Scriptores erotici graeci ...

281쪽

παρα μικρον την ' χην ψεῖναι δεῖσθαι δε κειν ἡ

ιγ H ς Π με, αναθορουσα περιβάλλει, και παν μου το πρόσωπον ἐμπίπλησι ιλημάτων ην τω οντι καλὴ, και γάλακτι μεν - εἶπες αυτης το

πρόσωπον κεχρίψαι ρόδον δε ἐμπε τευσθαι ταῖς παρειαῖς. μάρμαιρε δε αυτ το βλεμμα μαρμαρ γ ν τροδίσιον κόμη πολλη και βαθεῖα καὶ κατά

χρυσος τη χροια, στείδοξα ουκ-ηδω ιδεῖν την γυναῖκα. ο μεν ου δειπνον η πολυτελες η δ εῖαππωμίνη των παρακειμένων, ως δοκεῖν εὐίειν, ου ησύνα το τυχειν λοκληρου τροzης, πάντα δε βλεπε εμε ο δε γαρ ηδντοις ρωσι πλην το ερωμενον την γαό - χην πασαν Ἀρως καταλαβων, οὐδε αυτῶ χωραν

retulit meque ad illam eo ipso si coenarum ire oportere, ut nuptiarum initium fac erranus It te viam ingressus , ad mulierem me contuli. XIII. Quae simulac in conspexit, onviam piragressa, complexu, innumerisque inuaviationiblis accepit. ecerat sane illia non sorinosa. Nam Cadspectus miretim quamdam ac piratanaodum Veneri Gnvenientem prae se sere- haesiuigmtatem: color in vultu is erat, ut non quidem iuta, illinim, sed rosis distinctum ac lacte diffusum diceres capillus ipse densus, auroque non adsimilis petiit.bat itaque non insuaviter illam contemplari mihi videliati Interea mensis splendidissimis exstriams, coenaria a Dbuimus. Melite vero, tametsi e sis auae apposita se rant, nonnunquam sibi aliciuit assumeret, tamen inil prorsus comedebat; sed me unum tantiin modo intentis ocillis observabat Amantissius enim ninil aeque suave eu, ato te amatam rem inriteri Antinam enim totan occupans

282쪽

εισρέουσα , τοῖς προοις εγκάθηται ἔλκουσα et τουερωμένου το δωλον ἀει, ἐναπομασσεται τω της , - χης κατόπτρω, και ἀναπλάττει την μορςην η δε του καλλους απορρο δ α ανων αατίνων hri την ρωτικην ἐλκομένη καρδίαν, ναποσφαγίζει κάτω την σκιάν. Λέγω - προ αυτην συνείς 'Aλλα συο ουδενος μετέχεις σων αυτης ἀλλ' ἔοικας τοῖς ἐν γραταῖς εσθίου-

γουσα κατείλει με, προσιέμενον υ αηδως α ι- ματα ίγα δασχουσα, εἶπεν ἰυτη μοι τρο*η. ιδ'. οτε μεν ουν ἐν τούτοις μεν σπέρας δε γενομένης η με επεχείρει με κρατεῖ εκεῖ κοιμηθησομ νον εγω δε παρπούμην , ειπων α και προ τονα

ipsis etiam astinens aditum obstrita. Voluptari ait tena quae in vitando percipiriir, per oculos illapsa menti insidet, eique visee imaginem secum raptam animi speculo continenter in primit, attae effingit pulchritiusnisique fluxio ipsa per oc ultis radios in amantis pectus di- manans, amatae rei orariam insciilpit. Illud ivtur cum animadvertissem: Quid caulae, inquana est, quamobrem te nini eo na, quae imperiisti, eontem cerno nae tu pictis convivis mihi similis victris Tum illa: Quodnam mini lautius, inquit, obsonium, quod vinum pretiosiustii esse adspein posse putas protinusque his issetis, me iam non sine voluptiue oscilla admittente dissitaviata est; dein retrocedens Tu meum, inqiiit oblectamentum es. XIV. Ac tum quidem hoc modo res habuit Postea ver ouam nox adventavit, mulier sectini me nocte illa retinere conata est. Seo inini ea&ni sere, quae Satyro dixe Actili. M. O

