Scriptores erotici graeci ...

391쪽

Λευκίππην α' κότα και οι συναγορεύονας αυτ ν --τα μαλιστα προεφεροντο προκλησιν Ἀδε Θέρσανδρος ςοβηθὰς λάθρα τινα - προστατων, τον αγρον

ἀποστέλλει προς το Σωσθεν , κελευσας την - στρο -- γεγενησθαι, προ τους - αυτον περο

αυτον ερχεται, και τον κίνδυνον λεγει, ως ι ληῖθείη παρων, εις βασανους - θησεται. V τυχε μενὲν - της Λευκίπιπης δωματίω παρων, κατεπάδων αὐτη κληθεις δε - του παροντος συ βολκαι ταρα-χν οὐν προέρχεται, και κουσας τα οντα, μεστος

γενόμενος σήους, και ηδη νομίη ν του δημίους ε -- τον παρίλαι, ἐπιβας -ου σπουδ μαλα ἐξελαυαι επι Σμύρνης. - αγγελος προς το Θερσανδρο αναστρέῖει ' ηθης δέ ἐστιν ως ἔοικεν ο λόγος οτι μνημην ἐκπλησσειν πέφυκε φόβος ορο ου Σωσθένης περι

aeriam ro produci petiit eam enim conssitionem, qui Melites causam agenatu, truler at Verinis iuem ne lander, ne res in aperetiam proferretur, aendam e suis, rus ad Sosthenem ire clam imperavit, iussuiri, in quan puernum aliquo profugeret, animitana, qui ad eum comprehenωndum utendi erant, illo se contrusissent. Ille viam equo ingressus quam ocissime periculum nuntiat, quaestionemque de eo, si se comprehendi sinat, abitrum iri astirmat. Erat trum sorte Sosinenes apud Leucippen, ut exulceratum eius animum deliniret. multo tamae cuniciamore ac strepiti vocarias exivit reque ciγgnita pavoris plenus, atque apparatores adesse iam putans , Pioa epra , Smyrnam statim contemsit. Nuntilis ad neria drum revertitiar. Verissimum ainem ut inini tinni videtur, illud es , pavore memoriam Driri solere. Nam

392쪽

ἐαυτου GHεις, παξαπάντων ἐξελαθετο των ἐν π πιν π ἐκπληξεως, ως μη6 του της Λευκίππης δωματίου κλῶσαι τας Θύρας μα- τα γαρ το τωνίου.

ν γένος, ἐν οἷς α φοβηθη σῖοδρα δειλον Ηττιν. - Ἐν τούτω Aa Θέρσανδρος πρωτης προκλησεως ἄπο της Mελίττης ἴτω γενομένης παρελθων, κανος

μεν οὐτος, εἶπεν, οστις ποτε ἐστι, κατεληρηο μυθο

λογων. ἐγω ε ἡμῶν τεθαύμακα της αναλγησίας, Oονέα ἐμαυτοφώρω λαβόντες, νεηον - της -

ρας το αὐτον αυτοῖ κατειπεῖν, ου - κελεύετε τω δρομίω καθέζεσθε δε γοητο ακούοντες, πιθανως μεν ὐποκρινομένου, πιθανως δε δακρύοντος ο νομίζω και

αὐτον κοινωνον γενομενον του ονου, προ αυτοῖ Gοβεῖσθαι. ' - οιδα τί δεῖ βασάνων ετι, περὶ πραγματος ἴτω πως ἐληλεγμένου Δοκω δε καὶ

dum dat Sosthenes naeniit, eortini omnium , quae praenaaninus nabebat, repente oblitiis est, ut ne domuncillae aliuidem, in qua Leucippes stoiuiebatur, fores incluseritentiiuria in quia servoriani genus, Di pericilli alialiud immineat, quam timidissimum est. XI. Interea Thersander, primam a Melites pari onis com vitionem silentio involvens Abunde quidem, linquit, iste, quicunaue ranaen sit, nugyriis est: ego vero stupi sitatem vestram non potiti' non nitrari, in cum sicaritim

in manifesto scelere deprehensum teneatis, tametsi maius est, se plana ac lare auam deprenenes, no tandem lictori eum ti adatis, sed praestigiatori nuic a te ad comminiscendum atque ad lugendum iacto, aures sedendo prae-heatis quem ii pote caedis participem sibi ipsi quoque timere arbitror Quare autem quaestionibus opus sit, in re praeseruinciam aperia, non video. Sex illud ut o

