GĒrwtikŵn lógwn suggrafeîs@. Erotici scriptores Graeci, recogn. R. Hercher

141쪽

80AXΙΛΛΕΩΣ ΤΑ ΠΟΥ Ηχθετο, ἐσχύνετο, ἀργίζετο ' ἡχθετο μεν πεφωραμένη, ἐσχύνετο ὀνειδιζομένη, ἀργίζετο δὲ στουμένη. Αἰδὼς δὲ καὶ λύπη και οργὴ τρία τῆς ψυχῆς κύματα. Ni διὰ των ὀμμάτων 25 εἰσρέουσα τὴν των οφθαλμῶν ελευθερίαν καθαιρει

ἡ δε λύπη περὶ τα στέρνα διανεμομενη κατατήκει τῆς

ψυχῆς τὸ ζωπυροsν' ἡ δὲ οργὴ περιυλακτοῶσα τὴν

καρδίαν ἐπικλύζει τον λογισμὸν τῶ τῆς μανίας ἀφρω. Λόγος δε τούτων απάντων πατήρ, καὶ ἔοικεν ἐπι 310 σκοπῶ τόξον βάλλειν καὶ ἐπιτυγχάνειν και ἐπι τὴν ψυχὴν πέμπειν τα βλήματα και ποικίλα τοξεύματα. μεν ἐστιν αὐτῶ λοιδορίας βελος, και γίνεται τοελκος οργή ' τὸ δέ ἐστιν ἔλεγχος ατυχημάτωW ἐκ τούτου τοὐ βέλους λύπη γίνεται ' τὸ δε ἔνειδος ἀμαρ- 15 τημάτων, και καλοsσιν αἰδῶ τὸ τραsμα. 1διον δὲ Φτούτων απάντων των βελῶν βαθέα μεν τα βλήματα, ἄναιμα δὲ τα τοξεύματα. 'Eν δὲ τούτων απάντων φάρμακον, ἀμύνεσθαι τὸν βάλλοντα τοῖς αὐτοῖς βλή

μασι ' λόγος γὰρ γλώσσης βέλος ἄλλης γλώσσης βέλει

20 θεραπεύεται ' και γὰρ τῆς καρδίας ἔπαυσε τὸ θυμούμενον και τῆς ψυχῆς ἐμάρανε τὸ λυπούμενον. - δέ τις ανάγκη τos κρείττονος σιγάσy τὴν ἄμυναν, 5 ἀλγεινότερα γίνεται τὰ ἔλκη τῆ σιωπῆ' αἱ γὰρ ωδῖνες των ἐκ τοs λόγου κυμάτων οὐκ ἀποπτύσασαι τονα ἀφρὸν οἰδοsσι περὶ ἐαυτὰς πεφυσημέναι, Ἐν τούτω δε ἔτυχον πέμψας τὸν Σάτυρον προς 30 τὴν κόρην ἀποπειρασόμενον τῆς φυγῆς. 'H δε πριν ἀκοῶσαι πρὸς τὸν Σάτυρον ' δέομαι' ἔφη ' προς θεῶν ξένων και εγχωρίων, ἐξαρπάσατέ με τῶν τῆς μητρὸς

2b post πεφυσημένω: τοσουτων ουν ἡ Λευκίππη γεμισθεῖσα siημάτων Ουκ ἔφερε την προσβολην

142쪽

ταλίποιτε, βρόχον πλεξαμένη την ψυχήν μου ουτως ἀτάσω ' Ἐγὼ δὲ ως ταῶτα ἡκουσα, τὸ πολὐ της φροντίδος ἀπερριψάμην. Θυο δε ημερας διαλιπόντες,δτε καὶ αποδημων ἔτυχεν ὁ παtήρ, παρεσκευαζόμεθα βπρος την φυγήν. 31 Eἰχε δ' ὁ Σάτυρος του φαρμάκου λείψανον, ωτον Κώνωπα ἐν κατακοιμίσας ' τουτου διακονουμενος

