De controversiis paschalibus secundo p. chr. n. saeculo exortis commentatio historica

161쪽

ἀπαρχὰς μῶν καὶ τὰς δεκάτας μῶν καὶ τὰ ἀφαιρέματα υμῶν καὶ τὰ δῶρα μῶν διδοντες αὐτῶ ς ἱερεῖ θεου, παρχὴν σίτου, οἴνου, ἐλαίου, ὀπώρας ἐλαίας, καὶ πάντων ἄν κυρως ὁ θεὸς πιχορηγεῖ ἡμῖν. καὶ ἔσται σοι προσφορά σου δεκτὴ εἰς ὀσμὴν ευωδιας κυρίω, θεῶ σου, καὶ ε- λογήσει κύριος τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου καὶ πληθυνεῖ τὰ ἀγαθὰ της γης σου ἐπείπερ ευλογία εἰς κεφαλὴν του μεταδιδοντος. χρὴ δε υμῆς γινώσκειν τι εἰ καὶ ἐρρύσατο μῶς 35 κύριος της δουλείας τῶν ἐπεισάκτων δεσμῶν και ἐξήγαγεν l υμῆς εἰς ἀνάφυξιν, μηκέτι ἐάσας μῆς θυειν αλπα γα περὶ αμαρτιῶν καὶ καθαρινο καὶ ἀποπομπαίων καὶ λουτρῶν συνεχῶν καὶ περὶ ραντηρίων, ου δήπου καὶ τῶν εἰσφορῶν ' μῆς λευθέρωσεν ων οφείλετε τοῖς ἱερευσιν, και τῶν εἰς τους δεομένους εὐποιιῶν λεγε γὰρ Ο κύριος μῖν ν τωι εὐαγγελίω 'Eὰν μὴ περισσεύσθ ή δικαιοσύνη μῶν πλεῖον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, ου μὴ εἰσέλθητε εἰς την βασιλείαν τῶν Ουρανῶν οντως οὐ πλεονάσει ἡ δικαιοσύνηυμῶν, ἐν τω πλειον μῆς πρόνοιαν ποιεῖσθαι τῶν ιερέων καὶ τῶν ρφανῶν καὶ τῶν χηρῶν ώς γέγραπται 'Eσκόρπι- 20 σεν, ἔδωκε τοι πένησιν,4 δικαιοσύνη αυτολμένει εἰς τους αἰῶνας καὶ πάλιν Ελεημοσυναις καὶ πίστεσιν ἀποκαθαίρον-ταιώμαρτίαι καὶ πάλιν υ ευλογημένη πῆσα πλῆ. υ- τως ουν ποιήσεις σύ, ς ὁ κύριος διετάξατο, καὶ δώσεις τωίερε τὰ ὀφειλόμενα αυτρ', ἀπαρχὴν λωνος καὶ ληνο καὶ 2b περ αμαρτιῶν, ς μεσίτν θεου καὶ τῶν δεομένων καθάρσεως

καὶ παραιτήσεως σε μεν γὰρ διδόναι προσήκει, οἰκονομεινδε ἐκεῖνον τε οἰκονόμον καὶ διοικητὴν τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων. ου μέντοι λογιστεύσεις σου ον ἐπίσκοπον o

