장음표시 사용
311쪽
ἀλλ' ἐν οiς α δυ' την ἴσην αποτισαι μιοι ἁκούωτα Θετταλα υμῶς, ων - ἐρασθητε, μαγεύειν - τως , ῶσπε, προς τέραν ἔτι το ανθρωπον αποκλίνειν γυναικα, προς γε την μαγεύουσαν λως ἔχειν ως παπα νομίζειν ἐκείνην αυτω ἐροοι τουτο, πιλτατη, ςλεγομ- παράσχε αρμακον τον νεανίσκον Πας, τον - μοι χθες βαδίζοντα; ο ανδρα, γ, μ
πη τουτο - ακηκοα παρα των κατα την ρικιαν.
Ποῖον ανδρα; Morem εἶπεν ουσιν κοινόν ιστι η τοῖς λίθοις ἀλλ' ἐμυε παρ δοκιμεῖ τις νεκρά. ου τε γαρ
έσε ίων, ουτε κοιμωμενος ἐπι Θίσθαι δύναται του Λευκίππης νοματος ουτω γαρ αυτην καλεῖ ἐγω A
peto, ut sis in rebus, quas in ima potest, sitas esse non ignoro, parem mihi gratiam reseras Atusio, Tnes alas vestras, quos amem, ita cantionibus veneficiisque percell, re, ut ad asiam inutim ei nullo animum pacto a lucere queant: ii immo sui desiderio ita instim re, ut illas omnia sibi esse arbitrentur. Hac in re mihi , amore flaminii, a te, si iidem necita es, opem serri velim. Νω sine adolescentena, quem nera meoin gradientem vitasti Maritum ais tuum t inquit trum callida Leucippe Sic enim lamiliari quodam didici. Quem maritiiij inquit Melue: sint quidem caeris nihil amplius in illo rei est, quanimam lapide siquo sed mini Leucippe viae lani mortia praeponitur hoc enim nomine ijam vocat, cuius ne lue ederis neque bibens, neque vero etiam dormiem oblivisci potest sed neque huius unquam fecit quini Odiesbiis deesse, significavit, sui orae hic sensus: ut uitanun qu eam lineam duxit, ut in aliis o tu ais, consequaris supples σε litiis. Me auctore thiria delen post τογλμνειν. da Salmas M. pr. a diu. Boria.
312쪽
οίλη, μην- τεσπάρων ἐν Αλεξανδρ ί λ αυτον δι-τριψα, δεομένη, λιπαρουσα. τί γαρ υ λέγουσα τί μου ποιώ- α των ρέσαι δυναμένων ο δε σίδηρος τις,
τα ψας, μολις δε - χρον πιμεται, ἐπείσθη με χρι ω ομμάτων. μνυμι - σοι την Ποδίτην α την, ως - πεμπτην μερα αὐτω συγκαθεύδουσα,
μέχρι γαρ των ματων ἔχω ον ἐρωμένον δέομαι δε
σου γυναικος γυν την αυτην δέησιν η και - μοιχ ες ἐληλου δος μοί τι ἐπι τουτον τον περητανον. σώσεις γαρ μου την ψυχην διαρρευσασαν-- G οὐνηκουσεν Λευκίππη ησθηναι με ἐδόκει, μηδεν προς - ανθρωπον μοι πεπράχθαι ut σα δε αγερευνησειν,
c συγχωρησειεν αυτῆ βοτανας, γενομεν κατα τους Alexandriae illius causa menses IV moriua sum , rogans, ol testam, pollicens, nini pretieterea eritin quitiis allici posset praetermittens; sed tanquam serrum stipesve, aut huiusmodi quid ni aliud sensu carens, preces ineas non curat vixque tempora paret, id unum prope concctens, in vi ndo tantiit se fritar Testor autem Venerem ipsem, noctes in quinque in eo clibuisse, sui rexisseque non aliter, quam si cum manucno aliqii laorissem in statuam diligere me videar, cui non , nisi Musis , amato scilidatum sit. Itaque, quod rii heri meoina egisti, temuli rem mulier rogo rauissima id mini contra silperinam istum auxilii seras mi iam paene fugientem mini animum reddas. His cognitis, Leucippe incredibilem voluptatem c pit, quod Melite a me spe sua frustraram cognovisset; iactasque se convaisituram, dum modo quaerendi sibi
313쪽
στιν ἔξ ιν ta εν οἶμαι και ηγγείλατο II με
Μελι πη ροιων γεγονεω, μονον ελ- ασα τατων πραγμάτων , κανθη πω παρ' , τερπει ταῖς ελπίσιν.
