장음표시 사용
331쪽
oloum Uuulos in ferventem ossam quiunt. Ex istis vectis docemur, non solitos solvi istos fasticulos, sed, ut emedantur in olitorio soro ita in ollam coni m. jus rei caussam explicii Galenus, misistratum sues,nnans. quod in curatione cujusdam inordi scripsisset, alam ὀλὀισμια, de menoreis loqvitian πως εὐμετάθετα g. Galeni veri, sunt in I de ieci venae conti a Erasistrateos.lii errant Romae: αρ' ἐπινούς, ἀδύνασθαι τινα ἐπιμελές ον γράψαι τα σμικρότατα του μηδ' Ἀτι χρῶ δεσμίδια ποιεῖν των κιχωρίων, πως εὐμετάθετα ἡ σιωπησαντος; ἀθηλον γὰρ, τι - λελυμένα δυσμνάθaτα γίνονται. 1- dentur Graeci istos fasciculos ἐψανα proprie appellasse pHesychius: ψάειαι, α των λαχανων δέσμαι. Ita expone. nuas σειραν βολβων , si cui placeat emendatio. Sies no- res aves vendebant in lineam vigestas Hesych. τίλλον- τες α ρνεα κα is res ore πίνακος ἐμώλην, τα λεπτα
ὀρμαθίζοντες. Nobis nunc perplacet, io est eclitum et in omnibus codd. scriptum. ρον. σιρὸς est fovea in
usum granari vel apodiecae cavata. me cla etiam πίθον interpretatur, uia in doliis praeter vinum etiam alia servadant. ros vocant auctores rei rusticae . Vareo et
columella. Varro noc ampli diroriam in nracia plurimum suisse usum stridit cur igitur hic mutemus ubi de rege nraiciae ferino est At istud fortasse mutandum: ἀτων - πολι σεμνότερον κα λαμπρἰτερον. Praecessit γάμος. Itaque scribendum σεμνότερος λαμπρότερος. missi malumus προς το σημανομενον rosei rernempe ὀμνον. verum censeo. ἐεσπόσυνοι sunt beraues Ait non iuri. Seio, graniniaticos veteres δεσπο- συνους et δεσποσίους interpretari vernas. Sed pro herili filio accipi, non obscuro testimonio docemus. Appianua LIV. eli civit. ἔτεροι ἀπελεύθερος τάφον δεσπότου
λασσων τον δεσπόσυνον προγραφέντα ἐφύλασσεν ἐν σωσάφω μετα τῶ πατρός. Additur: ο σμύρνης και Συρίας
μαί. Scrine cum est. σμυρνης πως cin eadem mox κολλίκον pro χολικων. di πολυποδίων, non πολυποωων, quod alia sit, et sententiam iaciat imperfectam. Serme: λαθύρων, χρων, δολίχων, μέλιτος. Leguminum mmina sunt χρος et δολιχος At χρος aliud fignificat.
Idem liber θυνν Ἀφθαὶ scribit pro nos. In extremonviva eclogae inest locus cornicus, eum ait me tae γέρα-νος, ros cinatim εντητὰ τῶ χασκοντος ὀιατειν ι' ια
332쪽
του πρωκτου καλτων πλευρω λακόψει το μέτωπον. omas, in*Ρni est in omnena muliebris patientias Graeci impudicos vocavant εὐρυπρώκτους vel λακκοπρώκτους. Hoc vult maein illam adeo longuinauibuisse rostrum . iit, si per anum immittat inpudicialitiis quem sigito inllicabat instrio, qui ista proniintiabat ad laterii usque penetrare, et rontΘn ipsani tundendo pρrsorare queat. Insigniter εὐρύπρωκτον voluit significare et morbo nefando prae eae
ύποτάσεις ποιῶ. ποβινητῶντα et πασχητιῶν- τα βρώματα τα εἰς νατομωσιν Phrismonis
ραλίσκος παραμασή1της, παραμασύντης βαυ-κδεσΘαι τα νυκα, et vi bauri ιν quaedam.
