Scriptores erotici graeci ...

291쪽

μεν ρογω μεν συνε θην και γάρ τι εδαει Λευκίππης

ἔχειν Nu Λελίττη ἔφη Θαρρει, γύναι τοὐπων γάρ

σε λυσομεν εις τε ν οικιαν προικα ποπεροψομν.

τω νμισμένον; τίς αύτη, λέγε μηδεν ψευσάμενος.

οἶδα, πεν, ω δεσποινα, πλην εμπορος τις νομα Καλλισθένης, ταύτην μοι πέπρακεν, φασκων ἐωνη- σει με αυτην ποονστων, ναι και ἐλευθεραν ονο

παραδίδωσci Θεραπαίναις, κελευσασα λουσαι, και ga ostencsi smini in modum conscribillata. Quae clamatutivissenuis ego otuMna stupore oppressus sum. Leucip- pes enim similitumnem quandam ha re mihi visa est. Melite ero , Bono, inquit, animo esto. Ab iis enim malis te liberabo domumque gratis remittam Mox Sosthenem, cari, aliique e vinctilis eximi uissu. Sane autem perterritus Sosthenes adfuit statini. Qui Melite: Quando, inqint, scelestuna captu, e vilioribus etiam famulis nostris aliquentiam in inaniter a nobis acceptrum vidisti Sed quaenam haec sit, age, fallaciis omissis, inare actutum. Nihil aliivi hercule, in luit ille, o hera, scio, praeterquam quod me calor, Callisthenes ei nomen erat, an mihi vendissit, a piratis enitam adficinansa esse autem merana, Lacaenaia que appellari, aiebat Melite hominem ab administratione, cui praeerat a inavit, mulierem ancillis commendavit,

Ἀπίσπασοὶ Sie melliores Co tione descripta sunt: ἀ- τον μεν lines. In aliis exemplaribus, . τα ίιοικησεως η siχεν , πεπαυ-qxias, ut videtur, ex prima ecli in suo lin ipsum terri potest.

292쪽

ἐσθητα - ιασαι καθαρον, και εἰς αστυ αγα-ν. δοικησασα x τινα των κατα τους αγρους, ων ἐνεκεν παρον, mrιβατα του χηματος - ἐμοὶ ἐπανηειμεν εις την πολιν, και προ το δέ νον ηρον.

Σατυρος προσανίστασθαι, και η το προσωπον ἐσπου--κως - ψάμενος γουν ἐπί τινι των κατα την

στέρα ἐπείγειν, διανίσταμαι και ἐπεὶ προηλθεν, λέγει μεν ουδεν, ἐπιστολην δε ορίγει λαβων δε πριναν γνωνα με , κατεπλάγην εὐεις ἐγνώρισα γαρ Λευκίπι ς, γράμματα ἐγέγραπτο δε- .

ανηρ- της μης. Uσα με δια σε πεπον α οι ς. loraniqiae ac munda palla indurat in uinem duci iussit. Deinceps nonnullii agrrarum rationem pertinenti is, quorum griuia illo se contulerat, imperatis, pilento ad urbem reversi sumus, coenatumque accissiuimus ini. XVIII. uni a reis, utiliti nescio qukl semiam admodum subindicante, clam mihi, ut exsurgerem, significavit. Quamobrem purgandae alvi gratia secedere me simulans, exivi. Tum Satyriis .intui gressus erat, nullis omnino prolatis vertas, epistolam mihi recliuiclita qua resignari, piratinus, antequam legere inciperem, animo γnsteri aliis sum: Leucippe enim erant manu exaratae hoc exemplo literae.

