장음표시 사용
131쪽
εὶκότ ti. Et inpiimis haec εἰκότα Platonis aetato notolinus
tanti peie excussa, ut ByZantii esse finem ntini sit persuasum, Inu novent. Magis incerta sunt nostritanno an Gadarcum
attingarat quae apud Lionginum Iuguntii III 5. τούτω παράκειται τρίτον τι κακίας εἶδος εν τοις παθητικοῖς, περ παρενθυρσον κάλει. ἔστι δἐ πάθος ακαρ- ρον και κενὰ ἴνθα μὴ δει πάθους, ταμετρον ενθα μετρίου -
uanivis iam Go ac lationes hoc viti non Vacarent, ut Tlieouoi Dyκalitio nonaei illitii in arte invenienda locus non luesset, lumissius innae Asianum scrit undi onus progenuisso vulctili at nactius innil cuculliani inanes profere coniecturas. Descius lit, ruin ratione niagnum risita est uuium, uni Aristotelis veri a MDscuriora sint iam iit certum OSSin ussere iii liciunt. A no Iaiulatur net. II. 23. pag. 151. πρόιερον Θεοδώρου τεχνη, δέ Aldus προτέρα laam non
initius totitis operis parten dixeris priorem imam Nod magis placet ' piinios Theodoro eniissos linius, Imuus cum DSSet sui tilis, alii postea sucuti silii do arto, mi factiun ut illam piiOI'Ena o Iliod Aristotclosis tulit, nomine nuncuparent; tortiliati nini iod ciuis coniiciat Aristotelen rnetomini intellexisse scripta si Theodor uin aetate praecessisSEnt, cum RVeIitate BDnOITeat, I ODari neviit; ira inae enim ex noc loco τόπω cuius a lentionem lacit Aristoteles, coriana linxi constiteriint, sed vitis, iit supia inna vidimus Totus Aristotelis locus nic est:
' - ος τόπος το εκ των ἄμαρτηθεντων κατηγορεῖν cἰπολογεῖσθαι, οἷον ἐν τῆ Καρκίνου Μηδεια, οἱ μεν κατηγορούσιν τι τους παιδας ἀπεκτεινεν ου φαίνεσθαι οὐν αυτούς λιαρτε γὰρ - θεια περὶ την ποστολὴν των παίδων η de απολογεῖται τιουπιαν του παιδας, ἀλλα οὐ σονα αν ἀπέκτεινε' τοιτο γαρ μαριε αν μὴ ποιησασα εἴπερ και Θάτερον ἐποέγεν εστι δἐ ὁ τόπος υτος - ενθυμή-
suin o concidit tota iaco Inca de licodoro sententia; Et noni in primis auctoris ipsius , Dii Dissima est, o eou. Monac. in appen lice legere est. - Α- Etiain victorio in coimnenlar pag. 574. Edit Basil.
132쪽
ματος και τὰ εἶδος ολ πρότερον SEO POY
τεχνη. inde si ii colligereticet Carcinum inulto magis viain Euripidem ariem oratoriam in sal ulis Persecutum esse Viden uis. Theodori ars si revera huic conveni exemplo, eum ex OCgenere et argumentandi serina eiusdem rci accusationes et desensiones reliquisse censeas accusatio enim peccata et vitia si qua commissa, perstrinxit, defensi Paae Dona inde nataquenuste totius operis mens finem siti finxerit exponens illa refutare eo Iiatur exempla multa apud nucudulena, ut Cleonis et Diodoti Ex sitim de metorica arte sumpta sunt Ia Λristoteles Bnet. III. 11. pag. 189 nanet:
και των αποφθεγμάτων de τὰ ἀστεῖά ἐστιν ἔκ του μη φησι λέγειν ων τὰ του Στησιχόρου οτι οἱ τεττιγες εαυτοῖς χαιωθεν σονται και τὰ εὐῆνιγμένα διὰ τὰ αυτὰ ηδέα μάθησις γα και λεγεται μεταφορά και λέγει SEO PO τ καινὰ λεγειν. γίγνεται M οταν παράδοξον και μη, ς εκεῖνος λέγει, προς την εμπροσθεν δόξαν Ἀλλ' ωσπερ ι εν τοῖς γελοίοις τὰ παραπεποιημένα περ δυναται και τὰ παρὰ
Oratorem maxime in principio et sine valde exercitatum et elotientem esse res ipsa sere flagitat. Nam qui veri alaaerens elegantioresvio tracturas ad auditoriim animos alliciendos statim in orationis initio haesita nec emei scit, de no iam actu in est, citissimeque erat decodenduin nisi Scrinarum lion Ore at eum deiicerent signati vellet Itali multam dare debenam Veteres operiun eum bene ex diri
