Artium scriptores

191쪽

et in priniis Isocratis adlia eret, cons. Dura in ann ta Miman. pag. 10n. sine mora cor rigere ii in Pan allien pag. 389. I. ang. l. 11. Pag. 262. hic εἴσω nερ Ἀρὲ μειζόνων καi καλλιόνων κ/ὶναι τους λόγους ποιουμην vulgis en in dierat περ, tinc Collie T. restitutu n. s Iden praeceptuni apital Aristotelona liet. III. . pag. 173. et accurate D servat Iso ates contrarium doce De netralis non valde accitra te ldoii las eis conitinctiiones . 53. et hoc secit Deitiost lienes ut ex optimo Boiseri in cito cornui' saepis- sitne enim seqtiente δε les illor alti iii et si locos recte examinaris alici Oroni id in prinais is vi in orationis augenda ni fecisso invenies. v. c. in nilipp. II. f. 11. ni et Meth et αυθ' - ἔν et ες 'εὶ γλίχονHe λέγειν, ξέως δ' οὐ δεις εἰπεr δεδυν et αι; iiDi ceteri omnes παντες μὲν cons. ωρὶ ῶν ἐν περσ. f. 34. 7. 55. Cod. . in Plii lipp. III. f. 2. 19. 33. πεοὶ συμμοριῶν g. 15. in Lepti ne in . 80 in Attili Ol. f. 69. in Aristo civit. l. 2. 87. inquirii Ioel et praelem lios in aliis ini illis si Di constans os optinius ille et vetustissi inua Parisiensis. 3 Hue pertinent tuae laeon sophista trita sit in rigyinnasmatis pag. 18 διήγι σιν δὲ διηγέ σε συμπλέκειν σri orti δύο διηγο- σεις , χαἰ ιλείους ἄμα διηγεῖσθαι ειχειρῶμεν. rour δε μι λα ἐπε-

192쪽

- 163

quae si alte ni in oriae mandarmis si a Vera in restitu EIulari Oratoris, linii in uti IIIlIr, eertissima mitione iniit torren locorum Iectionem recte disceptare valentus Non dissimiliti

των τε γαρ φωνηεντων τὰς παραλλήλους θέσεις ως λυούσας τὰς αρμονία των χων κα την λειότητα φθόγγων λυμαινομένας παραιτειται περ ρω τε καὶ κύκλω περιλαμβάνειν τα - ματα πειρῶται ρυθμοειδεῖ πάνυ καὶ Ου πολ ἀπέχοντι του ποιητικού

Hos tuos ni salior intelligit enander Aetor pag. 597. Ald. et ' OKOTOY θεωρήματι χρησόμεθα καί τοκάλλος καὶ την σεμνότητα καὶ π των νομάτωνι ἄλλον η της ἀρχμιότητος καὶ του μεγεθους Θεωρώ- ιιεθα - της αρμονίας καὶ των σχημάτων ἐπεί γε αυτ του-- πάντες θρυλλούσι Aημήτερος γαρ ἀφικομένης εἰς την χωρα Ἱώνων καὶ τὰ

aperie vero respicit ἐν τέχνη ρητορικρ Longinus, Vulgo Apsine pag. 713 : πεφυλαξον δε τοι λίαν ἀρχαίοις καὶ ξένοις των Oνομάτων καταμιαίνειν τὰ σῶμα της λέξεως καὶ τηνἄφὴν της παρασκευhς ου ἀχρεῖον ὁ οὐδε των 'ΙΣΟΚPAmra παραγγελμάτων ἐντρέπεσyαι τραχυνειν τον λόγον, παραθέσει καὶ συμπλοκ των

T- ως μικnω απροσθεν γέγραπται cons idoni sciant. Pag. 378. Illa I tonus ii ex lant περ τῆς των oνομάτων συνθέσεως pag. 82. Seliae r cap. 25. - Panegyaeie eap. 6 3. 28 urule Coravi einendatio, vulgo enima φικνουμένης, firmatur ἰώνων tot salsum est, mutandum in μῶν it Isocratis haberum Be m codices pronomine declituti vident ri'.

