Deipnosophistarum, libri quindecim. Ad editionem Lugdunensem postremam emendatius expressi. Accedunt Villebrunii interpretatio gallica et notae itemque Isaaci Casauboni animadversiones integrae

321쪽

ἐπὶ τοῖς λόγοις ore περὶ των ἐδεσματων ἔχουσα τρο κατα- τροφην. sua hutauer iste flvmn nactus in ferinone derabis. Sic lolaitiir, quasi absolverit Omnem ciborum historiam et enarrationem. Quod Alsum est tantin enim περὶ ταώ των ἐδωματων, in ferinone vi rabis tilina

322쪽

ISAACI CASAUBONI

ATHENAE DEI PNOSOPHISTAS

Maredo. Hippolochus et Ionceiis ius pub

ἀρτοφορα δα ἱμάντων λεφαντίνων πεπλεγμμα, item πλεκτά, ελεφάντινα. Utri fe- sum Atheniensium. οἱ κἀν τοῖς χύτροις λειτουργήσαντες. λειτουργειν is histrionibus. κληρω

παῖκται.

-xhausta materia univeri gustationum, supererat, ut ad coenam ipsam convivator nos deduceret quod tinniena eo sectum non est. Nam ad ciborii in historiani non est redituriis ante libriani VΙs., ubi pisces enumerantur, qui fuerunt coenae legitimae caput taber ille ita incipit: πιτελουμένου /'ήθη νου δείπνου. Consereti debent Cumissis vectis, quae scripti sunt extr. l. III. ἐχέτω τέλασηὀ η βίβλοe, - τοῖς λήγοις τοῖς περὶ τῶν δεσματων ν 243. εχησα τρο καταποφῆν αρχήν γαρ του δειπνου απο τῶν ιεης ποι σωδα. v. liber. V. et VI varios se ories continent, atatos a convivis, dum post gustationem exspectiitui coena. Initio istius area deipnosoplus Moua magnificentu Caranus Macedo nuptiariti sitamina solemnia celebritat. mihus historiae auctor Hippol

323쪽

ehus Macedo in ea epistola, quam scripserat ad Gnceum Samium, aequalem suum et stitis oria in inaneoptiri cliola consortem. Ait enim de Hippolocho, Risse illuni Tncophrasti discipulum libro autem superiore de Minceo idem dictum est. συμπεριφέρεσθαι δείπν ouid sit, exposuinuis inscii c. XXV. Nini a sunt, qui ista verba, ταομοια κακείνου ἀνταροπίνοντος αυτω, de mendo habent suspecta sunt enim Κροτωνος ἰγιέτερα, quod aiunt. προπίνει proprie est prateuibere alteri calicem porrigere. poni solet απλῶς pro vadere, missura, et, ut scribit Pindari senoliastes ad VII. d. l. ἀντὶ του χαρίζεσθαι. Joannes citrys in περὶ πιο τος oratione τοῖς ἀίοις

ἀπωλείας σωτηρίαν ἐπιπροπίνει. minc apud summum oratorem προπίνει τη- ΕλλMα et προπίνειν την ἐλευθερίαν, tradere per proditionmis. q. super. scedat Cynulcus se Ulpiano προπίνειν φιλοτησίαν, cum illi veter in testini nia suggererre, Quorum erat cupivissimus. Sintiliter ait no loco, ἀντιπροπίνει τα μοια Ἀnceum ippoloeno, cum ejusdem argumenti literas ad eum daret Miror autem, si recte diibet quod paulo post bipnim est. οἰ μὲν

