De controversiis paschalibus secundo p. chr. n. saeculo exortis commentatio historica

301쪽

ρος, να μὴ αντὶ θεο δουλεύσης se μαμωνῆ μη γίνου κενόδοξος, μηδε μετεωρος, μηδε φηλόφρων, ἐκ γαρ τούτων απάντων ἀλαζονίαι γεννῶνται μνήσθητι του εἰπόντος

Κύριε, οὐχ ἡψωθη ἡ καρδία μου δε μετεωρίσθησαν οἱ

ὀφθαλμοί μου οὐδε ἐπορεύθην ἐν μεγάλοις οὐδε ἐν θαυμμασίοις περ ἐμέ, εἰ μη ἐταπεινοφρόνουν δε- γίνου -- γυσος μνησθεὶς της τιμωρίας ς πέστησαν οἱ γογγύσαντες κατὰ Μωσέως. μη ἔσο αὐθάδης μηδε πονηρύφρων, μηδε σκληροκάρδιος μηδε θυμώδης μηδε μικροψυχος - τα I γαρ πάντα οδηγεῖ προς βλασφημίαν ἴσθι δε πρῆος ς' -s- σῆς καὶ Ααβίδ, ἐπεὶ οἱ πραεῖς κληρονομήσουσι τὴν γῆν. γίνου μακρόθυμος ὁ γαρ τοιομος πολὐς ἐν φρονήσει, ἐπείπερ ὁ ὀλιγύφυχος ἰσχυρὸς ἄφρων. γίνου λεημων ' μακάριοι γαρ

οἱ ἐλεήμονες, τι αυτοὶ ἐλεηθήσονται ἔσο κακος, συ-i χος, ἀγαθός, τρέμων του λόγους os θεοs οὐχ υψώσεις σεαυτόν ς ὁ Φαρισαῖος τι πῶς ὁ ψῶν αυτον, πεινωθήσεται, καὶ το φηλῖν ἐν ἀνθρώποις βδέλυγμα παρὰ θεῶ ου δώσεις τῆ ψυχῆ σου θράσος, et ἀνὴρ θρα- σὐς ἐμπεσεῖται εἰς κακά. οὐ συμπορεύσ μετὰ φρύνων,2 αλλὰ μετὰ σοφῶν καὶ δικαίωw ' τὰ συμβαίνοντα σοι πάθη εὐμενῶς δέχου καὶ τὰς περιστάσεις ἀλύπως, εἰδώς - μισθός σοι παρὰ θεοί δοθήσεται τω γὼ καὶ τω AMάρω τον λαλοῶντά σοι - λογον os θεμ δοξάσεις, μνησθήση δε--τω μέρας καὶ νυκτύς, τιμήσεις δε αυτον οὐχ ώς γενέσεως

