Deipnosophistarum, libri quindecim. Ad editionem Lugdunensem postremam emendatius expressi. Accedunt Villebrunii interpretatio gallica et notae itemque Isaaci Casauboni animadversiones integrae

391쪽

LIB. G. CAP. XIX. 373

CAPUT UNDE VICESIMu M.

Hi deus Is ballion. Balliones Theopomp lorauexpositus contra Athenaei nuntram. Atheniensium eum Tarentinis comparario Tarentinorium de Ierpsis HGum. Otiosi pauper vocari in jus Athenis G εν περιουσίας Diana τρίμορφος Apicius, de quo Posidonius. Axionie eoniici de Pytnodolo asoto versus recitarii hic a U CIυΘ δηλος μοι ἰσοβαλώων. Quo in loco ἰσοβαλλίωνα

oici exutirnamus quasi ἴσον Βαλλίωνι moriatu Bassioni mmiam Balliones in vetere comoe lia, etiam Cicerone appellabant impurissimos homines, ut sunt lenO- nos et id genus. Neviloliam Plauti quem poetam et Oine illud . et caetera omnia, imo plerariamque la-bularum integra argumenta de Graecis fabulis in suas tr instulisse nona est, quin sciat. mxinius versiis Πρω- έρχετ πιπαλήμενος ἀσωτοτατοὶ transpolitione vocum posterioriam sanandus est, siquidem ill uni voluinus esse si num Προσέρχετ ασωτότατος ἐπικαλώμενος Mox no

λυευκτου δ' Ἀναεανδρίδης ἐν Tηρεῖ κωμωδων' 'Oρνις κεκλή- φησί διὰ τί προ-Fτίαι Non est poῆtae τοφροὶ, ouod versui illius est insertum. Praeterea odenarinae insolens usus verbi κωμωδων. Sed nimis an clariam, aliter scribi dedere. .ege igitur et sistingue: Iολύευκτον δ' Ἀναξανδρίδης ἐν Πρει καμαδῶν. υρνις κεκλήσj. φησι. δια etc. Scris deince χωρίσαντέ ωσι. Atticum est pro ἐχώρισαν. neoponti vero su cluni locum quod docti viri non recte ceperint equidem facile illis condono manifesto onin uallit nos Athenaeus nisi salsi sunt omnes nostri codices. Loquens auctor de Eubulo asot Atneniensi, testem laudat neopompum, ut aiillius mentionem secerit et statim verba ista neopompina suboicit: Καὶ τοσοῦτον--τία και claονεξία διεγρο ε p.29 - του δηuου του Ταραντtνων, σοὐ μὲν περὶ τας ἐςιασεις μονον κρατως, ὁ δὲ νων Ἀθηναίων καὶ τὰ προσοει κατα-

μισθοφορων διατετέλεκε. uis non uro actitretur de Eunulo accipienda esse vecta neopompi, cum ui clare adeo Athenaeus ignificet At si misso Athenaei testimonio ipsa nistorici verba consideremus, clara luco cla 'rius est, non cius aliquo hic loqui Theopompum sed ue universo Ameniensium populo, cuius comparationemv

392쪽

populus etiam pubmos urbi remitu in merererran mia Pist. Ita accipio το καταuισθοφορεῖν nain sententia interpretinnationa est a laeopompi bntentia qui, ut vides, itinvoco Amoniensum πλεουεείαν amire voluit. Quae autem avaritia est, publica pecunia per Arinum iiii luem alere Scimus autem ex simoi neni infiniani e iis populi, qui aera ilicii in sini solitus si vidi re ad ludos spectandos laqno iano duo in rant complicata vitia τρυφη et amor vo-hiptii illai, cuia spectacula anteponeron publicae salutis eurae avaritia et πλεουεεια cum in eam rem dari dildo aerario pectini in postularent suae parci, publicae prodivit. Nod a illo Ostris Otiir, Tarentinos innes ferocilies in conviviis sansegiaee, facile crediit qui Str bonis verba legerit de Tarentinis Ilium consule L VII. Tarentini, inouit Ainenaeus, soliti dicere, τὼς μὲν αλue ανθρώπους δια το φιλοπονεῖσθαι και περὶ τας ἐργασίας λα- τρίβει παρασκευαζεσθαι ζς , αυτους ὀ δια τάς συνκσίας καὶ ται δουας μέλλειν, αλλ' δη βιωναι. Acutum ei. tunavi assctum, et signum, quod auctorem alium nabeat, quam voluptarium populum. Is est, Manilius . poeti1 signis, cujus sunt vecta luculentissiima: πιου tam μοι aris

