Deipnosophistarum, libri quindecim. Ad editionem Lugdunensem postremam emendatius expressi. Accedunt Villebrunii interpretatio gallica et notae itemque Isaaci Casauboni animadversiones integrae

371쪽

iis. IV. CAP. XIV. 353αὐλλοe. Hic est Diyllus, de cujus ni storiariana Eibris si-

cenamus ad 1,adrii l. V. Θαψας τον βασιλέα καὶ ρο βασίλισσα εν ἰγαῖς. Rex et regina sunt Aridaeus, Ale-xsi drauditis et ejus uxor Eurydice. Vide, i est operae. Dio rum ει umniim. Iacedoni:i Aegis fuisses solitos sepeliri, etiam Plinius adnotavit. 4 τως σε νον βασιλέα. Inepta lectio. Nam σε dedet Gibl. Ita p. asa, obtritavit re cepi regem. περ αρχαίων συμποσίων ἐπιέα-- οι gendum πισάμενος. mee habui, inquit, iraa-rri et convivae, Graecorari Iom principes, d uenda, quae frin, da antiqvorram eonvivias uitia convivamin plurivi emuit Graeci, i opterea eos appellat τῶν Ἐλλοων πελ πρώτους. mini momitus ipsum convivii do num, civero Romanum. Sed non unus locus est, in quo auctoris vel j inlicium vel graitiam in textum horunt dial desideres. Ἀσπερ ἐν μαλις ido παρ μῖν non erat, cur cor ruptain libroriin Atlaenaei lectionem si μαωaις sincerae, quae apitii Platonem scrvata est, exsatque in omnivus MSS. Amenaei, quis murileser. ret Qui non ignorant, quid ii εε αμαξης λαλεῖν, expliιυβρο opis, de obscuritate loci liuius conqueri non possunt. Adi Suidam et paroenalograpnos. α με νηςειαναγοντας, καὶ περιμένοντας το ἀνατέλλον αυον ή φασι μηφανέντος ο την χρηεν τaύτην φιλοσοφta ευρόντες νόμιμον ιναι μηδεν. γευεσθαι. Carpit deipnosopli illa religionem alimaam, quae temporious illis recens erat introducta. Nam illa verba , οι την χρητην ταύτην φιλοσοφίαν εὐρεντες, de primi alictori has novae religionis accipi debent. An ad ritus superstitionis Isiacae respiciebat Naincertum est. eorum sacroruin mystas Nagnan castimoniam prae se tuo

lisse, saepeque jejunasse. Ego non dubito nominem

Aegyptium μή, potius spectasse, ' τρο χρη- ταύτην

φιλοσοφίαν ironice appellasse religionem Judaeorum aut Cnristianorum. mana rod ait, nefas grande sinitiam esse ante ortum stellae unium solvere purus putus est Iudaicus ritus. mieronymus adve sus vin L H.: Apostoltis non exsperenus stesiam more Iudaico, horasma notaritim pra/Gι ineu tu Idem postea servatum a Cntiristianis quorum notae sunt stationes xerophViae, reis Dra H linia. Non innia autem jejunia eodem tenipore frangedant. Ut plurimunt suo initium noctis corpori pro. clam n do operam dabant. Exspectauant igitii vesperugi.nis exoretini, . t. it ut Aulellaeus , το ἀναρέλλον ἴςρον. Hulis καιρὴς νόμιμος πονησισμου. multi scriptorea

Athen. . l. r. l.

372쪽

ad tempus horani nonam vocant. Nidentius: anus viis reciso potirari Nonarum nona diem signa hora. Cassianus Collat. II. c. 26. hora nona mnionum Mindultira est. Errant alia jejunia, quae ulterius exterule,

hant. Nam Paschaleri nium non ante galli cantiam sol.

