장음표시 사용
311쪽
Archilocti reum: πάννα ανδρο αποσκολυπτειν. in ρειον Le. Sophoclis fabula Αιγευς 'Υοεις An calidam veteres Graeci biberint. σπλάγχνοισι συγγίνεσθαι. Anuli 0 . περ βόητον ποιεῖν. βάψαι ἀρυταιναν. Servorum vetus θυ-andum: μηδεποτε πίοιμι δωρ λευθέριον Conrιω-rum ferme omnium frena thenis. Vinum ἐλευ- Θέριον apud Xenaruum comicam. Au romae
Aliptria. Jure terito Cepnisodrinis, Isocritus fiscipuli is ut ait
noster, inter veterum dicta improba Arcti: lochi istud ponitu παντα ανδρα ποσκολύπτειν. Est enim illi Neronis p.ra . simile, iod reser Suetonius. Ex nonnullis, inlati, eo veri, presuasissimum habui se et , era, et homunmupudicum nus ulla orporis parae uraramesse. σκολύπτειν ἀποσκολύπτειν obscoenissimae iniplicitatis genus gnificare, ex Harpocratione et Polluce viret. Alus vernis eandem σχημοσύνη , ut voce utar divi Pauli, neculismus poetariin expressit init. Equituna. Quod auteni Tlico loro , nescio quo, assertur, πλέον μὲν χειν, μαινεῖν δε- σσον ante illum fixerat Hesiodus: Νῆ ολ ην αἰνεῖν, μεγαλη δ' ἔνι φορτία Θέσθαι. Qui versiculus a Plu. tarcno exponitur in lib. audi poet. neodori vecta ita concipiebat Scaliger πλεῖον μὲν ἔχειν, τοί σον επαινεῖν Sed utriam hic auctor prorsa oratione stTipserit, an vorci, nescimus. Prima verna ex Antipnanis Alcesti se ita malim scriDi - έπὶ το καινουργεῖν φέρν Ουτω ἐκελνος, τουτο . ubi nova Duenta larent Etiam im pupιtam est persuasis etc. Restitue postmodum prava distinctione depravatum locum, ac scribe: ἄλλα προπίνω σοι,
ἔφη, φιλοτησίαν, ηι φας γαρ λόγων παρ' Ἀλαβας λαβων ἐκ Πυθαγορίζουσης. De se dixit Cynulcus λαβών, non ictUlpiano, ut male arbitriitur Dalecampius. Sensus est: quandoquidem tenet te non vini, sed verborum satis, pro pino tibi in testimonium amicitiae locum hunc Alexidis. in quo decoctae fit mentio quod tu avebas scire. Ita acci pitur vectum νυπροπίνων in. l. IV. Decoctam vetustis remporidus suisse cognitam, probat deipnosopnista
312쪽
θος apta AE coc o 3bur. Rocte noc iidem Aine. naeuS: Paeterum decoctam Neronianana crius erat illisi temporibus proianiscuus usus, antiqvioribus Graecis suisse incognita in non dubitana iis Vulgaris si coctae meminit
Hippocrates popular. l. VI.: δυ ἀφεψηθὲν το μὲν iaci ἔχηται τον ηέρα το δὲ μὴ ἔμπλεον εἶναι καὶ τί μαrχam. Ad propositaininmiemonen, ut, exstaret in scri-ytia veterna ταυρείου πιδατος mctitio respondet Cynulcus et το iis ταύρειο ὐἰωρήνομασεν ω φίλε Σοφοκλ' εν γαι. . . απο ου περὶ ροιζ α ποταμου Ταυρου παρ καὶ κρή 'Υόsσσα καλεῖται Tolle laceri coclidis indicium, et scribe Αἰγεῖ Rus sabulae a ruinentiam sivinare licet ex Plu- . arreni laeseo. Co ectiaram autem fecinius ex verDis Hesychii, cujus locum turpissime osorinatum adscribam, ut emenOm Vulgo e situm Ταύρειον πόμα, π Αι- νωτὀόρου ποταμου Σοφοκλης τροιζυνα ταρα καὶ κτύνη υόεσσα. Lego Tai ειον πόμα, Σοφοκλης ἐν ιγεῖ, π Ταt ρου ποταμου περὶ Ποι να, παρ ω καὶ κρη Iοεσσα. Aus. lae dubio ea eodem sonte suos rivos derivarunt Allien. et Hesych. Itaque eiuleii ambiguitas sententiae apud utruni lue παρ' ω enim vel ad Sopnoctem potest referri. ιμ-θω Iubulis eriam 'oeis Ion nominia/ιν vel ad Ruriam fluvium, prope quem foris etiam est HVoci sive 'ofisa p. tu Totidern literis haec lem apud Eustallitum Ἱλ λ. Ancaluiam et veteres biberint in conviviis . . de quo hic ali. quid Ailaenasus dis pittat multis Illius Poll. l. lX. Exi. polusis versus it vigere et scribe: -- το χαλκιχν Θέρμαινέ θ' ἡάν, πεπτειν τινα Κέλευ', να σπλαγχνοισι συγγενώμεθα. Calmirato nolu miliarium Diuimas cura copiendas ut Uceribus una mut/s et epulemur Moserat veteriam, invitare inicos ad sacrificiorum epulas.