193쪽

καλουμένων φωνηέντων α τον ἀκρόασιν ου ἀνέ-

- χεται και τον λόγον υ συνυφαίνειν '

ἔοικεν υ ελείως τε καὶ rerri αἰστωρ εἰς την ἀκοὴν πωγέησιν, Ἀλλ' ἐπιλαμβάνεται του πνευματος και- ἐπισχει - πνευμα της φωνqς. Qiud exstat apud quintilianum III 4 pag. 228.: ISOCRATES in omna gester ineri laudem ac itum

ratiorrem existimavit. NODis et tisistimarim es auctor

pluaera sequi et ita videtur ratii dicta λhos liiuros de arte intelligit etiam Dionustus Halic pag. 722.

Exeinplui quod ni imina verooivin concinnitatis ostendat luditim cum aliani Pioque solvat difficultatem, hic non praeter uendum duco. Isocratem in oratione περιαντιδόσεως ex aliis PulcneiTinia et optima exhilniisse, alvi locosai Pios revocaret denuo .dlidisse constat Beline 'us qui isdem praecedente optimo codice Urinnate . haec non repetit, sed tot ex viami sint laudata nudis omis: μεχρι του . . . Lectorein monet. Hoe iiDramomina incuria ad finem sestinantium natum sitisse mini ceretissimina et fortasse inde lodali iam animadverterrent, ut dimidia sere orationis pars excudisset sactum est. ulti vero codices et qui leni melioris notae omnia illa denuo praestant nec nisi ex ipsius fluxissent Isocratiis arcnetvpo nae ut operam sibi aliger ent a liDra Us repetita puto. Accedit magna lectionis varietas sive iniitatis sive transpositis vocabulis viae omnia si ex amanuensium oriaeensemus OrpOIe, haud scio an ninitum ni tribuanuis. Ego

Laetinan supplet Hetorius addens ομοίως, Velinius pag. 198. ἱκνουμένως, mihi πλως vel potius ἡδέως Mao aptissimum est vel Miami excidisse videtur.

194쪽

- 165 hic τας δευτερα φροντίδας ro vera mini deprenendisse

videor 1as in cassum dicti in viibusdam tragicomini sanulis expiscati sunt. ceurate namPae si omnia excusseris, maximam diversitatis partem eupnoniae et numeroriim causa Illatam invenies et Isocratam qui irationi cuique decem aut viginti annos i pendere vix posset in exceipem is prioriunt ne i, non inscius alia aliter collocasse est ioddam vethum commutasse ii eius in nis retius o Iram induxerit non impro-D ile erit'. Isocratem eum ut alibi monuitritis vulgarem suae aetatis morem Pio non nisi iudiciale genus in libris de arte rhetorica ceteris neglectis tractaretur, alae improDasset ipsemie abiudicio aDnorreret in praeceptis tradendis illiti minus attigisse, maximam vere laudationi et Plae gravissima nutus Pars est, dictioni vel elocutioni ope 'arn dedisse ceria sere assia niaxin Posia sunius coniectura nec Aristotelis Iocus I. 1, pag. x περὶ κτου δικάζεσ&αι πάντες τεχνολογουσι nouis contrarius est. Omnino et alia si ibi traderentur prGDaDile invenire valemus opinione Eum enit in is libris ad docendi et seriti enili I'Mionen quae extinerent, viae, ἐi παρόδι' in orationibus tetigisset, sustus Iedisse et explicuisse nein infitias ibit; inde viae altomim castigat menda et eri ores Ipsum cavisse mequitur, et aae alios nescire sese tenere gloriar etur occasios data erat, latius exposuisse ii nutus ingenium viri cognitu Deant iacile fateantur, sic ciniae in oratione contra sopnistas leguntti β. 9. est l.

o μόνον ὁ τουτοις ἀλλα καὶ τοις τους πολιτικοῖς λόγους πισχνουμένοις ζιον ἐπιτιμῆσαι . . . πουνται ἡ του εἶναι την τεχνην ηὐώς πλείστους τὶ μικρότητι του μισθου και v μεγέθει των παρογελματων προςαγάγωνται υτ δ' ἀναισθήτως υ τοί τε διάκεινται καὶ τους αλλους ἔχειν πειλῆ-Jl alo quid et Lam Moro iamvis diaDitantio Paneg. pag. 37. Spolin suboluit ut quae ait aures leniis callet, viderentur ab Ipso a letor mutata dieeret, e pag. 40. ην δε πόλιν ἡμῶν