162쪽

o υθε παρατηρήσεις αυτο την οἰκονομίαν, πῶς ἐπιτελεῖ πότε δείσιν η πολ εἰ καλῶς η φαυλως η δεόντως ἔχει γὰρ πιστὴν κύριον τον θεον τον-γχειρίσαντα εἰς τὰς χεῖρας αυτου την οἰκονομία, ταυτην καὶ καταξιώσαντα αυτον 36 της ἱερωσυνης του τηλικουτου τύπου προ ὀφθαλμῶν ἔχε ιτον του θεου φόβον πάντοτε, μεμνημενος των δεκα του θεουλογίων Ἀγαπῶν κυριον τον θεον τον να καὶ μόνον ξ λης της ἰσχυος σου. μη προσανέχειν εἰδώλοις τισιν έτεροις, ως θεοῖς ' ἀψυχοις η λόγοις η δαίμοσιν γίνωσκε ' δημιουργία, θεου διάφορον, ἀρχὴν λαβ σαν δια χριστοs καὶ σαββα- 0τιεῖς δια τον παυσάμενον μεν του ποιεῖν, μη παυσάμενον δε του προνοειν, σαββατισμον μελετης νόμων , ου χειρῶν ἀργίαν πῆσαν ἔκνομον ἐπι μίαν ἄπωσαι, πῆσαν λυμηντην επὶ διαφθορα ἀνθρώπων πασαν ὀργήν. γονεῖς τίμαώς αἰτίους γενέσεως. αγάπα τον πλησίον ' λεαυτύν. κοι is νώνει βίου τοῖς δεομένοις ἐπιορκίαν καὶ πολυορκία μά

ταιον φε , οὐ γαρ ἀθωωθήσst. μὴ φθῆς παρὰ τοις ερεῶσι κενός. καὶ τα ἐκουσιά σου ἐνδελεχιζων πρύσφερε , καὶ της χριστο εκκλησίας μὴ ἀπολείπου, ὀρθρίζων εἰς αυτὴν προ

πα-ὀς που, καὶ πάλιν ἐσπέρας εἰς αυτὴν πάντα εὐχαριστῶν τεθελίπε ων σοι την ζωὴν κεχάρισται ἐργοπόνει, ἐνδελέχιζε, κοπία, πρόσφερε κυρίω τα ἐκουσι σου τίμα γάρ, φησί, τον κύριον π σῶν δικαίων πόνων. εἰς τον

κορβανῶν δονασαι βάλλειν - κοινώνει t, sed i leni in margine ἐν ἄλλω εῖς to κορβανῶν δυνασαι βάλλων, κοινώνει

163쪽

64 3 Iκορβανὰν δύνασαι βάλλων, κοινωνει τοῖς ξένοις is Ἀμῆ πέντε λεπτε θησαύριζε σεαυτω ον οὐράνιον πλωτον, - Οἴτε σῆς in κλέπται λυμανο ται. καὶ ποιῶ -τως, μῆκρινε - ἐπίσκοπόν σου μηδε τον συλλαΓλόν- ὰν γαρ κρί- νης - ἀδελφόν, κριτὴς ἐγένου, μηδενός σε προχειρισαμένοw τοῖς γὰρ ερεῶσιν ἐπετράπη κρίνειν μόνοις, τε εἴρηται αυτοῖς Κρίμα δίκαιον κρίνατε καὶ πάλιν μνεσθε τραπεζῖται δόκιμοι. μῖν δε υκ επιτέτραπται τοὐναντίον γὰρ ωηται ' τοῖς ἐξω του ἀξιώματος του δικαστικορ υπάρ-

10 χουσιν Μὴ κρίνετε, καὶ ου μὴ κριθητε. -- μέντοι ἐπίσκω 37πον δεῖ κρίνειν ὀρθῶς, καθὼς γέγραπται 'ν δικαίαν κρίσιν κρίνατε καὶ ἀλλαχο Π δε καὶ ἀφ εαυτῶν os κρίνετε τοδίκαιον γίνεσθε ουνως ἀργυρονόμοι ἐπιστήμονες καθάπερ γὰρ ὁτοι τὰ αὐλα των νομισμάτων ἀποκρίνουσι, τα δὲ id δόκιμα οἰκειο ται, - αυτὸν δη τρύπον καὶ τον ἐπίσκοπον 'χρὴ τὰ μεν αμωμα κατέχειν, τὰ δε ἐπίμωμα ' θεραπεύει, ἀνιάτως νοσουντα ἀπορρίπτειν, καὶ μὴ ταχέως κόπτειν μηδὲ

