Deipnosophistarum, libri quindecim. Ad editionem Lugdunensem postremam emendatius expressi. Accedunt Villebrunii interpretatio gallica et notae itemque Isaaci Casauboni animadversiones integrae

401쪽

LIB. IV. CAP. XXII. 383

Διναεντα βαλων χναυρον πιρ, corrigunt Ναυρον. Vide, quid sit vulgatoriam exemplarium dena sequi temere. Nani viriam doctum, qui ita censuit, in eum impuleriant Strabonis editiones, quae nostram praecesseriint in quibus αυρος nicanesialiae fluvius orni natur. Perperant, ut olim liximus, et est certum ritu init itatum. CAPUT V ESIMUM SECUNDUM.

Deirormn coquorsum nomina explicantur, Gongsus,

inouit ex Apollodoro Astenaeus, coquis suis nomina indire soliti a mnisteris, proci plurimum obibant. Inde originem uineat Delia Drian coquoriim appellationes, omius et Maeadis, vel, ut scriptum in excerptis.

Magosis ἐπειδ τας μάζας φησιν Ἐριτοτέλης, ἐν ταῖς

θοίναις si μέρας τρίβοντες παρεῖχον, σπιρ ἐν γυναιξὶ γογγύλας μεμαγμένας. Sine dubio latet vulnus in naci

ras et Gone Λιι, το ἔτυμον Magasidas coquos fuisse nuncupatos, pia infueri epuli toros aera gnaras iubigo ent. Hactenus recte. Quid illa situ volunt, σπερ ευ γυναιξὶ γογγύλας μεμαγμένας Uctilis corporis nini invenio in L latrarii menstranis, quod in hoc aelii me adiuvet O l .liis mentis videtur invenisse verum lectionem: σπερ ι Γεγγυλοι γογγ. μεμαγμ. . vel etiarn, retenta voce γυναιξὶ,

ωσπερ α γυναιξὶ Γογγύλους γογγύλας . sem e Gongruira sun Hui, νιοι mulieribus conficerens, qua voeabanrta rotas gnaras Excerpta sica ἐπεὶ τας . O. o. g ταῖς S. ὀι in τρ. παρεῖχον γογγύλας. Ita nulliI in erit discrimen inter Magasidas et Gongylos. Cur superioris conis jecturae nos poeniteat, opinor, non est. juid si anienne illa quidem verea Vendi enim nobis in mentem loci oujusdan Aristopnanei, uer suspicio est ex oraclu,ri in colu extun verborum esse admissum inconsulto et cum Aristotelis vernis in unum veluti cinnum consulam Cois

inici versiis in Pace sunt: ει μη παραθω τρίψας 4 O

402쪽

ρας λης δεσπερ γυναικι προλην μεα μένην. Illoriam coquorum, quos Delii Ἀρτυσιλαους et Ἀρτυσι τράγους voca. dant subobsciua est nominis ratio non aliter tamen li. Dra manuales nisi quod Ἀρτυσίλεω scribit eclogarius.

In litis . Πολυκράτων ο Κρίθωνος Pηναίου δίκην γραφί-

alii vocam. Rneneae, parvae insulae ad Delum quamor tantum stactioruni intervallo dissitae. Hanc Polycrates Santius lini Delio Apollini consecravit. λύσει hoc πρῆς την Δηλον, Delo annexam arenis, ait nucyssides. Quare et Rhenae ex eo Delli dicti. trio vero omnes Delii Rhenaei erant quia enim nequo nasci neque denasci in Delo sis erat et primum et ultimum vitii di m in ea insula omnes agebant. Pum tamen, exculisse nino v een ita restituendana 'Pηναίους δίκην γραφόμενος, ου 'Pηναίου Δηλίους αυτ λονομα , in areione contra Rhenaeos, προπι Rhevnens. n que Delias eo vocavit. Non facile vixerit n. iii sit actum, in nostra editione crinatur: Κρμων δ' ἡ κωμωδοποιός ἐν Φιλοπα μονι Nam prius Datm Φιλοπραγμονι, quo notan etiam Timocles comoeodiani docuerat. Ego non memini, quando nunc scripto-

