Artium scriptores

141쪽

paucissima sane vix lectu digna ex etiant; sed videndum neninsis parcus suerit usines et aliis ut ipse plura posset dare

dempserit, IamVis vetemnituros ei ad manus suisse omnino dubitari possit. Id certum fiet si pia iam Dionysius alicam de iustae iudicio tona. VII pag. 194. Orat Belsit ex Veterim τεχνῶν Ρrraeceptis laiulat, contuleris, ut Anaximenis et Ar istotelis mittam leges. Disceptandum igitur quae et*1alia sint illa a antimitoribus iam occupata et Iae OVaprimus dederit Apsines, es cautissime cragenda, ne laod facilliine fieri potest, in devia aDeues Sed redeanuis ad Antipnontem Plena iure primun istisiciosum niIneupare OSSunius, Pii enim pri1ecedunt, Thrasv- maenus, neodoriis, ea les eius, ut Attici oratores maidicuntur deinceps alius alim excipiant, a noDis pri emissi sunt, de io BiinnIleni itisse Ietatio Iamvis negligenter consei ipta et Inialtis Olγmita erroribus, breviter ut rem constringamus nos Π OVet. Recte quantum persemitari valui, hic alios

secutus pag. 813. nostrum Anti ontem Archonte nevor oolvmp. XCII. 2. capite plexum fuisse ab eo IlI cliversum esse ceterum ignotum illurn de Pio Xenopn Histoae graec. II. 1. 40. et ut videtur Livstiis alli Tneopompus apiti Pseudo Plutarctuini aut triginta viris obnip. XCIV. . occisus est. nunes enius mio dicit excusari soriasse posse si dicamus Theramenem propterea Antipnontis exitium triginta mannisiInplatasse Fod plures in eomin essent numera, ii ante constitutum trigintaViratum in perniciem Antiphontem impulissent, Vix fere potest. Nam ex Lysiae oratione in Agoratum D . Pag. 278. in hos omnes ex quadringentis illis 1omina innumemini ipse eris relatus Antiphon, electos esse docemur. Denit in et posteriores Inde I. at inor in lietores de exorit in scribunt, cuius genera esse monet principium, rροοίαιον. et insinuationem, ἔφοδον Pa mi gi'aec nomine Inriti ut appella. veri seir velim qua de insinuationis division thii cap. 6. leguntur, se non e graecis, sed de suo dedisse ipse a uetor Est cap. s. φόλυ raristi me graecis menti iniecta veluti scha lias ta Hermogenis, cuius Ioeus aPpendici adnaeret.

142쪽

auctoritas et primas iam Pseudo Plutarcnus sensisso Videtur'. Sed hoc et alii. No viis em duos Antipnontes Minnatos esse morte miretur, nam infaustuin no nomen Vivetitu), teritu In addainus ad supplici uni datum )onio stlioni vidi decorona pag. 271 IIcisit. lnvi Tayl. o inpitinis Dinarcnus in Demosincnon pag. 164. Ibhh. Non reticencium ei O, Si enophoniis sequimur erua, rem esse nimian; nam si revera licriiniencs iit ex Liysia disci inus, Antipnonus nostri condeninationis auctor orat et ipse nunc alius cognoininis, quem triginta vim ad imorieri dux crant, mentionem facit ueri non potitit ii Oinni uti altili toruinaninios ad Iram inflammaret, quiniis Ostium Oratorem citi Sconsilio caesum sitisso vel invitis nomino vix elato in Minni revocari deneDat ientem; irruare Xenopnontis Iationem, quod non senu in Veteriit inventio est orationiDii si non accinat Veritatis Vestigia PIeniere putamuS. Billinis enius pag. 818. ex Harpocriitionis loco lationein περὶ μεταστάσεως eam fuisse credit ni ipsiui sese dolandit, quae vero nulla est ratio nec contraiiam excivilit sententiam. Ex lavsia neramenem eum accusasse videmus In VeIOApolexis est accusator qua non conveniunt. Ut illud cicderet induxisse videntur virima doctum Veroa ὁ στασιωτης γ

