Deipnosophistarum, libri quindecim. Ad editionem Lugdunensem postremam emendatius expressi. Accedunt Villebrunii interpretatio gallica et notae itemque Isaaci Casauboni animadversiones integrae

431쪽

et τὰ Οργεωνικα convivia propria collegiis erant ad pec litarem alterius drorum ultum inititutis. Ilio nustae Antipatris a Panaetiastae appellati sint, qui stato anni die Diogenis, Antipatri, Panaetii, nolsiliumpnilosopnorum, inmoriam celebrarent. At qui diem Epicuro sacrum similiter antabant, non Epicuristae, sed al-3καὶ vocabantiir cujus notanis rationem alui exposuimus ex Diogene Men. Unde etiam illustrabis, laod de Theopnrasto mox diditur: κατέλιπε da κη Θεο ρατο εἰς τῆν τοιαύτην σύνοῖον χρῆματα. Respicit Ainenaeus ista verba ex Tneophrasti testantento τον δὲ κηπον, οὐ του περίπατον, κρῆ τας ιαία τα προς τε α πω πασαι &δωμι τω γε γραμμένων φίλων - τοῖς βουλομένοι συσχωλα ω κή συμφιλοσοφεῖν ἐν αὐτω laae selauntur dei ceps. Scribe: αλλ' να τους κατὰ τὸ συμπὀσιον λόγους

υνεδείπνουν δ' ο μέρου ο περὶ πρυτανιν σωφρον κα

οδ αρ πρυτανιν non sunt. 4 in potane nubiaιrtur, ut initariuit sed summus prytanis cum suis collegis et adessoribus, qui remp. cuminant. De Graecarunt urinum prytaneis late diximus t ult Athenaeus ait πρυτά-- una quotidie ciuiam sumsisse quod hodieque et A gentinae in multis aliis ornaniae urbissius obtinet; annui enim consules in loco publico singulis dictus prandent. προς - τοιοῦτο συμπόσιόν φησιν ο Δημοσσένης ἀυενηνέχθαι την λατείας κατάληψιν. Dalec. legit νεν νεκται, et active eam vocem interpretatur. Non eniim animadueriebat, seMenua verba, σπιρα μιν τυ γ etc..

432쪽

altauis nuncians manibus , e palam si intaleam. e. quitur apud Demostnenem: a μετα αὐταδειχεν εὐθύς ααναςαντες μεταξύ δειπνουντες. Quae videntur ah Allienaeo suisse descripta lio loco alioquin parunt in illo fuerit pro Datum . io voluit demonstrare. Ἀριςοτέλους

lis, qui apud Diog Uidri lcgitur, invenias Νόμους Συςατικάς. Quod an nuc pertineat, quaestionis est. Fortasse enim eradendum in codice adrili ομοι Συνκσιαςικοί mod idem uerit, ac συμποτικοί. Aristopnanes προσ- μανθαν συμποτικος ιἶναι και συνουσιαςικός. Nod Latinistina , ut una hodie uiu volo, Graecis συνουσιαζειν. Οὐχρη συαποσίοισι φιλους πέχεσθαι ταίρους lego συμποσίοιο Nam συαποσιοισι απέχεσθαι excusari non potest.'19 δ σαπὶ θατερ' ἐξειργαζετο Ino ab altera a te Onficiebatur. Videtur poeta locutus de Inus metamorptiosi, Cum in marinam leam, Leucotneam sive Matutaui. si mutata. καθαπερ in διατρί λέγων Ἐριςοτέλης. Divina itiuir est ait auctor, cum Epicuri eonvivium legas. qui itat, ut repente aliquis pocul una manu tenens quaeis Riones proponat, non secus ac solitus sacere Aristoteles

in cnota inter discipulos. Post vocem Aριςοτέλης distinctio ponenda est: nam in ea voce adsolvitur sententia. Sequenti periodo lilii deesse, clarum nimis. Scribo: ος ara τον κή κονιορτῶ κει πληρ τινα ἐπὶ το συμ- σιον ἀπρεπες εἶναί φησιν Quasi auctor dicat qui quid omphilosopnus adeo alienus sui a moribus et rusticitate Epicuri, ut contra sacere eum indecenter pronuntiet, qui illotus et pulveris plenus ius convivium accesserit Athe