retri cum Ss contuli, et ex iis emendavi usquam ita scriptum reperire nisi sorte in Palmino codice, Par nune ad manum non est. Caeteriam Cratonis rius drama -- rotos laudat Pollux . IX. et Montiam L . c. 7. Illum versum Ναύκληρον ἐν τω λιμένι ποιμας ἀπλών, interpre

na in

rationi expenem. II versus est: α φορμιωσαι ναῖς αναγκασας δύο. quidem ista non intelligo, nisi oesmilive modo corrigamus: Κω φορμοασθαι ναῖς δεαγκασας δυο. Cum reuot navn duas stationem deserere id est navigore. I. versu, ωτος τρία μονον κτῆσθαι δοκεῖ, scrinendum est μόνος. Solus hie locus tria ν.W8 hane parasitis admodum utilia et bona. Quod sequitur restimonium ex Acnaeo, si ποκεκρυμμένος μένει σαρα- βακων κοπίδων συνομωνυμ, cor ruptiissimum est, neque interpretari prius, quam emendaveris, licet. Alius aliam asseret messicinam, nobis naec non displicebat: Tl δ οπε-

403쪽

κεκρυμμένος μένειο σαλάκων, κοπίδων - έμμωνυμε Quia re elum occuDians inanes nequam, qui vulo pis eluti ' σα- λακων proprie iis scatur, notum ex Aristotele et Tne phrasto. Hic simpliciter accipio pro improbo aut elaam homine. Vocat autem κοπίδων ὀμώνυμον, is dica

v iuranarium vel Ornium ad mιnruatia tum rem. κοπίδας

in coquoriam instrumento recensent veteres Ariston in epigrammate de coqui supellectile: Σπογγον re τιβαρεκεκλιμένον κοπωι. x eo κοπίδας appellarunt Deipni eos. qui in culinis copilis tractarent Athenaei liae sequuntur verna, nanc interpretationem non obscure confirmant. Ait: ἐπισκώπτωσι γαρ ι Σατύρειοι ἐς Δελφους ως περὶ τὰς Θυσίας κοὐ τας θοίνας διαπρίβοντας. Doctis Iris ι Σατύρειοι sunt intri ροHM. Minime vero. Non meminerant atyram totam esse Romanoriun et si tragicorum Erant quaedam selyrica dramata, at ipsi ex eo nun*Iam sa- rici poetae victi Scrido οι Σάμοι et intelligo Satyros, quos in Alcmaeonem suam introduxerat Acnaeus. Ex praecedentibus ita exponendus est hic locus. Quae de ridiculis veterum Graecoriam nurninidiis, aetone, Ceraone et caeteris, paulo post narrantiar, totidem sere Iiteris apud Eustiistium leguntur in Od comment. Non dissinitia apud veteres Romanos deorum mendacissilua deqvidus f Augustinus et alii paues. CApuae VI CAEAEI M o M TERTIUM.

dantur.

Apud veteris aeco Romanos conviviorum haec ra. Holait, ut postquam corpora dapidus satiassent oculos auresque varie oblectarent. Ideo finitis epulis acroamata tibicinae saltatrices et ii dicebauatur Bacchi artifices in coenationes introducebantur. Haec est caussa, cur Athenaeus IV demum l. d, musica, muscis in. Ainis P. III. . . in

404쪽

386 I. CAs Aunos ANIMADU IN ATHEN. strii mentis serio tracteti Nam oui fuit oeso conviviorum, ideiri est norum librorrum . ut saepe diximus. Mirili igititur licet, vi consilio vir e lissisimus nues se erit serimonem de oronis musicis, qui deinceps hoc in lini 1ia. betur: est enim alieno loco positus, cum ad i. XIV., ut viximus, pertineat. Sed videtur Amenaeus ni nil eorum voluisse praetermittere, quae in eo convivio dicta essent, cui apud Larensem interfuerat. Quare et alius erat ab illo assignatus locus nute tractationi quia tamen inter s.;os epulas si musicis quidusdam instrumentis ferino ex occa.