0. E. V. τούτων επιστάμενος οὐα, θύμουν
μεν σκοπων, πως αν διακρουσαίμην και την ἐπιου- σαν νύκτα την γυναῖκα, και πως - συντυχεῖν Λευ
κίππη δυναμ . 'Eδόκει μοι ς' κακείνη την is σπουμ ποιεῖσθαι του απε Θῶν si αυτην εἰς τους αγρους, καὶ περι πιν ἐσπέραν αὐθις κειν. μελλεν
τ' ,ευκιππη παρεχειν χημα, και η μεις σε επι τον
τοπον μεν αρτι δε κατακλεώτων μων Θορυβος
potestas fieret inquiens, is prosecta est. Negare aluminoluisse crediderim inii l fideiri sibi a Melite habitiini non iri existimaret. Hac spe sibi ostentata, Melite animi cumina renusit luciandarum enim rerum exspectatio, ne lum praesentia, voluptatem assere. XXIII. vero ego horum omnium Vnariis animitem detram cogitatamque, qua ratione sutiara etiam nocte Mellis setis rari ac Leucippen convenire possem: enim mihi aliam ob caulam elaborare videtiariit , uiris conta rei vesperaque reverteretur. Interea dum in Leucippe abiriana citreus adoriraretur, vixque coenariira ipsi accubuissemus, tumultus ingens conciirsusque repensio x xκει μοι ine.) Lociis ve detur esse hic tali ip- vatissimus . in quo in erulo e id sedulo induamin, M.
314쪽
πολῖς κατα το ανδρωνα ακουε in και συνδρομη, καὶ εἰστρεχει τις - Θεραποντων, - Θ μαίνων ἁμα και
ιεπων - περιετράπη το σκάζος σωθέντες και νομίσαντες απολωλεναι, τουτο ἀπαγγείλαντες τυχον. ἄμα ουν Ῥικετης εἶπεν - ο Θέρσανδρος κατα πο-δων εἰστρεχει πάντα γα τα περ ἐμου πυθόμενος --τα την οδεν, ἔσπευσα φθάσας καταλαβεῖν με η μεν- ελτο ἀνεθορεν - εκπληξεως του παραλόγου καὶ περιβάλλειν πεχείρει το ανδρα δε την μεν ως ω χεν ωθει μάλα ἐρρωμένως ἐμε δε ιδων και ειπων' μοιχος οὐτο. εμπηδα, και ραπίζει με κατα κορρης
πληρον Θυμου γεμουσαν. λαυσας σε των τριχων, άσοαι προς τουδαφος, και προσπίπτων κατακόπτει
iuxta ae sum partem illam, in qua viri degstant, exauctus est e vestigioque servoriam unus, prae curius sestinatione spiritum aegre diruens, inuraivit, hei landriimque vivere atque atasse nuntiavit. Erat is Melites coniux, quem naufragio periisse putatiant. Atque haec a nonnullis illius Mnesticis, qui ii eo navigaverant, stacta navi semotis, minitie diem obiisse id renninis tamassinam averat Vix aluem servus ea locitrias merat, curri Tneriander illum subseciinis cmenacillum ianito intravit: accelerabat enim, ut me de ma sub ipsum statim ad- vinariam suum omnia cognoverat, deprehenderet Melite, quamquasi repentino casu turbata est, marinini tamen amplecti voluit; se Leam ille magna vi repulit, in meque omatos γnvertens murcine , inpiit, adulter est Protinusque iacto in me imperii, ii acundia exardens, plagaminax illae intrusit mox capillis sireptum atque ad terram
315쪽
13 ACHILLIS TATII με πληγαῖς. - Αἰσπερ ἐν μιστηρίω μηδεν, δ
ος τις Ἀνθρωπος π μης ου χάριν ἔτυπτεν, υποπτευσας η τι κακον ιναι, ἐδεδοίκειν αμύνασθαι, καί τοι