ἡμῖν ἐγχεῖ λαθὼν κατὰ τῆς κύλικος τῆς τελευταίας, ἡν τῆ Πανθεία προσέφερεν ' ἡ ἀναστῆσα ωχετο 102 εἰς τον θάλαμον ἐαυτῆς και εὐθῶς ἐκάθευδεν. Εἶχε δὲ ἔτεραν ἡ Λευκίππη θαλαμηπόλον, ἐν τω αυτωφαρμάκω καταβαπτίσας ὁ Σάτυρος προσεπεποίητο γὰρ και αυτῆς, ἐξ ου τω θαλάμω προσεληλύθει, ἐρῶν)ἐπι την τρίτην θήραν ἔρχεται τον θυρωρόν ' κἀκεῖ- 153 νον βεβλήκει τω αὐτω πω ματι. υχημα δὲ εὐτρεπες ημῆς προ των πυλῶν ἐξεδέχετο, ὁπερ ὁ Κλεινίας παρεσκευασε, και ἔφθασεν ημῆς ἐπ αυτου περιμένων αυτός. Ἐπεὶ δὲ πάντες ἐκάθευδον, περὶ πρώτας νυκτὸς φυλακας προῆμεν ἀψοφητί, Λευκίππην του 204 Σατύρου χειραγωγοῶντος. Καὶ γὰρ ὁ Κώνωψ, οσπερ ἡμῖν ἐφήδρευε, κατὰ τυχην ἐκεινην ἀπεδήμει τηνημεραν τῆ δεσποίνη διακονησόμενος. 'Aνοίγει δὴ τὰς ἄρας ὁ Σάτυρος καὶ προήλθομεν ' ώς παρῆμεν 5 ἐμὶ τὰς πυλας, ἐπέβημεν του οχήματος. φεν δὲ οἱ etsπάντες εξ, ημεῖς καὶ ὁ Κλεινίας καὶ δυο θεράποντες αυτοs. Ἐλαύνομεν ουν την ἐπὰ Σιδῶνος και περὶ μοίρας τῆς νυκτὸς δύο παρῆμεν ἐπὶ την πόλιν καὶ ευθὼς ἐπι Βηρυτοs τον δρόμον ἐποιουμεθα, νομίζοντες ευ

6 ρήσειν ἐκεῖ ναsν ἐφορμῶσαν. καὶ οὐκ ἡτυχήσαμεν ' 3οώς γὰρ ἐπι τοs Βηρυτίων λιμένος ξλθομεν, ἀναγό- μενον σκάφος εὐρομεν, ἄρτι τὰ πρυμνήσια μέλλον

143쪽

ἀπολυειν. Μηδὲν ουν ἐρωτησαντες ποῖ πλει, μετεσκευαζόμεθα ἐπὶ την θάλατταν ἐκ της γης, καὶ ὁ καιρὸς μικρὸν ἄνω της G. Ἐπλει δὲ τὸ πλοίου εἰς

'Aλεξάνδρειαν, την μεγάλην του Νείλου πόλιν. 3 Ἐχαιρον το πρῶτον ορῶν την θάλατταν ουπω 32 πελαγίζοντος του σκάφους, ἀλλ' ἔτι τοῖς λιμέσιν ἐποχουμένου. Dς δε ἔδοξεν ουριον εἶναι προς αναγωγην το πνεωα, θόρυβος ην πολὐς κατὰ το σκάφος, των ναυτῶν διαθεόντων, του κυβερνητου κε- 10 λευοντος, ἐλκομένων των κάλων ' η κεραία περιηγετο, 2 τὸ ἱστίον καθίετο, η ναυς ἀπεσαλευετο, τὰς ἀγκυρας ανέσπων, O λιμην κατελείπετο ' την γην ἐωρῶμεν απὸ της νεὼς κατὰ μικρὸν αναχωροῶσαν, ως αυτην πλέουσαν ' παιανισμὸς ην καὶ πολλη τις ευχη, 15 σωτῆρας καλούμτων καὶ ευφημουντων αἴσιον τον πλοsν γενέσθαι ' τὸ πνεsμα Πρετο σφοδρότερον, τὸ ἱστίον ἐκυρτοsτο καὶ εἷλκε την ναῶν.

