De controversiis paschalibus secundo p. chr. n. saeculo exortis commentatio historica

221쪽

σαντες πάρξουσιν. εἰ γὰρ si των γονέων ραθυμία σύνει- σιν κολάστοις, οἱ παῖδες μαρτήσαντες ου αὐτοι μόνοι κολασθήσονται, ἀλλὰ και περ αυτῶν οἱ γονεῖς αυτῶν κριθήσονται διὰ τοίτο σπουδάζετε ρα γάμου ζευγνυναι καὶ συναλλάσσειν αὐτά, να- της λικίας ἐν τῆ ἀκμῆ νεαζούσης ἔθη πορνοκόπα ἀποβη καὶ ἡμεῖς ἀπαιτμησεσθετον λόγον ἐν τη μέρα της κρίσεως - κυρίου του θεου. περὶ δε οἰκετῶν τί αν εἴποιμεν πλεῖον, φῖτι καὶ ὁ 12δοsλος εὐνοιαν εἰσφερέτω εἰς τον δεσπότην μετὰ φόβου is θεοs καν ἀσεβὴς κἀν πονηρὁ μάρχη, οὐκέτι μέντοι καὶ ὁμόνοιαν κατὰ την θρησκείαν. καὶ ὁ δεσπότης ἀγαπάτωτον οἰκέτην, καν διάφορος ri, το ἴσον κρινέτω εἰ ' ἄνθρωπος πάρχει. ὁ δε πιστον ἔχων δεσπότην, σωζομενης αὐτω της κυρίας ἀγαπάτω καὶ ς δεσπότην καὶ ς μό- 15 πιστον καὶ ς πατέρα, μη ς ὀφθαλμόδουλος, ἀλλ' ς φιλοδέσποτος, εἰδώς τι o θεος αὐτω την μισθαποδοσίαν ἀποτίσει της πηρεσίας. σαύτως δε καὶ ὁ κύριος ὁ πιστον ἔχων οἰκέτην σωζομένης αὐτω της θεραπείας, ἀγαπάτω ςυιδ η ς ἀδελφὰ δια την της πίστεως κοινωνίαν. πάσrru 320 βασιλεία καὶ ἀρχ t ποτάγητε καθὼς ἀρέσκει θεῶ ώς θεοs διακόνοις καὶ των ἀσεβων τιμωροῖς πάντα φέβον τον ὀφειλόμενον αὐτοῖς ἀποπληρώσατε, πῆσαν εἰσφοράν, πὰν τέλος, πῆσαν τιμήν. δόσιν, κηνσον θεολγὰρ τομο διάταγμα, μηδενί τι χρεωστεῖν, εἰ, το της φιλίας ' ο ὁ θεος διετάξατο 25 διὰ ' χριστοs περὶ δε παρθενίας ἐντολην ου ἐλάβομεν, τῆ 14 δὲ των βουλομένων ἐξουσία τοsτο ἐπιτρέπομεν ς εὐχην, ἐκεῖνο μόνον αὐτοῖς παραινοῶντες, μη προχείρως τι ἐπαγ-

222쪽

δ l 123γείλασθαι ἐπείπερ Σολομῶν φησιν Ἀγαθον το μὴ - ξασθαι, - ευξασθαι καὶ μὴ ἀποδουναι ἡ παρθενος ουν αντη ἔστω γία σώματι καὶ νυχῆ, ς ναος θεos, ς οἶκος χριστου, ς πνεύματος γίου καταγώγιον. δε γαρ τηνεπαγγειλαμένην, ξια της επαγγελίας ἔργα διαπρασσομένην, δεικνυει το ἐπάγγελμα αυτῆς τι ἔστιν ἀληθες καὶ διασχολὴν εὐσεβείας, ου κατὰ διαβολὴν γάμου γινύμενον.

