Deipnosophistarum, libri quindecim. Ad editionem Lugdunensem postremam emendatius expressi. Accedunt Villebrunii interpretatio gallica et notae itemque Isaaci Casauboni animadversiones integrae

251쪽

Ian. III. CAP. XVI. 3 i'Hτοαια γαρ λιπαρα κά των Ita melius, Iani, ut in ipsius se noliis ad Actaarmenses. παρατεταααι γαρ ἐσθίων. Saepi diximus, veteres grainitiaticos in recitanalis auctorum locis pariani suisse Pligiosos, v liis tu, saepe it plorum χρείας corrupisse. rvata solliri sententia. Sequentia non intrelligo: αλλα φέρετ ατό3ασι ρπατιον. a. lecana p. videtur legisse αποφυσιν ηπατί vel πατίαν sui

ρύγια quae ieronymo pinnulae e t ποσχίδας scio quid Galenus aliique medici caraeci appellent: απόβασ: hoc sensu legi nunquam. Pro πόφυσιν etiam αποφυάδα scri potest. Sic enim αποφυαδας ἐντέρων dixit philosoplaus II Historiariini omnino hoc loco pariana mini constat. ἐπατιου aidem non dubium legi debere, ut sta tin καπριδίου. Aut certe πατίων, iit in Eubuli versi: Nπατια, νητις πλεύμονες. 'τρα Sod intendum ni opinor, aliouid. Si ad probavi leni aliquana sententiam locum hunc in omnibus corruptissimula volum refingere possumus ita concinnare: αλλα φέρτ η προβατειον τατιον, ἡ καπρδίου νέου κολλοπα τινα. Jecur vinum, ut arbitror inteli t. Sic alidi nanc vocem mana adjectione sinuli legas tuta, aut νειον, aut αἴγειον, aut αργειον Pergit Aristopnanes ἡ σπληνος η ἐςιν. Proba, ut videtur, lectio. Tamen aliud suadent membranae, ouae hadens σπληγος ἡ νῆ ιν Sic vocatur pars intesti. nomiiii et ipsa inter cupessias cotTupti manifest o quae mutantur: η δέλφακος, η ἰνης η τριέα. Dalecain p. emendavit η κεςρεα Non erat illa conveniens nujus loci morbo medicina. Infra noe in libro ita scribitur , δέλφακος πωρινης τρίαιναν. Vir optimus ut corruptissimam hanc γραφη damnat ego prono non ut rectari, sed ut rectae proximam. endum enim: η δέλφακος πω. ρινης τριαῖα. Partem suillorum intestinorum τριαῖα vo- bant. Idem poEt in Thesinopia oriaetu sis Ου δὴ σχα δόνει, μήτριαῖον δέλφακος. Lucianus I .exipnane παρεσκεύασο δὲ πολλα καὶ ποικίλα,-χηλα εια, καὶ σχελίδες, καὶ πρααια. Jam vocetii πωριν asserimus auctoritate Ain enaei, ii l. IX. ex noc loco prodat usurpasse Aristopnanem nomen δέλφα gonere foeminino. Esset autem pro uatio illius nulla si scripsisset Aristophanes

kίω e. Addiit postremo comicus μετα κολλαβων χλιαρων. Iubi ait vir doctus, placentis Haυ sunt , is fidut rarbaris tensint. Vertibulas, puto, aut vereicilla intellexit. At quomodo errant aut licentur placentae istae

252쪽

nisi quotmodo puxis dicitur quae est ex ari: 'nto vel a tiro. ui pluabit ni is votori hiis dictos esse collabos a sum litumni vertinula ratin imarae, panes illos, non placentas,nppoli: bant. Veruin illi notationen nominis aliam alla. mini: sic enim sici placentana quadratam parvulam ἐκ μεγαλα κολοβουμήνην.

p.ras, fratres Hippocratis themensis libera, et urvetus duraran Τὴ πατρος τοῦπα δία. Provero. δUuam pulnaonum vivere vel ostrei ve plantae 'Grammatici ἀκανΘοβάται, re oraum spinae. Multis locis saetum vicieas an Ailaenaeo ut de apposito cido testimonia primurn ex podiis et pliilosopnis proseriit. deinde autem ex me scorian iuris natumina illius explicet. Propterea scribit isto loco: Τοσκτων λεχθέντων καὶ περὶ

id syinuolas appellet, satis declaratum est l. I. c. q.

