Deipnosophistarum, libri quindecim. Ad editionem Lugdunensem postremam emendatius expressi. Accedunt Villebrunii interpretatio gallica et notae itemque Isaaci Casauboni animadversiones integrae

271쪽

φορας της περ τ' ἐκτομίδα μνημονευει Ἱππαρχος Si vera haec lectio, ἐκβολα vulva et ἐκτομὶς idem sunt. Quod equidem vix possum in animum inducere. Ἐjecti p.am tiam viilvani porcariae longe anteponit Plinius. Ex eo

βολάδος παρα τὸ ἐκτοκίλου, vel παρα την ἐκτοκαδος Pr ninatient erit siti την ρήσκουσαν. Sopatri veritis: λευκανθεῖσα, πῆ τε δέμας Scribo: τυρουτα ιέμας, sto obtegitu ora. Sed vocem δ&φ, non pracstad se. nam, ac fortasse veriam est, quod Josepnus caliger excogitavit stadάλου καυθεισα nyna adiecto fieri de Oxalnae nymoxalmen, ex Dioscoride scimus sed non concoclenius . propterea recte fecissi interpretem, qui

Gyniosaline interpretatus est Sine ulla controversiad αἰθυμον, λμην appellat δριμεῖαν aerem Araenestratus in ea leni re και μητραν φθ- ος ἔν τε κυμίνω. Ἐν τ' ὀea ὀριμει. Eustaui ius 'OL L τααύτης δὲ συνθεσις αλ-

καὶ α φῶ Σωπάτμου δε et δηξίθυμος - ' ἔνθα τὸ δηξουμος ταυτον ει τω δακέθυμος. ILegas apud eundem paulo ante et πικρα άλμην. Quod sequitia de non solitis olim in gustatione apponi vulvis, lactucis et caeteris id genus exposuimus jam ante t. super. De lactucis utem

XI. versuum Armestrati scribe ουδὲν ἔθοντα, ut in epitonati Hoesmesii, pro ἔδοντες. Nam et Eustathius sic legit ubi Usputat 'obsoleto verbo χω. XIV. ita scri vitur Hraia

χεία παρα/ειγμα καλῆς ἐρέβινθοι Scribo: Πr. π καλης, ἐφθο τ ἐρέβινθοι. Desecampius veri scrφακῆ φθη, ψ. Non sequor nunc ducem. πλακοῦς ωρκῆ ita dictus, ut χῖος δυνα ι, etiam apud Iintinum poEtam Lucilium. Quod ait de placentis Aricis, confidimat Plato t. III de rep. suis civibus fugiendas praeci

terpretare ista sic εἰ δὲ M si is Atiri ιτέρωθι, μήλ e ησον - Θων Ἀττικον ulu non si tibi Auleas pisonta rapia, abi sta sim, o re Atticium inquire numidio Ulud est, uoui rebas ara piarentas tuas. m. an in Συντρεφους notanat ex noo loco Suillas.

272쪽

CAPUT VICESIMUM TERTIUM. dantur.

Percuri amus Damoxeni versus, quos notas Allienaeua conservavit sere ad io. is continent semiis a coquo ha-lsitus cum nescio qua muliere cui nareabat ille, artem suam edoctum se satis ab Epicum. Cum exclamasset mulier sinitiis non credenti, is cocus aegre serens, Scelesta, inquit, nescis naturiana, culus interpres Epicurias, omnium aruum esse matrem, atque omnium disciplinarum prims i. cipia in se conmiere versus poetae, illinis haec si cuntur, cor rupti sunt. V. ita nanet: Τῖτο δὲ τί σιν. εἰπέ μοι. καθηγησαι Fortasse κοβηγετα, o magister. δει τρο etiam licitur, et pro καθηγητης καυνέτης ut Μουσηργέτης. Deinde scribo: α ψος κακεῖνος - Θεοὶ, Ποῖος μαγειρος φύσις πάσης τέχνης Ἀρχοπρεδειν μαλιτηρια σύγε Iliud ου, μεις ais uo pronum fiatiir. Si senidas ουκήδειν, mulieris emant veAa hoc egonsivi haraenau. IX. Uυ στιν τοῦ πονῶν σοφώτερον. Scripti του ποιεῖν, usu et praxi. In XIII scribunt veteres IM, Δη κριτόν τε πάντα λανεγνωκότα Huno pnilosopnum potissimum coquus notana tanquam praecapulit natura. iis pnilosophiae auctorem, quem Epicuriis in multis erat imitatus Paulo post innuit poeta, de saporibus suisse scriptuni a Dei nocrito: io venit osse, sextus de mussplant docet, iternui Galenus l. II. leni et alisti. XU.. KL τον 'Drικίρου κανο , μισθώσω σαφες, arti διντριβης Dalec. μισθασα vel μωθωσον Sod versus desit opus est, si volumus eam esse, quam expressit Dalecam pius sentontiam. σαφὲς in extremo veri nilni inicas OM. Illud ἐκ διατριβῆς interpretor ἰς ων ἐκυ. Compara tabι canones Dic ri tructuans unus aliatiis ex alumin

