, ut eauss. LV. c. vli Scribe etiam clin malecampio μπροσθεν φέρει του φυλλην et ades M. de cauis adi c. I. Et paulo post, πο τῆτ' τῶν συκων πέπονα καὶ γλυκοὐν ἔχει, cum doctissimo Gra

217쪽

Naxiaca Supersitio vererum, puero um oculos ras Ananias ambisorrem po Da. - voci s ἄγκος Inter alia multa. me ab Athenaeo recensentur, c riam vel nomina vel cognomina λευκόφια sunt μελαν Nam et scripta manu exemplaria sic ei unt. Sed mendum vinilominus inesse huic scriptiam censeo, scrino λευκόφαι et μελανοφαια. Pullius color inter ab hum et nigrum est,indius quae pulsi coloris sunt, ut ficus, mut ad at inem aut nigr sinem accedirnt, te eopbae duriantur aut melanopnaea id , L novusi et

A. acce re non possum. De Syem Titane legi poLsunt Mepnani Θwκα uni totidem sere vernis eadein s hula narratur. Andrismis paulo post nominatim scripserat Naxiaca, cujus nistoriae meminit Parmenius o. 9 et I I,ocus e Persis tramite Pherecratis insignem veterum s perstinonem continet quam ne assema valerent intem

pretes, depravatio lectionis secit. Ait Amenaeus: a- ρεκράτης - πε roinauia του Πέρσας φησί, Ἐν δ' μων σῖκόν τις id ν λα χρόνου ἀον ποτὲ Τῶ φθαλμω περιμα

τομέν γε τουτ των παιδιων, ω καλώματος, τοῦ τυχο νος - σι κων παρχόντων. Legi debet τὼ 'φθαλμώ περ ματτομέ γε τουτα τῶ π., a que ita exponi Her πομιν mentem rein tandet istas, oculos Mureorum puerorum, sinamus reuisal evitavi fris viam murinia non mili sioremn fuciaraum. Postrema vecta non sunt Pn

recratis, sed Athenaei caussam ejus moris Grentis. περιμάττει τω φθαλμώ est id, quod exprensimus. Ad

Tlaeopli rastum nanc vocet exponebamus. Infelicissime Dalm pro μασσασθαι accepit. In M. Geopon gemanus huic mos ex Zoroastre docetiar. Spondebat ille magus,

oculos integro anno illi non dolituros qui conspectae Primum rosae tribus calycibus eos torsisset. Ζωρ- ρης λέγει, is ἐνιαφον ἔν-αλγεῖν της ὀφθαλμὰς τον πρώτως ἐδειτα ἐπὶ τῆ φυτοῦ de rosa loquitur na μυκυιας πάλυκας, καὶ misi a -- οππομαεαμως, τὐομματα.

218쪽

Valde nae illustrant Pherecratis locum Caeserum auctore os scinulae dubitatum suisse a veteridus criticis, Palam secit Allienaeus, qui tamen alita non semel phere., crati eam i Duit sciti eiu Aristopnanis vetus tute Pres aliquammultis locis. Et Polluci. VII. c. II. Φερε- ηράτης εἴρηκεν ἐν Πέρσαις. Ad Ranas vero coniici noliasses dubitationem suam pro sit satis, laudans sin n0. mine ἐς ποιησαντα τῶ Φερεκρατου Πέρσας Anauit, Piem ambopoeiani auctor vocat, cui pro diiudi veri , non iani: ambici, sed Hipponacte scazontes: ambitas tamen potissimum claritisse, cognomen declarat Aristin

Phanes in inis et ejus senosiastoclios illius tres ambos nobis servariant Ἀπολλον, οι που Δῆλον η Πυθων χε Gm Ναζον ἡ ΜΓλητον ἡ λίαν Κλαιον, - καθ' ἰερ , Σκυθαε αφίξεαι Quia soliti veteres ficos avidissime eos

edere, istis est auctor in ea re vectis ἐμαίνειν et απιν πίνειν, cum ait, succum salsum acrimonia mixtrum varo ..' Ἀλιδ μαινόμενα. et paulo post καταπινομ οντα ταχέως, λεανα-M Hoc eo potissimii noscimus,stianaus ouid in cappellet πολλους καλπιγαλους Sic ille λα-- tua ταχέως ' λιμι πολλων κα μην- ὀγκων sorsusχθέντωm. μετα μιαρον χρόνον λαγυοὶ ''

gracilinere ne extenuari fura inodum. Fatenaui, carnem ex ficorum aliment gen rarati esse parum firmam, υποτοαφον κα ., ἐσφιγμένην ' caeterum de eo per N'mnium quidem cogitabat, cum haec scriberet, Amenaeus

Vir opianus neque το μεγαλως γκες, neque vocem' 'γαρος intellexit, quibus nihil frequentius in Graecorum n e scoriani libris. Sententia auctoris est ficus in ven ip s8 triculo vissolvi facile, hoc est ἀκα esse εὐπεπτου. id e e constare, quod, pos uuam illarum multas et magRMmoles in ventriculum condecimus, non multo post fiamus λαγαροὶ id est, ueri ab impedimento ventriculi et ara, Quod evenire non posset, si manerent in liostae eo

