장음표시 사용
421쪽
πρόσθειν μέραν , και η τοτε Tον μέν τοι Σωσπρα- τον είρων ποθορυβηθε --της συριγγος διηγηματι,
δωμώα διανεύω δε τη Λευκίππη νεύματι ἁ2αιεῖ τον Ciβον του πατρος ξελεῖν, ἐπισταμένην ολ η τρόπω
μάλιστα οἰ,ται πείσπιν κακείη ἐδοκει μοι ταυτονυποπτεύειν ωστε ταν με συνηκεν διενοειτο δε και προ του παρ' ἐμου νεύματος - αν κοσμιωτατα προ ενεχθείη - πισπωματι. Mέλλουσα - προς πνον
αναχωρεῖν, και ασπα μένη τον πατέρα, ρέμα προς αυτον Θαρρει, πάτερ, χη, προ μου, και πί-υε τοῖς Ψημενοις ' την γαρ ρτεμιν, οὐδ' ετερος μωνευδε ε γεύσατο. Tiis στεραία προ τη Θεωρίαν ησαν; τε Σωσπρατος - ο ἱερευς, και η υτρεπισμένα ησαν αἱ Θυσίαι παρην-και η βουλη μεθέξουσα των ιερων. ευφημίαι νησαν εις την Θεαν πολλαί - ο --
die quoque sversenis citeriam Sostrarias, sis auditis, quae de stilla narrata fueram, subvereri nobis visus est, ne Vere iusia eris se nostra ad mentierulam virginitatere aibduceremur. Quanaobrem ego puellae clam nuri indicavi, ut illum patra Dinorent ex inpleret: quo enin maxime iniuo id ei persuaderet, si licerat, idemque & ipsa suspicari mihi visa sperat Qui Leitini meus ille ninus sibi vellet, statim percepit ac iam etiam arue, quam es annuerem nonnulla excogitaverat ad persuadericlum quam appositissina a Gitatrum enim triara, patre lutatis, bonoque animo esse iusso Verbis, inquit, pater nostras fidem ha ris in enim nos riun ita metiana servet, lilia in re me titus est. Postridie illius diei cum victimae in proniti essent, Sostratus & sacerdos sacris perapendis operam inpenderunt. Convenit utrem etiam divinae rei particeps futura comis. Deaeque magno cita plausu a Mauratiun
422쪽
σανδρος ἔτυχε γα και αυτος παρων προσελθων
προέφω IIρόγραψον, αυριον, ἔφη, τας προ μων
δίκας, ἐπει και τον καταγνωσθέντα σοι χθες, τινὲς ελυσαν, καὶ ἡ Σωσθένης ἐστιν οὐδαμου. Μογέγραπτο μεν ουν, την στεραίαν, δίκη παρεσκευα
ψόμεθα - ημεῖς μάλα πρεπως χοντες. η. κούσης δε της κυρίας, ο Θέρσανδρος ει ενωδε οὐκ οἶδα, τίνος αρξομαι λόγου και ποθεν , ουδε
τίνων κατηγορησω πρωτον , και τίνων δεύτερον τάτεγα τετολμημένα πολλα, υπο πολλων, κα ουσἐν ουδενος τω μεγέθει δεύτερον πάντα δε αλληλών γυμνα, και μεθ' ων οὐπών αιωμαι κατηγορων τἀτε γαρ της υni κρατουσης, οβουμαι - ατελη ο λογος μοι
γενηται , της των αλλων μνημης την γλωτταν ο'εκαστον ἐλκούσης η γαρ ς το μηπω λεχθεν ἔπειξις
est. lier ruber alitem, aderat enim .ipse, in praesidis conspectum progressit. Vadimonium , inquit , nobis in Crastin tura iuster: lieni enim tu hera damnasti, nonnullirnulana oeriint, Sosthenesque nusquam invenitur. Itaque lactii in filii osque interea, , vadimonitini longe pararior es obirenatis , operam dessimus. VIII. Qitiis clini sies tandem advenisset, nerlancer nunc in multi in verba fecit tribus tua verbis, undeve initium dicendi sumam quos prius, quo posterius a ii na, non satis scio multa enim , a multis audacter facta, inini dicenda sese offeriint, magnitia sine inter se paria, & manifestiora , quam ut ac in acculatione referri a me debeant. Qiiamviam ea, quae animus co cepit, vereor ut explicare oratione possim, aliariin praesertim rerum memoria linguam ad se trahente. Quippe quae norulum clim sunt, oratio lastinat, fa-