Perdimus et nullo votorium sine hMui Victuros eranus 6-- per me vivimus unquam Quod in Graeco est παρασκευάζεσθαι μέλλειν civ dirit Manilius Diuum agree. De nilippo Alexandri patre, et ejus sodalibus quae deinceps narrantur, similia sis, quae l. VI de iisdem Rex cupri, quem libri editi risi prum appellant, exceripta Pasi num. At AreMops ille Coriniuius, qui moxὸieitur suisse Archiae comes conclitori Syracusamua, in omnibus libris ident nomen servat. De A lata muIta Stra. , aliique Scribo ola tu Παναθηναιεις amrαρχος ων ἰκρ., non aut'm παρχος Primum ita habent excerpta nostrardoinde sic legendum esse arguit perspicue Xenophontis

Hipparcnicias olim, inquit Athenaeus asotos mil. lius non suppessitabat, unde se alerent. ἐκαλουν, οἱ Ἀρεο. πατiται κώ Δόλαζον. Scripta lectio ανεκαλοῦντο οἱ Ἐρ. id pseo. rvr, et scaban αου se in Ariopas ituain curiam. Sic usus verbo ανακαλεῖσθαι paulo anter νακαλεσαμένων αὐτον τῶν Ἀρεοπαγ v. Commodo accipe, quod ait, poenas Iuisse

393쪽

σου μ ἐκ περιουσεις ωντας, eos, Tu amos viverrare. Hoe drauecti verba sonant. Saevos ludicos si paupertatem verserunt crinunt, et pro maleficio vin sicariant sed laxiorem sententiam ad eos restringe, oui simul pauperes et otiosi erant. Quin etiam ita sonasse scriptuni sileriit: μη ἐκ περιουσιας αργως ζῶντα ς, eos puci incla σῶ ULhus non consituti otios inverent. I ego antiqtia Atheniensium otiosi homines rationem vitae suae Areopagitis reddere tenebantur. Diogenes L.ae t. in Solone. Scribe

aliquanto post ειπεν ει ταυτα ἀγηλωκέναι, non ειπών, nam

praecessit ἀναγνώς. In versu Anapitidis. Π τ' ἐκατης -- - ὀυ ημέρας, oriecturam meam consensu libroriin lu-Dons praetulerim, ' μέραι, bibunt i νtitis Iulitis totos Dianam et poetae et pictores lina faciebant τρι. μορφον καὶ τριπρόσωπον. Cleomedes l. H. οθεν κώ τρι- πρόσωπον τὴν Ἀρτεμιν ποιεῖν ἔθος ἐσίν. in respexit I i- pnitus, mani liceret, solos, ii sies totos vino sese in-gu utant, κεφαλα ἔχει τρεῖς, τε Ἀρτεμίσιον, tria

capisa habere , tanquam aliquoa Dianae mulaertim. συναναπέφεσθαι τοῖς νέοις mox scribunt meliores libri, ubi caeteri συνανατρέφειν Posidonius, auctor historiae, iam commemorat noster super Apici asoto, is est, qui nisi riam των μετα Πολύβιον libris duobus et a in*iaginta descripserat. Satis compertium est, vixisse illum ante everrusam Rempublicam. Quamobrem Apicius ute, culus mentionem Kcit Aurenaeus ex Posidonio, alius omnino est ab illo ganeone praenobili, qui imperante Tiberio vivm Pater illius sortiisse uerit aut avus. mani a d

inradtione Riuilii Rufi, cujus dicitur iste Apicius exstitisse causis, ad tempora Iaberii et posterioris Apicii anni mininium centum intercedunt De Apiciis pluma I. c. 6. ἐπιδόσεων morem exponebamus ad Theophrastum in charactere illibertilitatis, ubi etiam sequentem de Phoco locum ex icuimus.