Ἐτυχε δέ τις ημῖν νεανίσκος παρασκηνῶν, δς 33 καιρὸς ὴν ἀρίστου, φιλοφρονουμενος ημῆς συν-2ο αριστῶν ηξίου. Kαὶ ημῖν δ' ὁ Σάτυρος παρέφερεν 'ῶστε μέσον καταθέμενοι ἀ εἴχομεν, τὸ ἄριστον ἐκοινοsμεν, καὶ λόγον. Λεγω ει πρῶτος 2

πόθεν, ω νεανίσκε, καὶ τεια σε δεῖ καλεῖν;V V Ἐγώ Μενέλαος ' εἶπεν, 'τὸ γ νος Αἰγύπτιος. NI5 υμέτερα τίνα Ἐγὼ Κλειτοφῶν, ουτος Κλεινίας, 3 Φοίνικες ἄμφω ' ' Πς ουν η πρόφασις υμῖν της αποδημίας; ' ρουν συ πρῶτος ημιν φράσyς, καὶ τὰ παρ' ημῶν ἀκούσηVAέγει Ουν ὁ Μενέλαος 'τὸ μεν κεφάλαιον της 34as ἐμης αποδημίας ἔρως βάσκανος καὶ θήρα δυστυχης. φων μειρακίου καλοs, τὸ δὲ μειράκιον φιλόθηρονην. Σπεῖχον τὰ πολλά, κρατεῖν ουκ ἡδυνάμην ' ως

144쪽

ρῶμεν ουν ἱππευοντες ἄμφω καὶ τὰ πρῶτα εὐτυχου-3 μεν, τὰ λεπτὰ διώκοντες των θηρίων. Ἐξαίφνης δὲ σνς της υλης προπηδῶ, καὶ το μειράκιον ἐδίωκε ' καὶ ὁ συς ἐπιστρέφει την γένυν καὶ αντιπρόσωπος ἐχώρει εδρόμω, καὶ τὸ μειράκιον ουκ ἐξετρέπετο , βοῶντος

εμου καὶ κεκραγότος 'ἔλκε τον ιππον, μετένεγκε τὰς

ηνίας , πονηρὸν τὸ θηρίον ' ἄξας δὲ ὁ συς σπουδοε ἔτρεχεν ώς ἐπ' αυτό. Καὶ οἱ μεν συνέπιπτον ἀλληλοις, ἐμὲ δε τρόμος, ῶς εἶδον, λαμβάνει καὶ φοβου- 10μενος μη φθάση τὸ θηρίον καὶ πατάξη τὸν Ἀπον,

ἐναγκυλησάμενος τὸ ἀκόντιον, πριν ακριβῶς κατα- στοχάσασθαι του σκοποs, πέμπω τὸ βέλος, τὸ b μειράκιον παραθέον αρπάζει την βολην. οδει τότε ψυχην ἔχειν, καὶ ψυχην εἶχον ὀλως; TO i5 δε- τας χεῖρας ώρεγέ μοι μικρὸν ἔτι ἐμπνέων καὶ περιέβαλλε καὶ ἀποθνησκων ουκ ἐμίσει με τὸν πονηρὸν ὁ υπ ἐμου πεφονευμένος , αλλὰ την ψυχην ἀφηκε τῖ φονευσάση περιπλεκόμενος δεξιῆ.6 Ἀγουσιν ουν με ἐπὶ τὸ δικαστηριον οἱ του μειρακίου 20 γονεῖς Ουκ ἄκοντα ' και γὰρ παρελθὼν ἀπελογουμηνονδέν , θανάτου δὲ ἐτιμώμην --ῶ. Ἐλεήσαντες ουν οἱ δικασταὶ προσετίμησάναοι τριετη φυγην' ης νυν τέλος ἐχουσης, αυθις ἐπρο ν ἐμαυτου καταίρω Τ Επεδάκρυσεν ὁ Κλεινίας αυτου λέγοντος Πάτροκλον 25 πρόφασιν, ἀναμνησθεὶς Moικλέους ' καὶ ὁ Μενέλαος τἀμὰ δακρυεις' ἔφη Πη καὶ σέ τι τοιουτον ἐξηγαγε; Στενάξας ουν ὁ Κλεινίας καταλέγει τὸν Xαρικλέα καὶ τὸν ιππον, κἀγὼ τἀμαυτου. 3δ υρῶν ουν ἐγὼ τὸν Μενέλαον κατηφη πάνυ τῶν M