423쪽
του λόγου, το λοκληρον των se λεαφέντων παραιρε ται λα ρον γαρ φονευ σπ τους αλλοτριου οἰκέτας οἱ μοιχοι, μιχεάκτωσι δε τα αλλοτρίας γυναικας ισονεῖς, λύουσιν Usi τας Θεωρίας οι πορνοβοσκοι, τα
ο σεμνοτατα των ἱερων μιαίνουσιν αἱ πορναι τας ρο-
ρας δε λογιομενος, η ταις δούλαις και τοῖς δε 'ο- ται , τί δράσειέ τις ἔτι, της ανομίας μου και μοι
cultatem eripi nunt sentio, quo miniis res iam susceptas absolvam. Etenim ciam alioritin vi vos Mulieri necem, alienas coniuges sicius violent, damnauri a suppliciis lenones eripiant, sanctissima Deorrum templa ineretrice pri sanem, sint etiam, qui ancillis nerisque seni dicant; amr ας άμέραι ὀ λογιζόμενοe,4 lamis dominum tulisalint. Si ταῖς οὐλαι καὶ το it Jι τόται iniuriam secisse convictus esset Haec nullus intelligo. Nec omni herus ancillae suae, Deae ipsi amno interpres, si sies reddusit talia illa adiudicanatur nec hero Sint etiam . qui ancilias en iis reddebatur. Stans Oncheriis elimVran Leant, vae adulteria, qι- pronuntiatus, recipi atntque flagitia non sibi Erere quiris ex mei. Non inelitu, naec Latina quid velint, percipio, Quam Graeca. Illud tante scio. ,r-Corrum sensum Latinis istis non exprimi. Sic enim habent: at λαις καὶ τοι δεσποται ,- σει τι ἔτι , της ανομiας μου, και μο νέας, καὶ ἀσεβείας, καὶ μιαιφον.α , κέκερασμένης Haec corruptissima videntur. Nec enim stigii quod antalia expetisset. memorem se non esse laturum. Videndum igitur quoni Hlo sint constituenda uius loci verba, quae sine ludio eo alludunt. tarem seraptrum esse ab auctore: - ουμέτερα ὁ λογιζόμενοι ταδεδούλαι καὶ τοις δεσποταις τε δρασειέ τι ἔτι τας νομiaec μου καὶ μοιχώας, κω σεβεῶας, καὶ μιαιφοΠας, κεκερασμont. De Diis prius dixit, quae ad eos, quaestio est de die licta servis eorum sacra pertinent violato aut ancillis neque, si esset, ec esse temptoriini relligiones a s vernis, ut posita sunt, ea mens eliceretur. Certum est quidem,
ad illud respici, quod supra dictum est de templo Dianae, cuius ingreuriis solis virginibus asylum petentibus dabatur, & solis viaris. Mulier vero si quae esset Hi- gressa ad hoc, poena mortis eam manenat, nisi v ancilla violentiae domini vitantae eo confu-crorum legationes. Devitae allite quod ad nostra attinet , quae an eluas do inoisie spectant, dum ea reputo , qui quid ampliust Per e re agere velit, aut fac re, ubi iniustitia . adulterium, impietas, .nonnicidium mutniiserantur Minima mutatione Iocum , ut puto, depravatilli
424쪽
χεί- καὶ - εβείας, και μιαῖονίας κεκερασμένης. Κατεγνώκατέ τινος θάνατον ἐφ' αἷς - πο ουν αι
τίαις ουδεν γα δαφέρει και δεδεμένον cora ασμώ-
ριον απεστείλατε φυλαχθησΦενον τῆ καταδίκη ου- τος δε παρεστηκεν μιν αντι των δεσμων λευκην η σιεισμενος στολην, και εντη τα ει - ελευθερων ἔσπη-- ο δεσμωτης τάχα δε και τολμη τε κα φωνην
