장음표시 사용
341쪽
κός. Pol noris περὶ τῶ παρὰ Ξενοφωντι κανάθρου cuiasit κάνορον Lociis Xenophontis
ex Plutaria emendatur Eupolis fabula Cilotes. Voces Laconica: αἶκλον, κοπις, φυσίκιλλος βέ σκερος Diana Corni allia - - . lassa fons Epictara. Perialios Atia nonnulla. Alexidis versus quibus convivia Attica ulet, ita seribi
debent: Eγωγ ὀυο λαβε μαγείρους βάλομαι, Ουσαν, φωτατους δύνωμ ἐν- πόλει Μέλλον-ὀειπνκειν γαρ αν-ὲρ Θετταλόν, οὐκ Ἀττικηρως απηκριβωμένως Ἀμμω παρελθεῖν ἀλλα ὀ καθ ἔν' Ἐκαςον αὐτοῖς παρατιθέντα μεγαλιως. III. versu scripsimus μέλλονra pro p.sse. μέλλοντα, reserendum ad duos co*aos, de quidus inretii proprie ειπνίζειν de magistro convivii dicitur, non de coquis. Penultimum fine ope Imrorunt emendarei non sum ac videtii aliquid amplius, quam nujus ve sumi caput deesse. Eclogarius eo praetermisso striditeas ἀπηκριβωμένως ἔκατον αὐτοῖς παρα-έντα , μεγαλίως δέ. Poeta noc videtur voluisse, sic parandum esse convivium, ut singulis convivis singulae patinae aut lan res proveri structae apponantiir: nelae enim περιφοραῖς ei rum lammina locum, ut in Atheniensium mutationibus. Aliri vocantur nae ferculorum circumlationes παραφοραὶ a CDnuleo: tua plerosque convivariam praeteribant uuatum eidi, non concessa carpendi cultate. Eo videtve sp clare eruum παρελθεῖν Locus e Centauris Lyncei Saismi ante descriptus hujus mentem aperit. Scribe autem aυτραπεζοι δ' Mais εντως, non κτως. Sequitur elegans ni- de conviviis duobus Athenis celebratis in qu multa pecrat Θμως interpres. Adscridemus lotiar int
gram Latine Narrant, retin Auenis si nun ita antiqua celebrarentur an L. reo et eademia convivia, cadmurae
342쪽
32 I. CAsAunoNI ANIΜΛDV. IN THEIr.eoncinuaverat, flagras se caesum, tauquuinte ranae eri probe retrariosi,m καταῖαι παντας τους εροποώς puto signiscare, consensu et jussu omnium, quibus sacra curae, mictam esse patinam. Alio liti non nisi scribas πάντως, omnino, nulla excusatione auinissa. g ὀίον- τος aut δέον απέχεσθαι των μακρόθεν. mox in votas Platonis discrimen constituitur inter olera et ἐματα hac nostrorum libroitu in lectione καὶ λαχανα γε οἶ δὴ συαγροῖς ἐψηματά τε ἐψησονται Sed melius aptu Platonem καὶ λαχανα γε ο α δ ἐν αγρο , ψῆματα ψήτονται Cave, consumias nae tria ἔψημα, ζωμος et φο- φημα. - ωατα appellabam cocta olemi, aut legumina.
