Scriptores erotici graeci ...

371쪽

Βουλευόμενος ουν - τω Σωσθένει, προσχατιν τωτων δεσμων ρχοντι, δεόμενος διαπραρ α με α

distrahi coepit. an wniiserebat sua se spe frustranimcernens, irastetrariir, negligi se rariis Cranqirant in relucitis quis ageret, cogitabat. Has inter arisimi filis ctuationes nihil ampli ini in Leucippe colloc iis riti soras, ira mittani quasi ad mareerulum incitariis dein v ad eiusmossi ambiguitates diiudicarulas mentem illigens, tanaen inito in Sosthene consilio, eum, penes quonvinctoriam potestas erat assivit, meque veneno de me sotu tolleret, rogyvit. Quod cum inlinetrare non potitista: timebat enim ille populi severitatem qui alium ante se venencia huiusmodi exercentem morte iniictaverat ab eo rii sunt poeut tu aciductum a s. hoininem eo in loco, iisti ipse vinctus eram, tanquam inaleficiun illarin, illi

372쪽

των προσποιησάμενος βούλειψαι τα - δ' ιείνου μαλῖν Ἐπιοίη, και ἐδεξατο τον ανθρωπον ἔμελλε ἐκεῖνος - του Θερσανδρου ἀλιγμενος, τεχνικως

παν περ της Λευκίππης λογον ἐμβαλεῖν -- πε-

το δε τεχνασμα, τω Θερσα - το ευρεθεν ως ἄν ἀπογνους ἐγ-ρο- ζωσα ετ την ἐμμενην, κα τηνδ- ύγοιμι, μη προς si πιν αυτης ἔτι τραποίμην. προσακειτο σὲ η Μελίττη τω ονω, να μη τετελετηκέναι την Λευκίππην δοκων, την Μελίττην γημας ως 1 ἐρωσαν, αυτου μίνοιμι, κακτούτου παρέχοιμί τινα φοβον αὐ- του μη μετα δείας Λευκίππην

ἔχειν, αλλα μισησας - τ ελος την Μελίττην, ως ἰποκτείνασαν μου την ἐρωμον, παλλαγείην ἐκτης πόλεως το παραπαν.

V. ος ουν Ἀνθρωπος γενετο μου πλησίον, καὶ

mineret: de quo res meas coxio re se velle simularet. Cui postulationi assensus ille ousinem admisit. Porro is a Theriandira quam dilimntissime instriictus fuerat, ut alis quo modo de Leucippe mentionem faceret, eamquem lites iussit e vivis sublatam mentiretur. Quod idcirco aT Grutro excogitatum uerat, ur, iamvis crinam dis luisset , non tamen ad quam enesin eam qiram odiisse i tellexi em, Bustra me compararem. a vel o potissimini causa catalis auctor Melite proponetrariar ne, LeMiinpe intersecta Meliten ipsem, tanqiram quae a me iriniar in uxorem diicerem, ibique permanerem, iandro timorem uicutiens non potiundiae riuo Leucippes; sed αγntra potius eam, quae rebus mini omnibiis cari rem puellam interimi arasin perosiis urti omnino e

cederem.

373쪽

γ- Τίνα βίον, ἔτη, βιωσομεν ἔτι καὶ τίνα γλα- μα προς κίνδυνον ζων οὐ γαρ υταρκης μιν δίκαιος τρόπος ροπίπτουσαι σι αἱ τυχα βαπτίζουσχν

ἀδων μοι , και τί πεπραχως η Καθ' ἐαυτον δε αυ- τα ἔλεγεν κα τα, τοιαυτα, ζητων ἀρχην της ἐπ ερο του λόγου ταγης, ως α πυθοίμην τί εἴη παθών αλλ'

ὀλίγον. Αλλος α τις των συνδεδεμvων περίεργον

ανθρωπος α χων, αλλοτρίω ακρόασιν κακων larii

λον, το παεεῖν κοινωνία Τι- σοι συμβέβηκεν, ε πεν - της τυχης ei ικος γάρ σε, δε αδ-σαντα πηρω προπεσεῖν δαίμονι τεκμαίρομαι ὁ ἐκ των

re coepit. Data enim opera, valdeque appositi immiscens: Quamnam, inquit vitam posthac vivem quae nobis re inendae securitatis via dei eps erit, si iuste vivere ad id satis non- Imminentia nos eventa Op snunt. Divinasse me oporeuit, quis esset,laifulve conina sisset ille, qinciam uer milai facere mittigit. Haec ille, huiusnu climae alia multa secum solus tomiebariar, sermonis initium de iii lustria tecum secere inaram, a mim, quid in ea velisit, ii retro rem Sed mea me magis ii getram. Itaque cum paululum ira querelas effinstat, uniu infelices enim alienas etiam calamitates cognoscere satagiam , inuriam quia tristitiae communicari moerentis animi quaedam quasi allevat : Quid tibi, inquis mali peperit oreunal insontem enim te loque in adversum fatum incidissei stile est. Cuius rei ex iis, quae indu evenerunt, facio coniecturam.