In iis versibus, qui ex I.vnee Samsi centauro afferanis tur, non capio ista: -- Mα α - 'Aττικε et περεμα . Scribo, re intellioni: δες πὰρ ξένοις γα inuras i. Atticio inliit non Dere, nisis faunae peregrinis. In responso Hegesandri scrivit eclogarius ν ἐν τεισκεν ς. Malo tamen παρασκευης. ab e intelligitur,
quicquid in coenans solitum apponi ab Atlaeniensi M. ditarium versum ex solsus Dipnlli ita coiTige --τι δὲ Του Iς προ σε τον μάγειρον, της τέχνης γε vis τίς δειν αυτ f. πάτερ. ο - εδομένων να οματα προειδέναι. adem sententii apud Mailialein Noniatis est ara sola rara fervire paratum Nolo, orius domist Merhabere gulam Posidippus Καλτα τόματα γίνωσκε των κεκλημένων Ἀλσπερ γαρ αμπόρια , της τέχνης πέρας Τουτ σπιν αν, προδραμν πρ - τόμα. XII veriuria ita concipe Ἀψιν'lae σφι εὐσονι σα τ' ἄν παρατιθῆς. Ultimum vero sic Παna βλιχωδεις εἰσὶ και τοὶ λάπης.
333쪽
Apud Hippocratem saepius leges ἐμέει σίαλα κα λαπην.
Pro βλιχανωδεις, timi verbum est non nauci Dalacampius scribebat βληχώδεις, repugnante modulo versus. Nos secimus βλιχώδεις per ota memores, veterem criticum Epiclem exponere apiti Hippocratem βλιχαδε τολελιπασμένον aer γλοιώεις Θρασίας καθάρτου Pingui obsitum eum fossio humore et impuro. Hic oro Diplillus ita vocat homines pituita laborantes, eamque ob causam ἀποσίτους Rara enim ciboriim appetentia, quibus est pituita molesta. Idcirco addit μετο λαπης. Nam et λαπη genus pituitae ' Menandri versus su ciuiuiar, quonam nonus expleri potest hoc ni Mio: κ τῆς ρMγης Ἀρ--δικος, τουναντίον Ἀηάλασσικ. In XI. Ἱωνικος πλουταλυπο- τασεις ποιων. id stri ποτασεις ποιεῖν, dubitavi diu: nam viri docti interpretatio, ut est, sic visi semper absiarcia. Referebam aliquando d mollem incessum et motus Ionicos cum staticulis. Sed veram interprMationem docuit me dialius Poll. cujus sunt verba L VI. c. 9. . αἱ περιτταὶ
μενος Haec Pollux respiciens absque ullo dubio hunc ipsum Menandri locum ciunt igitur δπο σεις cortilinien- , in victa, quod in imo subsidant. Locum Menandri vingit Socrates Histor. III m p. 8. ubi csisserit de voci
πίθω τοῦδεῖν τρύγα πόστασιν Vocem πλέτα sumpsit Menali ter ab Eupolide: nam, illius propria adnotatura veteribus criticis Pollux l. III. ἐπικύπολις πλουταε
πέπαDin. πω πιῆ est Venerem appetere. Inde πο- βικητιῶντα βρωματα Menandro ad Venerem sima nisses. Clemens Alex Menandrum imitatus πασχamωντα
appellavit in II. Paedagogi πό φω γαρ ἐς των πασχητι--των εσμάτων 4 τραπεζα της ληθείας. Recte Desecan pilis τα εἰς γατόμωσιν βρωματα unterpretatur, quae valent restituendam orexin amisiani Martialis noe dicito re nainam. Proprie ἀνα-ωσις est oris obturati. Caelius Aures tilia pass. l. II. c. Io Gulationem mmae insaet ανας-ουν osculari. Nam τα venariam et arteri
rum ei liciantiar stula risulta apud medicos ανα--σις φλεβων vel των πιγείων appellatur venariam apertio Aqua significatione non rece sita cum pro restituto eibo. rum appetit usurpareir. Fere enim contiligit sessi lium ciborum, eum os ventriculi alienis nutnoribus est obis
334쪽
st 6 I. CAs AusoNI ANIMADU IN ATH EN. sessum cui nisi ut me sicina fiat, aperiendi sunt occlugmeatus. Fit autem hoc vel cibis succi suntllis, usus. nu Hi sunt illa, quae Plutarcno appellari λεπτα καὶ τομα licebamus l. II. c. vel narniacis Os thri facultatis. Lege Galenum de com p. medio κατα τοπa ecl. VIII. Laudatur deinceps nilem comicus ἐν arιοισι η Gnis. Non displiceat nobis quod doctis quilnas sana placet, Mais Θύοντι. Aliter tamen etiam l. VIII. Cimulas veteribi is suis .esiditas, et observat hic Allienaeus, et nos probavimus l. lΙ. c. I 6. In eam rem citatur deipnosopllistae Ἀμποφανης Ἀναγύρω observare licet, veterum comi- comun plerasque sabulas ab Atticis populis esse denonn- natas uena de nac comoedia videtii sentiendum nam Anaguriis appelladatur tribus Erecntneulis pagus quidam.
