장음표시 사용
221쪽
σῶμα του πυρος - βαφην γίνεται δε πώ τί.
λη τι ανθος Αιθίοπος χροιας ε τι δε παρ Lδιὰ Ουκανθος, αλλα πέταλον, οι παρ μῖν τα --λα των
έι σείκνυται η γαρ ἀλαονεύεσθαι προς τους δατας οπιέι --δονην , η τοῖς πολίταις θονει α δε της γης μικρον ηγι ση κανυπερβλτους ορους, ανοίγει της κλο- πης την ηδονην, και ανθος αντι φύλλου γίνεται, κα
την ὁμην ἐνδυσαι μέλαν τουτο ρόδον ἀων. ἔστι τοῖς ἐλέφασι σιτίον - τοις βουσὶ παρ μῖν η πόα
ατλουν εὐροωτης γνης αυτ τρα εὶς, οδωδὴν τε παις κατα την τροῖν, και το πνευμα πέμπει κάτωθεν ευμ απτατον , ο της νοης -τω γε γονε πηγη.
- Ἐπει ουν ἐκ των λόγων απηλλάγηρον του στρατηγου, μικρον διαλιπων οτι ου δυναταί τις τρω-
colorati sint. In Graecia flos orini Aethiopum Colorent reserens qui apud Indos non flos, sed ston est, cisiise modi eae sunt, quae in arboribus nostris ceritiantiIL ADque illic iuidem efflatum, odoremque celans, nullo in pretio est, sive quia inter notos gloriari miniis histrat voluptiuis sive quia civibus suis invideat sin vere e pa- tria teri a paulum mota excedat, finesque transiaentat, la suavitatem in apertum prosere ac e fronde in flo rem mutatus inlore amulatur Indoriri ni flos est, quem nigram rosein vocant. Hac eleptantes vescuntiar, quemdni ritum gramine apud nos oves Igilii a primo fere ortu pavulo eius risi enutrita Milivi , similem odorem re lit, alitumque odoratissimum ad imo, ubi ei spirini sons est, efflat. VI. Posteaquam loquendi finem Charmides fecit, non multum temporis abire passus, qui enim amore lauci
222쪽
Κλειτοῖωντα καμε δε εὐροσεις ου χείρονα οπομαι δεπαρά σου χάριτος, σι ραας, μοι δε αν-
σεις την ψυχην, αν Θέλης Λευκίππη με απολώλεκεν σωσον σέ - οφείλεταί σοι παρ αυτης ἀγρια, μισθος ο σοι μαν χρυσοῖ μαν πεντηκοντα της δακονίας, αυτ δε οσους - Θέλη Λέγει ουν Ῥενέλαος Τους μειν χρυσους εχε και φύλαττε τοῖς τας χάριτας πιπράσκουσιν ἐγω δε φίλος ων, πειράσομαι γενέσθαι σοι χρησιμος Ταυτα εἰπων, ερχεται προς με, και πάντα καταγορεύρει. βουλευομέ- ουν τί δεῖ
πράττειν εδοξε δε αυτον απατησαι τοτε γαρ αντι- est, cita illiin aestu iactanir dolori serendo par esse n quit, menelauni ad se vocatum manu prenenda, atque, Ex iis, inquit, quaesitispnontis causa fecisti, ver in taanalitatui esse intellexi quare me quoque non deteriorem invenies Gratiam a te mihi trinia pervellini, iiDi sane lactu iam furillimam mihi vero eiusna si, ut si velis. animae incoluminteni reddas Leucippe me per liciat tu me servato. Illa tidi, quae pro reddira vita debet, nondum persolvit verum ego pri truo hoc in me emilato beneficio numin aureos inqt inra dono dat M. Leuis cippe ipse, vi H Voluerit, accipiet. Tum vero Menelaus rPecimiam, inqisu, truam id natae, atque illis, liniis venalia beneficia sunt, serva. Ego cum in micitiam mea ceperis, operiun aho, ut ne me seu i recepisse teri telligas Quae mina divisset, me convenis, remque omnem exposuit. Quapropter quid nos agere oporteret, coDUire coepimus in eamque tandem sententiam venimus, ina minem falleremus. Negare enim tunc non poteriimus,