ivr implinae. In IX scripta lectio ἐπι οὐσιν Πλεμω. XXV. ita scribe: χ παρακολουθεῖ ταῶτα τοιγαρουν Ῥόφει Καὶ πνευα isi requorean ad ista attendis Sed ταῖ pro τοῖσδε non os serendum. XXXI. versus pnincerumsi opus edipo λέγεις. Δημοκριτος ηιὲν πραγματα. Legi potest: vuὀο λέγεις Δημόκριτος έν. ταν ὀὴ Γινομεν ποιεῖ του φαγόντ αθρητικόν. Prima vecta sunt illius quam alloquebatur comis. Adimirata eniim Modvoc bulo pnilosopnorum medicorun χιμό in praec dente versa esset usus ni cocus, ud est, χυμος

273쪽

nostr et deis loquerisa rem ergo Democritum nyssi

in nimii est cur niti mur. Pergit deinde coqtius haec. inlatio, quando ita fiunt acu tun reddunt illuni, alii sita paratis vescatur. θρπικον vel ad aciem oculor muel acumen ingenii potes reserre. XXXVI. ita emendetinnius ut sit aliquis si nsus: P Axὀρο οταν 'ς ι ἰχθύων ' 1πεναντίων αὐτοῖσι ποιούντας μίαν. In se,.quente sistingue M. ταυτην λαβών Ἐκ Instio XI .e O μοι κέχρηται. Sensus est quoties vuleias aliquem coquum ex siverit contriariae nutum piscibus unum ribum parare, irimiue eianio mespergere oppedat ad illorum unumquodlae laoc est, factum illius improtinatque asperitetiir quicunque utetur me coquo mePIeaudiet. Scribe tati. Καὶ συμπλεκομέρος χι συμφάγους

αφας. TYanslati est a lucta συμπλέκεσθαι φῶς, pro μίσγεσθαι μίξεις. In XL VII. vellat, δὲ τί scribi

ilini. )ixerat coqinis, se in contemplatione occupatum alios sinere manum operi admovere. Quaerit Me mina. σὐ σε τί tu interea uid fuci ' Respondet autem: λέγω ταλαιτίας, Καὶ το αποβαῖνον εὐ cuis expono, σuarmi evenitu statιm 'paremt. Versias L. principium conclaniatum est, notas qui leni. μαλιζέτω τοῖς ταχεσι. .s Tentanamus tamen 'Uμαλιζήτω τις ἐσχαραν. Nam hoc uult iste imperator: aliqui , ut ror foco unuaequatis. Vel planum utiquis mihi faciat hiure foraran. eisquentia scribe sic adjuvantis Hoescneliana epit orna: πρωτα λοπας si ταῖς ψεεηε χι συμφωνως νοεῖς ον τυπον 'Aπολλον καὶ τι φαίνεται τέχνη. rati tu, at prima ossa non sera ea aequaliter aeteras. Puta segnius

is His tortui. Ἀπολλον est adtriirantis et ansentantis. Pronuntiatur a muliere Sequentia sunt coqui. Muliernaec, cuin auisisset, fieri mixtionem κατα συμφωνίαν in paratu inorum, quaerit e u 1.V. Ποδ αυγοῖς; quae Mononia est in cibis aut causis concentus Respotules magister: nae babor Duer Ie annoniam δι τε σω

affereatis par scininvasita. καταπυκνουν τ 43ογήν, quod Εplaurus sicini mox secisse, valet praeceptu exstruinis luptatem. Hoc est, artem parandarum voluptatum componere multoriam eo pertinentium praeceptorum observatione. Est enim ars omnis plurium praeceptoriina mnem eundemia, nilum σώτημα et καταπύκνωσις Sic ve