ἀτίῖναι, καὶ επιρητορευσαί τι κα ἐμου, ἄλλον Ακαθ' ἡμῶν και της μετέρας ψηφου Λέγε δείδε των προέδρων και συμβουλων το δογμα ἀκούετε. ηφίσασθε, και την περ τούτου μοι γραῖην. Ἐδοξεν αποθνησπαι Κλειτοῖ-rα ΓΙοῖ τοίνυν ο δημιος s παγέτω τουτον λαβων δε ηδ το κωνειον ηδη τέθνηκε τοῖς νομοις, κατάδικος ἐστιν υπιρηρορος Τί λέγεις, ω σεμνότατε και κοσμιωτατε ιερέυ ἐν ποίοις ἱεροῖς
adulteria, quae sacrilegia, vita eaedes, quae Mniouem gitia non sibi licere milvis existimet Unum, piaeso, aliis quem vos quavis de causa, quasi nihil reserret, capitis damnastis, atque in mistodiam supplicio servatuni dari iusisistis is demum candida pro vinctilis stola circumdatus, Vestriam in conspectum veniret, Cinter liberor in homnum orifines reus sederet. Quid ρ quod vocem sorsinetiam emttere, ac verba contra me, aut potius continuos, sanctionesque vestras facere audebit Acita maes--m consitanorumque dureta . Ainsitisne, miam de isto sententiam, me a uiatore rivistis Decretum iidem certe
sente a vobis est, cistophontem morte mul landum esse. Ubinam nar, fictor, mi Quin nunc sublimem raptiin abducis Quin ei venenum praebes Iam enim, quod ad leges attinet, mortuus est, suppliciique abiit dict. Quidum rus tu, religiosissime imae ornatissime antistest Qua-
425쪽
γεγραπται νόμοις τους - της βουλης και - πρυτανίων κατεγνωσμένους , και Θανατοι και δεσμοῖς παραδοθεντας, ἐξαρπαζειν της καταδίκης, και - δεσμων πολυω, και κυριωτερον σαυτον ποιῶν των
προ/ων κα των δικαστηρίων μνάστηθι του θώκου, πρόεδρε, παραχωρησον της αρχης πω και του δικαστηρίου ου ἔτι οὐδενος εἶ κυριος, οὐσεν ξεστί σοι --
εῖς αναβηθι, και κάθισον εν - του προέδρου Θρονω, και - δίκαζε λοιπον in. μαλλον, και κέλευε τυρπι- νικως μηδε αναγινωσκέσθω σοί τις νομος, μηδε γνωσις δικαστηρίου, μηθ' - ανθρωπον σεαυτον που. μετα της ρτέμιδος προσκυνου και γαρ την --ης τιμην ἐξηρπασας αὐτη μον του ἐπ' αυτη καταφεύ-
nam, obseci o te, lege munim est, tu mi a concione, sumimisque magistratibus viliculis istorti a Micti sunt a iudiciam severita e vitulicari, catenis exsolvi debeant trair maior ni sit quam praesulum atque triagistra. tuum potestas Age iam, rito e solio Praeses, desteirile, lauicque imperauit ac iivliciorum auctoritatem omnem peris mine nini enim iuris tibi amplius in quempiam est nec vi scelestos ac nelarios homines tibi antimadvertere atriplius sicet. Iste enim hodie, quem vult, absolvit. Quid Ver tu tanquam privatus aliquis iliter nos stas Quini titis ascen sis, atque in praesidis solio sedes, ius nobis posthac dicturus avi, si navis tyrannice, legum omnium arqtie litisicioriit auctoritate neglecta, imperariiriis Ναvero te nominem tantiini tua, sed inimitana ipsa cise
ius tibi honorem trurpiter irogasti, aeque coli iste ea enim sola est, ad quam confugientes ad se illos scilicet,
426쪽
γοντας Πεστι σωζειν καὶ ταυτα προ δικαστηρίου γνω-
σεως δεδεμένον δε υδίνα λελυκεν λα, - Θαι
τω παραδθεντα λευθέρωσην της τιμωρίας - συ τυχουντων σιν , ου - αδικούντων, οι βωμοί - δεκα τους νέντας ἐλευθεροῖς, και τους καταδκους
λύεις ολως παρευδοκίμησας και την Ἀρτεμιν τίς in αντὶ δεσμωτηρίου πο ερον ονεύς καὶ μοιχος παρατη καθαρα Θειοῦ οἰ μοι μοιχος παρα τῆ παρθένω συνην