οίσδήποτε πιστεύειν. ἐγχωρεῖ γὰρ τινὰς καὶ δια ζῆλον φθόνον κατὰ τινος ἀδελφου ἐνστήσασθαι ψευδῆ ut ηγορίαν,2 ώς οἱ δύο πρεσβύτεροι επὶ της Σωσάννης ἐν Βαβυλωνι, καὶ Αἰγυπτία ἐπὶ του γωσήφ. - - ώς θεο ἄνθρωπος τὰ τοιαμα μὴ προχείρως παραδέχου, να μὴ ἀνέλης του ἀθῶον

καὶ ἀποκτείρος - δίκαιον. ὁ γὰρ τοιαμα παραδέχεσθαι

θέλων πῆς πατήρ εστ μἀλλον ῆ εἰρήνης -ου δὲ σή, ad ἐκεῖ κύριος - ἔστιν - γὰρ οργή, τos Σατανῆ υπάρχουσα

164쪽

κλησία. θεν ἐπιγινώσκοντες τους τοιούτους φρονας, ἐριστάς, ' ἐπιχαιρεσικάκους, μη πιστεύετε αὐτοις, ἀλλα καὶ πα-9ατηρεῖσθε του τοι τους ἀκούοντες ' παρ αυτῶν κατὰ liαδελφοί ὁτι οὐδεν ἐν ὀφθαλμοῖς αυτῶν φόνος, καὶ ου τις ora προνοε καταβαλ σιν ανδρα σὐ οὐ πρόσεχε τω κατηγορηθέντι ἐν σοφία, παρατηρῶν την ἀναστρο ν αυτοs, τίς καὶ ποία τυγχάνει καὶ εἰ εὐροις αὐτόν ἀληθεύοντα, κατὰ την το κυρίου διδαχην ποίησον καὶ μόνον παραλαβών 10 το κατηγορηθέντα ἔλεγξον αυτόν, πως μεταγνῶ, μηδενός - - συμπαρόντος. εἰ δε ου πεισθείη, γενύμενος δεύτερος τρίτος, ολως αὐτῶ πόδειξον ὁ πλημμέλημα, νουθετήσας α ὁ ἐν πραότητι καὶ παιδεία τι ἐν καρδία ἀγαθῆ ἀναπαύσεται σοφία, ἐν δὲ καρδία ἀφρόνων ου διαγινώσκεται. Ib ἐὰν υν πεισθὶρ ἐπὶ στόματος τῶν τριῶν μῶν ευ αν ἔχοι ' εἰ δέ τι σκληρύνοιτο, εἰπε, ἐκκλησία ἐὰν δε καὶ ταύτης παρακούο, ἔστω σοι, ὁ ἐθνικω καὶ ὁ τελώνης, ' μηκέτια-- ώς χριστιανο παραδέχου ἐν τη ἐκκλησία, ἀλλ' ς ἐθνικον παραιτοs. εἰ δε βούλοιτο μετανοεῖν, προσλαμβά- 20νου -δε γὰρ ὁ ἐθνικον καὶ τον τελώνην εἰς κοινωνίαν παραδέχη , πριν η μεταγνῶ καστος αὐτῶν ἐκ τῶν προτέρων ἀσεβημάτωπι τοῖς γὰρ μεταμελομένοις τύπον μετανοίας ρι-