274쪽

intre ornamenta omitioni ionunt. Quam vocant, κα - πυκνωσιν sententiariIm qua gurii unus onNaium rucydidos plurimuin iacitur. Orpnymus in vita Plotini καταπυκ κσθαι posuit pro frequenter in scriptis es parer

καταπεπύκνωται και η μετα τα φυσικά του Ἀρισοτέλους

πραγματεία. Postremum versum ita scribo: ψω αεντα orara. δῆλα δὴ παλαι omittam iis, inclyti uic ni gliter, alia omnia stitissa, et nilosoplaiae Epicuri nos dedamus. Respondet tituliercular ex iis quae disputasti. sic taciendi in esse dudum intelligo. Sed nae in Damo-xeni verius latis. CADUT VICESIMUM QUARTUM.

Στρατιωτης ἡ Τυχων. Tri rursumptibus εx dum Eupolido fabula Δημοι πρόσωπον καρίδος

δος, et super ea re canon grammatιcus.

I .inoxeni μσιν excipit locus ex ea Platonis sabula, cui

nomen Συνεξαπατῶ,τι Sed de Atililae rius auctoret tili. raedam disputamus, ubi caussam exponimus, cur Βάττων scribendum esse suspicemur . Versus X. ita scri-hitur hic in Σωσία, παρον τυχον δωσεις ἐμοί. Depravate ouidem, i tamen VII depravatius inultor Εὐ σῶς απαντας, ἡ τυχον δώσεις ἐμοί. Scias, pridem iacturr . eum insedit vitium nitio versui nana eclogarius illum praetermisit, quod locidani tum corrupti certum indicium est. Laego autem 's. Σωσία, παντ ταχ' ἐνδώσει ἐμοί. ao3. O Sosia omnino fulmium est cito manus nubi das anuis rata sentoria. Sic loquatur senex, nihil nabiturum S sat existimans, quod hisceret adverius argumentiun, mio illius sententiam refellit. Dixerat servus ex sententia Epicuri, positam esse elicitatem in voluptatis peremptione. Relata nerus isto argumento: Si voluptas esset

bonurii, omnes eam sectarentur philosoplii atqui nocsalsum nam omnes iliqui oderunt sapientes: ergo et

prius illud,sum. Ait poEta Καὶ-κεφαληνάπτουσιν in περὶ πραγματος. Sic petunt caput pistis, ut in

275쪽

uandis quaestionibus et negotiis solet rei aput peti.

Hoc est, τὐκεφάλαιον. Glauci piscis caput maxime solitum expeti, clinini est ecl. VII. et Polluce. In his se-φwn unus veruis, καὶ παρ' Αντιφάν δ ιν τρατιατ τυχα παραινέσει ώσφέρων suspicionem nion dae immorat vitium ortitionis. Postea dulici ex l. IX et XIV. scribendum Is ἐν Στρατ άτ η Τύχωνι. 'ollux sit licitet Misium appellat sedulam nanc l. IX. Deinceps scribe cum epitoma: ω τις ανθρωπος φύe. Et mox χορηγος αἰ- ρHuci mo ait 'H τριηραρχων πηγξατο, ex eo inteuliginius, solitum aliquando sera Atlaenis ut trierarcnati, iuncti laqueo collum sibi mingorent naud dubie propter

magnituuinent sumptatum qui totum saepe patrimonium funditia, everteDant. Erat enim istud onus in rep. Aine-Biensium nucoinnium maximum. Nox erat usiureius a εἰσαναώσκαν τυχοι Sed N pugnant SS. et epitoni In

li respuit lex ineui. Deinde esidenduin, αλλοτμονο πλοῦτος ἀνθρωπω πάχνη. Non πάχνης. Sicuti fim Σοφία δ')διον κρύταλλος Sextus volsis Uta μ' d/aίμων φιλοσοφω συνωκισε , arodia est Euripide veritis ex Aruli omeda, ubi clamadat misella ceto alligata oris

δαίμων Θηρίω συνωκισε Similiter Ulysses in Cyclope Philoxeni in antro illius inhumani coclitis conclusus, Ota με, ait, ο δαίμων τέρατι συγκατέ tia Vide Graecox Proerniographos Aristomanes loque videtur allusisse illo veriti: υτ πολυωρω συγκέκραμαι δαιμονι. Octavo, Ἀντέτροφέν σου του βίον τοὶ βιβλια. simile est, quod in Aetis Apostolorum Festus ait ad divum Paulum: μ ένου, Παῖλε, τα πολλά σε γραμματα εἰς μανίαν πιριτρέπει. In dimo versu Alexidis in τοῖς ἰχθύσι verte in toro fario. Adaneophrasti naraci genus hoc loquendi exponeta mus Paulo post in Epicnarnai loco stride καραβοι δὲ -

