Deipnosophistarum, libri quindecim. Ad editionem Lugdunensem postremam emendatius expressi. Accedunt Villebrunii interpretatio gallica et notae itemque Isaaci Casauboni animadversiones integrae

351쪽

sunt superioris testimonii. Apodolis vero est in secuenti- hiis: ν δ' εἰς τα των γ3ρ. . O .ipa ictoriam inquit, paraturi duplex est. Alia iit in griatiam puerorialia, neque linpensa, neqDesperii magna. Alia pascia consulit ut in virorum pli id itia deseriintui' quoriina ratio tota est diveria. binde videamus, an ullo sin male maculae illae possint elui, ii iis insectui no veteris poetii testimoniuin. Et pos e equidem puto. I ego eniim Φύλ-

olles foliaDavia, 'me inter binariosum apponi Cogitemus, viorsia in spectet qui noc 'citat estimoniunt. Nenape hoc vult unuin probare, solitos veteres φύλλα ὀαφνης τραγηματίζεσθαι Prosecto noc si is cmetum argu P.266. mentum est . non aliter poetam si ipsisse. Quod nic dicitur, paecla vel, ut constanter alii libri scribunt, ἐταμλα ex certis quibusdam animalibus parari, X plicatur aliquanto post, id de mattya agit. Non ibi en unae. rantur, quae ni vocat ρισμένα ζωα. Ait: παραχορηγοῦντος αύτα τοι φειδίταις νος των ευποράντων. Cum tot

fastus Iupra legitimas πειιω-Hυitium aliquis. χορηγεῖ necessarios sumptus sacere, παραχορηγεῖν ultra nodul pretiescriptum legi Dus alit a Grainis aliquid praestare. Idem significat ἐπιχορηγεῖν. Quare etiam

epaecla nae vocantii μιχορηγήαατα τοῦ συντεταγμένου

δείπνου. Manifesto depravatus es aut minitus Nicoclis, qui subjicitur, locus: Διακίσας da πάντα ὀ ἔφορος, τοιαπέλυσεν, ' κατε&κασω ὀ δε νικησας ἐζημίωσεν ἔλα- φρως, τοι καμμασιν η καμματίσιν. Videtii scribendum: ο δὲ νικῆσας τον νικηθέντα ἐζημlωσεν. Victor a υια mrιltae nonrine exigit vel annuata vel annuari GL καμαατωες exponuntur hoc loco, αἶς καπτουσι τα ψαιςά.

Sed voci nullus hic potest esse locus. Hoc si

runt alii σκέπουσι. Quomodo hic scribendum aut καμπτουσι, quod pro ἐντυλίττειν erit positum, ut dictum l. super. c. Ac videtur Nicocles voluisse, κάμματα. liba dicta esse a verbo καπτω, ab ino, avide comeri: καμματμα vem, quibus liba inv lvebant, a καμπτω. μαο, involvo. In descriptione niditiorum ex Dicaearcho leguntii ista inter caetera εἶτα μαζαν ti , - αν ἔκασος ἡ βουλόμενος και πιεῖν παλ- ταν ν Θυμὴ ἐκαςω.

tia fra παρακ1ίμενός τι. si non Eltis laiciariis lorii invectorum sensus obscurissimum tamen est, quo perti . meant illa καθ' ὁ παρακείμενος. Sine cuire tali ne mendae

352쪽

υμοι, κάτω κωθων παρακειμενός δει Apponatur tu, ι - qtι Iut ιρο ροειιδειm, ut, cuin librurit, bibat. κώθων pri prium osse Spartanorum poculum, proinde optime hinc sententiae convenire liquido conmit ecl. XI. Mox scribo ἐνιοτε δε ουδ οτιου πλήν. Nam eisita scriptura , DI τε δή--ονον M., capi non potest. Quod fellitur, πλὴν ὀψον τι μικρον, ἔχον-αυῆ - τέταρτον μαλιςα, amat vivum. Doesi enim ponderis nomen Scribo in τέταρτον - μαλιτα. Ut ias, ouanta sit nae parcimonia, cum pro ousonio daretur cuique mirnis tam exiguus moditas, qui librae quadranteiri non exceaeret, ac veniat in mentem Os auod Pollux stridit, qui multi cini aut etiam, si vis, plurimi erant, octo minas carnium uno die comedisse. Cujus demensi pars tricesima secunda Olum est, tiae istis pniditis exhiDedatur. Pluri nac de rescripsimus ad Iulium Capit in Maximino. Mire usus est