vel alia abs*ie carne ζωμον sculum, in quo carnes coxerant. elemens Alex Paedas . l. II tenuis mensae cibos enumerans βολβοῖ, ἐλαῖαι, λαχαγων ἔνια γαλα, τυρος, τα τε ραῖα, Nήματα, παντο/απα ζωμῶν νευ'
κακοππου δέ κρέως, Ἀφθου μεταδοτέον. Separat Clemens ἐψηματα et ζωμοῦς, et statim ad sit δε ea Gubus sit opus. Unde clamini est. ζωμους id esse laod si ximus Sed non serenda est menda quae optimi scTiptoris sententiam cor. Himpit. mana scribendum est: καν δέ κρέως, πτῆ μαλ- λον η ἐφθου μεταὀοτέον. χι carnium opus sit, assatos, qvam jurauinitas , praestat opponere. Ita seri, ndum esse declarant, quae sequuntur. Asseret enim exen plum viscipuloriani domini Jesu Cn isti qui illi post resurrectiones cibuni petenti dederiin ἰχθυος ὀπτου μέρος Quid sit ψη- μα exposuimus L super. Quod liximus significari voce Pas9-ἔψημα Galenus appellat et ζωμον, sed cum alectione
λευκόν. Sic ille γιειν. l. IV. προσαγορεύω ει λευκον ζωώμον, ταν ἄνευ σαρκος τε και πολι - μαλλον η αλλα
καρυκείας σκευασθν, ἀνηθου τε καὶ λων ἐμβληθέντων ceωδωρ συν ἐλαίω καὶ πρασω βραχεῖ. Sed notanda sunt ver-ha, quae ista praecedunt εἰ δε σαρκος βουλοπο εὐ--αι. σην των πετραίων ἰχθύων η ὀνίσκων ἐν λευκω eιψ σαντα ὀβόναι. Ex his intelligimus appestatim fuisse auu cius, in quo vel olera tantum vel etiam pisces cocti fuissent, at non item, in quo carnes. Idem Galenus l. III de facult. alina capite eo, quo tractat de piscibiis carnem habentibus mollem, album jus ita sus describit:
ών αἴτιαι- καλλι- ς εἰσὶν a. πέψιν αἰ δια του λευκου ζωμου. γίγνεται δε ουτος, ταν, δατος δαψιλους ἐμβληθέντος ἐλαίου τις αυταρκες ἐπιχέας, νηθου τε καὶ πρασου μικρόν, IF
εμιιφθους ποιπας, ἐπιβαλλοι τοσουτον λων - μηδέπω
343쪽
φαἰνεσθαι τον ολον ζωμον αλμυρόν. Significationi uic vocis ἔφημα adfine est nomenia ναναι, quo significabantur olerum fisciculi, uti. 3. licebamus. Non autem olemni tantum teliant ἐψήματα, sed et legumina cocta vo- earum ἐψήματα Aristoteles i. II de patet. τα των χε- ἐρόπων ἐψ/ματα καὶ τω αλλων καρπων, δια το 'ς εῖναι το λελον μέρος έειοντος τῆ μιχθέντος γρῆ γίνεται σκληρά και γεηρα παμπαν. Alibi docet idem, vocata esse NOατα, quibus, cuin Hyfiunt, stiperficies in tenuem crustam concrescit. De gener anim. l. II. τοῖς δε γροῖσμεν, σωμaτωθεσι ti, θερμαινομένοις περιύςαται, καθάπερ τοῖς ἐψήμασι ψυχομένοις, το περίειρον. I egas alio το ἐκ
κέγχρου ψημα Pio paraprie κεγχρων appellabant. Mox
legunt antiqui ἐκπλαγέντα κελευσαι, non ἐκπλαγέντα προκείμενα κελ. paulo pos Εἰκότως ἀνδρικώτατοι απάντων εἰσὶ Αακεδαφόνιοι. equitia non longo: Πολμων δ' ιν - παρα Ξενοφωνήκαναθρω τοῦ παρα Λακωσι καλουμένου δείπνου κοπίδος μνημονευοντα Κρατῖνον ἐν Iλήτοις λέγειν. Deest verauni φησι aut παράγει. Et nitro sermonis compendio ἐν τῆ παρα Ξενοφωντι καναθρω victum pro ἐν τε περὶ του παρ Ξενοφωνήκαναθρμ. Nam noc vult Pol mon in eo commentario quo exposuit . atriae si καναθρον vin Xenophontem Hrabit vel ros Cratinum in Pimris μέν nuntionem earium epularum , ιae Lacedaemone orantur, et κοπὶς diciolin. Ibocus Xenopnontis est in