νοι ἐπιφωσκουση μιας σαββατ-. Qi non ii scii a lis inest. tias: ο γδοηκοςi ἔννατος της ἔκτης συνόδου τας του σωτηρίου παθους αέρας ἐν νηςεIαις εἰσηγεῖται καὶ προσευχ sal κατανύεε τη καρδίας ἐπιτελεῖν του πιτής μέσων iacit πτων πογηςίζεσθαι. Nod autem φιλοσοφla interpreta Tila religioneni, non Gratatur, at Graecos patres le

p. agri gerit ulli p:issim Christiana pietas ita appellaturi Exeni. pla sunt apiti s Cnrysostoinum singulis paginis. Unum afferam non dissimilis sententiae ex nomu XIII in epist. ad Rom. ἡ νενεκρωμένος τουτοις πενία συζων και 'cita καὶ τ λοιπν σκληραγωγία τε καὶ φιλοσοφία ἐν στέρητη αναγκαίας μεταλαμβανέτω τροφης μόνον. idem simettissimo patri , πί ως φιλοσοφων usitata est notanisti

Inquit, παντας ἐποίησε φιλοσόφους τους αγροίκους. Vide unitino n. IIII in Joann. - αδε παντα, σπερ ἐς πυρέσσοιπας. περιφερόμενα se,. a. IX. τοσαύτα σοι περὶ των φασιανικων ρκ,ων ἔχω λέγειν, ους γω δια σε, σπερὰ πυρέσσοντες, περιφερομένηc εἶδον. Iomas est in vera hi περιφέρεσθαι varia significatione. Convivae, mi lo-qlHlntiir, interea dum sinus sit prandio, ut illo ait, ibis

non frui intit nisi oculis , dum eos vident circumferri, uteriit veterum consuettulo. Hoc ipsum accidit Edricitantibus ποσίrdic, quinus litii tiri intim simili ias ni Oh ntur et amoventia sercula, fastidiente cidos stomacno. Sed in orbi genus est σκοτόθινος vel σκότωμα dicti Latinis inr νιν quo laborantes omnia emunt se moventia et rotantia. AE allusum ab auctore. Sinisse is l. I. dei,

rasito, cui contigerat aliquoties cibum, qui de more esse Eumserenatur, oculis tantum participare Πτολεμαε ia-quit, πότερον ἐγω μελω, Ἀοκεῖ μοι ταυτα περιφέρεσθαι Mu νυμι δ' uta, ανδρες Non in sicantur, crius sint biversiis quod docet nos integrior ex linris meliorinus lectio. Scride ομνυμι δ' ὐμῖν, ανὀρες, κατατον Μυν Ἐν

373쪽

LIn IV. CAP. XIV. 355

Quis non agnoscit usitatisfiniana irae mam in lumi

ut passim apud Graecos et Latinos. πλεουαζων ἐν ταῖς

In explicanosis auctori is ibi plurimum saepe molestiae. uni minimum utilitatis sicut sere acci sit quoties pes jo- eum alitiid dicitiai . Tale est epistolae larius principium:

cujus ne unum qindena vervum recte interpretes sunt interpretati. Sensus is est, ouem expi psimus. In tolligondunt autem em Parmen istum ejiisala in argumenti litoras hepius scripsisse, milvus splendicas coenas ei describedat: sicut solitos sacere minuis epistolis Lynceum et Durim non semel nai ratia Mnenaeo. Hoc plane erat,qiuris aiunt Graeci ἐων λόγοις, et comedensis sermones, ut Plautus lovntur dare. Ideo scribit Parmeniscus, mreri se, ne ex inusin in epulis pletnoram Molpis comtraxerit et stomaclai nitidium: a ut illum liberet, velle se ait convivium ei nar rare non multiae lautitiae, sed mul ps 84.ti oci. Postrema vero odscura sunt: προπιών 'μσωπου την ἄραν, ἐπαναν ὲπὶ την ἐτίασιν. Ustinctions tollitur

obscuritas: προπιων δ' ὐσσωπου, τρο ραν ἐπάναγε --ivὲς Sed tibi a reis ara viam exin suo matura ad bos δε- pes redi. man υσσώπου ut φαγεῖν αρτου. Aquam intelligo, ubi nisceratum suerit nyssopum Calida ea nerba est, neque inutilis languenti stomaclio. ωρα pro ἐν ρα. De quo ante dictum satis αλλων-- α'o της Πεγηνους Haec aqua . ut l. II. pr litur. Omnium in Graecia ali

