Deipnosophistarum, libri quindecim. Ad editionem Lugdunensem postremam emendatius expressi. Accedunt Villebrunii interpretatio gallica et notae itemque Isaaci Casauboni animadversiones integrae

301쪽

Ian. III. CAP. XXXV. et 83

Dianam cognita esse animadvertunus, visum expli aremitto diligentius Se si nostris hominibus facile ignosco,

lucem errasse eri orem crassissimum. Scribit ille . IX. :α και σύμβολον βραχ νομισμάτιον, η μίτομόν, νομίσματος. Putat symbolum pecuniae certa nomon esse. eamque laisse ἡμίτομον et semicircillo utinilem sit spicaturrassert deindemiae utriusque sententiae ar ruinenta. Prius

elicit ex his Hermippi vernis in Phormoplioris ita ensenemendari debet vulgata lecti 'Oρμ--οα : Παρα τῶνα τηλων ληψομαι τό σύμβολον. Posterius ex illis ejusdinii:

μοι. τί ὀρασω σύμβολον κεκαρμένος Vide vero . a nimsacile sit in no genore liuemuriana er ire ac decipi. Nam

falsi na esse Pollucis opinionem, ex iis, quae jam di irailrs, p.are. patet. Prioren Hermippi verium pronunciabat assuluis a. caupone anulum simul repetiturias ae pecuniana daturiis: ita enim fieri solitum. Et ita interpretanda isto loco Athenaei verita σύμβολα τις απαιτήμενος φησι. nae inopus-gine ab interpretibus versa sic exponi in ent: pudum, ap/ fmma rapuebantur sie ais. Ex verbis poetae apparet, cauponem illum fuisse, qui pro anulo rationes asseredat suas, ex quibus probistat, amplius se in eonvivium impendisse, quam quanti erat datum syn olum atque ita rationes quidem parent, sed anulus οἔχεται. . Uurctensn suo utitur, qui datum armidonei vendit, non solata pecunia ἐν τεωρισμένω χρόνω ut ait laeophrastus. Neque dubium est: caupones, genim liominum scelestist sinatim et statvlulentissitnunt, incautos adolescentes has fraude solitos saepe asscere. Quare alterum Hermipsi locum, cujus adeo mirabilem interpretationem commeming est Pollux , hoeshina trano, et verto: Hei mihi, si orasn Bnibolo tintinum κεκάρθαι sive καρ α unde intinum carere, eleganti translauone dicii , 'ota aliquar spoliatus est et emunctus. Nolui illud 'Hμετέραις βουλαῖς Σπάρτα μὲν κείρατο σό v. Quod vertit uiuiis ron Zia nostris fatis ost tra- tironum. Newis tamen nego. loco virinoli vel tesserae suisie aliquando usurpatos similliatos nummos et, ut appellat Pollux, οσόμους,

mus rei exemplum snstare in nostris ictiani historiis,'tium res gestas explicant huclerici, Francorum regis. Sed nini hoc versum Hermippi. Qitoniam autem sumbois Ino hon dabatur, nisi avis, qui pretii sente pecunis desiis exinantur, ex eo natum Aversiam de homine pauperer

302쪽

as I. cAsAUBONI ANIMABU IN ATRO. Ne 6mbolum aviden hario Arellippus in salmia Ηρακλῆ σταμωπι 'Aνδρων αριτος καὶ μάλις μοι εινος Ἀτα, παρ ἐμοί, αν εἶχεν ad σύμβολον Laudas hune quoqMea mani Pollux et cum aliis male interpretatur. Ex his cla ruin, quid sibi velit Heraclitus in eximia illa ad Heran

domini epistola cum ait Γελάσω τους ἐν εὐν/ua νοιο ρον μένους δια δακτύλων πλείονας Sensus est, non risuriam se, verum fleturiam potius stultitiam omini, ii, in tenui re ani sint, atque etiam fortasse egestate, nedum a pertate, convivia tamen assulue datis vitulis celebrant. CAPUT TRIcnsa ΜUM TERTIUM.