394쪽

ram de voce σωτιον, alteram de coquinae instriamento:

deindo alioriani responsionem antevertens do asotis, quao legerat apud veteres, recitavit. Nunc ut omitioni suae sinem imponat, redit ad pira positas quaestiones, et ait: περὶ ὀ των ἄλλων. . φθαν προβεβληκας, ει τι λε

ο - γγος εἴρηκε, τ. Jam inquit, ferinonis vicos suscipite quaero eniti a vobis non illa tantum, quae dixi ante, Verum

hoc amplius, ubi I antur vocis ἐπεσθίειν et ἐπιφαγεῖν,

quibus modo usiis est Magnus Lege sit portorii cum vel me diocri attentione, necue minitabis, ita scri ueniluniis exponendum. Multa nic serius interpretes, maxime cum non animadvertiant. Aemiliano grammatico dari partes respondendi et quaesitis siticiaciendi. σωτιον est eunera, fictum, ut μαγ.

μον et similia. Culinae vase recensentur ex Anaxippi Citnaroedo cujus sinulae Pollux meminit t. X. ζωμηρυσα prinprie est tri sta ita haurieniam a Etali ne ut οἰνηρυσις trusi,vina M. Sed cooui varies utebantur ut in tollenda colla spuma. nilippus in epigrammate: Zαμηρυσιν, τη, λίπιες

αφρηλόγου uocat τυρικνυι παιδικ v. nisi aliter scrubendum quia libenter radulani tractant pueri vel aia

plurimum ea utebantur in parandis insantium aut puerorum cibis. -υλεον non puto esse illulae manubrium,

sed per se accipi debere do quodam ligno nianuvrium securis similitudin quadam reserente crius potuit esse in culinis multiplex usus. σκαφμε sunt alveolii, vasa intern a tuis necesseria eoquinae. Errant, qui pelvem esse pum tanti rusus alveozlorum multus. Antiphanes Κή δημιουργοὶ μέλιτος αιτῆσαι σκαφαc. rariston in epigrammate coqui supellectilo Κα τα λαιμοτόμον σκαφax. Significat, alveolis solitu in excipi sanguinem mactatorum

395쪽

Lin IV. CAP. XX. 377

anini atrii . rerum in eodem Καντα κρωὐόκον --φ . Quia, ut puto, in alveolis carnes co*iendas lavaissant Sub sinen in sidusdani haeret nodis aqua ob men. codicis. κυβίλην scribunt excerpta melius κυβηλὶ ut in Hesycnio, qui minc vocem diligenter exposuit. Sequitur: την χύτραν δ' Ἐριτοφανης ἐν Σκηναὶ Κατ λαμβανέσαις. tiam alidi sic scriptum invenimus, ut l. VII.. et semel in Hesycnio, semel item, ni fallor, in scholiis Aristophanis, apiti Pollucem vero saepissime. Ninilomi.