δυναμενος ἐπὰ ι ἔκαμεν α με τυπτων,-- δε μλοσοτων , λέγω προ αυτον αναστάς Tis ι ποτε, ω ἄνθρωπε και τί με Θως κίσω; δε ετ μαλλονοργισλις ὀτι και φωνην ψηκα ραπίζει πάλιν, καὶ καλεῖ δεσμα και πέδας δεσμεύουσιν υν με κααγουσιν, τι δωματιον. κδ Ἐν ω δε ταυτα ἐπιάττετο, λανθανε μου λαρ- ρυίῖσα- της Λευκίππης ἐπιστολη ἔτυχον γα αυτηνεατω του χμων σκου προσδεδεμένην ἐκ των της θονης Θυσανων ἔχμν και η Μελίττη πιαιρεῖται λαθου 'iaελε γα μη τινα των προς με αυτης γραμματων ην. ως δε ανέγνω καθ ἐαυτην γενομεν , και το της Λευ-
proiectum totum ver rimas confecit. Ego quasi seclusis sacris interessem, non modo quis esset, tu quamobrem
me caederet, non rogavi, sed ne Veroum quidem proser. re ausus sum. Verrum iri quod ra erat, mecum reputans, etsi maxime contra niti poterana , tamen id veritus
M. Tandem cum ille veruerando, ego ratiocinando sessi essemus surgens, Quis tu, inquarn es t cur me tam contumeliose caedis At ille, propterea quod vocem misiastem, iratior multo factus, manus ueritin mini iniecit, vim culaque S compedes poposcit missilis constrictum me inc bioilum quod lana coniecit.
XXIV. Interea lactum est, ut Mucippe epistola, quam
denti mini exciderit, eammae Melite clam susceperit, verita, ne qua ex suis esset ad me literis sed non multo post, cum sola esset , tota de re , Mucippe nomine ia-
316쪽
κιππης ευρον νομα, ψαλλεται με την καρδιαν, ευ- Θεως γνωρίσασα τουνομα ου μεν αυτην νομι ιν ει
δε προιου , και τοῖς Mιποῖς των γεγραμμενων ἐνέτυχεν, πασαν μαθου την ἀληθειαν, μεμγ' πολλοῖς ἁμα την ψυχην, αιδοῖ, και ργη, και ερωτι, και ζηλοτυπία, ησχύνετο τον ἄνδρα, ωργίζετο τοι γράμμασιν ἔρως μαραινε την ργην, ε ηπτε τον ερωτα ζηλοτυπία, και τελο εκράτησεν ἔρως.κε 'H δε προς σπεραν, και τυχεν ο Θερσανδρος ἐκ της πρωτης οργης προς ταῖρον τινα των εγχωρίων ἐκθηρων η σε διαλεχθεῖσα--την φυλακην τηνεμην πεπιστευμενω, σερχεται προς με λαθουσα τους αλλους Θεραποντας, δύο του δωματίου προκαθίσασα, και καταλαμβανει χαμαι καταβεβλημενον. 11
vento, certior iacta, prorsus exanimata est non tamen eam esse recidit, quam riiri compererannus; propterea maod sublatam e vivis fuisse non semel ait siverat Tandem vero tota epistola perlecta, veritateque iam clarius cognita. In verecuncsia atque Diremitione oppressa, varias in partes sistrahi coepit. an maritiam verebatur, & literis non poteriit non irasci sed irae alioqin op- Pone rit amor, aut obtrectatione auxilium sibi asserente . victor tandem evasit. XXV. Quamobrem cum advesperasset, ac primo illo ab in petii ad familiarem cluentam iuin neriander se contulisses; Melite nomitiem, in me custoesici edita fuerat, allociva, ad me, clam aliis servis, e quoriam numero duos ante abicilli fores collocaverat, ingressa est: quem numi traiectum propius a edens,
Βαλλεται Fortes πάλλε suentatur hac de re e g. Aelah.