re Hercius. ximus ab eo proferebantur qui accepto symbolo pigno ris loco convivii su tus secerat sive illa caupo initisve unus sodalium. Is isticii symbolum repetenti his verisis respondet: Παρ μου -- καθ' sati s πάντα ὀ e. ἄλκῶ μέ e δωδέκατον an αν ἀπολάβοις. Falis loris, in*Iit, si speras , recipere a me vel tantillum posse ejus, quod pro γ Olci mihi triresidisti nisi omnia priua sigillatini solveris quae in epulas a te imperatas insumpsI. Aat χαλκου μέρος δωδέκατον, duodecimam partem, meo quod est ullam vel minimam partem χαλακ aereus sui nummus pretii memini. Videtur iste pro symbolo accepisse aureum aliquem vel argenisum nummum magni pretii. In III veri scriptiam αβακιον ψηφον λέγε. Comrigo ακίου --L Veis G. Ἐς ωμοτάριχος πένra χαλκων. -- . δέκα χαλ

303쪽

Liu. III. AP. XXXIII. 83

ni satisiscio. IX. ita e litur ra2.γει, κεχειρων γε Flu πρῶεατ' an ἔν. mendosiissime. Icrinebam. ων γου κιχο- ριIων ulu πραεα- - εν. Qua de caritate caetet ortini quereris, ea saltem, quae levia sunt ut cicnorea, gratis habuisti. Quae sit linuntii de Olerum caritate. nventnuic sententiae. κιχερω cinorum in censu ponit Iulius Pollux. moratius Me pinunt vii e Me choreo leve sae inamae autem modo pariarentur coquis, naso apud Galenum ex Erasistrat in lib. de ecl. ve n. p. Errasistr. Antepenultimus est Ωσπι πυρετός ἀνηκεν. ora oriri Smetuo: στεινήν, μι τέλει. Menniupilais auctore Euthydenio, melcone fluvio nomen invenit vel quod ego prosem magis, a Delco lacu . u. jus reperio mentionem apud Hesycn. qui etiam ἰχθυοφορον, p Ic's m, vocat Seqvitur: τον λεπτι νὼ βιαιον ὀνομαζων. Postremae vocis ritIIἔis literas temere epe. titas censeo, etTore translatitio. Nain aβla ονομαζων seripserat auctor, ut puto. IAMM piscis alta mentio, lebriana niislaam. Iaebiam victum fuisse et leptinum, scriptum alibi non est mepatrum et leuiam ejusdem piscis diverit no inina inveniri, sciunt eria siti quos velim de nocloeci statuere mox μεθ' ἔς περὶ Σινώπην Scriue μεθ'. σου περὶ Et statim: τό μέν τινων καλεῖσ&κι γνωτίω/us. Non longe scriptum invenies αγνωτιθιa AUti eam prono scripturam fretus auet aritate epitomae Grammaticus ille, qui in dris editis vocatur insolenti nomine Uder, Ουὀρος. in quibusdam manu exaratis claro nomine Oυαρος Varus. Ita literulae unius mutatione labore in uni magno liberamur quaerendi. ins nic Udor laerit qua de re suo loco dictum est. In no versu ex An-tyllo dramate. ατο μιρο ν αειον ὀραχμης, sustulimus p.et,..tiesculana lectionem lλιπον. Nam quae conaminiscuntur interpretes ad illius interpretationem lectu sunt indigna. τIλτον μέγκον Elt frustum maximun sal sana elui, Pio τίλωτοι vocabant. Mesycni et Polluce testibus. ἐλτου p. pellanant εἶδος ταριχίου MπHaum quod interpretoris retram fis avrenti fιω squaminosis, Mu Nam τίλαι vel x σέλαι est, ι ivnnare. Aristopnanes: τον σαπέρ ν Tain Iriam Mi καὶ καταπλυναι. Est autem saperda sive cor.