L,vnceus Samius: ατεψ' ὀχύω ἐσὶν, ὀ ὀπιπήων, ωέ. Accipe σπλάγχνα, ut i Suetonio Ociu victimae parto qua non dolol atur, sed convivis apponeDatiar. Si ille de Vitellio di, in ioci isti pudein ciuiorauere usiaramperavis, Pru uter altaria ibidem ιιrim vimu et farramen rapta e foco inauriret. Proprio intcstina sic vocabant: sed escarii es generaliter quicquid de victima edebat vi u dixerunt ut notat evius. Unde estum ratio pro κρεανομία neque enim solis in tostinis vesce bantur in sacroriina opulis. Ita autona dictui σπλαγχνοι τι ευγγίνεσθαι, ut apu Aristophanena σπλαγχνοισι παραγί
νεσθαι, interesse convivio sacro, taeon AEquae
313쪽
Ian. III. CAP. XXXV. 95m μήποτ' αγοραωχος σπλαγχνοισι παραγενοίμην. leomachus vetus poeta: μου ἡ ταῖς σπονδαῖσι Δαλογίζεται, τοῖς συμπλέουσιν οπόταν ἐπιβαλλει μέρος, Δεις τά F αυ- του σπλαγχν κατος δεθίει ΣυγγAεσθαι σπλαγχνοις vixit pro μὶ σπλάγχνοις, ex feri u eptifori Paulo aliter I. I explicabamus rυγγ νεσθαι ὀρυπέπισιν pro commura. Hic ευγγβεσθαι id potius est quod Lotinis iura esse. u.
venalis: Tertia ne ara o iri et uita tecto. Una sinus,
ait. me istis, το χαλκίον Θέομαινέ τε, rite rinittemia non sunt, quae infidit Pollux Fo ὀὲ το ταῖς Θεσμοφοριαζουσαι Ἀριςοφάγους εἰρημένον, το χαλκίον Θερμαίνεται.
κῶν ταυτον ὁ τουτο και ἐν τοῖς Εὐπόλιδος Δήμοις ἰνεἰρημένον. Vide, quae sequuntiar. atrant, qui Anti.