Agesilai ncolnio, Di de magni ducis frugalitate loquoris. ἐννοπα- , ait, ως ἐθοίναζεν ἐν ταῖς θυσίαις 'άκωσατ δε - ἐπὶ πολιτικῆ κανάθρου κατ ει ις Ἀμυκλας. Scias autem, obscuriam fuisse anti*iis criticis Xenopnontis hunc locum, quando Polemon vocis καναθρου Interpretationem integro commentario erat periecutus Diversiis super ea victione veterrum sententias nos quoque observavimus. Nam Athenaeus paulo post ex Didymo grammatico καναθρον interpretatur καμαρωτον εὐλινον αρμα, rem ligneum omisatum Homeri interpretes nihil aliuS fuisse volunt nisi lem Homerus πείρινθα, περτερίη vocat: intini veteres ploxmnum aut potius sirpiculum. P.26Q. Hoc enim e vitili materia constabat, ut et cartastrum, Keorum sententia, qui πλέγμα et ψίαθον exposuerunt. He-svehius diversas opiniones attigit ideo vecta illius non sunt praetermittenda καναθρα , τραβη χ αμαεα πλέγματα ἔχουσα. ἐφ ων πομπευουσιν αὶ παρθένοι, σαν εἰς, της Ἐλένης απίωσιν ἔνιοι ὀὲ χειν εἴδωλα ἐλαφων γ' inrων. strema verba corrupta sunt. Scribe εἴδωλα τραγελαφων
344쪽
πων ξύλινα και τραγελαφων , ἐν οι ς κομίζουσι τα παῖδα ἐν ται πομπαῖς. Sed observandi nodis sunt praecedentia. Husdein gravissimi scriptoris verba και το καναθρόν φησιν ἡ Ξενοzων--σεμνοτερον ἴναι της ἐκείνου θυγατρής.
dicibus vulgatis de cana1ni o filiae Agesilai ne verbum quidem exstat nodie verum superius allata visertissimi auctoris vero ita, nisi Allimur, legit Plutarcnus in suis c dicinus: --πω δὲ, ο ἐπι πολιτικοῦ καναθρου ἡ Θυγατηρ αυτ πατνει ale Ἀμυκλας. Quia sunt aliquot eaedem Iulerae similes in καναθρου, Θυγα-ρ, aliud agens listrarius alteram vocem omisit, ut tot locis odservavimus et indicavim . Ei ter Eupolidis druina mox cirutuna Pollux etiam commemorat LIX. Selinur deinde expositio duarum Laconicariam vocum, κοπὶς et α7κλον, quam mutuatus est auctor a Polemone, ,hiis propterea secta modo est mentio Polemonis locus incipit an is vectis: δεῖπνον σων ως ἔχον ,οπIς. Desinit anta ista: ταυταιῶν ο Πολέμων. unc scriptorem Spartanum suisse vel Sparta oriundum, declarat, Iod ait: ευωχουσιν, ου μενον του ἐκ πη ραεδοι- αφικνουμένους laiconica vox est φυσίκιλλος, quam Amenaei interpretatur parvulum panem et vulgo Lacedaemone panem v ctant βέσκερον, aut nis certe genus a dirim auctore Hesycnio Courbalitan ana Spartae culta festo ille Tithenissiorum ea est, quae in aliis Graecia urbibus dicebatur Κουροτρόφος. Dubitari enim non potest, sic dictam, quod iaceret τους κορης Θαλ-λειν. Alii tamen peculiare nomen ea voceignificari putant. Fanumarius deae fuit, teste Amenaeo, παμπρολεγομένην Τίασσον. .ego Τιώσσαν, ac verto Inassam natem . nam de fluvio dixisset τον, non ' Hesycnius: ιασσα κρην ἐν Λακεδαιμονία ' τινες δὲ ποταμών.
Pausanias ait fluvium. Addit Polemon: Θύουσι δὲ καὶ τους γαλαθηνους ὀρθραγορίσκους. Puto, scripsisse Polemonem ορ- ,αγορίσκου vel ὀρθαγοραούς. Caussam asseremus sequenti
capite. Ibi essiim dicemus, cur ista verva, του Ἀλον καλουμενον ἄπο μὲν τῶν αΓλων Δωριέων καλεῖται δεῖπνον, interpretibus non recte accepta, sic verti dedeant illud.