perdissicile si pluravi id genus in mente litinere, e missius quod rei agenda conveniret eligerent; conveni autem lexordium io proposita olatione nunquam alii, magis profuerit Iani illi collocatur uod si casu memoria excidit, aliud ad nianua esse deneDat quo in ren suam auditores indiliaceret, nec mente Perluctari N. Prooemio enim oratio bona
43 Coni Schnoid ast Xenoph. Memor. III, 6. δε Cleor, des oratore II. 26. sevi aa, des necessaria sero optimorum oratoriim in exordienda oratione Perturbatione
133쪽
rite carere non potest, nisi iam alterius oratione vel alia re ad arguntentui quod quis tractaret, satis auditorii ni praepa-ἡatis uaro Plato quoque Liysiain quod nullo uteretur Oxo1dio vituperat, ii iiii mi ut infra illam rem periractantes
Iaitii maiora studio et diligentia viam in exordiis, in peria orando orator errat opus; Iam ut initi ut sua Ioviendi vir tute adiuvante audicntium , initate et aemianimitate Ioco non amoveretur, ita in sine ut sis presuaderet et lexqviennines in suam transirent sententiam n ax in eisIat annitendum,iIuo factum ut Oxternae nae Ialionis Paries Iae non letian ait
reni ipsam diiudicandam iani populum et iudices perinovendos pertinent, magni existimarentur momenti et iani a primis artificiosae eloquentiae oratoriuus 1ilnis in soro et iudicio erat licenmini, in suum aliominili usum solae elaDO-
docet, non amentis intellii git perturnationem, sed alitum, timilli it lili inni abliorrens rari potalentia initi urn.
VH Aug. Volsitis ad Lieptin pag. 214. Iiotii Ioeum aut imilaudatur, Ilii inhonius do vita et script Longin pag. XXXII.
II eisl . ex Ibongin φιλολ γων libro laustum censens mini non Persuasit Pirit ni potius in i liae erant illustranda, ex eius arte Haetor ita, τέχνη ροτορικῆ. Huc Pertinent viae sp iscliolit illa in emnogenis leguntur pag. 352 sem: στέον δε τε ραιὲ ησόμεθα, προοίμιον ore λεύ-ῶσιν os δικάζοντες φολέγον
μ κρόν ἔτι ἀν et πρῆγμα ἐπείγη καὶ σπευδιομεν ἐπι την διηγησιν, o προοιμιασόμεθα, μοίως και ἐὰν περ ημῶν, πρῆγμα θαγοουνιες εἰςερχώμεδα, προοροί ού χρησόμεθα. Videatrer de illo
134쪽
rarentur. Primus ii fuerit a prooernia et epilogos componeret, scitia non est in signum cuius rei notitiam Suida dedemus, apiis quem naec leguntur:
πρωτος προοίμια καὶ πιλογους συντέθεικε.
γέγονε δε επὶ της ναρχίας Κέφαλος ουτος σχεθυγατέρα την οἴην.
Diuis si omina esset, singularis homi tractatio non priniis rnetorices te OriDus, sed cum inultui esset et in soroe in soli la Versata, non ante triginta vims erant reponenda. At lectio illa non an a primus enim ex Μsse Paris Rusteriis
intulit γέγονε δ επὶ της ναρχίας ' reliqui libri melius et magis acculate γέγονε δε προ της ναρχίας oc λο viantum aD altera sistet lectione non est istoc moneam, et ne quulsiiper g dunii, aliud quo illam Husteri lectionem salsam esse optime eluceat, adtam Antipnontem enim oratorini dudum ante antirchia tempus ad supplicium datum, prooensia et epilogo schipsisse, ex eodem docemur Suula, servatis iiDusdam exemplis iae Hesdaianius:
παρὰ τι 'ANT INTI δε- αμα κεῖται in τουαυτου φησὶ γαρ εν ΠPOOmmo αλλ' εἰ τό ia id est o τεJ πράγμα μοι κρεῖττον φαίνεται, αμα τε μαρτυρίαἈρετης πράξομα ι.
