Scriptores erotici graeci ...

381쪽

188 ACHILLIS TATII

λίττη πανταπασιν θωος παλλῶς Παι. ακουσον δετον τροπον παρεσκευασάμην - οισθα - ἡναπολογίαν της μοιχείας, ει κληρωθείη, δικαστηριον. και νυν δε μοι δέδοκται ποῦ τοὐναντίον, και την ροι- χειαν μολογῶν, και αλ αλληλων ρωντες πω τε και

Μελίτm κοινῆ τὴν Λεω. πην - αμεν ουτω γαρκακῶ δίκην δωσει, κα- τον ἐπάρατον βίον καταλείποιμι Εὐτημησον, ο Κλεινιας zzη. και τολμη- σεις υτως ἐπὶ τοῖς αισωστοις αποθανέ. νομιζόμε-

quit , animo esto; iis scit, an non denuo revivistat Nonne aliquoties iam mortua est, semperque revixit quila temere te eneca. Id profecto issi per oriunt licebit cuin vere illam obiisse compereris. ugaris, inquam tum ego. an qui tibi explorasius id esse possic morti

vero quan optimam lane viam nactum esse me artareor, atque eiusmodi quidem, ut nec iis invii Mellite impii. ne omnino abitura sit. Decreveram , ii scis, siquidem ita sors sera et obiectum adulterii crimen in iinlicio Gu re sed diversam penitiis rationem inire milii nunc in animo est culpatii videlicet agnoscere, neque a que Meliten, tanquam mutuo amore flagrantes ad Leucippen emessio tollendat a metaede conductiani hominem adliibuis se confiteri sic illa meritas poenas dederit, ego invisam vitam reliquero. Di meliora inquit tum Clinia. An tu igitii tam turpem ob causam , patratam scilicet, ac irae

382쪽

re φονευς, και ταυτα Λευκίππης ι οὐδεν, εἶπον, ἀσχρον, ο λυπεῖ τον ἐχθρόν και ημεις ἐν τούτοις ημεν. Τον δε ανθρωπον ἐκεῖνον τον μηνυτην του ψευδους Lνου, μετα μικρον ἀπολύει των δεσμων , άσκων,

τον αρχοντα κελεικται κομίζειν αυτον, δωσοντα λογον,

ων ἀτια εοπχεν ἐμε δε παρηγόρει Κλεινίας και νατυρος, εἴ πως δυναιντο πεῖσαι, μη , - δενοηθην, στην δίκην πῶν Ἀλλ' ἐπέραινον ουδίν 'Eκείνην μεν οὐν

- ημέραν καταγωγην τινα μισθώσχέμενοι, κατ- σαν , - - μη τι παρα - της Μελίττης εἶεν συντροφω.

Τ δ' ὐσπιραία απηγόμην ἐπι το δικαστηριον. iπαρασκεν δε πο- ην του Θερσάνδρου κατ μου. και πληθος πορον ου ηττον δέκα, και η Μελ--της σπουδν, προς την απολογίαν παρεσκευαστο ἐπὰpraesertim Mucippes, necem, mori audebis Tum ego illinil, inquam, up est, quod ni coram iuidiuum asseria, Cnos in noc sivnim Cereriini mini ita multo post hominem illum mediis nuntium e vhicula indiam exemit Amnontem iussisse, invitae , ipsum adlauci, iueortina, quae ei ounciebantiar, rationem rediteret. Interea me ita Satyruinae consolatantur, sino. nive, ut ne quidquam in iudicio, sicuti Naeeum ani, latear sed frustra. Porro illi eo ipso, quo nam acta sunt, die, immunculam conduxerant, in eamque, ne aptu Melites, quem fixi, collectaneum, deprehenderentur, migraverant. VII. Postri sie ad sortini ductus sum, ibique magno conistra me apparatu adfiiis Thersander, advocare,sque non sane pauciores, quam decem adiluxerat. Neque vero pri sui dGnsiones lite minus sollicita erat Postmquam in-

Ἀπολύει των δισμωνὶ Legem insecto τις, pios in un dum procul dubio: ἀπολύι τι των scit interpres.