δὲ - καὶ γυν τις κόλαστος αποδρασα του δεσπότου και - ταυτην, --δομεν, πεδέχου, και μία γέγονεν αυτοῖς ἐστί παρά σοι και συμποσιον, τάχα δε και συνεκά θευδες ιερώυ οἴκημα το ιερον ποίησας. 'τέμιδος οικία μοιχων γεγονε, καὶ πορνης Θαλαμος ταυτα μοχ εν χαμαιτυπείω γίνεται. Εις
quoriam causa nondum a iudicibus cognita est, servare pertinet. Ac qininavis neminem illa unquam in crustodiani datum solverit, neminem unquam morti adisictum e lictoriin manibus eripuerit infelici is enim, non impiis . Deorum arae praesus esse consueverunt: unus ranaenti inventiis es, ii reos e cameribus emineres, dii natos absolveres. Quod a d aliud sit, quam Dianae auctoritate antecedere velle, non vuleo. At vero ciuis unquam ωlubrum loco careeris innabitavit triduod nunc plane fieri constat siciuniis enim atque adulter intactam apud Deanam ratur. O indignum laciniis adulteriina apud Vimnem diveriam , unaaue impudicani ac stantivam mulierem aως tu enim, uti vi linius illam hospitio convivioque accepisti nisi sorte vero etiam in templo, tanquam mer tricia aliqua in cella, in ea simul ibitisti, Dianaeque senum in adulteror in Icorii contii mium commutasti: in quo non minus innoneste, quam scortatores lenonia
aliqua in domo, cuncti di sui estis. Haec inini, ne pri-
427쪽
H - μοι λόγος κατ αμοὶ τον μέν τοι α ιο της
αυθαλίας δουναι τιμωρίαν, τον ἀποδεθηναι κελευ
δοκται ταυτας ουν αι- α κα βασανιζομεναι η- σουσιν ου cανα τουτον τον κατάδκον χρόνου πολλου συνοντα αυτῆ, καὶ π ανδρος χώρα, την οικίαν την
τίας αυτην αφίημι - τοίνυν τουναντίον, την με κα- τα τον νομον φεσθαι της προμος φημι δει εμοι τον
nro loco in hosce ani γ dicerem, o irreriant. Quorum alterum ainlaciae ac termeritatis suae poenas daturaim ar-lutior alterum vos iam tandem supplicio assci iubete. Nunc in de adulterii rea Melite verba faciam, i us p stulat. Qua in re nemiaq in mini oratione opus est; mrand pittam ex ancillis habita de eis laestione veri-riuem inquiri debere, sancitum est Eas igitia adduci postulo: iae si torminitis adhibitis in no manserint, ut dicant, nescire se damnaritin istum multo cor ea remporeaeonsuevisse, lonaique meae rami, nedum adulteri loco diversatiani esse, nulla causa est, quin ego nun ab omnioni acoliatione ii ram dilaninam: in nuntis cote illammini adiudicanda, uti lege caunina est, privari hunc ve
tione legitur, cui insipulatur dum, ut in melioribus livos le- Anglic: antra, et οικέα του in . Si tur: καθεσπακότα τὴν οἰῶαν τὴν καθεψτηκότα hic passive accipi εν αν- χωρα, οὐκ ἐωμοι- mus, ut saepe accipitur, tum χου μοNν. Qui dom n nuam μεικια τοῦ μῆ legendum sit. Και miciliaran Mi ue narie eon iae ἀνδρὶ χώρα τῆ οι Q. τῆ σμοῦ , non ut moecho tantum. Hoc sensu οὐκ εν μοιχοῖ μόνον, καθεστηκότα melius legeretur καλ-ακοτα, Si accepisse viderii interpres, Dam κοισπηκοπα. Et εστηκα dum vertit iantique meae marui, α καθέστηκα etIam legarii pronedum a De loco, diνerfatur. σπακαδε καθέστακα, ut Graecesin autem active intolligamus, periti seiunt.
