GĒrwtikŵn lógwn suggrafeîs@. Erotici scriptores Graeci, recogn. R. Hercher

131쪽

70AMAAEΩΣ ΤΑΤΙΟΥ δέλεαρ γίνεται τῆς ἄγρας ' ο τι γὰρ ἀν εἰς αυτὴν ἐμπέπ της του χρυσοs γονῆς, τὸ μὲν προσήψατο μόνον, ἡ πίσσα δὲ εἰς τὴν ἡπειρον ἡρπασε τὴν ἄγραν.

Ουτως ἐκ ποταμου Λιβυκοὐ χρυσὸς ἀλιεύεται 'nsτα εἰπὼν τὴν θυσίαν ἐπὶ τὴν Τυρον ἔπεμπε, 15

και τῆ πόλει συνδοκοῶν. Ο ουν Καλλισθένης δια πράττεται των θεωρῶν εἷς γενέσθαι ' και ταχὐ καταπλευσας εἰς τὴν Τυρον καὶ ἐκμαθὼν τὴν του πατρὸς οἰκίαν ἐφήδρευε ταῖς γυναιξίν' αι δὲ ὀψόμεναι τὴν

θυσίαν ἐξίεσαν ' καὶ γὰρ ὴν πολυτελής. Πολλὴ μὲν 24 των θυμιαμάτων πομπή, πολλὴ δὲ ἡ των ἀνθέων

συμπλοκή. Ira θυμιάματα κασία καὶ λιβανωτὸς καὶ κρόκος ' τα ἄνθη νάρκισσος καὶ ρόδα καὶ μυρρίναι' ἡ-των ἀνθέων αναπνοὴ προς τὴν των θυμιαμάτων ἐριζεν ὀδμήν' το δὲ πνεsμα ἀναπεμπόμενον εἰς τοναέρα τὴν ὀδμὴν ἐκεράννυ, καὶ ὴν ἄνεμος ηδονῆς. 3ιερεῖα πολλὰ μὲν ῆν καὶ ποικίλα, διέπρεπον-εναυτοῖς οι του Νείλου βόες. Bosς γὰρ Αἰγύπτιος ου τὸ μέγεθος μόνον αλλὰ καὶ τὴν χρόαν ευτυχεῖ ' τὸ μεν γὰρ μέγεθος πάνυ μέγας, τον αυχένα παχύς, τὸ νῶτον πλατύς, τὴν γαστέρα πολύς, τὸ κέρας Ουχ ως ὁ Σικελικὸς ευτελὴς ουδ' ως ὁ Κύπριος δυσειδής, ἀλλ' ἐκ των κροτάφων ὁρθιον ἀναβαῖνον, κατὰ μικρὸν εκατέρωθεν κυρτούμενον τὰς κορυφὰς συνάγει τοσουτον, ὁσον αἱ των κεράτων διεστῶσιν ἀρχαί ' καὶ

τὸ θέαμα κυκλουμένης σελήνης ἐστὶν εἰκών ' ἡ χρόα

μενος ὁτι των ἄλλων βοῶν ἐστι βασιλεύς. ει δὲ ὁμsθος Eυρώπης αληθής, Αἰγύπτιον βοsν ὁ Ζευς

ἐμιμήσατο.