304쪽

ἐσι. Scrii, paulo post , τί διαφέρει τοῦ προκατειλε-;ωιταρίχη ου καλος πιιων Ἀρχέτρατος μέμνηται. I i et ilicona iis voculata, ita gentinari eam si planao I uin improbiis γραφεύς noluit, totam sententiam obsciraravit. tiae nunc clarissima est. Arclaestrati locus supra i ecllatii, est, ulsi haec verba: αμφορέως ἐντος :έου μι-- ριχου Sopat ' Paphius, a d rinceps laudatur is λqui alii, φλοιακογρουφος appellatur, ut victuin est . . ἔn qu aliun puto esse in illo, ilia pii roilus asinin non,inutili'. c iique l. IV. φακin 'rγρα ὀζc. Hunis poἰ itu siluila Huciatulatii Mιτακε -έον. Qui in se unissor lioratiriueruorum sub iv. l. IV. Σώπατρο δ παρ- Δ τὰ τι- ραφομένη ληι sit spicabar, hic loque earulem l ullam intelligi, et scriboba in ἐν Mύςαις η υ r. Sed in eod. l. l, . leges haec verba, καὶ ἐν tWακὰ ἡ Ε τίω νήν. ita tu i ut hic audendunt. Clim ut Plutiirchus, convi

, ισ,σι. 0lpianum intelligit. liontinent Tyriunt, et bos Tyriis lamiliares, coriam et lepidi ini Hoc ita esse. ipso Ulpianus doget nos, de quo Athenaeus l. IX. σε λιαωρον ὀι τί δει πλημει και κωταγα-λεπώιον, εὐπατρια μου νόμιμα βρωματα, ονομαζειμμέλλετε. M urnsit nullum omni ovo simili as quam hi tuo loci: Dale. camp. tamen cottiina diverse interpretatur hi l. IX. Sed quaecunque es illo scripta stitit ad hunc locum, sunto per ine inescia nimis entiti dat se ridiculo. Cottana propriae Syris Plinii etiam testimonio I. XIII. c. 5. ἀΘra praeter base μαιώara Babis arborer in Mortim

De lepidi consulendi sunt rei herbam auctores. Sed hoc esse laus ex istis duobus Athenaei locis, peculiarent suisse Tyriis aut certe Syris herbae istius iure ea, quubiis vescimur, usum. Ait: Κρατῖνος ἐν Διονυσαλεξανθρ Videtur seripta fabula in triannum Alexandrum, qui pro Baecto voluit coli Meminit Pollux multis lovis l. VILl. X. Laudo mox hanc scriptiiram. Πλατων Δι κακκa

305쪽

apud Pollucem l. VII. G29. in e intur vinendabis. At

Δαιταλεῖς Aristopnanis, quoriam proxime si mentio non recte vertunt vlones. main io docuit ac unus Galenus, ei fabulae nomen ab Attica populo, sed lic apupellabatur Adχtabam verna Galeni, at pliari naum iaciunt ad cognoscenduin us ramoediae argumentum: Si iguli ille in praefatione Lexici Hippoci atei, de τλω τα voce disputans νομίζω ὀ σοι τα υ Ἐριτοφαγους αρκέσειν, τα κ τω Δαιταλέαν δέ πως ἔχοντα ' ρος ταυ-

σα σοι λέξω, Ομηρε, γλωττ τίνι καλουσι κόρυκα προβάλλει μὲν γαρ ἐν ἐκείνω τω δραματι ὀ ἐκ τοῦ ὀημ των

Δαιταλέων πρετηύπης τω κολάς υἰεῖ, πρωτον μεν, τακόρυκα τι ποτ σιν, ἐξηγησασθαι μετὰ da τουτο, His λωσιν μεννα καρηνα κἰκεῖνος μέντοι αντιπροβαλλε των ἐν τοις Σόλωνος ξοτι γλωττῶν τάς ει δίκας διαφερουσας. Semientia iui legunt studiosi multa enim ex eo Maniata deserabuntur raclioliastes illius poetae scribit ad Nodulas, Daeralει sabillani omnium minani an Aristopitiine sitisse commissam. In Ia, ait, σωφρον μειράκιον ισαγε καὶ ἔτερον χρηςον , ευ οπίμησε ὀε σφὀδρα ε τέτω, δραμα ri. Ex ista sabula recitat deipnosopnista veritas lios: υκ αι