rem levissima. καὶ την μὲν Gηντλκμεν φακην, ἡ δ' ἐπει ρέει Senarius ex aliquo tragico sumptus qui in prove hium anni Areianus in Euxini periplo in ἐπ-μῖν miis ἔκατέρωθεν φθόνως τοῦ υὀατος, τουτου το τραγικον. καὶ μεν ἐξηντλουμεν et δ' ἐπεισρέει Πρώτιτον - ανΘηρώ ἐπι αυ:τ φερ- Haec es sequentia obscurissima sunt

illustremus, ante omnia sciendum nis voriabus diros

loquentes introduci. Alter partim assuetus splendidioris vitae lautitiis, convivium nota quod describens. τοmagnis delitiis narrat filisi cui*ae appositum lentis τρυ- βλον. Atque noe ille vocavit primo veri δειπναμον δε- Θ μου. Quod cum liuio non prooaretur, interti tu et

374쪽

splendidum non est Pergit alter in nai ratione instituta. Itaque sequentia iis sistingue et B. Llρωτι ν κ ανθηρον. A. - ταμ φέρων Εἰς το μέσον ἐπεχερευσε σαπέρθης μέγας, πο πι δυσώδης. Post Mettierelam promi in in otium operata magnin φέρων vacat prorsus, ut saepissime. De illo sicen si genere. ἰπο τι δυσάφης, iis victum ad primum Suetonii Posterius ne istu filum versiculi hiij iis non possum coi rigere ανθίαν piscem intelligo. V πολλα ταῖς κίχλαις se λέγειν. Restitia pedem, qui deest manisesto: u πολλα χαίρων ταῖς κα λαις ει λέγων.

τον ληρον Συρον οντα. το γένος κατα τα πατρια ἰχθυων

ἀπεχομένους ποήσαι τους ἀρχαίους. Syros abstinuisse piscubias ejus rei caussam docemur l. VIII. At Homerum fuisse SP urn tam emam est, quam iuisse Indum, uti quod multi tamen cre siderunt, Aegyptium Clemens Alex. Ομηρον οἱ πλεχυ Αἰγύπτιον φαίνουσι. 4 μόνον αγέν-τε in γραμμα αὐτῶ το περιέχον λεκχου καὶ φακη σει- κρισιν Dalecamp. merula ληκυθου. male Vertit autem oleariae revitae. Etiam noc male. Vocat σύγγραμμα.maod fuit poFinatium loculare. Poeta eo carmine lentem eum pisci contenderat. Eustainius VI in Odyssi conaria. et εἰς ὀσπριον φακην γραψαι λιγνωι μηρος, ἐκθέμ-ο M-um καὶ φακν συγκρισιν λεκίθου δε δηλονότι κ του νεοις ώοῖς ἀλλα οστρίου κροκοειδῆς, περ αρσενικως καλω -

ναι- ο λέκιθος. maec ille odHέσθαι τα σωματι καὶ τωδευ βίω - απάντων ψυχάς. maec veterrum multorum philosophoriin sententia, animam quasi in ergastulo comtineri in no corpore ideo δέμας illud dici, et vitam p.ass. Mov. 1a βιαν. Themistius τουτο γαρ δέμας καλιουσιν, ωο εμένη - αυτ τη ψυχης ἐνταυθα παρα φυσι, aὀ. γαρ α δ πέφυκεν εἶναι, κατέηκται βία καὶ το δε- ἐέσΘαι, - τε βίαν ταύτη παραγαγοντες νόμασαν βίον, ῶσπερ , οιμοι, την ἐσπέραν Ouηρος σπιρον Epiphanius in epi ad Iohannem episcopum Hierosolymianum, de

ortoribus rigenis loquens: Exi e veritatem historiae Augorme pravans rarendueso, ius ita vina, optiuar is inplicae quosque artium amnes plantaur, nunc asserat, animis juxta Graecam mologiam ψυχάς από του ψυχεσθαι id res ocreatas, quia de coele bus ad in ora enuntes Ioram pristinum amiserant , inu, vin boe ob idiae Graeeo δέμας , id est, incautam, sive juxta Miarm ρ -- ratem ea ver dier quin animae de isto rauerint. Hactonus Epiphanius, interprete Hieronymo. Ego vero non