manvaam non 'Avάρορος, sed Ἀναγυρους fuit illi ἐμωveriam nomen ut dicenamus l. II. c. I. Me ni tamen
reperire alid scriptum Ἀναργυρω, cui scripturae favet i eus Pollucis LIX., udi scriptum corrupte Ἐριτοφαγης ἐνσω ἐν Ἀργύρω pro ι τω 'Aναργυρω Alibi aptus eundem Pollucem ilio ipso livro citatur Aristopnanes ἐν Ἀγύρω. Certum est locum esse cotvuptum. Sed quoinrito ementavimus y An ἐν Ἀναγύρω, ut aliquot locis scriptum in Athenaei eod& Anu 'Aγηρω ut in l. XIV. y Verum ess ναγυρε, nisi fallor nam et apud Pollucem ita scrinitur l. X. c. a.
etc. 13. bis item c. 2I. et c. 25. obscurus poetii est Epitveus, cujus fabulam Κωραλίσκον latulat mox auctor. Κορα σκον vocat Suidas per o par nam Κωραώσκορ est ad mentusis ut interpretiitur Hesychius, Similis inscriptio earum labularum, quibus Παιδίον sui iii lex, ut dicerinius L stiper. E Nieandri subjectis versibus tertium melioribus ingeniis nandum relinqiunius Libri omnes corruptissimi, in quibus pro καύκοσον scriptum Θαῖκωνον vel ἀηυ -ον Ne in sequentihus quidem vetiibus omnia praestabo integra. In ultimo sautem ἀρ-m stridendum, non μυσα. Hatin e vasculo,
quod re vis modo appellavit. Destituunt nos libriastiam in sequentibus versibus Diphili vel Sosippi Alexudis arentini nominantur et Polluci l. X. o. 3. παρα- ντ' in ejus versidus exponitur de parassito. LII. ραμασπης scriptum ex eodem poetae aod videtiar αν λογώτερον, nam μα-αι dicimus. Sed utrianiquo dI-runt Graeel. Hesychius μα--ης, παρασιτος. Penuutinius versus ita scribitur ΚαυκιζόμM- τα λευκα, νον
ἀβαλλόν θ' αμα. Scio. παυκὶς reperiri pro βαυκίς hic tamen Baυκιζομενον scribi malim. Hesyenitis, docuiti
335쪽
βαυκlζεσθαι usurpati pro θρύπτεσθαι, sal, icit haec mu pas a. κιζόμεων. τρυφερὸν και ραῖς Videtur optimus ille
grammaturus hunc ipsum Alexidis locum ante oculos ha-hisisse, cum nae scisaeret Est igitia βαυκκεσθαι ταλευκα per lasciviam ostentare baucidas id calcesilenti genus albas Baucides sere croco coloris erant ut scribit Pollux. mi ostentator ineptus albas gestabat eas*1e inter siliandunt subinde ostentabat. Homo stultus multis nominibus L Naan in totum ineptae ad saltandum erant linum des non nus uuam illae, quae tu Hie nobis a subore, id est απο ου ψεκλου, appellant ii puniosesiae Bauci est si litiit subor suppingi. vel aia hibemur erat