πειν. Id significat deducere aliquem et rancitari. Ita levatur itineris molestia secundus enim comes pro velliculo est. Inde translatum vocastulum de eo dicitur venuste,*iod alii rei allinctum eam reddit gratiorem. Sensus

igitur est, tanta copia jus apponi, ut sui sciat vel solum ad levandam omnibus sicci panis molestiam libentiu enim ex ure panis estur, quana solus et siccus Scrine

deinceps: σον εἰς rei αρκsta πην συνουσίαν νομίζονται 'το γαρ πλείονα τῶν κανῶν παρασκευαζειν, πιριττον εἶναι, μη μέλλοντα, προσφέρεσθαι 2-unwm Leonυιυμ istud putem sincere: nam plura apparare, ouam auae sistis, Iupervacoum esse, vando si non si comesinu. Ita voce προσφέρεσθαι 'equenter lapsi interpretes Scriboetiana: AIε - δεῖπνον ε1ωθεν a παρα τινος κομίζεσθαι, ἐνίοτε δὲ α παρα πλειόνων παρ' υτοῖς κατ οἶκον ἐρ- τυμένη ματτύη, ο καλῶσιν ἐπαδελον. Plana senirentia, quae in edita lectione non processiti

353쪽

L1B. IV. CAP. IX. 335

τρατιωτικῆς ἀγωγης φρατρεία ἐνωρίτερον, ἐνωρα mature, de die, conmma teinpestiva. βυῆοικες quid pareanis Lex illorum is non alendis barba in superiore labio. Alia multa.

-κιαδες, quarum ex Demetrio Scepsi auctor meminit, similes errant iis, ias vetere Iintini inseas vocaban ut scribit Festus de ilinis dicemus plurii l. V. c. 7. Carnea, Lacedaemoniorum festum, octi Demetrius, ερατ πικης αγωγης. abuit igitur ea solemnitas

convenientiam ahq in cum iidii aera festo, quod XV Tita celebrassiant, et vocadant LXX.4vet ην σκηνωπι alii scriptores sacri σκηνοπηγίαν Quaeri potest, quid appellaverit φρατρείαν hi scriptor. mn ait: ἔχει τε σκιας ita &ribendiun, iton mia φρατρειας τρεῖς. Dalectit . egi voluit εκ φρατρειω τριῶν τρεῖς au iace et tinniani conjectura Constat, tribuum partes φρατρει ac esse nuncupatas in rep. Atheniensium. An et in Spartana πολιτεία eadem suerit jus vocis gnificatio, non facile victu est. Atque nauino, si quid judico, difficilitate

non caret nic locus Scribe μικρα συμπερονεχθεῖσι νόμου χάριν παρεσκευάζετο. Recte Dalec. tiras avis. Voceim συμπεριενεχθεῖσιν explicanatis intra c. 26. Sequens perio dus impersectam sententu continet, nisi repetas ex praecedentibus verbum παρεσνιευάζοντο. Ina vero, aitne audiet clistinctas sententias culpa librariorini in unam coniunget ac scribet: τα ὀὲ κα παραγένοιντο, μικρὐσυμ- περιενεχθεῖσι νόμου χάριν παρεσκευα το κήυλλα αὐτοῖς,

αρωμναί τε το , duae ita venet sermonis Graeci peritias quius quando ad biditia convenirent, inquam dicis

caussa palmitin una mox parabantur eualia, tum ratain lecti erc. ei. Denieci ius οἱ δὲ πρω