223쪽
λίγειν οὐκ ακίνδυνον ην, μη και βίαν προσωρογν
το δε φευγειν αλνατον, πάντη με ληστων περικεχυμένων, τοσουτων δε στρατιωτων - ἀμφ αυτον οντων. ικρον οὐ δαλιπων ο M ενέλαος, απε
προ τονα μίσην Κατείργασται, ἔργον , ἔτη - τοι το πρωτον ηρνεῖτο σπρως η γυν δεομένου δέ μου,
και πομιμνησκοντος της ευεργετιας, πενευσχ αξιοι
μαι κωμη - αὐτη , και ἐν οψει τα γινομενα, και πολλοι μαρτυρες. ν, α μίση εων, αδως την χάριν ἐν πολεμ δε τις επιθυμίαν ----λεται στρατιωτης δε ε χερσὶν χων μάχην , πως οιδεν ζησεται; τοσαυτα των Θανάτων tori οδο φcum periculum esset, ne vini liuentaret. Sed neque iugam arripere, mini a latroniblis loca omnia obsessa essent, ipse tot circitin se nullae haberet, ullo pacto licetrat. VII. Igini paulo post reversus ad narinulen Men laus, rem consecisse se inquit ac puellam primo qui temperquam obstinate renuisse vertinaranae cum ipse preces assilibuisset, ac beneficii memorial renovasset, Nin-dem annuisse. Unum aluum, atque id non initistum, in gavisse, nempe in duri pauci conc rentiar, donec Alex-aiulciana perveniretur: locum enim, in quo tum degebant, villam esse, & in luce posita omnia, multosque, stes habitura. Qiarini te vero Seriana, inlati, hoc mihilaeneficium esse vis. In bello tuena quis at pulitatem exinplere iusseras Miles enim piraelium iamiana inituriri, quin modo victitrum se cernis esse possit, cum tot morti adi-
Ἐν χερσιν ἰλων μαχεν Pro Taxili. I, 34 49 . Verbialiter, ut Apollon Rhod. Iole sub tantino eaetas, nunc I ria 3,in inde Virgil. e. II , vulnera emper; 4I. Nun mam; nunc leti milleo pente viae.
224쪽
αιτησαι μοι παρα της τυχης ν ατ αλειαν, καιμενω ἐπι πολεμον νυν Θλευρομαι βουκολων ἔνδον
μοι της ψυχης αλλος πολεμος κατητας. στρατιωτης
με πορθεῖ τόξον χών, βελος χων νενίκημαι, πεπλη-
ρομαι βελων κάλεσον , ανθρωπι, ταχυ τον ἰωμενον' ἐπιθει το τραυμα - - ἐπι τους πολεμίους ἀλ-λα δαδαὶ ἔρως ανη γε - ἐμου τουτο πρωτον, ε- νέλαε, σβέσον το πυρ καλον το οἰωνιαμ προ πολ
ιιου συμβολης ἐρωτικη συμπλοκη Ἐφροῖν με προς
Αρεα ἀποσπελάτω Καὶ ο Mενελαος Ἀλλ' ορας ἔτη, ως ου ἔστι ράδιον λαθειν αυτην ἐνθάδε το ανδραοντα και ταυτα ἐρωντα Κογο αρμίδης ' λα του-το γε ραδιον, εὐη τον Κλειτοzωντα ποῖορτί--ψαι. ρων οὐ ο Mενέλαος του αρμίδου την σπου-- , και φοβηθεὶς περ ἐμου, ταχυ τι σκεπτεται μtiis patram Tu mihi a fortuna incolumitatem impetra, ego exspectabo. Sane linc ego pugnam cum pastori-inis commissuriis lini ast aliud me in pectore tallum geraturi Areu igittis armatus me miles expugnat. Victus ipse, ac omni ex parte vulneri is consessus sum. Medicum itaque sint, o bone, quamprimum at cesse: vulnus enim celeriter crescit olinqiae ignem ipse in hostes immittere parariis sim, Amorem faces in me iam coniecisse sentio Tu minamam nanc, Menelae, mini prius exstingue optimum uerit auspicium, amarorae inprii ais congressi, quam manus cum hoste conserantur Venus me ad Martem dimittat. lini enelaus Tunae ipse, inquit. vides, iam csifficile illi su praesentem, praetereaque amantem, viritin latere. Atqxu facile, inquit Caarinules, fuerat Clitopnontem alio ali luci. Veriana Menelaus Cha nudem nimium properare utens, ac mihi etiam timens, celeriter quul vio ad persuadenditia erat aptum, Om-A I. M. L