374쪽

ἐμαυτου Και - τα οἰκεῖα κατέλεγεν, ' ο δεδεμένος. ρογω δε ουδεν τον Μυν προ ῖχον.

του. - Βαδίζων ἔτυχην, εἶπεν, την ξ ἄστεος θες εποιουμην δε την ἐπὶ Σμυρνης οδον προελθοντι , ι

στάδας ατταρας, νεανισκος ἐκ - αγρων , προσε Θων και προσειπων, και προς μικρον συμβαδεο ς,

ρευομAα κωέ, και δελεγομεθα, i εἰκος οδα .D A G τι πανδο-ον λθομεν, πιστωμεν αμα. κατα ταὐτοδ παρακαθίζου τι ημῖν τινὲς τέτταρες, και

προσεποιουντο με αριστα κακίῖνοι ἐνεωρων σε μας πυκνα, και ἀλλήλοις .πένευον εγω μεν νυν πωπτευον

του ανθρωπους δοινοεῖσθαι iς μῶς. οὐ μην δυνά-

Ac tum iidem, quam ob caiisam is stodiam Gaius fit rit, cominetrioravit, tametsi ego animum non civerieDam. III. Finem aluein metus cum iecisset Ag ut tu qu Ple, inquit, vices mihi recensendta infortuniis ritis redde. Tum alter ille: Ex tulae, inauis, heri altam Smyri an vel siri ne IV stadiorum coepissem, nescio miri mini ol Vrana sectus, io macerem, rogavit citi miri Smyrnam pronosci me respondi ueni: Maui Smyrnam ego quoque, inquis ille, quod me vereat, cogito. Una itaque pirata sumus, viae latrarem, uti viatoriam mos , sermone leVantes: imaue de via in cauponamini ratia divertissemus, ecce tini viri quanior eodem ingressi lant, novisque assulentes, ac prandere simulantes, oenro ad OS respiciebant, alius identidem alii annuens. Quanaoorem os de nobis cogitare suspicatus sunt, inmetsi quid sibi

375쪽

μην συνιίαι τι αυτοῖς ἐθέλει α νευματα Lxωχρον ἐγίνετο κατα μικρον, και κνηροτερον η Θαν, - δεκα τρόμος ειχειν αυτον. λ δε ταλα εἰδον. αναπιμώσαντες συλλαμβάνουσιν ημας και μασιν σμεύουσιν παίει δε κατα κόρρης τις κεινον καιταχθει , σπε βασάνους παθων μυρίας, καταλεγει μηδενος ἐρωτωντος αυτον Ἐγω την κορον ἀπέκτεινα,

και ἔλαβον χρυσώῖς ἐκατον παρα ελίττης της

σάνδρου γυναικος αυτ γάρ με επι τον φόνον ἐμιασωσατο αλά δου του χρυσους μῖν του ἐκατον QPAE. στε τί με απολλυτε, και ἐαυτοῖς θονεπε κερδους; Ἐγγα ως κουσα Θερσανδρου και Μελίττης τουν μα τον αλλον ου προσί- χρονον τω δε πω τροψυχη ῶσπερ πο μυωπος παταχθως ἐγείρω καὶ προς αυτον μεταστραzεις, λέγω Πίς- ελίττη U

nutus illi vellent percimi nequiuam. Qui nisinam Venerat, naud ita multo post pallescere . cinde haesitanninesse coepit postremo etiam ii emore cori eptias est. Quia videntes illi confestina in nos impetum iaciunt corinpinnendunt, laris vincituit. Quin etiam eorum unus nominem in gena manu pereussit qui tanquam innumeris cru maribus tactus, nemine adnuc intei rogatate: Ego is quit, puellam interemi, aciemis a neriarum uxore M lite nummis aureis centum illa enim ad necem hanc , trandam me cranduxit. ciae alitem nummos ipsos: im vobis oletines ad unum trado Vm qiraeso, me perdere, ac vosmet lucro defraudare nosite. Tum , nae salvin Melites nomine ainsito oratione illa quasi stimulo aliquo

repente concitetitiis, animum erexi, ad eumque conver

sus Quaenam, inqiram, est Melite haec Tum ille: misiarum, in*in urins nutus est primem, adolescea

376쪽

LIBER VII. .