302쪽

203 αἴτιον, αλλ' ώς του ευ εἶναί σοι πρόξενον γινόμενον ' oπου γαρῆ περὶ θεο διδασκαλία, ἐκεῖ ὁ θεὸς πάρεστιν. ἐκζητήσεις καθ' ημέραν το πρόσωπον των πίων, ιν ἐπαναπα- τοῖς λύ- 10γοις αυτῶν. - ποιησεις σχίσματα προς τους ἀγιους, μνησθεὶς των Αορειτῶν. εω νευσεις μαχομένους ς Μωσῆς, dκαταλλάσσων εἰς φιλίαν. κρινεῖς δικαίως του γαρ κυρίου η κρίσις. ου ληφη πρόσωπον ἐλέγξαι ἐπὶ παραπτώματι, λιλίας καὶ Μιχαίας τον Ἀχαάβ, καὶ ' δεμελὲ ὁ Αἰθίοψ τον Σεδεκίαν, καὶ Νάθαν τον αβίδ, καὶ ωάννης 11 - ρώδην lis γίνου δίψυχος ἐν προσευχῆ σου, εἰ i0 ἔσται λέγει γαρ ὁ κύριος ἐμοὶ ' Πέτρω ἐπὶ της θαλάσσης ' λιγόψυχε, εἰς τί ἐδίστασας; μη γίνου προς μὲν τολαβεῖν κτείνων την χεῖρα, προ δε το Osναι συστέλλωw12 ἐὰν ἔχης, δια των χειρῶν σου δός, να ἐργάσρ εἰ λυτρωσιν αμαρτιῶν σου ἐλεημοσύναις γαρ καὶ πίστεσιν ἀπο- 15 καθαίρονται μαρτίαι. - διστασεις δομαι πτωχῶ, ουδεδιδοὐ γογγυσεις γνώση γαρ τίς ἐστιν ὁ του μισθου ἀνταποδότης ' ὁ εχεῶν γάρ, φησί, πτωχὁ κυρίω δανείζει, κατὰ δε το δόμα -οs, λως ἀνταποδοθηοετα αυτῶ -κἀποστραφήσ ἐνδεουμεν- ος φράσσει γάρ, φησί, τα τα 20 αυτ is ἀκ σαι ἐνδεουμένου, κώ αυτ Ἀπικαλέσεται καὶ οὐκ ἔσται ὁ εἰσακούων - κοινωνησεις εἰς πάντατ αδελφεσου καὶ - ἐρεῖς ἴδια εἶναι, κοινὴ γὰρ ἡ μετάληψις παρὰ θεολπῶσιν ἀνθρώποις παρεσκευάσθη οὐκ ἀρεῖς την χεῖρά σου ἀπ το υλ σου Ἀπλτης θυγατρός ab σου ἀλ ἀπ νεότητος αὐτῶν διδάξεις αυτοs τον φόβον

303쪽

τολθεοs. παίδευε γάρ, φησί, τον υἱόν σου, υτ γὰρ εσται σοι ευελπις l υκ τάξεις δουλωσοὐ παιδίσκη τοῖς ἐπὶ 13τον--ὁ θεμ πεποι σιν ἐν πικρία ψυχῆς, μή ποτε στεινάξωσιν ἐπὶ σοὶ καὶ ἔσται σοι οργὴ παρὰ θε ' καὶ μεῖς, oi δ λοι, ποτάγητε τοῖς κυριοις μῶν ς τυπω θεου ἐν αἰσχύνη καὶ φόβω, ' κυρίω καὶ ου ἀνθρώποις μι- 14 σήσεις πῆσαν πόκρισιν, καὶ πῆν ο ν η κυρίω ἀρεστόν, ποιήσεις οὐ μὴ ἐγκαταλειρ ἐντολὰς κυρίου, φυλάξεις δεα παρέλαβες παρ' υτοὐ, μήτε προστιθεὶς ἐπ αὐτοῖς μήτε io ἀφαιρῶν ἀπ' αὐτῶν- ου προσθησεις γαρ τοῖς λόγοις αυτοs,

is μὴ ἐλέγξ σε καὶ ψευδὴς γένη ἐξομολογήση κυρίω

τω θεῶ σου τα μαρτήματα σου καὶ οὐκέτι προσθησεις ἐπ' αυτοῖς, να υ σοι γένηται παρὰ κυρίω τω θεῶ σου, ο ου βουλεται τον θάνατον του μαρτωλοs, ἀλλα τὴν με-i τάνοιαν τον πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου θεραπευσεις ώς 1 5 αἰτίους σοι γενέσεως, να γέν μακροχρύνιος ἐπὶ της γης ης κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι. τους δελφούς σου καὶ τους συγγενεῖς σου μὴ περίδης τους γαρ ἰκείους bos σπέρματd σου υχ περόψει. τον βασιλέα φοβηθησρ, εἰ- 162ωδῶς ὁτι το κυρίου ἐστὶν χειροτονία τους αρχοντας αὐ-τοὐ τιμησεις ς λειτουργους ε , ἔκδικοι γάρ εἰσιν πάσης αδικίας οἰς ἀποτίσατε τέλος, φέρον καὶ πῆσαν εἰσφορὰνευγνωμόνως. ου προσελευση ἐπὶ προσευτήν σου ἐν μέ- Πρα πονηρίας σου, πρὶν αν λυσνς τὴν πικρίαν σου. αὐτη

et εστὶν ἡ δις τῆς ζωῆς, ης γένοιτο ἐντὸς μῆ ευρεθῆναι διαγησο χριστο το κυρίου μῶν. - δε δὸς το θανατου 18 ἐστὶν ἐν πράξεσι πονηραῖς θεωρουμενη ἐν αὐτy γὰρ πνοια