συγκεκλημένοι αγδρες σαν εἴκοσι, convivae erant hominoo rami, oua ratione quove jure inter πολυανθρώπους ευωχίας censeatur Infra noc convivium. Suspicio nobis est, excidisse literani unam necessirio restituendam nocia do: a1κοσι. et viginti Cene non est numeriis evitiis pro caetera naamificentia. Et erit Caranus sponsus nec tenuis census pecti di sanguinis: sponsa vero Proteae illius filia fuit , arbitror, crius originem et nobialitatem commonaorat aliquanto post Hippolocnus. Nam quo sum illa de Protea, si ad spontae genus inclicandum non pertineant Hippolocni narrationem non integram huc ratistulit auctor sed summa tantum, ut ait illitis captia, quae tamen ipsi non sine noxa ad nos pervenisse, vel noe Gni persua bet. Scribo autoni ὀθησαν φιαλαιαργυραῖ ἔκας μία κρεαν non ὀωρεα Sic melius ΜSS. Sequitur: προετεφανωθη ὀὲ - ἔκατος. πρὶν εἰσελθεῖν,σλεγγίδι χρυσῆ. Quodnam fuerit coronamenti genus σλεγγὶς explicanaus l. XV. Hippolocnus τέφανον appellat non multo post: - πῶσί τε χρυσαῖ λεγγίδες, ἡλκωσσα τω πρατήτεφανω. Ἀφθονία σεσωρευαένη Hippoloclio, quae Plauto strostra patinarum. mox scribendum Ο κα-σιπιν διεδίδου παισι non autem πασι. Sicut paulo post ἐπεδώκαμεν κοὐ ταυτα τοι δήλοις. me noemiore veteriam

324쪽

3o I. cas AunoNI ANIΜADU IN ATHEN. πλεχον rarivs ην ναρ . . vel μιν πέτομῶ γ. . re-η.et44. utituta in suum lociam voce μινεν, Quae a sse non potest sine pensici sententiae et si ne in membranis quidem aliter Non damno vitam lectionem in litis: Η' Ω-- ηδέως ἀπηλλοτριωμένων του σωφρονεῖν, crem Iam ιιona sens a notus alienata. Sed neque manu exaratam

Improuo. πιηλ λαγμένων του σωφρονεῖν. 'asi esset istis strenuis potoribus oneri ac molestiae mens recta velim

ius pudori. Dinuscula transpositio in istis videtur: ἐμοὶ μὲν γυμναὶ δοκω. mollius sonat scripta lectior μοι μὲν δοκῶ, γυμναι Sequitur πίναε αργυρους ἐπι πάχος κολίγον περίχρυσος ἔσοι , ως δέξασθαι μέγεθος χοίρου. i.

detur scribenditam περιχρυσος ολος, τοσουτος, ως ὀιε. Allies docebam s. panaria veteriina a Graecorum et Romanorum reticulato operae solita seri uuare etiam Hor tio et Iuvenali risimium appellari vacillitis in quo vaenales panes ad mercatum deserenantur: neoplit . aliis.*ie Graecis τυργαθους. Hoc nunc xepetimus, ut explicemus ista Hippolocni κελεύει αρτοφόρα δια ἱμάντων ἐλεφαντίνων πεπλεγμένα δοθηναι, ara usis panaria plexa oloris alvu antinas. Reticula operis clariun argumentiam vox πεπλεγμένα. Lora elephantina sortisse aliuuis capiat de corio elepnanui. Sed μαντας arbitror appellare ise polocnum iuga suotiles ex edore, ainus ceu vimine utebantur in contexendis panactis istis. Ita exponendum esse, declarat auod sequitur de panariis argenteis. Nam quae ista argentea praecesserunt, erant dubio priniat eum rea. in que aec sunt, quae postea vocantur πλεκτα ἐλεφαντινα. Interpretibus, qui ex eboris ramentis confici posse canistri arbitrati sunt, difficile, credo non

erat, quod inter αδύνατα omnes mortales omnium aev rum nabuerunt funem ex arena nectere, ut est vernum

vetus gunt vero interpretes, κα- των ωέντων ημῖνανασεσαγμένων. Nos omnium membranarum lectionem restituimus, ανασεσωσμένων, id est auod nobus murentur, Maemen e fuerant apposita. Ideo n. portulas asseret jusserat Caranus, ut in eas convivae congererent, quicuuid do inuina se vellent aufer Ait deinceps ἐπεισβαλλουσιν μῶνι κἀν τοῖ χύτροις τοῖς Ἀθηνpm λειτουργήσαντες. PraEstaiitiani nistrionum sue των Διονύσου τεχνιτων his veruis significari non est obscuriam. Quare ita verte: υι --diuntio uoserum uulinium Vrmones, gni. qui vel Athe nis per orrorum lemnia producerevise Non est du- Dium, festum Atneniensium cnytros per multos scenicos