νους καὶ τους αλλους πολίτας. s. V. μοχθηρός.
'ΑΝΤΙΦΩΝ ει ὁ παλαιότατος των ρητόρων του ἐν
εο mo servavit etia in oec iiis Inscript Fase. I. pag. 24. ro. 84. Imammiam veIO Cepnaliis Antiptionteiri aetate vix praeeessit, tamen ante nune illis componere potuit, it revera esset πρῶτος Desendas sori vulgatam te otio neni, si cerium esset,l ons Plinn. Actiac pag. 50 et 144. Pioi non est, Sutilav
135쪽
εχθροῖς κατάγελως. in prioribus locis duovus vel Da καὶ πιλόγο4s Suidae an
lilii ratia exculerint incuria nescio.
Μagnum in nis suisse Iocomam communium qui inspergerentur campum facile apparet et aec rooemia et epilogos, ni eximie fallor, intelIexisse arD1tror Aristotelem apud Ciceronem in Britto cap. 12 Baqni ait Aristoteles ... M lase paratas a Protagora rerm illintrium dimittationes quae nun communes amellantiar tibi. Quod idem scisse Gorgiam suum singillarium rerum laudes uveration pie conscriρ-
Toti igitur libri cum te hac una re larga emiDentes exempla in Oratoriin usum compositi exstarent iuvenesqDein rnetomun scnolis talia declamarent aliae ediscerent, iidniimu si eaden prooemia vel epilogos diversi mactores suis inculcasse orationinus invenirentur. Non de legitimis sinustam vociDus formulismi dicendi solemniortuus quae re ag Iula et usu fremienti erant sancitae, ut vix inter se possent invicem disci epare, sed de totis sermo est ovo similiorinus Sententiis. Et vel exstat nutus 1 ei exemplum Me mem at dignum, iam a Tayloro in LectioniDus insiacis cap. 3. Hlicatiun.
Andocidis rati περ μυστηρίων anteolam ILysiam suam περὶ Ἀριστοφάνους χρημάτων composuerit 1ecitetita videtur, et in utravi eadem sententia iisdem pene ei Dis legitur. Sunt
Lysias pag. 309. D. Anuocides pag. 86. Bkk. αἰτησομαι -υν μας δίκαια Iτουμα ουν μας λανδρες και ρ δια χαρίσασθαι, νε ευνοιαν πλείω παραπεσθαι
οργην και Ἀμῶν Ἀκούσαι μοι , ς ἀπολογουμέν pri τοις ωσπερ των κατηγόρων ἀνάγκη κατηγόροις εἰδότας οτι καν ἐξ γαρ τον ἀπολογούμενον κῆν σου ἀκροάσει, ἀνάγκη τον
136쪽
ἐξ aoo ἀκροἄσθε βλατ- ἀπολογούμενον ελαττον εχειντον εχειν Ο μεν γὰρ εὐπολ- ι μεν γὰρ ἐκ πολλου χρόνου λού χρόνου 'πιβουλεύοντες ἐπιβουλεύσαντες καὶ συνθέν- αὐτοὶ ἀνευ κινδύνων οντες τε αυτοὶ ἄνευ κινδύνων ν-την κατηγορίαν ποιήσαντο, ε τὴν κατηγορίαν ποι - ὴμεις δ αγωνιζόμεθα μετὰ σαντο Ἐγώ δἐ μετὰ δέους καιδέους και διαβολης και κιν κινδύνου και διαβολῆς της δύνου μεγίστου εικὼς οὐ μεγίστης τὴν ἀπολογίαν ποι-τμῶς ευνοιαν Ἀλείω Ἀχειν ουμαι. εικὼς ουν μῆς σιἰντοις ἀπολογουμένοις οἶμαι ευνοιαν πλείω παρασχέσθαι γὰρ πάνιας μῶς εἰδέναι τι μοι τοῖς κατηγόροις ετ δε πολλοὶ ὁ πολλὰ καὶ δεινὰ και τόδε ενθυμητέον οτι πολ-
κατηγορήσαντες παραχρῆμα λο ζdjπολλὰ καὶ δει, κατγἐξηλέγχθησαν ψευδόμενοι ου γορήσαντες παραχρῆμα εξq- τω φανερῶς σω πὸ πάν- λέγχθησαν ' ψευδόμενοι Οὐ-
θέντες ἀπελθεῖν' - δ' - αν διον δίκην λαβεῖν παρὰ μαρτυρήσαντες τὰ ψευδῆ τῶν κατηγόρων η των κατζγο- καὶ ἀδίκo, ἀπολέσαντες θουμένων - δε αλμαρτυρή- ἀνθρώπους 4άλωσαν ψίκα σαντες τὰ ψευδῆ ἀδίκως ἀν-