304쪽

τ- θε καὶ πολλῶν θεῶν ἐπεισαγωγή, δι ων φόνοι, μοιχεῖα , πορνεῖαι, ἐπιορκίαι, ἐπιθυμίαι παράνομοι, κλοπαί, εἰδωλολατρεῖαι, μαγίαι, φαρμακεῖαι ἁρπαγαί, ψευδομαρτυρία , υποκρίσεις, διπλοκαρδίαι δόλος, περηφανία, κακία,

αὐθάδεια, πλεονεξία, αἰσχρολογία, ζηλοτυπία, θρασύτης bύφηλοφροσύνη, λαζονεία, φοβία, διωγμις ἀγαθῶν, λη- θείας ἔχθρα, ψεύδους γάπη, γνοια δικαιοσύνης. οἱ γαρ

τουτων ποιηταὶ ου κολλῶνται Ἀγαθφ, οὐδε κρίσει δικαία ἀγρυπνοsσιν ' οὐκ εἰς τὀ αγαθόν, αλλ' εἰς τὸ πονηρόν- ων μακρὰν πραύτης καὶ πομονη ' μάταια γαπῶντες, διώκον 10 τε ἀνταπόδομα, οὐκ ἐλεοsντες πτωχόν, οὐ πονουντες ἐπὶ καταπονουμένω, οὐ γινώσκοντες τον ποιησαντα αὐτούς, φωνεῖς τεκνων φθορεῖς πλάσματος θεοs, ἀποστρεφόμενοι ἐνδεόμενον, ' πλουσίων παράκλητοι, πενητων περόπται, πανθα-s 9 μάρτητοι. ρυσθείητε, τεκνα, απὸ τούτων πάντων. δρα μη τις Ib

20 σεβήσεις. περὶ δε βρωμάτων λεγει σοι ὁ κύριος λαγαθὰ της γης φάγεσθε, καὶ Πῶν κρέα ἔδεσθε λάχανα χλόης 20 τὀ δὲ αἶμα ἐκχεεῖς οὐ γὰρ τὰ εἰσερχόμενα εἰς ὁ στόμα

κοινοῖ τον ἄνθρωπον, αλλὰ τὰ ἐκπορευώμενα, λέγω δη λασφημίαι, καταλαλιαὶ καὶ εἴ τί τοιολον. ἡ δε φάγη τον μυελον της γης μετὰ ' δικαιοσύνης ' - εἴ τι καλόν, αὐτοs,

305쪽

ζων παρθένοις τις γὰρ φάγεταιή τίς πίεται πάρεξ αυτου ' ἀπὸ δε των εἰδωλοθύτων φεύγετε, ἐπὶ τιμα γὰρ δαιμόνων 2l θυουσιν αυτά, ἐφ' υβρει δηλαδὴ του μόνου θεοs πως μὴ γένησθε κοινωνοὶ δαιμόνων. περὶ δε ' βαπτίσματος 2r ἐπίσκοπε πρεσβύτερε, δη με καὶ πρότερον διεταξάμεθα, καὶ νυν δέ φαμεν τι -τως βαπτίσεις ώς ὁ κύριος διετάξατο μω λέγων Πορευθέντες μαθητε ματεπάντα τα ἔθνη, βαπτίζοντες αυτους εἰς το νομα του πα-i τρὸς καὶ τολυίου καὶ του γίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτους τηρεῖν πάντα σα ἐνετειλάμην μή του ἀποστείλαντος πατρός, του ἐλθόντος χριστοs του μαρτυρήσαντος παρακλήτου χρίσεις δε πρῶτον λαίω άγω, ἔπειτα βαπτίσεις δατι καὶ το τελευταῖον σφραγίσεις μύρω ῖνα το μεν