ἔστω δὲ μ ρεμβὰς μ δε καιροπερίπατος, μὴ δίγνωμος, αλλὰ σεμνή, ἐγκρατής, σώφρων, γνή, φεύγουσα τὰς των

πολλῶν συντυχίας καὶ μάλιστα τὰς τῶν ἀσεμνων. ID

Eἴ τι χριστιανὸς διὰ Cor/ομα του χριστο καὶ τὴν εἰς ' θεδν πίστιν καὶ ἀγάπην κατακριθῆ π ἀσεβων εις

λουθον ῆ θηρία μέταλλον, μὴ παρίδητε αυτόν, αλλ' ἐκ

του κόπου καὶ ' του δρωτος μῶν πέμψατε αὐτῶ ει διατροφὴν αυτο καὶ εἰς μισθοδοσίαν τῶν στρατιωτῶν, να θελαφρυνθῆ καὶ ἐπιμελείας siti ῖνα οσον ὁ φ' μῖν,

μῆ θλίβηται ὁ μακάριος ἀδελφὸς μῶν ο γαρ διὰ ὀ

ονομα κυρίου το θεο καταδικαζόμενος, ουτος μάρτυς ἀγιος, ἀδελφὸς οὐ χριστοs, ως τολυψίστου, δοχεῖον os .άγιον πνεύματος, ι -υ καὶ τον φωτισμὸν τῆς δόξης οὐ 20 ευαγγελίου λάβομεν ἔκαστος τῶν πιστῶν εν ω καταξιωθῆναι το ' στεφάνου καὶ τῆς μαρτυρίας τῶν παθημάτων αυτο καὶ τῆς κοινωνίας το αιματος αυτοs,

23 καὶ manu recenti super verκ in F,

223쪽

l24 συμμορφωθῆναι τω θανάτω του χριστο εἰς Γοθεσίαν τούτου οὐν ενεκεν παντες οἱ πιστοὶ διὰ Ου ἐπισκόπουυμῶν ἐκ των παρχόντων μῶν καὶ ἐκ του κόπου διακονήσατε τοῖς γίοις. εἰ δε υκ ἔχει τις, νηστεύσας το της ημερα καὶ μερίσας, τοὐτο ἐκταξάτω τοῖς γίοις. εἰ δέ τις ἐν περιουσία πάρχει , καὶ πλεῖόν τι κατὰ ἀναλογίαν της δυνάμεως αυτου διακονείτω αὐτοῖς. ει δὲ καὶ οιός τε ἐστὶν απαντα τον βίον αυτο ἀποδόμενος ἐύσασθαι υτοὐς ἐκτοειδεσμωτηρίου, μακάριος ἔσται καὶ φίλος του χριστοs.

ii ει γαρ ὁ τὰ πάρχοντα πτωχοῖς οὐ τέλειος μετὰ την περὶ των θείων γνῶσιν, πολλῶ μἀλλον ὁ περ μαρτύρωμ ὁ γαρ τοιομος, ἄξιος θεο ὐπάρξας, πληρώσει το θέλημα

αυτοs, χορζγήσας ἐκείνοις, ιτινες αυτον μολόγησαν ἐνώμπιον ἐθνῶν καὶ βασιλέων υιῶν τε Ισραήλ, περι ων ὁ κύ-

i5 ριος ἀπεφήνατο λέγων 'υς ἐὰν ὁμολογήσ εν ἐμοὶ ἔμπροσθεν των ἀνθρώπων, ομολογήσω κἀγώ ἐν αὐτῶ ἔμπροσθεντο πατρός μου το ἐν τοῖς οὐρανοῖς. καὶ ι τοιομοι εἰσιν, στε καὶ πὁ ' χριστο ἐπι το πατρὁ αυτοὐ μαρτυρεῖσθαι, μεῖς ου οφείλετε ἐπαισχυνθηναι ἀπιέναι προς 20 αυτους ἐν ταῖς φυλακαῖς τοὐτο γαρ ποιησάντων μῶν,

μαρτύριον μῖν λογισθήσεται ' τι ἐκείνοις μεν πεῖρα τομαρτύριον πῆρξεν, μῖν δε τέως προθυμία, ς κοινωνοις της θλήσεως αυτῶν λέγει γάρ που ὁ κύριος ' προς τους τοιουτους φάσκων εὐτε οἱ ευλογημένοι το πατρώς μου,