325쪽

artifices solitum celedrari. Ideo inter praecipua onlectumenta quibus maerentur, qui in ea urde viverent, ponit

mox Hippolochus Ahναια καὶ χυτρους θεωρεῖν. st vero nota aninitio eorum, qui publico ludos Athenis suo sumpti edebant nullis enim aicebant impensis, quo possent nistriones peritissimos eoemere, et sumptuosissimo cnoragio instriictos in scenam producere. Non semei mirati sumus, λειτουργεῖν usurpasi Hippolocnum de nistrionibus, quibus proprie id verbi minime convenit sed, a s.

eis potius, quoriam sumptibus ituli cur antur et nistri ne instrueruintiae. Nemo oratores Gnieeos legit, quin hoc sciat. Istius igitur ovservemus. Simul uuaeramus, quinani sint σκληροπαῖκται inter lii cramini artium artifices Hippolocno nominari. Nam ii H Dalecamp. κλη- ρ κται emendabat ad ineatralia pegmata reserens v risimie non est, emit verum. Vir magnus ementibat σκιροπαῖκται mae scriptura non longe auit ab mi, iam exnivent MSS., in Diiuus est sine λ σκηροπαῖκται Sed vellem exposuissent, oui ut situ σκιροπαῖκται , quae ratio

non,inis et citris veterum mentionem secerit sciropaeci rirari. Scin iis esse qui voces σκιρος aut κειρός et

ραφία de lusione scruporiani interpretentur sed id a pae sine auctoritate. Nos pntiunus, legi posse ψηφοπαῖκται. Potest legi et σφαιροπαῖκται. duo taliten haud prudem. Nam rectum et verum est omnino φ παῖκται De eo genere nominum et ludici a fictum est

l. I. c. 5. Praestigias isto loco descriptas similium mulistamni nistoriariina collatione illustravimus in libro deis Bacione amphitheatrali.cAνυ et κcu Nnu Μ.Θηβη arcula. Thenae, re nomina Thesana multa

αστρέμματα, spirae. Videamus, si qua sint in reliquam pol lar erasone. quae diligentiam nostram desiderent. Ait Hippolochus:

326쪽

ὸν Θηβ κατα-ίμενος αργυρε. Nemo dubi it vertim esse Mimini tamen, urule manari essita lectio, quae in malus etiam anticuis navetiar, Ur Antiquissini Graeci eam vocem a Syris mutuati, n P. ωa. enim illi videntur usurpassem sua Hesycnius certe agnoscit et interpretatur κιβωπιον. medii interpretes Exodi c. a. vel Θίβιν dixeriint suae vox aut . . Augustino incognita ut ipse scripsit Puto, allusisse eo Hesycnium. lienas inde nuncupatas a Cadmo Phoenice, non ignorant, si alia multi tractias illius nomina ad suam originem facile revocari posse animitaverterint..At Randini vice vetia Graecum Θ κη suum usu secerrunt: nam illis p=n aut m pro nem non infrequens. Ait: τα δὲ τοῖς θεράπουσιν ποδεδώκαμεν. Malim ἐπιδa-δώκαμεν. Nam ἀποθουνω sententiae non convenit. Iam vixit: ἐπεδώκαμεν ἔν κο ταγον τοῖς δουλοις Paulo ante verbo διαεκναι usus est in ea sententi. Ait: isa σκωσον χοαῖον. Imbum poscit, qui eougitti caperet. Haec prisconina SS. haec Eustatiali lectio non auod visum interpretibus, χρυσουν. Ait: ἐφ' οἶς λεχθεῖσιν οἱ 'Dνέα παρομ ανέταν. leganter Homeri verna sententiaep.ao suae acconirnodat. λ. . N. - - ο -ν, οἱ δ' anta παντες νέων. Si verum est, convivas non fuisse plures viginti, putem, scripsisse Atnenaeum: ο ς ἐνιέα κή δικα πάντες νέ-ν. Iam enim unus ex eo numem exemptus erat, Proteas, de ovo victum est. Ait: μεθ' ἔς ὀρχητρίδες ασκευασμέναι τριπον Νηρηυων. Oescnelii epitonier τυπον Νηρηuων. Fortassean non male. Ait: σου πο-κ δὲ προιδετος Scribendum πότου nam aliud ποτος. aliud πότοι Sic paulo post καὶ ὀ Καρανος ρεας ποτου.