283쪽

τυρον ἔτυχον προσαγορεύσας μολις ουν --m a s-

ἱερον απαντησαι, διαλεξομvοις τε αλληλοι και πι-

στω μενοις ἐπι μαρτυρι ἡ Θεω συμπαρησαν δε--ο, τε Mενέλαος - ο Κλεινιας ομνυομεν, - πἀγαπησειν αδολως η δε ανδρα ποιησασθαι, και πάντων ποτηνα δεσποτν Ἀρω δε, πον - των συνθηκων η ς 2εσον Φων α ιξις ἐνταυθα γαρ , - ἔτην, Λευκίππης παρα ρησεις δεῖπνον οὐ Φιν η τροπίζετο πολυτελές - ονομα με η τω δύπνω γι μοι το δε ἔργον συνεκειτο ταμιεύεσθαι Καί τι, μνημαι - γελοῖον παρα την ἐστίαν της ελίττης.

σα προς με ηο χη Κενον ειπεν, ἐγω μόνη πέπονθα.ra in repetendo assentiri nollem quamquam aegre ac sis-ficiliter, si missus una ranaen ac ea lege, in postridie in Isulis conveniremus, divae teste Dea tota de re, inter nos quul suturiam esset, o nstabiliremus Adfuimus itaque, Menelao etiam Cliniaque me comitantibus iuravimusque ego Palaem, perquam lancte me illain aniariirilin; illa vero, me sibi coniugem adscituram, rerumlue suarii in omnium do num habituram. Quae quidem inter nos fidimata sunt, in non ante piramissa fierent, ram Epninini applicitissemus. Illic enim, ut antea testariis iueram me. litae Leucippen colere volctam. Deinceps naeniae conquisitissimis ex cibis cumulatae accirin me coenavimus: coenaeque illi nuptiale nihil, nisi nonreri, seu nam liqua in aliud te iis differre pacti eramus. Porro autem inihi nunc etiam risu signum nescio quid a Melite inter coenandum dictum fuisse, in mentem venit. Nam simulae

nuptiis, qui aderant, bene precati sunt, Melite clam mihi annuens: Ego, inlut inane qui vina sola passa sum.

284쪽

και ζιον ἐπι τοῖς - ανα ποιουσου νεκροῖς κενοτάτιον με γαρ ειδον, κενογαμιον δε ου 1 αυτ μεν - παι

IIενελαος μεχρι του λιμενος ἐλθών, και ἀσπασάμενος, ἀτυχεστερα cio νυν - τυχί, της Θαλάο σης, πετροπετο αὐθις, νεανίσκος πάνυ χρηστος καιΘεων α ιος, καὶ ἄμα δακρύων ἐμπεπλησμένος , καὶημῖν δε παπι κατεzέρετο δάκρυα τοῦδε Κλεινία ia κει μη με καταλιπῶν, -- μέχρις Ἐφεσου συμπλεύσαπα, καί τινα χρόνον διατρίψαντα ν πολει, έχανελθεῖν, Θα ἐμα ἐν καλω κάμενα καταμάθοι.

κα δειπνησαντες ἐκείμεθα κοιμησομενοι ιδία σε ἐμοικα mi ΛΙελίττη καλυβη τις ν ἐπι του σκάφους,

Ut enim iis, torrunt cadavera humanda nuiniam reperiuntiar, inanes tumuli exstrui solent sic inanes mihi nuptias esse aniniadverto. tuae lun ilavi pacto licter XV. Postridie velit secondo invitati Alexamtria solvinius Menelausitu litus nos usque minis, data a eptaque salute, prosperati nobis navigationem precanis, discessu, adolescens probus sane, ac paene divinus: qui, in lacriniaritu pientis rece&ret, nobis omnibus pariter lacrimas exmissu Clinia, me deserere indignun rariis, Ephesum una meoin proficisci voluit, ut ibi transi- per moraretur, dum res meas immato esse prospiceret. Sed in iani prospem inarsi navis nostra sei retiar, noxiaque appropinquasset, ac cibo sumto, vix cubiculum, sodiuriaue nostrum commune in navi adornatum fuerat, lodio a