ἐγώ Ματθαῖος ἐκ τῶν δώδεκα τῶν ἐν τη διδασκαλία λα- 25

ρεσικάκους tura πιστευεται W l . παρατηρεῖσθαι W, παρατειρεισθε

165쪽

λουντων μῖν εἰμι πύστολος, καὶ αυτὸ ων τελώνης μεντο πρότερον, νυν δε διὰ του πιστευειν λεημενος μετεγνωκώς τε των προτέρων πράξεων καὶ ξιωμενος πόστολος εἶναι καὶ κήρυξ του λόγου καὶ Ζακχαῖος, ον ὁ κυριος προ- σελάβετο ἐν μετανοία δεηθέντα αυτου, μοίως καὶ αυτ τελώνης το πρύτερον πῆρχεν ηδ δε καὶ στρατιῶται καιτελωνῶν χλος, προσελθόντες τω κυριακω περὶ μετανοίας λόγω, ἀκουουσι παρὰ του προφητου γωάννου μετὰ το βάπτωμα Ληδεν πλεον παρὰ το διατεταγμενον μῖν ποιεῖτε. l Ῥοίως τε καὶ τοῖς ἐθνικοῖς ου ἀπέγνωσται et , ὰν μετανοησαντες την ἀπιστίαν ἀποβάλωσιν. ως τελώνην - εννικῖν χε τον ἐπὶ κακω ργω ἐλεγχθέντα και η μεταγινώσκοντα. ἐὰν δε στερον μετανοὶ , ως ' τους ἐθνικους, οπόταν θέλωσι μετανοεῖν και ἐπιστρέφειν κ της πλάνης, εἰς i5 ἐκκλησίαν προσδεχόμεθα, ὀπως του λόγου ἀκουωσιν, ου μην κοινωνουμεν αυτοῖς, ἄχρι την σφραγχα λαβόντες τελειωθῶσιν, ουτως καὶ τοις τοιουτοις μεχρις ου μετανοίας καρπον ἐπιδείξωσιν, ἐπιτρέπομεν εἰσέρχεσθαι, πως του λόγου ἀκουοντες η τελείως ἄρδην ἀπόλωνται, μη κοινωνείτωσαν δε 20 ἐν τη προσευχν, ἀλλ' ἐξερχεοθωσαν μετὰ την ἀνάγνωσιν του νόμου καὶ των προφητῶν καὶ το ευαγγελίου, οπως διὰ του ἐξιεναι ἐπιβελτιωθῶσι την ἀναστροφην του βίου, σπουδάζοντες περὶ τὰς συνάξεις ἀπαντῶν ὁσημέραι καὶ τῆ δεήσει σχολάζειν, πως καὶ αυτοὶ δυνηθῶσιν εισδεχθηναι, καὶ οἱ

166쪽

40 ευλαβούμενοι l τοῖς ὁμοίοις περιπεσεῖν. οὐ μέντοιγε βδελύξη

οτον περιπεσόντα εν καὶ δευτέρω σφάλματι, ω ἐπίσκοπε, -δε κωλύσεις αυτὁ του κυριακου λόγου, ουδὲ κοινης διαίτης -- ἐξωσεις ἐπείπερ υδε ὁ κύριος παρπεῖτο μετὰ bτων τελωνῶν καὶ Ἀμαρτωλῶν ἐσθίειν, ' καὶ,πὁ τῶν Φαρισαίων εγκαλουμενος περὶ τούτου ἔλεγεν Ου χρείαν ἔχου σιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροs, αλλ' οἱ κακῶς εχοντες τοῖς ουνδι αμαρτίας ἀφορισθεῖσι παρ' μῶν καὶ συναναστρέφεσθε καὶ συναυλίζεσθε, ἐπιμελούμενοι , παρακαλουντες ' πο- 0στηρίζοντες, λέγοντες αὐτοῖς Ἱσχύσατε, χεῖρες ἀνειμέναι καὶ γόνατα παραλελυμένα παρακαλεῖν γα χρὴ τους πενθουν-