hoc calceumonti genus vel auia a mulierculis gestabatur, otiae triendacio staturam irent alutum, clarii incerti podi:ie vesticultis apud veteres magistros: υ φελλος ἐν ταῖς γα κίσιν γκεκαττυται Verum haec alio loco melius et liberatis. P0sterius hensistichium ad incitas redegit nos saepe. Membranae nos classiciliant. Breviator limac vel sui a circunilari sit, reliquos omnes describens. Causam dixi ni is a in naultoties. Scribo το ναβλον η ἄμα. Videtur in Tria ius laic inter sellandum calceos ostentasse et na- Niseri . lito 1 inanibus tenebat Paene prahiemuseram admonere de gravissimis men sis, quae versuri IV et V d forniant. Sic enim legitur συμφοράν λέγεις, αρ α Φαι-- α . εἰ ' συμπόσιον εἰσελθών αφνω. Quis ista intelligit 2 Nemo lurcule nemo. aego planissinia et certissima sententia: συαφορα 4 γ εισορῶν Φα- αν εις συμπόσιον εἰσελ-
αφνα mi anter ιαφοραν ὀραν de re molesta, et quam videas ingratus Paulo aliter apud Sophoclem θάνατος τά- et similia. libris vi το Φαίης pro ΦαIurc. acti ra ab ingenio. De neodecte verius est Antiphanis V τα κεφαλαια συγγράφων υριπur. Hoc est, qui Elimpidi fabulas suas componere aggressuro summa capita describit primam faciem tragoediae delineat. Iiscurri, Alixissis Pliosi ita concipe: πο συμβολῶν
καὶ Σεμμαλις. Interpres pro λέποντες legit Θέλοντες. Non video eti necessum sit mutare. At oia in tertio versu pro ο ρον necessario rescripsinius.
336쪽
alia obire observantur multa emendantur. Ain enaeo deuemus, a Matronis ammain nolns conservavit descriptam isto loco. Carinen est et ingenii,sum et leporis ac venustatis plenissimum Mereis natur profecto ejus venustas, ut plus paulo operae in u-μas mus interpretatione viri docti sumerent Tirones, quibus est othini, sicine altilient, singula nutus parodiae cum Ηο- inerico sonte unde sunt derivati . contendent. Suave erit ac iucundum considerare via dexteritate sententias poetae in liversissim iam sensum Matro hic detorserit. Multa item emittitissimi Dalmanipli παρυμ ευματα nullo negotio et animadvertent et cor rigent. Utriusque exemplum est,noc a nodis raptim et properanter editum somnamus enim ad alia, neque recentes nunc sumus ab HOineri lectione in a tamen totius negotii nujus in do veri inir Priinus versiis. Δεῖπνά - ἔννεπε, ουσα. πολύτροφα και μάλα πολλα, ouod nemo non videt, ex isto factus est, Ἀνερα μοι ἔννεπε, Μουσα πολύτροπον, ἔς μαλα πολλά. Proximus ' Ξενοκλη ι πω ἐν Mi ἀδείπνιον αας, totus est Matronis, nisi quod Homericum verbum δείπνισεν usiarpavit. Seouens, λειν τα κακεῖσa. πολῶ δέ μοι ἔσπετο λιμος, toriis est postarum principis. unica voce exceptii: Ηλθον γαρ α rem πολύο δέ Mἔσπετο λαός. Etiana quartus. δώ καλλίτους δον serae ηδε μεγίσους sine ulu Homeri est, etsi non memini nunc. iiornodo apud illum scribatur. Similis versus in VI. Il. 