νιοι ditaru αἶκλον. Ius quidem Doribus significat dem, ac δεῖπνον. eoena. Putavit Polemon τοίtatis aliud Spar die aliud apud caeterosa oras significare Epicharniatibula ex oua assertur teluiItonium a Polemone. I. UI
345쪽
LIB. IV. CAP. VII. arduplici nomine Inseribitur. λπὶς ἡ Πλοῖroe. Apud Pol
lucem vero l. X. c. 36. simpliciter, ut hoc loco ἐναλ p.χει. Eπιχαρμη ρηται ὀ τῶ γείτονος καλάν. Scribo vecta Epicharies: κάλεσε γάρ τύ τις - αἴκλον κωπι τυ δἐκωλωχεο τρέχων. Vocati te siqvrs tipnis aQcoubivium rsu copiis empus Quae autem poetae ejus labilia appellatur ine lεριαλλος, sub sinena ibri Περίαλος uno metuar Fortasse Περίλαος veriani istius dramatis nomen. Id errat usitatuni viri nomen in Sicilia ut scimus ex H-storia Phalari sis. Sed et περίαλλος aecum vocabulunte, de eo, qui caeteris praestat, aut vult videri praestare. Nunc sicanius, at Lacedaemone vox αἶκλον gnificavi mi ex sententia Polemonis. Verba sunt illius: δε σῆδεακεδαίμονι τοῖς εἰσιουσιν εἰς το φεβίτιον μετα δεῖπνον τοκαλου - αἶκλον, εισφέρουσιν αρτους ἐν α ρριχίδι Prava
distinctio aliivd Polemoni affingit, quam rod ipse sensit
ac dixit. Scribe: μετα το δεῖπνον, το καλκμενον αἶκλον εἰσφέρησι. xistimavit enim Polemon appellasse tacedaemonios aeclum apophoreta quae dabantur convivis,
qui phidiua agitaverant. Hoc quoque sequens visputatio probisit.
κτικός. Currus καμαρωτοὶ camerate. Tentatus
Epit ei seratus locio. βάρακες si βάρακες. τολυπαι. καταγγελλειν τὴν ἐορτήν. προφυραμματα μαζῶν. Multa aba -- σα
Posteaquam recitavit Athenaeus integrum locum Polemonis Spartanoriini conviviis, subjicit haec verba: προσον αντιλέγων Δίδυμος ἡ γραμματικός - nrendi sit. Qinus graminatuus bare scribit. Est vel o prolixus admodum, qui deχribitur ex Didymi scriptis locus conu-nuatur enim per aliquot paginas usque ad haec vecta περὶ δὲ τοῦ των φεβιτίων δειπνου Δικ. aut etiam fortasse ad ista Δημήτρio ς ο κ ψιος ἐν, πρώτω τουπρωὶ κου διακόσμου. Solent auctores post recitatum alicu us scriptori.
346쪽
libiis vellis lectorem admonere: Hiare ille. Ut modo Allienaeus ταὐτα μὲν ο Πολέμων. Id quia ad illo iactum
non est post allatrem Didymi locum, livinandum nobis
fio se euh. aousque illius granimatio verba exrundantur Qua de re, jam viximus, quila nostri vilicii esset: nelie luditamus, idem noniscum vilicaturos. vii fuerint cunque ὀγιαοι κριτικοί. Falsus est, sicii, dubio piraciit, eria litissitnus Date inpius cum putavit, desinere thdynium loqui in istis αλλα κενουσθαι συμβαίνω πην πόλιν πρὸς τροθέαν Hic ereor multorum ei roriirn optimo viro caussam praebuit. Et sane mimini non vidisse illum reprenensionem Polemonis a Didymo factam ut testatur clare Arem arus, s quenti Diis maxime vestis contineri. Quod autem scribit auctor, Dictynium nunc, editis CI CI CI 26a Io linras . Βιβλιολαθαν, obmuron' librarum , esse cognominatum quod suorum scriptoriam saepe non meminisset: numero lini oriam consentit Suidas cognomen vero allii Dei triduit: αλαέυφρον enim fuisse dictum ut si Latine sicas Diovon m m vel . Mocorosim quod indefatigabili siligentia in stit is utereturi Non unito, ali sisse auctores hujus appellationis ad Homericum nemistientiam, χάλκεον δι-οι το ἐν η. Ego Origenem potiusCnalcenteriam appellaveraim, cujus increditissis assus uitallet vigiliae sex millia lidroriani pepererant propter quae
cognomen meriait Συντακτικου. Verrum naec obiter. Nunc
Didymi verba permarramus. Principio ut explicaret. a id esset καναθρον apud Lacedaemonios, quia canathri usus praecipuus, videtiar, erat in Hyacintlaioriani celedratione, totum solemnitatis ejus ritum lescribit Didymus In ea narratione plana sunt omnia et sana nisi cum ait
de virgininus Spartanis α μὲν Λαναθρω τῶν λίνων
ἀρματων φέρονται. Scriuendum enim κανώρων, ueμα- ρωτῶν ε Quam lectionem super c exposuimus. tuos tectos vocat Didymus καμαρωτους, ut Strado naves tectas vocatas ait καμαρας, acitus eam ras. Quin ista quoque tecta venicula Graeci καμαρας nuncuparunt. Pollux I. X.