ἀξιων et in Antidos την δε μετέραν πόλιν αξιῶν et plurima

195쪽

- 166 φασιν ἄστε χεῖρον γράφοντες τους μου τῶν

ἰδιωτῶν τινες αυτοσχεδιάζουσιν, μως πισχνού- ται τοιουτου ρήτορας τους συνόντας ποιεῖν στεμηθεν των νόντων ἐν τοῖς πράγμασι παραλιπεῖν. . . τους με λόγους οὐχ οἰόν τε καλῶς ἔχειν ν qτῶν καιρῶν και του πρεπόντως και του καινῶς ἔχειν μετεσχωσιν. et g. 16. φημι γαρ πώ τῶν μεν ἰδεῶν ε ων του λόγους απαντας καὶ λεγομεν και συντίθεμεν, λαβεῖν τηνεπιστήμη, υκ εινα τῶν πάνυ χαλεπῶν η τις αυ- τὰν παραδιδ6 ' μὴ τοις ραδίως πισχνουμένοις αλλὰ τοῖς εἰδόσι τι περι αυτῶν το δε τουτων φεκάστω τῶν πραγμάτων ς ε προελέσθαι καιμίξαι προς ἀλλήλας καὶ τάξαι κατὰ τρόπον, ετ δε τῶν καιρῶν μὴ διαμαρτεῖν, αλλὰ τοις ενθυμήμασι πρεπόντως λον τον λόγον καταποικῖλαι και τοις ὀνόμασιν εὐρυθμως και ιουσικῶς ειπειν, ταυτα δε. . πολλῆς πιμελείας δεῖσθαι και υχῆς ἀνδρικῆς αἰδοξαστικῆς εργον εἶναι και δεῖν τον μαθητὴν προς το τὴν φυσιν χειν ιαν χρὴ τὰ μεν εἴδη τὰ τῶν λόγων μαθεῖν περὶ τὰς χρήσεις αυτῶν γυμνασθῆναι τον ὁ διδάσκαλον τὰ μεν ἴτως κριβῶς OIόν- εινα διελθεῖν στε μηδἐν τῶν διδακτῶν παραλiπεῖν, περ δὲ τῶν λοιπῶν κ. . .

laeta locuti in arto non I aetermissum fuisse Certo certius, ite potuit ibi τὰ τῶν λόγων Id onlittere. Alios impetus in sopitistas fecisso videtur et tota fere oratio non inepte prae- sationis locutri cuius postremis vernis sua iam adiungeret praeeePta, teneIe possit. Ibi in eos Iomi auctorem declamasse puto qui iii genia excivendi et ostentandi causa sutilia Plauti lutulaveriti in eos qui ἐρισrικοι ' causam in utram-

η IIunc locuta quod etia in uulier notatui est, latulat scitolii asta Anonymus in Hormog pag. 579. ubi legitur αὐτὰν παραδω. solides Plut de Isocriit pag. 359. IVyit. χωρίσας πρῶro τους ἐριστικούς λύγους τῶν πολιτικῶν περι Ους ἐσπουδαζε, Phaeipse requenter in omittoninus iaetat.

196쪽

que ortitione exarisinarent pariem cuius generis exempla supra vidimus. Nilii enim inagis ab Isocriclis alii in aliciatim est, Plan titutilia sectari neque moves alti uni scriptores iiivitn-peratos piacteriisse credo Pios in eadem oratione in sopnis lasvehemente castigat. Vatae Ini in orati luna uod Cicero in opistola ad Lientulum I. 10 pag. 47. I ag ti adit: scr ri etianes, an ab oration ibus delingo me fere refersqtie ad mansiteliores Musas quac nes nuxime sicutiam iram adolementia, delectant, ac M igitW --sio Meo nore rein ad niodum side/n Olui, tri libros