393쪽

αλλον τινα φόνον ἐργάσαο Θαι. ο - Σωσθενης τος, ο απουσι, παρ μου τρίτην αὐτην μέραν - γονεν Φανης. και στιν ου πορρω τινος υπονοίας, μη α της τουτων ἐπιβουλῆς γέγονεν ἔργον αυτος γασὶ in νεν ο την μοιχ αν μοι κατειπων. - εἰκοτως αν ἀποψῶνα μοι δοκουσιν αυτον και τουτ ειδότες, ως - ου ἔπιμι παρασχεῖν το ανθρωπον, πρόκλησιν προ αυτου πεποίηνται πανυ κακουργωμ' Ἀ- οὐν κακεῖνον φανηνα και μη τεθνάναι τί σὲ καν παρην , ἔδει παρ αυτο μα&ῖν η τινα κόρην ἐωνησατο τομγουν εωνημένος εστω, κῶ, ταυτην σχεν Μελίττη,

λέγει καὶ τουτο δ' ἐμου. πηλλακτα με δησθένης ταυτα ἐώπων, τουντευθεν AG λόγος μοι προς

dam, adducor, aliam eum etiam caedem pati asse. Nam Sosthenes is, quem tantopeo efflagitant , iram ratidiatim apud metu' ni conspicinir. Neque iani Mium a voe o MDhoi rei eortini consilio negotium confectum esse, ea lini uxoris rubrum ab eo mihi renuntiatrum fueriit. Inde mihi etiam verisimitari fit, eos illum nec tradidiM; scientesque, non liabdie me, ii hominem producam, Viveret,eaero urinam Sosthenm, mihique illiu stare lioeret. Sed laωminem adesse fingamus quidnam, obseciv. ex eo sciscitari oportere, Puellamne aliquam emeriti Esto iane, em Nin ille. Et si eam ii iii Mesred Dicit, hoc per nae. Numquid aliud in ille aiasset rogari deberet Minime hercule Iis it)tur consessis, absolutus iiMni iam Sosilienes est. Vinii hinc nunc iam ad Meliten Clitophontem

masi a Codice Bavarico maxima ga αὐτου, νιν, M τινα ex parte confirmatam lectionem κόρην ἐωνουσατο τοι μουν optimo iure in textum intullisse μενοι στω, Mi M ταύτην επλε

394쪽

αυτην ἐωνημένου και ειπου ην, και μη προ αυτου-εφάνωτο πάντως - ἐδουλευeri sed Τουτον δε τον λόγον ο Θώσανδρος πάνυ κακοηθως παρενέβαλεν ωακαν στερον η Λευκίππη φωραεν ζωσα, προς δουλείαν αυτην - γαν Εἰ- ρατετίθη Κλεποφων - ουν

ῶμολόγησεν ἁνη κεναι, κῶ ἔχει την - Μελίττη ἀρνέῖται προς ταύτην αἱ των θεραπαιναν έδρα-

σανοι - γαρ φανωσι παρα ταυτης λαβουσαι την

κορον εἶ ου ἔτι πάλιν ἀγαγουσαι, τί γέγονεν; τί δ' ολως ἐξ ποπετοι καὶ προς τίνα A αὐελλον

το πραγμα, ως συσπιυασάμενοι μεν σάν τινας ως κτυωντας; αι δὲ Θεράπαιναι τουτους μὰν - εἰκος, κήδεσ- ωα, μετα πλειόνων μαρτυρων γενομε

νον το εργον κίνδυνον ἔχη μείζονα κατέλιπον δε αυτ .

que mea convertrarii oratio. in quid de mea nulli a v his subicta ancilla factum est vere enim mea erat ancilla emta per Sosthenem Et si adhuc in vivis esset, nec intersecta ab hoc iure merit ae mihi esset servitiira Ad debat ramoedia etiam illini Clitophon autem puellam setiuerensisse lassus est, ac caedis revin se iacit Melite vero negat. Sed eam ancillariam indicia redarguent. Nam si eas Leucippe a Melite accepisse nec dum postea reddidisse .constiterit, quid M illa iactum credamus Quid, inquit. rogas omnino emissa est Veriani inquam, ad Plena Neminem cerae proserunt Nicem. λ non Uni manis stum est, totaini, mi es mortem afferrent, ab ipsis conductos vi iud clam ancillis fictum sui e credi par est, ut ne vulgyriam inter plures testes laciniis maiore cum eorum periculo lacilius innotesceret. Nam eam quoque