εἰς τὸ συμπόσιον συν θρωτι πολλω ο κονιορτω τοῦτο γαρ ω αλ ψω βρωτικης δειν γαιτ σίας το συμπόσιον. L egenis uni cum Hoeschel si excerptis ροτικης, non βρωτι-κης. Hesiodeum, inquit, praeceptum, quo jubet, ut vicinos polimina una invitonius et mensae nostrae nonore dignentur, convivia coegerit stupidorum re vera ara omni cui hominum genera versus suos Ascraeus poeta canebat. Ideo ait ο α Θως. Proverbii speciem haDet P. 332. ροτικὴ γαισθησία, nam rudes et a Dinni cultu alienos vocadant aratores aut messores vel sossores, ut Strabo

433쪽

non semel alii*ae scriptores. αλλον ν - ἄλλη προαιρέσεως ἐδόντων Hic erat locus nigm theta. Nam coorreptam e vocem ἐδόντων non dubium Lego αλλον μυλλης προαιρέσεως δεόντως. Caeteriam deesse a liquid arguunt praecedentia. Illatri enim periodum, quae ineipit ν ἡ μὲν Πλάτam, sevi debebat omnino membrum ita inchoatum, ὀ ὀὲ Ξενοφων Notentias ergo viatium et labena exe larium etiam antiquissimorutri Deis siderantur aliquot sestem verius, quibus exponebatur, quales induxerit in suum symposium convivas Xenophon.

tque liue pertinent illa verba initio iugitivae partis: ο δὲ

Ξενοφων καί τινας ὀιωτας συνανέμιξε. Ubi repetendum ex superiori,as τοῖς σπου8 ουσι. emophos a reactanti- suis nonnullos immiscivit Hotur. Appellat id τας Histippum τον γελωτοποιον et illum comissatorem Syraeusanum, ii advenit cum tibicina et saltistrice. πάλιν Ἐπίκουρο δε τω Συμποσίω τε περὶ δυσπεψίας, στ' οἰωνίσασθαι, ara' περὶ πυρετων Praeterea quarei Dum

Drinde quaerit δε febribus Veteriam ea superstitio sui,

ut reriini male manatmini mentionem super oenam fieri nollent, aut sactam abominarentiar. Hujusmori res sunt uditiis febris, inceri iam. De duobus prioribus

testatiar laic Athenaeus. De incen si Plinius l. XXVIII.

c. 2. Inreuia inter epulas nominuta fusi δην me ια aquis abominamin. Junge hic, Quae licebamus I. I. c. II.

την με γαρ ἐπιτρέχουσαν ν λέξει αρῆυθμίαν τι δεῖ καλώγειν Nam itionis, a Epicurus utitur, in nrinnitaram, id attinet Epicurum nescisse Gniece loqui. probavimus multoriam scriptoriani testimoniis. In exprimenda voce ἀρφυυI misi ra laboravit Dalecampius rnon enim id auctor voluit, io ille dixit. Πλατων δὲ σου μὲν μὴ τη λυγγος ὀχλώμ. Totus locus concipiendus est aliter, quare vulgo e litur Seriberos λατων δὲ, τον μὲν οἰ - της λυγγος χλουμενο κω θεραπευόμενον ἀνα

την ρῖνα κινησας πταρν, παρίημι ' κωμωδεῖν γαρ ictata καὶ διασύρειν χλευάζει τε τα is etc. Planissina jam sunt omnia. Platon1s locus ita habet Aristophanes cum ad ipsi a vices sermonis venissent, singultu ini Deditus verba proloqui, Eryximachum medicum duo rogare. , et ut suas Partes ,rat et, se sangultu liberet. Utrumque ille concedit. Praecepta autem sedariis singultus haec sunt:

434쪽

416 I. CAs AusoNI ANIMAD, IN ATHEN. πολὐvlχρόνον παύεσθαι η λυγε εἰ δε μή, δατι νακογχυλίασον. εἰ δ' ἄρα πάνυ ἰσχυρά δειν, Ῥαλαβών τι τοιῆτο, arae κιν/σαις αν την φῖνα, πτάos uae verba sie vertimus: Iuterea dam ... loquar, qu verit vultus him tum is D tempora bilunii, bene erit: in minio, auras eoilue. suo admodum e mens sit, frano a .id sitimosi ι nares noums, o nuta. Expressimus ligu-P333. rani Atticam, quae Platonis verba ejus interpretibua obscura reddissit deest enim aliquid ante εἰ s. μι Areue noest quendi genere et plurimum usi Attici, proprie tamennu dicis ut hic fuit, qui ista pronuntiat, videtur convenire Hippocraten certe plurimum e observabam . Περὶ διαμης οξέων scrini Cous senex καὶ ην μέν σοι ἐπώδιλῆ ἐπὶ το βέλτιον - δε μή, προλέγειν. Id est Ae pii is metius ti habere coeperis, bene est: in minus, Marciumsemonendio. Iterum eod. l. xiv μὲν κανῶς αν risu aal ελλεων, ὀπίσω ποιέων τὰ αὐτά. Ubi notavia illa. a. ιλλεων, prorsus non necessis ad Hippocrate alecta, ut inulta saepe apud optimos scriptores, aut ex glossa sortasse orta. Idem auctor l. II. de morb. και ντοιαυτα πιέσαντι mi μένηται εἰ δὲ μὴ, te est: Iuod si tibi ratio praestanti anus σωρον, me na et Itantinus. Ita vertendum niuet legas ποήσας, quod doctia placet meo quidem insidio sine caussa. Idem de sum loet. και iii μεν απο το πυρι σιος αποχωρμει εἰ δε κη.L. d. viaeta γαν με δε δε αυτ παυροτα ' εἰ δὲ μή - σάνης χυλω θεραπεύεσθαι. I e fistulis εν μεν ουν αμα τῆνου--ύηται φιλέει γαρ λ τα πολλα λως γίνεσθα ι δε μὴ δίδου φοφα as in locis apud clivinum virum figuram . hanc adnotavimus Alibi solet idem, Hul desideratur in litis exemplis, licere puta ταλα αρμα Ut de inui morb. h με δυνατόν ν εἴσω πωσαι αμφα, κώ-τρεπίσαι το ἔμβρυον, ταυτα αρι- δε δε μή οἱον, Lete. se ἀρκείτω in de fistulis καὶ ἡ προς ταῶνα -- αλλασσηται της δυνης , αρπιμω ην ὀὲ μὴ, πίσαι τῶ μηκώνιον. Est et illud Hippocraticum non minus quam Atticum genus loquendi, quo uti sedit Eryx iachum Plato r , ἐθέλν παύεσθαι φλόγε Sed ad nos redeamus, strum pensum. Igitur ex adscriptis Platonis versis patetiouam male nunc locum interpretes acceperint. At, stram emendationem leviter saltem confirmant liliri omnes meliores in ieis non διασυρει, sed διασυρει est examinium. In epit materi ποθώσεσι iri inra κως. Quod

qui irris ADtnone ae scelesto Alcipiadis amore,

435쪽

e ipso Platone petat lector. Nam isti interpretes ejus Suinpolium t isse non videntur.