ρου ἐπὶ του κλώπηρίου ψιλου ὀιακαρτεραντες της κώνης παρολην τρο συνουσίαν , τε το ἀγκωνα παυρεισειαν. ego δι aκαρτέρουν vel διακαρτερουντες ἔσαν. -υ pararini, inquit, tamdiu convivabantur , fiso nuda erat sponda ι tirabant, squom renes Gibito fusciri reperant. Scribe

Legi in epitoma ηρεα-της τοιαύτης βλακείας, quo loco editum is κή τουτων Ninu tamen mutandum cen-

354쪽

seo. Soquitur deinde ratio vivendi, qua ustis Cleomenes, rex Spartite. Qua in narratione primum illia occurrat

nobis animadvertendum: πολλα δε πρεσβειῶν παραγιν μένων προς αυτον, ὀέποτε ἐνωρμερον τῆ κατειθισμένου συν

gantia sunt. Dulec vertit ενωρμερον elegantius. At enim Proxima vertii του κατεβισμένου καιροῦ viriam doctum sui erroris admonere det merant. Igitur ἐνωρμερον vel ευωρέ-

τερον positum pro ἐγωρότερον. Quod significat μαλλον Dωρα iraieci sicunt ι- ρε quod in idiotismo nostro horis. Aristophanes Vespis: ο κηιεμών μῖν ἐφεῖτέ ωρα κειν. Idem Concion. οπι τοσουτον χρημ οχλουοντως ἐν ρα ευνελέγη neocritus id XXII. ἐμεὶ.πγεῖσε μῶρα, Εἰ μέμνη , τας γαπος φειδομεθα. Philostratiis in vita Apoll. l. II. ωπερ οἱ παρ' μῖν ἐκ ποτου νύκτωρ τε κω ου ἐν ρα αναλυοντες. Latini varie expri- .rnunt M. Tullius ratinis. De convivio Vetris apud Rubrium inaruri eniunt, Alii de travore. Hirtius vel Oppius de delio Hisp. I e de tempore coeua-vu. Plautias tempori Captetveis: Numavid in Heg. Venias tempori. Inde elegans vox facta remporans. Glossae veteres Temporivri γωρότερον Quas coenas tempestruvas Cicero appellat, quaeiae alii convivia resv va, solita de die incnOari contra inalomini disciplinam, ea sunt Graecis ἐνωρότερα δεῖπνα, et tempestive coenare δειπνειν ἐνερε, vel συναγειν. Addit postea ἐπί τε, τρίπο3 ψυκτηρ χαλκου. ἐπεκειτο, καλκίω, κα σκαφίον ἀργυρουν δυοκοτύλας χωρουν. κή κύαθος Plutarcnus naec paulo aliter. Craterem vocat, quem Athenaeus ψυκτηρα. In tripode autem suisse ait φιαλας αργυρας δικοτυλους δυο Cado vInum contineDatur. Mutua inter potoria vasa etiam Latini noniinant, Plautus et Tullius. Pro κυαθος malim κυαθοι. Plutarcnus: κα ποτηρια uγα. Retrahe mox sigitivas literas in suum Iocum. πιεῖν tita προσεφέρετο εἰ μή τις αιτήσει. ἐνεδιδοτ ὀ etc. Sciquendum εἰ μη τις αἰτήσειεν Midor nis. Non intelligo, quae sequuntur: το- πολt πρωτον M. τε προσνεύσειεν ἐκεῖνος, πως ρτου κή οἱ λοιποί. Si modo vani conjectores non sumus,nocvult auctor, in Cleomenis conviviis servari solitum hoc institutum, ut nemini vinuui underetiar nisi petenti. Istud cum Pa dixerit, nunc addit plurimum Clemmenen omnium primum suisse, tu vinum posceret de