375쪽

Ian. IV. CAP. XIV. 357

video quam tandem etymologiam secutus Origenes pu- inverit, idem esse δέμας ac πτωμα, rara aver και διεμα- σθαι, ν Θεόν. Scribe τον Θεον ex mentibranis otio παντας ευλαβουμένους την των κυρων να ςασιν φοβεῖGαι του ἐκόντες ἐκβηναι. gregie mentimus iunc locum, in a viri docti ni υγώς. Legehdum, literiai unica

detriicta, ανάτασιν. Id est propterea omnes, qui deorum, rn Puorum potestate funt, mrnas verentur, timeretra exire

Doni suo. οἰ κύριοι sunt dii, at et κρείσσονες dici solent. Sic statim: μετα-τω κυρL γIνεσθαι γνώμης, acri- .dere ex deor mintentia. ἀνάτασις est comminatio, et θμετὰ πικρίας πειλη . ut aeci interpretantur. P prie 1igvificat baculum attollere . ii est minitantium gestus. Pnuo maeus in commentariolo Or πας σπου/αῖος ἐλευ- Θερος μανατασεων δὲ καὶ απωλων, α σοφοῖς γεράσιν ἐπανατείγονται καὶ πειλουσί τινες. ηκις φροντιςέον. In editione Philonis magni Turnelii leges ἐπανατάσεων, indem atque nic errore seges apius D. Clirysoitomam την πειλην ἐπανετείνατο Sopater vel Marcellinus inmerimogenem et , πένητι πλουσιος ἐπανατεινάμενος τῶ χεμρας, κα κρινόμενος βρεως, αρνησσαι, ώς χ βρίζων τουτο ἐποίησε Symanus in eadem sententia lixit τὰς χεῖρας σπερ οἰκέτου προσάγειν. Alliciamus illud quo*ae anini caussa sicut ἀνατεἰνειν est minari, ita παρατείνειν estertirino. Proprie extensionem id verbum fgnificat. Quia autem tormientis corpora extenduntur, παρατείνει- solet accipi sina pliciter pro torquere, aut quoquo modo criIesare. Sic accipiendum moneo in nocuoeo en nontis, a tot viros doctos exercitos naduit frustra Παιδ. l. I. arti πάνυ σπουδαζε φαγεῖν, εἴποιμ αν, ου παρα ταῖς γυναιξί ἐτιν, ω παρατείναιμι τοῦτον, σπερυτος με παρατείνει πο σου κωλύων Vertendum donee hune ero tae riem, ut ipse me meras, ab aditu ad te roburars Graeci grammatici in milinus locis exponunt ἐπιτρίβειν. mo verbuni significat vexationem et cruciatim. μόνον τ τον ἐν τω γηρα θάνατον ασπασίως προίτασθαι. .ego προσίεσθαι, Iubenter u luere pro are. ου γαρ ἐπί-σθε,

ω ταλαίπωροι. Hic incipit Cynulcus ex sua persona loqui, et suos convivas alloqui, absoluta descriptione Parm)nisceae coenae. ο γαρ ἐσθίειν πολλα και κρέα φαγεῖν etc. p.r86. Clemens Alex. Stroni. l. VII. νωθρει - της κρεωφαγίαο ἐγγίνεται Androcydes οἶνος και σωματων ἐμφορήσεις σα

μα μεν ωμαλεων περγάζονται, ψυχὴν δε νωχαλετέραν. πρὸς τους πυνθανομένους, τί τηνικάθε, Di sua horare bi

376쪽

ageret. Praecodunt haec vecta, σπέρας βαθει M. Plena oratio sit τί τηνικα is της ημέρας ποιει- Narn ita loliuntur Graeci Aristopnanes de Avibus πην - ἀοατηο ἡμέρας; φησὶ γαρώτος si τα δευτέρω των Νοςων. Hures poetas et scriptores alios edidisse olim Osee doces Suilis. ndex opoeis arguinentum finis ostendit ossitum in patriam vel Griiecor in eversa Ilio, vel Argonautumna, Colcnide vi l .li in sinuletn istoriam in hypotnes Medeae tiripideae quod exiit opomis se girientiarii de Iasonis et caeteroriam Minyartim rebus agit Alictor Mostoli in hic dic ur Anticli cic s. cujus Νο- τως et hiudat lentiis Al x in Protr. . t nonsinat Suillas. Nox citatur Ibysini icta iis ἐγ τρίτω ὀπων, si que eius operis mentio etiani in Pin iaci antiliis scholiis Plutarcii de Burri. καλεῖται Ζε ὁραςεια καθα ἰςορεῖ LIλησίμαχοσἐ, β' Νοοων. Scribon luna σορεῖ χυσίμαχος Alexandrinuni sui Is 3 didici ex Apollonii interprete l. I. Stesi choriam quoqtie Νοςε. serisiisse . natari sis ad ipsum epistola docet interestina sine auctoris nomine laudatur