πρυτανῶον καὶ ἔς α caramae. νευρος pro νεβρός. ἐπιτρίβ/σθαι. Explicantur Criticorum velisario nes spe Homeri loco ex IV. Od. Διος αυλη βα- αυλων ut Θηλυς ἐέρση αὐλαὶ,

inninus ex menturanis antiquae fidei, quae desiderii. hantur in Alnonarum enconuo paulo post Quis non I git apud veteres, Pindaro lictas esse inenas λλαδος ἔρεισμα, Vel Apopntnegmata Puttamni, notiam etiam pueri libriam consule. Ad Pindaricum elogium tacite alis luit Arithides in Panathenaico, de Anica stridens in naee

vella καὶ το της χωρας- σχημα τοι-ον ἐκ της κου Θα p.

λαττης θεωρουσι πρικειτα τοι ἀντ ἄλλου φυλακρορίου της Ἐλλάδοι, τὴν γνομένην τάξιν χουσα πρώτη προ ηλιονάυωχοντα. προμήκης εἰς το πέλαγος καὶ μάλα γαργης συμβαλεῖν, τι τη Ἐλλαδος δε, ρεισμα πο των κρειττόνων πιποιημένον. Idem poEt etiam alibi earn ardem Gaadat ut Pytnion ode VII. ALFἈλώας Ελλάδα nuncupavit inenas non Pindariis, sed nucydides in epugraminate de Euripule, ut placet Amenaeo: aliis aliter olim visum. Auctor vitae Euripulis ἐτάφη Da ἐννακHογία κενοταφιον δὲ αὐτου Θηννσι γέγονεν. φ ἔμέγραψε Θουκυδίδης ο ευγγραφεῖς ἡ Τιμόθεος ὁ μελοποιος δε μαμα μῶν Eλλα απ- Ευρι-ου' σέα δ' ἴσχει ΓΜ Μακεδώπι η τα δέξατο τέρμα βίου Πατρὶς ἡ 'Ελλαδος Ελλας, θῆναι πλεῖς Μουσα Τέρψας πολλων καὶ τονἈπαινον ἔχει mo sequitur. - Πυθιος καὶ πρυτανειον - Ελλyων exponi ex alio loco ejusdem auctoris. Nam l. VI de Amenis ita scrinit: νο ὲν Πυλος ἐτειν- Ελλαδος ἀνεκηρυεa πρυτανεῖον δὲ Tλλαδος δυσμενέτατος Θεόποαπος. Putet aliquis, excivisse isto loco neopompi nomen sed non aliter ab ipso Amenaeo scriptum censeo. τί autem et πρυταοῖο idem sint. In Gniectae urninus erant, quae licebantiar prytanea de quibus multa l. V. Ibi Vestam coledant,

Athren P. I. . . ind

436쪽

publIeos socos habebant. Penate regia nutu ad ista. Platonis τα, αρμίδη ναντώματα, id est, conis rearia, quae risu citarani de leguntur, ex eo lialogo i ctor cognoscet laeni libriim si lectione sua signati essent Interpretes, errores suos agnovissent. Exponit quidem illa ἐναντιωματα Athenaeus, sed ita obscure, ut nemo fit recte, plurias ejus verba, qui Platonis tinnidem non legerit. Scribit enim ποιεῖ υρ αυτον συμφώνως πυγὲ μὲν σκοτοδινιωντα, καὶ μεθυσκόμενον τω του παβος ἔρωτι, ete. Videtur loqui de Charmide quod est tamen salsum: nam de Socrate intelligendum illud αντον necessueto. Miror, optimum Eriptoren non elocutii in esse planius, quod vellet sed omnem dubitationem tollit Malogi illi Iectio. συμφωνω valet non eo stans M. Nam in eadem fere agitia fing ni Platoni Socrates modo alienus in amore et Mimi ταθμη--k καλους, modo succumbens sorinae pueri Charmissile Tolle verra mendum doctis non deprehensum in istis κώ καθαπερ νεκρον ποπεπτωκοτα λέοντος αλαν Scribendum νεβρόν. viiidem aliter numquam legi neque enim potest. Veriana a nimadverti pol ea esse allusum ad Platonis verin ex illo ipso sialogoro εἶπεν ἐπὶ του καλου λέγων παHoc αλλω ποτιθέμενος, avia.