αυτω κααα Quoriam maior est elegantia, mim existi . maverint viri mansiti. Nam ταριχος hic viriana nequam aut scelestum si ζnuicat, non quod ea vox proprie sonat. onservabamus ad Titeopli ratiunt, Ialsamenta inter vilissimos cinos esse abita tande proverbiiani manarit, ταρ in αξιωτsρος, apud Aristopnanem. Ex eo ταρίχουeappellarunt sordidos li omines es improbos. Ita accipitii in Par enua . bilin Paulo post recitatur ab Athonaeo: υκαν παθοι ταριχος ωνπερ εος tali potest iste versic lus etiam simpliciter accipi de sal sanientis , quae plagis contunduntur, vi duritiem remittant quo in genero principatrui obtinet Germanorum floren civisi salpa qui Hrais,

ait Pliinius, . nusquam percoqui storest, ni ferula verberatus. Apud b. Cnrysostomum leges ταριχευεσθαι πο κακων. Cynulcus l. eqv. Hirtionem ταριχον per circumlocuti

non expressit, ', Magno hunc versum pronuntians: Lδες ν Θασία αλμη , Π αττα βαυζει. mana Θασία αλ-

μη ideia valet ac ταριχος Sic autem eum locum naenia damus ex scripta lectione ut ibi licemus. aliam in v

ce πλύνειν venusta est αμφιβοώα Nam in propria significatione id verni convenit salsamentis, ut cum aut id rui

306쪽

poeta: τον σαπέρδην ποτίλαι χρῆ καὶ καταπλώ/αι, κ2ὲ κατεκπλύναι, καὶ διαπλύναι. ati Athenaeus ipse h. l. πα- τας δει τους ταρίχους πλύνων. At in nomnem τάριχον alia notione competu, pri trialedicere et probris onerare.

Aristo anes ψευδη κατεγλα--. .. . κακυκλοειρει, κα- πλυνεν AEt Demos nenes non semes ates comicus suorum dramatum uni secerat nomen ripis. Freae. S spicor, fuisse scriptiun in gulosos et selluones, uos paro. θηρία vocavit. Itaque plerque omnia genera cinorumnae fabula nominabantiar, ut ex superstitidus reliquiis licet intelligere. Quidam etiam aliis omnibus inclicuit in- nominati praeter Quietem ut τάκωνω, de cuidiis Pollux L VI. c. Rus sinulae meminit inenaeus no loco et L VI. ubi multi ex illa versus Hermuppi Ἀρτοπωλι- δων etiam Pollux sicit mentionem l. VII. imo ipse Aristopnanes, vin ait in Nebulis Ela' Ερμι-ος αυλ πεποίηκεν εχ πυβολον main de Ariopolidivus Hemippi sentire Aristopnanent, discent molia. Sed observemus verva Atlienaei ἰδίως δ' ἐσχηματιται παρ Ερμίππε - Ἀρτοπώλισι Καὶ ταριχος -- Iudemur a doctis scri-Dere ταριχον πίονα. Non repugnavo, si docuerint me,

quid sit, fac lectione admissa illud διον et Hemippi peculiare, quod in illis verbis admonentur ad Aurenaeo o servare: nam τάριχον sic masculino genere, uot aut exemplis probatum est In vulgata lectione inest elegans freneris metalepsis, in ista ouidem voce Hemippo pem Biaris, in aliis verra familiaris multis poetis. main σάριχος πιονα sintile est illis Nicandri. ψολόεκ ἐχίδνη et --ψιαθέσος ἀκάν ς, item νιφόεντι ειφν et μορόεντος ἐλαίης Sic apud summum vatem αλπελοεντ' πίδαυρον, de vi etiam Hermolaus Byzantius, et θηλυς ἐέρση,