395쪽

ενθα ην ο των ληστων λόχος λανθάνων, ω- ἐνεχωρει, μηδε κείνας το γενόμενον ἐωρακέναι Iuηρησε καιπw δεσμωτου τινος, ως-πόντος προ του τόνου καὶ τίς ο δεσμωτης οὐτος, τον στρατηγω μεν οὐδεν εμπιν, τούτω δε μόνω αἰπόρπια δελέγετο του Gόνου,

πλην ει μη κοινωνουντα αυτον γνώρισεν ου παυσεοί εφληναφων ανεχόμενοι κανων και τηλικουτων ἔργων

τ θεμενοι παιδιάν; ἴασθε ωρις λου τουτον αυτο.

ιβ . Ταυτα λέγοντος του Θερσαν-ου, και διομπυ- μίνου πεῖ του Σωσθενους - δίναι, τί γε γονεν, ἔδοξε τω πιοδο των δικασπων - δε του βασιλικοῖγένους, και τα με φονικας ἐδίκαζε δίκας, κατα δετον νόμον συμβουλους ἐκ των γεραιτέρω ειχεν, is

reliqueriant, tibi latronum multinido delitescebat ut verisi-nsile sit,inisu im molirennir eas minime vidisse. Atqui quodam etiam iniistodiam dato. quo caedis huiuscententio facta merit, nescio quid continentiis est. Sed iis, nam hic est, qui praesecto iidem verbum nullum, uti vero caedis arcana omnia , nisi se muri, de quo aiuli verat, cognovisse negavit, palam fecit muni quando tam vanis nugis aures praebere . negotiumque huiusmodi liusci an rem putare, sinetis Quid vos Censetisne hunc absque Sivino nuri se ipsiti amisares XII. Hic clam dicendi Thersa tuler finem secisset, ac de Sosthene ii Pactum fuisset, nescite se iureiurando etiam affrinasset, iudiciam principi visum est: erire is r i generis, penes quem capitalium caularum iudicatularum potestas erat, tametsi e senioribus, uti legibus cavebatiar, consiliarios haberet, ios, φή l4Diiciendum purarent

x 'O τον στρατηγὸν Insereno quod propter antec. V. ος fimi dum eum salinas 4 ,, et σου. Iis soni Minusit.

396쪽

ωπι γνωμονας ἐλάμβανε της γνωσ*ως ἔδοξ, ουν αὐτω

διασκοπησαντι συν τοῖς, ἐαροις αυτου, θάνατον ἐνέμου καταγνωνα κατα τον νομον, ς ἐκέλευσ* τοναυτου κατεπτοντα φονον αθνάναι πιρι δε ελίττης

κρίσιν γενειτθαι δευτεραν, ἐν ταῖς βασανοις των Θεραπαινίδων Θερσανδρον δε ἐπομοσα προ του Σωσθε- νους ἐν γράμμασιν μῖν, --δεναι τί γέγονεν - ἐως ηο καταίδικον, βασανισθροα περ του λ- την τω si συνε νωκεναι Αρτι δε μου δεθέντος, καιτης ἐσθητος του σωματος γεγυμνωμένου, μετεώρου τε ἐκ των βραμ κρεμαμένου - των με μάστιγας κομιζον ν των σε πυ και τροχον, νοιμωξαντος δε του Κλεινίου, και ἐπικαλδυντος τους Θεους, ora Amμιδος ερευς α νην ἐσπεμρονος προσιων ραται σημειον δε τουτο ἐστιν μουσης λωρίας τη Θεω'τουτ μόταν γενηται, πάπης εἶναι σειν τιμωρίας ἐκεχεμ

consulebat visuiri est, inquam, communi totam colle. gis negotio morte me seclinonini legem malctare; ita muriam aiebat , ut, ii se ipse acciasaret, morti addicereriar. De Melite vero inscium aliud hiatita de ancillis quaestione, fieri, Therserutrumque scripto iusiuraiulum manis dare debere, se omnino, quul de Sosthene actum sit, igno

rare ex me alitem , ut tarn peracto, per tormerata quae-

m oportere, an Melite caedis conscia exstitisset, decretiim fuit. Iampie, detractis indumentis, in sublime Niptiis eme etiam, aliis lora, nonnullis ignem atque rotam asserentibus, Cliniaque interim ollacriniante Deosque olat cum repente Dianae laceritos laureatus ad forum adventare visus est. Id vero signum est venientium ad ia-cra Deae facienda peregrinoriam. Quae res an accliuit,

inere a supplicio tantispo oporiet, dum res divinae

397쪽

ςανείσης-τω πολεμω - προς τους Θραααὶ νικη- σαντες ελογίσαο δέ. -ri θυσίαν αποστο ιν της συμμαχίας επινίκιον. και ἰδία τοῦ λατυάτω νυκτω η λος επιστασα το δε ονα ἐσημανεν, την