- Ait Ἀρκοτέλης ἐν πέμπτω μων μορίων ςορίας. Lociis est L V. Histor. c. VII. De vocis μορίων adfletione ante divinus. In istis, χεύονται δὲ του σαρος ἀρχομένου προς τῆ i, mutavit de injustria ordinem vervorum Aristotelis, qui scripsit: χεύεται- αρχομένου πρὸς τῆ-σαρος Amat enim philosophus vervoriam trajectiones ut alibi scenamus. Sequentia, Δωται ὀ οι μὲν κάραβοι et raetera, nauentur Histor. l. V. c. 7. Dedemus niORFoeschelianis excerptis norunt emendationem: ἔτι κα πήλις ἐν Καρίδες περι is την νησον. Nam editum erat

276쪽

culus verois μετὰ ακαρος scripsimus ex me ranis, o MMarare, vel potius Vicare diue Uulgo μετα μακαρας, quoi interpretes secit ineptire. Caeterum Caridas oppl.

luin illud tantum Stepnanias agnoscit, quod in Phrygia ait suisse. Iasus Cariae urbs, te qua Arctiostriitus, Hii

δέ ποτ εις Ιασον Καρων πόλιν σαφίκηαι, ex libris de eo. grapiti non est incognita. In Anaxandridae loco scribe φηττ-οις peris. Aci, ouid sit in eo versia και σκιροδαρίοις μετα κωββίων. Interpretos unde suam lectionem exsculpserint, nescio nullum nitri illius velligiunt o. que in edita scriptura, neque in manu exaratis. Nostra conlectura propius accedebat ad vulgatain: καὶ σκιφυ- ἐρίων. De stipnydriis dixinuis c. 8. 'el etiam, si sorte, κοσκινώαρIοις Mox lego: in ιμικεκυφως ορθός, ω Πλ-

καρῖδος οπτῆς συποφανω. tsi serri potest ὀπτων. Scri psimus και μελίων Καλλαίσχρω ex librorum alactori tine, a quidus testimonium dicit Suidas Demor fabulamarupolidis lautin graniniattici ut Pollii L Vl I. c. 27. et 3o nec non l. IX. Harpocration in εὐθύμια pri scianus l. VIII. Impetracillam rem dirainu. cutis Arrita Deotis ἐν Δημοις Λέγε του ἐπβυμεῖς, καὶ ουδὲν ατ--αι

ἐμου. In Eupolidis versu 'Eχων το πρόθωπον καρίδου μασθλητίνης auctor Etymologici ιασθλητίνης interpm latur ἐερματίνηe, Se assentior Daleeainpio ad

colorem reserenti: nam μασθλο aiunt veteres etiam cabcet noenice genus. Sic autem paulo post Epicnamus κουρβες φοινίκιαι, vel, ut in epit , φοινίκεαι Caridestem nomen sicuntur invenisse aiso του καρα . a ea M. In Etymologie sic παρατο σκαίρω σκαρίς ς παρατο naρα καρίς. ει longe diversi generis sunt scandes sive caria caridinus. Detinceps auctor causim explicat eur Anisi scriptoris in voce καρίδες medimn corripuerint. Est autem ratio, quam asser et, qua lite assecuti non sunt inte pretes, haec apud Atticos ouanta est disryllanorum in ndesinentium prior, tanta et in illoriinconliquis media

syllaba. Ut,,ολις, βολβος, γραφὶς γραφίδος coni ψησὶς ψηφῖφος κρ)rris, a AOe. In meρὶς priorem corripiebant Attici unde vi sequatur, chirum est. At

illi poetae. iii priorem ini voce producebant, meisiammioque in obliquis necessario longam stanienanti ο- ronis versum malim ita scribi καλα κουρίδας,