βεῖσθαι is κατέναντι λέοντος νεβρον ἐλθόντα μοῖραν αἰρεῖσθαι κρεων. Haec Socrates loquitur qui statim fatetur clare, victum se quoli amore Chau nidae αυτος γαρ μοι ἐδοκουν thro του τοιάτου θρια-τος ἐαλωκένα Reperi etiam an excerptis νευρον quod idem est ri pro 'positum ut in multis. Sic montes quidam in Sicilia aliis dicundite 31s Νεβρώεις, aliis Νευρωδvic Xenophontis verta sunti non Athenaei, quae sequuntur: σπερ γαρ, ταν φέγγος eur. Lego mox καίπερ της λέγης παράσης περὶ του a. pud poetam inquit, sermones de amore non reperias parum eastos, ut apud Platonem et Xenophontem. Ac licet praesente Helena ipsi veritatis vis extorqueat etiam ab ore hostis laudationem ejus Orinae comtque in haec verba errumpere. υ νέμεσις. etc. tamen retiit ad se statim, qui haec fixerat, et pronuntiat idem Ἀλλα και G. σοί περ viis: ἐν νηυσι νεήσθω. Verbum ἐπιτρωεσθαι quia

dat ex antiquis graimmaticis exposueriant πορορμασθαι. Quod si accipiatur de impulsione ad malum, optirne Conis veniet huic Atiaenaei toto τίς ς των νέων ἐντυχων --τοις κ. ἐπιτριβη τα αλλον, περ ει αρετη προαχθείης opponuntur εἰς αρετήν προαγεσθαι et ἐπιτρίβεσθαι quod translatum a corpore ad animum Mina t

437쪽

reum p prorsus seri Pae nominon perilitum. Nanio litis norious sunt, Graecis dicuntur ἐπίτριστοι Sequitur jam critica velitatio super Holneri loco ex IV. Od. ubi dissimulare non possum. sissentire me a Amenaeo, et Aristarchi lectionem, iam ille tanto sthulio conatur oveT-tere, veram utrare, non illaria alli Tain, pro li pugnat ipse adeo acriter Legebat Arista nus nos i luotie

Συ. που τοιήδε γ' 'Oλυμπίου νωεν αυλή. Oσσα aer ασπεWα πολλα σέβας, ἔχει εἰσορόωντα. Quarium e sum mendos e sitiam ab Aristarcno pronuntiat nilologus luc, et Sisleuci, veteris critici, iniiciuna secutus, ita

mendat: Ζηνός που τοιαυτα μοις ἐν κrήματα κεῖται. his et falsa vi letur nae ementitio est rationes, pulaus mox sta unitur, omnes innis mae. Prinis mitio quodve us tertius de suppellectile intelligi Arimi qua erat

instricta domus Menelai, non de orirauiΘntis, quae parietibus ejus domus adnaererent. Ciani igitur non domum

ipsam sed τα ἐν α ς, id est, suppellectilena cimus, laudet Telemacnus, Seleuci, quam Aristarcni lectio conveni nitor est,c prodabilior. Haec Atlaenaeus Sed quana ista luvia ceu vero, servata Aristarcni lectione, non queat eadem servari interpretatio Quid enirn vetat, per αυλῆ et palatium intelligere, et Q εκδοχικω onini Pocontenta Ornamentia Altera ratio continetur nis voltis: οὐκ ἔπιον ἡ Ἀκολουθον τω Ζηνος που το4da τ' λυμπί ς, ὀο-Θs αυλη, ἐπιφέρειν' οσσα τα Ἀσπετα πολλα σόλοιμον ἐν δασυνοε της ναγνώσεως. Sensus est, lecti nein Aristarcni insolentem esse et sol cana, quia non spondeant praecedentibus timuentia mi ita potius fuisse dicendum: Zia, . λ ἔνδοθω αὐλῆ, 'Uσ -ω non σσα xl σςi quis non videt, argutari ni is,irum doetuas Nemo enim verit inlicias, posita instinctione majore post αυλή. recte Liniungi Oσσα ταδ' Criticorum vox- ανάγνωσια, Latine sera, pro scri p. 33M plura sequitura Ttium argumentiana prioribus par, i- nine. Vox αυλὴ inquit, non recte usurpatur Iro domo. E contrario affirmamus nos. Διός αυλην Holneriam appellasse ovis palatium. Sic enim loqui observamus antiuirinsnaum poetam et quod in primi ad rena facit suinismum Homeri imitatorem, Aeschulum, cujus est illius in