383쪽

την - δειαν Ἐν ερωμένη μοι πάλαι Βυζαντία -

-ος, Λευκίππη Ἀωνομα ταυτην τεθναναι σκων ηρπαστο γαρ - λ στων ἐν Αιγυπτω Ῥελίττη προ- τυγχάνω, κακε θε αλληλοις συνόντες, ηκορον εν ἀθακοινν, και την Λευκίππην εὐρίσκομεν Σωσθένει δουλεύουσαν, διοικητῆ τινι των Θερσάνδρου χωρίων σπως

κοινωνία τοι λησταῖς προ αυτον, μῖν καταλείπω

σκοπεῖν Ἐπει τοίνυν se εν- ελίττη την προσψανευρόντά με γυναῖκα, τοβηθεισα, προ αυτην

κλίναιμι τον νουν, συμβουλευσαι την ανθρωπον νε

λεῖν καί μοι συνελκει τί γα οὐ δῶ - θη λέγειν;

tu illi semironi suo finem imposueriam, petentique mihi Siceitili potestas iacta est Isi qui lem omnes, inquam ego. qui pro Thersamiro , pro Melite causam dixeriarit. non ni nimis nugas in nressium prinuleriant a me vero vos rem omnem, ut se Hi,ddeliter ω siligenter exisponi aussietis. Εω mini olim arnuta, genere Byzantia, L cippe nomine quam oecessisse rariis, in Aegypto enim ri pia mihi a piratis fuit, in Meliten incidi: auac in in ta consiletudine, huc una profectus sum, Mucippenque Sostlaieni mulam agroriina Thiolandri procuratori, sim vie rem comperi. vii auonurito liberam mulierem Sosthenes in servitiitem eperit, laeve illic na pirauis necessinado intercedat, consulerandum vobis relinquo. Melite posteamiam priorem anai in petrisse me cognovit Verita, ne ad illam rutilas animum applicarem, eius pei tantae consilium init quod mihi quocue comprobatum est: auid enim vertim Hare oportet i Cumque me haec rerum

384쪽

σμος ην του φόνου χρυσοῖ - ο μεν- το ἔργον δροίσας, οἴχεται, κα τότε ' γέγονεν ἀίανης ἐμ d avως εὐους μύνατο. ως γα ἔμαθον α πημενην, μετε

νόουν, και ἔκλαιον , και ηρων, κω νυν ἐρω δία τουτοεμαυτο κατεῖπον ἴνα με πέμψητε προς την ἐμμίνην ου γα φέρω νυν ην, καὶ μιαιφόνος γενόμενος,

δε την εἰ ν καὶ οἱ μεν του Θερσάνδρου πορουρος δονης αν βοησαν επινίκιον οἱ δε της Μελίττης ἀνεπυνθάνοντο, τί ταυτ ει' τα εχ εινται ut τα

omnium sitariam dominum consti irere pollicita esset hominem ad illam necatulam conduxi, nummos aureos cenis tum pollicens. Atque ita aidem sicari cie Γλγnsecta so- Iuni vertit, nec ex eo tempore usquam gentium amplius est conspectiis. Me vero amor statim ultus est iram puellae caede cog iit a maleficii conscientia stimularias, ex illo iere nunquam desiit, sed eius desiderio aestuans, perem-ram nunc quoque amo neqiis aliam ullam ob caulam memet sponte accliso, quam ut meam ad amicam me mirutaris, quando*sulem in praesentia uallicidii, et . qiuina perdidi, amore flagrans, vivere amplius non sustineo. VIII. Haec it a me dicerentur, inexspectata rei exitu omnes, inprimisque Mellite, obstupueriint. Qin heriandro advocati erant, senim inim voluptate a lamavertim Methes aluein patroni, maiusniculi essent quae dixeram, ex ea ipsa quaerebant. At illa vehementer pertur

385쪽

μαλα - ου σαπως την με Λευκίππην είδεναι λιγ rα, ειπον, ἀλλα τον γε φονον ο- ,στε κἀκείνους, δια τα τα πλείω μοι συναδειν υπόνοιαν ἔχει, κατα της Μελιτ , και ἀπορε πω χρησαμ λογω προς την απολογίαν.