Οὐδεν ην πλεον τοις πεπον- θρώπους ἀπολέσαντες ἐύλω- Θόσιν οτ υν τοιαυτα πολ- σαν παρ μῖν ψευδομαρτι-
λὰ γεγένηται, λεγώ ἀκούω, θιῶν, νίκ χυδἐ ην Γετιθεiκὰς μῆ d ἄνδρες δικα πλέον τοῖς πεπονθόσιν ὀπό iσταί, μήπω τους τῶν κατη- ουν ήδ. πολλὰ τοιαυταγόρων λόγους γεῖσθαι πι γεγένηνται, εικὼς μῶς στὶ στους, Ἀρὶ ἄν καὶ μεῖς μήπω -ους τῶν κατηγόρωνέειωμεν. λόγους πιστοὐς ἡγεῖσθαι ειμεν γὰρ δεινὰ κατηγόρηται μη οἷόν τε γνῶναι εκ τῶν του κανηγόρου λόγων εἰή ἀληγῆτ αυτ εστιν η ψευδῆ, οὐχ
47 Si ex M si sempsi nilis suadonte Coilico L. qui k πλέχθησαν alii ἐξευκροησαν paulo intra ετ omittiint Beiseri codices L. L. et LysIas; χ laaud scio an et ψευδομαρτυριῶν sivo ut alu
137쪽
riorem aec omnia ab Andocul adversario suo, quod oratori-Dus autem non raro accidisse nainime ignoramus et Dionustiliovi strina iii cimii '), accepisse Vel potius fili at uni ess diciunus Non niihi persuadcor novae Lysiani ex An docide, nemi nunc ex illo sumpsisse puto, Sed aliunde ulmini rue, sive ex scriptis iiDaeis quales tunc aetatis exstitisse vidi nitis, sive ex cicnota si equentata, cui In ta nurios transiliis Iminime ODstat, Dene in mentoria nae semini. Et si in Andoculis oratione plura praecemini, altius sol rasse ut cuidam vide atur, petita, ac ipsa ex id genus Dellis osse adscripta mea fert sententia. ollas modo no na quae iDi occureunt, laede suo addere dcbcbat orator et locuta esse coniniunem videtas lieni ab aliis oratoriDus et ei OPientia ni agi sit 'is ciuilii in suisse excussum atPI Om aluin Valde prODaDile est. Inprimis enim in prooemiis expoliendis Veteres ad exprimendam Veritatem multiplici usu exercitati, tantuna consiuneDant studium ut vel posteriores haec in primis elucere, perspexisse non inimii sit. Sic
Hei mogenes de ritia pag. 143 Ald καθαρώτερος ὁλτην λεξιν καλυτε περιβάλλει διευκρινῶν Antipnontem scit. βστε ιναι και σαφης αμα του μεγέθει και ευκοινῆς ἔχει δἐ πολλαχου και μάλιστα ἐν τοις δημηγορικοῖς προοιμι ous τὰ ἀληθι
νόν τε καὶ πιθανόν. Alius eiusdem Hermogenis illustris Iocus est pag. 184. Ald. ἐν δ τη δικανικη κρν σκεμμενος ηκχὶς προ οι Ου αυτοθεν λεγειν περ ποιούσι πάντες ιηγευδομαρrυριῶνrες ab Iliona manu sit adiectum re et eni in deest in An loci do καὶ ante δίκως parti clita naale Lysia vernis apposita. . De Lysia tintimo pag. 491 seqq. ubi eius in Exomlia Vari E. talent ni ratiIrra καίτοι τοὐro ut adona Dique decantentIκαι ι τους λίγους γράψαντας εὐρίσκομ- πεπονθότες λέγω δε ro roIς uror ἐπιβάuειν τόποις ἐῶ ναρ ora και τα παρ' rέροις εἰρηυένα λαμβάνοντες λίγου δειν πάντες sat vix guae aetatis, se ilex iis mi annis multo praecedunt, tu Aeschines Andoeidem exseripsit. οὐκ ἐν αἰσχύνη τίθενται - ἔργον οὐτοσὶ δὲ καινος ορψrωρ ἐσra καθ' ἔκαστον τῶν λόγων. Sed eadem prooemii vertiamia in oratione te Aristophanis opibus leguntur: την μὲν παρασκευῆν' κ. r. a. idem Lusias repetiit in oratione προς νικίαν apud Clement Alexandr en endatum Bunnhenio Histor erit. pag. XI. ex Lysia vero sumpsisse videtur Aeschines.