Non utae fur, ποτοῦ. t mox ἀναπιταννυουσι το οἶκον verte expluunt coenarimnem, vel aperiunt. οἶκος est triclinium ipsum, ubi coenabanti vel in ea coenatione separata pars quaedam instar cellae. Etiam Latinis oeci, ut ad Theopnrastum observabamus. Ait κοψαναπετασθεισῶν, δαδε ἐφανησαν λαθρα κατα μηχανας σχασθέντων ταν φραγματων, καὶ Ἐρωτες, - ἈρτέμHae κοὐ Πανε. Vetus inventum est mecnanicorum, parva niolitione varias rerum species exhibere in loco eodem aut subjecto, et, ut loquitur auctor Ituri de mundo, παντοδαπῶς ποτεMῖν Eέαe. Id totum peragebatur ope illius, quam Graeci σχατηρία μηχανον appellant designatam Hippolocno v ce σχασθέντων. Auctor liliri de mundo inter areis illius mirabilia cum neurospastarum solertiana refert tum eo.

327쪽

riam industriam, qui λα μιας ορταν σχατηρίας πολλα κήποικίλαι Δεργείας πουλῆσιν, quia Uuriaci seu eonins nis inuisa et varia ominis inistrant. Sic interpretanir Apuleius. Sed non habent, opinor, Latin propriam vocem qua Aprimant amar σχατηρία, quae et χα- τηρία Hesymo dicitur Uemmas tamdin Aiamnius Latine nominat vel σχα ρίαν vel sinisse ii in leonuoscissoriit descriptione. Harariae inquis, erit larum varii creetinentis rarastan=- fperie miae oranurum: phamus est , is verbosia: in volans etc. Pere

nius Larvam ingenteam arravi femur si .ptam, ut arri-euti diu vertebraeque in om/rem parum feeterentur. Est

autem, nisi salior. σχας ρία mecnanicis Graecis, quod nostris tin resu. Huic enim optime quadrat, quod tribuunt Graeci et σχαπιρρει, continendi vim et impellenes aut laxandi, hoc est, motus et quietis quasi principium

incentivum. Ergo haec veri al. σχασθέντα τω φρα--άτων λαθρα καπὰ μηχανας, hoc significant, tabulata illasve pluteos, qui Ajecti erant inrelaetis candelabris. quae postea appariaeriant, artancio ingenioso et mechani- eo sist e remotos. φράγματα appellat Hippolochus, quae Plato aptius in non sissimili nai ratione in VII de re-

rubi παραφρ ματα Erotes, Panes, Dianae et Mereuomia sunt buceratae vel eandelabra ad smisit linem cupidinis, Panis, Dianae et Mei cura elaborata. Etsi autem, qviri hic commemoratur artificuam, mirabile admodun

nihil halniit aliis tamen inventis subtilioribus antini praebuit. Non enim dubium est, aut ab hoc principio ventum sit ad coenationes istas verilatiles, quamini Sen

, Suetoniusis iampridius meminerunt. Porro autem p. I.

fieri solitum olim, ut in noctum luminis instrumentis artis suae peritiam ostenderent mechanici cujus rei, tale exemplum suppe liuit historia coenae illius quam in Cilicia exhibuit Cleopatri Antonio, ut narrat Plutarchus. Huc eclam pertinet machinosa illa lueerita, qua ipsa mi oleum ministrabari teste Sozomeno l. I. Sigillis cupidinum et Panum, quae ait Hippolochus lucernarum ustim praebuisse respondent simulacra Juvenum heroscis ten poribus, rudi ad huc seculo et incognitis lucernis in angulis coenationum destitui solita, ut facem tenentes imeerent. Homerus is, Phaeacibus canit: ροσειοι δ'Ἀρωκῶροι ιυθων ἐπὶ βωμων Εσασαν. αἰθομένα δαιδαήτυμόνεσει Lucretius in opulentae domus descriptione