λυς αυ- Itemque isti, ' γρην Sophoclis versum, qui sequitur statini, Νεκρος ταριχος, ἰσορῆ Αιγυπτιος,

non aliter omnes eo licea smptum emident. Neque laudo emendantes Νεαρο. τάρ. Puto namque allusum ac Neterum Aegyptiorum τοφιχευσεις vi cadaverunt condituras, de quiDus Ηρο odotiis i. U. De Cepnisodori comici Sue vide L VIII. In testimonio nerecratis e Fugitivis

pro ὀρφανὰ ταρίχιον. ὀρφνιον. Quae emendationes plu-inimum nauent probabilitatis. Nisi est comicae licentiae dictum, ο φανο salsamentum pro solum et ab omnibus

adiis redus destitutum Cnioni coniici nomen Mut e

307쪽

Ian. III. CAP. XXXIV. 89s ibendum peris parvum, ut semper apiti Suillam non per , ut hic. miricos ejus poetae fabulam laudat Athenaeus. Sed apparet ex l. IV. dubitatum esse ab antiquis craticis de ambula: ο κ εἰς ιονίδην ναφερομένους Πτωχῶς ποήσας Obscurias plane poeta et lucifuga. cujus tamen Herbas invenio lavitatos a Polluce L X. c. s. et Suula in ἄγνος. CApuae TRIc EsIΜu QUARTUM.

Menandri Epitrepontes αἱ εθισμδεα προπαρατίθεμcharmetr γρουςῖνος ταριχος τέλειος βρομωσης et βρωμωδης. Coemae prinripium ex quibus cibis m.Mus. σκιλλωδη--antur. Strabonis locus. Sextrana fessame a. ποτιφοριμον τέμαχος. Non foro aequo animo, haee ita scribi: ένανδρος τρι .ali.

πουσιν Imbutus eniim una periuasione, legi debere τι- τρέπουσιν. qui leni poetae hujus fabulani novi nullam, cuius esset iii ex Tρήπογυς atque adeo suisse nullam censeo. πιτρέποντες vero Menaiuliet laudatur l. XIV. apud Stobaeum serin. XXX. nec non apud Harpocri .rionen in ματρυλεῖον et ἐχειον. Suntque conioedia

δικαια ποιειν, περὶ ν διαφερόμoa, τοῖς τε οικaίοις ἐπιτρέπειν αντὶ τοῦ διαιτη τας αὐτους αἱρεῖσθαι. 'εν καὶ Mε- νανδρου δραμα πιτρέποντες. Priscianus . VIII. citat Menandriani ἐν πιτρίτοις Legendiim suspicor Ἐπιτρέπουσι vel Eπιτρόποις. Sidonilis Apollinaris l. IV ep. I a. t Nuper ero fliusque inmunis Terentianae H orare fales n. in inabamus sturinti assistisam, naturae meminens et pro-finonis oratus. voave ab Iutitu ri uinos omisos inritata docili re ea retur, ipse oram avium sintsin απιmenrii, Most EpitWeponto Menan in inanibus M am. Verasus Alexidis de duobus haerephili salsamentarii filiis, Ἱδών - τῶν ,πων, δυο σκόμβρους ἔφη ν τοῖς Σατυρο ιActen P. III. T. I. T

308쪽

2so I. CAs AunoNI ANIΜADv IN ATHEN.ωναι, intelligo de equitum transveetione. Huic intererant cluo isti ut olescentes, quis, sicut alii vellentes. cum dixit Timocles, duos coniblos inter Satyros versari.

Cit ellitos appellet Satraras, quaestionis est filios

Chaeroplailii conium scisse dictos, ex I. VIII. corium. Antiplatinis emitride locus tertium versurii liabo uno pede clatulum. Scribe: - χ ἔπω τύχην Παρών Ευθυνος απολογίζων αυτόθι. ρ. Trocliaeus in socii ni sede janain loco ex licentia cornica vianquam id aput G aecosi aristitnuni Quae alibi toties appellavit proponaata, pluribus vectis circuniloquitiar, cum aut ex Homiclida Tarentino ληπτέον συμμετρον τροφην προ του πίνειν, καὶ μά- λιτα τα ε ισμένας προπαρατ2εσθαι περιφοράς. Medio- ω ribus, praur quam mur, fumi dura tion axume, qui sunt ante retia an ii rem Uem Gustrationem in- quain, intelligit quae, ut i super. licebamus, nillil estativit, nisi a εἰθισμέναι προπαρατοεσθαι περιφοραί. Gustitionum λην duobus sernae libris Amenaeo descriptiunduobus verisis complectitur Heraclides, addens: λέγω δὴ

