장음표시 사용
181쪽
ταις πιε πλήρου του πληθους τ ἐνδεις. μεις νόσοιτων αιχμαλώτων μεν, πιτηρησαντες το πονώυν τωλησπων μερος, αμα συνελνοντες ιακοπτομεν τε αυτων
την σάλαγγα, και επι τους ἐναντίους ἐκτρέχομεν οι δε στρατιωτα το μεν πρωτον ἐπεχείρουν αναιρῶ, μειδότες - δε ειδον καὶ γυμνους και δεσμα ἔχοντας, -ονοησαντες την ληθειαν, δέπντα των πλων έ σω, και ἐπ οὐραν παραπέμψαντες cων συχάζειν. εν τουτ δε και - ῶς προσερρεον - ἐπὰ πλησίον
ἐγένοντο, κατα κέρας κατέρων ἐκτώαντες την φά
λαγγα περιιππευον αυτους εν κυκλω, και ν τουτω ναγαγοντες απους ει ολίγον κατεῖονευον και ιμεν κειντο τεθνηκοτες ο δε και ημιθνητες μάχηντο τους δε λοιπους ζωγρησαν. ιδ'. ν περι δείλην ο καιρος Καὶ ο στρατηγος διαλαβων μων ἔκαστον, ἐπυνθάνετο τίνες μεν, και
des Qvulnera ultro citivmi illata. Qti strum numero deerat, usus explebat. os, quotquot captivi eramus, latronum aciem inclinare videntes, secto simul agan- ne eortinaque orisnssius pereuptis, ad nostes transivimus. Qui uti se resia re ignari, hos primo uaterficere V lueriam scit in postea nudos ac vinctos adspexissent, cognita veritate, intra resines susceptos post extremunt agmen, ut illic quiescerenaus, collocaverrunt. Interea s pervenerunt equites, acieque utrinque effusa lati ones circuire in angustumiue in actos traicitui coeperiint. x quibus alii mortui moinueriint, nonnulli se mortiti assii iugnabant, elimi in militum potestatem vivi de
XIV. inclinata iam sie misitiam oriam ductor, cui talarinidi nomen sumit, unumauemnae nostrum sim
182쪽
πως ἐληφθημεν διηγειτο δε αλλος αλλο τι, κάγω τα
λουθεῖν, αυτος δε πλα δωσειν υπέσχετο διεγνωκει γαρ αναμει νας στρατιαν επελθειν τω μεγάλω λη-- ίω ἐλέγοντο δε αμαὶ τους μυριου ειναι. ἐγω δε πον τουν σφοδρα γαο δειν φεύειν γεγυμνασμένος ως δε παρην, περιάγων τον ,πον ἐπεδεικν μην- ρυθμω τα των πολεμουντων σχηματα, στετον στρατηγο σφοδρα ἐπαινεσαι. Ιοιέιται δέ με ἐκείνην την μέραν μοτράπεζον, και παρα το δεῖπνονε πυνθάνετο α μα, και -ουων ἐλεεῖ συμπαίης πως, ἔλεον αδρωπος κροατης αλλοτρίων κακων. - ελεος πολλακις φιλίαν προξενῶ η γαρ υχημαλαχθεῖσα προς την, - κουσε, λύπην, συνδιατε-gdlatini Mai essentias, & io pacto in pri onum manus uaculissemus, interrogavit citiinciden adsi alia, ego vero, quae mihi evenerant, commemoravi. Atque ille, uDi omnia Mincit, se in semieremit', iussit, armaque ninbis praebere pollicitus est deci everat enim, inam primum copiae, quas exspectauat, ad ventassent, magnum latronum, qui ad decem millia esse serenantiar, receptacillum aggredi. Acili ego emium mini poposci eo enim mulio valde gaudebam. Qui simulatilite ad juctus fuit, illum citiariimagens pugnantium ordinatim equiriti exemplum insidi, ita, ut me Gaarmides magnopere in inmendaret. Itaque die illo suis e convivis unum esse me voluit almae a
attisret, misericordia movebatur. Fere enim fit, ut qui aliena mala audit, una mi lananimis patiatur. BenevOlentiam autem ivisericorcsia laepenumem gignit. Animus enim eorum, quos audit, moerore delinitus, malorum
183쪽
φιλια και την λυπρο ει το ελεον συλλεγει.