328쪽

rea funt juvenum si Maera per e suis vi a Qui . manibin re rentia dextris Lumina nocturmis eputis uti*peaerentur. Ait Hippolochias: συαγροι σι vaις αργυραῖς διαπεπερονημενοι περιεφέροντο ἐκάτω Ndiit interest sive σιγυνως scribas, sive σιβύναι, ut in epitoma Venabulum i vocant telum λοσίδηρον, promam venationibus aptum De eo multi in commentari nostro venatio. ne ampluineatri caeterrum ni locus superiorem nostram de eonvivarum numero coincnuam labefactare nonninu videtur. Nam ut cuique convivariim suus aperapponeretur, viri scribitii esse lactiun, Io apri sin triclinium illatos opo erit, simit illa nostra uis datio. Actor igitur eritistiis aurat, utrum duorrumamilius vero debeat videri aut convivarin celebris adeo convivii tantam ruisse paucitatem, aut tantam aprorum

copiam potuisse reperiri. De Mandrogene, urbicari Gnio adiri XIV. Iste inquit ippolocnus, πολλὼς

κατέρρηξεν μων γέλωτας. nuua radictita in nos fisau. vel mustos Mo a nobis expressit. Sic melius quam ut liuerpres. Ait m ὀὲ μόνον ἐν ψηναι μένων εὐ/αιμ νιζεις τα Θεοφρας θέσεις -κων. Mallem Δυτον /- δαιμονt: Tu se uno te censu beatuin quo Athenis

manens Theothram ι ut ιεionei de propinta bes aurior. Mos suntinomini viroriani suit, Aristotelis et Geopnriisti, discipulos exercer proposita ad desendendum aut oppugnandum quaestione aliaua quae dicebatur e re Θωι Constat autem suisse in illis dispunitionibus non minus cuncti a certamen, quam acuminis et ευρεσιλογίας. Nini enim sinisse erat earum contentiosarum λογομαχιων

ut appellat Ronianus sapiens circumscriptionum.

quibus hodie ad duritiem frontis infelix juventus erudiatur. Ideo diectat Strabo l. XIII. solitos Theopnriisti fiscipulos Θέσεις ληκυθίειν, hoc est, e proposta semimo nos insputare. Ait: κα εὐζωμα - του κα-

48--ἐGIai ερεπτάς. Membranae καὶ κωμον Erruca olim inter tentuorum Iaaititias, aliquando etiam in beat nam mentis, admissie in Nasusten coena apud H ratium. τρεπτοὶ τρέμματα operia putor nomina sunt a fis ara sic dicti, qua fingebantur. adem nominis ratio est in ea, quam tatini Disam vocant cuius gelidae modum nabes apud calon. c. 77.

329쪽

Ian. N. CAP. III. II

CAPUT TERTIUM.

bris libris chirographis μικροτράπεζοι φυλλοτρωνες, tenuit nensae, et treUιι solisque herbaraιν Duritanter. Pro τέρας mox scriptiam inveni τέτταρας, quod non conincolio. Friastra ibit Aristophanes tua tantopere eum

rideret, qui vixerat, etiarum regibus solitos apponi hcives integros in clibano tostos. Ex iis quae dicentur infrach. l. de victi eorrum regiam . vera illum paretates lai, quem pro mendace insignito suggillat conticus. naxandridae tetrantem de nuptiis pilicratis cum a Cotyis, etsi non sunt per obscuri, quaedam tamen hilentilaae nos exercere possint. Primoriani vertoriini mens pendet ex iis, quae apud poetam praecedebant. Κανταυτα πολῆς, σπερ φράζω, λαμπροῖ Δείπνοις διχ ομῆς. Scri niliam δέω μῶς, ut in membriuiis vel fortasse μῶς. Si bore fereris, quae dixi tibi, Dimidiis

renuiυi excipionur. Date an iniIs navita mutavit, ut mim sententiam eliceret, quam probavit. Nobis non ludet, ac ne licet iidem esse ingeniosis, ibi nini necesse.