'Oe κάλλυσος ἔν ποικίλμασιν θε μοι ς. Quintum cum leges, ευκοτέρος χιόνος tomis αμύλοι- ἐμοίους veniat in mentem neceste est istius dea nes equis. Λευκοτεροι χιόνος θείει ε νέμοι σιν μοιοι Similis alia ejusdem poetae parodia: ει κοτω χιονος
λοισιν δμοίας ' Τάων φυομένων ἀρασσατο πότνια γαστηρ. Sextus Gai καὶ Βον υ πάσσατο πιττομενάων. Quantum memini apud poεtam legitur paulo aliter de equa-
D Dartani, quas Boreas adamavit. Alicubi labi fin. recordor legere hunc versum: Τάων και Βορέηe
337쪽
a Me deris. Sensus aut in est, adeo Donos panes illos aut placentas suisse, ut etiam Borealia celeumantibus apponi ponierint. Moris fiuit Atlaenis, Boreae sacra sacrure demerericli illius gratui. Magna solennitate is dies celebrabatur, atque inpriniis lautis opiparisque epillis. βο- ρεάζειν lio clicedant, et βορεασμόν superiistionis nujus m una. Hesychius: ορεασμοὶ, θήγνσιν αγοντες τω Βορέα ορτα και θοίνας, να ανσοι malim αγωοι πνωσιν. ἐκαλῆντου βορεασμοί. Videtur dicere, in otiis norum sacrorum fuisse appellatos βορεασμουή. Ego arbitror cis
ρεασμῶν id esse, quod jam diximus at qui superstitionis
hujus sacri conceledrarent, eos esse victos βορεαστας, ut αδιστας, τετρα/ιστας, et smiles. VII. Aυτος δὴ Ξ νοκλη μεπωλεῖτο ανδρῶν Atmoirremus sic: υτος
κτίλος ως πεπωλεῖτο scire ανὀρων. VIII. Στῆ δ' 'μ δεον ἰών, σχεdos ti I se παρασιτος. Duo enumenta, quae variis locis in lyxea leguntiae, conflavit in
lios adolescentes, qui biis, ut dixi, plus es Otii, qui immitii. In XII non intellexeriant interpretes quid esset ουρανὰς et roin v. i vem culinae sive imini luculenti periphrasis Aristopliane καπνην vocat in Vespis τί ποτ' ἀρ' η κάπin ψοφεῖ; oc est, ut scribit selioliastes, καπνωδόκη ἔς δὲ σωληνοει/ὸς ἐπὶ των μαγειριων. AppinitIS in IV. ἐμφ ad vocem γρανος accedit, καπνωδεις υπωροφίας nominans. His duobus versuus, Oci επιτετραφαται μι- τας κρανος οπταγιαων Ἀμ- ἐπισπευσαι δείπνου χρόνον, ἡ 'αναμεῖναι lepidissima ova periphrasis continetur neque audiendus vir doctus, qui οἱ μὲν et O scribit in D. steriore Homer de floris: ἐπιτετράφαται μέγας ἡρανὀς λυμπός τε, νμὲν νακλῖναι πυκιοον νέφος, 4' ἀποεῖναι In XU. ει δατα sunt M. obtica vox est Homero frequens. Ollem accepisset vir doctiis pro vi , waod declarant illius verba Mariorum omni uas mus.