317쪽
το μεν πρωτον, ατ εστ ερασθεισα και μετα πω σανοίας η και μισουμένη τον μισοῖντα φιλω, καινωμένη τον δυνωντα ἐλεω, και οὐσε δρις ον εμ
παυει. ω ζευγος κατ μου γοητων, ανδρος και γυναικος ο μεν τοσουτον μου χρονον κατεγελα η σε απη
κομιουσά μοι φίλτρον. - δε η κακοδαιμων, ηγνόουν αιτώυσα παρα των ἐχθίστων κα ἐμαυτης φάρμακον Και - την πιστολην της Λευκίππης μοι προσέρριψεν Ἱδων in και γνωρίσας, εδιξα, - ἔβλεπον εις γην ως ἐληλεγμενος es δε ἐτραγωδει --λιν οἱ μοι δειλαια των κακων. και - τον ανδρααπωλεψα ι σε. υτ γα αν εαροιμί σε του λοιπου eodem omnia momento prosere volebat, ipso nihilom, nus vultia, quaecunque dicturi erat, prae se serente. I tur: O me imisu, inlaticem meamque in perniciem reprimum conspicatam, quae mi M asselii non possim. topem appetam o penitiis oenientem, Prae mei contem
metreianti nusericor fiam tribuam neque ipsa conriamelia amorem debilitat o viri & mulieris par adversus me co spirans quorum alter u librio me iam si habet , altera herbas conquisitum alait triene igitur an insensissiaris nos ibiis opem quaerere hactenus non intellexissea Haec locuta Melite Leucippe lueras in me proiecit. Quibus agnitis, conori ui statim vultumque, tanaum magni sic ira flagitii reus, eieci. Illa vero amplius etiam flere ac comqueri perrexit Heu me tot malis afflictam Tua ego causa maritum amisi, nec tamen in strui posthac mini licebit:
318쪽
χρονου , καν μέχρι ω ομμάτων των κενων, πει μηδεδυνημαι τούτων πλέον. Mari ο ανη με μιαίῖ, κἀροιχείαν κατεγνωκεν ε τι σοι, μοιχείαν καρπον, μο-
χείαν ανα ρομον, ης μονον την λο δορίαν κεκέρδακα. α μὲν γα ἄλλαι γυναῖκες, μισθον της ἀσχύνης ἔχουσι την της ἐπιθυμίας ηδονην' ἐγ δ η δυστυχης,
την με αισχύνην ἐκαρπωσάμην το, της δονης οὐδαμου. απιστε και βάρβαρε ἐτολμησας ουτως ρωσαν γυναῖκα κατατη ι, και ταυτα ερωτος - συ δουλος ωὐεCοβηθης -του - μηνίματα ου ηδεισθης αυτο τ πυα ου ἐτίμησας αυτου - μυστηριαβ υκατέκλασέν σε ταυτα τα ομματα δακρύοντα - καὶ σπων αγριωτερε δακρυα γαρ και ληστης ἀσχυνε
quin inimo adspectu etiam truo, quo uno tantum a te signata sunt, brevi mini carendum esse intelligo. Atque ad haec mala illiti etiam a eoit. Tu enim causa me coniux odio prosequitur, atque adultaerii ream facit, Ceius quidem, ex tio Mictus ac voluptatis ninit, infamiae a tem plurimuin, ad me diiunctivit. Sane asiae mulieres exriarpit sine voluptatem consequuntur a miserae mihi s I sine voluptate rii liuo parata est. O infici iam, o bar- irarum, o piratis immaniorem Clitophontem Tene, mu- Iierem tam impotenti rii amore cessagrantem , tam inis mina in nroo in ex Tuciari, aequo animo serre posse, mimanroram quolae servias neuue te civinam Gipulinis Iram timeret non faces eius , non arcana vererit non lavianais, quas oculi isti undietini pmfunMrunt, commoveri pirat is immaniorem lacrimas enim vel ipse pracito veretur. Quid, quod animum tuum non modo non peti Temni preces meae, tu semel saltem mihi morem gereres sed ne ullum uilem idonei temporis opportunitas,
319쪽
συνανίσταται - δε- τον θάλαμον παρηλειμεν. -- ετ μαλλον υπέτεινον της νοσου την πικροτω δε ελιπαρει, και ελεπεν Τι ταυτα ποιῶ. μάντίνος με απολλυεις ιδου και την Θαλατταν Διεπλευ- σαμεν ιδου και Ἐzειτος η προθε σμία των γάμων