- γουν δι-- τον στρατηγον ἐκ της ἀκροάπεως, ω και αὐτον δάκρυα προαγαγών πλεον δε ποῶν εἴχομεν ουδεν, της Λευκιπι ς - των λ σπων ἐπ- μένης ἔδωκε x μοι και Θεραποντα τον ἐπιμελη - μενον Αἰγυπτιον. ιε. ii δε υσπεραία προς την λάβασιν παρεσκευάζετο, και πιχείρει την διωρυχα χωσαι, τις ην -- ποδων και γαρ ἐωρωμεν τους ληστα μετα πλείστης Ανάμεως επι Θατερα διωρυχος - τας ἐν τοι ὀπλοις. βωμος δέ τις αυτοῖς αυτοσχέδιος η πηλου πειποι- νος, και σορὸς του βωμου πλησίν αγουσι - τινες δύο την κορην, πίσω τα χίδε δεδεμένην και αυτους μεν, οῖ τινες ησαν, - δον ησαν γαρ - γενοι την δε κορην Λευκίππην ουσαν ἐγνωρισα εἶτα κατα
ainsitione in eun&ni sere sensum pertractus, tristitiam inanilericorisiam, ausericoriliam vero in Mnevolentiam comis nautiit. Ego vero narrando rarmi&m eousque comm vi, ut lacrimas tenereis alvem Nam iod a lius mcerem nini erat, cum Lemippe in latronum potestite remansiuet. Atqui Ae ptium etiam servum mei inuntiabere iussit. XV. Postrkse ad prodeundum se Mnaparavit αὶμ sati, Plae impedimento erat, Oinplere aggressus e ae magnum etenim laci onum numeritin in armis esse trans se sam illam cernebamus L aram quantam e liuo, iuxtaque sepulcretam ex tempore constriixerant. Ac viri duo puellam manibus post tergum revinctis eo adduxerunt.
Quos viros, propterea quod armis tecti erant, naudPia- quam cosnovi sta puella Leucippe erat Ii ergo tua c.
184쪽
της κεῖαν σπονδην περιχέαντες, χαριάγουσι τον βω- ρον κυκλω , και ἐπηύλει τις αὐτῆ. καὶ λιερευς δινως εικος - Αιγυππίαν το γαρ σχημα του στομα τος - των προσώπων τ διειλκυσμενον , πιφαινενωδην ειτα απο συνθηματος πάνας αναχωρουσι του
βωμου μακράν των δε νεανίσκος ἔτερος ανακλίνας --την πτίαν, εδησε ἐκ παττάλων κατα της γης ἐρροι- σμίνων, οἷον ποιουσινοι κοροπλώοι το Mαρσυα ἐκ του Θου δεδεμένον ειτα λαβών ξπος βαπτε κα-- της καρδίας και διελκυσας το ξπος, την κάτω γαστέρα, ρηγνυσιν τα σπλάγχνα δε εὐις ἐξεπιδωσεν , α ταῖς χερσιν ἐξελκυσαντες επιτώίασι τω βω-
μω και Irti πτηθη, κατατεμοντες απαντες ει μοίρας ἔφαγον ταυτα δε ρωπες ι στρατιωται και ό
στρατηγος - εν των πραττομενων νεποων, και τμ
ο ις απέστρεῖον της Θέας ἐγω δε ἐκ παραλογουκαλμενος ἐθεώμην το δε ην ἔκπληξις μέτρον γαρ
pui eius ibamina insundentes, laceritote inritam Aegyptium , uti verisi le- carmen ei accineme oris et nim figura, vulnis distorii canere illum subindicabat. Deinceps dato signo, ab ara omnes pr-ul recessere. Tum adolesceris alter ex iis, ii adduxerant eam, reclinans paxilliis terrae infixis supinam alligavit, quo maxime modo figuli Marsyam actora alliganim effingunt, gladium-li iuxta cor infixumis ima ventris usque traxit , sicii ruiscera omnia si uini exsiluerant. Quae illi manibus corripientes arae linposueriint, comque sissecueriant, inter se pacliti omnes devorarant. Haec milites ductorque Cernentes, non potueriint, ii ad oriana unumqviril-Pie factum exclamarent, vulnisque averterent. Ipse ametri ea sine ulla prorsiis mente, ac sine ullo sensi, stupore scilicet oppressus spectabam nitit enim ni tui exsuperantis
185쪽