Quemadmodum autem ρανομηκη illa mei trius . eoelor

mnora ac ferare turtis, me lant praealta sic Anaxandrides, ut significaret ingens illud viae spati lini quod silerat tapetibus conlimatum. Os ad ursam usque pertiis nuisse dixit. Ita haec interpretor: Κατα-αγορα -υπετρωσθαι τρώματα μὲν α ργα μέχρι τ' ἄρκτου. a. lecana p. re alit ad temporis cautumiinem, quo mansere constrati tapetes quam interpretationem non pristo. Sed quod sequentia, Δειπνεῖν δ' ἄνδρα βήτυρόν -

χμηροκήμας μυροπλωεῖς, emendat, scribitque sua u

330쪽

λοῦς, plane inino. Planissimo enim proba est lectio edita Thracas poeta secit butyroplangos cum in Graecia vix butyri adnu esset usus cognitiis, ut docemus aliis . p.r V. Veteres cum alicujus cuinculi vellent magnitudinem inclicare dicetant ror Areos evit. Unde est appellario

triclinioriam, et οἴκων τετρακλίνων, πτακλίνω , a ae etiam εἰκοσακώνων et τριακοντακλώων. o allusit Anaxandricles δὲ λέβητας χαλκου εἴναι εἰς ι λακκαν ἐωδεκακώνων. Proprie non λακκοι, sed oeci dicuntur δαδεκακλινοι, reos, ea pere. Moris erat ut cui in conviviis ministrarent, alte cingerentur, uo essent eX- pessitiores. Oratius puer alae nutu remammas vepra mureo misn m pertersit. Ideo Anaxaruirides: μον sΚοτυ περιεζωσθαι , ζωμόν τε φέρειν ἐν χοἰ χρυσῆ. Scribo dein te τά αρμονίας μεταβάλλειν Repetendum ser per το φασίν. Sensus est Aiunt Antaenidam tibic

nem, Argani cantorem et Cepnisodotum citharam putilantem ei convivio interniisse, et cecinisse modo quidem Spartani amplis florentem cnoreis , nodo Thebas septem portarum, mutato hamoniae genere. Errat Dalec., qui εὐρύχορον Σπαρτν mutat in αρυχωρον. Quo etiam modo scriptum invenimus in epitonia Hoescneliana. Perperam. Hontericum est ejus urbis epitnenam ut v δ' εἰς ου - χορον Λακώαἰαονα Παλλἀ Ἀθήνη Ωιχετο. ea voco multa poetae interpretes de Spartanis noreis Plutarenus in Apopnin Apollo fati sicas in ominae, quod reseri Her lotus: Τμῖν δ', ω Σπάρτης οἰκ/τορες ευρυχόροι. . iactio quam edissimus, est prompta e membranis. Si libeat minimum ab esus vestigiis recedere, scribam τοτ' ἐπὶ Θήβα τα αρμονίας μεταβάλλειν Non censeo d hitandum nanc est veram lectionem. Cum autem et

pniali et lepasta sui genereis siversa poeulaint, ut si simanus exari, pri beni scribi φιάλην --λεπατην potius, quam, ut e sitiam est, φιαλην Ἀ--- Cum i ter esia, quae dotis nomine accinit Ipnicrates a regis Τnmeum, recenset comicus βολβων ρον δωδεκαπινχυν, non absurde conliciebamus. sci inendum βολβων σειράν. Et Dalec in mentem venitarius conjectiariter sed vir optimus peransurde verit borari torpinnae. Nos βου- σοφα interpretamur H am omnis sicut dicitur Si hctae caepas insoriam deserunt ad instar catenae nexas invicem more se torum, non autem transfixis ut fit in unionibus. Alia

olera in lasciculum colligata prostabant. Virgilius in

라틴어 텍스트