Scriptores erotici graeci ...

341쪽

ποιεῖν. ερχεται - σπουδῆ μάλα ο Σωμενης εἰς τους αγρους, και την καλύβην ἐωρακώς, ἔνθα η Λευκίππιε διανυκτερευειν ἔμελλεν, Αο - εργατων παραλαβων.

- με κελευε τας Θεραπαινίδας, α περ ησαν Ματῆ Λευκίππη παρουσαι, προελε δολω, και καλεσαμένους οτι πορρωτατω διατρίβειν ἔχοντας εο ομιλία δυο δε αλλους διάγων, ωςάδε - Λευκίππην μόνην, σπηδησας, και το στόμα πισχν wr M, και κατα θατερα της των θεραπαινίδων ἐκτροπης -- ρει φέρων εἰ- τι δωματιο απόρρητον και καταMμε

νος λίγει προς αυτην Mκω σοι Qέρων σωρον αγαθων, ἀλλ' ἔπως εὐτυχουσα η ἐπιληση μου μ γαρ φρει'

γονέναι δόξης. - γαρ τον δεσπότην τον ἐμον ἐραστην σοι προφενῶ ν μυεν - τω παραλόγω της συμ ορας

ἐκπλαγεῖσα, σιωπησεν ο δε εα τον Θερσανδρον ερ

χεται, και λέγει - πεπραγμένα ε - δε ο --

Pran riinlini riis adiit : visoque agurio, iami puella erat pernoctariira duobus arcessitis operariis, ancillas, quae in illa eram, circiin venire, Qquam longissime. tias colloqui cuperent, demorari iubet. Ipse aliis duobus secum ductis, latim ut solam conspicariis est, imperii iacto, manibusque ora eius admotis, mediam com prehendit seorsumque ab ancillis asportans o ultam quasdam in domum conclusu magnum ad te inquiens, bo nomni minultim assero. Te autem illud spectare par est, ut ne posteaquam fiteris assecuta, mei obliviscaris. Nec eo raptum hunc extimescas, neve in pei nicient mam factum plues quoniam qui lena ni riti an amem lacium meum tecum familiaritate coniunget Leucippe, insperi, calamitate ac perculsa, obmuniit Sosthenes neris cium, qui tum sorte domum revertebariir, conveniem s

342쪽

τω μηνυσαντος α προ της Λευκίππης, και κατα-

τραγωδουντος αυτης το κάλλος, μεστος γενΘενος ἐκ των ρημένων, ωσε κάλλους φαντάσματος, φυο ει παννυχῆς ουσης , και οντων μεταS των τεττάρων σταδίων, τι τους πρους, γεῖσθαι κελεώτας, inr

εαο ημασμένος, και απερισκέπτως εμπίπτω καταπρόσωπον αυτοῖς, και με ο Σωσθένης πρωτος γνωρίσας Ἀλλ' δου, φησιν, ουτος ο μαχης, βακχεύων μιν πιατι και η γυναικος in λάφυρα οὐ νεανίσκος τυχε προηγούμενος, και προῖδων

quid egisset renuntiavit ac Leucippe Brinam laudibus in coelum trusit. Quo factum est, ut Therseitile ex eo sermone summae ci:iusdam pulchrit linis speciem animo concipiens, mini noctiirnis ludis finis impositiis nondum esset, riisque illiid ab triae non amplius Io passus distaret, praeire illum iutans, ad puellam piisecturiis esset. V. Interea Melitae vestitii ornatus ipse, inprii lentereunti is illiis occiliri meque statim agnito, primas Sosthenes En inquit, haoeliaritem adulteriinc, Critae uxoris ornamentis inciuiun. Ac trunc adolescens, ii sorte pretie-cesebat, re cognita, nec ullo, prae timore, ad me ci m-

, γενόμενος κ των εἰρομδεων, ullo praes Sosthenes, ad ire s

343쪽

φευγει μη καιρον λαβων - ἄους καμοι προμηνύσαι - δε δόντες, συλλαμβάνουσv. - ο ροταμδρος βοα, και πληθος των παννυχ/ζόντων συνέρρεεν. ἔτι μαλλον οὐ ο ροτανδρος ἐδεινοπάθει, ρητα μεν κα σρρητα βοων, τον μοιχον, τον λωποδυτην. γε δέμει το δεσμωτηριον, και παραδασιν ἔγκλημα ης μοιχείας ἐπιzερων. με δε ἐλύπει τουτων μεν ου , εἴθ' η των δεσμων βρις , ουθ' η των λι- αιτία. . και γαρ ἐθάρρουν - λογω περιέσεσθαι - μιυς εἰναι, γημαι δε ἐμανως Δεος , περ της Λευκίππης ειχεν ου- σαί- αυτην απολαβόντα. - χα δε πετυκασι μαντεις των κακων, ἐπεὶ των τε