ου ἔχον το κακον ενεβροντησε με. και τάχα ο της Νιόβης μέθος ου ην ψευδες, αλλα κακείνη τοιουτοντι παθουσα ἐπὶ τῆ των παίδων απωλεία. δοξαν παρεσχεν - της κινησάας σε λίθος γενομένη Ἐπει δετέλος εἶχεν ως γε μην, το ἔργον, το σωμα ἐνθεντες
τῆ σορ κατα ιπουσι, πωμα ἐπ αυτης - Θεντες. τονα βωμον καταστρέψαντες,πευγουσιν ἀμεταστρεπτί. υτως γαρ αυτους ποιεῖν ἐτυχεν μεμαντευμεMς
σα ο, στρατιωται διαβάντες αυλίζονται μικρον--της διωρυχος, και περ δεῖπνον ησαν. δε-ρατηγος ἐπεχείρει με παρηγορῶ ορ- ανιαρως χοντα περι- πρωτην νυκτος φυλακην παντας πιτηρησας καθεύδοντας, προ ιμι, το ξίφος ἔχων, πικατασω ν in
magninido a mens sensu me abstraxeriit. Ac sorte laede uste fibulis triuiumur, in minitae uerrunt sed huiusmis quiddam illa quo pie ob natoriii caedem in se 'experia fabulae locum fecit, examinanti is aliis eam, propterea quod immota constitisset, in lapHeni conversam. Posteaquam ea res finem, sicilii niihi videlinur ita est , latrone, in sepulcro coiulit, probe-Pae contecto, aram moliti sunt, ac nunquam respicientes , ita enim fieri des ere sacerdos praeceperat, disecesserunt.
XVI. Sub vesperam ossa omnis repleta fuit, militenque praetergressi paulo supra fossam castra posueriant,
deitule bilin ceperunt. Charinulm aegro me animo esse cernens, consolationem nulli adhibere conabatur. Vin uin ego irreuer primam notas Uliam dormierum omnes tandem conspicatus, ast nullina, ut memet ipsum
186쪽
τῆ σορω επὰ δε πλησίον γενομην, ανατείνω τοῖ ος Λευκίππη λεγών, θλία, και πάντων αν- θρώπων δυστυχεστάτη, ο τον Θάνατον οδύρομαί σου μονον, ουο ὁτι τέθνηκας ἐπὶ ξένης, οὐo' τι σοι γέγονεν ἐκ βίας, ταγη, οὐδ' ὀτι ταυτα των - α χηματων παίγνια, αλλ' is καθάρσιον γέγονας καθάρτων σωματων, και σε ζωσαν πιέτεμον, οιμοι, και
βλεπουσαν μην την πιατομην, ἀλλ' is σου της - στρος - μυστηρια μέρισαν, και την ταφην κακοδαίμονι βωμοῦκαι σορω, και ταμεν σωμα ταύτη κατατέθεινται, τάδε σπλάγχνα που ibi με δεδαπανηκει το πυρ, πτων H μορά νυν δε- των σπλάγχνων σου - ληστων γέγονε τροφη - πονηρας ἐπιβωμου δαδαί- ω τροφων καινα μυστηρια και εἴτε τοιουτοις Θυμασιν ἔβλεπον νωθεν οι Θεοι - ουκsuper eo immolarem, Gepto glatsi peremi ac sepulcro propior iactus, eo edoctos misera, inqviun, Lei oppe, Wirialiunaque omnium infelicissim ego qui&incerte non mortem is atri truam, non quod prociat a domorum, non quod violenta morte hiems , non quod tam saevi de te uisi lacti sint, eo sed illiu miserrimuin omniani me iacit, quod in urissimorum latronum expiatio fueris, io si te vivam me niueriini gladiit inemucronem in te defigi viMntem itae erant, io occialtiores ineri tui partes siviserint, quod exsectabilem aram, ac trumulum fini erexerint. Atque ni qui lem con ustuum iacet , isterii vem leni loe in ontinent i Si ea igri mnsumta fuissent, levior inique calamitas haec exsessi mari dederet sed cum omini sepuleritin latronum i gluvies iacta sit quae uinis tui infelicitas comparari potest o diras altaris faces Polla γriini inauditiina genus lEt in lacrificia mulatocli e coelo spectarent, ignis ex-
187쪽
