장음표시 사용
61쪽
tiere, facti invidiam verno isto levatum iverrunt: quaa non tam levi hoc cibo insititio jejunium mingerent quam illud prilestarent, ut ad praescriptum moribus tuit rcligione jejunii finem possent iuriire Ae nyli verius non suntellitu sine mendis ne scripti quidem in membriinis Lemam: Κή ταξιαρχας-- ραταρχας-- έκατον - ταρ
-n ἀει bruta non habere morra μῶροG. Caserius Haluutuorum scriptor. Solitos veteres quater de die cibum sumere, probat dei-nosopli ista ex ontem Homerrum enim quartae τρο- φη lacere montionem, quando extrema αψ. Eu- leui compellans Telemachias: - σὐ δ' ἔρχεο δειελι - p. gr. ως Sed de vocis δειελιησας recta interpretatione non eonsentientibus criticis, nam in paries ' AtDenacus
isto loco an sis stat, qui exposuerunt de cibo post coenam 'dii solito , quam ille τμοφν viariam vocat possis la . dii dicere conresulionein. Ita igitur hic Athenaeus: qR0judicio, arguit locus, quem adsciit,arn e libro V. Γελοῖοι εἰσιν οἱ φασκοντες, τι κα τέσσαρας ἐλάμβανον τρο- φiς, ἐπεὶ ο ποιητὴ ἔφη - σὐ δ' ἔρχεο δειελήσας ου νοουνοει δηλοῖ τον δειλινον διατρίψας χρόνον. μαιώδεηι, ait, si de ιano cibo sum Hos eri uraran ammunt.' si in exemplis salibonianis. Videnni nonnulla deesse I
62쪽
Enimvero quoi Dona pars nunc crinentium, id Ammnaeus facit interdum recitatorein inquam, agit, non criti crina. μήποτε δὲ cum dicunt necoriam grammatici, nihil assicinant, sed suas tantum aliubitationes proponunt. Sic accipe haec: μηποτε κω συνωνυμεῖ, αριςον τω δείπνω. Qia putabant, solitos quondam misso Graecos sim girii convivis suum separatini mensam apponere, quod de Gerarianis Tacitus scribit, testum sita sententia poetam proserotiant. In cinio en in Ulvsseae Montae, aiproci, o Telenaacno amita coena supervenerat mensa pirapta apponitur. Sed recte negat auctor certiam Dujus inoris testimonium esse istum locum, o Daussam asserto: ὀυναται γαρ η Θηνα απο της Γηλεμάχου τραπέζης δαίνυσθαι. Qua veria sic interpretor fieri posse, ut ea, quas dicitur Minerva sive Mentori apposita mensa, me se esset Tolenia clii illa nenipe, unde sanieret cibuni Telonaacnias, quoties separatrus a piscis, solus vel cum a cis veris coenaret Homeri locus a nonnullis pro radsolitus, ut pronarent finita coena mensas non fuisse sud- latas sciabet apud poetam Ἱλιάδ. ω. - νέον δ' πύλη τε ἐδωδηο Eσθων καλπIνων, ἔτι καὶ παρέκειτο τραπac MAtmi liaec sic interpretabanti ir modo arihofumendo insi i aer ab edendo inquam et lubendo, et erat idλω niens apposita. το adhaerore posteriori nar mi iro volobant. Contra legi jubet Atiaenaeus Ἐσθων καλπίνων ἔπι κή, Ilaro- vis imo do legas vera Athenaei salsa aliorum sentcntia. Deinceps tractans lictor do Homerico δαιτος epitheto ἐίση, varias divorsoriam criticorum sententius ita perple- x et consus nobis proponit, ut e cxplicare non sit iiullus labor. Primo loco assertur illorum opinio, qui ἐίσας τας δαῖτας απο της σότητος lictas a utuniat a iit a in principio adjecturi vacat, in ἐέλδωρ t aliis. Sequitur sententia Zeno toti liisce verbis exposita ἐκ τουτων ἐπείσθη Ζηνόδοτος δαιτα ἐίσην την γαθην λέγεσθαι. ἐπεὶ γαρη τροφῆ τω ἀγθρωπω γαθή αναγκαῖον M. ἐπεκτείνας, φησὶν, εἴρηκεν ἰσηv. Utinam licerct tri in incultat ni noruni verborum dissimulare invitu in cnina et alio properantem tricae grammaticales moranti iret sed interpretationem Amenaei senici professus exedain, iio milii intrivi. Superior sententia ἐίσην δαῖτα interpretauatur σην, aequalem quod in partes aequat s αῖτα distribucrent.