ἀγαθων -κιστα ἐκ μαντείας εὐτυχουμεν ουδεν ἀνυγιες ἐνενοουν προ της Λευκίππης, λά- υποπιά

moneficiendum tempore sumo in sugam se dedit. Ego statim ab illis comprienensus sum Therianti: qtae clam rem attollere comi. Quapripter vig luna multitini aD si iere, ille magis magisque crimen augere, dicenda tincendaque pariter inculcare, adulterum ac furem uim dena appellare Taiulein me in careerem conrimest: nomenque meum de adulterio desere. Sed noritin dii me Pentriis commovit, non vinculorum ignominiae, non Verboruin iniuriaci confidebam enim, argumentis convictu riti l me adulteriina nequaquairi esse propterea ii lnuptiae palatii factae uerrat. Illini in magnopere ange liat, quod Leucippe revera nondiim recuperaram po ro irratoriam praesagiis animis est, honoriina nequaquam. Itaque nini mihi tun sani de Leucippe in mentem venire poterat sed erant suspecta Oinnia, nania pavoris plena:

Ουθ' η των λογον αἰτιαὶ Me mastini interpres Lat vertendo Ilus fortasse leguli αἰκiα, em non Horara itituris , indobortim iniuria. Nam Minoeelium vulgatae lectioni Athen Nisi sin 'ppellaverat & λωποὐυτην Satin V. αἰτi λογα criminariones 1 In hanc coniecturam induxit bal pr atiniis intelligmidae

344쪽

μοι πάντα και μεστ δείματος. ἐγω μεν οὐν ουτως

o. - Θερσανδρος ἐμβαλών με ς το δεσμωτηριον, ως εἶχεν ορμης ἐπι την Λευκίππην ίεται. ως δε

παρησαν rari το δωματιον, καταλαμβάνουσιν αυτην χαμαι κειμενην εν νω καθεστηκυῖαν, ως τυχεν

Σωσθένης πων, ἐμφαίνουσαν τοῖς προσώποις λυπην Φου και δέος ο γαρ νους ρυ μοι δοκεῖ λελέχθαι καμλως ορατος ναι το παραπαν. φαίνεται γα α - βως ως ἐν κατοπτρω τω προσώπω ησθείς τε γαρ, ὼξελαμψεν τοῖς ο*Θαλμοῖς κονα χαρας και ανι συνεστειλεν το πρόσωπον, την tu ιν της συμ-Gορας D. ου ηκουσε η Λευκί - ανοιγομένων των Θυρων, ην δε ενδον λύχνος, ανανευσασα μικρον, αὐθις τους pθαλμους κατεβαλεν ιδων , ο Θερσανηδρος σκάλλος ἐκ παραδρομης, ως ἀρπαζομενης στραπης, ipsemis animo perculso penitus abiecto , maximo in

I. Theriander simulac me in custodiam tradidis, ad Leucippen clina Sostnene alacriter admoelii in pissectus est; domumque ingressus, num iacentem ac Sosthenis dicta morie agitanteiri invenis, nec minus animi aegritatilinem, .pavorem vulti prae se serenteni in illud mini non recte fictum viMatur, Mentem omnino cerni non posse: in vultu enim tanquam in speculo, perfecte cernitur. Nam si laeta fuerit, ipsa procul disti laetitia in oculis relucet si vero tristis, conti initur frons , aegrimoniamque ipsam resert Ceteriit Leucippe, inina primum valvas aperiri sensit, vixdum oculis in eos coeniectis aderat autem lucerna, vultum statim demisit. At Tneriander, visa pul- rariusine, quae ex ocias ehas tanquam flamma istium

conssicti expressa, repente affulseriit, sunt enim octili

345쪽

μάλιστα γα ἐν τοῖς Ozθαλμοις, ηται, καλλος, α ηκε την ψυχην ἐπ αυτην, καὶ στηκε τηδεμένος, σιτηρων ποτε αυθις αναβλεμ προ αυτον. 'sti δε ἔνευσα εις την γην, λέγει Τί κάτω βλέπεις, γυναι; τί δέ σου το κάλλος των Ozθαλμανής γην --

