Anecdota Graeca Theodosii canones. Editoris annotatio critica. Indices

231쪽

διν τοῖ ν κλιθέντα οὐκ ἄντικειται ἡμῶν, ἐπε δὴ μόνως θηλυκα

26. 4ὐρίσκ/γμεν. δὲ .καὶ ἐπὶ της σταφυλῆς δια του ω λεγόμενονρωξ ρωγός πυρὰ ' Ἀρχιλόχω. . , . '992, 14. του ιαπλούJ λέγω δη του θῆρ θηρός. . ἰστέον ὁ τι τα εἰς ειρ λέγοντα μονοσύλλαβα τρία μόνα εἰσίν, λ μὲν θηλυκόν, τὸ χείρ, δύο δε ἀρσενικά, τὸ IS και τὸ φθείρ. ἔοτι δὲ λῖρ ὁνομ ποταμου. τὸ γὰρ Φθίρ τὸ κύριον ὀνομα, λέγω

ἰοτέον ἔτι τὸ χείρ κατὰ τὰς αλλας πτωσεις καὶ χωρὶς του ελεγεται καὶ μετα του P, οἰον χειρός . καὶ χερός,.χειρι καὶ χερί, χεῖρα καἰ χέρα, χεῖρες καὶ χήρες ' η δοτικὴ των πληθυντικῶν χω- ρες του ι χερσί μόνως λέγεται. ' . 21. Aεῖ προςθεῖναι ,, χωρὶς εἰ μη κατὰ ποιητικὴν ἐξουσίανε λάξωσι τὸ G . ἐν is γενικx, Oχν ως ἐπι του μήστωρ. ' ποῖτο γαρ παρὰ τω 'γηρω ἐπὶ μὲν τοὐ. κυρίου τρέπει τὸ si εἰς τὸ δ

ἐπὶ δὲ τοῖ ἐπιθέτου αεὶ παρὰ τω ποιητῆ φυὰάσσει τὸ ω ἐν .τνγενοκμ, οἰον .μήστωρας ἄὐτης, μεστωρε φόβοιο, ἀντὶ etod ἐμπείρους καὶ ἐπιστήμονας. τοιουτα δὲ εὐρίσκομεν καὶ ἄλλα παρὰ τοῖς γρχαίοις φυλάττονια τό si ἐν τn γενικῆ, οῖον ἡλίκτωρ ἡλέκ- τωρος, ταλάωρ ταλάωρ .. ἡλέκτωρ μεν γὰρ λέγεται ὁ ἡλιος, τα- λαωρ δὲ τόξον. προπάτωρ προπάτωρος. ταλα δὲ ποιητικά εἰσιν, ἐπιι ἡμας διὰ κοὐ o δει γράφειν αυτά. 32. . κίνυφ Κίνυφος ' εστι δὲ ποταμὸς Αιβύης. κατηλιψ κατηλιφος ' σημαίνει δὲ την μέσην στέγην Mπὀ.-ῖ πηλοῖ ἡ τινος ροίτου, - ἐφ ών. τὰ καταστρωματα τίθενται, καὶ etὀ απὸ τῆς προπεως τοδ ιστοῖ, v προςδέδεται ὁ ἱστός. καὶ Σκίραψ Σκίραφος ' ἔστι δὲ ἄνομα κύριον παρὰ τοῖς κωμικοῖς ευρισκόμενον.

232쪽

της δόξης ἐστὶ Στέφανος ὁ τα ἐγνικὰ γράψας, καὶ πάνυ περὶ γε

233쪽

που ος εἰς P, καὶ κατὰ συναίρεσιν του Ξ κώ P εἰς την οι δίφθογ- γον γίνεται Σαπφοῖ. λέγει δὲ ὁ Προδιανος ἔτι οἴδέποτε ευρωκομεν ἐν χρήσει ταύτην την δοτικὴν διαστασιν ἐχουσαν του o καὶ P. Ουδὲ γὰρ . εὐρίσκεται ἐν χρῆσει η τρισυλλυβος δοτικὰ ἐπὶ τούτων,

περ κρείττονα κρείττοα καὶ κρείcτω, βελτίονα βελτ α βελτίω. οθεοδόσιος δὲ δοξύζει διι απὸ της Σαπφοῖ δοτικης γέγονεν η πφεα αἰrιατικὴ τροπα του P εἰς si, καὶ κατὰ κρῶοιν τοῖ o καλει εἰς ω Σαπφώ. κcia λέγει ὁτι η αιτιατικη συναιρεθεῖσα οὐκ εἴασε τας ἄλλης πτωσεις τω λόγου της συναιρέσεως κλιθηναι, ἄλλο Προς αυτην πάσας ἔκλινεν, ἡγουν προς αναλογίαν εαυτης, ni πης κλητικης των ενικῶν' αυ ιη γὰρ εἰς την οι δίφθογγον λήγει. προς αναλογίαν δὲ αὐτης εἰπεν, ἐπειδὴ καὶ ἡ εὐθεῖα των διῖκῶνομοίως αυτρ εἰς ω λήγει, οῖον τα Σαπφω, καὶ λοιπὸν ἀκολουθως