145쪽

ΑΤΙΛΛΕΩΣ ΤΑ ΠΟΥ εαυτοs μεμνημένον, τον δε Κλεινίαν ὁποδακρύοντα μνήμη δαρικλέους, βουλόμενος αὐτους της λυπης ἀπαγαγεῖν, εμβάλλω λόγον ερωτικῆς ἐχόμενον ψυχαγωγίας ' καὶ γὰρ ουδὲ η Λευκίππη παρῆν, ἀλλ' ἐνο μυχῶ ἐκάθευδε της νεώς. Λέγω δη προς αυτοὐς ὐπο- 2 μειδιῶν ' ως παρὰ πολῶ κρατεῖ μου Κλεινίας ' ἐβούλετο γὰρ λέγειν κατὰ γυναικῶν, ἄσπερ εἰώθει. μονδ' αν εἴποι νυν ἡτοι ως κοινωνὸν ἔρωτος ευρών.

οὐκ οἶδα γὰρ πῶς ἐπιχωριάζει νυν ὁ εἰς τοὐς ἄρρε- 310 νας ἔρως. ' οὐ γὰρ πολὐ ἄμεινον' ὁ Μενέλαος ἔφη

τοὐτο ἐκείνου; καὶ γὰρ ἀπλούστεροι παῖδες γυναικῶν , καὶ το κάλλος αὐτοῖς δριμύτερον εἰς ηδονήν ' Πῶς δριμύτερον ' ἔφην ' εἴγε παρακsψαν μόνον οἴχε- 4ται καὶ οὐκ ἀπολαsσαι δίδωσι τῶ φιλοῶντι, ἀλλ' i5 ἔοικε τῶ τοs Ἀντάλου πώματι; πολλάκις γὰρ ἐν θω πίνεται πέφευγε, καὶ ἀπῆλθεν ὁ ἐραστὴς ουχευρῶν πιεῖν ' το δὲ ἔτι πινόμενον αρπάζεται πριν

ανδ ὁ πίνων κορεσθῆ, και οὐκ ἔστιν ἀπὸ παιδδς ἀπελθεῖν ἐραστὴν ἄλυπον ἔχοντα την ηδονήν ' κατα- 20 λείπει γὰρ ἔτι διψῶντα V ι ὁ Μενέλαος Παγνοεῖς, ἁ Κλειτοφῶν' ἔφη 36 'το κεφάλαιον τηρούδονῆς. Ποθεινὸν γὰρ αεὶ τὸ ἀκόρεστον. π μὲ εἰς χρῆσιν χρονιώτερον τῶκόρω μαραίνει τὸ τ υόν, τὸ δε ἀρπαζόμενον και - 25 νόν ἐστιν αεὶ καὶ μὰ ι, ἀνθεῖ' οὐ γὰρ γεγηρακυῖαν ἔχει την ηδονήν, κὰὶ ὁσον ἐλαττοsται τῶ χρόνω, τοσοsτον εἰς μέγεθος ἐκτείνεται πόθω. καὶ τὸ ρό- 2δον διὰ τοὐτο τῶν ἄλλων εὐμορφότερόν ἐστι φυτῶν, ' Oτι το κάλλος αὐτοs φεύγει ταχύ. Aύο γὰρ ἐγὼ ad νομίζω κατ' ανθρώπους κάλλη πλαν-αι, τὸ μὲν