λον του θανάτου, το δε μύρον σφραγὶς των συνθηκῶν εἰ δὲ μήτε ἔλαιον η μήτε μύρον, ἀρκεῖ το δωρ καὶ προς χρίσιν καὶ προς σφραγῖδα καὶ προς ὁμολογίαν του ἀποθανόντος ῆτο συναποθνήσκοντος. προ δε του βαπτίσματος νηστευ- 20 σάτω ὁ βαπτιζόμενος καὶ γὰρ ὁ κύριος πωγωάννου προ- τον βαπτισθεὶς καὶ εἰς την ἔρημον αυλισθείς, μετέπειτα ἐνήστευσε, τεσσαράκοντα μέρας καὶ τεσσαράκοντα νέκτας.

ἐβαπτίσθη δε καὶ ἐνήστευσεν, - αυτος ἀπορυπώσεως νηστείας χρείαν ἔχων καθάρσεως ὁ τῆ φύσει καθαρὸς καὶ 25ώγιος, ἀλλ' ἶνα καὶ ωάννη ἀλήθειαν προσμαρτυρήση καὶ ήμῖν πογραμμὸν παράσχηται. -υκουν ὁ με κύριος Ουκ

306쪽

20 7 εἰς εαυτου πάθος ἐβαπτίσατο φθάνατον Ἀνάστασιν omδέπω γὰρ οὐδὲν τούτων ἐγεγόνει , αλλ' εἰς διάταξιν τέραν δι καὶ rex' ἐξουσίας μετὰ τι βάπτισμα νηστεέει, κύριος

γωάννου εἰς το αυτ θάνατον μυούμενος πρότερον είλει νηστεsσαι καὶ τότε βαπτισθηναι - γα δίκαιον bτον συνταφέντα καὶ συναναστάντα παρ' υτὴν την ἀνάστασιν κατηφε ὶ ο γαρ κύριος ὁ ανθρωπος της διατάξεως της του σωτῆρος ἐπείπερ ὁ με δεσπότης, ὁ δε υπήκοος. 23 αἱ δὲ νηστεῖαι μῶν μὴ ἔστωσαν μετὰ των ποκριτῶν, νηστεέουσι γὰρ ' δευτερα σαββάτων καὶ πέμπτην. ἡμεῖς δὲ i0 τὰς πεντε νηστεύσατε μέρας η τετράδα καὶ παρασκευήν

ὁ τι το μὲν τετράδι κρίσις ἐξηλθεν κατὰ το κυρίου,

I δα χρήμασιν ἐπαγγειλαμένου τὴν προδοσίαν-- 1 δὲ παρασκευῆ, τι ἔπαθεν ὁ κύριος ἐν αὐτὴ πάθος ὁ διὰ σταυρο - Ποντίου Πιλάτου. - σάββατον μέντοι καὶ i5 τὴν κυριακὴν εορτάζετε, - τωμεν δημιουργίας ἐστὶν υπόμνημα, ὁ δε ἀναστάσεως. a δε μόνον σάββατον ἡμῖν

φῆς, περ νηστεύειν προσῆκεν, ἀλλ' οὐχ εορτάζειw ἐνίσω γὰρ ο δημιουργις - γῆν τυγχάνει, ἰσχυρότερον ὁ περὶ mαὐτο πένθος της κατὰ τὴν δημιουργίαν χαρῆς - ὁ δημιουργος τῶν εαντο δημιουργημάτων φύσει τε καὶ ἀξια 24 τιμιώτερος. λαν δε προσευχησθε, μὴ γίνεσθε σπερ οἱ ὐποκριταί, ἀλλ' ώς ὁ κύριος μῖν ἐν τρ' εὐαγγελίω διετάξατο, υτως προσεύχεσθε Πάτερ μῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς 25άγιασθητω τὀἰνομά σου ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου εν θήτω τὼ θέλημά σου ἐν οὐρανῶ καἰ ἐπὶ της γης' - ἄρτονημῶν τον ἐπιούσιον δις μῖν σήμεροπι καὶ ἄφες μῖν τὰ

307쪽

ὀφειλήματα μῶν, ς καὶ μεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ημῶν και μη εἰσενέγκης μῆς εἰς πειρασαόν, ἀλλα μαιημὰς απὸ το πονηρos οτι σοί ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ δυναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τους αἰῶνας αμήν. τρὶς της