ωτω γαρ ωομασεν Ηρόδοτος. an eodoreti Θεοφιλῆ Ma synia, mei et interprete nam graece is liber, quod sciam, editus non est): uni murici desperassent et puertiam moritmrum aperti dixissent non feri mutire spem meli
Vident Mile in Graeco τοῖς μάνως μιτ σι ην -
347쪽
μαραν. Paulo post curriani vocat, et temonem ei ac mitiduit. Imperitia libriimorum ex καμαρωτω iam καμάρου τῶν Insulse, sici apud Iosephum l. XII. Orig. ὀμβω ν ara μέσον ψιν gemino errore scriptum pio
ρομβωτην. Neque aliter in Aristea nai ratione Cana- inris Spartanarita virginum respondent Romanorum c ιιν - peos et pilenta, iidiis ad deonii aedes foeminae vene-Danuare item plebejae arrerae et eurpia, de libris onius, Isidoriis, alii Obscuritatem naventiae quoque αἰ δ'
ἐφ' ἁμίλλαις αρμάτων θυγμένων πομπευουσιν. Apprilat, opinor, ἀμίλλας αρμάτων ἐζευγμένων currus eo modo et ornatu iunctos, quo jungi solent in litisis Circensibus. Aliae virgines, inquit, pompae intersunt tectis pilentis
vectae aliae curribus deseriintia agonisticis. Transit deinde Didymus ad descriptionem copidum taconicarum. Haec vero pars inquinata adeo est, ut sine memor ilisacinore extricare ninc me non laeam. Ita scriptatae
lectio sic habet: - κοπίδος μνημονευει καὶ Ἐρι ψα ηοη Φιλύλλιος ἐν ταῖς Πόλεσιν, παυκός τε ἰν Κωραλίσκω,
λέγων τως Ποτ αν κοπβοιώσωμαι ἐναμυκλαῖὸν παραγγέλλωσι βαρακκ πολλα οἱ κάρτα καὶ δωδήματοι μάλα αὀεῖς. I at mendis naec desoranantur, ut temeritatis potius no- tarn reformidare debeam, quod ea restituere aggrediar, quam ventam desperare, si pariun laod voles, praestiti. Sic autem scribo: ποταν κοπίδα οἴσωμαι ἐν Ἀμυκλαῖον ιερον, περ αγγέλλουσι βάρακες πολλοὶ καλαρτοι, καὶ μάλα ὀύς. oc est quando copida feram ad Dor mAmre emur auod Iam demuntiant baratres multi pono, ac mu n suave admodum. Moris erat copides celebrare
in Amyclaeo templo. Eo igitur conveniebant, et tam sacrificii quam convivii apparatum deserebant. pHycus hoc vocat κοπιδα οἴσειν εἰς Ἀμυκλαιον ερόν. Non potuimus aliud excogitare, quod nuic loco magis conveniret. Elevnter ver ait poeta, Daraces, qui tota Lacedaemone parari incipieDant dare significationem in1 nentis sestir
si quis nodie dicat, liba id genus alia, quae pridie
Oschophorioriani sive Ramalium nostrorum strusos confici solent, indicia esse instantis ejus solennitatis. Apud Strabonem et Pausiniana καταγγιλλειν τὴν ἐορτην sicuntur, qui de more sesta in licebant. Pro βαρακει Dalecam pius ementit βαρακες, quoniam sequitur τουτο γαρ αβαρακες
ἐκλουσιν, καὶ τολύπας. os e contrario posteriorem scripturam emendandam ex illa priore affirmamus. Ita enim abstergendae maculae eorrum vervorum τουτ γαρ ι
348쪽
ρακες ηλῆσιν, χὶ τολυπας, ως φησι Λυκοφρων η ταπροφυραματα - μα ν, ς ρατοσθένης. Vocis nutus varias interpretationes doctoriina nominum recitant et Η sychius, et qui tymologicum Magnum composuit sed praecipuarum expositionum auctores ex Amenaeo aut potius Didymo novimus. esycni vella in vulgatει uris coi ruptissina ita scriDe βαρακs τα προφυραματα της μαζης Ἀττικοὶ δε βήρακας δηλοῖ δὲ καὶ τολυπην Mox iteriain: βαραε, ιραε παρα Λίβυσι ' καὶ φυμμα ρογγύλον, ἀφ' λα