Hic dicit Zeno lotum exposuisse γαθ ait. Δ Μ-.των ἐπείσθη, bis invitissus. Illa quac siint Nihil enim video in praecedentibus, irae Zonodotum eo impel-
63쪽
lectent aut ego artem συλλογμικην non teneo. Sed erant, credo, alia in Atlionaei ratione, quae nune in exC ptis nulla sunt. Hanc prinium craaccia fixit no-
his in eclogarius. Quid illa επε γαρ η τροφη τω
Σεν Κίσην. arilitatem ingenii mei necesse est confj-tear: in il nim laiciatelligo. Erat docendum, cur δε- ου exposui siet Zenodotus γαθη id ego ex istis cr-bis nullus disco. Deinde autem quae ista in ἐπέκτασις; Oilia, inquies pro ση olixitat . Ergo eadem Zenodoti interprotatio clim superiore ergo male expone dat ἀγαθ)ν' nam ad Diui ἴσος alim αγαθός. is sisticultatiunis ut moliuerarom. Ita stat uotia in voltusse Zenodotum dici δαῖται. σπν non quasi ἴσην, nequalem, sed quasi ἐν bonam. E et δή voces sunt antivirae, ident signincantes atque
τροφων τῆ ἀνθρωπ αγαθὴ, αναγκαῖον ον ἐπεκτείνας, φροσιν. ἴρηκεν ἐίσην id est, nam ιia ali=nenitivi, est homini oona facta productione, rio erat neees, taeno δε- ms inrer poeta Ar . Necessitatem intellige metricam: non tuam στεἰ αν Θεον quae ad durissima saepe tralai ro- nitentos grammatici dicere solent δια μέτρου ναγκην.Εmersisse videbar mini, et emerseram profecto, nisi iterin domersisset Eustathius cum est lectione consentiens et de hoc loco ita scribens: Δαὶ εἱ Ἀλλως μὲν κοινότερ- ισομοιρος κατα ὀ Ζηνόθοτον λαγαθὴ, ως ιτορεῖ κή Ἀθηναιος, λέγων οτι ἐπελη τροφὴ τω λυώπω
ἀγαθόν αναγκαῖον, ἐπεγκτείνας εἴρηκεν is v. νθα σημείω- σαι - πεκτείνας. ως του Ζηνοδότου ἐπέκτασιν δοξαζοντος τοαντὶ του ἴσην ειπεῖν εἰσην Audebimus licere, errasse etiariiniemus auatum, o quod non Alnonaein ipsum, sed ejus supposititium adliibuisset in consiliitin Tertia ost
rent alimentorum copia, sicunde apparia isset, quod ed rent. θρόον ἐπ αυτην ἰόντε βία ρπαζον, impetu factor rapiebant. Etiam in conviviis antiquissimoriam aliquid hujus sentiris Iamblioniis de vita Pytnag. τλαρχαῖον βαρβαρικῶς παντες Ἐνα αρτον σινίεσαν οἱ φίλοι. Inde ατασθαλία dicta est, inqiii Asienaeus, quasi τη Θαλεις. Lego Eustaini tun, tii hoc sus prosequitur. Postremo reditii sent: ntiam, et pluribus explicetur. quoanodo dicatur δαὶς ἐίση est ση. Cum ait, καὶ τοῖς διαπίνουσιν ἄλεισα καὶ γαρ ταυτα εἰς ἴσον χωρουσα γλ
64쪽
νετο ' obscure innuit verius quam indicat vocis αλεισον etylmain. Curios liarum λεπτολογιων pons culatius ista expendant nam in prima syllaba non est ni nil di incultatis. Multa Eustainius tritymologici auctor. Post ista sequitia Zenoclon reprenensio qui initio Iliadis ediderit οἰωνοῖσί τε δαῖτα Inopte cuni δαὶς nominis sit cibus non tartitoriam pabulunt. Quippo octauic denotatio inest ης ι τητος, ut indicat το τυμο orgo non convcnitimitiis, sed soli nomini μόνου ανθρωπου χωρ τος το ἴσον ἐκ P. 34 της προαιρετικης βίας, irrituit Allienaeus. Vult sicere, non lactere caetera animantia vit tutis aut vitii intellectum neque vel laitilena mpter προαίρεσιν Donam mereri posse, vel reprenensionem ob nullam. Quod verissinium est non enim consilio agunt Driita sed instinctii. Ideo θη proprio non nabent, ut est pli dosoplius et ure Plinius de apidus i. v. c. V. p/od mox hue, inquiti marum, quor bisHrre ioc ost, nonosti atque innonesti notitiani. Hac ille do apibus, de quibus et Virgilitis:
rotrusoue ex ordine pntis Moras et studi populos et praelia Huam. Oletorum in seras non cadere neque iram, neque ueneninitiin disputat etiam Seneca. improprie
loquitii Aristotcles quaiulo illis θη auritati in Historiis laepe ct Epipnanius quoque do malis loviens: ὀὲ καὶ ἐν αυτοῖς ἐθη διαφορα την πρόνοιαν τοῦ θεου αἰνιττομενα. Improprie etiam Homeriis, si ita scripsit, ut placet Zenodoto duanquan in poEt triinus fortasse atrum enarra pari rationemestrae usurpant pro cium sit κυρίως η ia pabulum, raptu p.retum. Mens igitur auctoris nostri liaec. Sed quid appellat προαιρετικην βίαν Protius no victuna contradictionen ina plicat, ut loquuntur in cliolis nati quid magis contrari uiri iam προαίρεος τῆ βία Nisi si Latinos iniit.itus βίαν positit pro δυνάμει ut cum vires animi dicit nus pira facultatii is sedlio in graeco sermone quis ferat Equidem Tum tissinium scriptorem, Atiaenaeuin dico, linquarii ita anno periodum concepisse persuasissi nati ni aboo. Doctiores veram Icctionem quaerant. Conradus ti idona Ge snc rus scribona ἐκ τε προαιρετικου βίου. Quid si vero ita concinnenius εκ της προτέρας αὐτου βίας. o. o. io is io a riae. Hoc vult eni in nomines initio fietaria in inor vitana egisse per rapinas violentiana, posto niansvolarn. ac*aatalem, et fonis politam inorabias. Voculata ita saepe accipere scriptoros Atticos, alibi dicebarrius. Concludit tandem liunc sermonem Athenaeus, et ait, propter
65쪽
expositam noui causan nominum alimentis suisse δαιο nomen in Coinrntino iii litiain singuloriar partibus μοῖρα. Homerui or 3 ηθη μοίρας νεμου, κερόωντό τε οἶνον. Et alibi de Eanraeo: α τα μὲν πταχα παντα διεμοιρῆτο
Θειεν ἐπευξα αενοοῦ τα δ' αλλα νεῖμεν ἐκάς in Cotigit nae, ut nae CX ponerem interpretui error qui planusinani auctoris sentctntium recte intor plutari non potueriant. Caeclus Argiviis, qui inter Hali illicoriam scriptores auctori nominatur est lici litis Suidae qui praeterinisi uni hciuic ita nostris codicibus Azatlioclern Atlamici una in nocalbo tertium numerat. Inde censeo, nostros librus enien
conveniens τοῖ ἔν ει απιν ρ:υσι κειμένοις. id est. Moibus in uisitare consi turis. Dalo accepit pro κατακει- μάνοις cui cavo assentiaris. κε lacta pro NIGI Haec imbere purus putus barbarisinus. Quid autem os rara digniora accum est Sed impulit virili a dictum in eri orern participium κειμένοις, parit in X usu graece loqlientium adflectum: nam absquΡ illa adjectione οἱ χῆν αειάμασιν et ο ιυτ ι passim promin iuratibus. Atli Pnaelis, genus troc di-eendi nove iniri usi. Sic ciana viros doctos Graeci soleis ani του απο παAεια pari sermonis compen si nominarer meminimus tamen pro oo legere apud Sextum Empir. του ατο παμείας γαγοαένους. Sic cum τους φιλοτίμους, honoriam a gloria cupidos Gra ci τους απο δόξης dicti-