25 κληρονομήσατε την τοιμασμένην φῖν βασιλείαν ἀπ καταβολῆς κόσμου ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος μην και συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ με, ἀσθενῆς μην καὶ ἐπεσκέψασθέ

224쪽

125 με, ἐν φυλακῆ μην καὶ λθετε προς έ. τότε ἀποκριθη- σονται οἱ δίκαιοι λέγοντες Κύριε. πότε σε ἐδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν η διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν li γυμνον καὶ περιεβάλομεν η ἀσθενῆ καὶ ἐπεσκεψάμεθα; ξένον καὶ συνηγάγομεν η ἐν φυλακῆ καὶ ηλθομεν προς σέ; καὶ ἀποκριθεὶς ἐρει αὐτοῖς γ ' σον ἐποιήσατε ν τούτων

των δελφῶν μου των ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε καὶ 2 ἀπελεύσονται Ουτοι εἰς ζωὴν αἰώνιον. εἰ δε τις, ἀδελφον λέγων αυτον εἶναι, ἀπατηθεις π του πονηρο κακοποιήσ καὶ ἐλεγχθεὶς κατακριθλ θανάτω ς μοιχος oνεύς, χωρίζεσθε π αυτοὐ, να τε συλοι, και μή τις υμῶν ς κοινωνος οὐ μύσους ποπτευθη καὶ καταχέηται βλασφημίαν, '. πάντων χριστιανῶν χαιρέντων ἐπὶ τοις παρανόμοις ἔργοις διὸ μακρὰν ' ἀπ' αυτῶν χωρεῖτε. τοις μέντοι δια χριστον κα ἐπήρειαν παρὰ τῶν σεβῶν συγκλει a

μένοις εἰς φυλακὴν ι προς θάνατον ἐκδιδομένοις πρὸς δεσμὰ και ἐξορίαν πάσε σπουδῆ βοηθειτε, α μέλη μῶν

ρυόμενοι ἐκ χειρῶν ἀθέσμωπι καὶ ἐάν τις αὐτοῖς συγκείμενος κρατηθῆ ' και αἰκίαις ποπέσri, μακάριός ἐστιν τι κοινωνὸς μαρτύρων ἐγένετο καὶ μιμητὴς τῶν του κυρίου γησο 202 αυτῶ oμεν xt ultinii in ivxvκ πότε δέ σε δο- μεν τότε ἐρεῖ καὶ τοις ἐξ εοωνυμ ων. πορευεσθε απ' ἐμo os κατηραμένοι εἰς et πυρ ἡ αἰωνιον et ητοιμασμένον τῶ διαβόλω καὶ xoις αγγέλοις urov. ἐπείνασα γαρ καὶ ου ἐδώκατέ μοι φαγεῖν. ἐδίψησα. καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με ξένος μην, καὶ Ου συνηγάγετέ με. γυμνὰς καὶ ο περιεβάλετέ με ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῆ, και υκ ἐπεσκέψασθέ με τότε ἀποκριθήσονται και αντοὶ λέγοντες κυριε πότε Ἀωομεν πεινῶντα η διψῶντα η ξένον η γυμνον η ἀσθενῆ. Ἀντυλακῆ καὶ ο διηκονησαμέν σοι τότε ἀποκριθήσεται καὶ αὐτοῖς, λέγων. μὴ λέγω μῖν ἐφ' ὁσον υ ἐποιήσατε εω τουτων τῶν ἰλαχίστων, ουδέ ἐμοὶ ποιήσατε καὶ πελευσονται υτοι εἰς κόλασιν αἰώ

225쪽

χριστο παθημάτων. καὶ γὰρ καὶ μεῖς ἡπὲρ χριστο πολλάκις π Καῖάφα καὶ Αννα πληγὰς λαβόντες, χαίροντες