428쪽
νατος ἔστιν αὐτω. OG ποτέρως - αὐτος αποθα-νοι, - μοιχος, - φονευς, αμφοτέροις νορος ων,
δίκην δέδωκας οὐ δεδωκε αποθανων γα οφείλει Θανατον αλλον. - μοι τρίτος των λόγων, προς την
δούλην αυτην την ἐμην, και σον χνον τουτον πατέραμα πην ον εις στερον , ἄταν τούτων καταψηφίση--ὰ ταμιεύσομαι Ἀμν η ταυταάπων ἐπαυσπιο.
τος , μαλ α σε την ριστοφάνους ἐζηλωκως κωμω- αν ηρξατο αυτος λεγειν πάνυ αστείως και κωμωδε- κως ει πορνείαν αυτου καθαπτομενος II α την Θεον, λεγων , λοιδορέῖσθαι μεν ουτως κοσμως τῶ συμβεβιωκοσι στοματος ἐστιν ου καθαρου. οὐτος σὲ οὐκ ἐνταυθα μόνον, ἀλλα και πανταχου την γλωττα με-
στην χρεως χει και τοι γε νεος ων , συνεπινετο πολ ro 'morte, debita scilicet adulteris poena, nautelari oporistere, aio. Qui sive pereat ut adulter sive in panicidii, utriusque criminis reus uni sit, non sane magni resere. Tametsi enim poenas dederit, non ranaen edisse videDiariar, nitarum qisi morte semel assemis alterius etiam mortis reus laturiis est. Reliquum nunc est, ut hac se V mea, venerandisque sene isto eius patrem se mentiente, sermonem iaciam verum eo usque differre mihi an,
Inus es, dum de nisce aliis decernatis Ataue ni ille dicendi finem sedit. IX. Tum vero in messium piragressus sacerilos, homo in dicendo excellens, Aristophamna inprimis aemulans, sane quam umane atque comae in flautiosam neriandri adolescentiam invectiis Aequales, herciale inviit, tuos coram Dea tam penitanter maledictis insectara , oris es omnino impura. Is autem non ni modo, sed alio etiam passim impurana linguam semper nabuit quippe adnuc
429쪽
λοῖς αἰσοίοις ἀνδράσι , και την ραν απασαν ἐς τουτους δεδαπανηκει σεροοτατα δέδρακεν, καὶ τροσυνην υπεκρίνατο, παιδείας προσποιούμενος ἐραν, και τοῖς σταύτην αὐτω χρωμενοι πάντα ποκυπτων, και κατακλνόμενος αεί καταλιπων γα την πατρωαν οἰκίαν, ολίγον ἐαυτω μισθωσάμενος στενωπίον αεν ἐνταυθὶτ οικημα, μηριζων μεν τα πολλα, παντας δετους χρησίμους, προ απερ θελεν, προσπαρδετο δεχόμενος - ουτως με ασκῶν, ψυχὴ ἐνομίζετο ηναρα τούτω κακουργίας ποκρισις επειτα - τοῖς γυμνασίοις ωρωμεν πως το σωμα πηλεπετο, και πως πλέκτρον περιεβαινεν, και τους με νεανίσκους, οἷς προσεπάλαιεν, προς του ανδρειοτερους μαλιστα