cripto Νότων. ita incertus Apollodorias Bibl. l. II., Nauplius ait uxorem duxit. ς μὲν οἱ τραγικοὶ λάμ- Κλυμένη τρο Κρατέως, c δε- του Νότους γράψας, Φιλυ- ραν. Ιεριμηδην, Εὐρύ 3ιον, Εὐρυπυλον. Alii noriana cae- .et aliter narrant. Vide Apollodoriam Bibl. l. II. καὶ

πάντα Ηρακλέους ζηλωτα Diogenes tam in Antistilene

pater Φακασς χαλκηλατος κολοσσο φάκινος.

nisi sillor, quod tragici quidam positae ejus leguminis

saepiuscule et frigidiuscule meminissent. Nam cum tragoedia circi reges principes versetur, lenticulae nullus es locus in ea poesi videtur otiani quanto m --

377쪽

agitatus fuerit Euripides a coniicis propter Telepnum, quem mendicum ac fortasse lenticula sorintiuncula se

oblectantem induxerat Athenaei veri, sic eduntur: τραγικον γαρ φακ ἐςιν 'Aρχαγαθος ἔφη πω γεγραφέναι ροφοῖντα ρέςην της νοσκ πνταυμένον, φησὶ Σα- φιλος ο κωμωδοποιός. Non possum in antimum inducere, p

πεπαυμένον, φησὶ Σωφ. Planissima sententia. Integer est senaa ius quem ex Sonnilo assere. Tinionis Plataisi versum corrupit vox Ζηνωνειον alieno loco inserta. Portinebat enim ut praecedentem aut sequentem vorsum nOoni io Καί γε φακῆν ἐψεῖν Ο μη φρονίμως μεμαθηκ'

Ζηνώνειον Cratetis subjecta verba, M προ φακης λοπαι' αὐεων εἰς τάσιν αμ βαλνο, non illinito esse desumta ex encoinio lenticulae laod ab eo tisisse essitum, tostatur Demetrius nai in lib. περὶ ρμηνείαο Ε veminates positico lotaendi genere usus, iod ne dicti inai quu leni viri videntur intellexisse. Sic eniim vertunt et ΕΠ1knus, et alii omnes Aura lentem ne tinge olgau. A Herat vertendum: Ne lenticiuae praetuleris patiniam. λοπας

est urina in qua lautiores cibi soliti apponi, ut et doctissimus Erasmus ait recte, et notissinarum est. Lentieu- Iani apponebant non ἐν λοπαδι, sed ἐν τρυβλίω in paropside ut plurimum fictili. Diphilus Φακης κατ ει α τρυβλίον μετον μέγα Sid inter λοπώ et τρυβλίον intersit, declarat nistoria Philoxeni l. 1. niloxenus ait, παρακειμένων ἐλαῶν, κα μετα μικρον προσενεχθείσης λο-ονίος ἰχθύων, πατάξας το τρυβλίον in quo erant olivae

σφη ' δειξεν si Poeticum vectum est vel αυεων, quo utuntur pro studere alicui rei ea lue curare. In Sardanapali epigrammate: υ εἰδως, ὁτι Θγητος ἔφυς, σον Θυμον sis. Id est genis indulo, et cuticularia cura. Apud Homerum et Ile&Huin θαρσος έξειν, et πένθος--ν. et similia multa, pix uti plurisnum aliqua re Sic igini et apud Cratetem λοπώα αυεων exponemus sturio patinis Plutiircnus, vini hujus vocis exprimeret, περβαίνων vecto usus est recte: nam αυῖειν προ φακης est neglecta lenticula transire ad patinas Velaba magni illius scriptorris sunt in commenti praecepi. a. Iude. αιτὰς δέ τις ἐαυτω παρακελευέσθω. μ προ φαη ς