Vid tu autem Atlionaeus hoc dicere, omnes aut plures certe necticos, qui convivio inueterant aliquid illa scriniis meinoriae, quod ad rern saceret, rumpsisse in commune. Nam lio ista spondent: τῶν ἰατρων οἰ παροντες. Spem tamen hanc nostram egregie auctor destituit, unius Dionysioclis vero proferens . et ea qui lon adeo patica, ut non sine magna ration deesse ali luid la ac loque in parte nostris no si coiscibus suspicoris. Statim enim serisinonem velut lana pada cursu excipites conicies, diversae prosi sionis nonao: και εωνίθης' ἐυων ἐν τετάρτω ἈτθHος Ἀφείδαντα , φησι. Donidias iucm dixis Damon in hora quano tibissis narrat. Enant, putant,

253쪽

onidam esse auctoris illius nomen, cujus mox veri a asseruntur. Ille vere unus sui e convivis, ut docent clare elaentia haec non inulto post περιενεχθέντος του- μένου ραίου, ο Λεωνίδης ἔφη. nilologiam fuisse et

criticum, nae evincunt: καὶ ὀ Διονυσιοκλης φη ' του μέν-τα ποιήματα, μαγο Aεωνει, φω ἐς κρίνεω ταν δοκιμωτατων γραμματικων. Sic enim recte legit etiam Dalecamp. illo in loco ista, non, ut edium est, Dam.

Ereant etiam, qui Δ μων purant esse a ὀξαος. st enim

Demon aut Damon vetiisti nil auctoris remminui ritin nomen. Is ipse est, crius testimoniis Plutarcnus inane- se saepius utitiir, et scitoliastes quocue Aristopnanis provernia explicans οχιὰς Κόρndo ad Ranas, et Noratia Arrinas ad Aves. An idem sit Damon, a de Byzan scripserat teste Atlienaeo l. X., non scio. Fuit et Dannua colophonius scriptor alius multo recentior, cujus nono nulla exstant in Ainenaei de macnniis vellicis libello. Thymoetes, cujus memini Damon, Oxyntae, regis Amenariini, ex concuDina nilius fuit qui ultimus stirpis Tnesei regnum obtinuit, mox scelere partum imperium scelere amisit spoliante Melanilio Messenio Pausanias. Eusenius, alii. Deinceps de vulva suilla ita scrinitiar:

καὶ μήτηρ - Ἱπποκράτους νων, ους εἰς ὐωδίαν κωμα/ουμένους εἶδα Drande Misa est ut , muropolis revera n matre

orari Hippo atu quos propin murum Diuum irio miras irri s. Non sunt isti magni Hippocritas liberi, Telesippus, Demophon et Pericles, de quibus exstat vinis dictum, Tres 'astra, sed tui conis cujusdam Ameniensis soli ales, quae proverbium sustulit: Τῆ παν- τα p. 86. παιδια Helluo pater. elluones filii. omni altius metropolin et matrem vulvam suillana quas porcos appellaret porca natos. Non ex alio animali numerosior maturi ganeae Alludit autem scriptor eritisitissimus ad verius Antipnanis in Philometore, ii super vulva almatiant post citantur aut etiam sortasse ad dictum Chrysippi, qui Archestrati carmen, io ganeonum gulam em1-diit, μητρὀπολιήτης πικουρου φιλοσοφιας nominavit Apa- viri docti emendationem μητροποιο stridentis pro μητράπολιν. In Platonis loco e Protagora scribe ima ναι, non συνιέναι. Ipsum vi te Scribe etiam locum e Philebo sic: ζωντες νθρωπου βίον, αλλά τινος πνευμονος, ἡ των, ἷσα θαλάττια μα ἐσρεω νμψυχα σι σωματων Non bomismn fed pulmoniram vismu vivunt, re oram inaransrum,

254쪽

suae, restaret eo orrhin itin animata. Non ἐμψυχων. Postrema verva criphrasin continent ignavissimorum os reorum avonini vita non niuitum dissit a vita plantariam Platonis locum illum aDunt Galeni verba, quae adscribam ex comm de ei r in ut format. ίς το κυάμενον ου μόνον ς φυτον ἔτι την διοίκησιν ἔχειν, αλλ' ῆὀη καὶ ω ζῶον. ποῖα ζωα χημαί- εισὶ καὶ κηρυκες, καὶ νώναι, και ςρεα, καὶ λεπάδες, τοι γ λιγίτης, 43 ολωσδεόμενον κινήσεως φυγuικης. alia sunt etiam tectya, spongiae, noloinuria aliaque o genus Eoophyta, demtibus accurate Arithoteles l. IV. de pari an ini. In X. Nicomacn et I ad Eluleni. oui semper doriniunt, φυτῆ ν βίον escuntur. Pro quo Hieronymus ad Pamma. chium in mo Heli imn itura. Caeteriam ostres tram misere paulo aliter usurpat Plutarchus in conam. lubri praecept . de iis loquons, Ii necessitatem uno eoden, quo semper in clo vivortis sibi iniposuerunt. κ ἀσφαλες. ait, uti αδιο . .ὀε πολιτικον, Γώνθρωπικόν, αλλ' ὀτρέου