DE ORATO IRE, pios arbitror Iotvlue tuo Ore non

infititi, abhorrent sim a committi Anae reseceptis et O rein antitatior in I ARISTOTELEAM e IS CRATEAM tu, levi oratoriarn con Flectu itum Iani si iis quae ex iis totele nota tisi inveniuntui pretiecepta iliscreverit, I eliciua sere annia Isocratis esse auguretur inepto viri ne nullum saltatur Haud pauca cnim etiam apud Aristotelem 1ac Isocrates occupavit pliimina Vero Cicero ex suae aetatis graecoritin Ilutomun scriptis ituris ciui de oratore tractant insΡersit Praestani ipse inclicavit utrivile III. 28. seqq. περ στάσεων lis Pilumntur. Nos vero iii altei a nutus

itin quae si suo , quae aliunde et ex iiDusnana dedisse videatur exa nanimus, ima de nae re exponamus. Haec vero Isocratis ars totaque huius doctrina Plantum Aristotelis tulerit assensum, versus quo nequenter usus esso dicitur docet:

αἰσχρὰν σώωπῆν 'σοκράτην δ' ἐῆν λεγον. '

197쪽

ratio non onscura. Rei enim principia, πίστεις, etiamsi noster non neglexii, Ininus DeI te Curavit, at ni si Isocratis at ceter omni Praestanat iuris, non ad Aristotelis tarne Inentem elaDOrata E 'ἔit. Ita iii quae Plato iam auigii, ex philosopniae atione illa Praecipuo enodare conatus est inde duo iuri integri in his explica Hii, ante non saepe audito more Versantur, tureia Peris P a 's Iam P praecesserant auctores varie et diverse excusserant, de elocutione et orationis dispositione.

Petit Dii intilliinus III. 1. pag. 21x Ara est utra. que sed pluribus eam libris Aristotelo complexire in inde Hai lesio ad alario: ibi tona. II pag. 790 paucis Praeceptis uno libro artem praecepisse Isocrities Vuletur et propter uriorem Aristotelis auctoritatem fieri potuit ut Isocrateus linellus minus notus ex non inum Incinoria usumi excideret et tandem evanesceret. Vomini enim vero si initi video hierauintilia ira sensun non assecutus est ii de tribus Eurisci ne oricis vix dicere potuit risitaribus imo ni egregie falso nocvult Aristotelen non mollo hos tres composuisse, sed alios mio Itie naud paucos de arie pii tractarentisnetorica veluti τα Θεοδεκτεια, Γουλλον, Σοφιστήν, aliaque s Isocritiem vero solam illam laiulatam; itavie,sini in hanc nostri oratoris artem unon ost levipensi constitisse Dro nec magni fuisse pretii scolituΥ. Superiora illa Isocrate non sanidiarissime usum esse Aristotclem docent eum interdum vel ir sisse, alius eiusdem

ostendit ouintiliani locus IV 2 pag. 326:

ntur suae sit narrandi ratii ambiungam . . . eam meri

οἱ μὲν ον τῶν δειλινῶν κροώμε- συνόδων α προς του λοι- πους Ii υναζον λόγους, ἐξευτεοικοὶ καλουι io, o δὲ των ω l νῶν radi φιλοσοφίαν λόγων κρομμαrικοί. Ons interPP. ad Cicer de orii Dra e III. 35. I id Theon Progymn. ap. 4. Cicero Blaetorie. I. 20. et ubi Aristotelein sequitur clo Orat. st 80. seqm auctor ad Herenniunt I. s. in evius arae omnino plurima viae ex Isocratis Prae ceptis originem duxerant Iatere videntur.