Apud philosophos ac messicos multis diversisquo modo

Vox ὀγκος accipitiir quod in prodamus alidi, plurimis Tneopnrasti, Galent et alioraim id genus magnorum sen piorum locis illustratis. Interdum ογκος est cibus in sto Inaonum mimissus qui ha mole illum impedit, si copia sit lanitiis Galenus γιειν. l. I. in παχώντεως ratione: ογκους δωματων ὀλιγοτρόφους Maau. Inteli iculos, ou mole implerent ventriculum, non multum

219쪽

gnoscinius ex Asternico, si illius XXVI. Issinini asibi

laudat cum vix centum ver sibus constet tota illa enuinoratio. Multa de eo atque etiam ex eo multis locis ge graplaus. At Boeotiam totam commentario illustraveriit Apollodorus Atheniensis lieni auctor latulat non multo post ἐν η περ νεων καταλόγου, id est l. s. operis eviri ad ex , Fondi in aurara rem m. Apollonia quam mox O-gnominat την Moρὀιον olim ορδαῖον uisi mictam ametor Stepnanias. in fortasse ita etiam tu scriberulum. Ait rapeZoileto Naucriuita χυμόν, αναδίδωσιν εἰς τοσῶμα του καλκμενον ευτικον. ni appellat χυμο ευτικόν ,st' id interpres fuera n radentem maleno auctorei, ii p-ι odani appellariant atram bilem. η μέλαιυα, in*ait de bile

ρευτικον. φοεω3η κεκλῆκασιν αὐτόν. Bilis aera matioror Due est, uam qum secundum Marmn habet. Proprium in tali Bmison nullum is intumis nomen, nisi odre, qm adorean aut in in oea t. Apparet, non salsis hoc nomen usu trinini in niis scoriani scnolis, et ex eo, quod dicit Galenus τινὲς κεκληγασιν et magis ex illo, dii l in rei me sicae scriptoribus adeo infrequens occurTattuoκου χυμου mentio. Inter sapori s ευτικον nominari a

Ruso Eplaesio, incognitum Aristoteli et Theoplarissio aliisque mimuis probe scimus sed id di hunc locum nihil

pertinet. ore Galenus, cum dicit, atram bilem ita fuisse a quinus iam nominatam, Praxagoran antiquum messicum tacite innuit quod quidem Allienae indicio scinius qui subdit statim ευτικο δε γίνεται χυμός ἐλαυ- τῶν ὐλεγήμενος ὐπο Πραεαγ ρου Quae interpretamur:

Mor, quem exis conferi si τιmus, me uti pistri Praxagorar

sini Doravis Auctor ille, unde hae verba describit Athenaeus, τα δὲ πλείους προσαραμμοι μαλλον πέπτομεν.

lonice videstur scripsisse. mani προσαίρεσθαι edendi s l- featu diis Malecti est. Inde προσαρματα cibi, apud Hippoenitent. Asil potius dixerunt προσφέρεσθαα menda- vinii ex libris καὶ Ἀλκμήν ἔτι in Κάνθαρος, Τυεῖ. Delusit verba Alcmanis, quae tamen ne Athenaeus qui, dein fortasse apposuerat, contentus, digitum intepdisse. hepe alibi. Canularus, γευ comtous inter aliassibulas minu dosueras, Auctor Suillas. Scripserat et pia etaerus quoque retium, et ex Latinis poetis Liriqs Adronicus et Accius. In caninari veria, Κυδωνίοις μή-

220쪽

cata, probatur auctori emerinonis, Mi Glodi ρη--δε conscripserat. Non sunt seren si, qui Gotas

prorsus sim docti niuiti Glossas, vi est, di

scurariam vocum in repretationes, et, ut nunc voeant, δεερικα tulerinit. Nam γλ αν et γλωσ- nuncupabant vocanulum vulgo incomiunni vel quia per riuum et Daruariini vel ita jam obsoletum et oblivioni tra tum monimo, vel Doriam quidam interitus. Unae silui sapientissitiit inperiitoris, M. Antonim natolopni, IV. α παλαι συνήθεις λέξεα γλωσσήματα νυν ουτως ν καὶ τ ονόματα των παλαι τολυυμνητων νυν τρόπον τινα γλοπ' σηυατά τιν. Auctores antiqui Glossariit celelirantur Amerias, Soleucus, amplissius, Nicari ter Colophonius, Plin0tas P Philemon, imachulas, Hermonax alii dira fit re . tu unius tantiam gentis vominula sisciperent in terpri tanda tu Philemon, cujus Ἀττικώ λαως An p. 61. stophanes cujus tοDecliseon e non nullo ante latisti bantiir. Similiter Hermona Creticae dialecti tantiu voces complexus opere suo titulum ei secerat Γλαπσα --τικαὶ cui is libra aliquotim meminit Athenaeus Nelred ei ius disitare etiani hoc loeo de iisdem Glossis uni

stili,eretiir, nisi sint isto nonuiuis, ut milu in literis se

cris. De voce κοδύμαλα Η chius eadem. Alenonis erva sic interpretare Alonianona m. abrum voeat κοθυμαλον , mn Draruit minus quam usumulum. Hv-chius quoque κομμαλο ex quor uiam sententia istum strutheum interpretatur.

Rhianus 'Hρακλείας Phaulia mala. μάδρυα Pravera χαρέτω Λιβυκαῖσι βίβλοις, rasto costatui. Quando citrium malum coinrum Στεροιήμενα inscrimmi poenia quoddam suum tam

라틴어 텍스트