τας καὶ τοῖς ὀλιγοφυχ σι προθυμίαν διδόναι, πως, τη

ἀμετρία της λύπης εἰς ἀφροσύνην χωρήσωσιw ἐπείπερ

4l ὀλιγύφυχος ἰσχυρις αφρων. εἰ δέ τις επιστραφεὶς μετανοίας Ili καρπὀν ἐπιδείξηται, τότε καὶ εἰς προσευχὴν εἰσδέξασθε αυ-τ- ώς ον υἱ- τον ἀπολωλότα, ταν σωτον, τον μετὰ πορνων μειώσαντα την πατρικὴν οὐσίαν τον χοίρους βύ- σκοντα καὶ κερατίων ἐμπλησθηναι ἐπιθυμουντα καὶ μη τυγχάνοντα ' μεταγνύντα καὶ παλινδρομήσαντα προ τον πα- 20τέρα καὶ εἰπόντα πιμαρτον εἰς τον ουρανον καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ ουκέτι εἰμὶ αξιος καλεῖσθαι Γός σου, μετὰ μουσικῶν

ὁ φιλότεκνος πατὴρ προσελάβετο , καὶ την ἀρχαίαν στολὴν

καὶ τον δακτύλιον καὶ τὰ ποδήματα ἀποδους ἔσφαξε τον σιτευτον μόσχον καὶ ευφραίνετο μετὰ τῶν φίλων. -υτως I

167쪽

ουν καὶ ἡ ποίει, ἁ ἐπίσκοπε ἀλλ' ἄσπερ τον ἐθνικον λούσας εἰσδέχη μετὰ την διδασκαλίαν, ουτως καὶ τομον χειροθετήσας, ς αν μετανοία κεκαθαρμένον, πάντων υπὲρ

αυτου προσευχομενων ἀποκαταστήσεις αυτον εις την ἀρ- χαίαν αυτου νομην ' καὶ ἔσται αυτ αντὶ ' λουσματος η χειροθεσία καὶ γὰρ διὰ της ἐπιθέσεως των μετέρων χειρῶν

ἐδίδοτο το πνεω το γιον τοῖς πιστευουσιν κἄν τις Τωνμ σεσαλευμένων δελφῶν αυτο ἐγκαλω σοι τι δη κατηλλάγης αυτω, εἰπὲ προ αττον υ πάντοτε μετ' ἐμου ει, l καὶ τα ἐμὰ πάντα σά ἐστιν ευφρανθηναι δε ἔδει καὶ χαρῆναι, τι λαδελφός σου οὐτος νεκρῖς η καὶ ἀνέζησεν, καὶ ἀπολωλώς ' καὶ ευρέθη. τι γὰρ ου μόνον προσδέχεται ὁ θεος τους μετανοοὐντας, ἀλλὰ καὶ εἰς την προτέραν ἀξίαν ἀποκαθίστησιν, ἱκανὁ μάρτυς Ἀγιος αβίδ, ο μετὰ τηνl εις τον Οὐρίαν ἁμαρτίαν ηυχετο τω θεῶ λέγων Ἀπόδος μοι την ἀγαλλίασιν οὐ σωτηρίου σου, καὶ πνευματι γεμονικωστηριξόν με καὶ πάλιν πύστρεφον τὼ πρόσωπον σου αὐτῶν αμαρτιῶν μου, καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψοπι καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ο θεός, καὶ πνεsμα εὐθες 20 ἐγκαίνισον ἐν τοις ἐγκάτοις μου ' μη πορριφθ με απι του προσώπου σοL , καὶ τὼ νε- σου τλῆγιον, ἀντανέλIς ἀπ' ει os. και συ ουν ς συμπαθης ἰατρος τους μαρτηκότας πάντας θεράπευε χρώμενος σωτηρίοις προς βοηθειαν

ἀγωγαις, μη μύνον τέμνων η καίων η ξηρία προσφέρω ν,

2 ἀλλὰ καὶ ἐπιδεσμῶν και μοτῶν και ἐνιεις γλυκεῖα φάρμακα ἐπουλωτικὰ καὶ καταβρέχων λόγοις παρακλητικοῖς. ἐὰν δεκοῖλον - τρα-α, θρέψον αυτ δι' ἐμπλάστρων, να