198쪽

Durin credibilemve dicamus. Eadem noDis placet quamquam et ARISTOTELES a Isocrate parte in

una tumuerit, raece ira Drmitatu irridens tamqrram

nreesse sit longam aut brevem e oritiones nec lictat ire per πwdimnsmi nisi hic nobis succur veret Isocialem notaIi ignoraxemuSomnes. Aristotelis verba nae III 16 pag. 204

νυν δε γελοίως την διήγησίν φασι δεῖν ειναι ταχείαν. καίτοι σπερ ὁ του μάττοντι ερωμένου πότερον σκλη

αδυνατον ' καὶ ενταυθα μοίως δεῖ γα μὴ μα- κρως διηγεῖσθαι, σπερ υ δε προοιμιάζεσθαι μακρῶς ουδὲ τὰς πίστεις λέγειν ουδ γαρ ενταυθάεστι τ ευ η τῶν ταχ η oza συντόμως, αλλὰ φμετρloiς τουτ δε εστι τὰ λεγειν σα δηλωσε τὰ πρῆγμα η σα ποιησε υπολαβωῖν γεγονεναι η βεβλα- φεναι η Ῥικηκεναι η τηλικαυτα ηλίκα βουλε τροδε εναντί τὰ εναντία. hic non praetermittani quam inutilis sit te Isocaeatis τεχνης veritate dubitatio; nam quae quintilianus ait lavit, in aclecta suisse constat; at invenitur in no praeceptum Aristoteles, tacite iiderii, scit ita ut quibus auctoris ori ad manus essent, nunc notari, niia nariam rea uni plano mulis erant nullus dubitare posset. Nonne igitur inepti et sibi

sunt Iiri Isocratem scripsisSe ariem negent aut Menaecnnios aspicere et iuniorem esse auctoIon hariolentuI'. Eadem nai rationis Praecepta supra ex Dionusto dedim Se hin Ilia rara ἐμάλασσε δε ζυυην καὶ ἐράιπσε πύτερον δε μειων έν ζυμην , α ποι ἰσωμεν ταύrην σκληρα ἡ μαλακον alii, veteres Id, ei exeusi: μωμένως σκληοἀν μαλακῆ μάξει ex Victoria optimo eos lite . quod linguae genitis agitavit, scripsimus μάξης alius D. m. Πόrερον omittit, teritiis σκληρὰν καi μαλακι ν,

iter te tu riun serarans. Verba ha H dubie ex coniici miliis-dain anula, quae tamen in fragmentis legere non mentini; nutrieri fortasse ita restituendi ,

σκληραν δε . . , ε μαλακῆν μαξω τί δὲ .ia δυνατον εἰ μάττειν σε

199쪽

sectatur non suisse neglectum certui est, neque Soli naITationi, sed onani orationis parti conventi. Potuit Dionysius, cui uixima est χάρις in Lyia de suo addere alitia vem adducam nusPIam notatui et maximae notae. xstant nempe eum longiore explicatione illa praecepta in Rhetorica ad Alexandriin viae dicitur. En integrati lociui, ne ullum sit dubiun cap. 30 pag. 119. Buble . .

Oταν δ αυτοι δημνηγορουντες τῶν παρεληλυθυτων τι διεξίωμεν η τὰ παρόντα ζλῶμεν η τὰ μέλλοντα προλέγωμεν, δεῖ τούτων καμον ποιεῖν ' αχέ tus καὶ σαφῶς καὶ μή ἀπίστως σαφῶς μεν πως καταμάθωσι τὰ λεγόμενα πράγματα συντομως εινα μνημονεύσωσι τὰ ροθεντα πιστῶς δε πως μὴ προ του ταῖς πίστεσι κα ταῖς δικαιολογίαις βεβαιῶσαι τον λόγον μῶς τὰς ε ποσεις μῶν οἱ κούοντες ἀποδοκιμάσωσι Σαμως μεν οὐ δηλώσομεν - τῶν νομάτων η π των πραγμάτων ἀνμὴ περβατῶς αυτ δηλῶμεν, αλλα τὰ πρῶτα πραχθέντα η πραττόμενα η πραχθησόμενα πρῶτα λέγωμεν τὰ δε λοιπὰ φεξης τάττωμεν καὶ Σὰν μὴ προαπολιπόντες τὴν τάξιν περ ης αν ἐγχειρήσωμεν λέγειν, διυτέρων ζαγγείλωμεν απὰ μεν ουν τῶν πραγμάτων σαφῶς ουτως ρούμεν απὰ δε τῶν ονομάτων δ ὀτι μάλιστα τοῖς οἰκείοις τῶν πραγμάτων ὀνόμασι τὰς πράξεις προςαγορεύωμεν, καἰ ὰν τοι κοινοῖς και μὴ περβατῶς αυτ τιθῶμεν, ἀλλ' αεἰ τὰ ἐχόμενα εξῆς τάττωμεν. Σο ν τέμως δεεὰν ἡ τῶν πραγμάτων και τῶν νομάτων περιαιρῶμεν τὰ μὴ ἀναγκαῖα 'θῆναι, ταύτα μόνα