inde, ubi datum esset ad illo signum, ita poposcisse et ro

355쪽

Ian. N. CAP. IX. 333

ει, κο οτε φοσνει σειεν ἐκει ς, τως μου και οἱ λοι- Mendum stinolent etiam ista: τα δὲ παρα-έμενα ἐπὶ μεν τραπεζί ην του τυχόντος' τα δὲ λοιμα, ῶς α. . οπεραίρειν, μήτε λείπειν. Quid appellat τα λοιπα Nam ω MSS. eam scriptiarum agnoscunt. Sensus postulat quila τα ς ην τοιάδε vel τοσαῖ , ἔςs Aut sic: τα δὲ λοπαδια, σε At Dalecamp. non assenuo transferenti in alienum locum haec verba, o aliis μηθῶν δαπαναν. vereontique sumptin ut usiui sat Periodum hanc ita ais. verte neque rursus ita contena naeum in Me in sinotista vetiore sumptus farias, exradens moderatum tarii

moHιm. δαπανεν εἰς το μηθὲν es mistra impensas dicit, qui plura apponit, Nam possint a convivis comedi. Sinailem sententiam super c exponetamus. Distinguedia primum versum ex Antiphane: - ἐν Λακεδαίμονι Γέγ ναος ἐκεινων τῶν νόμων μεθεκτέον τίν Difficile diem est. viii intelligat in poesa, inam interclisconum instituta etiam hoc ponit, το φορῶν του βύς--. Emidiuviri consentiunt, υπακας hic sic τους μυτακας, bari .is Lur, qui labimu peritu vestium. Sed obstat huic inter prolationi lex Lacedaemonioriani, qua erat cautum ne cui se esset, τὸν μύστακα τρέφειν Auctor Plutarchus in Agide et de seri num vind. Non debemus autem existimare, elegantissimum poetam in tanta ignoratione L eonicae visciplinae esse vercitum, ut rem ignoraret omnibus notam, qui oculorum satrem sensum faberent. Η sychi βύσταγα ac fortasse βύστακα scripserat exponit πώγωνα. Si volumus ita hic accipere, jam nulla dimeuutas. Bactat enim Lacedaemonios aluisse, nemo dubitat. Sed cur diceret του βύστακας. potius quam τοὐβύστακα; Praeterea etsi Hesychio plurinium trisuo, niihi tametasuspecta haec illius interpretatio. Nobis in mentem hi lustrioisi lectio et interpretati veniebat: φορεῖν του βλστακας Mi καταφρονM ua π'ras vano a perneris, ne audeas in supera' laseo pilos oleo. καταφρονεῖν vox est, ut Servius loquitur, praegnans, Pr - φρονων Ainni P.III. T. I.

356쪽

CAPUT DECIMUM.

βακευστα. κατον παντα παρατ βεσθαι --raesides Cumarao, auctor Παρασκευατικων ---- scriptor libri Περὶ σκευασίας καὶ δοκιμασίας φαρμάκοM. R N Vesrram mansri albari. δέατρος παρητησθαι. Rex Perfarum senis anno caput σμώμενος.

In us, quae de Cretensium conviviis recitantiar parum stini, quae morari lectorem queant. Ait: δὲ παντ-χου κατα την Κρήτην οἶκοι δυο ταῖς συσGrlαις. Codexm rescinus κατὰ την πόλιν, sensu nilai valitnte: an παν- ναχ significii in singulis Getae urnibus quod est e situm, consentientibus Italicis codd. epit. Ait: το ὀὲ αλλον, si, τους ξένους κοιμίζουσι. Iber id nn κομί- ου τι ouod vertunt nitic loco quam convenrentissimum est. Significat enim κομίζειν curare aliquem, et ros necessarias es ustrare. Inde κομa ea cura, quae de hospitibus nauetur'. Credra apud postam et alios scriptores vocabula. Sed ν. aro, repugnant liuic lectioni subjecta statim verna, κοιμητηριον προσαγορεύουσι. Nam κάμιστήριον sueriit dicendum quod variari nullo invenimus exemplarium. Ait: εἶτα ποτήριον ἐν ἐκας τραπέζ παρατίθεται κεκραμένον δαρῆς. Malim ὀαρως, etsi consensum librorum non asperitori ἀβαμβακευτα recte ex Hesycnio docti interpretati sunt hos ανευ μαγγανεύματος paratos, et sine ullo exquisito co- quorum artificio. Sed originem vocis non omnes nabent cognitam. Est autem a βαμβα quod pro βάμμα usum parunt Dores Hesycn auctor est ita appellasse Syri vicinos Ioram et alia quaedam: nam βάπτειν est,nine. Inde est βαμβακευειν de mangoniZatione ciboriani Mox: κα τραπέα τριτη δεξιας εισιόντων εἰς τα ἀνδρεια. M