ημερας ουτως προσεύχεσθε, προπαρασκευάζοντες αυτοὐς ἀξίους της υἱοθεσίας του πατρός, να μή, ἀναξίως μῶν αυτον πατέρα καλούντων, μειδισθητε - αυτοs, ς καὶ ὁ σραὴλ ο ποτε πρωτότοκος υίδ ηκουσεν τι Εἰ πατήρ

εἰμι ἐγώ, os ἐστιν δόξα μου καὶ εἰ κύριος εἰμι, οὐ i ἐστιν ο φόβος μου δόξα γαρ πατέρων ὁσιότης παίδων καὶ

τιμὴ δεσποτῶν οἰκετῶν φόβος, ῶσπερ υν το ἐναντίον ἀδωξία καὶ αναρχία ' δι μῆς γὰρ ' βλασφημεῖται τὸ ὀνομα μου ἐν τοῖς ἔθνεσιν. γίνεσθε δὲ πάντοτε ευχάριστοι 25ώς πιστοὶ καὶ επνώμονες οὐλοι, περὶ μεν της ευχαριστίας Ib ουτω λέγοντες χαριστο-έν σοι, πάτερ ημῶν, υπερ της ζωῆς ῆς ἐγνώρισας μω δια γησο το παιδός σου, δι' o καὶ τα πάντα ἐποίησας καὶ τῶν λων προνοεῖς, ον καὶ ἀποστειλας ἐπὶ σωτηρία τῆ μετέρα γενέσθαι ανθρωπον ον καὶ

συνεχώρησας παθεῖν καὶ ἀποθανειν, ον καὶ ἀναστήσας ευ-

20 δόκησας δοξάσαι καὶ ἐκάθισας ἐκ δεξιῶν σου, δι' ου καὶ 'ἐπηγγείλω μιν την ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν χὐ δέσποτα

παντοκράτορ θεε αἰώνιε, σπερ ην τομο διεσκορπισμένον καὶ συναχθεν ἐγένετο ει αρτος, υτ συνάγαγέ σου την

ἐκκλησίαν απι τῶν περάτων τῆς γης εἰς την σὴν βασιλείαν. 25 ἔτι εὐχαριστο-εν ' πάτερ ημῶν, περ οὐ τιμίου ψατος γησο χριστο το ἐκχυθέντος περ ημῶν καὶ τοὶ τιμίου

σώματος ου καὶ ἀντίτυπα ταλα ἐπιτελοωεν αυτο διαταξαμένου μῖν καταγγέλλειν τὸν αὐτοεθάνατον δι αυτos

308쪽

γάρ σοι καὶ Ῥύξα εἰς τους αἰῶνας Ἀμήν. μηδεὶς δὲ

ἐσθιέτω ἐξ αὐτῶν των ἀμυητων, ἀλλὰ μόνοι οἱ βεβαπτισμένοι εἰς τον - χριστοί θάνατον. εἰ δέ τις μύητος κρυψας ἐαυτιν μεταλάβοι, κρίμα αἰώνιον φάγεται - μὴ ντης εἰς χριστον πίστεως μετέλαβεν ἁν - θέμις, εἰς τιμω bρίαν εαυτθῆ εἰ δέ τις κατὰ ἄγνοιαν μεταλάβοι, τομον τάχιον στοιχειώσαντες μυήσατε. οπως μη καταφρονητης 26 ἐξελθοι μετὰ δε την μετάληψιν ουτως ευχαριστήσατε χαριστο-έν σοι ὁ θεὸς καὶ πατηρ σολτου σωτηρος μῶν, υπερ οὐ γίου ὀνόματος ' ου κατεσκήνωσας εὐημῖν, καὶ loυπερ της γνώσεως καὶ πίστεως καὶ γάπης καὶ ἀθανασίας ης ἔδωκας ἡμῖν διαδεησου του παιδός σου - δέσποτα παντοκράτορ ὁ θεὸς των λων, ὁ κτίσας τον κόσμον καὶ τὰ ἐναυτ δι αὐτοί, καὶ νόμον καταφυτευσας ' ταῖς φυχαις μῶν