293쪽

11 ACHILLIS AT II

αναγκη σε νυν πομνησαι σε οια σε την μητερα κατε-

λιπον, και πλάνην εἱλομην ὁ πέποῶ ναι γίαν, καὶ ληστων νε ημην Δα σε ἱερῶον γέγονα, καὶ καθαρμος, και τέθνηκα-- δευτερον λ σε πεπραμαι, καὶ ἐδέθην σιδηρω, καὶ δίκελλαν ἐβαπτ

γέγονας, αλλη γυναικι κα εν των ἐτέρων ανδρων γένωμαι μη γένοιτο αλλ' ἐγω - ἐπὶ τοσαυταις ἀνάγκαις διεκαρτέρησα συβ απρατος, αμαστίγωτος γαμῶ. εἴ τις οὐ των πεπονημένων λα σε κεῖται -- ρις, δεηθητί σου της γυναικος ἀποπέμψαι, ως ἐπηγγείλατο τας δε δισχιλιας, - ο Σωσθένης υπὸ ἐμαυκατεβαλετο, πίστευσον μιν, και επροησαι προς την

Μελίττην, τι - λομαι ἐγγυς γα το Βυζακων. ἐαν δε και ποτισης, νομιζε μισθον μοι δεδωκέναι

suae tuu

eausa pertuli granam aiandam censu, uxorem tuum ob are, ut me sciri pollicita est , sis an sesiit, vi drachmari duo milia, vae pro nis Sosthenes exsolvit, sponde ac auoniam 'ranii non om absinrtu, Graturam me auamprimiam, in re recipe Avis dran milia non ales, ominumn tua ea a m pessorum Mariani huc Esa re a re nua Mundae relatam esse an

294쪽

μων. γωδ ετ σοι ταυτα γρά ω παρθένος. Θ Τούτοις εντυχων πάντα ἐγινομην Ῥῶ,Cλνγομην, χρίων, Θαύμαζον, πίστουν, χαιρον, ηχ'όμην λέγω οὐ προς το Σάτυρον ΓΙοτερον ἐξώδευηκες έρων ἐπιστο Mi η τι ταυτα Θέλει Λευκίππη πάλιν ανεβίω ; αλιοπα Qη και εστιν, Non is

τοῖς αγροῖς τοτε μεν ουν οὐσ' - αλλος δων αυτην γνωρίσειεν, ἔφηβον ούτω γενομένην τουτο γαρ η των τριχων αυτης κουρα μονον ἐνηλλαξεν Κτα εστηκας, ετην, ἐπὶ τηλικουτοις αγαθοῖς, κώ μέχρι ων των μονον εὐχαίαις, αλλ' ο δεικνυεις και τοι ομμασιταγαθά; η συ γε, πεν Σάτυρος αλλ' εν σοι

κατ-- μη παντας πολισεις , - περ τουτων

α αλέστερον βουλευσόμεθα γυναῖκα ρας 'in

ditrare. Vale, anuisu tu nuprianis Mestam Auturnam Atilis. Im hau inro adhetis feribo. XIX. Haec cum legerem, varias in partes animo disrahebar amore incen&tar expallescetani mirabar interilium, intersum fidem literis nullam a tam ira merii gaudioque conflictabar. Tandem Satyro inquam Mihineli,ne an inseris epistolan recidi. aut iid si, nam v lunes revixitne iteritin Mucippes maxime, inqisit Satyriis at tu illa est, quam in agro ira vulisti, sed eam sola adeo capillonini commutavit inscisso victu a qu quam stylosci queat. Quid serii uri mini NMaorrum, inquam ego, auctor meas tantum nunc aures oblectas, neoue o oculos selicitarem ni in ponis Tace sis, in-lii Satyrias, remque iussimula, ne pratis nos omnes pedido, laan de tota re securitis aliquod a nobis consilium ineatur. Miuierent hanc vides civitati, nutus primariam,

295쪽

μοι δα γραμματων ἐγκαλέῖ Και ἄμα αὐθις ἐντυγ-

-νων τοις γράμμασιν, -κtii ν λ' αυτων βλεπων καὶ ἀναγινωσκων καθ ἰν, ἔλεγον Δίκαια ἐγκαλέις, φιλτάτη πάντα δ' ἐμε παθες, πολλων σοι γεγονα κακων αἴτιος υ δε- τας μάστιγας και ει τι βασάνους γενομην, - ο Σωσί DG αυτ παρετρί