nus tamen mendi nanc scriptiaram arguere non dubitaqnaas Credimus enim, verum fabulae nutus indicem esse Σκηνἀ Kαταλαμβανουσαι , Mulieres Ararati ad initoria haeccmpantes. Σκηνοι Καταλαμβανησαι nini potest Grinecis

significare. At σκηνάς καταλαμβάνειν alicuntur, si in foro et viis publicis locum occupant, ubi sua uniuracula destituant. Ita soliti facere mercatores, quoties celebra. batur aliqira panegyris. Vetus neocriti interpres: ἐν ταῖς πανηγύρεσι σκηνας ἐποίουν οἰ πωλῶντες. Sic autem to quitur idem poetii in Pace εἰς Ἱσθμια 2κρον ἐμαυτῆ φ .πδει καταλαμβaνω. Videtur Aristopnanes descripsisse eo ciminiate mulieriam tentoria sua coninuniis locis figere cipientinni jurgia et ακροχειρισμάς. Non desuere, qui nancis,ilani Platoni adscriberent Athenaeus l. XIV. Ἐρι-τοφανη. Πλάτων ἐν ταῖς Σκροαῖς Solent auctores titulos dramatum no modo contranere, ut cum Sopatri

Βακχίὀος νηπηρας appellant aevi, m de avo . 5. curia Sopnoctis Ἀχαιῶν Συνδειπνον simpliciter Σειδειπνον scribit Hesychius cum Arellippi νου σχιαν. erius mentio paca. in cnoliis Aristopn. tantum πινον. Harpocration Ἀρ

cum legis, intelligero debes nanc fabulani. e cuius: τριτοςατης Ἀριεοφανης ἐν Σκηναῖς , τριτύς, τμας. n. teger titulus suit, ut liximus, Σκηνδε Καταλαμβανουσαι.

Sic enim escribendum ubique est et in noc, et in aliis scriptoribus. Ut apud Hesycniunt in γαρ καOαι pro- vernio Apud Pollucem l. VII. Ἀρις. ανου ς κη-

ναῖς, καταλαμβανου ἔφη - των πλατυλόχω διβουλίανακοντίων corrige Ἀρ ἐ' ἐν Σκηνδε Καταλαμβανουσαις' - τω πλατυλόγχων Adde alium locum M. L

quibus tot locis potes adjicere alium Harpocrationis sinit. liter depravatum in Δημαρχου Atque nitic nostrae emen-

396쪽

isto quidem loco, sed in alio gemino huic, quem ex CO jectura emendamus l. VII. c. I9. Nam siserte codex ille praesert eo loco ριτοφάνη Σκηνας Καταλαμβα/ώσαις. Quod est Aemilianus ponticum in ista lanula κακκαβη dixisse, quam alii χυ ραν non omnitam noc nati M. cium Pollux enim eo loco κακκαβν interpretatur Darinam. πω κακαβην in lait την λοπαθα ἐρει , istam Ἀριοφάνους ἐν Σκηνῶ Καταλαμβανουσαις. In versi ruptianis recte Dalec. ἔγχελυς ΒοιωNα, non Βοιωτιας Neque aliter epit. Adest nostet et βατανειον δ' εἴρηκεν Ἀντι- φανης ν Εὐθυδικω Ἐπειτα πολύπους τετμημένοι , F βατανοισιν ἐφθος Seribo βατανείοισιν Pollux l. X. c. 2 τώ -φάνου Εὐθυδίκω πολύπου τετμημένος ἐν πατανίοισιν ἐMόe Atlaenaeus legit ni per β βαταν. in etiam Pollux ipse Ex ambula recitatur ni versus ab

Harpocratione 'ειλε πευόμενος δερατευόμην. Pergit Allienaeus: Ause ἐν Ἀσκληπιοκλείμ. Idem et Pollux, sed leviter mutato Mainatis nomine Ἀλεξις δ' ἐν Ἀσκλη- πιών πατανιαωρηκε. mieterea in versidus, uos describit inde Atlienaeus. πατα- Pollux legit per . Ain naeus cum secunda literi β. Secundus versus alectione articuli sulciendus Περὶ ' Σικελ. Mox scribe: - ἄλλος ἐπὰ ἰτω μέγας viti τις ἰσοτράπεζος. in meliores eodd. non Ἐξει. Paulo post, cum ait poesta. - ἐμοὶ ὀὲ