καταλείποντες ν φαιρεθέντων σαφὴς σται ὁ λόγος και συντόμως με τουτον τον τρόπον δολώσομεν ου ἀπίστως δε α περ τὰς ἀπιθάνους

πράξεις αιείας φέρωμεν παρ' re εἰκότως τὰ λεγόμενα δόξει πραχθῆναι ὁσα δ' αὐλέαν ἀπιστα συμβαίνοι id est συμβαίνρ δεῖ παραλείπει, εὰν ἀναγκαῖον ὴ λέγειν, εἰδότα δεῖ φαίνεσθαι καὶ επιπλέζαντα αυτὰ τ της παραλείψεως σχῆματι περ-

200쪽

- 1 1 βαλεσθαι και προῖόντος του λόγου πιδείξειν λη- ως πισχνεῖσθαι ροφασισάμενον τι τὰ προειρημένα πρῶτον βουλε ἀποδεῖξαι ἀληθφοντα ' δίκαια

τι των τοιουτων. και τουτον με τυν τρόπον τὰς

tiπιστίας ἰασόμεθα συλλ βδην de τὰς παγγελίας και τὰς δηλώσεις και τὰς προ σεις ερ παν/των

τῶν ιρημενων σαφεῖς και βραχείας και i. πίστους ποιήσομεν '). illaec omnia plura qui lena descripsimus Iod non modo na IT aistionis praeceptum, sed enodationem quoque tibiis illud fiat

rationi laus ex Isocratis libro sumptam esse nain persuasum cst. Inde primuin apparet, et no gravissimum est omnium argumentiun Aristotelem si auctor esset nullis artis sese ipsum iri isuriit esse et Victorii dis Anaximene sententia naud pariunsirniis liri . tauit si Aristoteles non Isocratem solum, qui primus hanc pretulit legem, sed viscipulos etiam, et Anaximenen intellexerit vi cur inultitudinis posuerit numeriam egregie docemuri Praecedit pii lena naud parva lacuna primis veruis, ut Victorius iam suspicatus est locum enim qui in eossicinus legitur et vieni supra iam legere sui Issim primo,

ab Aristotele non repetitum esse constat sedulo soriasse cuipiam illam lacunam explere studenti astixum Sed iid*ωlpraecessit Isocriclis nomen non nuncupatum esse, dicendis Cons. idlani Anaximenes cap. 38. pag. 164. Similia prossit Anon vini s apud Galeuin pag. 194. Iscn: ρε ra δε διηγήσεως θεὶς, σαφήνεια, συντομία, ΠιθΠαrης. Σαφύ. νεια μὲν ουν λέγεται, DLανμι - λέξεσι ξεναι χρώμεθα, μητε διανοίαις, μονε περβάrοις. Συνrουία δε rti αυια μόνον τὰ ναγκαiα διεξίωι εν, uni πόουωμπόμενοι, μιτε ἐπὶ μακρύrπrα Πανόμενοι Πιθανότης δε ταὐτὰ ἀλοθῆ καὶ δυνάμενα πισrευθῆναι δηλῶμεν. o Alia minora viale apiti Spal ling. ad Quintili alii tonn. I. Pag. 457, quibus plura sidero possunt quae Aristotelcin aue toro in

non esse ostendant.

mirmn sane Pios Aristotelis io tot Ieae , ille ni Anax intellis artiaeeidisse in uius enim etiam Dro plura in superiora Dus iam maxianira parten Onvia ex vidi assuta calci vulgo adhaerent, Miae uotoris sitiem non integruna suppleant cons. Biuilo pag. 181 sem.

라틴어 텍스트