26 post καί: τοῖς ἄλλοις

146쪽

3 ουρανιον, το πανδημον. Αλλὰ τὸ μὲν ουράνιον ἄχθεπαι θνητῶ σκήνει δεδεμένον καὶ ζητεῖ προς ου- ρανον ταχὐ φεύγειν ' τὸ δε πάνδημον ἔρριπται κάτω καὶ ἐγχρονίζει περὶ τοῖς σωμασιν. Εἰ δὲ καὶ ποιητὴν δεῖ λαβεῖν μαρτυρα της ουρανίας του κάλλους ἀνό- sδου, ἄκουσον Ομήρου λεγοντος τον καὶ ἀνηρείψαντο θεοὶ Ad οἰνοχοεύειν καλλεος εῖνεκα οἷο, ἶν' ἀθανάτοισι μετείη.ε Ουδεμία δὲ ἀνέβη ποῶ εἰς ουρανὸν διὰ κάλλος γυνη. Καὶ γὰρ γυναιξὶ κεκοινώνηκεν ὁ Ζευς. 'Aλλ' 'Aλκμη- 10νην μὲν ἔχει πένθος καὶ φυγη, Θανάην δὲ λάρναξ καὶ θαλασσα, Σεμέλη δὲ πυρὸς γέγονε τροφή ' δν δὲ

μειρακίου Φρυγὸς ἐρασθῆ, τον οὐρανον αὐτῶ δίδωσιν, ῖνα καὶ συνοικῆ καὶ οἰνοχόον ἔχη του νέκταρος η δε προτερον διάκονος τῆς τιμῆς ἐξέωσται' ἐν γάρ, i. οἶμαι, γυνή. 37 Υπολαβων ουν ἐγὼ 'καὶ μην Ουράνιον ' ἔφην ἔοικε μῶλλον εἶναι τὰ των γυναικῶν κάλλος, ὁσον μὴ ταχὐ φθείρεται. Ἐγγῶς γὰρ του θείου τὸ ἄφθαρτον, τὸ-κινούμενον ἐν φθορὰ θνητὴν φύσιν μι- 202 μούμενον οὐκ ουράνιόν ἐστιν αλλὰ πάνδημον. 'φάσθη μειρακίου Φρυγός, ἀνήγαγεν εἰς οὐρανον τον Φρύγα ' τὸ δε κάλλος των γυναικῶν αὐτὸν τον Θία κατήγαγεν εξ ουρανοs. Αιὰ γυναῖκά ποτε Ζεὐς εμυκήσατο, διὰ γυναῖκά ποτε Σάτυρον ἀρχήσατο, καὶ ad 3 χρυσὸν πεποίηκεν εαυτὸν ἄλλn γυναικί. οἰνοχοείτω μὲν Γανυμήδης, μετὰ δε τῶν θεῶν φη πινέτω, ἶνα διάκονον γυνή. Ἐλεῶ δὲ αυτοs τηνις ἐπ αὐτὰν κατέβη ἀμηστής, o