ἐξyειμεν, τι κατηξιώθημεν περ του σωτῆρος μῶν τοιαμαπαθε καὶ μεῖς χαίρετε ταλα πάσχοντες, τι μακάριοι γενησεσθε ἐν ἐκείν τ ημερα καὶ τους διωκομένους δε 3 διὰ την πίστιν καὶ πόλιν ἐκ πόλεως φεύγοντας διὰ την ἐντολὴν το κυρωυ, προσλαμβάνεσθε αυτούς, αντιλαμβανόμενοι αὐτῶν καὶ προσδεχόμενοι αυτοὐς ς μάρτυρας, χαίροντες τι κοινωνοὶ αυτῶν οὐ διωγμο γεγένησθε, ' γι- 10 νώσκοντες αὐτους π ' κυρίου μεμακαρίσθαι φησὶ γαραυτος Μακάριοί ἐστε, ταν ὀνειδίσωσιν μῆς καὶ διώξωσιν καὶ εἴπωσι πῆ πονηρὸν ρημα καθ' et μῶν ψευδόμενοι νεκεν ἐμοί χαίρετε καὶ ἀγαλλιῆσθε, τι ὁ μισθὀς μῶν πο- λψς ἐν τι οὐρανῶ ' Ἀλως γαρ διωξαν του προφητας l τους προ υμῶν καὶ πάλιν Εἰ ἐμε διωξαν, καὶ μὰ διώξουσιν. καὶ ἐξη Ἐὰν διώκωσιν μὰς ἐν ii πόλει ταυτρ, φεύγετε εις την ἐτέραν τι ἐν τι κόσμω τούτω θλίψιν εχετε ' παραδώσουσι γὰρ μῆς εις συναγωγάς , καὶ ἐπὶ γεμόνας καὶ βασιλεῖς ἀχθησεσθε νεκεν ἐμοs, ει μαρτύριον αὐτοῖς ' 20 καὶ ὁ πομείνας εἰς τέλος, ουτος σωθησεται. ἰ γὰρ διωχθεὶς νεκεν της πίστεως καὶ μαρτυρήσας περὶ αὐτο καὶ ὐπομείνας, οντος ληθῶς ἄνθρωπος θεου ὁ δε ἀρνησάμενος αυτὁ χριστο εἰναι διὰ bis μισεῖσθαι πὼ ἀν-

ταυτα πάσχοντες χαίρετε - χάρητε ταυτα , ον χάριτι δια

226쪽

ῶς ἐναγὴς καὶ βδελυκτύς, φίλος μεν ἀνθρώπων θελήσας εἶναι, ἐχθρω δὲ του θεοs, μερίδα λαβών οὐκέτι μετὰ των

αγίων, ἀλλα μετὰ των κατηραμένων, Ἀντὶ βασιλείας sλο- 5γημένων ποθήσας το ' πυρ το αἰώνιον το τοιμασμένον τω

διαβήλω καὶ τοῖς ἀγγέλοις inos, οὐχ π ανθρώπων τι μισούμενος, ἀλλ' πω θεos ἀπωσμένος καὶ πωτοὐ προσώπου αυτο ἐκβεβλημένος περὶ γαρ τούτου ἀπεφήνατο ὁ κυριος λέγων πιστις ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν των ανθρώ- Iuπων καὶ ἐπαισχυνθῆ το μομα μου, ἀρνήσομαι αυτὁ κἀγώ καὶ ' ἐπαισχυνθήσομαι ἔμπροσθεν το πατρός μου os ἐν τοῖς ουρανοῖς. καὶ πάλιν λέγει τοῖς μαθηταῖς αυτοs. μῖν

αὐτοις, ολως υ φιλῶν πατέρα η μητέρα περ με οὐκ

εστι μου αξιος, καὶ ὁ φιλῶν υί- η θυγατέρα περ με οDκ i5εστι μου αξιος ' ὁ εὐρών την ψυχὴν αυτο ἀπολέσειαυτήν, καὶ ὁ ἀπολωας την ψυχὴν αυτο ενεκεν mos ' ευ- ρήσει αυτήν. τί γαρ φελησε ἄνθρωπος, ἐὰν τον κόσμον