αυρος ο γα λογισμος πεμπων της ψυχης - ο ματα προς την παγγελίαν των γραμμάτων, ἐδείκνυετ ορωμεν ως δρωμενα πάνυ ηρυθρίων εῖ οἰ μοιτο γάμον νείδιζεν ωσπερ ε αυτο*ωρ μοιχος πιατειλημμενος ουτως σχυνομη και τα γράμματα.

tuitae amore inanientem nos autem me si intra retia omni ope destitiaris versari. Neque , inquam ego: Otum enim per venas voluptas in corpiis silaiulitur. Quul. Piod etiana mecum per literas expostillat DLectaque iterum epistola, hunc fere in ni Nilina absenti illi, quasi adesset, singulatim respondi: Iusta loqueteris, ilicitivsissilii Mucippe e erit in tu qui lena causa mea, quae stridis, omina Pertulisti vere ipse tibi maloriin omnium auctor fili. Cumque ad eam literarunt partem venissem , quae contunielias ,α- hera a Sosthene inflicta continebat, ita collacrimavi, tu si eis interfisissem. Oguatio eniti metuis acient ad ea, quae literas significantur, c IVerieras, quae leguntiar, animo repraesentat , non aliter, quam si res oculis essent ubi ctae. Illa vero, quibus mihi nuptias obiiciebat, riabore irae per terrunt ira, ut si manifesto in adulterio deprehensus suissem adeo in literarmin etiam ipsarum verecuncia

overat.

296쪽

κ. οἴμοι, πως απολογησομαι, Σάτυρο ες 'ἐαλώκαμεν Λευκίππη κατέγνωκεν Φων τάχα δεκα μεμισημεθα αλλα πως ἐσώθη, φράσον υ καιτινος σωμα ἐθάψαμεH Aυν σοι κατα καιρον φρ Ti.

et δε νυν, ὀ Σάτυρος ἔτη, αντιγραψα σε ι καιοῦ σασθαι την κόρην -- γαρ απῆ δωμοσάμην,

ω ακων αυτην ἔγημας Κιπας γαρ, εφφ, τι καιεγημα; απολώλεκας με της ε θείας - λη γαρ

πολις αὐοῖ τον γάμον αλλ' ου ἔγημα - τον

Ηρακλεα, Σατυρε, και θ παρουσαν τυχην Παί- . Ac tum ad Sa ymni conversiis: ei mihi, qua excitatione, inquana, Satyre, utar Manisest nunc quidem cerae tenemir inicippe nos cognovit atque urinam

ne odio etiam persema coeperit. Sed iam quomodo i Ois Iuniis evaserit, in citius esset cadaver illitii, ros a no- his sepultiira assectum filii, pei velim scire. Tum Satyriis e Puella rem tibi omnem, inpiit, per ocium explicabit. Nunc te rviribdire, illanimi placare opus est. Ego enim Mneste, contia, quam tibi in animo erat, duxisse iureiurando asscinavL Etiamne Unir, inpiam me illam duxisse narrasti Tu quidem per disti me. stultitiam nuptiarum enim civitas univeria adnuc ignara est. Quin inanici Deum Herculem meamque praesentem fortunam restor, nullas inihi dum factas esse nuptias. Tum Satyriis Ludis

Ἀπολωλεγιας με τοι υωθιίας tophontis perructatum , o si. Haec vecta, una cum anteceden particula exclamandi is vel οῖμοι. tilius ori καὶ γημα, sub - ε νικα vel χρημα, urtile pen-lientulus λη - , in eisitione dea genitiviis. Sic apud Arist primi desiderantur. Ilibuit tamen nanem Eccles. v. 8a Tot μω vetus interpres Latinus. Miser ρίας, praenam hae in stitiisias ne milii utilem vuletur Ie Interpretandus igitur hie amplica optime decens inimiunc in

297쪽

,, ACHILLIS TATI I

σαν ρλλα ροαμμάτων εἰ μεν οὐ την α θειαν περιμενεις, μηδε προκαταγινωσκουσά μου, μαθηση τηνσην με παρθενίαν μεμιμημενον, εἴ τις εστι και ἐν τοῖς