66쪽
ἱερεῖα appellare non soluin vici inaus. his vero ἱερεύοντα in lacriticiorum usuri mactantiar ver 1in ΟΠInra, quaecunque ad comedemtum jugulantur, animalia Satis constat tam ex sacris quam aliis lireris primis temporibus ignota hominibus cariatum minducatione, tantum in nor orem numinis iactari solitas nomiis Piguit postuniortalos olermin et L απύρου τροφη. ' itaque cepere tiam ipsi carminus vesci sed pareo initio . is sero nonnis salitis. venalis Sicim traga fias rori pendemtia reat
Moras erat pιondami s f Dare dubius . Et nariatilium coecari povere lardiDu, Gederate nova si quam dabat lustiaearare. unlaam autetr ullum iniicia in proprios usu mactadiant, ain ejus aliquam patetem leo consecrarent adolenstini. Qui sucus sacerent, mucilio notati et τοι ερα κατεσθίει Quod do lao nino in apio improboque soli tui ctici Factum lilinc ut quodclinata alatinni in ci inlmactarent, ἱερεῖον vocarent. Iici illi utis carnem definii την π των ερείων ἐσθιομένην ' iacie desta iptio, niti ita, ut viximus, sumas vocat: ii luim ερεειν, ridicula est. e. nopnon Ascens Cyri l. IV. ἐταυθα εἶχον πάντα ἐπιτ δει
καὶ οἴνου. ali coponapus: τοσαυτα δε κρέα τεταριχευμένα παντοδαπων ἱερώ, γ, ς σωροῦς αὐτων γενsσθαι Polynius l. II. πλείτων ὐῖμων ερειων κοπτομένων ἐν Ιταλ, δια τὰς εἰς τους ἰδιους βίους κω τας εἰς ταςρατόπεδα παραθέσεις L. VI.:αυτός, τους θεραποντας ις α κα τοι φυλαττουσιν ἱερεta
καὶ φάνους αμαχε κτοι οἶνον ἐξαπεςειλε. His in locis et aliis sexcentis apud tristoricos ac medicos ἱερεῖα sunt ani- p. 36. mantes, altriam Vesciinu carnibus, non quin pittant interpretes qui siet inobservantia nutus rei aut sacrificia conantiniscuntur, quae nulla sunt aut alios errores trant non serendis. Atqui non aliter voteros gramimatici illud Homeri interpretantur, ἐπεὶ vi ερ ηiον, it βοε ην. octe- quo notant iidem, ερεια dici πλως, θρέμματα, pocudes, et quaecunqua esui solent esse mortalibus sed inoptum est.
quod aliciunt iidem, nace ερεῖα sic esse appellata παρασο ῖεσθαι,ν ἐρέαν quasi alia sit vocis ἱερεῖον in sacris origo, alia, cum πλως pro comedentiis carnibus sumitur. Tanta saepe est in hoc genere hominum morum uriri quorum ignoratio. Sic accipe, cum negat laoc loC Aesienae , viseni antiquis parum convenientem nemibus τρο-
67쪽
σεν τηκτων νεογγων ἰερείων id Ρst, tenerarum animan tium caprunes Vorum non est, quod ista creens ' fingit malocatri-prias, tenellos animalium pullos non mactari apitii Hotnc-riam mactantia enitia, sed ad sacrincla, non ulneroum epulas. 'Ιλιαῖ γ. Orσετ s αρν ἔτερον λευκον, τέρην δε μέλαιναν. Non igitia sitis Meliter expressa At nonaei sententiarat vox ἱερεῖον nic quiden rccte Oxpressu alibi non recte ut I IV Inonemas . Vil ευσηπτότερα τα νύκτωρ Θυομενα
Ia ρεῖα. Interpretes pruresunt celeritu, piae norati mactan rur hostiare. Vertendum quae voraci renutuntur animalia.