pilanis hunc versum. Παρα Φερτατ δακτύλιός ἐς μοι δρα, χμης putant emendationis egere. Anulum intelliigit dogenere Oriim quos hvsicos vocabant. viis putabant inesse vim sanandi aut potius avortendi morbi. Aristopn γ-- φορῶ α πριαμενος Τον δακτυλιον το ι παρ Ευ8αμου δραχμης. mota sunt quae de hi altrisinoes anulis docti pridem ad nostrunt. Multa Marcellus Empiricus sis a apud rem . . . deo vel coluin prirestrittitur avultisue auro, texta tunica orsa, pia habeat an ammtu rotundι- raris utriusaue, tus, exterim recinterim Graecis tite is
scriptum: Θεὸς κελευε μη κυειν κολον πονους. In iis troenaicis, qui asseriantur ex Alexidis Ib tria sive murice, interpretes nihil viderunt Sensus est Si ossicinam nostriini instinaveritis, hauriens serventem aliam medio lebete maximam trullarum in vos esunthina. Distinctio,
ne aliquot alienis locis positas ita restitua. EG δε τουρ- τας ριον ποιητε περιβολπον, κατασκή, νη γ APQq pa36. μητρα, τηρο μαγίτην αρμαινα νμῶν, ἐκ μέσου βάψασα τἄλέβηπος δατος. Hae naidam partem debet accipi το ρεβόητον ποι. Haec dicebat ancilla aliptae, adolescentium, qui comessabianili sores pulsabant, petulantiam castigans propriae insanitae metu. Ῥαψαι ἀρύταιναν 4 d. sit, , Theoptarastum satis expositimus. Junge μω ciam κατασκεδῶ Deinde scribe: εἰ δὲ μῆ, μηδέποθ' υδωρ πίειμ ἐλευθέριον. Id est, nisi νώγ reo, ne flam unquam δε--tatis ravos Etsi verum est, quod dixit Plautus rpoῆta fariunt in onrotiis, omnes res gestas, Arbraus autumant interdum tamen aliteri, habet et institur
σκηνὴ τοῦ ἐραματο esse non Athenis Atticis, sia in alia Graeciae. Videsur id iactum ab eo poeta, utiliis
314쪽
vatum, ut manumissi naustum latuerent aquae e sonte Cynadra. ustatiatus ἐν Αργει Κυναὀρα κρήνη, λῆς ἔπι νώ έλευθερουμενοι. θεν το Κυναδρα λευ3έριον δωρ παροιμιακως ἐπὶ τη κατ ἐλευθερίαν ζωης. Liberae aquae meis nit et Pausanias in Corintn. Sed suisse videntur inters vos et servas usitata olina genera loquendi, εἴθε πίοιμιτο ελευθέριο υὀωρ, et contrii, μοῦ δέ ποτε πίοιμι δαρ ἐλευθέρἰον, nisi hoc alit illiu fee To. Allius eruit otium uiuislier illa, quatri Xenarcnus podii faciebat jurare τον φρικτό
erat, ita loviis Datur. Voluit dicerit utinam prata Plam noriar, dilwrtaret possin coni lii. Sed prae amore vini temulenti anus vinum ἐλευθέριον dirit, cum aquam deberet. Caeterii ni de sabulae illius, cui index Ἀλείπτρια auctore ne veterit,ias qui liis consi an Aine. naeus vo Antiphanem ait esse, vel Alexidem. Iulius
Poll. Ampitidi 'triduit. Sic ille scri Di l. VII. c. 3. Τῆ
Vel Athonasti error est memorialis, vel librariorum, qua ista serapstetit ut: λατων δ' ἐν πρώτω ΓIολιτείας. Nam l cus est l. IV. Non seine observavitnus, et o sedes inisviconi permutasseri manu exaratis inris. Aburi sat vox una in istis: φροὶ ψυχεῖα ita nielius ni tribranae κατ
σκευασθαι θέρους ὀρυκτα ' χλιερου sic passim SS. et
315쪽
epitoni pro χλαρου Ἀδατος πληρη κεράμια καταθέντες ae pa37.