Prostist o vinctor σοι in ..ὐλὴν οἰχνευσι.

438쪽

sto a CasAunoNI ANIMADU IN ATHEN. observat auctor, vocem αi λά, apud alios quidem script res feneris, masculini, piri poetas vero Linpis Qemininita Postea addit: εκτέον οῦν καὶ το παρα τε ρατ αυλων ἀντὶ του a. α' καθαπερ λέγεται θῆλυς ερση. Affirmanti poetas semper foemineo genere dixisse τήναυλωνα poterat objici locus ex Eratosthenis Mercurior

Bαυε διαφύεται αυλών. Obviana ergo, auctor et noe quo*ae s liter aiGκδεκτέον, σερι e . non ut putant interpretes, excipi: Iae monstruosa punitias inter pretatio est. Nam quo uin pertineret Gril'ens exemplum, θῆλυ , Non iAstur vectun πιλάν vlio genere existillitamitostnenes quam alii poεtae, sed tu voce βαθυι generis metalepsin usurpavit poetis familiarem ut dicebamus l. III. c. 32. Sic θῆλυς σολ apud Euripidem in Troad , et ολὶ Eλλην. Sic apud indurui in I. pia ἐπιτελεσθέντες pro μολεσθεῖσαι. Cave confundastationes duas liversas allatas paulo post, cur αυλαὶ sint appellata magnatum palinia. Prior est Dia solent m. tentiam domus loca ampla uirilialis in aditu adere. Deinde se*iitur alterii: η τῆ παραυλοσθαι κa παρακομμασθαι τους ορυφορου τοῖς βασιλείοις. Ab eadem caussa apud Latinos appellatum est vestibulum iu docet AGellius.

Λίρεσις, secta et ratio vitae. Pindari Deus emenda. a convivio reiurant sine lumine. μιotι rabum δαιτρου ἔντεα unde appeliata. ἐλυειν. πικωμα

is μετο κεραμ. και συμφωνίας. Testarum crepitus , δἰ ὀξυβάφων μουσικη re de ea

multa.

439쪽

tu, neretne illum lactatantis indulgere et suavi patris recor lationi an de singulis pergeret illuni inter rogare. Atiae interea iacit illum poeta φκαναι ferinonem fulminho 6. Dalec. Iacrimantis rem inmur quia poetam in consilium non adnibuerat. καν τέτα της λένης ἐπεισ-o3ω κακ. In epit. μισόλον Itiiuue scribendum arbitror καν τουτω το se λοης ἐπεισδειον Quid sit orsi μεῖον in textura lanularum, ex Aristotelis Posit et aliis vulgo notum. Prius seriuetiim της Ἐλένη. εἴσοδος. Interea ingressitur Helena ex ipso poeta. Osincta ἔχουσα την τοιαυτην α ψιν, eram donet sui mirentis imbussu Dane feram et ration m isae. Ita exprimi cicer, lictionem αυε- cum accipitur pro morinus et institutis. Porro ali in monemus, lanificii curam antiquis temporibus semper ad puellas aut matronas pertinuisse, sue illae regi. nae aut regum sitae essent, sive criuscunque conditionis. φίλο ὀὲ οισαι ευθυμία τε μελων 'v. . Ex praece-ἡθntidus Athenaci verbis quam εὐθυμίαν bi dari mstulet Pindarus clarum est vitam nempe intelligit, quae non solun rebus nocessariis non deficiatur, sed etiam sis abundet, quae ad oblectationem non estam et omnium curamina requiem desidietantiir. Non multo aliter ωθυμίαν accipi l. II. , ο ὐπάσγα inquit. ειθυυίας καὶ πληρώσεως το καυχῶσθαι Alia est illa εὐθυuta sive ευετοὶ, iae in sapientum libris decantatur. ILonge item alia, quam vulgata rius loci scriptura nobis suggerit. .: en in estaυΘυμία αελων nisi ea voluptas quam Donus podia percipit ex suo poemate aut certe gloria quam illi sua poes parit Hanc alio quoque sint optat Pindarus, ut in I. Olymp. ἐμὲ δ' stri τοσσάδε νικαφόροις μιλειν, πρόφav- τον σοφίαν καθ' Eλλανας ἐόντα παντα. At isto loco de fama nominis sui cogitasse poetam ne suspicari quidem