277쪽

vitiis exstitit depravationis Ἀκρβας interpretatii Aulenaeus ara. . esycnius addit η ας μικρας εγχλώρους, τα ὀ ερυθρα καμμαρους. In titulo savulae Epicharini Aόγος και λογίναι etsi postrena iii vocem non intelligo, si spicor tamen, non multo aliter poetiin scripsist . uniis enim manifesta ejus scripturae vestigia exstant omni-hus aliis in locis udi sit elus fabulae mentio, ut cum scritat noster i. VIII. τοιαῖτα- ιαπίχαρμος παίζει. σπερ ἐν Λόγω καὶ λόγον εἶναι. epnaestion in Encniridio p.aos. Ἀρι ειν καὶ αυτός πίχαρμος μνημονευει ἐν Λογ καὶ ωγγῖνος In quem locum exstat hoc scitoliolum noscio calus, pariam, ut videtur, integre scriptum: Ἀπααμμος τὸ οἰκεῖον δραμα κτως ἐκάλεσε Λήγον καὶ Λογίαν, C Apur UICE si ΜU QUINTUM.Jecinorum araus apparatus. Ἀπικάμπτειν pro involvere. κλογη σκευασίαι et σκευάσεις πνευμόνιον.

λάμπυγοι. Adolescentes τηγάνων σύντροφοι Τρι

βαλλοποπανόΘρεπτοι ασσειν τρισμακαρίτης. Sequitur am aliud cibi genus. Ait enim : ἴης εἰσεκομίσθη ταγηρις ηπατα. Variis modis olim jecinori partinantur. Fraxonina in seritione laci nic Atiaenaeus mentionem: tostorum in cinere meminit ali pioties ipp0crates, ut in l. II de moro muliebr. ηπα τυν σποδι ὀπτόν αἰγος η βώς. Et de naturi muliedri ην τίκrουσα ἐξανεμω-

Epicnarinus: τον αρτον ἐπικαμψας ἐπιπλοω, panem sariem oλωolvens. ἐπικαμψας posuit py ἐντυλέεας. Sicut mox dicitii ἐπιπλ ω ἐντυλιχθείς. linc insolentem vocis istius usum obiter illustrare voluit Athenaeus, cui su ungit: καὶ ναῖος, Ιων ἐν ταῖς Ἐπιεημίαις ἔφη τὸ πικαμψας. oriam vernorum sententia est: vocem ἐπικαμψας simi- Biter, ut Epicnumus, usurpavit Ion Clitus in Gula Epi. demus. Observemus σολοικοφανὲς auod interpretiqua fraussi fuit: πασα σή ἐκλογὴ χρησίμη ουσα ει πολλα, ἐπεὶ τά νυν δια, ημης, κρατεῖς, αυτὸ ἐγω διεξελεύσομαι. In- aegrum Alexidu lociιm tirilem ad inulta, prando rurata

Aunc memoria non tenes, in recisabo. Erat planius: κα- Acten P. IlI. T. I. R

278쪽

cile animadveni. Appellat ἐκλογη locu in poetae, et, ut lociatus est supra, cum nuc O rejicet cot, o γρτύριον.

Neque alim sunt κλογαὶ quam xcerpti ex auctoribus loci, tu sini solitum a se incredibili dili ιγntia, scribit A laenaeus I. Vili. Sic alibi usurpat atrctoi l. XV. :

ουάδεα Versu XXIV. Tας σκευασίας, παντα γὰοῦ καὶ τασκευασεα, vel idem dicit, vel ιευασία interl retan dumis necessa/fas ad cibos parandos, σκευα ει ι G so randi actionem. πνευμόνιον, cui i ως ἐν τοῖς Ἀκαλυμμμένοις επατίοις αυτ πνευαόνα ἔλαβε, non pulnaonent in. tegrum significat, sed hustu in ulnaonis ut κρέα τρία, rna frusta camararan. Sic G plicant ian -το πατιχ. er sus a Metanimi usurpatus ingeniosisinte, Ἀπολωλα, ουλων es οὐλεσαν περιπτυχαὶ proniintiabatur apud Octam, unde sumtus si Agarnemnone noto uxoris scelere morientis. Non multo aliter aptu Aeschylum exclamat leni Οἴ μοι, πήπληγμαι καιρίαν πληγην ἔσω HistoriO- iam dem lanira excipiunt haec verba μηποτε δὲ rat Κρωβυλο ὀo: μαθοποιος αἰ;χυνόμενον εἶπε το τοιουτούσπι καὶ Αλεξις ἐν Ψευδυποβολιμαίω, κτως. Vi

spicit, XVII. est in praecedent eclogn: ἰσχύνεra πε- ωνὸν εἶναι χρώματι. seruiupobolimaeus Crobvli, non