μαζαι γίνονται. καὶ ἐρίων τολυπαι. Exiis verbis viscimus, quid appellaverit προφυραματα μαζων Eratos non es univeriani nitriirum massam, Iae in nuicini subacta est, pilus*rar in plures maetas sividatur. De t typis maris libro priore diximas c. 29. Sed notanda vox ἐρIaii in Hesycnii glossa. Ostendit enim, Iocopnronem. cum βηρακας exponere τολυπας, non solum de minis i Iypiis sensisse, verrum etiam de lanariam glomis. Recte 4nius a lapilycum. st vero citeterrariam vertorum Emendatio plane insignis, καἰ αρτοι, καὶ ζωμος μαλαάδ existis, κα τα καὶ δωδέματο μαλα αἰδεῖς. In alnus etsi certii latent verae scriptiirae velitigia, veritatem tamen ex illo puteo Democriteo ἀνιμῆν et exuanere prope erat notas, nisi podine locum suis verbis expressisset Didymus incontinenti uri ieiens διαφρήδην λέγων μάζας ἐν ταῖς κοπίσι παρατIεσθαι, τουτο γαρχὶ βαρακες δηλουσιν, αἰ τολίπας, ά φησι Aυκόφρων η τα προφυραματα των μαζων, ως ρατοσθένης' καί αρτες δὲ καὶ ζωμόν τινα καθηδυσμενον πa-
ριττως. Id est quom verbis di ne signi arripi us inevi in folia apponi, aetas, nam sua vox βάρακες seni-
o an ex ussitae baυitatis. Ita concipimus Didymi verba in eisita lectione pessime a necta et propter amissas parentneseos notas et propteriniendas, de quibus jam diximus. p.aM. Postrein Didymi luce mericiana clarius probant non aliter fuisse concipiendam pilyci sententiam, quam ulla nobis iactum omnes inelnumina laic nos destituunt, nisi quod αἰδὼς scriptum incisis osten simus quae verit kriptura, ut pirabavimus.
349쪽
Sequitur: ἀλλ μ ν δ ὀρθαγορίσκοι λέγονται , ως φησι
Πολέμων οἱ γαλαθηνοι χοiροι, αλλ' ὀρθραγορίσκοι ἐπεὶ προς το ορθρον πιπρασκονται Restituimus veram lecti nem ex antiquae fidei menturanis, et optima optimi Boe-scnelii epitonia. In superioribus contradixit Didymus Polemon minus aperte ni vero aperte et sine cir ruitione eum reprenendit. Dixit Polemon, ut vidimus ante: Θυουσι ὀὲ καὶ του γαλαθηνους ὀρθαγορίσκους. Ultimum ver- dum reprenendit Distrinus, Polemonem
qiuκ non scripserit ρθραγορίσκs.' esse enim deductum aD oρθρος- Gulum. liminaque duxionis hujus γραφὴν suos naduisse auctores, certum est Ansque literi canina id ibi eum Polemone etiam Hesycnius. ὀρθαγόρικος, ait, χοιρίδιον μικρόν. mi non observant, superius corrigendam esse striptionem vocis nujus in Polemonis verbis exempta litem o quid invenient, iod in Polemone Didymus reprenendas Sed de ea coriectura duditari seni non potest. Caeterum neoue Polenaon neque Didymus vocem Laconicam Laconice extialeriant. mani Lacones licebant aliter. Hesychius: βορθαγορίσκια χοψεια κρέα. ista μι- ωροὶ χοῖροι βορθακεοι Λάκωνες Ubi vules, illudis, prima pugnat Didymus, non nabere locum. indistur a Didyino: σπερ Σαῖος χοαar gi in codice Didliotiiocas Palatinae in Περσαὰ κορεῖ si est scriptor, qui mox Περσευς nominaturi Prius scribebam σπερ Σφαῖρος Ιτ. Nam etiam Spnaeri lamiantur lium non multo post ejusdem et argumenti a tituli. Pergit Didymus ἔτι Me, ο Πολέμων, καὶ το δεῖπνον re των Λακε/αιμονίων αἶκλον προσαγορευεσθαι. Ili jam aliud in Polemone carpiniri Dixit enim αἶκλον aliud Spartani sigmificare aliud ci .