εγώ και ὁ πάππος ὁ μός . ac vel o oratio alia

est scripta cina fit ut prima appareat persona sic λόγος Σαμο- Θρακικος ex Samia persona halutus sic in oration de caede Herodis elo Mutilenaeus vel Da lacu)' piar nisi alia

- φὶ eunt fortasseriti octio aliis perstia lore conentur orali oncri περὶ μαrαστασεως iunioris esse Antiphontis iiii triginta viris diein supreni una ol,lit uinque esse oratoris nostri nepotoni ita ut ὁ πάππος υ ἐμὰς Antiphon Ol imp. XCII. . laannaliis intolligatur. id Victorius ad cinciri una de locutione ago 52. cons. Boochbius Oecon ton . I. Pag. 44 .

Heth nomon iniciisque non in i oratio no sed in typot laesi inventuni est. Nunc apparet in lectionis varictato t. 19. pag. 49. Bliis . ni in legitur: ύτωσὲ μὲν in πολλοὶ αν σωθri τῶν νόμων των μετέρων και του δικαίου καθέστηκα ἐς αγῶνα. Codices Si Rasi na, συναγωγ τεχνῶν.

143쪽

causa invenitur maioris momenti vis hanc iam egrogiam mucydidi Iaiulat: in defensionem osse probatur, nuntin credulus B nhensi semia viam et aiator est Plutarchi auctoritas orationem περ αγγελίας ad sese defendendum esse con

Alia aptu votoros exstitit o ratio περι μονοίας Paari auctore Hermogene Antiphonti τερατοσκόπω affingunt Philostratiis piidem dicit pag. 00. : σοφιστικὼς δε καὶ ἔτεοος με σοφιστικώτερος δε ὁ υ περ της μονοίας nostii

esse putat oratoris, cuius nullum esset testinionium, si ille apii Hemmogenem locus aliquid alci et At hic ipse Ontrari lini IOC et teratoseopo abiit 1icat. Velha -i Buhn-henius pag. 803. et hic repetetula:

περ δε ANTICΩNTO λέγοντας ἀνάγκη προειπεῖν

οτι καθάπερ ἀλλοι τέ φασιν υκ λέγοι και ιδυμος ὁ γραμματικὼς πρυς ε και απὰ ἱστορίας φαμνεται, πλείους μεν γεγόνασιν ντιφῶντες, δύο δε οἱ σοφιστευσαντες ν και λόγον ἀνάγκη ποιήσασθαι, ων εἷς μέν εστ ιν δ ρητωρ υπερ ι φονικοῖφερονται λόγοι και δημηγορικοὶ και σοι

σκόπος ὀνειροκρίτης λεγόμενος γενεσθαι

ουπερ or τε περ της αλνθείας εἶναι λεγονται λόγοι πια ι ο περι μονοίας και ι δημηγορικοι και - ολ ιτικός. r. δε ενεκα με του διαφορο των ε τοῖς λογοις et τοις δεών πείθομαι δυο τους Ἀντιφῶντας γενεσθαι πολὐ γαρ ως ντως τοπαραλλάττον τῶν επιγραφομένων της ληθείας λόγων προς τους λοιπούς νεκα δε του π&ρὰ Πλάτωνά καιπαρ' αλλοις ἱστορουμένου πάλιν οὐ πείθομαι Θουκιδέδην γὰρ Di τινῶντος εἰναι του P νουσίου ut θη- την κού. πολλων λεγόντων καὶ τοι μεν ' μνούσιον εἶδώς κεῖνον ουπερ ισιν οἱ φονικοὶ,

Bel heri . . . Ioco di quod nilaili os legunt ἔχος, iiii doliam clubio silmpsit Upolliescos auctor'. Sed anticiis, anilemis, eoi IPt 1in censet et legenditiii: IO ΟΙΣ ΕΓ Σοωsim; ἐγω σωθος, quod quaamvis inagis ex tisi sit et sagacitate eluceat euieu latio, codicui scripturain lanaon de trili posse