καὶ τὰ προς μετάληψιν εὐτρεπίσας ἀνθρώποις, ὁ θεὀς των Ili ἁγιων καὶ ἀμεμπτων πατερων μῶν Ἀβραὰμ καὶ Ἱσαὰκ καὶ Σακώβ, των πιστῶν δούλων σου, ὁ δυνατος θεός, ὁ πιστὀ καὶ ἀληθινος καὶ ἀψευδὴς εν ταῖς ἐπαγγελίαις, ὁ

ἀποστείλας ἐπὶ mi σοὐν τον χριστόν σου ἀνθρώποις - ναναστραφῆναι λανθρωπον, θεον δωτα ' λόγον καὶ ανθρω- 20πον, καὶ την πλάνην πρόρριζον ἀνελειν, αὐτος καὶ ὐ δι' αὐτου μνησθητι της γίας σου ἐκκλησίας ταύτης ην περιε- AM ποιησω τετιμω αῖματι οὐ χριστου σου, καὶ υσαι αὐτηναπ παντος πονηρο καὶ τελείωσον αὐτην ἐν τη ἀγάπη σου

καὶ τη ἀληθεία σου, καὶ συνάγαγε πάντας μῆς εἰς την βα- 25σιλείαν σου, ἐν τοίμασας αὐτην. μαρὰν ἀθε σαννὰ τωυω αβίδ, εὐλογημενος ὁ εὐχύμενος ἐν νύματι κυρίου,

θεὸς κύριος ὁ ἐπιφανεὶς μῖν ἐν σαρκί εἴ τις ἄγιος προ- e

309쪽

σερχέσθω εἰ δε τις - ἔστι γινέσθω διὰ μετανοίας. ἐπιτρέπετε δε και τοι πρεσβυτέροις μῶν ευχαριστειν. περι 27 δε του μυρου ουτως ευχαριστήσατε Εὐχαριστο-έν σοι. θεὲ δημιουργε των ὀλων, καὶ περ της ευωδιας του μυρου

καὶ πὲρ του ἀθανάτου αἰῶνος - ἐγνώρισας μῖν διὰ Ἀ-σos του παιδός σοw τι σου ἐστιν ἡ δόξα καὶ δύναμις εἰς τους αἰῶνας αμήν. ος ἐὰν ἐλθών ουτως ωχαριστῆ, προσδέξασθε αυτον ως χριστο μαθητήν ἐὰν δε αλλην διδαχ ῆν κηρύσσρ παρ' ην μῖν παρέδωκεν Ἀριστος διl0 ημῶν, τω τοιουτεμ συγχωρεῖτε ευχαριστεω υβρίζει γαρ

ὁ τοιολος το θειν περ δοξάζει. πῶς δε ὁ ἐρχόμενος 2Sπρο υμῆς, δοκιμασθείς, ουτως δεχέσθω σύνεσιν γὰρ ἔχετε, καὶ δύνασθε διαγνῶναι δεξιὰν φαριστερὰν καὶ διακρῖναι ψευδοδιδασκάλους διδασκάλων. ἐλθοντι μέντοι τ διδασκάλφi ἐκ φυχῆς ἐπιχορηγήσατε τὰ δέοντα opis ψευδοδιδασκάλωδώσετε μεν τὰ δέοντα προς την χρείαν, ου παραδέξεσθε δεα-- την πλάνην in μην συμπροσευξησθε αυτs, να μησυμμιανθῆτε αυτρο πῶς προφητης ληθινος η διδάσκαλος

ἐρχιμενος προ υμῆς ξιος ἐστι της τροφῆς, ἐργάτης λω2 γου δικαιοσύνης. πῆσαν ἀπαρχὴν γεννημάτων ληνοs ἄλω-29νος βοῶν τε καὶ προβάτων δώσεις τοῖς ἱερεῶσιν, ῖνα υλπη- θῶσιν αἱ ἀποθῆκαι τῶν ταμιείων σου καὶ τὰ ἐκφόρια της γης σου, καὶ στηριχθῆς σίτω καὶ οἴνω καὶ ἐλαίω, καὶ αὐξηθῆ τὰ βουκόλια τῶν βοῶν σου καὶ τὰ ποίμνια τῶν προβάτων 25 σου. πῶσαν δεκάτην δώσεις, ὀρφανῶ καὶ τῆ χήρα τω πτωχῶ καὶ τω προσηλυτω πῆσαν ἀπαρχὴν θερμῶν, αρτων,