Θυγατέρα ἀρησει εν Ἐφέσω και ταδελφου τον υἱόν.

ιγ II LA τον αυτον χρονον και η Λευκίππη, τας με του δωματίου Θυρα ἀνεωγμένας ορωσα, τονδε Ζωσεινη μη παροντα, περιεσκοπε μ προ συρωνε- ως δ' ην οὐδαμου Θαρσος -- - ἐλπις η - θης ἐπεισερχεται μνημη - αυτ του πολλακι -- ρα δοξαν σεσωσε αι, προς το παρον των κινδύνων την ε πίδα προὐξενει απέχρη τε ν τυχη ην - των πων

finis impositus sit irami runc solutiis sum. Pori rii ni auctor erit Leucippe pater Sostrariis. Nam cum Byzantii ex bello, quod adum sum Gracas gesseriint, victoriam apparente coram Dilania reportassent a iiii -- fuerunt, meae lacrincivin se re pro auxilio priaetato gratiam tanquam referenaes Privatim vero Sostrato etiam ipsi noctu De in somnis appari rat, filiamque ac nepotem Ephesi eum repertumn priae ixerat. XIII. Per idem templis Leucippe domuncillae fores patentes nacta, veritaque, ne Sostnenes, Iem exivisse viderat, ante ianuam fori adhuc constitisset, posteaquam eum nusquam conspexit fimiore animo esse coepit. Cum enim saepe antea, . ex insperato quiaeim maximis expericulis ereptilin se suisse in memoria nataeret tiamsi que spei concepit, ac sortunae Mneficio uti decrevita Nam cum Dianae ab agris illis templum non Ioue abesi

398쪽

πλησίον το της Ἐρτέμιδος ερον. εκτρέχει τε ἡ αυτο, - ἔρχεται του νέω . το δε παλαιον αβατος η γυναιον ἐλευθεραι ουτος ο νεως Ἀνδράσι δε επιτέπραπτο καὶ παρθένοις εἰ δέ τις iam παρηλθεν νη, θάνατος ηνη δίκη, πλην - δούλη τις ην ἐγκαλουσα - δμσποτη ταυτην δε γ ικετευειν την Θεον , οι δε αρχομτες εδίκαζον αὐτη τε και - δεσπό . και ει μεν δεσποτης ουδεν ἔτυχεν ἄκων, αυθις την Θεράπαιναν ἐλαμβανεν, ὀμοσας, μνησικακησειν της καταφυ-

γης ει μεσοξ την θεράπαιναν δεκαια λέγειν, εμενεν αὐτου δούλη τη Θεω Ἀρτι δε του Σωσπράτου ον ε-

μα παραλαβοντος, και επι α δικαστηρια παρελ- ιοντος, ως- rar ατ η ας δίκας, ι το Προν η Λευκίππη παρην, σπε μικρου τινος ἀπιλείφθη του μητω πατρὶ συντυχεῖν. ἀπηλλαγην πω των βασάνων. διελε- set, donio evenia in illud se recepit Delubriini vero istin

liliaris mulieritari totusam inaccestum erat viris autem vi nibus patebat inina capitale alioqui haberetur, nauis seres ingredi , praeterquam servas in ius ab nem Voca tu sis enim ad Deam confiigere licebat Acisini quidem Arenontes inter ancillam, nereunque sententiam serebant. Si enim servam iniuria diminus non assecisset eam riti siti in servilinem recipiebat, fugaeque illius memoriam se non anipsius luinitiiritin iureiuranao assilan abat sin au tem ancillam iuste queri compertiini fuisset, tunc ea Deae ministeriis addicta illic re nediit Sostrato tu sacerdotem, qui ouaestionem differri tutaret foriani ducente, Leucippe templum ingressa est, parumlite abfuit, quin patri obviam fieret. XIV. Me veto simulac simissa concione solutus lana.