144쪽

- 115 - τον de Θουκιδίδην πολλου κεχωρισμενον καὶ κεκοινωνηκότα τω εἴδει των της ληθείας λόγων πάλινου πείθομαι. ου μον λλ' εἴτε εἷς ὁ Ἀντιφῶν γένετο δυο λόγων ἴδεσι τοσουτον αλληλων διεστηκότων χρησάμενος, εἴτε καὶ duo χωρὶς κάτερος ὁ με τουτο,

ὁ δ εκεῖν μετελθών νάγκη χωρi περ ἐκατέρου

διελθεῖν. locus est corruptus nec nisi transpositione Pio alii iam intellexeriant sanandus; quid em transponetullini Ininus recte vidcinant; sic enim scriDen miliari . . . ουπερ οἱ φονικοὶ

φερονται λόγοι καὶ ὁ περὶ μονοίας καὶ οι δημηγορικοῖκα ὁ πολιτικὴ καὶ σοι τουτοις μοιοι τερος δε . .

ουπερ ι περ της ληθείας εἶναι λεγονται λόγοι ἐγώ de . . .

dicit ilia paulo post de utriusque visci inline loPiciis πολυγαρ ντως το παραλλάττον των πιγραφομένων της λζ- Θείας λόγων bd est τερατοσκόπουJ προς τους λοιπους, i. e.

oratoris Videsne solos Veritatis lilaros teratoscopi opus laudetur omissa oratione περὶ μονοίας, et ceteris nauit u Oratoris opponi, tot idcin infra occul rit. Sic itur contrarium alma Vulgo putant vincitur; erat autoni sine Minio oratio scripta popularis somna ct optimatiui sectatores amico conriangendos, ne iii detrimenti indis acciperetur, quod ut saceret civitatis stassus eunt sicillime commovere Poterat. Eo in nomino inscriptam orationen Gorgim Paoque composuisse, supra modo Vidimus. Aricin vulgavi Antipnon culius tertium librum laudiat Antatticista indi tarne laod inire concludit untii onuis, triDus cain constitisse sit ris ultinatimque suisse tortium non seolitur. Desuis autem liae tra sit Pollux VI. 143 pag. 6ὲ9:

ἀπαρασκευω ν τοι περὶ ληθείας 'ΑΝΤΙΟΩΝ εἶπεν

ἀπαρασκεδαστον de εν ταῖς qτορικαῖς τεχναις- δοκουσι ς συ γνησιαι. εν μεντοι τοι συμβουλευτικοῖς προοιμίοις του Λη μοσθένους δ π α Οασκε μαστότερον γεγραπταt. Cui loco non inultum trit,mo nisi iis Nico παρασκευαστον omnino dici non potvisse rinamini proDaverit ratione et fortasse industria quod analogiae magis conveniret ita ab auctore dictum est. Accedani

145쪽

- 116 Pollucis hidicio si hoc vult ilon esse vol videri eiusdem Antiphontis ii Dros περὶ δεηθείας ediderit; at confundit oratoren cui a teratosCOp Cuius osse illa Voliinain omnitIII constans est Veteriim consensus, ira qualitum distiterint ab nostri ortitionibus Iemliogenes ti allidit. Non tinus iamran Pollucem prooenita omnia esse Doniostnenis, ut videtur, putasse; quare eunt aperia nobis desint amumenta tibiis suppositicios nos id ius conseantiis nec ab Antiptioniis latione praecepta huiusmodi conquisita Iinoi reant, Dio'sius Paoque Pag. 22. talia 1atoris nostri agnoscat, Pollux denivi ipse Iuliitis suain proserat sententiam, his titilicium ceteroquin linime negligendum transeantus iEriit uicit Antipnon sagacis nientis ita dissicilia quae-Pie facile expediret, et mesta doctus exercitatione β ut rhetorices naturam eum probe perspoxisse alii hos libros plurimis et utilissimis cDus clarios sitisse facile exspectes; et sane Vel tenvissinia vcstigia itule scrvata hoc si mant iudiciunt. Naan in iis vectoriani getior et noVot'um et ISi sanestor in disset ii niuita ut vel ad giuantimaticen Quin descendisse

credas ex his Galeni verisis in Hippocrat glossar. θοει δε και νεὼς καστος των παραλ γως εχόντωνεξει - ποιεῖν νόματα καινὰ δηλοῖ με και ΑΝΗ-OΩΝἹκανῶς οπε-πως αυτ ποιητέον κδιδάσκει.