sione inciderat, noluit auctor committere, ut ea para των ε π,τοαπεζίων λογων in nocipere desia rareturi rum nac de re plura nobis alio loco erunt escenda. Nune Ainenaei veru percurramus. Ait: καλτο δραυλικῶν δεεργανον Ωκε κλε ψύδρας εἶναι. In excerptis κλέψω ρ εἷQuo inodo legere interpretes Menstranae κλέψ ὀρας. Sine dubio scridendum cuinatistainio καταδραν. Adsuruluna est dicere, didraulici o=gana in cis 3-

aram verissimum est, cle Ham ea re em. Ait: Ἀ--μένων εόνων δια τῶ οργανίου Haec videbar citra controverissiani recta scripturii, ut vivit etiam Dalecampius. Nam et Vitriivius axo ex Orn, areo in hydraulicorum descriptione havet omnes tamen manu exarat codd. εινων

vocatur a veteribus, res neumaticas excogitavit

Alexandria in aderia lui patris tonsoris, ut diseriainsinuis verbis narratur a Vitruvio l. Iv c. 9. Falsissimum est, quod putarunt docti nomines de Aspendo, PampnDIiae civitate naec posse accipi: nam omnino locus euiem dationis eget, nisi sicere lubeat, fuisse aliquam urbiserias partem, quae sic vocaretur in qua nauitaverit Ct sibii pater. De eo statuunt eruditi ego enim nulla mi beo cognatam Aspendiam in urbe Alexandria, neque in ejus vicinia. Tryptione auctore de nydrauli Ctosinius mechaniciis livriam ediderat. Hoc postquam dixit Ast naeus su icit continuo: ἐγω δὲ κ οἶδα, εἴπερ, ονο σφαλλεrαι. Melius MM. εἰ περιτ ον. σφ. Et tu ninis, num lino ne si ror duis Illo eri or in nomune quem Tryphoni odiicit An quia naecnanteum appetilaverat Ctesibi uni hydraulicorum inventorem mana hy-

405쪽

etri ulicorum ratiocinationes a tractatu decinaeianis Vitruvius quolae videtur sep tuare. An in eo potius est error, quod auctorem lycliauleos non Ctesibium appellaverat

Trypno, sed vel Cnrysippum, vel nescio quo alio simili

nomin home in nostris ituris depravato Seqvinar de fi-bilis noenicum: γιγραινοισι γαρ οἱ οὐκ ως φησιν ὁ Ξενοφω/, χρωντο αυλοῖς. Scridendum γιγγραῖνεις, ut in Eustainio qui nunc locum Oserabit ad ραψ Il. s. Xeno-plioniis locum quaerant studios mini enim in mentem nunc non venit, ain, si memini sati, nulla hodie in libris gingranariun tibiarum mentio. Porro has linias tradit Ainenaeus ita dictas quod eas inflare moris esset an Adoniis nam Adonini inliit, vocant noenicea Γίγγρην Pollux aoque a1 Φοινίκων γλωττα Γίγγραν τον Ἀδωνι καλεῖ, καὶ τουτω οναυλος ἐπωνόμαςαι. Aliis placet. a fictilia voce νιγγοι nonunatas esse tibias gingrinas. F stus deducit a verbo iv. . a , anseribus piraprie usurpatur . Etiam Graieci χηνίζειν de tibia canentibus es. p.3Io. xerunt ut scribitur in XIV. evraeomam, quidam exposuerunt Merem, inde γίγγρος et γιγγρίζων το mutatum in , simit in aliis multis. Amphidis quintum versum leviter ementa, et scinde T συμποσίοις ἐτι.

cita Et in fine rara παντα πραγματ ανατριαινω κρότοις Eleg ntissimum verbum ἀνατριαινουν. perturbare, ensere omnia. Nantum esse Pnoenicum vel Hedraeorum inventum ipsum nomen inarei est, ut ad Sininonem dicenamus. De naDlo in Sopater: - ουτ τω Σιδωνί.

νάβλα Λαρυγγόφωνος ἐκ χορουωται τυπος Hoc est: Sidonii nabis funiunt coravr- λαρυγγοφωνος τύπος p mpnras est si lium, per quas intentas sonus editur, ut per guttur vox pr iit. ἐκχυμα ut ἐλιλaῖσθαι.