I post πάνδημον : ωσπερ του κάλλους οἱ χορηγοὶ θεαί

147쪽

ἀνάρπαστος γενόμενος υβρίζεται καὶ ἔοικεν ἐσταυρουμένω ' καὶ το θέαμά ἐστιν αἴσχιστον, μειράκιονεξ ονύχων κρεμάμενον. Σεμέλην δὲ εἰς Ουρανὸν δἀνήγαγεν ουκ ὁρνις ἀμηστής, ἀλλα πυρ ' καὶ μηι θαυμάσης εἰ διὰ πυρός τις ἀναβαίνει Φεἰς ουρα- νόν' ουτως ἀνέβη 'φακλης. Εἰ δε Θανάης την λάρνακα γελας, πῶς τον Περσέα σιωπῆς; 'Aλκμήνa δε τοsτο μόνον δῶρον ἀρκεῖ, ὁτι δι' αυτὴν ἔκλεψεν ὁ Ζευς τρεις ὁλους ἡλιους. α δε δει μεθέντα fi10 τὰς μυθολογίας αυτὴν εἰπεῖν τὴν ἐν τοῖς ἔργοις ηδονήν, ἐγὼ μεν πρωτόπειρος ων εἰς γυναῖκας, ὁσον ὁμιλῆσαι ταῖς εἰς 'Aφροδίτην πωλουμέναις ' ἄλλος γὰρ αν ἴσως εἰπεῖν τι καὶ πλέον ἔχοι μεμυημένος ' εἰρήσεται δέ μοι, καν μετρίως ἔχω πείρας. Γυναικὶ μεν G15 οὐν υγρὸν μὲν το σῶμα ἐν ταῖς συμπλοκαῖς, μαλθακὰ δὲ τα χείλη προς τα φιλήματα. Καὶ διὰ τοὐτο μὲν ἔχει το σῶμα ἐν τοῖς ἀγκαλίσμασιν, ἐν δὲ ταῖς σαρξὶν ὁλως ἐνηρμοσμένον, καί πως ἐγκείμενον περιβάλλειτὴν ηδονήν. Ἐνστίζει δὲ τοῖς χείλεσιν ἄσπερ σφρα- 72ο γῖδας τα φιλήματα, φιλεῖ τέχνη καὶ σκευάζει τοφίλημα γλυκύτερον. ου γὰρ μόνον ἐθέλει φιλεῖν τοῖς χείλεσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖς ὀδοsσι συμβάλλεται καὶ περὶ το τοs φιλοsντος στόμα βόσκεται καὶ δάκνει τὰ φιλήματα. Ἐν δὲ τῆ τῆς 'Αφροδίτης ἀκμῆ οἰστρεῖ μὲν 8a υφ' ἡδονῆς, περικέχηνε δὲ φιλοsσα καὶ μαίνεται ' αἱ δὲ γλῶτται τοsτον τον χρόνον φοιτῶσιν ἀλλήλαις εἰς ομιλίαν καὶ ως δύνανται βιάζονται κἀκεῖναι φιλεῖν ' συ δὲ μείζονα ποιεῖς τὴν ηδονὴν ἀνοίγων τὰ

φιλήματα. Προς δὲ τὸ τέρμα τῆς Mφρod της ἡ γυνὴ s

30 γινομένη πέφυκεν ἀσθμαίνειν ἡπὀ -όδους

24 post φιλήματα : ἔχει δέ τινα καὶ μασθὸς ἐπαφΣμενος ἰδίαν ηδονήν

148쪽

B87ηδονῆς, τὸ ἄσθμα σὐν πνεύματι ἐρωτικῶ μεχριτων του στόματος χειλέων ἀναθορὸν συντυγχάνει πλανωμένω τω φιλήματι καὶ ζητοὐντι καταβῆναι κά- 10 τω ' ἀναστρέφον δὲ σῶν τω ἄσθματι το φίλημα καὶ μιχθὲν μεται καὶ βάλλει την καρδίαν ' ἡ δὲ τα- ιραχθεῖσα τω φιλήματι πάλλεται. Εἰ μὴ τοις σπλάγχνοις ἐν δεδεμένη, ἡκολουθησεν ἀν ελκυσθεῖσα ἄνω τοις φιλήμασι. Παίδων δὲ φιλήματα μὲν απαίδευτα, περιπλοκαὶ δ' ἀμαθεῖς, Ῥφροδίτη δὲαργή, ηδονῆς δ' οὐδέν ' 1ο38 καὶ ὁ Μενέλαος 'ἀλλα συ μοι δοκεῖς' ἔφη ' μὴ

πρωτόπειρος ἀλλα γέρων εἰς 'Aφροδίτην τυγχάνειν ' τοσαύτας ημῶν κατέχεας γυναικῶν περιεργίας. Ἐνα μέρει δὲ καὶ τα τῶν παίδων ἀντάκουσον. Γυναικὶ μεν γὰρ πάντα ἐπίπλαστα και τα ρήματα καὶ τα πή- 15ματα ' καν εἶναι δόξn καλή, τῶν ἀλειμμάτων ἡ πολυπράγμων μηχανή ' καί ἐστιν αυτῆς το κάλλος ἐ