lius αια. vel ἐν it. Quae ex Herodoto et eanophonte destriduntur, conserant studiosi cum ipsis a Moribus. Postea nar rat ex Geopompo, nyn, regem Paphlagoniae, κατον πάντα παρατιλ α δειπνουντα μὲτην τράπεζαν. Quod Dalec. se via omnia rentum anen

appofuge. Irn vero omnis centena Puta, centunia ves, centum apros, centrum Oves, et ita caeteris.

quae inter edulia locum nabent. Sic di xit Strabo πανταικατον, ut olim exposuimus Paruienius Mam

357쪽

e. q. καλα- δημοσία θάπτκειν ἐν τοῦπιδίω παντα ἐκχασον ἐναγίσαντες αὐτῆ. Acutum est Artaxerxis dictum deTnve, captivo suo, splendorem prioris vitae in epulia r

νος Sic melius, quam ἔτος Sitale est in Apolon emtrulliani murenses, inlati, obsinant, quasio astina rismoratum. Ni plures ueriant beraclidite, qui editis libris nomen suum posteritati continendariant, cleo solent distingui accurate ut cum scribit Atlla naeus noc loco,Nρακλείω ο Κυuαῖος, τα Περσικα συγγραψας, ἐν τω δευτέρω των ἐπιγραφομένων Liαρασκευαςικῶν, addit naec, o Κυμαῖος, τα Περσικα συγγραψας, ut distingueret nunc Παρεσκευατικῶν scriptorem ab Heraclide are tino, at Σκεμασία inscriptum librum ediderat. Utriusque meminit Laertius inmerraclide Pontico . ratuord ein ejusdem notanis scriptores breviter commemorans. Cumaeus, ut videtur, mum Persidis victum et totam δίαιταν eo in opere descripseriit Tarentinus. msessionentedicus, in piricus, aegrotis ac bonae valetintinis mira consuluerat. Nam Galenus nujus librum ita inseritat. Περὶ σκευασιας και δοκιμασία φαρμακων. l. VI de facult. simpl. medio. Fuere praeterea Heraclusae duo alii. nomina Laemias non meminit, domo Syracusani ouila re

culinaria librus eviderant Amen. l. XII. cc maeo Heraclida resere auctor, solitos, oui Periarum rein gibus ministrarent, ἐσθηται καλα ἔχειν, eleeanus vestrarerere. SS uitia pro καλας nanent. Sic Romanoriam Caesariani ministri suemant albati, et certum est, apud omnes sere gentes olim honestiorum vestes tasse albas: quod pluridus alibi probamus. Cave confundas δεῖπνον πότον regum Periariam, quae duo separatim inmitHeraclides, a Dalecam p. vero perperam confiinduntur por3Depravata paulo post lectio est cum ita scribitur τουτοκέκφέρεται εἰς την αυλην, Ῥεῖν παντα, μερίδα ποιμσαντες των κρεων καὶ τῶν ἄρτων σας διαιρουσαι. Quid sh illa volunt, is δειν ILeges οἱ ἐδέατροι. De qua me scribunt veteres, Graecum nomen imul esse, at τη, χρώαν εἶναι Περσικήν. inlatas iσι nue, inliit, e reginis estitatum Ureuntur ad eos. ι mutu regis utanturotionibus Daniel loquitur c. I. Κ Μιέταξεν ἀὐτοῖς δ βασn