κεράμιον οἴνου η ἐλαίου η μέλιτος η ἀκροδρύων, σταφυλῆς τῶν αλλων την ἀπαρχὴν δώσεις τοῖς ερεῶσιν αργυρίου δε- ματινο καὶ παντος κτήματος τω ὀρφανῶ καὶ τῆ

310쪽

21130χηρα τὴν ἀναστάσιμον του κυρίου μέραν, τὴν κυριακήν φαμεν, συνέρχεσθε διαλείπτως, εὐχαριστωντες τω θεῶ

καὶ ἐξομολογούμενοι ἐφ' οἷς ευηργέτησεν μῆς ' θεω διὰ χριστο ρυσάμενος αγνοίας, πλάνης, δεσμῶν, πως ἄμεμπτος ἡ θυσία μῶν ρόα ευανάφορος εφ' εἰπόντι περὶ Iτης οἰκουμενικῆς αυτου ἐκκλησίας ὁτι 'Eν παντὶ τόπω προσενεχθήσεταί μοι θυμίαμα καὶ θυσία καθαρά δτι μέγας βασιλεM γώ εἰμι, λέγει κύριος παντοκράτωρ, καὶ ὁ νομά31 μου θαυμαστῶν ἐν τοῖς θνεσιν. προχειρίσασθε δὲ ἐπισκύπους ἀξίους του κυρίου καὶ πρεσβυτέρους καὶ διακόνους, io ανδρα ευλαβεῖς, δικαίους, πραεῖς ἀφιλαργύρους, φιλαλήθεις, δεδοκιμασμένους, ὁσίους, προσωπολήπτους, δυναμ

νους διδάσκειν τον λόγον της εὐσεβείας, ὀρθοτομο τας ἐν τοῖς του κυρίου δόγμασιν υμεῖς δε ' τιμῆτε τούτους ς πατέρας, ς κυρίους, Ζευεργέτας, του ευ εἶναι αἰτίους. 5ελέγχετε δὲ ἀλλήλους, μη ἐν ργῆ, αλλ' ἐν μακροθυμία μετὰ χρηστότητος καὶ εἰρηνης. πάντα τὰ προστεταγμένα υμῖν - του κυρίου φυλάξατε. γρηγορεῖτε περ της ζωῆς υμῶν ἔστωσαν αἱ σφέες μων περιεζωσμέναι καὶ οἱ λύχνοι καιήμενοι, καὶ μεῖς μοιοι ἀνθρώποις προσδεχομέ- πνοις τον κυριο εαυτῶν πότε ξει, σπέρας πρωὶ Ἀλεκτοροφωνίας μεσονυκτίου γαρ ἄρα ου προσδοκῶσιν,

ἐλευσεται ὁ κυριος, καὶ ἐὰν αυτ ανοίξωσιν, μακάριοι οἱ δοὐλοι ἐκεῖνοι, τι ευρέθησαν γρηγορουντες ὁτι περιζώσεται καὶ ἀνακλινε αυτους καὶ παρελθὼν διακονήσει αυτοῖςJ. 25 φετε - καὶ προσεύχεσθε μη πνῶσαι εἰς θάνατον -

γα μήσει μῆς τὰ πρότερα κατορθώματα, ἐὰν εἰς τὰ 32 ἔσχατα μῶν ἀποπλανηθῆτε της πίστεως τῆς ἀληθοὐς. ἐν γὰρ ταῖς ἐσχάταις μέραις πληθυνθήσονται οἱ ψευδοπροφῆται καὶ οἱ φθορεῖς του λόγου, καὶ στραφήσονται τὰ πρό 30

caput ni numerat , Iem sappius ita turbantem niendaro soleo l