ναικων. αυτη νεανισκου τινος ρασθη, υριον οιμαι

φασιν αυτον, κοἰκειως ἔτυχεν ἐρωμένην ἔχων,-εψενεν ni is ελίττης οἰκία πεπραμνενην. -

λοτυπίας πε*λεγμένη την γυναῖκα ταυτην παντη- σασαν ' συλλαμβανει, και παραδίAσι τω νυν τη-κ τυχη μοι συνωδευκοτι, φονεῶσαι κελευσασα a

παππο, 1 αυτῶ δεδεμένος, ως του εργου κοινωνος. I; χαλεπωτερον, μικρον του πανδοχείου προελθόντες

τους κατον χρυσους λαβοντες οτα αυτου, τον μενἀζηκαν πειν, ἐρο δε αγουσιν προς το στρατηγον. δ'. Ω δε κουσά μου ον μυθον των κακων, - τε ἀνωμωξα ουτε κλαυσα. υτ γα φωνην in ,

ουτε ώκρυον, αλλα τρόμος - ους περανθη μου

tis citiustain, Tyrium illum esse anant, amore capta quima puellam, quam ipse i ire peribat, casu quodamam sisset, ac rari lem in ea ipse Melites domo vἡnditam reperisset, mulier inrectatione devicta, puellam eam in cliniventam huic, quem malo meo fato meoini iter la- cientem dixi, necandatri dedit. Atque ille vitam detestatutum facinus admisit. Ego vero, me miseritin neque videns, neque dicti licitius lactive conscius, una in em, quasi sceleris particeps coli prehensiis sum. Sed leve hoc illiu gravius multo est. Nam non admodum longe a caupona sigressi illi numinis ac reptis eum inlitumriant me autem ac priaesectum duxerunt. IV. Posteaquain iii triticiitani hali fabulam audivi, ne die vocem omnino ullam , aeque lacrimas aliquas, emi tere potiti. Quippe mori vox ' octilis humor defuit; sed membra mihi onania cohorruerant, corque ipsum com

377쪽

τω σωματι, και η καρα μου ἐλέλυτο, λίγον δέ τί μου της ψυχης πολέλειπτο μικρον δε νηφας κτης μέθης του λογου Τίνι τρόπον την κορον πέψωειν, Θην,4 μισθωτος, και τί πε-οίηκε το σωμα; D AG απα ενεβαλε μοι τον μυωπα, και προ εἰργασατο ούτω - ἐμου διο παρην wιώπα, καιελεγεν ουδέν. - δέ μου πυθομενου Δοκεις, φη,

κάμε κεκοινωνηκέναι - φονω ταυτα κουσα μονατο πεῖονευκοτος, ως κτείνας, την κόρην που ο, καὶ τίνα τρόπον Ἀ- ει εν. LIM A μοι νοτε δακρυα, καὶ τοῖς Mθαλμοῖς την λυπη απεσίδουν. σπε γαβεν ταις του σωματος πληγαῖς, - ἀι --or ia

innuerrat, animae autem nihil sere relictum dirat paulo autem post , in mini, diluta clarietate verborum illius, aninius rectisset: Quonam ni io, inquam, mercenarius iste puellam sumisit uiem in lociim cadaver abiecit Ille autem simulatque uni nunc stimulum iniecit, i re, quan cilarem adorat, effecit, Oumutuit uleo, ut ne inisum quid.niis eo amplius potuerit extorqueri praeter quam Piod, cum maestas interrogassem Mene etiam in quit, ni caedis illitis participem fuisse putas a de interfectore militem illud unum intrum aiulivi, puellam scili cet necatam isti autem, quove modo, mini aperire o luit. Tum vero mihi lacrimae exciderunt, doloremque in oculos in apertiit protulerunt. Ut enim in corpore fi gris caeso non continuo, sed parva interiecta mora Vor apparet aut ut in eo, qui apri dente ictiis fuerit,

378쪽

τις παταχαις εχυς με ζησε το τραυμα, και υκ οἶδεν ἀρῶν, το δε ἔτι δέδυκεν, και κέκρυπται κατειργγασμένον σχολῆ της πληρος την τομην μετα ταυτα

δε ἐξαίτνης λευκη τις ανέτειλε γραμμη, πρόδρομος

του τραυματος, σπλην σε λίγην -- ερχεται

και Φόον ἐπύρρεῖ ουτω και ψυχη παταχθέῖσα των λύπης βέλει, τέτρωται μὲν - και ἔχει την το