λαχανα καὶ ταρίχων γένη. Olora enim et res salitae praecipua fuerunt antecaenii nataria Plutarcnus docte genus iitriinali est complexus, λεπτα καὶ τομα nominans S Iebant autoria in veterum conviviis appositae lances circumferri, ut singulis convivaritia carpendi fieret potestas. Epictetiis in encniri Hoz έμνησο, ora, ἐν συμποσίω δεῖ - σε αγαςρέφεσθαι. περιφερομενον γέγονέ τι κατα a Lτεί- να πη χεῖρα κοσμιως μετάλαβε. παρέρχεται μη κατεχε.

μέχρι α γένητα κατα σε Praeclare ista explicant circumferendi consuetudinem. Infra l. IV. αύου δ' ἐσθίων

περιεφέρετο πολλα. Et statim συαγρος κατα πινακων περιεφερετο κάτω. ruanspiam isto loco περιφέρεσθαι potius significat in circi/πιι cuιpine apponere. Paulo post obseuratum prava distinctione locum illustra et scribe: soli ἔτι και το σίσαρον καλήμενον, οῦ μνημονευω πίχαρμος ἐν Ἀγρωπίνω, καν Ii καὶ Θαλασσν, κα Διοκλης ἐν πρώτωπγιεινῶν ασπαραγος, τεύτλον το λευκόν. Erat enim continuandus catalogus ab auctore institutus reriam, quae

simul laxant et stomacuum juvant. libetis auctoritas pertino ad siser, non ad sequentia ramidem locum Di elis habuit Mite oculos Plinius, scribens t. XX. c. 5.: δε ει seruum fativo simile est noctu stomaiam exinat, fastivium bureret. Ex aceto t tiara omimam, aut ex pipere et mulso vel ex rara urinam et tu orion redit,

309쪽

LIB. III. CAP. XXXIV. 29 I

rimetieram. In eadem mirantia est re Diiugeri De sativo sisere vide eun l. l. XIX. c. 5. Epicliarini Agrostiuinu laiidat Hesycinus in Kόλαφος. racusanae dialecti est voeab trium αγρωτῖνος pira αγροῖκος, ιsticis 'Aγροῖκον autem multi comici docueriint, ut Antiplaanes, Philemon, Ana. xvir trides alii. Scribe cum antiquis καθεκοπικόν δειν ἐκκρίσεων. Eo lem numer o paulo ante τῶν τα ἐκκρίσειε ποιούντων mi appellatur ταριχος τέλειος καὶ μη βρομώδης nolimGarri emera interpretor probe macerata, in durata et siccata. Talia evadunt, quae rite salita lint. Contra, quae non satis diu in muria sera a veris virosa sunt, et iacue corrumpuntur. βρομωδης scripti in in incni-branis pro βρωμωὀης. Sic alibi αβρομος pro αβρωμος. Qitam scripturam etiam in libris Dioscori sis invenias saepe. ψυλλίδα aid mox appellet, viximus i. mper. c. 25. i. or rupta sunt, quae iudiciuntur: ἔτι ὀι ταριχος, εἰς τα ορμάς ταυτα μη μοίως των πολυτρόφων πολαύειν. Nullam ex his enuntiani ullis si siculis elicias sine dubio deost aliquid. Attende diligenter aucto is menti videbis, non aliud eum velle, iam hoc utile esse, si coenae principium illicatur a partim nutrientibus, qualia Vant, quas modo nutrienivit, ut, primo edendi ina petii per ista eis