138쪽
παλαιοι γράφοντες γὰρ πάντες ποκρινονται σχεδιάζειν. διὰ τί οτι ὁ δικαστὴς ποπτεύει το ρήτορα και δέδοικε μὴ ξαπατηθρ di δυνάμει τη ρητορικης αυτ τοίνυν τουτόεστιν τεχνίτου ρήτορος το δοκεῖν αυτόθεν λέγειν 'να καιουτως ὁ δικαστὴς ταραχρο και προοιμια ς αυτόθενεύρ σκοντες λέγουσι πάλαι σκεψάμε νοι και κεφάλαια μεταξυ ἀναμνησθεντες κατὰ πάσας τὰς δίκας.
Idem in Antipnontis db1otius orationitius invenias et ut Od stipra de eius conlinunibus locis nonuiuius magis eluceat, ipso oratoris firmemus exemplo in priore de caede Herodis longe post prooemium g 14. quae leguntur denuo inveniuntur in alterius principio.
de caede Herodis si 14. do saltator β 2. pag. 47. Blin. Pag. 69. καίτοι τους γὰρ νόμους et και τους μεν νόμους oet κεῖ κεῖνται περὶ των τοιουτων, ται περὶ των τοιούτων πάν- πάντας αὐάψαι ὁμολογῆσαι τε αν παινέσειεν κάλλιστα κάλλιστα νόμων πάντων νόμων κεῖσθὰ και ὁσιώτατα. κεῖσθαι καιώσιώτατα. πάρ- πάρχει μεν γὰρ αὐτοῖς ἀρ- χει μεν γε αὐτοῖς ἀρχαιοτά- χαιοτάτοις εἶναι ν τ γ' τοι εἶναι ν τ γ ταυτ , ταυτ , επειτα τους αυτους επειτα Ους αυτους δε περὶ αἰει περὶ των αυτῶν περτων αὐτῶν περ ιριστόν μέγιστον σημεῖον νόμων κα-
εστι σημεῖον νόμων καλῶς λῶς κειμένων ὁ χρόνος ἀρκειμένων ὁ γὰρ χρόνος και και η εμπειρια τὰ μὴ καλῶς η εμπειρία τὰ μὴ καλῶς χοντα διδάσκει τους ἀνθρώ-
ώπους. - ου δε υμῶ γων του κατηγορούντος μῶς ἐκ τῶν του κατηγόρου λόγων του νόμους μαθεῖν εἰ καλῶς τους νόμους καταμανθάνειν, ἔχουσιν η μὴ ἀπ ἐκ τῶν εἰ καλῶς δεῖν κεῖνται μὴ νόμων του τουτων λόγους αλλ' in τῶν νόμων του του ει ὀρθῶς μῆ και νομίμως κατηγόρου λόγους ει ρθῶς διδάσκουσι του. καὶ νομίμως, μῶς διδάξουσι
το πραγμα του. iii a Iocuni in nrn inen , ut et ea Iae in altera Praeceiadunt, optinae traiciat uni tales Antipnontem paratos habuisse
memoriae traditum ut eius prooemia et epilogos nis locis fuisse
139쪽
resertos nec DionDii vitupeta esse Piosdam ii eadem
semper suis immiscerent rationiDus, prorsus esse immunem certui iani constare arisitror.