ταμ si mri τους- θαλμους μαλλον ράτω τους ἐμούς. ζ ως κουσἘν ἐπλησθη δακρυων, καὶ χε αυτης ἴδιον κάλλος καὶ τα δακρυα δάκρυον γαρ

οῖθαλμον νίστησι καὶ ποιεῖ προπετέστρον κα μυμμορτος η και αγροικος, προστεισιν εἰς δυσμορφίαν in o ηδυς, και του μέλανος χων την βαῖν ρέματω λευκω σπεῖανουμενος, όταν τοις δακρυσιν γραγεν,

ἔοικε πηρος ἐγκυμον μαψω. καιομένης ' δε της

δακρυω αλμης περι το κυκλον , το μεν πιαίνεται, stpraecipua pulahra linis tales cinnastim tarsu obnitiisque illo victiis, mulierem an inarsiis oculos in se consio rei, observare coepit. Neriani inini illam dii aliud, quam terrain, inritem videret: Quousque inquit, uni na hunis tua defixa erum quosque tantam oris tui puruchrarii linea ad terream resere perges quin hanc potius ad oculo meos reserit VII. Tum Leucippe, his insitis, lacrimas prondit,pecialiari sane ac germiano quotam suo decore cumulatas lacrima enim oculos excitat, ac proterviores efficit: si deformes atqtie agrestes fueritu eortina deformitatem auget; sin contra iucuruli nigranum aciem, iactore sems in convestiti, cum lacrimis humescivit, nitrudulae mammae sonti assimilantur Manante quin itiam circa sinum salso earum humore pars canescia pinguescit, nigri Vero

346쪽

ει μίλαν πο υρσαι, καὶ ἔστιν ομοιον, το μὲν ta τα ναρκίσσω τα δε δακρυα των Ozθαλμώ ενδον εἱλου-

μενα γελα τοιαυτα Λευκίππης ν τα δάκρυα αυτηντην λύπην εἰς κάλλος νενικηκοτα ει δε δυνατο παγη- ναι πεσόντα, καινον αγωχεν λεκτρον η γη ο δε -- σανδρος δων, προς με το καλλος κεχηνει, προς- την

λύπην εξ μηνει, και τους ο*θαλμους δακρύων ἐγκύους - . ἔστι με γαρ φύσει δάκρυον παγωγον ἐλέους

τοῖς ρωσιν. το- των γυναικων μαλλον, σω Θαλε-tωτερον, τοσουτω και γοητειρον εα δε- δακρυουσα

καὶ καλη, καὶ ο θεατης ἐραστης, ουδ' ο*θαλμος ρεμει, αλλα το δακρυον ἐμιμη το ἐπεδη γ εἰς

τα ομματα - καλων το κάλλος κάθηται, λίαν δε κύθεν ἐπι τους οφθαλμους των ρωντων ' ίσταται

pii urascit atque haec violae, illa nareisso, similis efficitur. Quod si octilomni intra orbes lacrimae contineantiar risum prae se ferunt. Eiusmodi ergo Leucippe la- mitriae cum essent, facile moerorem decore suo vincere potueriint quin immo si postea, quam excitarant ci nglaciassent, electri novum priκul dubio genus habitissemus. Τhersander igitur durri virginis pulchrariusinen tristitiamque contemplatur, altera in admirationem raptim altera ira maniulauri est, eiusque ociali lacriinis repleti sunt. Ita enim nanira comparatum est, tu lacrimae, muliebres prii sertim, videntes ad misericorisiana moveant eoque velim menta , quo recentiores suerint. Quod si mulierem se molam, Meum, qui spectet, amatorem esse contingat; tunc vidirntis oculi nequaquam quiescum, sed lacri masipsi quoque prolandiam Pulchrariado enim, quae in o molariini mulierum oculis praecipuum locum obtinet, ab

Tatius serapIerit ἐροῦντων , nam sentias proclivibus. Vide antee agitur de amatoribus, pulchrae rami quae mox seviuntur.