358쪽

σιλέως κή πο ου Orνου τοῦ ποτου αὐτου mar ad solum pretin-dium, non item ad coenam regis Persariam proceres venirent, caussam nanc asseremerii rudes: α το παρς σ3αι, Ἀνα is δὶς πορεύωνται, αλλά κα αυτοὶ τους συνδείπνους ποδέχωνται Id est propterea quod rex Uiuos a gratiam tau fecit, ne bis veniant, sed is ipse suos

quisque eonDiva exrip ant. Maec mens auctoris. Ῥια τοπαρντησθαι trantundena significat, ac si vixisset δια το τον

uri ex Herodoto nai rantur sumptus, quos olim secit Antipater nasius cum Xerxis exercitum prandio excepit. καὶ γαρ, inqirit. ἐκπώκατα γυρα κα χρυσα και κρατη- ρα παρετίθεντο, κο ταυτα μετα το δεῖπνον. Postrema

verna, si modo sana sint, Oc significetini non solum prandentidus omnia fuisse exnidenda magnifice, veriam etiam a prandio πότους agitantibus pretiosis poculis mensas instruendas Aliud est Zεῖπνον vel ἀμςον aliud πότος, ut non semel diximus. Ita possutruas non inepte nanc lectionem interpretari. Sed cum de comestationidus istis ninu scriptili sit ab Herodoto ela: us verisis auctor lolaitiar, censeo incise lauic loco vitiunt ex negligentia li- Drauiorum prosectunt. AEgo κω ταυτα με - δειπνανελαβον. que is omnia aurea et argentea vasa post -- nam capiebant. Xerxis videlicet nutiles. merodot. οἰὸ πλησθωτες, τῆ τεραί την τε σκηνη ἀνασπάσαντος καλτα ἔπιπλα πάντα λαβόντες, κτω πελαύνεσκον F est. eum aliter medicinam isti loco sacerem, et cum sequentidos ungens scriDereni: κα ταλα μὲν - του δείπνου ει δὲ Ξέρξη δὶ ἐσιτεύετο Seqiritur ex eodem liutoriae mistre de natalitio regis Persarunt convivio, quod τυκτα v canant τοτ κα την κεφαλὴν σααται μόνον. mon dubito. veram esse nanc lectionem, quam et'Atnenaei e siti seri que omnes codd. tuentur et ipsius Herodoti Tamen et alia apud Herodotum et Dalecana p. hic κοσμει σ3m pro μασθαι legerunt interpretatique sunt. Putariint enim. μασθαι την κεφαλην nihil est aliud quani sordes eapitis utere quod semel in anno lactitatum a rege Persarum, ne nos quidem verisimile putamus Enitu vero ασθαι operosiorem curam denotat cum adludito sale-gmate caput prode defricanar, quod viri co dati non saepe Dara laciunt anni spatiio, multi ne sentes quidem multis minis. Si dixit Diodoriis Sic in V. istor ': τιταν αποπλυμανι

359쪽

IAB. IV. CAP. XI. 1

σμῆν τας τρίχας συνεχως. Itaque scut Romani caelares et hiancoriam veteres reges siem illum soliti estiam agere, io vetapsi vel eorum liberi barbam poneDant, aut caesariem incidetant, si rex Persarunt solemni die caput

Modus sumptuum coni vatium. Sacrificia uerarannu . Menandra fabula Δυσκολος, aroument

ejusdem orario Libanu. istae ὀψοφόροι. Mo

xeni oraena crina nugatoria Platonas comita Pnaon. Sumptus in rosas Andrones. Elorra inrctuum ad olfaraum. sumptilinas in convivia olim iactis loquens Athenaeus. amplius talento in pendi vulgo in Graecia non solitum,

auctoritate Menandri prodat Uersus ex ejus comici --rbe allati, unde id colligitur, et recte scripti, unica voce excepta, et apertissimi sunt, ut sere Menandra omnia. Quo magis miror, in tam plana rectaque via eriari viriani doctum potuitu. Sensus est: Non pari sumptu cutic Mna mortales curare, et iliis sacra iscere. His pri luc lenta nosti offeret vix decrem dimcninamim ovicularia. In convivium unum istae integrum talentum impendi sis videlicet emendis, ine menti apponendi sunt, aut eonindiicendis acroamatis Mae subiiciam Εἴτ' ὀμοια πραττομεν καὶ Θυομεν ' Ox va τοῖς θεοῖ- γορασμένον Δραχμων ἀγω προβατιο αγαπητον δέκα, Αὐλητριὀας ε καὶ μύρον, καὶ ψαλτρίας αντας , - Θαm v, ἐγχέλεις, τυρω, μέλι, Μικρου ταλαντον γίνεται, καταλογον. In tertio veri scripsimus δέκα non δαδεκα, jubente metri neque aliteri. VIII. Sententia nae a multis poetis tractata est, ut alio loco docet auctor, et probat Clemens Alex. Sirona. l. VII. Tertullianus in Apolog. Volo inritus,sos Non duo psalo