338쪽
3et, I. CAsAuBON ANIMADU IN ATHEN. verboriini nobis reliouit. I ant tirones ustainitIna. Similis en or in versu LXXXVI. E καθαρae, Θ περλοπα3ων διεφαίνσο χῶρος cum unica victione nutata sit ex Homerico: ν καθαρωλοθι περ νεκύων Ἀφαίνετο χωρος XXIV assislae ulla varietato in omnibus naen
franis et epitoma conceptiis est Του δ' ο Κυκλωψεφίλει, καὶ ἐν Μεσιν αε-εφύκει. Scribedam ον οΚυκλ. et cum secuenti versu continuisam. Describli unum aliquem e servis Xenoclis, illum nempe, qui pinnas mensae intulerat. una ait Cyclopi sinis dilectuna, atque adeo a Cyclope in suo antro generatum normdum aliauem servum, visi turpem et altero oeulo captum de-sgnat Iosepnus vero Scaliger cum superioribus nunc vinum ungens, stridenditam arbitradatur Ταπυ Κυκλωψ φλ κώ- κρεσι πεισε φυκου. Has inquit, mandebat Cyclops, et in montinus eradem τα φυκη. Nam apuae cum multa alga capiuntur, ouae est φύκος, et algas ipsas superiore versu vocabat Metrαρα κρήὀεμνα. φλ sive ἔφλα valet manducabat, orabat Menanor: Κυψας καθ' αυτον των τραγηματων ἔφλα. XXV. Πίνναι Maψέρων καὶ Μυλα χηεντα. Postrema nianifesti vitii sunt comperta Piraclive esset emendare καὶ μυγδαλα ει--τα, nisi et praecedentia obstarent, et magis sequentia.
Sinde igitii vel cum acutissimo Scaligem καὶ τ in μυελόεντα, vel, ut censemus nos, και ὀσμυλ ηεντ . V Cen Ἀχηεντα omnino retinendam puto est enim Homeri,
quo respexisse paroduni non dubito. sinuli inter potv-porum species recensentur. Et ὀσμύλa dixisse Aristophanem inmaniadibus, ex Amenaeo et Polluce discimus. Olim scribebam καὶ κογχύλι ηχροντα. XXVI. 'Aς καταφυγοτριχος πέτρης λευκον τρέφει ἴδωρ. Sine controversia vetum est, quod Scaliger livanavit: ' κατα φυκότριχος mass. π. XXVII. πωροφυ passereni interpretor, mi mollis caro instar alicae. XXIX. Oiar ἐφθη τρωσμένα δεσε Φοῖβος Ἀπόλλων. caliger: Oω σφθην τρωσαι μιν, α δὲ Φοῖβο Ἀπόλλων Invenimus in optimis Hoescnelli
excerptis τρωγειν Itaave sic versum concinnamus: O P
339쪽
posteriorem in ιγας, non sine exemplo. eocritus: πενία Διοφαντε, μονα τα τέχνας ἐγείρει. Sed et Φέγοι idem significabit. Scaliger inae κατα-malebat. Sensus est isse, redisse cocum saepius e culina in aperiorem contignationem, ubi coenatio. ναντα κάταντα eleganter Upellat scalas. In Homeri versu Il. αμψ loci acclives-declives sic dicuntur. XLIX. Ai ἀπ Κύβοιαν λοπάδες τόσαι μιχόωντο. . Melius in e
eerptista Ἐυβοίας Sic veri X ἐκ Σαλααῖνος Poetii intelligit patinas Carystias, quas suisse Atnenis in pretio, liscere est ecl. IV. du.:
λαμηὶ Mao. Recte Daleeani pilis ' Optime vero Sc biger Θαλαμωνιada, ut aliudat ad Homericum Τελαμωνιάδαο Θαλαμαι frium cubilia. Mox ἄνεκα τευχέων Aia
ρομένων interpretor propter lancer, qui auserebant , demensa. Ea est, quam appellat parodus insignem calamitatem et Θεμαrον, cum ait: το δὲ πῆμα θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισι L VI. 'Phq φιλέουσι. Repetenesina est
verbum ῆλθε. LXX. Οἶ πλήρης περ ἐω κρατερὸς, λα, ἐπορέχθη. In epitonae κραυρως. Scribe igitur: in πλυης περ α , κρατερως παλαμ μορα ν Γεώ σν
ἱμείρων. mimiae dicunt poetae, ει, ἐπορέγεσθαι et χεῖρα mauu protens aciquid petere. Scride etiam, ὀὲάμβροσίη μοι ὀοεεν. LXXVI. scrine Σανδαλα δ' αἴ παρέθηκαν vel πα- κεν αειγενῆ ἀθαναταων. Planos pustes, cujusmo si est Olea, vocat Musala immortalium:
Nereidum videlicet et aliarum Nyn pnarum marinarum.