' μυρων ἡ τριχῶν βαφῆς ῆ καὶ φιλημάτων ' ἰν δὲ τῶν

πολλῶν τούτων γυμνώσyς δόλων, ἔοικε κολοιῶ γε-3 γυμνωμένω τῶν τοs μύθου πτερῶν. To δὲ κάλλος 1ο τὸ παιδικὸν οὐκ ἀρδεύεται μύρων ὁσφραις οὐδὲ δολεραις καὶ ἀλλοτρίαις ὀσμαῖς, πάσης δὲ γυναικῶν μυραλοιφίας ἡδιον οδωδεν ὁ τῶν παίδων ἱδρώς. 4 Ἐξεστι δὲ αὐτοῖς καὶ προ τῆς ἐν 'Ἀφροδίτη συμπλοκῆς ἐν παλαίστρα συμπεσεῖν καὶ φανερῶς περιχυθῆναι, ab καὶ οὐκ ἔχουσιν αἰσχύνην αἱ περιπλοκαί, καὶ ου μαλθάσσει τὰς ἐν 'Aφροδίτη περιπλοκὰς ὁγρότης σαρκῶν, ἀλλ' ἀντιτυπεῖ προς ἄλληλα τα σώματα καὶ περὶ τῆς 5 ηδονῆς ἀθλεῖ. N δὲ φιλήματα σοφίαν μὲν οὐκ ἔχει γυναικείαν οὐδὲ μαγγανεύει τοῖς χείλεσιν σινάμωρον 30

ἀπάτην, ώς δὲ οἶδε φιλεῖ, καὶ οὐκ ἔστι τέχνης ἀλλα τῆςJ φύσεως τα φιλήματα. Aυτη δε παιδὸς φιλήμα-

149쪽

AXIAΛΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ τος εἰκων' εἰ νεκταρ ἐπήγνυτο και χεῖλος ἐγίνετο, τοιαῶτα αν εσχες τα φιληματα. Φιλῶν δὲ Ουκ αν

ἔχοις κόρον, ἀλλ' ὁσον ἐμφορῆ, διψῆς ἔτι φιλεῖν, καὶ ουκ αν ἀποσπάσειας το στόμα, μέχρις αν υφ' ηδονῆς - ἐκφυγῖς τα φιλήματα

δὲ ημέραν πλεόντων πολλῆς αἰφνίδιον ἀχλυς περιχεῖται καὶ τῆς ημέρας ἀπωλώλει τὸ φως ' ἐγείρεται δὲ κάτωθεν ανεμος ἐκ τῆς θαλάσσης κατὰ πρόσωπον τῆς νεώς, καὶ ὁ κυβερ- 16 νήτης περιάγειν ἐκέλευσε την κεραίαν. καὶ σπουδῆ 2 περιῆγον οἱ ναῶται, πῆ μὲν την ὀθόνην ἐπι θάτερα συνάγοντες ἄνω του κέρως βία τὸ γὰρ πνεsμα σφοδρότερον ἐμπεσὸν ἀνθέλκειν ουκ ἐπέτρεπε , πῆ δὲ

προς θάτερον μέρος, φυλάττοντες του πρόσθεν με- tib τρου καθ' ο συνέβαινεν ουριον εἶναι τῆ περιαγωγῆ τὸ πνεsμα. Κλίνεται δὲ κοῖλον τοιχίσαν τὸ σκάφος και δἐπὶ θάτερα μετεωρίζεται καὶ πάντη πρηνὲς ὴν, και ἐδόκει τοῖς πολλοῖς ημῶν περιτραπήσεσθαι καθάπαξ ἐμπίπτοντος τοs πνεύματος. Μετεσκευαζόμεθα ουν

ad ἄπαντες εἰς τα μετέωρα τῆς νεώς, ὁπως τὰ μὲν βαπτιζόμενον τῆς νεὼς ἀνακουφίσαιμεν, τὸ δὲ τῆ προσθήκn βιασάμενοι κατὰ μικρὸν καθέλοιμεν εἰς τὸ ἀντίρροπον. Πλέον δὲ ἡνυομεν ουδέν' ἀνέφερε γὰρ δημῆς μῆλλον κορυφουμενον τὸ ἔδαφος τῆς νεώς, ἰαι προς ημῶν κατεβιβάζετο. καὶ χρόνον μέν τινα δια- 5