Alexidia mittatania. Vide s VIII subtantas l. IX. N

279쪽

secti, quanta haec virorum eriaditoriam negligentia ΤAristophaia is T. eraasas orninat clioliuites coniici ad Ranas. Alcaeus crius laudatur nicit illa uiuestris, non ille nobilis iii ldilicus, sed utili coinicus. Ut rii millae saepe laudat notiori lyraeiani qui leni sine uti: crum iliis inscriptione, umi impliciter, Alcaeus in Ouis conticunt seni per cuni indice sabulae unde siliqvidi ali e sui nitur. Decem comoe fias eum docia se auctor Suidas In nislibris nominanturiae linqlae: aloesra, Nuprase, αφι Soro 6 stupra ni pressae vol nisuit rantes, teria sun neaera et

Callisto. Sixtain, GADMionem invenio apud Pollucem l. IX. Septinianti P. ba/u, in Husdem l. X. Hac ipsa sabula cum Aristopnane Plutum suam docente certasse Al.caeum in Attico ineatro voteros critici auctores sunt.

est, molles lic in ines Graiecis suilla dictos πιγαργου sive

τύχοιe Coi ruptistinuis est secundus vel lini Eubuli ex

νυν Ερῶσα φατα τηγαγον τε σύντροφα Tμβαλλοποπαν - Θρa re μειρακυλλια. Vidotii descripsisse solennitatem ali. qtiam, cui interfiterint formosissimae quaeque totius uruisiberninae, et quantum erat adolescentulorum imollium et eis minatorum. Pro φοιτα potest legi etiam πηὸδ jubra et facit, ut in 1 veila. Luxuriosi adcile&entes di, cuntur τηγαν σύντροφοι, ii inter sartii in s et alia culinae instrumenta vitam degere ament. Priorem voci mIII verius syllaba una auctiorem fecimus nain scriptum udique Τρίαλλοπανόθρεπτα, rod interpretari non ponsumus. Nostra lectio idem est ferme, ac αusAοχος, Duo exprobrantur nac voce siuili una ganeae et illibemilia ac sordidus victus nam Tritaillos et ivrio vocimant

ulu eraditer educatos es lariside viventes. In X recte in

280쪽

pta ασσω. Est enim pro Qσσει, non pro ἀττει. Ponuitiaturi non satis assequor. Ilpianus cum ait Murtilo, convivariam uno modo de sartaginei rixis in sar. tagine veteriit loca recitavit, ac εἶ νεναυαγνιεν ἐπὶ του γαν U Θεοῖσι ἐχθρος υρτIλος nil sit elegantissime ad mulam de Myrtilo, Oenomai iuriga, qui Myrino mari nomen dedit. idem sordes exprodriit et victum domi illiberalem, cum negat, illam quicquam eorum comedisse a se emptum, de quinus tam multa visputavemit. disseriiridem Myrtilum tales cibos, non negat Ulpianus, sed in eam rem sumtus unquais secisse. Non de- sedant ista sectis accipi. Lege mox cum interpretibus ait τον υρτίλον νέος ἔπεσε, non νέον. Placet mox diuilectio U τρισμακαρίτης ει σφἔρειν. Non τρισμακαριτος vel τρισμακαριτος, ut in SS. Jocus est in voce μακαρl-της, rae non,ini vivo non magis convenit quam Irati

Anus ex Messapiorum. Collatis panis marisae o. Horum raram forensi ueniensium. βελίαι veterum et nostri hoHe. συναυλία αναν φειν Tana rates panis re cnarnas. Aristophanis fabula κρας. Pam ἐγκρυφίας Laoiiiiii Mapanti tracta. Alia Thucydi sis de Atto rege locns exstat historia tertiar

sed Ariam, non Artum, oivinant ejus codices. καὶ σω An Ἀνανεωσα αενοι τινα παλαια φιλίαν Amenaeus legit Ἀρτω. Apud Suidam in voce εσσαπίων mendiis multas emendabit . qui non gravavitii cum Athenaeo conferre.

Distinguendum paulo post: - τοῖς ἄρτοις ὁσαι Ἱ-σι -- νίδας οἱ ταλαίπωροι βροσοί. Lyncei Samii locus, quo pa-

p.ros. nes senaritaeinnoctoriam contenduntur cum agoraesa Atheniensium, et corrupte scriptus est, et partim inconcinne, partim contra auctoris mentem verius est. Totum

gitur subjicere visum ex emendatione nostra, Lynces mente. Iam rem apud Attinuini, potis sint pane

라틴어 텍스트