Praetor Cepnaluin et Antiptiontei vii talia conscripserint cxorilia galeata piae Vocant, laamVis plures a tiocaggredereat tu scIiuendi genus suisse non addubitari Iulii, vii leni ignoi . Ex poSteriori,as unus pmociniorum neopnrasti litior a Diogene Liaertio laiidatur. Supersunt quinqDaginta quoque sexi Oemia Demostlienis nomini adscripta, spuria ut consciit viri docti. Ipso luten non a Demostneno ut nunc ex stant suum inuSum conficta Puto, quae Iaan et aliis gravioribus de causis incerta sunt Plura tamen ex Demostnenis OrationiDus videntur concisa, qui cum Optimus et esset et haDeretur orator magnivmpae eius Statilium in exorcsielut emineret, haecox multis nunc deperilitis orationi,1 a sePientis actatis Inagistris ita conflata PDitror, ut non prooemium modi integmina desciiDorent, sed ex ipsa pio Pac oratione apta imaeva adHerent et necterent, 1Omina mineum adluic integrae supersunt orationes, ut primi, terili quae o Olyntniaca trinii et Pnilippica prima descripta sunt plures deperditae socii luna enim prooemium mala fido esse fictum num mini persuadenti nec potest doceri. Hic non omittendum 1od Cicero de se fatetur, vultl tibi lii set ii noDis Videatur, ad Atticum XVI. 6.:
de gloria si mini ad te siri, at in eo rooemium est
Wioc in Academico tertio devenilis eam causam auod
linia VOLUMEN PROOEMIORUM; ae eo deli gero sole pium aliquid συαγρημμα institni itaque
tam in Iisculano qui non nareminissem 2 aD III ESSE Drooemio conieci in a Grain suem ad te miri. non mirum Igitur Iem ntiptionii allisau accidisse ora
Exstat inter Alcli lictores τεχνη ρητορικὴ περὶ προοιμίου Apsin conscripta paulo accuratius hanc ei excutere in animo haventi. Edidit ni artem, ut supra ex Proleg menis in Hermogenem monuimus sic inscriptum τέχνη ρητορικὴ περὶ προοιμίων καὶ πίστεων et sano non modo prooe-Ρ' - alias quoque extractat orationis potes. At totus
140쪽
libellus partim multis rosertus est cliolus, partim pluaea desiderantur, et multa ibi leguntur alitio longini, non Apsinis sunt. 30 Statini in litano operis alii qui hanc rem Volvissent quid praestiterint narrans aec dicit pag. 682 εἰρηται
μέν τινα και τοῖς προήμῶν περὶ soοιμίου τί τέ εστ προοίμιον τι αρχὴ του σύμπαντος λόγου, καὶ πόθεν λαμβάνεται προοίμιον, τι ἐκ προςώπου ε πράγματος η ἐκ μφοῖν. cons pag. 68 . et Quintil. IV. 1. pag. 299. Antila qui iuuPraecesserunt si praeter exciripla lumnia ad incoriam aliae pertinent sinit alitu dedu1ant de exordio nisi nuulo laudata,
9 Apsinis piis miro confusum et pertures, Uliam, lactinis Ienum,scnoliis alior linquo uspiitationinus auctum , ut ipsius Apsinis . . auetoritate in laudant, e pag. 697. εἰrα χωρὶς κατέρα λυομεν
ηνε ιδίου γεγεν σωτι ἐπειδή περ μελλεν αὐτον ἐγκωμιάζειν. Tralni uuam cottupriis sit in Atilina Etlition IiDollus intelia ligi o tost; Hiacilain armen scholia praeposita voee αλλο notata sunt. Dicu auctor in 703 εῖπον δει εἰς δύο τέμνεταιτο ἐπιχείρ μα n εις Πράδειγμα η εἰς κ μ μα sed mistra nane divisioncm iiii aesiveris. Jag. 707. liae Ieguntur: ἀναμνησομεν IJ - περὶ προςωποποιίας τί δέ ἐστι προςωποποιία, ἀλλαχόθι που δεδ χώκαμεν. Notandum vero quicunque tiae dedom περὶ προςωnοποιίας, aliun esse auctorem a more, Psine longem vors uiri, ita eniin itini, non Bulinhonio italice, apud V is-kiuni in praes ad Longin pag. XXII pag. 709. alius incipit auctor Accedit explicat epilogo, quod antecedit opus arnans Iut Im esse raudi, lInmie sequuntur in quiDus illa Longini, nilai commune hancnt cum Apsine, pio 1 o solus explieanili nos docet hic nina milita e volemini Ii Dris ot similis integra legitntur, psine praetor Pauca quaedam Donaosilienis et laucydidis, quae non tam Irert. Iam Iovi ter attingit, ilii scrvavit. Haec igitur ex antiiquis codici Dus restituta denuo excudi ciuibus talia curae sunt omnes optauunt.