234쪽

vην umoιν. Ἱστέον δὲ ἔτι oὸ κολεῖς καὶ διὼ -οῦ ω λεγουσι νην αἰτιατικην των εἰς si, θηλ κων καὶ βαρύνουσιν, οῖον π ήτω, 'ν Σάπφω. πῶσα γὰρ λέξις υπερ μίαν συλλαβην, παρ' η - μῖν o ξρονομενη, παρὰ τοῖς Αἰολεῖοι βαρύνεται, oῖον Ἀτρευς Ἀτρους, σοφός σόφος, χωρὶς των προθέσεων καὶ των συνδεσμων 'ἐπι τουτων γὰρ φυλάττουσι την ὀξεῖαν τάσιν, οῖον οῦ-, κατά, διά, μετά, αὐτάρ, ἀτὰρ, πρός. ,,υπὲρ μίαν συλλαβην' διὰ τὰ μονοσύλλαβα ' inὶ τούτων γὰρ φυλάττουσι την ὀξεῖαν τάσιν, oχν νυξ, στυξ. πως γὰρ δύνανται τὰ μονοσυλλοβα βαρυνεσθαι ἰAξιον δε ἐστι ζητησαι, εἰ ia ρα η οξεῖα καὶ η βαρεῖα εις περι- πωμενην συνερχονται, οῖον πάχ παῖς, Πηλεῖ Πηλεῖ, Πρακλες Πρακλης, τιμήεὶς τιμης, διὰ τί ἐπὶ των εἰς G θηλυκῶν αἱ αἰτιατικαὶ Mais νξείας και βαρείας Ουναιρεθεῖσαι οὐ περισπωνται αλλ' οξύνονται, οἰον τόα Λητω, Σαπφόα Σαπφώ, καλυφία -

λυφώ. και εστιν εἰπεῆν ταυτην την tiπολογίαν. πασα πτωσις, ὁμοφωνουσα ετέρα κατὰ τον αυτον αριθμόν, i πάντως φαι πον

και την Σαπφώ , τούτου χάριν καὶ τον τόνον αυτῆς ἄνεδέξατο, καὶ ὀξύνεται ομοίως τῆ ευθεία. ἡ δὲ ε θεῖα ἴξύνεται διὰ τον χαρακτῆρα ' πάντα γὰρ τὰ εἰς ω λήγοντα θηλυκὰ οξύνονται, οἰον Κλειω, χρατώ, κα1υψώ, Avia, Σαπτώ. ὁτι γὰρ ταμας τας. ἰ τιατικὰς αἰτία ἐστι τοὐ μὴ περισπῶσθαι ἡ ομοφωνία τῆς ευθεως, δηλοῖ η αιδῶ αιτιαπικὴ περισπασθεῖσα και ἡ ρῶ ' αυται γαρ ρη

θεῖναι - κανόνι . Tosrω , τω λέγοντι ὁτι πασα πτωσις ὁμοφωνοῖσα s es πτώσει Σωτὰ τον αυτὸν αριθμὸν πάντως καὶ τὸκ μυτὸν ἀναδέχετια τόνον, χωρὶς των εἰε εος γενικῶν τῶν γενομόρο

235쪽

. . . . . . .

υγε νυν, 'Eρατώ, παρά θ', Arctoo καί μοι ἔνισπε. ο μέντοι ποιη-της καὶ ἄλλοι εἰς την οι δίφ9ογγον ποιουσι την κλητικήν, οῖον