τἄνομα Ora διαφέρειν. arra κακκαβον τινες αιροντες vo

μαζουσιν, εἴτε σίττυβον Apud Pollucem scriptum χαίρουσινογομαζειν, apud Eustathium et iis epitoma simpliciter ον

μαζουσιν. Omnes, retento sensu, verborum elegantiam tmetiri legem neglexerunt. Est enim venustatis Atticae χαίροντες ὀνομα κσι pro nominant vel nominari solent.

non assentior Eustactio, qui poetae verna sic accipit, quasi κάκκαβος λοπα-σίττυβος idem sint. Nobis plane videtur contrarium. Ait enim, qui ista loquitur, non curare se verborum proprietatem, neque videri sibi qui p.3o3. quam interesse, quo nomine vas illud appellet, sive κώ-καβον, sue λοπαδα sive σιττυβον. mare iste quidens at Hesycnius δερματίνην τολην interpretatur. uduli ex Ione locum assere Atiaenaeus, ut probet non semper esse idem

βατάμον et πατανειον. Eundem recitat Pollux, ut evincat, non plane esse idem πατανειον et λοπας. Neuter firmo admodum argumento nititur. Nam quid mirpini, s

397쪽

bis idem dieiuni sit a comico Qui fortasse stomacliabundum aliquem ea loqui iaciens, dedita opera attologiam ei auribuit. Sane cum ait πατανεια πυκινῶ ταρφέα. sv reis sis vocibus idem bis escit nisi oles putet, το πυκινά imCApuae sic EsIΜU PRIΜUM.

νοσσάδες οροεις. Ara non Pauca. In estimotu ex Alexissis Ibebete, quo et Pollux utitur l. I. C. O. non est nulla menti. II veriu Ἀλλα aλέν 'εr, scribe Ἀλλ' ἄγε, λέγ', Iutar. In V niali alicuis non sine caussa καυλον σιλφίου. Sed nec sine mussa

placeat, quod est editum, καυλον, σίλφιον. Vide locum Antipnanis, quem exponimus t super. c. I. In VI. recte libri nostri Κομαννον αυον, ουν, κυμινον, κάππαριν. Male apud Pollucem Κορίαννον αυρον. Θω male emendarunt nonnulli Κορίαννον δαῖκον cor rupto metro nam jambicos esse versus testatur diseri Pollux. Deinceps perturbata sunt onuiuia ρίγανον, πειον, σκορόδιον, Θυ:-μον, σφακον, σίραιον, Σέσελι, πι γανον, πρασον. estitue eadem operii et verim lectionen et metri legem: υρίγανον, γήτιον, ἄνισον, θύμον σφάκον , Τό-σίραιον, σιτελι, vel πέμερι ex Polluce, mi γα ογ, πρασον. Vocem ανισον restituimus ex Polluce ubi tamen ἄνπον minus bene editur omissum hoc nomen fuerat, ita in V. veri ανηθον poeta recensuerat sed aliud esse anellium, alliud anisum, consulti herdaricie rei sciunt. σφάκος estDIDio, hoc est. ἐλελίσφακος Scride etiam paulo post: -οριγα- verium nypermetriam et exlegem λοπα. νεανικη non esto notia. Itane vir doctias nullum discrimen agnovit inter patinam et ollam Deinde νεανικον non est νέον, sed venex rens, more juvenum. Pro magno accipitur, ut apud Aristotelena I. Histor πόροι νεανικοI. Sic λοπα νεανικι patina ingrais et apud Aristopnanem in Pluto κρέα νεανι-