ολον κερδήση, την δε υχὴν αυτο ζημιωθῆ τί δώσειανθρωπος αντάλλαγμα της ψυχῆς αυτοs; καὶ Qq μὴ φο 20

βηθῆτε π των ἀποκτεννύντων τ σῶμα, τὴν ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι φοβήθητε δὲ μἀλλον τον δυνά-

227쪽

μενον καὶ ψυχὴν κα σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννy. -ἀς ουν b μανθάνων τέχνην τινά, βλεπων τον διδάσκαλον αυτου διὰ της ἐνεργείας καὶ ἐμπειρίας ἀπαρτίζοντα την τέχνηναυτου, καὶ αυτὀ ζηλοι μοιον αυτ ποιήσασθαι o ἐγχει- ρισθω ἐὰν δε- ἐξισχυσχὶ, ου ἔστι τετελειωμένος ἐν τω ἐργω καὶ μεῖς ουν ἔχοντες διδάσκαλον τον κυριον μῶν Ιησουν τον χριστόν, δια τι ου μιμούμεθα την αυτου διδα-χην οτι ἐκεῖνος μὲν ἀπετάξατο ἀνέσει τρυφη, δόξη πλούτω τυφω δυνάμει ἀμυντικῆ, μητρὶ καὶ ἀδελφοῖς, δη δε καὶ

in τε οικεία ζωῆ διὰ την προς το θεον εὐσέβειαν καὶ mi εἰς ημῆς φιλανθρωπίαν, πομείνας ου μόνον διωγμὀν καὶ μάστιγας ὀνειδισμὼν καὶ ἐμπαιγμόν, αλλ' ηδ καὶ την προς το σταυρον πρόσπηξιν, πως λυδαίους καὶ Ἐλληνας μετανοήσαντας σώσρ εἰ υ αυτὁ δὐ μὰς ἀπετάξατο ἀμαla πῆσι, μη ἐπαισχυνθεὶς σταυρον μηδε ἀδοξήσας τον θάνατον , τίνος ἔνεκεν μεῖς ου μιμούμεθα αυτο τὰ πάθη, καὶ ἀποτασσόμεθα περ αυτου καὶ αυτ τ ζωλημῶν, διδοντος αυτου μῖν την πομονήν; κεῖνος μὲν γαρ δι' μῆς ' ημεῖς δε δι' ἐαυτους ου γαρ χρήζει μῶν αυτός, μεῖς δε - 20 του ἐλέους αυτου ' μόνον δε- της πίστεως μῶν γνήσιον επιζητεῖ και αυθαίρετον, ς φησιν η γραφη ἰ δίκαιος ει, τί δώσεις αυτω η τι ἐκ χειρός σου λήψεται ἀνδρὶ τῶ ὁμοίωσου εὐσέβειά σου, καὶ ω ἀνθρώπου η δικαιοσύνη σου. ἀποταξώμεθα ουν καὶ γονευσι και συγγενέσιν καὶ φίλοις s