Inde dicuntur γλωτται ἐει πλημέναι et παρείηυλημειαι. Sequens Sopatri locus est corruptissimus, inscriptio etiam tabulae obscurii, ut diximus t super. Pro παγὰ scribae παγές cum interprete. Secundus Philemonis est impe fectus, noc similive modo sarciendus Ναβλαν τιν' ὀνάβλας τι μίν; am μοι. t mox οἶσλ αγαθόν. Sophoclis e Thamyra testimonium ninito enim latius legitur in memoranis, quarum nae lectio. υρα μόναυλοι τε, χελων τ ῶς, et sequente versia κωμασασης. At in isto Sopatri Bacchide, Καὶ τον ὀναυλον μιλος χησε, deest participiunt aut αγαλαβών ut in versu praecedento ei Anaxandri jae 'Aναλαβων μόναυλον ηὐλουν τον μέμιον.

Deilae sequitur Pro oti e locus ex . Ebro, quem

406쪽

388 I. CAsAusONI ANIMADU IN ATH N. seripserat de spemaeulis in sudu stano Antioclitae Syri me, Daphne victo, celedriu i solitis: Παντο δει ορτανκ

μοναύλω τας ηοπται ἁρμονίας - γυι M. Mendas esse in priorid. vervis multas, nemo est, quin sileatiir Dalmcampi emendationes an genium habeant alii iusicent. Nobis se videtur eis scriberulum Παντος ὁ Ἀργάνου καταμίτον σαι, - κροτάλων , ὀυφώνου, πανδήρου Permn- habet omnis omni fribus consecutis et emptaraiam rum, et pandorisnainter canentis. πται se accipiendum, ut apud Aristotel saepe ηπται φιλοσοφιας, aura m appu-M. Et in Metiipnysicis τουτο φανερον τοι κή ματρίως ήμμένοις Vel mediorariter, uti an ea fatentia. ργανα κατα Θον periphrasis est elegans eorum musicoriarii imstrumentorum irae ἐντατα et καθαπτα nominantur. Aut legendum καταμίτου, ouod erit idem ataue ἐντατου. Iam

pro ora φανοῦ, quod a sententia hujus loci est alienissimum iacimus εδυφω-, io nihil convenientius. Su i. cit metor elegantem locum Posidonii O ridicula expeditione Apamensium conti Larissaeos. Describitii eorum oritatus, cum in procinctu essent qui potius comessa-vundis adolescentibus conveniat, quam veram pugnam pugnaturis. In ea historia sunt nae verna πετασὶς ἐπ

σθαι δ' ου κώλυοντα τους τραχηλες. Eae ianit variant codd.MSS. tamen scribenditi omnino πετάσους. Nisi cui probetur metaplasmus generis in nae voce. πε vel πέ-ν3 I. σασα ἐπιτο-- valet Nwri, petasos hauentes capiti- hiis impositos Sic apud Pausaniam ἐπιτιθεμέκη γυμνασοῦ σχημα. Usitatius est, περικεῖσθα in no loquendinere. προσωπια non aliud sunt quam parvae personamve faciei tegumenta, ex tenui si subsi materia Bere. Has personas ait Posidonius ita fuisse aptatas ut faciem quidam inumbrarent, is vento non obsisterent, quo munus cervices astaret Apage larvas Dalecampli. Cenissen vero, deliciuulos istos vel ipsum nomen larvae patienudus auridus, ut non te in sinum despuerentilaus avisituro. Quid autem cogitabat vir optimus mammtionem Mite κωλύοντα tolleret Sequitiir: νης ἐφα--μενοι γέμοντας οἴνου α βρωματων παντοδαπων. Non nescio. γέμιν recte posse verri aliquando onustarans sed tunc, cum onus recipitur intus, et fit πληρωμα του -- ντος. Sic navis γωειν die ir, onusta esse plena videlicet γόμου. Asinos γέμοντας οἴνου non dixit Posidonius

407쪽

LIB. IV. Gν. XXIV. 38ρ

οἴνου Sed etiam alii auctores ea voce ita utuntur impro. prae Monaulum dictum esse etiam τιτύρωον ex Ameria Amenaeus, ex At nenaeo probat Eustii ius innua recte apud Hesychium hodie τιτυρηνος. CAPUT ULCESIMUM QUARTUM. μοναυλος ευπάλαμος ἔδυμα γλευκους μεμε- Θυσμενα παιγνια καλαμῶλα, απταυλαι.