225쪽
νοιμι, εἴπεο δω Λευκίππης φίλημα, αλλοτριούμενον. ου τι γαρ ἔτην ἐσπι τούτου γλυκύτερον το μεν γαρ
ἔργον Azροδίτης και ορο εχει - κόρον, και ἀδου ἐστιν, αν ἐξέλσς αυτου τα φιληματα φίλwα A
rnentiis Visne, inmiti, cunctationis veram causam iis dire t puella in nienstris neri esse coepit. Quamobrem a viro abstinendum est. Dies igitur, inquit marmules, tres,q tuorve hic exspectabinius tantum enim temporis es τὰ satis erit. Interea vero, quod sane ab ea fieri potest, viden lana se mini praebeat, verrique meclina faciat. Vincem ego illius ainsire, manum ran re, corpus conti ecta re aveo animi nini amore Duci allevamenta haec sitsu. Pisu vero suavium dare an non licvit cum rei huic impedimento esse menses nequeant. VIlI. Haec uiri reversus Menelaus mini renuiri asta, ad extrema illius verba non potui ain exclamarem, morinae inalle, quam pati, ut Leucippes osculo'iuispiam maturum taut imitiana, suavius- Veneris, ut dilabio congressus & multi in itietatem habet, nec prorsus quidqhiam est, si basia extimas Basilina vero nullo fine
226쪽
και Αριστον εστιν, καὶἰκόρεστον, και καινον αεί. τρία - τα κάλλστα - του στόματος νεισιν, --πνοη, καὶ ωνη, και φίλημα τοι με γα χείλεσιν αλληλους φιλουμεν - δε της ψυχης η της δονης εστ πηγη πίστευσόν μοι λεγοντι , Ilενελαε, εν γαρ τοι κακάις ε ξορχησομαι - μυστηρια ταυτα
μόνα παρα Λευκίππης χω καγω ἔτι μένει παρια
νος μεχρι μονων ων ιληματων ἐστί μου γυνη ην δέ τις αρπάση μου καὶ ταυτα , οὐ φερω την φθοραν ου μοιχευεταί μου τα φιληματα L Oυκουν εῖ οMενελαος, βουλῆς μῖν ρίστης δει καὶ ταχίστης
ἐρων γά τις, εις οσον μεν εχε την ἐλπίδα του τυχεῖν, ερει, ις αυτ το τυχεῖν ποτεινόμενος εα δε
terminariir, nulla sitietate afficit; sed semper recens em a piosecto sunt, tae ad ore praestantissima proficiscitntur, natinis, vox, suavium Labri inique sunt, quae sese in osculis dandis munio γntingunt sta voluptas e sonae, qisi in animo situs est, manat Gede mini, Menelae, non enim in malis occillis revelare me plutet, ego init dum a Leucippe basiis exceptis, γnsectinis sunt. Illa virgo adnuc est, nec nisi oscillando mulier ει-cta est. Quae si mitis mini basia etiam eripere conetur, utivi notam an inuri mini non seram. Me vivo uasa mini mea nemo constuprabit optimo ergo, inquit Menelaus, celereimoque consilio erit opiis Amans enim, iamdiu quid.in assipiscen si spes adest, aequo animo feret, eo ceptam adoptionem anina inclusem continens. At si re-
λήματα. Τὸ φιλήματα μου, osura Tune Iias demens oscula fraunua, h. e. mihi debita Pliare tu mea.