teris Doripe loquentibus his alaλον valere idem , ae ἐῶ
350쪽
πνον, Oena vel conisvrvm. euriteum est , omedit. unde ma et oraI. cinus ex eo resim , Gallice un mari Lacedaemoniis ita appellari apophoreta, de quibus cliximus ex tr. c. 7. Errare Polonionem, ait Didymus, παρα-ν-δον πλησίως, inlatens, ἀπαντων Δωριέων κτως αυτὰ καλουντων. Verte quiιm sim mer eoenam appellent αἶκλον.
Sententiam suam probat clare in sequentinus allato etiam testimon: Alcmanis, podiae domo Iraconis. Nona Alcmanis naec lant, imo ut Ucam melius, ita scribunturnodie: ἐπειπα μύλαι, δρυφηται κηπὶ ταῖς συναικλείαις.
go. λη, τα τυνιρεῖα φοιτῆ, κήπὶ τας συναικλεια Εinenlitionis nostrae non obscura vestigia in scripta le-crione. Quae postea vocara sunt Spartae pniditia, prius
licebantur αυδρεῖα ut in polit stridit philosopnus. συναικλείας Didymus ipse interpretatur συνδείπνια. Sic. quem alli Graeci vocant ὀειπνον, ILacedaemonii αναί-
κλαον, ut in sicio est Hesychius. Sed io prouare instituerat, melius demonstrat alter locus Alcmanis Αἶκλον ἡ Ἀλκ uaων αρμόξατο. Coenam Alcinaeon n urit, vel tu eon υibium rexit Mou. αρμόξατο pro fuit haranoonus, ut siepe αρμόττειν pro si barinosta, et id genus alia Hammosyni Spartae prilesecturi in in mulierum mores obtine-Dant quos est Dium non est in conviviis praesertim publicis muniis suum exercuisse. καμματμα et καμματα paulo post significationen nabere diversena viciantiir. Aliis cmucis anadae voces idem designant ipsa videlicet lauri solia. ii diis lina ista involvenantur. Sequitur inenaei aut Didymi observatio: ἔθος ην τοῖς παλαι φυλλα δαφνης τραγηματίζεσθαι. Solitos vereris Δ. . filia comisere inter arari. opinio sui antiquorum, laurum ad vat diutinis conservationem conducere, et u Oquitia auctor Geopon in XI., γαίας εἶναι ἐργατικήν. Ex eo mos iste institutus Sed et aliae erant causae, cur soli laurea manderent, ut ad neopnrastum dic anius. Maribilis: Foetere multo Amriale Dis vrno Sed fissior ut nos, otia Dorii laura Porro moris hujus testimonium asseretur a Dulynio ex incerti poeotae Cyclopidus, quod ita etiam menturanae nobis dii dent Φύλλα ἡ δείπνων καταλύσεις. ἡ δὲ καθαπερ σχημάτων ε ὀ εἰς τήτων ανδρῶν φεβίσια κομίζουσι, σκευοπ etc. Hic primum ouservandum est, pra- vana sistinctionem in mimini errorem impulisse viros doctos. Iutarunt enim superioribus verdis, ii μὰ γαρ τως παισὶ παρέχουσι, respondere naec καθαπερ σχημ. Quod tantillam eu, quam absutilum. Ista enim para