440쪽

uco t. Vetant enim clarissime Amenaei vecta καὶ τοσοῦτο χρώμενοι. σος κανὰ α γένοιτο προ ευθυμίαν. π lli: ὀαρο αἰτει ι τἄρα του Διος. Quid multa I .misse aio Atlaenaetina et legi laoque debere φίλος δὲ Mοισαιέλυθυαί τε μέλων εἴην. Fingit I'indariis, 1τικως dismΕii inviniani cui optat curae esse id est ut honesta vinluptate nil possit. ἡ συνώριόν ἐσιν,, βουλευνήριον ου λι-

IosephoraD contiouLitio. Vi Diar statuere discriau n inter συνέδριον et βουλευ γριον, rod reveritistillum si usum auctoriani spectes: si propriam vocum significationem. est aliquod συ ριον enim latius patet βουλερτ ιο l natorum tantiam est consessus. λέσχη vero an sifilmscraiecis licebatii otiosori in hominum conventus, ut se. p. 338. Dum et mendicoriam. Mi ad latarandum congreg rianaant. Ita Homer is Hesiodus Herodotus. Ditea sapientum congressibus id veritum cepit usurpari. Nam quas m dia cara comini aetas διατριβα vo ἐπιδείξεις mcavit antiqtitores di xor λέα. c. Inde λεσχηνευεσ3as

vetus clictio pro συζητεῖν riore pliilosophantium. Vox est peregrina - λέσχη strino. καλως γάρ, a

πίνω ἐκ φιάλη ἐπAέξια. Veri a sunt ipsa Platonis. σο ἐπιδέει varie accipi potest ut sicebamus l. I. C. 8.φησὶ δε rex τοῦτο τῶ με δυο νοτίζων. At Plato, e tribus qui perstiterant duobus somnum obrepsisse Amstophani Aga moni. his prior obdoransit Aristopli nes posterior et sub siluculuin ipsum Agauio. Pone τελεία σιγαν post ν δ ὀὲ ἐμέρας ποφαινουσης --

Θωνα. Deinclo scribe: καὶ τον Σωκρατη κατακοιμίσαντα αOrnnis ex Platone quem utili in interpretes consului sent ut honori suo melius consulerent παρα-- έΣοιπσο καὶ ο Κρμῆς οἰνοχοεῖ τοῖς Θεοῖς. . Debemus litoni ulta membranis Sapphus locum exposuimus l. II. c. a.

παι ι δειπνήσαντες απελυοντο φωτος οντος. An potius σα - τος γνοντο ἔ Domum 6 ahant suis lumine. Magnum hoc fuerit temperantiae veterum qua loquitur argumen tum Lacedaemone ita fuisse moras, accepimus. Plutarchus narrat in eorum institutis. Alioquin φωτος ιτα accipiendunt eum Dalecampi pro ἔτι φατος οντος moda uriusculum videtur Latini hoc dicunt de M. Unde illa. avare a m et coninvisis apparare de Ae Similae

라틴어 텍스트