inpi in is Vero curant et exercitationein oratori commendi vit tua de De memorabilis servatus est locus apiti Longinuna

7rrεθόεντα γουν οι ποιηταὶ τὰ πη και τὼ ρ ματαλεγοι σινάτι τοῖς Ουκάπριξ εχομένοις ἀναστάντα ποεται, αἰνίττεται δε και ὁ κατατετρῆσθαι δοκῶν πίθος

is et oi ι πόροις τεχνικος Caecilio auetore apti l Pseudo-Pliat. pag. 222 uiliten. η' Coiis IIulinhen ite Antiphonte pag. 807, Fabrici Bilal Graecato in II pag. 751. Hari.

146쪽

- 117 παρακείμενα αἰσθάνεσθαι κατὰ φυσιν εἶναι μῖν παρ φυσιν δε- φυλάττειν αυ- των ε κποδάν γενομένων ναργῆ πόθον

ὁ θεν πειδὴ παρ φυσιν εστ ιν TO μνημονευε ιν δε φροντι και σκησις κράτιστον. Aliti fragmentum legitur aptu Aininoiunn pag. 127. Vallien.

quae VerDa ut constat longe diveis Iatione distinguit Aristoteles Pluia quiDus de his orationis visponendae geneIealiisma quae nuc pertinent reuus certior fias, ex liis libris non leguntur. iacet noc loco ὀniecturam explomere quae etsi certa ration fit nari nequit, Pol aDilitatem ante Inaxime sequi videtur. Nam prima exorilia exercitationis imagis calcant viaminiam incoria auae Sensim Anem asciscens et exempla removens loges seri, ut supI' in Oratorum usum moenita et epilogos elaborata id initis noessalli arbitror ii prior in de arte ituros non ininus multis exemplis uia regulis et praeceptis plenos suisse statuam, cuius rei vestigiuna vel in naedinnolsis restat veteres enim non in ost leges et praesci Uta clare alior IOPI SeVeram agere censuram, sed ipsi quid possint praestare exemplo aliis ostendero solent hac ratione Isocrates perstringit Polycratem, In si ii in Plato, quo factum ut neniinem ii nevae in sori nelie in causis iniit tui esset versatus, artem conscissiere auderet, ad Alexandri usaue tempus invenias; soci ates enim uic sententiae non contrarius est.

docto a Corace et Tisia ἐν τεχνη tractatam notare, Fam nonnuuin vilis iiDusdam Praeceptis lituis esset EI'age trita, sed oratione etiam, qua ninia dilucide exponerentur et in utramque partem callidissime dissererentur, ut in nostri vide naus oratoris declamationinus, constitisse nihi persuasum Balbeo. Similes res lx Orna luit Antipnon et cum eius τέχναιρητορικα spissum suemini pus uiuus minimum constans libris, μελετας Iocpae in nanc rem conscriptas, tetralogias

puta, eum inserinisse puto, Piae quod vi quadam qua ipso

147쪽

feci in contendit auctor ), Pi' testant indis resecta Sunt neque ic inii uni sic Dionysii Italicarnas ox atomibus iudicia non, ii Nunc Ioglintili scripui, sed ex libris divitisa, omissis de ant oratoria praeceptis, volui Migine ita ex naufragi seIvata consideratula sunt. Sic nac tetralogiae non in iii licio actae, sed exere itationis et go Pliniis in causis do nil ei talis vel accusandiscinens actae iIetur Conscriptae, sive sola ut Li'silio epistolao, sive inscrtacet πιις ρηχορικαῖς in lucem e Ssae sunt. Id si considei assent viri docti vix cas in cluinum vocassent. Prima voio rittio quani saepiti periectani semper spumain I sitriit stimus nocta cito nos viis imam hac sentcntiaracput it, Hul esset λόγος νονικος, it dignus cens otia tanto Itonore cuius nomini assi