285쪽

ριπεφραγμενη βαλουσα ουν με κατεῖλε και προειτον γάμον Νῖν μεν λεγουσα Λευκίππης τους ορους Ecηλθομεν. - των σων συνθηκων τους ορους απει -

φαμεν πτευθεν η προθεσμία Τί δεῖ με νυν εις Et σον περιμενει , αδηλοι της Θαλάσσης αἱ τυχαι, στοι - ανεμων αἱ μεταβολαί πίστευσόν μοι , Κλει- των καίομαι. φελον ηδυνάμην δεῖξαι το πυρ ο μλον εἶχον την αυτην φύσιν τω κοινω του ἔροτος πυρι, ἴνα σοι περιχυθεῖσα κατεφλεξα νυν σε προ τοῖς α λοις τουτο μόνον το - ιδίαν tam εχει, και εν ταῖς περι τους εραστας συμπλοκαῖς ανακαιόμενον λαβροντων συμπλεκομενων φειδῆται. ω πυρος μυστικο πυρος εν πορρητω δαδουχουμενου πνος τους ορους αυτῶ

φυγεῖν, Θέλοντος μυηθωμεν οὐν, ὼ φίλτατε, τατης Ἀφροδίτης μυστηρια.

minini intravissemus, Melite me eo lex suaviari, nuptiasque repetere coepit: unc xsulem certe, inquiens, extra Leucippe fines egressi innus ac pactos iam re minos tenemus haec praestiriata ches est. Quid nune, donec Ephesum pervenerimus, sissere oporem An nescis, dubios maris eventiis, infidasque ventoriam mutationes esset uror, mihi Te te, Clitophon uroru atque utinam ardoris magnini sinen palam facere liceret utinam ea in me, quae in amoris igne, vis esset, ut con plexuum meoinrum contactu flammam in re imminere valerem. Sed meus nic ignis diversent aandam ab assis vim sortitiis est. animan inter amantiu in complexus venementussime alii semvere soleant, meus hic nobis minuo in complexu iacentibus parcit. O ignem arcanum o ignem in abdito relucentem o ignem suas ipsius leges transgredi nolentem lat nos, o carissime itophon, cur non tandem Veneris sacras initiamur

286쪽

όσίας νεκρων. ουπω τη Mλίας κείνης τους ορους παρ- ηλθομεν - αν γης πίωμεν τερος ου ηκουσας - εν Θαλασση μνηκεν, ἔτι πλεω Λευκίππη τον --φον τάχα που περ την ναυν αυτης εἱλεῖται, εῖδωλον λεγουσι δε - εν ἴδατι ιαμ α ρημενας μ' - δεδείς α δου καταβαίνειν λας, αλλ' -του περι συδω εχειν την πλάνην, και επισπησεται τάχα ημῖν συμπλεκομενοις επιτηδειον δε σοι δοκεῖ καὶ το χωρίον

εἶναι προς γάμον γαμος ἐπὶ κυματος, γαμος ποΘαλάσσης φερόμενος, Θάλαμον ημῖν Θελεις γενίψαι μη μενοπα Σ μεν, φη, σοφίζω, ίλτατε πασί τοπος τοῖς ερωσι θάλαμος, ουδεν - α βατον

XVI. Tum ego: Ne me, inquam, mortuoriim iussa imtervertere adigm neque enim siserae ullius pitellae fines praetervectos nos esse diuendum est, nisi inini alias tenti rinitis terras. An non eam in mari vitam reliqisisse auct- divisti Leucippe sepulcrum est maris anapsitudo haec, per iam serimur. Quid vero scis an non fieri posset ias, ut cimum navim hanc simulaci iam illi irret Animas enim eortina, qui in aqisis pereunt, non omnino quiMinad inferos descendere, sed propter aquas circumserri aiunt. fortasse nodis ni complicatis imminenit. Ceteritin idoneusne tissa ad nuptias conficiendas lociis nic vulerint 4 ctene rit illas inter fluctus, mari ue iactationes fieri ambitraris an dii ad institilli nuptias nostras toro auspicarinos dedere cense. Tum Mellae Scire mecastor, inquit, argutaris verumtamen lociam ego quenaliue pro thalamo amantinus esse ruitror Amora eniim Deo nullus prae-