ἀνδράσι παρθενία δε δέ με χωρ ς απολογίας - με

μίσηκας, ομνυμί σοι τους σωσαντάς σε Θεως, ως ἐν

me, inquit, Done vir, quasi simul inimis cithare te manifestum non sit. At ii sule maiora , inqiram, loqui me intelligo sed nactenus tamen ex sententia sua mei nonindunt Melite potita est. Verrum, quid sci imiriis sim, doce. Hic enim vinitiis me vehenienter commovis, at eadeo, ut, iid agam, prorius ignorem. Ego te, inquit Satyrrus, non sum sapientior. Tu moclo initium scitiaendi Dc amor cetera inibit. Id autem ut iram primum fiat, etiam atque etiam ira Tum ego literas conscripsino exeniplo.

Hera mea, Durippe, Dive Atiis dein una eadem ratiun a miserum stat masn enιm praesentem re, sed tanae ex silens uas ab rem remis ceterum s ιι sis Ussu, omnium ver uatem insincere volueris, viti nurina δε - 1 acto praeiuricio, ιτnistra prosecto meam, si pia vironum est vi ginitas, exemplum tuae frauam esse inussim Sin aurem iam me causa isse an eo estis; po eor, ita me Dia tia μ

298쪽

βραχεῖ ση το ἔργον απολογησομαι. ρρωσό μοι φι

τατη, και ἱλεως γένοιο.

. Δίδωμι - τω Σατυρ την ἐπισπολην, καιδέομαι τα εικοτα ειπεῖν προ μου προ αυτην. ἐγω δε- ις ἐπι το συμπόσιον - ειν, δονης - και λαπης γεγεμισμενος ηδειν γαρ την ελὸ ν, ου - σχυσάν με της νυκτος το μη συγγενέσθαι τους γάμους

Ῥῖν ἐμοι δε δυνατον η Λευκίππην απολαβοντι γυ- νακα ἐτερα καν ἰδεῖν το μεν ουν πρόσωπον ἐβια

κρατεῖν ηδυναμην - δε νικωμην, σκηπτομαι φρίκην μοι ὐποδραμειν η δε συνηκε μεν ἔτι κατα της in σχε- σεως προοιμιάζομαι ελεγχειν δε ου ηδυνατο το προοίμιον. γω με δε αδειπνος ανοπαμαι κοιμησόμενος ηδε κατα πόδας, ως εἶχεν, φ' μιτελει - δείπνω

tores naent, turam, ut iamiam re nulla ui ulpa esse, baud Mis re vias. Vale, ιαρι tali ut propitiam es inre XXI. Conscriptas fueras Satym perserendus rado atque in ceruulitquam contra, ac deceat, de me lolratur, obtestor. Voluptatis deinde ac moeroris plenire coemtum reverior. Veniebat aenim mihi in trientem, non permissuram Meliten, in ea nocte abirem, propterea qti H nuptiae inter nos haud dum persectae fuerant. Miue tum fieri poterat, ut ipse Leitcippe aclinventa , mulierem aliam vel annierin . Quatriobrem vultum ita componere comitu sum, in ne anima coninaurato esse illainai er Vertim cum id a me Histra temaretur, ingressus, frigore cohorrere in Gmulavi. Melite tametsi intelliigeret, a me causam qiuaeri quamobrem promissa non facerem; convincere nae tamen palam nequibat Incoenatus itaque ut ostitum irem, sarrexi mulierque iisdem vestigiis, inedia in coena mensa

299쪽

συνανισταται. ως ο 4 τον Θάλαμον παρηλθομεν, ἐγώ - ἔτι μαλλον ὐπέτεινον της νόσου την υπόκρισιν η δε ελιπάρει, και Δρογεν Τι ταυτα ποιεῖς; μὰγιτινος με απολλυεις κου και την παλατταν διεπλευ-

σαμis ιδου και zεσος η προθεσμία των γάμων ποίαν ἔτι προμένομεν μέχρι τίνος ως ἐν ' συγ