Galerius ζωον et ἰερεῖον pro Dodem usurpat nullo discrimine ut l. II de teinper. ἀλλα κάλει νέον ἱερεῖον ει τ' ἀσθίειν ἐθέλοις, εἴτ' ἀνατεμών σκοπεῖσθαι, μυξώθη μον κέ πλα ὀα- γ ευ ρησεις τῆν σαρκα τλοςωδες γένος απαν αρτι πηγνυμέ- να τυρ εμφερές ως μηδε φαγεῖν δέ δι περβαλλουσανυγρότητα των νεογνων ζώων εἶναι τα σωματα. Ait deinde Ἐκας δὴ των δαιτυμόνων παρ' μ/ρω παρακειται. Sed vitii locus silopto innimo manifestiis deest eniti velut basis, cui insistat voltu: παρ Σκειται Coii cincir illii C pau- I iiDplere quod vitio utina dccsior tui solior na vibra
veri a monaei καὶ αὐτα πρασσον προς ιωγου Δεμενοι, pluribus explicantur Eustallato, cuius proptereri lo
χώροντα, ὀια τουτο προσφνη φ εἰρημεν οἰωνίσματι τω ἐπὶ βίω ευδαίμονι. Quia plutarunt veteres, et dicta et sacta omen havore id cavebant laninia cura, ne in factis suis dictisvo inesse aliquid ominosum videretur. Quare inulta sunt in utraque lingua licendi gonera, multa ite ni prisca lint institiita quorum caussa aliunde quam ab hac supcrstitionc peti non debet quod facit recte nic Alnonaeus, Jan Miclius rationem explicans sumboli Pytnagorici Ἀρτον
μη καταγνυναι, o da, inquit. τι ου δει ιωνον ποιεῖσθαι τοιουτον, αρχόμενον καταγνυντα κα συντρίβοντα. p.
Ait, existimasse quosdam, ideo Pyinagoram vetulae
68쪽
48 I. AsAuno NI ANIMADU IN ATHEN. pandiri frangere, quia me res naberet, cum Oe. nam inclic es, frangore aliqDid et comiminuere. B. Chrysostomus in epist ad Hebr. postlaam magnifice paupe latum lilaudasset, ταχα τινὲς inquit, και οἰωνίζοντα τωνακουόντων, ουκ απ.ςώτοσαν τὸ filicJ τοσαύτη γαρ των χρηματων τυραννι e, i. μηθε μέχρι ρηματων αὐτης την παραίτησιν φι- ρειν, άλλὰ κ' οἰωνίζεσθαι ταμην. Idem alio loco ejus continentarii τάχα τινες, οἰωνίζονται καὶ γελῶσι Significat L hrysostomus, vulgus inperitum sermones de re, Piam te test inaciar, illusino si est paupertas, inali ominis loco luinuisse. Affinis et sere cadent superilitio eriquana onservamus LV. c. XII. οἰωνίζεσθαι, προς οἰAγου, θεσθαι et οιωνον ποιεῖσθαι, parum sisserunt. Videis . sevi. c. H. Locos Homeri an Ainenaeo lii allatos et
expolitos apud plani oriani leges saepe paulo scriptos
alii em nam politae verbis sua vel sunstititit vel inserit lens more suo Allienaeus. Atoue hoc diligenter ini auctore est observandum. Quod ait, καί τι - δείδεκτ'Aχιληα, di spicit libri IX. locum, uni Uiysius 4λμαμ
νος οἴνοιο δέπας δεβερι Ἀχιληα Caeterum interpreta linnos Allienae Homericoriam vernomani aut victorrum d
scriptas epe pluridus reperias in Eustainii Commenti elis lector studiosus conterire, nec poeniteDii operae; nobis in ius diutius naerere non est animus.
POEtae virtutis quondam magistri. διατριβο πσei'χειν Anagalliis grammatιca. σέλγεια, voe Basilu mirum acumen. τραχηλισμοὶ δε
Poetas initio fuisse temperantiae atque omnium virtunam magistros, multi e veteribus scriptoribus tostantur Athe naeus ouidem, Σωφρον δέ m, inquit, το των αοιὀων - νος, και φιλοσόφων τάξιν χον. Scholiastes quoque e tus Homeri Dὸυ- γ vems paene iisdem: σο αρχαῖον iαοδο φιλοσόφων ταῖν ἐπ χον. Multa in anc senten
tiam Strabo II. -υ. et Quintilianira l. I. c. X. Prin
69쪽
pterea poetae oli in σοφοὶ et σοφιςαι dicti Pindarus Istiani. Me V. μελέrαν δὲ σοφιςαῖς Διός εκατι πρόσβαλλον σεβιζόμενοι. Enat rator ulnis σοφις x κα σοφους ἔλεγον του ποιῶντας. Vido i ninnent. AtDX Stroni. l. I. διατρGη παρέχειν ἡδεῖαν non est quod piatavit Dalec. I, sed oble. tiare aliquoi n. o sacere ii Missariter ac ni ultili tempus transigiit passuri aptu Striationem, Plutarctium et alios Aarρi3 pro τψρια ot ψυχαγωγία. Non multo post eodem sensu τ προ αγαταυσι προῖέρων potius , ut in mem branis, προσσι ρων. Interdiu διατριβῆ παρέχειν signiutiat, non, ut lioc loco, alitini oblectare, sed risiana ali- cupis follire et dictis urbanomini non linuna sacere se
Γνιοι χαλεπῶς φέροντες ἐγ τω κατεστρατηγῆσθαι, διατριβην τοῖς Ῥηγίνοις παρεῖχον. εἰ Φοίνικες οντες κ ἀρέσκοιντο τοῖς στάτη πραττο α ρε ς' in Ibucullo δεκκουλλος παρα τον ποταώ- ιν πεδα μεγαλω καταστρατοπεδευσας, πανταπασιν μικρος
Ma Τιγρανν, καὶ τοι κολακευουσιν αὐτον διατριβῆ παρεῖ- εν. Agaliis Corcvraea minimatica, culus meminis mos inena Ciis non alitor nonaina tiri in manu exaratis libris Suiduo itiinen Ἀνώγαλλις dicitur, ubi mendi suspicionem tollit Orios litorarunt. Fieri potest, ut anagallidisserbae uaerat cogno minis sicut Cicoro ciceri Piso piso.