pitula et ungulas, inses in ιοq- pueris taeteanilius δε nossetis. Eodem spectat et alter ab Athenaeo allatus lincus ex poeine ejusdem QuoIo. Quem etiam ad&ridemus,

360쪽

3 et I. casAunore ANIMADV. IN ATHEN. cui in illo sunt nonnulla nobis animadvertenda: - λΘυουσι 3 οἱ τοιχα ρυχοι κοίτας φέροντες καὶ ταμνΓ, των Θεων Κνεκ', αλλ' ἐαυτων ο λιβανωτος εὐσεβὲς Καὶ το ποπανον τοῦτ' ἔλαβεν ο θεος ἐπὶ το πυρ Aπαν ἐπre

ματα τοῖ Θεοῖο Ἐπrέντες αυτοὶ ταλλα καταπίνουσι. κipso fabulae titulo apparet publicos mores o ut atos fuisse id, eo civi ista pronuntussiat. χύσκολος enim est P s73 rnor osus homo cui nita placet nisi quod ipse faciat, imo ne illii liniuidem. alis sui olim Timon ille, sori et Oditim morialium mores no num hujusmo si descripsem Menari seria saluita cujus mentio apud Harpocrationem Amtopnanis interpretem et Suidam. Dan ius quosve rhetor id ipsum praestiterat integra oratione: quae cum At nenis recitati est nuros tulit plausus ut in epistolis striint S. Basilius. In II versu scribendum Κίςας, non Κοί c. Ineptuni est putare, de lectisternus p tam sentire Spondoo, de cistis eum loqvi, in queis de N emoris erat cinos ad sacrorum epulas necessarios Grammatici κίστας vocant ὀψοφόρους, et ita descriDunt: αγγεῖα πλεκτα ις εσuατων πόθεσιν. Nam recte igitia cistae eoniunguntur σταμνίοις auod oenophori genus iisse, nemo nescit. Se j vetus est sive consuetudo sive error librarioriam . scribere κομη pro κίστη , et κοιτὶς pro viςίc. Ptolemaeus Hephaestionis s. Ἐραν δε δωρησασθαι λα-

μυθα, καὶ Ἀθηναν αυλους ηρέα 4 τους αλας καλουμένους ἐν κοπίδι Ita nuper erudiustinius Hoeschelius edidit. Recte Hesycnitis: κοίτη, κίστη, - τα βρώματα δε-

ρου ' ἄνει μικραὶ κοιτιδες. Penultimum verium ita scribe Clementer Καὶ ri. χολην, σπα, αβρωτα τοῖς θεοῖς. Etsi poterat tolerari nostra lectio, melior est tamen Clmanenisna. Sed apud Clementem multo plura emendati nis egent quod ex nostrae γραφης comparatione facienduin studioso lectori relinquinnis. et ocus iubeo, quem

eliximus libro. Subjungitur his ta . satis longa exinuloxeni Cytherii Convivio. Exstat et t. XIV. Eius locus

ex eadem mula. constat nobis ex utriusque lectione, poetam mira ingenii lascivia convivium fictum a se fictis vocivus planeque insolentibus descripsisse. Litilicra enim res fuit tota et ridiculi caussa ri sicule a faceto poEtii scripta. Quare nitriani non est, obsςura haec esse interea d. mendis ninil dicam. Nos . emendandi utrum-oue locum es int rpretandi laborem omnem inanem cenissemus. Quis enim se ratione assecuturum speret, quod

라틴어 텍스트