378쪽

parsimonia et victus tenuitas commendatur. Prior est: Ni ποτ' λαίαν ἔσθὶ Ἀκαληφην ἔχων χειμωνος αρα. habueris tinuam olivam ne earito Frugi homines earinum et pisciunt loco olivas stabant auctor tamennulus praecep ' etiam ab his monet abstinenduim. Umeae, ut scandix et insilia agrestia olera, non pauperiam, sed menalicoriani mensis conveniunt. Alterili praeceptum βολβοφακην βαβαὶ βαβαὶ βολβοφακη ς οιον

αμβροσίη ψυχης κρυόεντος. Des voces primae vitium codicu in nostromit arguunt, nisi alieno loco positae sunt et quod vertim censeo. Debuero enim libyci nexametro Versiu quo praeceptum hoc continetiar, per leniem pro summis delitiis habendam esse olbopnacen . id est,p.a88 habenti bolbopnacam non alias delitias hieme esse quaerendas Sequi dedent ista: βολβοφακήν, βαβαὶ βαβαίlmae verba sunt criusdam qui aut rem aut nomen βολβοφακη abominabatur. Est autem DolDOpnace, quam RAristomane Pollux nominat πολφοφακῆ . Veteres magIstra explicant πολφους μηρυματα ἐκ ταιτὸς farinae iubae e massam in fla H fueram et productam. Ex quo facimus co jecturam, non ignorasse veteres genus illud edntu, quo Plurimum delectantia Provinciales, et eortini vicini Allo-vroges, ros etpninates nunc appellant. ProDe istactum φύραμα tritici excellentissim hicunt iractu in tenuissima filia, ex iidus ceu tela quaedam texitur, aliis silis stamen, aliis subtemen reserentinias deinde, ubIopus consectum est et sole siccaui, in ollam coquendum conjiciunt, fitque plane βρῶμα πολτῶὀες quod Erotianus Hi esse πολφάο. Ipsi a tenuitat suutilitate moram nuntis vocant. Sed addunt Graeci polpnos leguitanidus msitos immisceri unde ratio apparet compositae vocia πολφοφακη. Sic hetam cum traiiunia curiosum g

nus pulmenti τευτλοφακην Asclepiades appellavit, ut scri-hit Aurelianius L. VII. leges in Pherecratis versu λειρι πιλφανεμωρον, quia etiani cum herbis quibusdam polpialsamantur, ut illo et anemone. In Aristopnanis versu, Iπισάνην διδασκεις σαυτόν ἔψεῖν ἡ φακην placet judicium scribentium αὐτον, sublata litera quae perperam repetita fuit. In sequenti versu σου ὀψον scribit Eustath. non εψαν. Ex isti sapienarnai, quae statini eouuntur, t τραδὲ φακέαι ξωτο, male intellectis exsculpserat olim Erasinus proverbium, quod nullum unquam fuit, ut recte Graecae linguae persti inius vir, Henricus Stephanus,

379쪽

LIB. IV. CAP. XV. 36r

admonuit Magna sene Erasta incogitantia, cum ψετο, eo vel atur interpres,tus es attigit, ἡψατο. Sed alniit doctiusinius Erasmus occupat in alibi mentem, in illa

εία ortus nic illius error. At Dalecanipium, qui neque

vidit hunc errorem . neque recte monentem Steplianum

ainsire voluit, nemo negaverit Hesiodeunt illud sustulisse. O οέ κε μ/τ αυτο νοέη, ω ἄλλου κτ' Fabula Anti phanis, otiae hic inscribitur Uμοιαι, ea de quad. XI. et Ἀντιφάνη ἐν μοίοις. Alibi citatur idein poeta ἐν μωνύμοιe Antipnanis vecta ita fortasse concipiendis ευγsvίγεται. η φακη εψὲ α με βασκε, των ἐπιχωρίων τις εις. me es habet. At D vel l iram copis , vel, uta riindigenartim, Me εψει de eo dicitur, at aliquideoquendum curat ut in apophthegmate Antigoni rogis apud Plutare num γογγρο ἔψειν. Aegyptum lente abundare et scribit Plinius, et testatur Virgilii versis: HIt aene corona possutura lentis Testatur et Cynulcus his verbig αλλ' ὐμεις γε οἰ - τη καλης Ἀλεξανδρειας, Πλώταρχε, σύντροφο ἐς τω φακίνω βρωματι, κηπασα μων πολις πλήρης, φακίνων. At vos vitarae at γε adeo inivosa uis te a plena est φακίνων. enuormm. Nempe βρωματων, aut aliariam rerum a lentibus denomi p.aly. natarum Seo videntur Graeci φακινους appellasse a cibi nutus