ἐσβέσει το πυο α , μιαινομενον ηνείχετο και --φερε τοῖς Θεοῖς την κνίσσαν το πυο λαβε ουν, Λεωκίππη τας πρεπουσα σοι παρ' ἐμου χοάς.Tαυτ έπων, ανατώω, ξί2ος ἄνω, - κα-σων ἐμαυτω κατα της σταγης και ρω δυο τινας ἐς
εναντίας σεληναία δ' ην σπουδῆ Θέοντας ἐαέι πν
νοιμι ἐν τούτω δε ἐγγυς γενοντο, και ἀναβοωσιν ἄμ-eω Mενέλαος η και Σάτυρος ἐγ δ ανδρας
ιαν ἐκ παραλογω ζωντας και Γλους, υτ περαν -
ἔμμην, ουτ εξεπλάγην P ηδονης τοσουτον η λύπη με της συμφορα εξεκωφωσεν Λαμβάνονται - μου της δεξιῶς, και ἐπεχείρου ψαιρῶσθαι το ἔπος ἐγω A IIρος θη- Qην, μη μοι θονηστε θανάτου καλου , μαλλον δε φαρμάκου - κακων ουδε γάρ ννstinctus non est, sint foetanis ascaendit nidoremque Diis attulit Tu vero, Leucippe, is signas a me inserias cape. XVII. Haec clini dixissem, gladiumque, in in iugulum
nimet ipse demitterem, sustulissem, diuios quosdam exadversum mihi, luna enim splen&tat, ad me quam misesime currentes prospexi. Contines me igitvi , latrones illos esse riuiis, tu ab iis uerncerer. Interea propiores ambo laeti sunt, .magna voce hicliniariant. Eram si Satyrias, Menelaus. Ego tametsi inini amiciri nota ne vivos insperiit viderem, tamen ramum Mare, ut illos amplexarer, ut nullani etiam ex oritur adspectu, lx ptatem caperem ita me de stati meruis deiecerat acer, bitas insominiorum. Illi, dextera manu mini apprehensa, gladium eripere tentaverrunt. Verum ego: e per Deos. inqueram, praeclaram nanc sini moriem, aut nullorum
188쪽
τως ἀπρημένης τουτο μεν γαρ ψαιρησεσθέ μου τοξπος, ο δε της μης λύπης ξίφος ενδον καταπεπηγε
τον, τι μου καταγελας, ε ν επι τηλικουτ κα-
- ει γε Mενέλαε , ξενίου μέμνησαι Διός. V δε
κρούθας την σορόν Ἐπει τοίνυν απιστεῖ Κλειτοφων ετη συ μοι Λευκίππη μαρτυρησον ει νς. Ἀμαεἶπεν, και α που και τρις επαταε την σορον, και κατωθεν κου ςωνης πανυ λεπτης τρόμος ουν εὐ- ο ει με, προς το Mενελαον ἀπεβλεπον, μάγον εἶναι δμων ο δε νοιγεν - την σορον, και η
Potius metalani, invideatis necive enim Mucippe hoc pacto amissa, etsi nunc me maxime cogatis, vivere an Plius queam. Gladium certe niva ipsi e inaninus meis evelletis sed novi cuis aculeus inciis ad vivum desedit, ac nonninil iam penetravit. Immortissine vulneratione vos mori me vultis Tum Menelaus: Si nullam aliam ob cauam mortem fini consciscere vis, gladium, Hercule, a fisaere potes. Nam Leucippe viva nunc id acerit. Ipse autem, γniectis in eum oculis Atqvi tu quoque, inquam, tantis conflictatum malis irride. Ahiltem sis ni mor hospitalis Iovis Tum ille, impulso intulo Agedum tu, inmala, Leucippe, an vivas, testi re quamlo quillam nullam Citopnon mini fidem habet Vix autem loqui esteriit, cum urnam Dis terve perculi, exilisque admodum ab ea proveniens vox mini audita est. Iraque subito tremore oc parias oculos in Menelauni conieci, magicae artis peritum eum ratus. Ille urnam deterat, ac
189쪽
136 ACHIILI, IS ATΙΙ Λευκίππη κάτωθεν ανέβαινεν , φοβερον θέαμα,
θεῖ, και ρικωδέστατον ανέωκτο μεν αυτης η γαστηρπασα, και η εντέρων κεν ἐπιπεσουσα δέ μοι προ- πλέκεται, και συνέγμεν, και 'τω κατεπίσαμεν.