347쪽

is ACHII OS TATI I

ηρπασεν , το σε σακρυον Gi τους-ῖθαλμους ἐτηρησεν,οραθηναι δ ευνται, και ποιησασθαι δυνάμενος,

ου ελει, αλλα το δάκρυον ως δύναται κατέχει, και zοβεῖται, προ καιρου φυγν. - και - ο Θαλμων την κίνησιν ἐπέχει μη πριν τον ἐρώμενον Moταχυ Θεληση πεοτεῖν μαρτυρίαν γα ταυτην νενομικενότι καιέ.λει. οιουτον τι τω Θερσάνθω συμβεβηκεν. ἐδακρυε α προς επίδειξιν πα- μέν τι κατα τοέκος, ανθρωπινον, καλλωπιζόμενος δε προς την Λεωκίππην, ως δια τουτο δακρυόμενος, τι κακείνη δε- 'υει λεγε οὐ προς το Σωσθένην προσκυψας Ῥυνμεν αυτην Θεράπευσον. ρας γαρ ως χει λύπης άπτε εὐπησομαι και μαλα ακων, ως μ ὀχληρος '.

ιτα δε μερωτρον διατεθν τοπα αὐτο δαλεχθησομαι.

iis in spectantis ocillos dimanat, lacrimariamque vina educitu at*ae ira fit, ut amator, iuriinaque excipiens, illam animo hauriat, has oculis servet, quas dein conspici optat, nec eas, tametsi possit , abstergere curat inanio luminum motus inhibet; α inrasque inti a sinum, quamdiu potest, continera illud videlicet timens, ne ante laban-riir, quam ab amata visee me inici id enim capti amore animi signum esse arbitraturi uiusmodsi iussilam nersandro quoque acci sit. Nevit enim, tum ut ostenderet, humano quodam, uti ci e liuile est, se desulerio moveri, tum, ut erga Leucippen se simularet, tanquam scilicet idcirco fieret, quia fientem ipseni v sisset. Itaque ad Sos ne-nem converius: Tu nunc puellae nuic aliquam , inqxsit, consolationem affer. Quanto enim in moerore iaceat, vides. Ego tametsi invitiis , hinc tamen recedam, ne illi molestus sim. Post ubi mitiorem fictam esse audivero,

348쪽

1, ω γύναι, θάρσει ταχυ γα σου ταυτα τα δάκρυα ιάσομαι. Εἶτα προς τον ἐξιων' 'Oπως εἴπης αἰκότα προ μου εωθεν δε ηκειν προς με κατορθώσας, εῖη Ἐπι τούτοις απηλλάττετο.η Ἐν -ταυτα Eπράττετο, ἔτυχεν, ἐπὶ τηνδε κίππην μετα την προς με μιλίαν εὐθυς, τους αγρους

τὴν Mελίττην νεανίσκον αποστάλασαν, πείγει, αυτην

ές την ἐπάνοδον, μηδεν ἔτι δεομένην φαρμάκων. ος

ων κεν ἀτος si τους αγρους, καταλαμβανε τας Θεραπαινίδας ζητουσα την Λευκίππην, και πάνυ τεταραγμεν- ως δε - ην ουδαμου, δρομω Θάσας απηγγειλε το συμβάν. - ως κουσεν τα περὶ φου, ως ἄν ς το δεσμωτηριο εμβληθύς εἶτα περιτης Λευκίππης, ως αφανης γενετο, νεῖος αὐτη κατε- - λύπης και το με αληθες ουκἈχεν εὐρῶν ὐπενοει

ωτον Σωσθένην βουλομένη δε φανεραν αὐτης την

ram ali iar. Τ interea dono animo sis, mulier dot rem enim istum ritum quamprimum inergana Deinde egressus, Sostneni rivsum Cave, inquit, ne nisi quodd. at Misae oviaris atque ut cra, prima lucente , re ene gesti redeas , ara. VIII. Interea Melite continuo post, quam a me osscesi adolescaenteni rus ad Leucippen misit, qui eam adis Veritonem urgeret, nullis amplius narinacis opus esse nuntians Ille statiniimsectus, inii ancillas puellam aetiae, ac propterea istud nusquam apparenat valde periurDatas offenclisset , maxima cuti sestinatione reverius , herae lamina renuntiavit. Quae me in carcerem coraclusem, Leucippen vero ala luctam intelligens, curariam mo-N mara est. Ac quamquam rem, ut se naneret, cerios ire non poterat, culpam tamen omnem in Sosthenen