planum ait Cyniucus τας κανθαι συνάγειν asstiluas illius iusputationes de vocibiis repreliendens Spinas vocabant grammaticorurnini iraestiunculas Antipnanes in epigram. niat de grammaticis: τυχεῖς σῆτες ακανθοβαται. tinti uibus placet κανθοβόται νι Dinis escuntur. Sed eorum omnino est κανθοβαται , per pluar ingredienter. Qito unica na voce Antipitanes intellexit, pluridus ex. pressit Athenaeus 'no αν ἐχινόποδας καὶ ανα τρηχεῖανὶνωνιν αεὶ διατρίβων, emans assidue rutre Minopodia re peras nono. clun opus et Ononis sive anonis acule

eamn hernarum genera sunt. CAPUT DECI ΜUM OCTAVUM.

p. 87. Ulpianum reprenendi Conicus, quod strenam Romanorum Graece siriisti ἐ-νομίδα miui videtur He AG

255쪽

starctius et imperite sacere et uiuirinane axistimo enim, ita ab Ulpiano vocatam non strenam quamcunque, sed eam , quae Imperatori de moro donabatur anni novi iiii tio. maec vero elegantissime potest dici ἐπινομίς quippe dum ultra legitimuni canonem et Onera necessaria quod pulcnre exprimitur Graeca illa voce motiinamus ad Sue tonium, deesse accis vocabulum, quo Latinum fretia

reddant ν ανθ' ινξς inire laudamia potius Ulpiani in clustria, mi istii non inepte excogitavit, quam repre-nondendus conatus etiamsi minus est, quod voluit, asse.

cutiis. Alsi Graeci novum veriatam εδερχισμὸς finxeriint in eam rem, ut pridem viximus Recte autem Aule maeus scribit, strenae et morem et nomen ab antiqua rea.ditione ductitia esse veterrum Ronianoriarn. Symmachus I. X. Ab exora pene u lus Maraiae sona an furinisoleis Uis, auctoritate Tatii regis: qui veri nas elisis Horiro Iuc Moniae anni noυ auctio primm ac is L . D. Imperatores Nomen iudicio , iras sonuis hare renue.

nire ob mutem, atquecide vobis bust modi ingue Auri, quorrem invisio amnius magis' nonium viguantiari quam Mnen Misereat deinceps sequuntur reprenensiones Ulpiani, omnes ejusmo si sunt, ut ex illis, sint lo in. juria ei non sit appareat nominis ingenium prorsus φιλόκαινον me*ae enim adduci possumus aut ullo modo deDemus, ut vir exacte et sollicite docto ex nollenismi tui perimi has stridligines exculisse arbitrentur. Verius puto, Ulpianum lais vocibus et loquendi generibus uiuitivo per jociam, ut eos rideret, qui serio ita loquerentur.

vel ut πολυαναγνωσίαν suam venditaret auresque eruiti. torum in se converteret. Fieri enim potest, ut ista quo. rum nomino ni reprenen litur, apud scriptores non postroniae notae reperisset. multa enim, ut scimus, etiam Ciceronitrias et Demostnenibus, nedum odiis, cui sibi omnia licere volunt, excideriant notanda nobis potius, quam imitanda. Contra Ulpianus, cum in antiquis scriptoribus semel fortasse liorum aliquidioservasset, illo uti 'on vere uir. minc illa sartago loqueri si, cujus hie a bynico philosopho accusatur Ait igitur: - , ὀ κήσον κανον καὶ Δέπω ἐν χρεία γενόμενον φαινόλην, εἴρηται τάρ, βέλτισε, καὶ ο φαινόλης ει υ, Πανδεευκa, δόe μοι τον χρησον φαινόλη . Quid in Ulpiano reprohen)atue

hie a Cynulco, non videriant interpretes atalem mitto minuis ubique Natalem. malec existimavit, notari vocis