ἐς θεασάμην, τίνα ν η αὐεκεῖν ἐστιν η τα τα ενύπνια αλά δου και φίλημα ληθινον και ζων, ω κακέ. το της λυκίππης γλυκύ Ἀλλα νυν μεν,ο Mενέλαος ἔτη, και τα σπλαγχνα απο-εται, και τα στέρνα συμzύσεται, και τρωτον ζει. λάἐπικάλυψαί σου προσωπον καλῶ γαρ την Εκάτην
αρχεται τερατεύεσθαι , και λόγον τινα καταλέγειν.
Ra in Leucippe quam tetritali sane notetendoque aespectu, ainimmo enim ad imum sisiectus, ac viste iniri vacuus ei vetuer erat, privsu seseque in me reiiciens, me Complexa i in ego illani contra iraque ambo concidimus. XVIII. Vix autem me ipse coli eram, mani ad Men latum conversus Quid causae, inquam, est, quamourem mini, quo ni is nae se habeam, non expoesis Nonne quam video, quam teneo, quam loquentem audito, talis
cippe est Donuisunt ergo fueriint, tae hesterna ille prospexi triane ait illius, tu noc somnium est is oscillum Queriini est, & vivii , , quale a Laeucippe olim hariar, tau Tum ille: Atqui viscera quoque, inquis, latratam re perabit, pectorisqiae vulnus collescet, Wiblaeiani vulabis. Tu laciem vela Proserpinam enim ad ulinvoco. Itaque, fidem nomini lia iis, seci. Ille aliter i
190쪽
-α - περιαιρέλτα μαγγανεύματα τα επι τῆ
γαστρι ης Λευκίππης, και αποκατέστησεν ει το α
χαιον λέγει δέ μοι 'Aποκάλυψαι Κάγω μόλις μεν,
και οβουμενος, αληθως - μην την Eκάτην παρειναι, ψωμουν απεστησα τω οφθαλμων τα χεῖρας, και λόκληρον την Λευκίππη Ορω ἔτι μαλλον ν εκπλαγεις, εδεόμην ενελάου, λέγων' Ω Γλ- τατε Μενελαε, εἰ διάκονος Θεου τινος εἶ, δεομαί σου, ποῖ γης μι, καὶ τί ποτε ταυτα ορ- Και- Λευκίπιπη ΙΠαυσαι, ε , Μενελαε, δεδιττόμενος αυτάν λά- γε σι πως τους ληστας ηπάπησας. E . U - ενελαος λεγει' ιδας, ως ιγυπτιος εἰμι το γενος φθῶ - σοι ταυτα ει ν επὶ
της νεως. ην ουν μοι τα πλεῖστα των κτημάτων περιταυτην την κωμην, και ι αρχοντες αυτης γνωριμοι.
εὶ ουν τῆ ναυαγια περιεπεσαμεν, εἶτα με προσερο
quendum, quae Leucippe ventri ad sellendos latrones adaptaverant, detraxit, prioremque illi formam restitait: deinde respicere me iussit. Tum ego vix qui lena ac ne magno cum timore Proserpinam enim vere adesse putabam faciem revelavi, Leucippenmie invulneratam Visti eoque nraiorem etiam in nimium ad irariis: Si Deias ius, Menelae carissime, inquam, administer es, tibinam, rogo te, mitium stimus t quid sibi haec volunt, quae cerno Leucippe quoque, Hominem, inquit, Menelae, sinistrari amplius noli sed quo pacto latronibus impositeris, iam tandem expone. XIX. Tum Menelaus Aegyptium, inmire, me, i tophon esse non ignoras id quod ex me amea, in navi inin essemus, audivisti Praecisoriam meorum pars maior prope pagum tinc est initiis c in praefectis nonnullus mihi usus intercedit Clini igitii maturastin fecissemus,