τος, κομίζονται χών ο ὐ3ὲ διάφορα Posterius enim tuατο induci debet, at*ie ita volenam edi. κομίζονται est
ἡunt uinum, non hauriunt. Observatillum est, quod
ait, aquam inlici in naec frigidaria, quae si tepens. Otos intelligi, quae propter anni tempus intepuerit: O-test etiam accipi de raesito tempore admota ad ignem aqua. Nam-quam ingulissuta fiat aqua caleficienda
prius est, quam in specum demittatiar aut puteum. Cauntum explicat Alexander eo problemate, cujus initium et Δια τί το Θερμανόμενον κα ει φρέαρ χαλωμενον ψυχρε- τατον ποιεῖται. in diis ratio frigefaciendae amiae quana ex Protagorida mox destriuit auctor: sole enim prius cateiacleuant. Nae male de nobis inerati sunt, qui istud Alexidis e Parasto testimonium primi sic scripseriint zΚαὶ τα βάλομα Τιατός σε γεῖσοιι πραγμα ν ἔς μοι με
λοοτ ερ Ἀραρότος. Volo est apιam tisa propanare. Mi arsem re est ciun puras, id est, puteum haDeo, frigidio-τran Ararotri raros poeta coiricus non inter primos,
ac ne semindos quidem. Inde occasio venustissim joci. Sintillime Gnatnaen Diphilum poetam risit, cum Comnanti apud se et rigulam laudanti, non nuraran, inquit rdiarum prolatis. Vide l. XIII. De Ariurate dictum nobis c. 9. Hominum genus vocat φυτeis poeta Alexis, cum ait: DG περίεργόν ἐσιν ἄνθρωπος φυτον Platonis vox est ανθρωπος φυτον ουράνιον, δει ἔγγειον. I. verius ita scribitur: Ἀκτης τροφῆς δὲ τη καθ ήμέραν. Mendose. Neque ad rem lacit, quod κτα apud Honiorum de sarina
λανα μηχανώμεθα. ταυτν nempe matae non, ut Dalem.
cujus etiam M. Tullius meminit. Sed mirum, juri nigro aliud potius opponi, quam jus alnum. Nam de maza item sequens e siculus est exponendus nisi resere volumus ad octilorum πογραφας nigro enim inscienant sibi eam partem, quae formosi voledant victori. Notabis, ευ--ποιον χρωμα nigrum dici noc versu G καλῶν de χρῶματω δευσοποι, χρωζομεν, cum proprie omnis suasus color, ut Latini loquuntur, δευσοποιὸς appelletur. XI. scrips-mus, ut erat in membranis Το νίψον ι μη θιμον δε
316쪽
quae veritati non dedeat sicere praejudicium. Quantopere serventes cilios expetierant veteres, admonuimus i. I. c. 6. Si οψον velis piscem interpretari, non pugnabo. XIII. Ex τα λαβυρτάκαισι δ' ἐκβακχεύομεν. Abyrtaca Persici inventi cimas erat, quem acrimonia commendabat.
I neopompus: εω ὀὲ Mήδα γαῖαν, 1νθα καρδάμων Πλεώ vas ποιεῖται καὶ πρασων βυρτάκη. Huic assinis fuit alius o.a33 cibus, quem νεοὀαρ' vocasant Hesycnius scribit, soἔδεσμα Ἀβυρτακῶδες. Nec βυρτάκη solum legas, sed etiam ἀβυρτακος, ut apud Polyaenum l. IV. ἐκβακχεύειν
ἐπὶ ταις βυρτακαις di xit comicus pro ἐπιμαίνεσθαι ταῖς Q. , quod usitatius est. Perarit amara re rasin furore ex pectere. Contrarium est in superiore veri ἐλπιτίζομεν,
laod nautant male in Omτι ομεν. κατίζομεν est lente et mani lassissio uidimus quasi pitissantes, vel degustare experiundi gratia vix sustinemus. Hoc enim est itissam ut notiani ex Terentio. Sequitur: O-λis et D Ἀσώτωε Ἐπιτολῆ. Ita scribi recte, prodat Suidas, at loci liv.