ταμ δε ο Κλεινίας θορύβου πολλου κα- τα το δικασαριον οντος, ανελθών Καί μοί τινα λόγονέιπιι συγχροησατε περὶ γα ψυχης ανδρος λαγώ. λ δε ελαβεν, δακρύων γεμισθείς Ἀνδρες, εἴπιν, Ἐτέπιοι, μη προπετῶς κατάγνω θάνατον ανδρος

- , alia iisdem scire se negavit, alia vero Mati ustria obse re mini Hirin consessa est. Quanamiam, irae de Leucippe mi raum arn , omnia, morte excepra, Vere a me dicta fuisse affirmavit. Quamobrem init oririoni meae pleri a convenirent eis ipsis Melite in suspicionem v nit, ut, sitare ad eam delandendam vertis ludi mrur.

IX. At inia, init magnus in foro oranor exortiri fuisset, in medium progressus Potestatem mihi quomae, Inquis, pauci quaedam dicet is ficite o pitis enim iud cium ciuistinitrum est. Qiiciu an impetrasset, collaci mans Viri, inquit, Ephesi moriendi pulum adolestem tem mori ren me damnare noliae; iae una est intate Inis viris malariim allevario Improiamin intini nominum poenam sustinens inselicitatis sitae perfiigium aliquod habere posset. Cuius ris aurem

illius infelicitas iuerit, iam revissime potero, paucis

386쪽

πανδ όσα προ του φονου δηγησατο, πεοπρακται τον τροπον τουτον αυτη γέγονεν iξαίφνης α νης, - οι- α πως, - εἴ τις απυιτεινεν αυτην, - και να πιοῦσα πλὴν εν του οἶδα μονον, τον ΣωσΘώπαυτης ἐρωντα , - αικιπαμεινον βασανοι πολλαῖς,εῖ οἰκ-- τυγχανεν, και φίλους εχοντα λησας.

και τι διαλυπρο την επι γυναικι σκοπεπε δε ει τις.αποκτείνας τινα α Θως, ὲπαποθανεῖν -- Θέλει και ν δ οδυ- ου φέρει τις Ῥυτω φιλοστοργος

exponam Amic- acoles rara, uti fixit, ainire. N Me enim id nec quae pinnis ac Sosthene recensuit, mentinis est. Nam Maeeunque sis ante illii caedem evenisse naietavit, revera, suriit ab eo aiusvistis, gesta sue re Haec e mortalium conspectu titulum, atque improviso quidem fulmina est Lmo vem id pacto faminixit, ain interfectatae sit, an ram vium aestuc, naihi nondum satis liquet illini unum lusici, a Sosthene amatam illam, multismi ni sis excruciatam, qu=iri tamen nihil piviscit, quamvis lari ones sibi semiliares habueris. Is igi-ria puellam decessisse riuus, vivere amplius velle negaerseque idcirco caedis reum enientirur. Sila autem in animoesi e vita migrare, ipsemet lassus est ac potissimum ob moerorem ex urtisieris amissione coerceptrum. Vos vero etiam a re etiam quate, num verisimile vota videa rii' eum, qui vere sitim intersecerit, una, ni eo ipso. quem interemt, n wri velle aut num aliquis reperianirtam similiariter inimicitias exercens iit, necari a se virimis incordis motus e vita decedere aveat ininam

387쪽

νευς η ποῖον μῖσος ιστιν - οιλου ora, μη 'πλων, μη πιστεύσητε, μηδε αποκτείνητε ανθρωπον, ἐλέου μαλλον η τιμωρίας δεομενον ti σε αυτος επεβουλευσεν ως λέγει, το φόνον δειπάτω τίς ἐστιν Ο με-