227쪽
χρι του υνατο τολμα το κωλυον εοπω σε και σπις,
με ν και γαρ ο καιρος επε ει - πραγματων τοθ' Σκοπαντων ου ημων στρεχε τις τεθορυβημένος, και λέγει, την Λευκίππη αῖν βώζουσαν καταπισειν , και τλοφθαλμω δασπρεῖειν ωαπώη- σαντες ουν, ἐθίομεν ἐπ αυτην, και ρωμεν ἐπι της γης κειμένην προπιλθω ουν, επυνθανόμην ο τι παθοι ηδε ς δέ με, αναπηδησασα παίει με κατα των προσώπων, ταιμον βλέπου- ως δε και Mενε-
λαος iος τε, αντιλαμβανε γαι , παιε κακεινον τω
σκέλει συνέντες ουν τι μανία εἴ τις ἐπὶ το κακον,
pullana sertoriam mutata olpiditate, mana moestitia quic quid impedimem est, vi amoliri conariar. Est vero etiam facultas, ut impune agere possit, ea pars animi, quae nihil liniet, exacerbare solet magis niagisque istam, raeiam irascitiar. Et o asio ad incertas res propere capessendas in pellit. IX. Interea dum consilium caperemus, inti O ad nos conturbatus nescio itis, liciarim, Mucippenque liuerambulandum repente oriculisse, atque octilos distorsisse nuntiavit. Quamobrem consurgentes eo raptim a miniis, humique iacentem comperimus. Cumque ipse propiorctus, quidnam sibi evenisset, interrogassem, illa me viso exsurg*ns, sanguineamque acient volvens, iniciem pugno plagam intulit Menelaumque, quoad fieri posset, eam sublevandam sese comparantem, pedibus repulit. In adversam igitur valetudinen incidisse, morboque insaniam
228쪽
βια συλλαβόντες, ἐπειρωμεθα κρατεῖν η δε προσμα
ρεται, στε και αυτον εισδραμῶ τον στρατηγον, αιτα γινομεν ορα ν ο τα πρωτα σκηψιν ὐπωπτευε και τεχνην ἐμαυτον, και τον ενέλαον ὐπεβλέπετο
ως κατα μικρον ἐωρα την αληθέιαν, ἔπαθέν τι καιαυτος και ἐλεησεν κομίσαντες οὐ βρόχους Πησαν τηναολί- ως δον αυτης προ τας χειρα τα δεσμα εδεόμην ενελαου, των πολλων απηλλαγμένων Ai;-σατε, λεγων ἱκετευων, λύσατε οὐ Cερου δεσμον χειρες απαλαί εοσατέ με συ αυτ μόνον, ἐγω περι
πτυξ μενος αυτ δεσμος ὼομαι μαιάσθω - μῶυ τί γα με ζην τι sit; ου γα γνωρίζει με Λευκίππη παρόντα κεῖται δέ μοι δεδ μένη, και ὀ ααι- ἐγω
adiunctam esse intelligentes, per vim retinere tentavinatis. Ipsa vero reluctabatur, nulla prorsus adhibita intra in iis tegendis, quae summo situsio mulseres velare contendunt. Itaque magnus cima temorium tuimultiis concitatus atque a lao, ut Charmides etiana ac urr mr, , quae
agerentur, singula cognoverit. Quamobrem initio fingere, dolii nimie adversum se conrinoliri nos existimabat, Menelaumque s intu riar sed mini paulo post veritatem comperisset, commotiis ipse loque est, casumque uilisinu ili aegro animo lusit. Mucippe interea allatis sunssilis Vincitur: ego vero, simulatque constrictis vinciis manus vidi ad Me lauar, aliis plerisque iam egressis, conve sus Solvite, obseci o, inquam, solvite vi illoriim asperitatem tenellae manus pati aequeunt. Vos me cum illa sinite ego illam reum plectens unis vice iungar. Insaniat illa in me. Quid enim vivere me amplius oportet praesentena Iaucippe me non agnoscit, ac vincta iaciet:
229쪽