καθευδομεν, ποταμον παρατ βης πολυν, και κωλυεις

πίνειν τοσουτον χρονον δωρ ἔχουσα ψω, ἐν α καθευδουσα, πηγν τοιαύτην επι την εὐνην, οῖα οΤάνταλος την τροτην Τοιαυτα, ελεγεν και κλαιεν,επδῶσα μου τοῖς προί. την κεῖα ν ουτως ἐλεει- νως, στε συμπαθειν μέ τι την ψυχήν. - εἶχον δεος τι γενωμαι και γαρ ἐδοκε δίκαια ἐγκαλεο λενουν προς αυτην 'Oμνυμί σοι, ιλτάτη, τους πατρωους Θεους η με σφοδρα και αυτος ἐπείγομαί σου τ'

relicta me ciγnsemta est. Simulac vero cisticillum ingre si essenuis, morinina etiam invaluisse prae me serebant. Illa me obtestans: Quam, inquit, ob causem id agis quem spernendi finem iacturiis es quitani caeri maritimis e flucti is evasimus, atque Εpnesum, mi nuptiis constita tutus est lociis, pervenimus. Ecquem adhuc seu exspectannis Quamdiu eorii in mi alimio in sacraric cubant,

piam offers, verum haurientam vetas. Tantone tempore aquam habens, propter ipsum fontem dormiens, sitim explet e non possim imae ego Tantali mense nauci iussi. milem torum sortita sum. Quae cum lixisset, flens nimae in pectus siserandum in modum captu demisit, atque adeo, ut ipse quoque Venementer contrurbariis, quid cerem . nescirem , quoniam iuste conqueri mihi videliseriir Areanaen ita respondi: Patrios equidem Deos testor, o carissim, Melite, ni id enixe agere niae ut morem

300쪽

σπουδεν αμείψασθαι ἀλλ' υκ οἶδα, ἔφην, τί πί- πονθα νοσος γάρ μοι ἐξαίφνης ἐνέπεψεν οἶσθα δ' ὀτιὐγείας χωρις οὐδεν ἐστιν Ἐφροῖν Και - λεγων

α φων αυτης τα δάκρυα, και μοι ἐτέροις ἐπαπτου- μην, ως υκ εἰς μακραν, ων Θέλει, τευοται τότε μενα και μάλα μόλις νε ετο. κ . iis σπεραία καλέσασα τα θεραπαινίδας, αυ την επιμέλειαν της Λευκὰ 1 ἐνεχείρισεν, ἐπηρωτα μεν το πρωτον , εἰ δεξιως αυτ κεχροται.*-κουσων δε μησιν των δεόντων παραλιπεῖν αυτῆ, αρον ἐκελευσε ' ανθρωπον προς αυτην - δε ηλθεν

με ἐμα ὀπως ἔσχεν εφη, προ σε φιλανθρωπίας, Ῥισσον Ah σοι λέγειν, δίκαια τυγχάνειν '

geram voluntati sed maid me male habeat nescio. Repente enim in nroruum incidi. Scis alitem in incomm clavaletudine operam Veneri frustra dari. Atque interra quemdiuina manantes lacritas ocillos eius detersi gravissi-rnuinlaesi iurandum iuravi, non multo post Paae vo- Ississet, me iacturili esse. Hoc pacto incensum mulieris animum, Guanasnaam non sine multo labore , placavLXXII. Postera si Melite, arcessitis iis, auissius Leiuninpe conanaeiulaveria, ancillis, eiusne opera recte uerentur, inre Duit a tariis citui responsum in isset, ad ea nihil oriam, quae oporteret, praetermissum fuisse, illam ad se duci iussit. Quae posteaqtiam adfiait: Quanta erga te, inquis, numanitate uia sim, ita commemorare, scienti praesertim, supervacaneum tuo. Tantum a te

χαια τυγχανειν, sensum turbant

ae syntaxin Nec Maeni, quo referantiar, nec scio, iid vellint. est. Sed nec Nec satis sunt. Δαἀ- τοπι νειν is dicitur, qui ius suum ininet. At ne hoc quidem hic locum haberet. Quod amplitiis est, interpres non agnosest in Anglicano no sunt linea subiecta quo indicio,