ius mensinit Pauciminas ossiderat fabulas unicam imvenio praeter istam. Diudatur enim in Atlantia pame-miograpnis in piravectio ους βδομος Apud Pollucem I. I. c. 37. sariasse scribendum καὶ uίκακον-Εχυαλη λέγε καὶ Σοφοκλης. Nam quis ille Euclides, quem nomina vulgata ejus loci lecti, ADtum vel Asotos plures Graeci coniici docuerant etiam e Latinis Ennius aiaque Caecilius Crius poetae itemque Astansi Epistolammio*ie laudant Festus, Priscianus, Nonius. ψυχον mox scribi jusseram, non σψυχρον perarum error est quod sequitur: χυσιππος ιν Βακχοις, pro Βακχαι Lysippi Bacchas ex Amenae l. III et VIII nominat Sui. das Pollux quoque mensinii l. VII. c. 7. auterii II ejus s. l. scribe sic istum Lysippi versum: πιγναψας καὶ θειώσας τας ἀλλοτρίας ἐπινοίας. Non, ut editum est, Θειώσας. Nam Pollux noc testimonio probare voluit, sul-pnuris aliquem suisse usum in ossicinis fullonum. Adaῖον vero quod sulptaur significat, non dicitur Θειαζειν, sed Θωουν. legantissime autem Lysppus eum, qui Hiena inventa interpolet ceu vestem obsoletani, illoni comparat Corrupti sunt et Hesyonii codicos in mentionenthus poetae, quo loco vocem βουλος explicat. παρα ιππω, ait, . Scriuo τουνομα. Poetae veri
317쪽
sus Κύων δέ τις ἐβόα δεδεμένοι, σπερ βήδιος. ad est,
imi piam seruus Ait deipnosopnista: λακκου meminit Apollodorus D Ἀπολιπὲ Foreasse scridendum estus Ἀπολιπουσι. Reperio namque, laudari nunc poetam in Καρυς. απολιπουσι. Exemplum abes apud Suidam in ἐγκομβασασθαι. Suspectrum est etiam, quod secuitur statim 'Aλεξις ἡ ἐν ΓυναικοπραMIα. Iexu in axpeditione mulier m. In Pollucis codicibus in scriptuin Γυνμικ κρατεία, Imperio muli ri. Icrine κνισολοιχος γάρ τις ει
καὶ κατα τον Σάμιον πωητην Ασιον, τον παλαιον ἐκεῖνον,
κυισοκόλαξ. adita lectio facit auctorem vocis κνισολοιχες Asium poetarii, de quo Strado et Pausonias salso, ut ex sub clis illius vernis lilaei Nesciebant Graece, qui κνισολεῖχος emendaDant repugnat enim analogia, et quantum est veterita grammaticoriim. In editis sidiis prae , ter accentum nini mitandum. Simonidis elegantissimum
est epigra rnina, a nivem insci suo poculo a convivaqtore vel pincerna postulat. In primo versu se tuo του, nori. την mei ipsos poetae verius recitano sunt enim elegan. timinii, ei onscuritatis navent nonninil Tῆ φα ποτ' Ου- P. 39, λυμποιο περὶ πλευρας καλυψεν δεκυς απο Θακης ἐρρου-iμενος Βορέης, Ἀνδρων ο ' χλαίνων ἔδακε φρένας, αυταρ
φίλω πρόποσιν Quae ita vertebamus My παρεργον et omnino aliud agentes: PD Leostas qua incumtexit Obmpi Cogno sene an an inbemens boreas, v que vope Denae Oixis, verrem O molesta si tu imisvis viva inu, Hujus parati alisuit dato mi mentia fumis pocula οὐ ere. γην ἐπιέσσα- θαι escuntur mortui. rando sunt sepulti ac terra ceu. veste amicti id enim est ἐπιέσσσσθαι At noc loco estivissime dicit unde nive in terram defossa, ut servaretur, ea ratione, quam ante descripsit auctor, aut simili. Ideo ait nivem terra obrutam suus vivana imo ut viva serva retur, ne periret Dalepampius, ἐπιεσσαμένη deduxit πιέζω. Parum adest, quin exclamem: Δαματερ της -οίας Olympi montes dicti olim quam pIurimi de Pie mo, qui in Pieria Macedoniae, poetam loqui, certissimum e IV vorsu. legans est astitiaesis in verbis δακε φρήνας , Mordelm sive urebat nyernis videlicet tempore. Δαμφθη. Ullita Nam aestate nix est gratissima.