287쪽

τι κα δε οδισίοις μυστηρίοις. Θυγάτηρ Ἐῖρα iΘαλάσσης χαριο μώα τῆ γαμηλίω Θά, τιμησωμεν αυτης γάμω την μητέρα μοι μεν γα δοκει τἀπαροντα γάμων Gαι συμβολα ζυγὸς - ουτως περκεzαλῆς κρεμάμενος, δεσμοι δε περ την κεραίαν τεταμένοι καλά γε λδ 'οτα, α μαντευματα ποζυγον ο Θάλαμος, καὶ κάλοι δωδεμενω αλλα καὶ πηδάλιον του Θαλάμου πλησίν ιδου του γάμους ημων η τυχη κυβ α --zωπολησουσι δε in σειδων καὶ Νηρcίδων χορός. ἐνταυθα γαρ και αυτος Ἀμφιτρίτην γαμεῖ λιγυρως ὁ συρίζει et i του κα-

clusus lociis est. Qitin etiam areanis eius famisiarissimam Ndem esse mare accipimus. Qitta κγd aris Veni est nita, ut non ingratast nuptiarum Deae rem facturos nos existimem, si matri eius Mκ nonoris diibuerim , in quae, ad petiicientis nuptias restant, hic ci nsummemus. an in iugi in quae circiim antennam posita vincula sunt, nuptiarum praesentiae inini omnino signa videntii es An non optimum, o here, auspicium putanduin est, sub iugo thalamum inire rivicivibita inter se colliDtis, ait.bernaculo prope collocat, argumento est id aidem, nil. ptias a fortuna nostras gubernari. Ecce aiatem QNeptunus, is Amphitriten in mari uxorem hixit, mereidum ori nos comitabuntur; ipseque ventoriam , tam suaviter

288쪽

λους και το πνευμα ἐμοὶ με--εναῖον αγειν δοκῶ τατων -- αυληματα ' ορας δε και την θόνην κε ωρ- τωμενην, σπε ἐγκύμονα γαστέρα δεξιόν μοι καιτο- των ο νατματων ἴση μοι ταχυ και πατηρ Ἱδωνουν αυτην σφόδρα ἐγκειμένην Φιλοσοφησωμεν, εἶπον,

γύναι, μέχρι λαβώμεθα γης ομνυμι γάρ σοι την

Θάλατταν αυτην, και την του πλου τυχην, ως ἐσπουδακα και αυτός. ἀλλ' εατι και Θαλάσπης νόμοι πολλάκις κουσα παρα των ναυτικωτέρων, καθαρα δέ.

Ap δισίων α τα σκάφη, τάχα μεν ως ρα, τάχα δε ζωα μητις εν τηλικουτω κινδυνω τρυῖα μηενυβρίσωρον, ω ιλτάτη, ν Θαλάσση, μηδε συμμί- ἔμμεν γάμον μου και φόβον, τηρησωμεν αυτοις

Otac letum obstrepentium, murmura hymenaeum c nere mini videntair An non rii quoque veluti ii tui, quasi praegnas terra tueriini, intumeseere cernis quod ego sane boni ominis loco inini duci . hinc si intriina coniectans, ut iamiam pater futuriis sis. Itaque cum illam ad id tam propensam uterent, Philosophemur, inquam, o mulier, rantispei , dum terram attingamus. Illud autem tibi ego per mare ipsum, S per navigationis huius eventiana uiro, non alii me, quam te, desiderio teneri. Sed sunt suae ipsim maris leges de nautis enim peri aepe audivi, naves a venereis congressibus puras esse oportere, sive quod sacrae sint, sive quod nilninae de ea inter ea, quae mari semper impendent, periciat quemquam lascivius oblectari. Ne igitur mari maculam nanc inuramus, ne nuptiis ter rorem immisceamus, aut, quo siniis hariana nobis QEdiana Muiuium sit, nosmet in mussa stimus. Quae cum clinis.