Τ ilia ἔλυμοι. αυλοὶ μεσόκοποι irariae multae Ut probet Athenaeus, monaulum non aliud filisse Degstonum musicum ab eo, quod καλαμαυλη vocastant, edyli affert epigramina, non invenustan . sed lanitis mendarum portenta factum inforane. Id igitur adscribennua neci .co, si cluat sorte illius naalis medicinam queamus excogi

nomen noe filio suo in posuisse an ina praesagientem suis turato italis τῆς rei λητικῆς peritiam Tibicinum et eorum omnium, qui tractant Orgina orara ἰὼ ψηλα τὰ eru

408쪽

mo I. Asa In NI ANIMADV. IN ATHEN.ditos digitos esse oportet. Sic paulo post ait Ainenaeus,

Epigonum uiae μουσαώτατον κατα χεῖρα. Ex is Constare arbitror scribendum esse in sequentibus τουτο γαρ

ματα ἔργα apias poetgna pro θαυμα sα, et blia id genus dellibus alibi viximus Postea ait nomen Eupalatii omen habuisse et evasisse illum tiricinem suavissimum. Lego: Ηὐλει ει γλευκους μεμευσμένα παίγνια κσέων. Que eLgur irata Onebus musto Arin Ddura Mufιrum. Aut Omnia me saliunt, aut verissime iti emendamus. Nam γλαυκης Ineptum est multis modis. Nostriam γλευκας plane confirmat vox μεμουσαDα Battalus, Cotalus et Pancalus notana sunt sodali una neonis sive Eupalami, qui solita dies condere cum illo potantes. Mora O igitur poeta illos testes ci et dulcium Geonis modulationum. Haec de epigrammate Hedyli Addit auctor sicut καλαμαυλα via Odi cedantur,. iii colamos inflabant, ita victos esse φαπαύλας τους, καλαμ αὐλοῦνται Scripta lecti ἐαππαύλας. Eu siquitus φαπταυλαe melius est enim pri φαπαταυλης. Quare etiam sequentia in Ailaenaeo oriagenda: - τουραπατη αυλῖντας vel certe τλφαπατ καὶ Hesyctias et ιαπάτην κώ μην καὶ τους.ἐν--ν αὐώντας απαλους Sm-he απταύλους vel ἐαπαταυλους. Tibias ἐλίμους apud Sophoeten interpretatur Amenaeus Pnrygias alii longe liter maeepertini ut docebit te si operite, scire, Hesycnius μουσοκόπους αυλους qui hic nominantur, alibi non reperio. Brevino seribit πισι - ους quam esse rectam scripturam. non dubito. meisculus: σὴκοποι αὐλοὶ ο ὐποωςεροι τῶν τελώων μέσοι De lienatoris. tibiis producitur Anacreontis testimonium in omni dus nodie exemplaribus vatide corruptum. Ait Athenaeus περὶ Ἀνακρων τις ε' ιη Θρι εας. θυμον ἐσέβην τέρεν ς ωίοπον υ αυλο, e χεῖσθαι. Tentarunt. multi doctissimi viri norum

veri riam emendationein quorum sententias non reseremus, sed, 'id nobis videatur paucis aperiemus L. go Tic ἐρασμίη, θυια ἐσιβη, τερέ- ημι πων ν αυλῶν. χεῖς Videtur poeta Artemonem eoinpellare olim servum postea luxus et mollitiei peris sectum exemplum quod ex alio Huinna Anacreontigeanssco scimus L XII migna ex parie descripto. In eum aut alium similis conditionis similiuntque morum inve

409쪽

Ian. N. CAP. XXV. rrandi ad Nnrea Maesiopas tibias Postrema sine illa. ρέν- μιόπων μ' αυλῶν non aliter concipienda esse trumlido e stat ex ipso Athenaeo scisinnte alia uanto instardi sim. - τους οπους κέκληκεν ο Ἀνακμam p.3I3. Non igitur est, io veremur omnibus memoranis sidem ni abrogare sunt enim vitiatae omnes. Quanquam hoc leve est, prateut quod mox dicemus. CΛνυε Vacnsa Μυ QUINTUM. amnisus antiquis eoaribi commissa Tibiae he

miopi, lysodi, citharisteriae Euphorai H

καὶ μέγα βάρωμος, βάρμος Phoenix oza

κωδων. neniiopis tibiis loquens inenaeus neg&im ab oIuto eo seritione, repente, quasi oestro auodam percitus, alio transsilit Plane enim παρα προσδοκίαν, quod aiunt, Iectorem suum in cliversa rapit auctor, σύγκλωσα συγκλω- πραγματα, ut ait Plato, et, quae ninil omnino con mune abeant, coniungens. Quid enim coirimune est visputationi de peregrinis et antiquis instriamentis musicae cum enatTatione Homericoriam convivioriani Fatebor lio loco e rem meum: nam qui rationem nuti