168쪽

β I-42 69 γεμισθεν ἴσον τω ἀρτίω ἀποτελεσθῆ- ἐὰν δε υπανθῆ τύτεκάθαρον ξηρίω του ἔστι λέγω ἐπιτιμητικῶ - ἐὰν δε ρογκον γένηται, δριμεῖ κολλυρίω ξομάλισον αυτο, πειλῆ κρίσεως κἀν νομὴ γένηται, καυτηρίασον αυτ καὶ την σηπεδόνα ἔκκοψον, στιβώσας νηστείαις. εὰν δὲ ταυτα ποιή- σύς, καὶ γνῶς - απι ποδῶν εως κεφαλῆς ου ἐστι μάλαγμα ἐπιθεῖναι - ἔλαιον ουτ καταδέσμους, ἀλλ' ἐπεκτείνεται

νομὴ καὶ προλαμβάνει πῆσαν ἴασιν, λή γάγγραινα πῆν

μέλος σηπουσα τότε μετὰ πολλῆς σκλεεως καὶ συμβουλίας καὶ τερων ἰατρῶν ἐμπειρων ἀπόκοφον ὁ διασαπεν μέλος, io

ta μη, πῆ διαφθαρῆ σῶμα της ἐκκλησίας μὴ αδίως

Ουν ἴσθι πρύχειρος εἰς δ ἀποκόπτειν, μηδε ταχέως εἰς τὸνα μυριόδοντα πρίονα ορμα, αλλὰ πρῶτον χρῶ σμίλη, τὰ ἀποστήματα διαιρῶν, πως ὁ ἐντὁ ἐγκείμενον αἴτιον τῶν πόνω ' ἐκκριθεν ἀναλγες ὁ σῶμα τηρήση. ἐὰν δέ τινα i5 ἀμετανοήτως χοντα βλέπης καὶ ἀπεσκληκότα, τότε μετὰ λυπης καὶ πένθους ἀνιάτως ἔχοντα της ἐκκλησίας ἀπόκοπτε 'Εξαρεῖτε γὰρ ' τὸν πονηρον ἐξ υμῶ αυτῶw καὶ λαβεῖς ποιεῖτε τους υἱους Ισραήλ καὶ πάλιν οὐ λήφη πρόσω πον ἐν κρίσει πλουσίου, καὶ Πένητα ου ἐλεησεις ἐν κρίσει m

διαβολῆς, καὶ μεῖς οἱ ποιμένες συν τοῖς διακόνοις ὁ εὐ- δος ἀλήθειαν παραδέξησθε ' διὰ προσωποληψίαν φδιὰ δώρων ἐξαλλαγην, βουλόμενοι,ὁ ἀρεστον τω διαβόλω ποιεῖν, ' τὀν κατηγορουμενον μεν, πάρχοντα ' του ἐγκλήματος ἀλ- 25

169쪽

70λότριον ἀπώσησθε ' της εκκλησίας, λύγον φέρετε ἐνήμερα του κυρίου τι γέγραπται 'Aθῶον καὶ δίκαιον ουκἀποκτενεῖς Ου λήφ δῶρα πατάξαι φυτήw Tu γα δῶρα ἐκτυφλοῖ ὀφθαλμοὐ σοφῶν καὶ λυμαίνεται ρήματα δίκαια καὶ πάλιν οἱ δικαιοsντες τον ἀσεβη νεκεν δώρων καὶ ὁ