si non in Oilo ad causam qua 10 siae crat agenda, sed ad tota in Orationeni, expositioncita et aI guinent qua in ca ossenilinius, portinet, tunc Antipnonici cuius scripta laa gan OIVit Oxilnis suppeditanant copiam, imitatum esse Probalasse est, nec

148쪽

ah Atardiin erit statuere etiam PIGOemium illudes lili et Andoiacidis et Antipnonus naustum esse exemΡlis. Certo Antipnon primus non orat ii re in IlI'analaeti'aCtatas sententiam contrariis exponei et orationibus, Piod

disserendi genus postnac voluti proprium quoddam sibi vindicabant nilosopni Academiae sic Itino ton Mo ex Opni- stat iam exiisse videtur schola nec iniuria dialecticam nuncu-Paveris elovientiam; et iam duduin ni fallor in Tisiae inritan Φ1 de arte scriptis hic exerceruli cauidus exagitaDatur. Summum appa ae fastigium in Tnucydidis ovationibus acri ct acuto elaboratis ingenio Piem sopnistariti fere maximum dixeria

defensorem.

I iocus est apud Platonem in naedis pag. 83 τι δαέ;

τον μελίγηρυν Αδραστον,ἰόμεθα η καὶ Περικλεα, εἰ ἀκού- σει ν ων κυν δὴ μεῖς δι με των παγκάλων τεχνημάτων

κ τ λ. 1ibus Astius ag. 72. et de vita et sc1 iptis Platonis pag. O. Antipnontem intelligi arnitiatur, laod quiDusdam

vomam videatur, niihi ne proDaDile auidem est. emias Titie Oaeem nusquam IEnio Inil lini esse licit Periclis aevialem;

idon pag. 183. Pro sua luimu cognitione e vomis φησὶν ὀAάκων nouuii nonis procucii orato rein quod si Antipnon esset, quem in animo nauuit lato, at in ut ceteres ita et hunc suo nuncupasset nomine deinde cur liena Nestorem )VoCatuni esse aicunt, Λειastus eius enim sata nihil ad hanc

Hoc nomine non Antipnontem tantunt, sed Isocratern etiam praedicanant Syrianus in conin cnt inmemnog. ideas sol. 55. . cod. VIII. περὶ δε του Dδυσσέως φησὶν ἔπεα νιφάδεσιν ἐοικότα χειμερί. ησιχι λόγοι αυrod, αἰνιaτόμενος το πλο ς το λόγου,ψηλόν, καὶ πυκνον καὶ καIαπληκrικὰν και To μεστον των νθυμημάτων καιτουτων θρόως λεγομένων noIo τις ἐστιν ὀ ημοσθένης. ἐπειωγε δε τον πέστορα, χαρακτηρίζοντα τον σοκράτη 'ἔχει ναρ το πιθανὰν ἐκ τος δύτητος οὐ λόγου και τλαξιόπιστον ἐκ της πλαγιότητος καὶ πείρας των ἱστοριῶν πληρης γαρ δογμάzων καὶ Λοκράτης κεκαλλωπισμένος τον λόγον εἴπερ τις ἄλλος. θεν καὶ οἱ τεχνικοὶ τἀ παραδείγματα των παρἈλώλεων καὶ ἰσοκώλων καὶ ἐπαναφορῶν και ἐπαναστροφῶν και πάντων των σχημάτων των λόγον καλλωπιζόντων ἐξ αὐτολπαρειληφασιν α καὶ περὶ Μσrορος ὁ ποιητος ἐπιμορτύρεται λέγων τοῖσι δὲ μ