μην του λόγου τοξεύσαντος , ἄλλα το τάχος του βλῆματος - αναξ, ουπω το τραυμα, τα δε δάκρυα ἐοίωξε των ςθαλμων σακρυον γα και αἰ- μα τραυματα ψυχης, ο ταν της λυπης δου κα- τα μικρον πην καραν ὲψαγ' , κατερρηκται με της ψυχης το τραυμα, νεωκται δὲ τοις οzθαλμά - των δακρυων Θύρα, τα δε μετα μικρον της πιο ξεως ἐξ πη- ρον ουτ κάμοι, τα με πρωτα της κροάσεως η ψυχῆ προσπεσόντα, καθάπι τα--ύματα

non statim vulniis inumΙitur, ii more quod altius penet verit; sed brevi tempore post alba quaelii sine vulneris index oririar, ac illini, manante nim Mnium δε ter sanguine, conspicitum facit sic in animo tristis alici, ius nuntii cuspide lauciato nemi vulniis hiat, neque lacrimae, quas vulnerati animi angvinem esse credi par est, prosiliunt, nisi posteaquam moeroris dens cor aliquantisper depastus fuerit trunc enim & animus scinditur, S lacrimae, iacta per Mulos via, uberrime fluunt. Id quod in me sane ipse expertus sum. Nam simula que animus meus sermone illii , Leucippe necem nuntiantis, in Plani ac lo quolina perciissus est, vocem amisit,

379쪽

μοι, Λευκίππη τέθνηκας; is a γα τοῖς μασι Θανάτοις - βοις παρηγορίαν εἶχον λίγην ταμεν πρω

τον, ολον σου το σωμα του; εύτερον, κα την κεῖα lacritnis a situm obstruxit, ut non nisi postquam ex intervallo respirare a dolore coepisset efiluxeritu. V. At trum ego: Pisis, inquam, daemon tam brevi negauiuio sesellii quis niihi Leucippen commonstravit, ut novariti mihi calamitatum causa esset Quid, quod ne oculos autem meos, quirit uisis eram felix, ex iriue unquam utendo potiti aut si viden si otium fiuit, ipse tamen exsatiatus nun*iam fili, namque voluptas omnis insomnio similis essecta est o me nitis itin, toties ciuitam, mea Iae ψpet unquamne mihi a fletu cinndum erit minime, opinor Ut enim video, alia alii more in sies incessit Veriam aliis amelia morailriis sonum in cum lusit haec autem ludiis requamiani est. imminquo num pacto, Mucippe, niihi erepta filisti Atum qin- dein falsis ex illis mortibus aliquantum mihi solatii relictum fuit primum nitri cadaverisium integmini, dein

rectum in Moicano, quasi ex

380쪽

Θαναπονῶπλουν ψυχης και σωματος δυο ἐξέφυγες ληστηρια, το δε της ελίττης πεφονευκέ σε πειρατη- ριον ἡ δε ανοσιος και ἀσεβης - την ἀνδροτονον σου κατετίλησα πολλάκις κα συνεπλακην μεμιασμίνας συμπλοκας, και τη- Αφροδίτης χάριν αυτ παρ-

σχην προ σου.

- Μετανος μου Θρνουντος, Κλεινίας εἰσέρχει

ται, και καταλεγήτο παν--ω, και τι μοι δεδω

capite viato sepultiirae dandum recepi nunc ver duplicem, arum scilicet atque corporis, mortem stibisti. ain quid duo latronum receptacula effugisse profuit, si Mel te iste receptiis te mihi ereputriri erat i duret quod sc teratus mi probus ipse necis ritae auctorem pluries os cularias sum, detessimili implexu fovi Veneris fructuin prius illi quam sibi imperiit VI. Haec dum naec ni soliis quererer, Clinia se ad me contialit quem tinta de re certiorem feci, niihique oninino mori decretum esse affirmavi. Tum ille Bono, in-

Legenatur in editione, et δε διώτερον καὶ τἀν κει μὲν δακών μοιεύς τουν ταφὴν Mensisa omnino seriptura. Quae ex par- exHistris resti tuendo iis, χais. Sed ne sic ist-dem loeus sanatus est. Non enim sni visus est in secunda talia nece Leitcippe cania eius habere, eum non deret. Immo tune non nisuit aput se s

una mineum. At in prima eius caerese, cum mactata est, aut visa est mactari a Dueolis, totum eo

piis in potestate sita anuit. Sic igitur Ier ἐν μιν ἁ viae

titim habuam exiguum in Prima puidem totum tuin e σιώ, sed in se nia, quamvis NM halinenon,iderer, sepulturae mandandum. Solatio mini erat inquit, in prunia tui mactatione, totum corpus ad sepultiiram mini relictum insecutula, vel sine capite, ouamvis mihi viderer, triincum solum

sine capite hibere. Dixit κἄν - δοκων, quia cilla secunda occisio, ut prima , unasinaria fuit, M salsa.