τοδ θῶ δε τοι Ουτι μα σομαι, και φίλη πειθοῖ. καὶ ἄξιόν ἐστι ζητησαι, εἰ ἄρα η κλητικὴ ουδεποτε πλείονα σωτηεντα υει τῆς ἰδίας ευ9είας, οῖον μουσα ἀ μῖσα, τιμή ἀ τιμὴ, βῆμα ῶ βῆμα,υστυ ἀ αστυ, βους δ βου, διὰ ποίαν αἰτίαν ἐπὶ των εἰς G θη- λυκῶν η κλητικὴ πλείονα φωνήεντα θει τῆς ἰδίας ευθείας, οἷον καλυφώ ἀ Kαλυφοι. κυὶ λέγει ὁ Ηρωδιανὸς et αντην τὴν α λογίαν, ὁτι τὰ αρχαια των αντιγράφων ἐν ταῖς εἰς ω ληγούσαις εἴθείαες εἰχον τo P προσγεγραμμενον, ο ν ἡ Α τω, ἡ μαπφώ συσταλὲν ουν το ω εἰς το ξ ἐν τῆ κλητικῆ, ἐξεφωνηθη το ζ' τουτου χάριν ἡ κλητικὴ ἔδοξε πλείονα φωνήεντα ἔχειν της ευ- θείας. Ουτος δὲ ὁ λόγος Ουκ ἔστι καταναγκαστικός. ἐὰν γὰρ - εωμεν ,τὰ εἰρ ω λῆγοντα θηλυκὰ ἔχειν τὸ ζ προπεγραμμενον

λυπῶν, αλλα των οὐδετερων, οῖον τὸ μελι, τὸ σίνηπι. o δὲ ἡμέτερος διδάσκαλne λέγει et αυτην τὴν απολογίαν. τὰ εἰς si λῆγο πα θηλυκὰ ἐπειδὴ ἐν tu νενικη καὸ ἐν τα δοτικῆ ἔτρεψαν τὸ ω εἰς τὸ ih oῖον ἡ Σαπφώ τῆς Σαπφους τῆ Σαπφοῖ, τούτου χά-eιν καὶ ἐν τν κλητεκῆ ἔτρεφαν τὸ G εἰς τὸ Ξ. καὶ ἐπει- αι κλητικαὶ καὶ αὐταὶ ῆμελλον ὁξύνεσθαι ομοίως si ευθείs, etὰ δὲ εἰς ο ληνοντα μὲρ μίαν συλλαβὴν ἀποστρέφοντ ιι τὴν ὀξεῖαν τά- σιν, οῖον ἐκεῖνο, ἄλλο, τοῖτο, δεχο, κωρὶς τῆς αὐτό αντων. M

236쪽

- καὶ χωρὶς της αστό καὶ υπό προσδεεως, τούτου χάριν, rνα μη

των ενικων' καὶ γὰρ η. &ἰτιατικη των ἐνικῶν την Λητώ 4στι καιτην Σαπφώ. καὶ ἔστιν εἰπεῖν ταύτην την απολογίαν. κανὼν γ ρδοτιν o λέγων ἔτι, λαν η γενικη των ἔνικων συναιρηται, ποτε μι η ευθρῖα των δυῖκων -οίως συναιρεῖται, οἰον Φροοοθένεος μοοθένους φαοσΟένεε Λημοσθένη, τείχεος τείχους τείχεε πειθ , εὐγενέος εὐγενους εὐγενέε εὐγενη, Ουκ μντιστρέφοντος που μ 'νος. οὐ γὰρ η νίκα μη συναιρεῖται η γενικη των ε νικων, κω ' λυεται πάντως συναιρεθηναι η ευ9εῖα των δυῖκων, ἀλr ἔστιν

'τε Ουναιρεῖπαι, οἷον βασιλεύς βασιλέως βασιλέε βασιλη, πὀλις 'λεως πόλεε πόλη, ὼς παρ Λιπίνν τῶ Σωκρατικῶ τούτω πω Πορο- ' λθει δὲ περὶ Ἀθηναίων κ ὶ Λακεδαιμονίων. εἰ ἄρα ουν ἐν

238쪽

με- με' ευρίσκομεν γὰρ δεφορουμένην την χρησιν. ἔτι δει προς- θόῖναι καὶ χωρὶς του Ερμ ιών Ἀρμιόνος και του 'νιών 'μόνος καὶ του Βιών Βιόνος. ἐν δὲ τοις οιοτόνοις τοῖς μη σημαίνου λιν δεῖ σημειώσασθαι τὸ μελεδών μελεδῶνος καὶ τὸ τυφεδών τυφεδωνος ' περὶ ων ἔστιν εδπεῖν ὁτι ταυτα ποιητικα εἰσι καὶ διατο μετρον ποιητικως διὰ etου ω ἐγένοντο. 1 στι δὲ τυφεδών μὲν ηκαυσις, μελεδων δὲ η φροντίς. 996, 8. ως παρὰ Καλλιμ ω' ὁ δὲ κρέα λυγκὸς ἰοταμνε. 0λλη ἐστιν η χρησις της χερός γενικης ου μόνον παρὰ ποιηθαλλὰ και παρὰ τραγικῶς καὶ παρὰ ἰαμβογρύφοις. η δὲ γε ' νιηη και δοτικη των δυῖκων et οῖν χεροιν λέγεται ως ἐπὶ τὸ πλεῖ- τον χωρὶς του P, σπανίως δὲ διὰ της ia διφθόγγου χειρί. 997, 22. σεση μιωμενου του ἄγλὰ ἄγλῖθος. 26. τα εἰς κ οξυτονα εις si μόνως kχουσι την αἰτια κην, οῖον κρηπῖδα, ασπίδα. - παρὰ δὲ τοῖς Αἰολεῖσι γίνονταε εις ν Rτα την αἰτιατικην μετοῦ βαρείας τά0εως ' κι μιν γαρ λεγουορ 'ημὶ σφράγιν καὶ ἄφιν, ως παρ ισιό τρισπίθαμον θ' ἄφιν τμμνειν π .