σενόλης insolentem usum pro φαινολης. Sed fallitur vir

256쪽

optimus nam ita verti dedula nonne tu es et ι usu nonduis erui φαινόλην. risur enim, vir

optime, venula dira φαινόλης Rivisti χρησον PM cura, da, Lyaemulum χρηςον Videtur Ulpianus pum ruri suurn Latine compellans paenulam petitue Cynuti stag8.cus ut Graece iden diceret, φαινήλης pro Latino vecto posuit Sed Ulpiani reformulans ingenium excusation madjicit ideo se ea voce uti quia exstaret apud scriptores nonnullos At Ulpianus ab illo castigatur, dictionem ἀχοηςος qua usus erat sane quam insolente pri . ιταε, χρεία γενόμενος συι nondum suu D 3 Id vera laae notione Damariti esse . constat. Quare etian esse Linus et ellenisnu peritissimus Lucianus in Lexiphane nane vocem non praetermissit. Illo liber ingeniosissime confectus velivi lat i culum quoddam est omnium dictio. num ἀδοκίαων. ias semidocti homines Atlaenae et Luciani temporibus nagno mini revisitorum fastidio solidustirpare. Verba Iaiciani sud indocti cujusdam persona Die sint: πυθοαενος M. τι o τρατηγός ὀπτός ἐσι. αβ.ὸν ἀχρης ἰ πια ευντρια καὶ,φερητα ποειαατα, ιειφρροα ἐμαυτόν In is paucis vernis multae ineptiae notantur.

οπτος insicule positum pro ορατοι , - ρονs purne is esse in eo sectu Nam etsi id vox illa signi cem

non est tamen ea notione in usu. Vide l. Uli I. c. q. ἀχρη Ἀμάτια pro nova et ut Cynuleus interpretatus est, μηδέπω ἐν χρεία γενο αενα. Instiis es barbare nam σου est contrariunt τοῦ χρηςου, et rem improbari signineat. Simile peccatuit in ψόρητα pro novaeum gesta. Sic ae-mpe paulo post cum ait Pomprianus Philaialpnensis ore Cynuici: κόμιζέ μοι τάς βλαντα τα ἀφορήτους καὶ ἡ ἐφετρίδα την χρηςον. Inepte etiam εὐητρια apppuat cabeeatrienta. Est enim extrinae vocabulum, et vesti stilutili ac Dene textae convenit. Plato in Politico: λεῖον καὶ το λεγόμενον εὐητριον φαμα ξυνάγοντα ἐλαυτων Strabol. XV. τὰς εὐητρίους φαίνεσθαι σινθονας Hic fatuus ευ σρια ποδήμοσα, in antra eatreo significans, vixit. Gni Aesenulus in Dictyur fis vel fictoicis, it nominat Hesychius , ducta reanslatione a vestibus aliud nescio quid εὐ πριον vocaverat, sicut odservat dulius Poli. l. VII. ro. Postremo et inepnini et λώφημον est pro exsiuές - , quod valet udi σα, in emurem abii. In verbis Ulpiani Minatas perperam putarunt esse a rei.

Uni nam aliud λευκος aliud Λεῖκος. Sic vorabam serim interdum oria Λευκε non a tantum, aut Proprio