318쪽
Antiphanis Antea. χονδρος ροφήματα. In vectu VI. Mi vetustissim poeitae, κλητος,
κεχρημένος, invocatus, isse metens, nescio, alis egerit vir doctus, qui res j talum forpsu. Nostra lectioverimina est. Homerus κομὀης-3χρημένος. Ac videtur hiendici descriptionenti Homericana 3 esse imitatus Homero enim juniorem puto Asium cum Eustainio. Inde huic Bbesae nomen viderer inditum ob requentem hombylli in ea mentionem. Pollux tamen l. X. c. 6. Antipnanem laudat ἐν Βομβυκίοιο Utrum id sit siverities ulae nomen, an hujus nostrae, pronuntire non a sui. Emenda versum istum Alexi sis, Tu αργυρω ποτηρίω πενταδράχμω τινὶ, et scribe, αν αργυρ ποτηρίφ Ἀ- σαπ/-τιωί Vulgatam scripturam lex nerei clamitino ruptani. Nostrae emendationis auctor et unctus in naeus ipse, qui . XI. nos nuc reycit, et sc scripsisse p.ro affirmat. Messia in hac voce corripitiar, ut prior in τέχνη. Ait deinceps: ξης μει νέχει πλακους ἐκ γαλακτος, ινρων τε κω μέλιτος. malecampius sustulit inc vocem ἰτρίων, et scripsit σησαμου nam emendiitionem nelae
epitonae, neque veteres cossi s admittunt vertim naec
lium in uiloniate Syroriana appellaretur, vellem Ath naetis explicuisset. Vox est ex plurinus composita olim scribebam χεβροδαλου, ψου πατρω ut minutalis aut famis minis genus ea voce significetur. Tale quid Syri intelli. gunt vocabulo III n, mus origo a III. Hebrae rum magistri volunt esse ὐπετριμμα luoddar ex cariun et ovis autem λεπτον significat. Sed hoc divinare est quo non aspiramus nos neque unquam pudetat sa- teri ea nescire . quae nescinius. At quinani sunt isti ni-storiae noenicias scriptores genere Tyrii, de quibus
319쪽
Cynulcus Ulpianum compellans y πλην εἰ μη παρα τοῖς τα Φοινικικα ita scribendum, non Φοινικα συγγεγραφισι, Σωνιώθωνι καὶ ωχω, τοῖς σοῖς πολίταις. Enimvero poe-grinus sit in rep. literarum oportet, qui neget, Ira Σουνδεχωνι scriben tum esse Σαγχωνιδεωνι. Huius antiqiiiDsmi historici meminerunt inalti locis nilo, Ioseptius, Eusebius, Porpllyrius, alii Berytium quidlana illulia ap. pellant, ut Porpnycius alii Tyrium, ut in enaeus.
Suidas: Σαγχωνιαθων, Τύριος φ λόσοφος, ἔγραψε Πα-τρια Τυρίων ν Φοινίκων διαλέκτω. Sanctonitithon, I itu philosophiu. mpsit Irror in Origines rvti l ιν Iur n. Mochum nominat inter auctores reriam Phoeniciariim Taistiantis exu , , thus t Ucl in operae est aesci ibere. Γεγε- νασι παρα τοῖς Φοίνιξι τροῖς ανδρες, Θεόξοτος, ψικρα- της , ωχος τίταν τα βίβλους εἰή λληνίδα κατέταξε Φαυην αῖτος, ο τους βίους των φιλοσὀψω ακριβες πραγματευσαμενος Meminit Mocni lirius etiani Eusebius in Προπαρ. mentia vinitis ni CX: ὀτε, ἔφη, μυsίλη Ἀτα αν εἴποιμι μυπον Legeoatur prius μιςιλήνου claro ac manifesto me nori, si attendissent interpretes. Utebano tur in t Titu in Elere cavo pane ad jusculi ratas in titit pultis. μυςIλην vocabantis panem ilium, et alia in simulem usum parata instruauinta Lege Pollucem l. VI. c. I a. et cla olia Aristopnanis in Equites nain inde dixit corrucus μυςιλλασθαι αμφοῖν χεροῖν, aurare inbutura manuau. Me iterum similem ei rorem ex eadem Cauna, uuae μυτιλ νου pepererat nouis. Seouitur enim κώ ως το πεπέριον ονομασαντα παρέθου Scri Dendliam πέπερι, inducta syllaba, quae perperam geminata est. Nicandri versus, aeni respicit, exstat L II. Πολλακι σή πέπερι κοψα νέον, φω diδων Καρδαμον In III veri Nicandri malo scrib XL ἐρα μὲν ἐκτριψειας Quid sit χἰδρον, sisputamus I. IV.