398쪽

Saen diversa sicunt interpretae. Locus Xenopnontis non est ἐν δεωτέρω Aπομνημ. ut soluiturin omnibus libris sed in I. De auctore culpae liberim esto cujuslariudicium Me

npinen videntia nabuisse a Cleobulina, Cleosuli sapientum unius, silia. iam liuris suis Diogenes Inert proiissidit nobis. Somni autem plurali innero inseries smiles comicoriani labulae: ω Ἀρχιλοχοι. θυσσεῖς et similia. Pollux . singulat' . VII. c. II., piraserens utile vocemrποὐ unde est που σθαι Vrani. Quo etiam verno usus Cmitinus, innuit, in hic verisivus δώσει ἐμοὶ καλήν δίκην πουμενος ταῖς συμφοραῖς. Atque haec ea sine n linc resero, ut obito studiosos veterum poἡtariam moneam. At stophanen in Equitibus more suo Cratini verbis usum pira suis, aut ita solum voce συαφοραῖς in εἰσφοραῖς. a. X ejusdem Pollucis c. 2 latviat a Cratinus ἐν Κλεοβουλω. Et apud cnoliasten Aristoph. initio Avium Κρατῖνος Κλεοβώλοιο Pendeo animi si ne eadem sabula, de qua diximus an alia. χρωπίδη Alexidis Δρωπι est inuioris Pollucis l. X. c. 26. Ut minuatrum si veriana, proprium

videtur io in Heruclito Δρ πις τρυγητος. me Focogitandum. Aristopnanis eclogae e ebulis prioribus

expositionem petant tirones e Scholias a Graeci eritis. tuu nil commentariis naen interpretes plus quam toto coelo aberrant a via. πρυτανεῖα in foro Atheniensium, quod in Ro-nose aurentum. Varro Ea pecunia, quaa in Ddiritim venit tu titu ur Dornmentum a sucro. Ea et ar ει ι -riabatur, de aliis rario utoque quing-- aeris ad onr mn ponebant de alias robus it ira Mis

399쪽

LIB. IV. CAP. XL 381

nuntur a fare avferiant risuri ad raerarium ressibat. Scri-DO ni Ox αλλ' - οἶσθα συ, vel Oiδασι. mam οἶδά συ nona cctum Ait Plii lius: μλεσθε θητή - φρασω τις εἰς ἐγώ των προτενθων ἐορπία καλουαένη. 'ultis du- mim, ais ego sun Dorpia dicor, primus Apaturiorum sies, quo sic praeguliatorum tui la multiini est Opertita. Ex verbis se luentis senatusconsuli ita exponi se erenunc locum liquet. Sententia eius senatiisconsiliti est naec quo possit senatus culus hoc deci Huni est, itum Apaturi omini cum caeteris civibus concidit 'staire, per of dies senatoribus resmitti necessitatem venien si in senatum metos. Per quot lies reliquae curiae vacent quin yre nitruruin siesub eo quem praegustatores celebrant Atuenis pli ires crumae suere, uuingentorum, Areopagitariam aliae. In Areopago videtur noc senatusconsultum esse se Turn. Initio viae sui curiae laujus severitas, pauca erant festa, quinus legitinuis senatus an Areopagitis non ageretur: mutatione Act: publicoriani moriana, paulatim et nocinii lavit. Restitu invis antiquam lectionem in istis τουστα πέμαατα, προσέτι, τους πλακῆντας ποιουντας οἰ προ- ερον ηαιουργου ἐκαλουν. In e sitis necessaria voce ποῶν rας

locus erat mutilatus Quod si me actitrii res sui Ilat, cum paulo alii ter concepissem. Fuisse enim viros ullos, qui ὀημιουργοὶ appellarentiir laod placentas conficeritiat, et, ut loquitur auctor l. I. απο της των πεμμάτων ημιουρογιαe ne ue probant sequentia Amenaei, neque verum censeo. Scripserini igitur τας δὲ τα πέμματα non τες, et ποιήσαe non ποῶντας. mulierum δημιουργῶν mentio clara in sudjectis testimoniis. me chius paulo arctius Dan vocem accipit: λέγεται καλτυνη δημιουργος, η ἐν τοῖς τααοις πέμαατα πέσσει ita via appellari, non publicas pistrices, sed eas mulieros quibus in nuptiarum solemnibus munus solitum mari lara fingendarum placentarum. Pollux explicat l. III. c. de nuptiis. Platon l. . re- pubi inter muliebria operii recensetur, ταν ποτανων Θa- ραπεία. Proclus interpres refert ad morem Atheniensium. qui soliti sint in effingendis do mana libis mulieriim ut in. diistria. Verba doctissimi viri sunt ista Ἐν, καἰ σεισέδίδαξε το Ἀττικὸν - αρα γυναῖκες ησαν χ α ἀλετρί- da μόνον , αλλα κα α ποπανοποιοὶ μιμήμε - τας φυσεις, τας πλαττουσας. 4σα τοῖς θεοχ ανιασι ζῶα κα φυτα