λυσαι δυναμενος, ου Θελω επι τουτω σέσωκεν -- των ληστων η τυν, ἔν γε ο μανίας παιδά ω συστυχεῖς μεῖς, τα ευτα σωμεν, τους οἴκοι οβους ἐκπεαευγαμεν, ῖνα ναυαγια δυστυχ σωμεν ἐκ της Θαλάσσης περιγεγοναμεν, ἐκ των λησπων αναο τ
τί σοι κακον εργάσηται τίς ου ημων κακοδαιμονίστερος, PCοβούμεθα και τα εὐτυχηματα αλλα μόνον μοι σωφρονησειας, και σεαυτην απολάβοις παιζέτω
παλιν η τυχη.ι Ταυτά με λεγοντα παρηγορουν ο αμαι τον M.ενελαον, -κοντες, ἔμμονα ἐώναι τα τοιαυτανο ματα, πολλακι δε και ηλικίας θακτης παρο
-μης ἀνανεον, περβλύζει πολλάκις τα φλέβας,
nec ego. iamquam possum, vinciata ranae misericors demo Idcircone lati onum e manibus ortuna ereptos nos voluit, ut tu ad inianiae ludibrium ponereret O miseros nos ecipiami meliore lare iuvinur Quae domi metu hamus, declinavimus, uomui maris vina experiremur. Asemi e naufragio etiam evasimis lari onum manus evita-viirius nimirili quia insaniae destinati summus Ainita licet convalescas, verendum tamen est, ne alliu in in Iurn sortuna coniiciat. Qisis igitur nobis nuserior, qui-His secilius etiam eventiis formidandi λ Verminamen suo adibitratu fornina ludat, dum tu resipiscas, atque ad te rinas. X. Haec me licentem Menelaus, qui simul advirant. consolabantur, aegritu fines eiusni Asilauniniantes sinu nas non esse, sed vigem aetate pleriinaque gigni. Sanguia ira enim iuvenem, ac multo visore servulitin pero
230쪽
και την κε ψη ενδον περικλυζον, βαπτίζει του μγισρου την ναπνοην-ους ἰατρους μεταπεμπειν, και Θεραπείαν προσφερειν προσεισιν οὐ τω στρατηγω M.ενελαος , και δῶται τον του στρατοπεδο ιατρον μετακαλέσασθαι κακεῖνο ασμενως πείσθη χαίρουσι
τρος προν, και λεγει Nυ μεν πνον αυτ παρασκευάσομεν ὀπως το αγριον τηλακρος μερωσωμεν.
υπνος γα παντων νοσηματων αρμακον. πειτα εκα την λοιπη Θεραπείαν αὐτη προσοίσομεν Δίδωσινουν μῖνπιάρμακον τι μικρον σο οροβου μεγεθος, καὶ κελευε λυσαντας, ελαιον επαλειψαι - κε*αλην με'. σκευασειν δε εοῦ και τερον εις γαστρος αὐ-τη ias σιν. μεις μεν ουν α κελευσεν ποιουμεν ηδε ἐπαλειφθεισα μετα μικρον ἐκάθευδεν ο επίλοιπον της νυκτος μεχρι της - Uγω δε ι λης της νυκτος
nas diffundi, capuNue interius petentem sensiti mentis omnem obriiete. Quamobrem mellicos advocari, me cimini adhiberi oportere Charinulen itaque Menelaus assivit, indilicumque, pii in exemiti erat, ut iuberet, rogavit. Quod ille perquain lubenter effecit Amatoriis enim rebus obevncsis amantes gainsent. Adfiiit igitinem ilicus. Ac nunc intam , inquit, somnum ei conciliabimus, in nwrbus aliquid vi sua remittat Maloriam enim somniis omnium medicina est. Deinta res*rani curationem prosequemur. Ita nobis trunc medicamenti citiundam ramum prae sit,intrantiam orobi granum est ole
que uinctiun capiti niὼlio illini iussit, aliud purgandae alvi gratia ino parariirili se pollicem. Nos iussa pereginalis Leucippeqtie paulo post, quam inuncta sint, somno capta , quod noctis supererire, ad a orannisque dormiis in os assulens ipse non sine lacrimis totam noctein i