Lentulus cnti, norinus θέρμου, alii aliis vel nervis vel l gumininiis tuom adinodum igitur plania nae aliis cyαλλις aliis αναγαλλις appelladatur, teste Hesycnio sieri mulier A tallis eadem et Ana allis ScribonJum moxι
ut ne sit claudati alio: Δικαίαρχος με Σικυωνίους, Iππα- κιὲ Aακέδασονίους ταυτην τε κή τα γυμνάσια πρώτους supinpleu ιν ευρειν. Potest etiam sic: ταύτης τε κρῆ των γυμνας- πρωτοις nempe την ευρεσιν ἀνατλσι. Prior emendaati placet magis juvenis ille, a quo divelli Cli aerepnanesto poterat, cum tamen aliolaeretur eum nunquam impadicus fini et multenna pati solitus nam noc significat: - ς, non petulantiam, ut vorsum perinepte fa Daloch.J. 0mnino a voce dolaedam aliquam et παρα φύσιν Venerem intellus, constat satis etsi, quid proprie sit σέλγεια,
70쪽
varie explicant antilii ranimatici ex quoruni litaris et Strabonis duod clino origo vocis nota sest At sinctiss-nius alc luea filius nuram thus dictionis etymologiam cornin iuus 'st. Scrilii enim in Asect ἐρατήσει L XUII.:ω εἴν : τηματήλγεια διαθεσιν η χουσα η μη φερουσανάλγο ασκητικου' σπερ καλακρας, ἐςινή, σχουσα κρατος κατα τωγίνοχλουσων δονῶν Vult dici ασελγη iasi αλγη eum qui prac luxu et mollitie serro no*ieat ἀλγο άσκη- σικόν, id est. laboros vitae asceticae, sive cortina qui in stadio pietistis et virtutis su exercent. iram plane nota
σμου ωααλέου, id ossi procis agitationes venementes crebras. a. oprie artis palire sirica aut gymnasticae vel Duni cst τραχ ni ει inde ad nilae lusinii traiissertur ve nusto iulonus lao cxplicat: plurinus: τα γαρ inlii p. 39. συνις atra γοι πρός άλληλους καὶ ποκωλύοντες φαρπασαι την μετας οιαπονῶσι, μίγιςo αὐτο καὶ σῶοδρότατον καθίςαται, πολλοῖς α ν τραχηλισμοῖς πολλαῖς δ' ἀντιλx εσι παλαμικαῖς ναμεαιγμένον. ως κεφαλῆν καὶ αὐχένα πονεῖσθαι τοῖς
τραχηλισμοῖο Falsi vero et absurda est vocis phaeninda, qua statim se luitur, notatio. Ita eri in scriptum: λεῖτο δὴ αινί- απο τη ἀφέσεως των σφαιρι οντων Plaae nimia, nquit, nomen invonii: απο τῆς φέσεωc mutio putillius Nam quid simile unica litora excepta Sed non ita fatuus Athenaeus, ut hoc saltem probabit pubiret non ita inconstitiis ut in litora r serreri I AEgo