257쪽

solum nomine Alexis Παῖ Στρομβιχt'. μη των χειμερινῶν αργυρωματα . Vocabulum φαινόλης multo ante Athenaei saeculum Graece loquentibus et crinentibus cepisse usurpari et indicat obscure Cynulcus scimus nos veriam esse ex epistolis Pauli Apostoli Putamus alitem, ut in diximus praeter o χρητον caeterii Latine dixisse Ulpianiani Sequitur alia castigatio εἰς βαλανειον δέ που πορευόμενος, - ἔφης προς το πυνθανόμενον , noreti Ἀπολουρανος, ην δ' ἐγώ, ἐπείγομαι; Duo nic notantur. απολου usis stulte pro πολουσόμενος, siturau, cum significet milurio. Sed intriina cui praetexi isti voca quiverat. Caussa enim clici nulla potest, cur ex απολουσώμενος fiat απολουμενος In quo colore peccata tegi potuerint, peripicuum. λαμ- pro λουόμενος scimus vixisse Atticos pro λουσομενος nemo novam. Praeterea p. 39. in Lexipnane noe non est notatum a Luciano Scribe-ham alitiando πολησέμενος latia in eo ratus inesse a κυνολογίας, quod pro λοι/εσθαι fixerat τολουεσθαι. Illud enim rectrum, o non rectum ouemadmodum ex VH. pollucis intelliguntis et usu auctoriam nielioriain. Proinpleri a Lucianira suum illum barbariun ita loquentem inducit δέος, μη λουτρι απολουσωμεθα. Et paulo ante: χαίρουσα κάματον ἀπο όμεως. Diiunen scribi malim απολουμεως, ut duplex sit culpa et ακυρολογία et το βλασφημον. clogaemoescnelianae vulgatani lectionem aper te confirmant etsi aliter, iam in evitis, sententia ibi eoncipitiir. καὶ περὶ βαλανείου , inquit, ἐρωτα τον παίει, Ποῖ δη πολ-a, Retinendum igitur τό ἀπολουμνοι' qiram filamat etiam , quo su icitur, ea die periisse Ulpian paenulam Canusinam, subreptam a balnearibus naribus vel praenuatoribus. Nam inclicare voluit Cynulcus, habuissis omen illam non minus infaustum, quam ineptam vocem πολέμενος Sic mox: πειθ τως πολουμαθον, post ista lavabisnus nos auo. Alteriam, quod in Ulpiani superioridus verdis notatur. ἐν δ' ἐγώ quae voculae tune frequentes erant in ore τῶν 'A-κwων. Lucianus non uno loco nujus suae insulsitatis eos admonet, et, prout meriti erant salse 1iridet. In voce πωπιον error perspicitus est, qui deinceps notatur a Cynulco nequente quicquam obscuri. Facetus vero nimis censor isto etTorem errore corrigit, et plane, aOd ait vetus e bani, λω τοι ἀλον πασσαλω ον πασσαλον. Non enim

tantis eri absurdum, πρόσκομμα appellare plagam sub Osuis acceptam, quam ὐπωπιον nomiarare vulnus tibia.

258쪽

233 I. AsAUBONI ANIMADU IN ATHE . illatum. Scride παρα πινι τῶν φίλων ἰατρω cum vulgatis: hoc malo, quam ατρων, ouod nubent MSS. Ait Cynui. Cus παρα τινι των φίλων ατρω παλειψα ενος τα πότου ὀφθαλμους παχεῖ φαρμακω. Eustainius, extr. Omnient in Il. - . totam nanc historiolatia describens, mirisi in pro lsis lectionem assere quam unde si nactus, non divino. Sic enim ille: κάσας των τι κανασείων καὶ ἔσω λόγου, την κεφαλη εἰς νέωτα ταινίαις διαλαβων ο ει φασκίαις καὶ ἐρωτηθεὶς, τί παθοι πρόσκομμα ἔφη. Un- illiu anno suente Unde illud ταινίαις mod tamen ceu plane γνησιον Allienae non piolari s liini, sed etiam interpretatur. CAPi: UNDE UICESIMUM.

mense Febravario factae ex more Graecoraran. καμει de fragore καυματα, caumata. ἰποκαυ'

Pompriani Philadelphensis criminationem, cui noc tribuit p.ryo elogium: ανθρωπος κ πανουργος Ἀνοματοθηρας αυλο. Id est inrisrius , sed 'bo,um etiam ira captator. κ πα-ρτος Valet πανουργος, Dora et tis nam ea vox interdum in Donam pariem a ipiti r- ονοματοθήρας dicitur crius onine stilinium in vocularuinobservationibus posituni. nilo Jud do Essenis loquenes φιλοσοφίας το λογικον ς κ αὶαγκαῖον κτησιν ρε - αγοθήραις απολείπουσιν. Idem simnificiat θηρολάης, ω 'plicat esycnius liges apud A. Gellium asin τημ l. II. Nimis minute ac prope etiam siti,frigide Plutaret οβ in Epicuro accusando λέξεις τηρεῖ Gravius sonat λεξε apud Epiplianium sic enim solet appellare eum, qui undique eo cris literis voculas aucupatur ad sui dogm tis confrmationem. I l. II contra Arrianos: υο ηii'

259쪽

σαντες τοίνυν οι λεῖ Θηρες εὐθυς. Et paulo post:

προσαγορευμ λ ἡταίρους Videtur suisse moris ut, ii promissati 'arbum alerent, eam nodo adstringerent aut nescio quoniculo vincientes componerent quod nodielao secere multos videas. manc barbae δέσιν Pornpmnus intelligit: attamen ut inepte usus in ea re imbo ποιεῖσθαι, βαρβαρισμου reus peragitur a Cynulco. Sic accupiebam apud Lucianuin verba taxipnanis ἐγὼ μεν υποιησαμενος αυομο ν κεφαλην δοντ εοστρα nisi men i πο-σα ενος signis cat iDi ni otiuis uiueras timeo. Ita enim seri amat quoties aut caput pectimus aut Operam tonsori danius. Plautus Captivis N id .idem ια- volnere in rere vol is vestem ut , inquinet Graiecis ελινον, ut Pollux adnotat. Ἀδοντ ευστρα, denturas igit, ridicis peripnrasis pectinis Caetoriani qualis ista fuerit barbae δέσις, nondum didici ex lectione veterum Nam περδεῖσθαι πώγωνας in Concionantibus dive so plane sensu mulieres scuntur quae ut viros mentiam tiar, inauerue mentuna a cititia Darba sibi vestiunt. Per

secie cujuslatim eritisitas aures ure ossendat. mani quod arbitrantii in pretes, ἐλαίου λήκυθον inepte dici, tam Muntur judicii, quam faciunt imperate, cum vortunt nullam. Non poterant absurisius aeteriam λεοὶ κήλήκυθος, s. imo ampulia, adeo nota suppellex est Dalmneas petentium in omninus Graecis Latinisque script i-bus ibadmonuisse pudeat. Sic autem accipio nic quoque του ἐλαίου ληκυθον Quare etiana praecedentia verba, οππος γαρ δε μοι ταριχος, interpreto d. cute sui uallida-illuvie deformata, quae insulsa translatione appellatur earum fugamnatum. lexiphanes hoc sxit: καιρός ὲς χρίεσθαιτο λιοκαμ. Subjicit Cynulcus πρότερον γαρ συντριβροσόμεθον, Hau enisn ano desinabimur. Hoc ludem Pom p. I9 pejanus voluit sed verno usus est et alieno et inominato.

εύεσθαι - τρίβεσθαι Graeci hoc scimi At συντρίβεσθαι iidem est, ac Latinis coni Quid sit discriminis intepv τρίβειν et τρίβω vel ἐκτρίβειν, nemo ignorat linguae

260쪽

ῶτα συντριβέντες, Οὐαλληλους κατανωτισαμοοι , - ἐμ--Τανυς τω γυμνασίω ino sequitur de mensis Fedrua. mi appellatione et inferiis, quae eo mense dabantur nu-UMIs defunctoriam, ex Latinis scriptoribus et Plutari honenio hodie nescit. Id vero institutum a Graecis manasia ad Romanos paucis fortasse notum est observamus inirennos, in liversis Graecorum urtibus eadem acra eodem

tempore soli a celebriiri. De Atheniensibus testis Hesretatis Mιαραῖ μέραι, inquit, του ανθετηριῶνος μνος,

ἐν αI τας ψυχας τῶν κατοιχομένων ανιέναι δοκουν Anthesterion inter menses Atticos Februarii Romani et Mamri parieni complecMur Similiter Apolloniatiis mense Anthesterione solitos τα νόμιμα συντελεὶν τοῖς τελευτήσam, serabit Aurenaeus l. VIII. PO quae hic de expiationi inas mortuorum sicuntur non alio spectant, quam ut

totius anni frigidissimos fuisse illos dies sesamin. Ideo ait: ἐν τοῦ χειμμός ἐς το ακμαωτατον. Cum igitur haec anni tempestas esset, hic coeli mitus, tamen loquitur Pompeianus u εἶὀές μ πολλῶν μερῶν δια τακαύματα. Plures tum aeri, eum non νιῶν me propter umara. Mus appellat: Grvmira Non sane, quod somniavit Date inpius, cujus subtile commentum prorsus est a vero alienum innata Graeci Latinique auetores dies ann1 serventissimos noniinant. Ἀαδεω enim urere in Instat. l. κρατα καυματος ωρaν, altri astu te in L. XIV. τα περισκελ καὐαατα, di silini ad tolerandam.

Arar Clemens ἐκβαριζεν ωρα καυματος θερόμενριελώ. Hieronymus ad III cap. satae Heremur Gram Θέριτρα ab eo, ιod ἐν Θέρω, hoe est, in aestare, a cannmuInsaniam igina illorum potius notentiis, qui contrariam ει διαμέτρου significationem inii nomini attribuerunt. Non enim solusioni nus luis morbo laboravit. Ita

라틴어 텍스트