δίκαιον του δικαίου αίροντες. φυλάσσεσθε υν ὁ κατακρι-

νειν τινὰς δίκως καὶ συνηγορεῖν τοῖς πονηροῖς Ουα γαρτω λέγοντι ὁ πονηρ- καλ- καὶ ὁ καλὁ πονηρόν. προσέχετε ουν μήπω προσωπολῆπται γενόμενοι ποπέσητε ni φωνῆ ' κυρίου ταύτη Ουαὶ οἱ λεγοντες ὁ πικρὁ γλυκυ καὶ τὸ γλυκυ πικρόν, οἱ τιθέντες, φῶς σκότος καὶ ὁ σκότος φῶς. ἐὰν γαρ τέρους δίκως κατακρίνητε, καθ' εαυτῶναποφαίνεσθε τι λεγε ὁ κύριος AZ ' κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ως καταδικάζετε καταδικασθήσεσθε εἰ υνi ἀπροσωπολήπτως κρίνετε, ἐπιγνώσεσθε τὸν κατηγορουντα κατὰ του πλησίον αυτου μαρτυρίαν ψευδῆ καὶ ἐπιδείξας αυτον συκοφάντην, βάσκανον, φονέα, ταράσσοντα ς κακον ἀντιλογίαις ἄστατον ἐν τοι λόγοις αυτου, ἐναντίον ἐν οἶς φθέγγεται καὶ ἀλισκόμενον ρήμασιν ἰδίου στόματος πα-

20 γὶς γαρ αυτ ἰσχυρὰ ἐφέστηκε τα δια χείλη ον μετὰ τους ἐλέγχους της ψευδολογίας κρινεῖς ἀποτόμως καὶ τ μαχαίρα

.... αυτ Ἀ-10 inittitis, neque V liabet nisi in margine, Od y ante

170쪽

71νηρευσατο ποιησαι τῶ πλησίον σον γὰρ ' ἐπ αυτ ετ νευσε τον δελφόν, προλαβῶν τὰ τα το κριτοὶ γέγραπται δὲ τι Ο ἐκχέων ψα ανθρώπου ἀντὶ τομαῖματος αυτου ἐκχυθήσεται καὶ 'Κξαρεις ὁ α α τ αναίτιον απ443 σου, ὁ ἐκχυθεν μάτην. ποιήσεις υν--ὁ ἀποσυνάγω lino γον ς φονε αδελφοs. πειτα χρόνου διαστάντος, ἐὰν λέγη μετανοεῖν, στιβώσατε αυτον νηστείαις καὶ μετὰ ταλαχειροθετήσαντες αυτὐ προσδεξασθε, ἀσφαλισάμενοι μεντοια-- μή τινα ταράξη πάλιν. εἰ δε ' εἰσελθών μοίως στασιάζει, ου παυόμενος του ταράσσειν καὶ κατακερτομεῖν των 10

αδελφῶν ἐκ φιλονεικίας μώμους ἐπιτηδευων ἐκβάλετεα-- ώς λοιμόν, να μὴ τὴν ἐκκλησίαν λυμαίνηται του

χριστοs ὁ τοι το γαρ ταραχὰς συνίστησι πόλεσιν. υτος

γαρ κἀν ἔσω , μὴ πρεπων ii ἐκκλησία, περισσος καὶ μά

ταιος τυγχάνει σπιλῶν ὁσον καὶ π αυτῶ πὰν τ σῶμα τοs 15 χριστου. εἰ γάρ τινες τῶν ἀνθρώπων γεννώμενοι καὶ περισσὰ των σωμάτων μέλη προσηρτημενα ἔχοντες, Ιοὐδακτυ- λους περσαρκώματα, περικόπτουσιν ἀφ' ἐαυτῶν ταλαδιὰ τὴν ἀπρέπειαν, καὶ ουδεμία προσγίνεται ἀπρέπεια, ἀπολαβόντος του ἀνθρώπου διὰ τοs τεχνίτου τὴν φυσικὴν - 20 κοσμίαν πω μῆλλον μεῖς, ο ποιμένες, της ἐκκλησίας υπαρχούσης σώματος ἀρτίου καὶ μελῶν γιεινῶν τῶν ἐπὶ θεόν πιστευόντων ἐν φόβω κυρίου καὶ ἀγάπρ, ταν ευρεθῆεν μελος περισσόν, πονηρὰ φρονοὐ καὶ τω λοιπω σώματι