399쪽

ACHILLIS ATH

το μεν το δικαστήριον, χλος τε ν περι με καὶ

Θορυβος των ρον ἐλεουντων των δε επιθεια ντων, - ναναπυνθανομένων ἔνθα και Σωστρατος ἐπιστας, ορα ρον γνωρίζει και - , - ἐν α'

-λογ- , Ti ρ ποτε ἐγεγόνει περὶ την των 'Ι ρακλείων ἐορτην, και χρονου πολλου διατρίψας ἔτυχεν εν Ti , προ πολλου της--τερα τυρος. στετάχα μου την μοροῦν συν βάλλετο, και δια το ὲ, πνιον φυσχ προσδοκων ' ἀρησειν --. Μοσωβων eis μοι Κλειτοτων οὐτος, Λευκίππη δε που;

μεν ουν γνωρίσας αυτον εις γην κατένευσα οι δε παρόντες αυτω διηγῶντο - ειπον - ἐμαυτου και

ος ανοιμώξας, και κοψάμενος - κεφαλην, mra, μου τοῖς φθαλμοις, και μικρου Ab ἐξωρυ, αυτούς.

ingens multinido circiin sepsi atque ii iidem vicemnaeam dolebam, nonnulli Deos invocabam, quirini me intei rogabant inter quos adstans ipse quoque Sostratus, ut vidit, me protinus agnovis. ani, ut initio dictum est, Tyri etiam ipse quondam, at, animemulis sestiis sesagereriir illi te diu admodum ante fugam nostram consenioratus est. Quapropter facile homini fili me cognovis . se praesertim in in somnis quoque se nos repertumni admoni iurisset. ItaPie propius me ac edens Hic, ni laetetule, inqisit, itopnon est Leucippe vero liburani Tum ego illo agnitis, vultum humi denxi qm aderant,liaeminque contra me ipsum peroraveram, recensueriint. At ille perquam graviter ingemiscens, capiatque percutiens, in ocillos mini involavis, ac propeni Mium effodit.

Καὶ ι - ενυμιον φήσει ulrant aetatiores eruit in v προσεικῶν Haud scio Guid hic cula faciemiviri, explingendane siciat illud φυσει. Tu aldensiim fit, an mutanda, an aliquo ni vi sine eo integer και ι do exponetae

400쪽

γεν, παρηγορων αυτρο αρια, και λέγων a ποιεις.

ἄνθρωπε, τί μάτην ηγρίωσαι κατ ανδρος, ο μαλλον σου Λευκίππη- pιλεῖ θάνατον υ υπέστη παθειν, is τεθνάναι ταύτην ἔδοξε Ἀλλα τε πολλα ελεγεν. παραμυθούμενος αυτόν ο νωδυρετο καλων την' τε-

μιν Em τουτο με δεσποινα, γαγες ἐνταυθα τοιαυτα σο των ἐνυπνίων - μαντεύματα καγω μενσίστευον σου τοῖς ονείροις, καὶ ἀρησειν παρά σοι προ

εδοκουν - Θυγατερα καλον δε μοι δωοον δέδωκας εὐ- ρον τον --οῖονον αυτης παρα σου Καὶ ο Κλεινίας ἀκουσας του της Ἀρτέμιδος ἐνυπνίου περιχαρης ἐγένε

το, και λέγει Θαρρει, πάτερ, η Ἀρτροις ονψει δε-

τας λιτοὶ Λευκίππη πίσπευον μου τοῖς μαντευμα

Nec enim resistere homini aiulebam, ii immo famem iniuriae prMlaetani. Sed eius impetum progressus in m sunt Clinia compressu, illumque redarguens: Quid in-Pri . agi. cii tam temere in eum saevii, qui maiore, viam tu, amore Leucippen prosequitur' qui leto sponte se obiecit, propter ea iuκ eam seni obitur m edideriit A que alia praeterea multii, quo rurorem illitis placarri, addidit. Ille aluei Dianam identi leni invocans, ita sero conqueretrariar An ni hac de causa me huc, ea venire voluisti suntiae nae mihi a te in somnis praedictat Ego quidem certe somniis fidem tuis alnii, dianaque meaptu te reperturum aedici ac lane e regium munus Uaepi, eius scilicet intersectorem. Tum Clinia, somnii mentione audita, mirum in modum gavisiis Bono, inquit, animo, pater, esto mendax Dea non erat. Salva