Ni edat Leucippe itaque palam permitti voluis atque

349쪽

τησιν ποιησασθαι δια του Θερσανδρου , τέχνην λ γων ἐπενοησεν, τις μεμιγμενην ira τω σοφίσματι την - θειαν. 9'. Ἐπει AG Θερσανδο εισελάωνί - οικίαν ἐβο- πάλιν Τον μοιχον 5κλεψας συ των δεσμων Bξέλώσας, και η οικίας ἐξαπέστειλας , σον το εργον τί οὐν αὐηκολουθεις αὐτω τί δε ενταυθα μενεις,

ρωτέροις δεσμοῖς δεδ νον ι Και η Μελίττη ΓΙοῖον ρομ

χον ἐῖη τι πασχεις εὐ- Θέλεις , τηνεπεις, κουσαι το παν, μαθηση αδίως, βληθειαν. ἔν οὐ σου δέομαι, γενου μοι καστης σος , - καθαρορας μέν σου - - της δαβολης, ἐκβαλών δε της καρας την ργην, τον δε λογισμον επιστησας κριτηνακέραιον, κουσον. νεανίσκος οὐτος, υτ μοιχης νεμος, υτ α ρ αλλα το μεν γενος - Φοινικης,

Τυρίων οὐδενος δεύτερος επλευσεν δε και αὐτος ο

ut nersendis, culpa carmin se, pei suetideret, sermonem, qui ambagissius involutam veritii in conisaetat, artificiosea linoduni excogitavit. IX. an cum ille disinum reversus iterum exclamaret: unio uni eripuisti rit e vitaculis exemisti tud nio oenisisti cor non ni illum sequem uid hic in raris isti ad amatorem tuum proficisceris, ut arctior hus eum cateis constrictum videas Tum Mellis: Que nani, inquit, uidit adulterum nominas Sanusne es, qui haec dicas Tu si rem omnem, furore posthabito, audire volueris, veritatem facile cognosces. Unum tantiin te rogo, aequum te niihi iudicem praebe auribusque Iuuinia vacilis, ac ratione irrae loco adhibita audi. Ad lescens hic neque adulter, neque ciuilux meus est; sta genere Pnoenix, Tyriorum nulli secundus. Is cum navi-

350쪽

ὐτυχως, ἀλλα πας ο φορμος αυτου γέγονε της Θαλλασσης. ακούσασα την τυχην λίπα, και ἀνεμνη- σ3ην σου, και παρέσχον ἐστίαν Ταχα, λέγουσα, και Θερσανδρος ἴτω που πλαναται , αχα, λέγουσα , τις κάκίλον ελεησε γυνη si δε--οντι τέθνηκε

κατα Θάλατταν, ως πημη λέγει, ἡ πάντα τι-

μωμεν αυτου τα ναυάγια. πόσους και αλλους εθρεψα νεναυαγηκοτας ποσους ἔθαψα της Θαλασσης νεκρους - Ἀλον εὐναυαγίας νον προσπεσον ἐλάμ

βανον Τάχα λέγουσα, Θέρσανδρος ἐπὶ ταύτης της νηος ἔπλει εἷς η και οὐτος- των ἐκ της θαλάσσης

σωζομένων ἔσχατος ἐχαριθμην σοι τιμωσα τουτον.

επλευσεν σπε συ ἐτίμων, φίλτατε, της συμπο- ρας την μόνα πως - ἐνταυθα συνπει γορο, ο λο-

garri, adveria admodum fortuna usus est: qvippe omnes ei is et cm nauis io consumtrae perieriint. Quod ego ni alitavissem, calamitare hominis commota sum. Intra ii tui memor, eum nospitio ac cepi, nimini illud cogitam, fieri potuisse, iit tu quoque sic enares, tuamque calamitatem mulier ali lita sublevaret avi si revera in undis, ut sana fuit, siem oblisses, non impie me facturam,s naufragis omni re nusericoriliam tribuisse . Nam quot alios me naufragos sublevasse pluat quot uirilis utrinosin sepultiirae mitilasses si nicia lignum e naufragio terram delatrum nancisci potui mecum inquisns Forte hac navi haeriander venebatur . Ex iis autem, qui pelagi vim inligeriint, unus nic, Qquidem postremus fuit rlieni dum ego honore affeci, at altius, quam in tesoLficiosa fuit Navigavit ille, iae ulmodum etiam rii ul-Qrco eius calamitaten tanquaminiae imaginem, carissime coniux, miserata sum. Habes, quo pacto illum huc Actili. M. R