μισειμένος δειξάτω την αννημένην. - μηθ' ο ὐ-ας ἐστιν, μηπι ἀπρημένη τίς κουσαν τοιουτον φόνον ποτέ Phων, ης, M ελίττης δια τουτοκίππη απέκτεινα ΓΙω οὐν ελίττης τονον κατηγο- ι, ης ρα δῖα Λευκίππην δε αποθανεῖν ἐθέλει νυν

η απέκτεινεν ουτω - αν τις και μισοῖ τα λουμ νον, και φιλοῖτο ματουμενον A οὐν ου πολυ μαλλονα και ἐλεγχόμενος ησατο τον φονον , ενα και ,

την ἐρωμένην , και περ της ἐρομενης, μάτην αποθά u δία τί ουν Ιελίττης κατηγορηον, εἰ μηδεν αυτ,

ossium, quaeso, tam iniicliniam per eos, ne credite: neve hominem sericoriis potitis, quam supplicio signum, peritiae. Quint si, ut dixit, caedis auctor ipse suit, a diam, mei cenarium istum homicidam in me uti preM. ocellae puellae cadavere indicet. Sin vero neque in

tersectorem nominat, neque meren tum commonstrat,

quid est, quamobrem caellam hanc quispiain appellet Amabam, impati, Meliten ulcimo Leucippen sustuli. At cur eius, quam quantopero amat nomen desert oir Leucippes, quam morte affici nistulavit, uia mori clipit Quila an putatis, aliquem ita sini Jpsi pariam cinastantem, ut, Ἐκ amat, oderit &-γntia, io oderit, amet

Amnonis iis ei e&ivlum est, amantem hominem, tar etsi convictum, crimen tamen, ut anaicam servet, Pe

negariamin, ne illius amissae dolore sitaniciariis, ipse quinque frustra virum amittat Sed & consulerandum illius est, Fam ob causam Meliten accitiaverit, si nihil ab ea tale

388쪽

τοιουτο πεπρακται; - και τουτο προ υμας ρω,

και προς των Θεων, μη με νομίσητε διαβάλλει Θέλοντα την γυναῖκα προσποιησασθαι τον λόγον ἀλλ' ως το παν ἐγενετο. Ιελίττη με ἐπεπονθε προ τολτον ἐρωτικον , και περὶ του γάμου διείλεκτο, πριν- Θαλάσσιος οὐτος ανεβίω νεκρος ο δε - εαεν ουτως, αλλα και πάνυ ἐρρωμένως τον γάμον απεκρούετο,

και τουτω την ρωμενην ευρων, ως ψην παρα τω a - σθενει ζωσαν, ην,ετο νεκραν, πολυ μαλλον προς την

patratum filis ago vero iterum almae iterum a vobis p io, obseci olae, ire ne me huiusniculi oratione tui existimetis, quo nulierem hanc in invidiam rapiam, sed quirem ipsam orisine recenseam Melite adolestentis uiuste amore flagranat de nuptiisque, anteviam marinus iste vir revixisset, nabitus sumat sermo. Hic vel o non modo impotenti mulieris amori non respondeis, sed etiam ara plus iam longissime abhoi rebat. Quin etiam amica, quam luce privatam, ut dixis, 'intrat, viva apud Sosthenem reperta, multo inagis etiam Meliten avesiam est. Quae mina puellam pila Somenen inventana nutus amicam esse norulum sciret, illius vicem miserata e vincialis,*issilis a Sostisne constricta iuerat, solvi iussit, hospitio

Προ τοιουσι Θαι τὸν λογον λ ἐρωτικον excidisse puto τι. legatur, quod in aliis invenio, ut 'ras habesa και τουτο. Mete ναιωσασθαι τον λόγον , hac orario και - τούτφ. Vel καν τουτω. Eone uti. Et si interpres interam, O dum haee aguntur, amis Salmas. Sed in προσποιήσασθαι cam suam reperit, aliam putabat hic recte habet, uti e eontextu mortuam. Infra p. an is τούτεε patet, recte'. l. verti pote Arima πανύιοι. rate hae o amne ut Mox post