utilitate nomines abjectos et nihili, hoc est, eos, iuno sieqiis Italis et Callis sap in nominantur. Non enuncaret oco, quod ait Cynulcus, plenam esse Alexandriam φακί ων Similis oeus in his: ν κοὐ πατρος ο Φάκι παρεδὸς μέμνηται, δραματι Βακίδν. Alta poetam nunc φλοιακογραφον vocat ni Φακι- jocose pro αφιον, sui enim Paphius alludens ad φακην legumen, homines, ut videtur, φακίνους. Index lanulae Bακίδως merito suspectus mini. Neque ullam sedulae hujus mentionem facit Stai censeo scribendum, ut saepe altat, δε Βακχ ι Paulo post vocat πήρας Βακχωος. At I. XIV. , δελφακιxv, inquit, σιτευτῶν ἡ φλυακογράφος Σω- πατρος ἐν Βακχίδος γαμω μνημονεύει Scribit Suidas, se-όIsso alicubi Allienaeum mentionem sedulae Sopam , cui titulus Φακῆ. Locus quein respicit, exstat init. l. VI.

Caeterum verna Sopatri tint naec: υκ αν δυναίμην εἰσορων χαλα λατον ήγαν κολοσσόν φακινον, 'ρτον ἔσθίειν. In editioni diis omissa virnata post φακινον, quam ex conioeriarii. iis alnio et libris restititimus fecit, ut a se a

380쪽

q. haec loquinar, posse panem comedere, cum appositam sibi itantii copia lenticulam ceniat. Colossum magnum euricolarem appellat paropsidmn, in qua erat lens apposita Rus magnitudinem, altit sinen et plenitudinem declarat colossi appellatio. Noluit enim p ta intelligi, eam paropsidem cumulatam ii que in alturii exaggeratam misse περεκπερισσου. Elegans locus profecto dignus, qui a nobis non praeterinitaei otiir. Sopatriverius excipiunt Euripulei, loriam primus ab interprete non est animetitaversus Hic nemper πεὶ ri δεῖ ρο-το σι πλην δυοῖν μόνον te eo, quod subjicit , Diogenia Cynici licto assi ad Laertium: nam Dalecampius, ut pudori sia consuleret, sententiam dissimulavit. locus ex

Euripidis Supplicibus paulo inter apud poetam legitur. Scribendum mox Moωροπος - 'λεισαγωγ τ εἰς ἐν

περὶ γοων κα κακω πραγματείαν. Aut inducenda ista ales, Pnerecraus est hic vectus. ἔροτα ευπατρίδαcan εἰς ορα , ut docet lectio, quam ex epitonia rei 1itubmus Sensus ni est: Nemo unquam vivit pauperem, qui inter nondes locum suum obtineret. -υπατρίδα dicuntur nono genere prognati qui patrem suum ciere queant. Posse etiam patriciosis navis nouites inua pertatem venire, quis duinas Ergo eriant quietam πέ rsca μα βαι nod negat tamen poeta, quia, ut ille pauper Iacet. nelie unquan pri nonili liabetur. In seatiente eclogo ejusdem Phere rati, scribe sic versum ΙΙ. Κα κυλικα, καντραγεῖν, ν Αον πίω. aporatra re ad edoniuran Mupuis, ut eo Muntiau bibam. CAPUT DE cIMO SEx TUM.

κογχίον μιαρον Herus moriui πραγῆναι ἐάPostquam multa dixisset Cynaecus de lenudus, gratissimosbi legulisine cum nihilonuniis adstinere ab earum elaeonvivas videret, αλλ' is γε inlati, ποίησον οθηνα

라틴어 텍스트