289쪽

ευδομεν.

ηκομεν, την *εσον οικία μεγαλη και πρώτη - ἐκ si Θεραπεία πολλη, και αλλη παρασκευη πολυτε-

λης κελεύ64 αιπνον ς ἴτι εὐπρεπέστατον ἐτοι-- ζειν. μῶς δε τέως, ἔτη χωροσωμεν, τους αγρους.

απειχην δε της πολεως σταδίους τέτταρας ἐπικαθασαντες ουν χηματι, ξηλθομεν. και ἐπει τάχιστα παρεγενομεθα, διεβαδίζομεν τους ορχάτους - ουτων, και ἐξαπνης προσπίπτει τοῖς γόνασιν μων γυνη , σχοίνοισι παχείαις δεδεμένη, κελλαν κρατουσα, την κεφαλην κεκαρμένη ἐρρυπωμένη το σωμα, χιτωνα

ανεζωσμένη αἴλιον πάνυ, και Ἐλε πον με ἔτη δ

mulierem in meam sententiam pertraxi atque ira, ouod noctis rellinium erat. somno dedimus. XVII. Quirit aluein, postquam siscesseramus, die Ephesum navim appulimus ubi Melites domina amplain, &αirrum, quae illa in urbe essent, facile priniam, servorum praeterea numerrum non exiguum asiam postremo supellectilem sane iam lautissitinam comperi. Muster interradian Gyenae, quam splendidiusimi imperaverat , tempus adventaret , una secum me rus , ab urbe non amplius DG sus D muri, pergere voluit quo simulac curri vecti sumiis arborum lite in uinclincem iurectarum risines perambulare coepimus e vesimo mulier quaedam, gra

vioribita catenis vincta ligonei gestans, capillo detonis, corpore squalido, amictu lacero ataue Oiscincto, ad Mnua nobis prostrata Miser: e, inquit, mei, o hera, mulieris

290쪽

σποινα, ρον γυναῖκα, ἐλευθέραν μὲν - χην δε

ει, και ποθεν, καὶ τις σοι τουτον προέθηκε τον σίδηρον κεκραγεν γα σου και εν κακοπιν η μορ η τρο ευγε- νειαν Ἀσος, πεν οικέτης, σι αυτω μη προς εὐνηνεδουλευον ονομα Λάκαινα, το γένος Θετταλὴ, και σοι προσφερω μου ταυτην την τυχην κετηρίαν απολυσίν με της καὶ ε ωσης συμφορας παρασχου δέ μοι τηνα μιαν, is αν ποτίσω τας ἄσχιλίας τοσου- του γα με ο Σωσθένης - των ληστων ἐώνησατο. ποριουμεν δε ελίσθου την ταχίστην', o μη σοι δου

λεύσομεν ορας δε πληγαῖς, κατέξαν με πολλαῖς;

και ἄμα διανοίξασα τον χιτωνα, δείκνυσι τα νωτα διαμ

mullier, liberae ciuitam olim, ut vere mirmare possum servae aluein nunc, sicuti sortunae visum est. Voceinque hic repressit. Tum Melite: Surge, nouit, mulier, quaesis, S citias .iisve has tibi catenas iniecerit, elociuere. Adspectus enim ritus, etiamsi adverse oriuna prem is, nobilitatem niam praedicat. Tum illi: Famisiae, inquit, uiae pro rator, i N impuris eius cupiditatibus o eni-perare nolui. Genere nesta sunt, facaenae inini est nomen. Hanc ego tibi sortunam meam supplex cirinniendo. Tu ex iis me miseriis ciuibus oppretam vicies, eripe, Mnaque mihi tantisper habe dum tita dracnnia in duo millia, tanti enim me a piratis Sosinciam emit visi solvero. Quae inini crede, quam ocissime conficiam. Sin minus, liui servire pergam citerunt quam me ille foede excruciatam habuerit, vide Protinusque siducta veste te