149쪽

veniri inimi quod in axiano obstat, qua ratione Antipnontena tu ipse cx sopnistat irin cnolis egressus , Omana acceptis ot ponatis arti iis ii tena docuit Iatoria in atinae vulgavit, lectilinatione Piaco εἰκὼς se picrentur, alitus te id genus Hici int, sopiusticis orat Oaibus opponor et ut ignarunculariimi si uin CitIn Periclo Oinponere potuerit, erat inceramini. 1nio 'talentistius no . 30'. cx Platonis Monexeno Platonem Gorgiain et Antipnon toni dipetulisso, Periclen vero et Aspasian ut ei sectos consulerasse Iatorcs tradit. Legas accurate Soci alis verna nec ullium csse nosti civictori locum invenies. Λd1asliis est ut iani cindoisius auguratus, vetus ille exinytnicis lenipomini' oninium figiti armin idibus paeni sobrium Siculis opponit ortitoribus. Respicit autem Plato Diodimn is

Vidit altitiae 4b, u)ita ei tu minibus pag. 37. aps illius

ot liaiu scio an μειλιχor es Platoni sit estituenmina, unus cello Delii ex codex laal et μελίχ', P. Idem fidi astus Pin- lia latissii tui Divini'. III. 13. ad maeni locum vid. oechnia Explicait pag. 155. )Antipnotiti sul iiii againiis itiai nonunena ct liuoris non inediocrite1 doctum et in loquendo paucis suae aetatis impa-101n aui uiri nultui esset cisatus in arte, it nos ab eo scriptos sitisse Nion uisitan mini iam vis vii et quales sue1 intpioisiis ignorentiiS. Cicero de crit,endi oncro quae tradit in tuto cip. I. ziIsisSi in Siliat, nec ipsum eius in Planil misso taliones inde apparet: nucvilitas nim et tunc tUcilii Olcin t neraincneni, imo totain illani aetatem similenilitissu censet Panoinni vel Dis rei'uin brevom ideoPie inter lunt sui3OlasCumina. s. uae ut non inepte in historicum caciunt, ita nimini tantuni a ilia distcnt locutione iii a ct clara

tiualem in Anti Omis sest Lysiae potius ossendimus scripti f.

150쪽

Egregia et lura de hac nos dicet Hermogenis Iocus alicis

versinus Censuram tam accuratain agens, ut nisi Ortasse

aliunae sunipsit Otuin vilicii in laod non puto, ipsi Critiae orationes fuisse ad manus censeas, pag. 1 4. Miu

sititilia apud Pnilostiatuna pag. 22. t Dionys Halic Iosiae luci pag. 161. Diae item carulem Antiptioniis atquc Gitiae

fuisse elocutionen Occiat. Ego tamen non satis uvari possunt et nisi letini Certa essent testimonia, post inarcluti tempus eius exstitis Se rationes omnino negaveriin Cunienim ex triginta liuin osset uniem maximani Io in cives suos cruci litatem exoleuisset, Oniale cius hin os ne quid viani viri aDominandi ex sim et a ipsis suppressos esse Pio Placito seri potuit, Atheniensibus necessario sero exspectes; sic Protagorae scripta Vulcano uadidisse uicuntur . Iino et ex lapi litius es monuinentis Domitiata nomina xsculpeDant. Addo iusiuranduin notuna: υ μνησικακήσω των πολιτῶν Ουθενὶ πλὴν τῶν τριάκοντα . . . t in iiii an ossiuni animai fuit ut,

liunc quod ducasset, Socraten eoiulcinnasse iniciatur 7 Accossit etiam Alexanar Aptii odisicia si lictoi duos fuisse Critias, alterum iunc nostriuia, alteriai sopirastani liuirilentilii ignotum, cuius sci Ut scro omnia seraq; Callaeschri

enim siliuni praeter πολιτείας εμμετρους, siV ut aliis audiunt ελεγεια, nihil scriptum resimiisse in ) quibus si nihil ost

Vi l. Aeschines in Timarch.4 175. pag. 306. Bliv.