Pero autem scrini semper debere hoc nomen, non per ψιλον, districte admonent nos γραμματικων παῖδες ScriDE deinde ac versum unum ex mena Dranis adjice: Z-ον ὁ βρομέοντα καταντλασον αὐτονώπ αυτου Ἀρνυμενος, Dat M. ἐάν περζν πνῖγε ε πωμα Ἀμφιβαλών. orum verDO p. a 4 inin interpretationein Athenaeus in eriti ita perapnii Nicandri versuurn quae statim sequitur, non praetermisit. Pol renati in veri una. ρέμα δ' ἐν χλιαων κοΛοις ἐκ ἐαlνεο
320쪽
ἀρχαίας κωμωδιας ποιητης ἐν τοῖς ειρογατορσιν sic et l. IX. a l. XIII tabulae istius auctor Nuophon Athona nominatur. Etiam Harpocration in κορ3ακι mi et Polluxi. IV. c. 7. atque aliis locis uviantra veteris comoe- Asiae poetam agnoscunt auctoreui Aristoplianis senoliastes ipsunt uvbontran, at mulam illius χωρογαεόρων γένναν nunc pat. Suidae tamen ικεφρων dicitur nic comicus non solum in ea voces, sed et ullis in locis drainavero Eγχειρογατόρες. Similiter Πα-χ γονας et Pandomini eσε ni tridui idem non semel Atnenaeus, conues interpres ad Aves, Pollux l. VII. c. o. ecl. X. e. 3 . phonti Scribit autem Suulas, Nicoctarem, alium comicum, et ipsum ειρογατορας essi linc, ro connismatnoster vii l. XIV. et Nicochareni et nancilius fabulanino nat. In ecloge Nicoptaronis rostituunus ex epitonia
ἐγκριδοπώλαις ἐγκρίδες do ζ nere sunt placentarum.
Quando est Aemilianus βάλομαί σε ὀίκην λεκτρυευος σορηθέντα του χόνδρου κορμασθαι, censeo, serit, 'nil una esse
κοκκυξασθαι, onere. At κορύξασθαι est, t. ιν eo iod
pariani conveniti uic loco. De gallo gallinace sero usin'-pant Attici vernum ἐειν aut κοκκυζειν, quod ab inter. prete comici alibi exponitur δίκην λώιτρυόνος βοχω. Hica et sin pliciter pira λέγειν capitur, ut declarant se prentia καὶ ὀιδασκειν Dae etc. Ait: Ἀντιφανης παρατοέμενος et Ἐνυίας L. XII. laiulatur Antiphanes ἐν 'Aγταίω Suspicor. non aliter nic esse scriden&ini: dii statuo tamen. III. versum illorum qui ex auula asseriantur, ita concipe, post majore distinctione in secun si fine: ου Θετταλικόντον χρητὸν εἶναι φασὶ δέ Duorum, qui nic loquuntur, dixerat alter se habere cnondriam Megaricum alter subisjicit, mram se, quod non nessalicum potius emerit qui optimis cluat Sequentium verborum sententia est ini- perfecta. a autem, nisi menda sudest gravior, ita scrinendar Φοιν&ης σεμIδαλις ἐκ πολλης σφόὀρ ἐμν - μένη. Testimonio Aristopnanis, quo probariar, χόνδρον veteres posuisse pro sorbitione, addi potest ex Hippocratis Περὶ παθων lidro ροφήματα ἐν ταῖσι νήσοισι απασι διδόναι η πτισαγην η κέγχρον, Ἀλητον, η χὀνθρον. Idem
sapiens alta χόνδρου φοφητοῦ mentionem facit. Dixerunt autem Graeci οφηματα quae nostri no si potura ou. Τneophrastus in L designa aquis separat