Iam excogitare possem, cur res adeo dinunctae μιαν Μυκενον τουτου λόγου essent congestae, scriptoren emaduin finium saepius apud me ἀταεια supinae cujusdam negligentiae reum egi, eoque nomine poenas, illo exegi. λ' - τυμος ο λιγος dicenat olim Stesicnorus, recantans Opprobria, Pine in Helenam temere eoderat.

410쪽

qa As Auno HI ANIMADV. IN ATHEN. Novis ou re idem necetario iaciendum. Nullum enim sic negligentiae exemplum, auctore editum est, sed

magna potius laena illi injuria ab iis qui noc opus transscripserinit. ' Nescio enim quo casia Actiam sit, ut ex libro se*iente transfereentur aliquot pagellae in locum nunc et in medium sermonem destiuiis nomiopis Nani luoitari non potest, ain conjungi dedeant quae de illistit sis hic dicuntur, cum iis quae intervallo satis magno deinceps de iisdem observantur. Anacreontis vervis, PIae super. c. eineiulabamus su iciuntur ista p. 77. in editione recenter labra' ο αυλοὶ λοι ἐλάσσονες των τ λείων. Quae deinde sequuntur usPae ad ista, Κατα μεταφορῶν δείων φησί 'ον Γ μίοπον καὶ τον ἐλάσσονα etc., quae nabentur p. 82. omnia aliena sunt ab Do Ioera, pertinentque alio ut facile quivis intelliget admonitus a nobis. Vide l. seqv. c. I. is igitur in suum locum rejectis, conjungamus, quae malo exemplo clivulis ab altiqno retro seculis suere. Quare ita continuemus integram Amenaei de neniiopis clusis onservationem: οἴδαμεν p.3i4. δὲ καὶ τῶ Otari καλουμένους, περὶ φησιν Ἀνακρέων 'To Φ. . . ἐα, ω O. - δε ορχ. εἰσὶ Γ οἱ αὐλοὶ ἔτοι ἐλάσσονες των τελεων κατῶ μεταφορα δ' Ἱείων φησι Τον Ἀψοπον και τον ἐλάσσονα ταχέας ὁ μέγας κα- ναπίνω δεῖ δ' οἱ αυτοὶ τοῖς παβικοῖς καλουμένοις, οἶς καῆσιν ἐναγωνIοις προς τὰς εὐωχια χρωνται λο καὶ τέρωνας αυτὰς κέκληκεν ὀ Ἀνακρέων. . οἶδα δὲ καὶ ἀλλα γένηαυλων-caeterii ad i. fin usque Notas habenuis, M.to- par tibias. δε ιιbus Anacreon. Quae inpiit, libido, o serve, te invasit saltan si ad teneras nemiopas tibia. Hae

ihia minores sinctis quas perfectas vocavi. Per trans ais eronmis dixi Ixioni omioponis minorem cito magnus devorat. Stius aurem istae saluae eae nis1nciis suas puerues vocant, pulmo eum n commassionibus non es. Ioram vitehantiu ad convivia. Id o teneras dixis illas Anaereon.

Non poterant Platonica illa uniani corporis μίτομα

aptius copialamant arctius, quam ista inter se conaerent.

Verius Ixionis de piscibus intelligi debet. μίοπος ἰχθυς.

at si Latine dicas ringrinam apvum ptra parva quia vin-grinae thiae erant breves Puces minutos pra an et escam esse magnorum, certum est, et multis magnis ametoribus testatum, ut olim dicenamus ad I Strissionis. Amenagoras in apol pro Cnrissimis eodem verno usus in eadem sententia: ο ἐίκην χ' - νυο καὶ γαρ μοι καμ αίνουσι τον ἐμπεσόντα ἐλαύνοντες ο ἰσχυρότερος το ἀσθa-

라틴어 텍스트