Conserendus est cum istis Procli pulcnei rimus ne riti locus in deseriptione pompae Ptolemaicae. Ait poeta recensens pompae illius sucula et Maia θ οσσα γυναῖκau

400쪽

Nos .utirin, de quo Plato et Pi ocius, non in omnibus sucris obtinuit Allienis. Nam in Furiastinus id miniisterium obli an nobiles epneni quod docet nos Pulio Dd., cujus orba subscripsi, quia sunt elegantissima. Διο μοι

οπερ γαρ ἐν φθαλμω κόρη, η ἐν ψαν λογισμός, τοῦτ'

ἀλλα ὀίἈλευθέρων ἔκας των νενομισμένων ανδρων τε κὰ γυναικων ἐπιτελῶν, και χ οἰων ubi χν, αλλα βίον κηλωκοτων νεπίληπτον ' ἐπει και τα προς ' , μορτήν πυ- ματα των ἐφηβων ο δοκιμώτατοι σιτοπιῶσι, vi acti εἰα κο τιμης, περ τὶ τη υπηρεσία Θέμενοι. Ut adpensum redeamus, fere diutius non debet monstrum lectionis in IX. versuum Menandri ο μάγειρος γαρ ἐν Πι- p. 3of χηχέτου ποιεῖ Nam ex l. XIV. stridendum: ο μάγειροι γαρ ἐγχύτους ποιεῖ, Πλακουντας ὀπτα, χ Pirabat amem, Omnia perverse agi, Quia coquus opera dulciaria effingat, cum ejus sit munus, ames mouere aut pisces, condimenta condire contrario i δημιουργῆς, inquit, qui aemula partes illius odit, carmes coquit, turilos rat, et alia curat, quae ad coquorrum curam pertinent. Hic sensus est se luentiuin versutini: N δημιουργός δ' ἀντιπαρατεταγμένη Κρεαδ οπτα ete , vel ut in l. XIV. Κρέα διοπτῆ Etsi autem laxa significatione vocis δεῖπνον et antecoenia , cinissiis omnes uiri bellariis continentiare peculiari tamen notione ita vocadant missum medium. qui x solidioribus cinis constabat. Ideo super. l. extri δείπνου ρχη esse licebatur missus ille, qui gustationem excepit. Ita accipiendum moneo verbum ὀειπνεῖν in XIV. et XVI. Menandri veri e coena loquentis, uui perversa sunt omnia 'Επειθ' o δειπνων μὲν τραγηματίζεται , υ-

ρισαμενος da κή τεφανωσάμενος παλιν Δειπνεῖ . . . . . ταμελίπηκτα ταῖ κίχλαις. In posti emo versu deest vox una haud scio an συναμα. Appellat νοσσαδας ορνεις Seleucus vel potius Panyasis ρυδε gallinarem Eustathius: συγκόπτει τὸ οἰκεῖον τοιώτη λαις νεοττος κατα το ς γάτεον νηπαυον, λοῦσι α πυα - - νοσσαιε ορνεις. ego mox cum doctis viris Φέρεσθε ri παρθένω θῶρα σησαμίθαρ. At non illis assentior, eum in Simonideis versiculis, In v τῶ ρ νίκασε νιος

라틴어 텍스트