LXXIX. corruptus est, et vulnus virilicibus illlatum, cuin que excerpta asseriant medicinani. LXXXI. Mόρμυρος έν τα3 Iην μεγάλη σπαρος. ης o μάγειρος Sc'liger placet: ορμυρος, ἄντα ἐ'-γαμ, σπάρος, δε ὀ μάγειρος. Acutilinii viri conjecturum aluvant excerpta, in quibus essene scriptum αντα et sc LxXXV. Κεῖνο δέ τις βοτανη. - ως πτετο εἰπνε. In memoriinis Κεῖτο
ἐέ τις βατὶς et δείπνου, quomini neutrum convenit.
LXXXIX. Κωλην δ' εἰσεῖδον, πως suauo. Nulli variant MSS. videtur ad Necy1 respicere, uni το εἰσεΠον alitaquoties usurpatur Asiae rudimittat Scaliger, qui ex aliis Homeri locis emendabat: Καλῆν δ' in εἶδον, πῶς ἔτρεμον. Sequentem vero versum peripicue mendosum sic idem corrigebat Κεῖτ' αγχῆ κυλικι πλεί, χέρα ab ἀπέρυκον.
XCII. 'Oψο u, αλλά με τυρώδει καὶ μῶς ὀτρηρου. Scruptura veterum τυρα δεῖ καὶ οἱ ὀτρηρν. Deest aliqFulpersectionem sentenum Hoc enim vult aras prorithen P. III. T. I. X
340쪽
κέεσσι Gutiqeni Ecat τον κωλῆνα, cujus partem capere non potueriit Caianam continet posueti ias nensisticiniam: quia, inquit vi et unpstu convivarum in frusta disceriptus est. Omnes manu exarati praeserunt μδέέσσι pri φακέεσσι. In versu poetae suem παρωδεῖ, est βελέεσσι. XCVII. ru Ἐθ κίων κατέκειντο φαλαγγες Inselicissime Dalecairip. ubi Arbenuinum phalanges construont. Ita. ne κουτίκειντο conJurant Si lioc voluit parodus carmutavit Honu rimini verDuni Axino, Sic enim polita: r. 'A'xuasων ταντο φαλαγγες. Atqui natanges ine- iensun 'latroni ninil aliud nisi convivae, quos ex alio Hornori loco ἀνθρων supra vocistat. Hi non ταντο, sed κατέκειντο, jacebunt in conviviralidus lectis. V. e Xεψα νιψαμένοι τι απ' Gκεa: οῖο φο ν. Vera procul dubio scriptiara. Posterius nena isticnium apiti principem vatum leges nou semel. Tam n in excerptis sculptum απN.κεανοῖο φόδων τε. . Si liiueret argutari, dicerem, rosa.
csam aquani in ligi, esseque figuram ἔν δια δυοῖν. Sic hoc ist linitis opulis vel rosicea vel narisina aut si sis lavan sis mani Diis funestiir. Sed ouae Ulaceae nulla dum fuit, neque naulto post notitia verum olei tantiam rosacet. Alibi di xliariis, distis saepissime perniutata reperiri in antiquis mein Dranis. Sic noc loco ρόδων male imgeriint pro ροaων. CVI. 'Πραιος παῖς ηλθε φέρων μυρονηρινον es ὀύ. O claria me nores distingui in vernor et aestivos ut μυρον ἐαρινο sues ρινὰ dictum videri queat factum ex soridus vernis. Puto tamen alienum hoc averitate et scribo ἴρινον aut a pi οὐ ninu enim .serti ut
diximus l. V. t profecto non aliter scripsit Matro. Vide l. V. X. Λέσβιος di πλεῖτον λ' υπὲρ νδρα πεπώκει. Lesui una vinum ita praestans, ut in eo vibendo certarent nomines sese inviceni superare. XIV. ῆ θ' ἁμάμαξυνχει κλησιν καλέουσι. varum genus quoddam voeabant, Φάμαξυν. proda et integerriina lectio.