λέγει ὁ 'Hρωδιανὰς μη εἶναι την χρησιν του μηνιδα. 998, 7. δεῖ προμεῖναι ἐν et, κανόνι πιπλην του κόρυς κόρυθος

239쪽

κει κώμους κώμυθος υ καὶ δει γινώσκειν ὁτι το κιρυς κόρυδος αεὶ συστέλλει τὸ ν ἐν τῆ

A I δαῖέ οἱ ἐκ κόρυθος τε κῶ ασπίδος ακαματον αυρ, . - : ἔχει δὲ την αἰτιατικην διφορουμένην, οιον κορυθα καο κορυν. κώμυς κώμυθος κῶ ἐκτείνει την παραλήγουσαν της , γενικης, ως παρὰ Θεοκρίτs καὶ μαλακου χόρτοιο καλον κωμυθα ιδι μιν .. καὶ εἰς si μόνως Iχει την αιτιατικην. δεῖ σημειώσασθαι ἐν πω κανονι προ αγνυς αγνυ θος. . εαγνυθες δὲ λέγονται οἱ λίθοι οἱ περιφερεις καὶ τετρημένοι, οι κρεμάμενοε. ἐν τοῖς λαρίοις. . ra. την - φασὶ χωρὶς του ,, καὶ Ου την εων συν τω .. M. ιστέον ἔτι μονηρες ἐστι το ραλι δια τος τος κλινο- ε . μενον ' ουκ ἔστι γὰρ εἰς P ληγον ουδετερον διυ του τος κλινο ' μενον, εἰ μη τουτο μονον καὶ τα παρ αυτο, δηλονοτι συντεθεν , , . οῖον ἀπόμελι ἄπομέλιτος, όζὀμελι οξομελιτος, ευκρατομελε -

28. τὰ σίνηπι καὶ το κίκι εἰδος δέ ἐστι παρ Αἰγυπτιοις

ελαίου καὶ etο. κομμι κόμμι δε ἐστι το κομίδιον καὶ το κιννα βαρι ἔστι δὲ εἰδος βάμματος πυρρου, ἐξ ου γραφει ο βασιλεις καὶ το στίχι, ὁπερ σημαίνει ειδος πυῆρου καὶ αυτο, καὶ το στίμμt, ὀπερ αἱ γυναῖκες κατὰ τοὐς ὀφθαλμους χρίονται, οπερ ἐν Illσυνηθεία λεπῶς καλεῖται, ουκ εἰσιν 'Eλληνική, κλίνονται δὲ δισκα9ωροῖ του ος. - δει δε γινώσκειν οτι τοῖ κόμμι ευρέγη πιιρα

240쪽

τοίου μὲν θάρσευς πλησεν φρένας ἀμφιμελαίνας, η ἐντελως ηγουν δῶ του εος, ο ν βέλεος, ' βεῖεος δέ σε τείρει ἀκωκή. δύο δὲ μόνας γενεκὰς ἐποίησεν εἰς ους , ἐπὶ των εἰς ος δηλονότc

αντὶ etos κωὰ του σπέους . τουτο δὲ οὐκ ἐποίησε διὰ τὸ μειρον και εἰ εἰς Γυς γὰρ ἐποίησε ταυτας τὰς γενικάς, η αυτη μ κρὰ ὁρίσκετο , ἀλλα διὰ την κακοφωνίαν της ἐπαλ-λως του p. 24. Choerobosci in hoc caput COInmenta rius, Ptem totum appono, et in Coistiniano et seorsim In cod. Reg. rata et Μonae. 310.

Aιαλαμβάνει ὁ τεχνικὸς περι των ἐν ταῖς πτώσεσι πονων, καὶ λοπάνει πρῶτον ὁμολογοίμενον τὸν της εὐθεως πόνον, nc.ὶ O τως κατασκευάζει τόν τόνον, της γενικης. ἐμάθομεν δὲ οτι οἱ κλριοι τόνοι των λέξεων δύο εἰσίν, η τε, ὁξῶά φημι και η πεθισπω