πομα ετ προμενομεν μεχρι τινος - εν ιερ συγκαθευδ μεν ποταμον παρατίδης πολυν. και κωλυυς πίνειν το υτον χρονον δωρ χουσα ψω, εὐαυτῶκαθευ δουσα Π πηγη τοιαυτην εχ την υνην, οιαν
Τάπαλος et ν τροτην Τοιαυτα ἔλεγεν και κλαιεν, ἐπώεῖσα μου τοῖς στροοῖς την κεῖαλην, -- ελεει- νως, - συμπαθειν - τι την ψυχήν. ου ειχον δε οστις γένωμαι και - ἐδίαι δίκαια εγκαλεῖν λέγωουν προς αὐτην' μνυμί σοι, ιλτατη, τους πατρωους Θεως η μεν σφοδρα και αυτος ἐπείγομαί σου την
reficta me confinita Simulac vero cisticulum ingre si essemus, inor in etiam invaluisse prae me serebam. Illanae oluestans s iram, inquit, o causam id agis quem spernen si finem facturiis e. mos quidem certe araritimis e flucti is evasimus, atque Epnesum, misi nuptiis consi riinis est lociis, pervenimus. Ecquem militi diei exspectamus Quanusii eoriam, qui lupio in laci arim malunt. morem in itissimus Largam tu quitana quae mihi, piam offers, verum hauriendam vetas. Tantone tempore aquam habens, propter ipsum sontem dormiens, sisnexplere non possim imae ego Tantali mense naui dissi leni toriina sortita sum. Quae cum dixisset, flens meum in pectus miserandum in modum captu Mnusit, atque adeo, in ipse quoque vehementer e multariis, qukl f cerem, nescirem, quoniam iuste conqueri mihi vidctseriir. Attamen ita respondi: Patrios equuleii Deos testor, o carissima Melite, in id enixe agere, tae ut morem
320쪽
απεψων αυτης τα δακρυα, και όρκοις τεροις ἐπισπου-
μν, ως ωὐ in μακραν, ων Θέλει, τεύξεται. λε μενῶν και μαλα μόλις νε ετο. in . ν δ στεραία καλέσασα τα θεραπαινίδας, αἷς - πιρολειαν της Λευκίππης νεχείρισον, μηρωτα μεν ο Πωτον , ει δεξιῶς αὐτ κεχρηνται. φασκωσων in εν των δεόντων παραλιπεῖν αὐτη, αρον ἐκέλευσε - ανθρωπον προς αυτην - νηλθεν
Π με - αἰ- εσχεν, φη, προ σα φιλανθρωπίας, περισσον As σοι λέγειν, δίκαια τυγχάνειν .
geram voluntati sed quid me male is nescio. Repente enim in morDum incidi. Scis autem tu i ommoda Valetudine operam Veneri strustra dari. A te interra quemlum manantes lacrimis oculos eius detersi gravissimumque iusiurandum iuravi, non multo post, quae voluisset, ni iactui mi esse. Hoc pacto incensum mulieris antinum, Iamniam non sine multo labore , placavLXXII. Posterii die Melite, aicessitis iis, autumae inpen commendaverat, ancillis, eiusne opera recte inerentur, interrogavit a quidus ciam responsum in illet, an ea nihil eorum, quae oporteret, praetermissum filisse,
illam ad se cilci iurit. Quae posteaciliani adfuit Quantam ga inquit, numnitate uia sim tini in inmemorare, scienti praesertim, supervacaneum pino. Tantum a te
Πιρωσὶν ναοι si σοι λέγιιν, Δικούων τυγχάνειν is siestiir, qui it - τυγχάνειν viam,m Da δέ ius suum ostinet. At ne hoe imi-καια τυγχά ιν sensum turiant dem hic locum Maeret. Quod e syntaxin Nee habent, quo amplitis est, interpres ea nou serantur, nec scio, quid velint agnoscit In Anglicano notata Mne his mens auctoris integra sunt linea subiecta quo indicio,
est. Sed nec Graeci satis tanti abesse debere, aut in aliis C