συμπλεκομενος ολως -του κεχρηται και - μα- τι ταυτα μεν ου Ψαιος ων σε οε ει ανορας κεν, impuberinini impulsicissimis illiuinae verseriis, omnem iis florem aetatisi stravit. linque a pudore quam longissime abesset, fisciplinarum tamen iusiosum se simulans cominentiam prae se serebat, si interim obnoxius atque obsequens, qui pro sibi sine se abutebanturi Paterna enim virino relicta, conductum a se,igurium incoluit, ac partim quidem in foro cantitans, partim vero neni neni vitans eorrum, quos ad ea, quae cupietat, idoneos cognosceret, quaestum fecit. Atque nis artibus in an, anum suum excoleret pravitatea tamen dissimulabat. basimus vero ipsi, ut in gymirasus membra inungeret ar iramque circumiret; ex adolescentibus alitem, qui is niluctistianir ad sortiores sese inprimis applicabat sic codipore ipse sito abutebariir. Atque haec uulem adolescens.
Πλέκαρον vox suspecta, pro idem Salinas laboranti striicturae qua sorte cum Salinasio repo verborum ita in cura it καὶ τῶς
alenditam πληκτρον , para femoris. μὲν νεανiσυμ ως προσεπαλαιεν, otia Orovi estis eoxendici iungitur, τοι α μ συμπλεκόμενος.
430쪽
παντα απεκαλυψεν, α τοτ απίκρυπτε και τοῖ ἐν
αλλου σωματος ἔξωρος γενομ ενος, μέλησεν μόνην δε
την γλώτταν, ασελγειαν κονα, και - στοματι χρηται προ αναι σνντίαν, παντας, ἐπὶ των
προσώπων τέρων, Ἀναίδειαν ος ου ηδίσθη των ὐφ' υμων ἰερω ' τετιμημένων ούμ απαδύτως βλα σημῶ μῖν ἐναντίον ἀλλ' εἰ μεν ἐν α η που βιωκως τυχον, και μη παρ μῖν Ἀδει μοι λογων σπερ ἐμαυτου, καὶ των φο βεβιωμένων ἐπώ δε συνμ
σάς ησι τον Θανάτου κατεγνωσμένον καὶ ἐπι τουτοπάνυ δεινως ἐσχετλίασεν, τυραννον αποκαλων με, καὶ
ζῶσα κατετραγωδησί μου. ἔστι δε οὐχ ο σωζων τους --
Nam posteaquam virilem aetatem attigit, quaminque clamati eo antea gesta fuerant , palam secit. Iamque natu grandior, an ad ea patienda, quae alteri facere collibiterat, exolevisset, nini pensi ii iiit, nisi unam ad petulantiam linguam examere qua semper ad riti puli sinen ita usus est, ut in omnes,onvicia evomuerit, vulti eam, PIam animo conceperat, procacitateiri prae se serens, eousque, tu quem vos iamrdotio iuignum inlutavistis, coram vobis tam petulanter exagitare veritiis non sit. Quod si inini alibi, quam in vestro omnium con inctu vixisse contigisset, copiosius inique de me, eque iis, quoriam consu titiline usus sum, veri a Mere me, sat scio, oporteret: sed quando vos mec in ipsi scitis , quam procul semper vitam duxerim ab iis, quorum iste me insimulat, ea inn- tum resellam, quae mihi nunc ab eo crimini dantur Solis visti, inqisit, morti addictum atqtie hic qui leni venenaen. ter indigiriuus est, tyrannum me appellitans aliaque per-rntilla maxima cum acerbitate in me iactansa mata de-