Amnitas voculi αποπαυειν et ἀπολαυειν si audi sui loco illi ut aliis μυρίοις οσοις. egotium facessunt nobis, et ouae istis adhaerent: σα ὀὲ θρόους ιν αρχῆ πόσεις ἐκκλινέοπι δυσκλητον γάρ εἰς πλείονα ταν γρων προσφοραν. id enim est δυσκλητον Enim plane late aqua haeret. Assentiebar doctis legentibus δύσχρηςο γαρ την πλείονα τι Sed excerpta astensum meum sit filaminant, ininitiuus scriptum: δύσκλητοι γάρ nelnpe α πισεις θ εἰς τὴν πλείονατων υγρῶν προσφοραν. Cogitetnias amplius. At mox cri. he ex iisdem ου σκόμβρος κοῦφος Otius, quam κουφως. Sed majoris momenti est, quod sequitur: ὀ κολίας ὀά κολ- λοσκιλλωδέςερος. an scribendium ex epitoni membranis σκιλλωδέτερος, ut ex conjectura olim mendabat. doctissimus Conr Gesnerus Antiqui medici Gaeci apapEuare solent σκιλλω , quas volunt intelligi palato ossa ingrata aut stomacho parunt conducibilia. Sic dicebat Hicesius, quosdam eue μύας σκιλλω/εις et κακοχύλους καὶ προς την γευσιν πειθεῖς Scilla non Oinnis est edulis, ue

310쪽

etos I. CAs Auno NI ANIΜADV. IN ATH EN.riini grata, saepe etiam noxia. Lucumonis illius ac timen. qii negat, Strabonis su ectum irinceps locum exstaretiodie in Strabonis codicinus, pridem resti naus. anis totiden ilicetis eadem non scribuntur in nostras libras,

nurum non est Quoties ilixinius, nunc esse morem veteriam crificoriiΠ graiarmaticorum ut in laudandis

prioriani scriptis parum sint religiosi Non niti verba ut plurimum, sed sensitim spectant Oluni. Exornpla ejus rei in Amenaeo via inplurirna in Eustathio e id genus aliis prope infinita. Porro Seritana salsamenta vii, quod est idem. ξίτανα, illa ipsa videntur esse, quae plui Galen in III de lacuit alini Σαεατινα, apud Mai ualemi faxitana norminantur. Epicliam si mravioni Oh adducit in testinioni uni et Pollux l. IX. In ejus verbis malim Ποτιφόριμον, τέμαχος iv. Id est, si optum. Nam ποτιφέρεσθαι Dores quod alii προσφέρεσθαι, hira δε- meo. Assioquin esycnius οριμον exponit λυσιτ ο,

utile. Pro quo licunt Dores ποτίφορος, ut in Nemeonicis Pindari ποτίφορος δ' αγαθοῖσι μισθος ετος. Scio suin se viros doctissimos, qui seri, rent non longe infra τατων ἰούων κα των ταρίχων οὐρaῖα παντα. Sed placet nimis edita script iam ωα παντα, tam et epitom tuetur,

et omnes MSS. Horae piscium nusquam legi sed αῖα solum ταρίχη Ubi de saporibus recitantia Mnesinet Allieniensis placita, ego una viris doctis Dd. τριφιοὶ τας ἐκκρίσεις σχησι. A Nibos succos adstringere, adeo veriana est, ut ρυφνὰ quasi υφνὰ constet appellatum a verbo τύφω. In verDis Xenophontis legunt veteres h κα-κης καὶ σθεν. Sane quidem, μη assierit melius Paulo

post epitonae: πέπτειν μα τοιουτους λόγους, δυναμενος Elegantius, quam, ut iliuina est, θειν τοιουτ. Pro exemplo vocula alienigenitruna, quidus olim usi Graecinctscriptores, asser του παρασάγγας , καὶ τους ςαρους. Seribendum vero του αγγαρους, vel του αςανδας quod tamen

pressio minus. Utraque vox Porsicaci utraque optimis auctoridus aecis usurpata. multa Eustatuitis ad ι. r. de barduis hisce vocabulis.

라틴어 텍스트