VX, πατερα πακοην V, πατερα εοσέβειαν II διωγμον καὶ Ἀκ

228쪽

l29 καὶ γυναικὶ καὶ τέκνοις καὶ κτήμασι καὶ σύμπαντι τω βίω, αν - τούτων κώλυμα προς εὐσέβειαν. δει γὰρ προσεύχεσθαι μὲν μῆς ῖνα μὴ εἰσέλθωμεν εἰς πειρασμόν, ἐὰν δε κληθῶμεν εἰς μαρτύριον, μετὰ ἐνστάσεως μολογεῖν το τίμιον νομα. καὶ ἐὰν τούτου χάριν κολασθῶμεν, χαίρωμεν ως ἐπὶ ἀθανασίαν σπεύδοντες. διωκόμενοι μὴ ξενιζώμεθα μηθε ἀγαπήσωμεν τον νυν αιῶνα μηδὲ τους παρὰ ἀνθρώπων ἐπαίνους μηδε την των αρχόντων δύξαν καὶ τιμήν, καθάπερ καὶ τινες των γουδαίων, θαυμάζοντες του κυρίου τὰς ἐνεργείας - ἐπίστευον εις αυτὸν φόβω τω προς τους l0αρχιερεῖς και τους λοιποὐ των αρχόντων ηγάπησαν γὰρ την δόξαν των ἀνθρώπων ἀλλον περ την δόξαν του θεου. ὁμολογήσαντες δε την καλὴν μολογίαν, ου μύνον αυτους σώζομεν, αλλὰ καὶ τοῖς νεοφωτίστους βεβαιουμεν καὶ τοὐς κατηχουμένους πιστοποιούμεθα. εἰ δε καθυφῶμεν τι της I, ομολογίας, ἐξαρνησάμενοι την εὐσέβειαν διὰ γνώμης χαυνότητα και φόβον βραχυτάτης τιμωρίας, ου μόνον αυτοὐς ἀποστερουμεν της αἰωνίου δόξης, ἀλλ' δη και τέροις αἴτιοι ἀπωλείας γενησώμεθα και διπλοτέραν ποίσομεν την τίσιν,ώς ποψίαν δώσαντες διὰ της ἀρνήσεως, πλάνης διδαχὴν re εἶναι την ποτε φ' μῶν δοξαζομένην ἀλήθειαν. δι μήτε πρόχειροι με καὶ ριψοκίνδυνοι λεγε γὰρ ὁ κύριος Προσεύχεσθε μὴ ἐμπεσειν εις πειρασμόW το με πνε- πρύ

θυμον, Do σὰρξ ἀσθενής μήτε μήν, ἐμπεσύντες δειλία,

καταισχύνωμεν την ὁμολογίαν. εἰ γὰρ ἀρνησάμενύ τι 25 τὴν ἐαυτου ἐλπίδα, ῖς ἐστιν γησους ὁ του θεου υἱός, ἀπολυθῆ του προσκαίρου θανάτου, αυριον δε ἐπὶ κλίνης νόσω

περιπέσii ὀξυτάτ κοιλία στομάχου η κεφαλῆς ῆ τινι

229쪽

πάθει των ανιάτων, σήψεως γαγγραίνης η ἀποστάσεως ἰλεο ῆ δόρου κύλου, ταχεῖαν ποιήσηται την καταστροφὴν καὶ του ζην πεξελθοι, οὐχὶ καὶ των ἐνταμαἐστερήθη καὶ των αἰωνίων ἐκπέπτωκε, ψῆλλον δε της ἀιδίου κολάσεως εντὐ κατέστη, πορευθεὶς εἰς et σκότος ὁ ἐξώ- ις, τερον, ου ὁ κλαυθμὐ καὶ ὁ βρυγμὰς των ὀδόντων ο δε ἀξιωθεις μαρτυρίου χαιρετ την εν κυρίω χαράν, ως τηλικούτου ἐπιτυχών στεφάνου καὶ δι ομολογίας ποιούμενος την ζοδον του βίου καὶ ἐὰν κατηχούμενος , ἄλυπος i ἀπίτω - γα πάθος ὁ περ χριστοί ἔσται αὐτω γνησιώτερον βάπτισμα οτι αυτὼς με πείρα συναποθνήσκει τω κυρίω, οἱ δὲ λοιποὶ τύπω. χαιρετω ουν μιμούμενος ὀνδιδάσκαλον, πειδὴ καὶ προστέτακται Λατηρτισμενος δεπῆς στω ς ὁ διδάσκαλος αυτos ὁ δε διδάσκαλος Ἀμῶν i5 γησοὐς ὁ κύριος δι' μῆς ἐπλήγη, βλασφημίας πεμεινε καὶ δνειδισμοὐ μακροθύμως, ἐνεπτύσθη , κολαφίσθη, ερρα- πίσθ', σταυρω μετὰ τ μαστιχθῆναι προσηλώθη, ξος καὶ