ταλαντουμένην ουτω την ναsν τοῖς κυμασιν ἐπαλαίομεν εἰς τὸ ἀντίρροπον καθελεῖν ' αἰφνίδιον δὲ

150쪽

μεταβάλλεται το πνεsμα ἐπὶ θάτερα της νεὼς καιμικροὐ βαπτίζεται το σκάφος, του μεν τέως εἰς κῶμα κλιθέντος ἀναθορόντος οξεία ροπῆ, θατέρου δέ, ο6 ὴώρητο, καταρραγέντος εἰς την θάλατταν. Κωκυτὸς ουν αἴρεται μέγας ἐκ τῆς νεώς, καὶ μετοικία πά- ο

λιν καὶ δρόμος μετὰ βοῆς ἐπὶ τὰς αρχαίας ἔδρας.

καὶ τρίτον καὶ τέταρτον και πολλάκις τὸ αυτὸ πάσχοντες κοινὴν ταύτην εἴχομεν ἐν τῶ σκάφει την πλάνην. Πρὶν μεν γὰρ μετασκευάσασθαι το πρῶτον, δίαυλος ημῆς διαλαμβάνει δευτερος. lo2 Σκευοφορουντες ουν κατὰ την ναῶν διὰ πάσης ημέρας δόλιχόν τινα τοsτον δρόμον μυρίον ἐπονοs-μεν, ἀεὶ τον θάνατον προσδοκῶντες. Καιὴν, ώς

2 εἰκός, ου μακράν. Περὶ γὰρ μεσημβρίαν δειλην ὁμεν ῆλιος τέλεον αρπάζεται, εωρῶμεν δὲ εαυτοὐς ώς 14 ἐν σελήνη. mρ μεν ἀπ αυτῆς Ἀταται, μυκῆται δὲ βροντῶν DI ουρανός, καὶ τον αέρα γεμίζει βόμβος, ἀντεβόμβει δε κάτωθεν τῶν κυμάτων ἡ στάσις, μεταξὐ δὲ Ουρανοὐ καὶ θαλάσσης ανέμων ποικίλων 3 ἐσύριζε ψόφος. Καὶ ο μεν αὴρ εἶχε σάλπιγγος ἡχον, χθοι δὲ κάλοι περὶ την ὀθόνην πίπτουσιν, ἀντιπατα- γοῶντες δὲ ἐτετρίγεσαν' ἐφόβει δὲ καὶ τὰ ξύλα τῆς νεώς ρηγνυμενα μη κατὰ μικρὸν ἀνοιχθείη τὸ σκάφος τῶν γόμφων ἀποσπωμένων ' γέρρα δὲ περὶ πῆσαν τηνδ ναῶν ἐκεκάλυπτο. Kαὶ γὰρ ἔμβρος ἐπέκλυζε πολύς, raημεῖς δὲ τὰ γέρρα υποδύντες ἄσπερ εἰς ἄντρον ἐμένομεν, παραδόντες εαυτοὐς τῆ τύχη, ἐίψαντες τὰς ἐλπί-b δας. Πικυμίαι δὲ πολλαὶ καὶ πάντοθεν, αἱ μὲν κατὰ πρόσωπον, αἱ δὲ κατ ουρὰν τῆς νεὼς ἀλλήλαις ἀντέπιπτον. υ δὲ ναῶς ἀεὶ προς μὲν τὸ κυρτούμενον τῆς δ

θαλάσσης ἡγείρετο, προς δὲ τὸ παραδραμὸν ἡδη και

χθαμαλὸν τοὐ κύματος κατεδύετο. ,κει δὲ τῶν κυ-