389쪽

ηγαγεν τουτον, --φανεύ-- - την Λευκίπιθρον ἀ- - ζηλοτυπίαν ἔτρον σύ τι αυτα προς τὴν

υπονοια βεβαίωσιν εν - δεσμωτηρίω συμειν, και καθ' αὐτου και κατα της Μελίττης ἐξηγρίανεν. Armem τις ηομενος εαυτου την συμορα , ἔλεγεν οδω τινι κενοινωνηκέναι κατα αγνοιαν ανο ομνε δεδρακέναι δ ὲκῶνον γυνακος φόνον ἐπὶ μισθάκαι το-ομα ἔλεγεν Μελίττην μεν παντην μαθώ-

σαμενην Λουκίππην δε την - μένην. Eia ταυτα

accepit, & tanquam si rani in calamitate alioqui conmtiarunt in nonore nanivit demum re in Mira rus milit, ut in agrorum omni inciunberct post quae nullo amplius 1 loco visam Misse aiunt. Haec omnia vera sire insueipia, is illae duae, auidusciun illa, muta fuit, instabuntur. Sed illini nominem in suspicionein adduxit v rariis enim est, ne obtrectationis urore devicta miser, Leucippen de medio tolli iusserit. Deinde aliiv qui liam sibi, dum in carcere esset, evenietis suspicionem adhinni; nonuminaue contra semet ipsum, contra Meliten irritavit. dissilam enim ex iis, cui in cunae, im dari sudirant , suam per sese vicem colens, rarravit inter eun dum in sicarium nescio cuium Mille, mi pretio accepto puellam necasse fissus & quae caiaeni mandaverat, inliten, quae necata fiterat, Laucippen nominMi dimi

Dod postremum an ita se haneat, equidem nondum in

390쪽

kξεσται ἔχετε τον δεδεμένον, εim αἱ Θεράπαιναι, ῶσπιν ο Σωσθενης ὐμὸν ποθειν ἔσχεν Λευ---πι δουλην αι δὲ πως γέγονε μανει ό- προτου μισθώτου καταγορεύσει ' A iam τουτων

ἔκαστον, υτ οπιον, υτ ευσε ει νεανίσκον αμιον

ἀνελῶ πιστεύσαντας μανίας λογοις μαίνεται γαρ

ι Ταυτα πόντος του Κλεινίου, τοις με πολλοῖς εδόκει, θανος ο λογος οἱ σε του Θερσανδρου πορες,

και σοι - φίλων συμπαρησαν επεβοων ααλεπτον ἀνδροφονον, τον αυτου κατειποντα λου προνοία

ηζίου λδόναι Σακοενην τάχα γαλα αυτον εινα τον heo comporum sei illud vos in*iirere par est. Nam non admodum dissicile iactu erit, mini praesertim eum habeatis, ii de mercenario intersectore mentionern in carcere iecit quem ea de re interemandum censeo. Adsit Praeterea Sosthenes, adsint ancillae laoriam ex altero quaeri ius est, unde sibi Iaeucippe in servitiitem dati sit; ex alteris, quoni is e mortalium conspectu sit, Pritis vero quam haram rerum omnium investigyrio a v bis facta sit, neque iis, neque las est, lucis initiis usuram misero adolescaenii diripere, inianis et Glim fidem assilissientes moeror enim honunem ad inaniani o inpulit. X. Quae inini dixisset Cliinias, multi verbis ei idem habendam hinerrunt. Tneriandri vero advocari eiusquePmicorum turba aculans conclamabant, tollendum esse emedio homicidam, se ipsum auod clivina factum stir Videntia, criminis reum profitentem Melite ancillas protulit, ac Sostheneni, ii sorte Mucippen intersecerat, a