χολὴν ποτίσθη, ' τελειώσας πάντα τα γεγραμμένα ειπενταθεῶ καὶ πατρι ις χεῖρας σου παρατωεμαι ὁ πνείμα20 μου. διὸ καὶ λευχόμενος ἐκείνου μαθητὴς εἶναι ζηλούτωτους αὐτοs ἀγῶνας, μιμείσθω την πομονήν, γινώσκων σικῶν ἐν πυρὶ π ἀνθρώπων καρ, οὐθεν πείσεται, ώς οἱ τρεῖς παῖδες, η εἰ καὶ πάθοι τι μισθον παρὰ θεολλήψεται, πιστεύων τ ενὶ καὶ μόνω ἀληθινω θεῶ καὶ πατρὶ διὰ 25 γησο χριστο του μεγάλου ἀρχιερέως καὶ λυτρωτο των υχῶν καὶ μισθαποδύτου των θλων, ω δόξα εἰς τους

αἰῶνας αμήν. αυτὸς γὰρ μῆς γερεῖ ὁ παντοκράτωρ θεος διὰ τοs κυρίου μῶν ησο χριστο κατὰ τὴν ἐπαγγε-

λεῖαν v

230쪽

λίαν αυτο τὴν ἀψευδῆ, καὶ ναστήσει μὰ σὐν πῆσι τοῖς απ αιῶνος κοιμηθεῖσιν τοιούτους, ὁποῖοι πάρχομεν ἐν τῆ ν μορφῆ, μηδε ελλιπες εχοντας η την φθοράν, ἐπείπερ ἄφθαρτοι ἀναστησόμεθα καν τε γαρ ἐν πελάγει τελευτήσωμεν καν ἐν γῆ διασπαρῶμεν κα - θηρίων η ὀρ- 5 νέων διασπασθῶμεν αναστήσει μῆς τῆ αυτου δυνάμει δτι ὁ πὰς κόσμος τῆ του θεου συνέχεται χειρί. θριξ δέ, φησίν, ἐκ της κεφαλῆς et μῶν οὐ μη ἀπόληται δι παραινεῖ λέγων - χ υπομον et μῶν κτήσασθε τὰς φυχὰς μῶν. περὶ δε της τῶν νεκρῶν ναστάσεως καὶ της τῶν μαρτνρων 10 μισθαποδοσίας λέγει Γαβριὴλ ω ανιὴλ Καὶ πολλοὶ τῶν κεκοιμημένων ἐκ γης χώματος ἀναστήσονται, οἱ μεν εἰς ζωὴν αιώνιον, οι δὲ εἰς αἰσχύνην καὶ ὀνειδισι ὁ αἰώνιοwκαὶ οἱ συνίοντες ἐκλάμψουσιν ως ὁ λιος καὶ λαμ--, Ἀρύτης του στερεώματος καὶ ς οἱ στέρες. φωστῆρα i5 τοίνυν ἐκλάμψει τους γίους προεῖπεν ὁ γιος Γαβριήλ αυτὀ γαρ τ συνιέναι την ἀλήθειαν ὁμολογησαι ἐμαρτύρησεν καὶ τλιερθν--οὐ δνομα ' ου μόνον δὲ τοις μάρτυσιν ἐπήγγελται ' τὴν ἀνάστασιν, ἀλλα καὶ πασιν Ἀνθρώποις, δικαίοις τε καὶ ἀδίκοις, εὐσεβέσι ' καὶ δυσσεβέσιν ιν καστος 20 τὰ προς ἀξίαν τωρ. α ξει γαρ, φησίν, ὁ θεὸς σύμπαν τὸ ποίημα εἰς κρίσιν ἐν παντὶ παρεωραμένω, ἐὰν ' ἀγαθὼν καὶεὰν πονηρόν. ταύτην δε τὴν ἀνάστασιν μὴ πιστεύοντες

γουδαῖοι ὁ παλαιὁ ἔλεγον Σηρὰ γέγονε τὰ στῆ μῶν, διαπεφωνήκαμεμ- οῖς ὁ θεος ἀποκριθεὶς ἔφη do ἐγώ 25