Ἐτυχεν ουν ἡ μεν εμὴ μήτηρ τότε μαλακῶς ἔχου- 16

132쪽

B71σα ' σκηψαμένη δε και η Λευκίππη νοσεῖν, ἔνδον ὐπέμεινε συνέκειτο γὰρ ημῖν ἐς ταὐτὸν ἐλθεῖν, ώς αν των πολλῶν ἐξιόντων) , ἄστε συνεβη την αδελφηντην ἐμην μετὰ της Λευκίππης μητρὸς προελθεῖν. I U δε Καλλισθένης την μὲνΛευκίππην ουχ ἐωρακώς οποτε, την δὲ Καλλιγόνην ἰδών την ἐμην αδελφην, νομίσας Λευκίππην εἶναι ἐγνώρισε γὰρ του Σω- στρατου την γυναῖκα πυθόμενος ουδὲν ην γὰρἐαλωκὼς ἐκ της θέας δείκνυσιν ἐνὶ των οἰκετῶν την κόρην, δς ην αυτῶ πιστότατος, καὶ κελεύει ληστὰς 10επ' αυτην συγκροτῆσαι, καταλέξας τον τρόπον της αρπαγης. Πανηγυρις δε ἐπέκειτο, καθ' ην ηκηκόει πάσας τὰς παρθένους απαντῶν ἐπὶ θάλατταν.17 μὲν ουν ταυτα εἰπὼν και την θεωρίαν ἀφωσιωμένος ἀπηλθε ' ναυν δε εἶχεν ἰδίαν, τουτο προ- 15 κατασκευάσας οἴκοθεν εἰ τυχοι της ἐπιχειρησεως. οιμεν δη ἄλλοι θεωροὶ ἀπέπλευσαν, αυτὸς δε μικρὸν ἀπεσάλευε της γης, ἄμα μεν ώς ὰν δοκοίη τοῖς πολίταις ἔπεσθαι, ἄμα δε ῖνα μη πλησίον της Τυρου του σκάφους ἔντος, κατάφωρος γένοιτο μετὰ την ἀρπα- 202 γήν. ἐγένετο κατὰ Σάραπτα κώμην Τυρίων επὶ θαλάττη κειμένην, ἐνταυθα προσπορίζεται λέμβον, δίδωσι δε τω Ζηνωνι ' τουτο γὰρ ην ἴνομα τω3 οἰκέτύ ον επι την αρπαγην παρεσκευάκει. V δε ην γὰρ καὶ ἄλλως ἀρωστορ τὸ σῶμα και φύσει πρακτι- 26

ἐκείνης καὶ δητα ἀπέπλευσεν ἐπι την Τύρον. Ἐστι μικρὸν ἐπίνειον Τυρίων, νησίδων ἀπέχον ολίγον της Ἀρου Ῥοδώπιδος αυτὸ τάφον οἱ Τύριοι λέγουσιν ἔνθα ὁ λέμβος ἐφηδρευε. 30 18 Προ δε της πανηγύρεως, ην ο Καλλισθένης προσεδόκα, γίνεται δη τα του αετos καὶ τῶν μάν-

133쪽

τεων ' καὶ εἰς την ὐστεραίαν παρεσκευαζόμεθα νύκτωρ, ως θυσόμενοι τῶ θεῶ. Πύτων δε τον Ζηνωνα

ἐλάνθανεν ουδέν' ἀλλ' ἐπειδὴ καιρος ἐν βαθείας εσπέρας, ημεῖς μεν προήλθομεν, ὁ δὲ εἶπετο. Ἀρτι 2. γενομένων ημῶν ἐπὶ τῶ χείλει της θαλάσσης, ὁ μὲν τὸ συγκείμενον ἀνέτεινε σημεῖον, ὁ δὲ λεμ- βος ἐξαίφνης προσέπλει, καὶ ἐπεὶ πλησίον ἐγένετο, ἐφάνησαν ἐν αὐτῶ νεανίσκοι δέκα. υκτὰ δὲ λέ- 3ρους ἐπὶ τῆς γης ἔτυχε προλοχίσας, or γυναικείας μεν id εἶχον ἐσθῆτας καὶ των γενείων ἐψίλωντο τὰς τρίχας, ἔφερον δὲ εκαστος υπὸ κόλπω ξίφος, ἐκόμιζον δὲ καὶ

αυτοὶ θυσίαν, ως αν ῆκιστα υποπτευθεῖεν ημεῖς ωόμεθα γυναῖκας εἶναι. Ἐπει δε συνετίθεμεν την Φπυράν, ἐξαίφνης βοῶντες συντρέχουσι και τὰς μὲν is δῶδας ημῶν ἀποσβεννυουσι, φευγόντων-ἀτάκτως

υπὸ τῆς ἐκπλήξεως, τὰ ξίφη γυμνώσαντες ἀρπάζουσι

την αδελφὴν την εμὴν καὶ ἐνθέμενοι τῶ σκάφει, ἐπεμβάντες ευθὼς ὁρνιθος δίκην ἀφίπτανται. 'φῶν 5 οἱ μὲν ἔφευγον Ουδὲν οἴτ' εἰδότες οἴτε εωρακότες, eth οἱ δὲ ἄμα τε ειδον καὶ ἐβόων Πλησταὶ Καλλιγόνην ἄγουσι ' ' τὸ δὲ πλοῖον ήδη μέσην ἐπέραινε την θάλασσαν. Ως δὲ τοις Σαράπτοις προσέσχον, πόρρωθεν ὁ Καλλισθένης τὸ σημεῖον ἰδὼν υπηντίασεν ἐπιπλεύσας καὶ δέχεται μὲν την κόρην, πλεῖ δὲ ευθῶς 15 πελάγιος. Ἐγὼ δὲ ἀνέπνευσα μὲν Ουτω διαλυθέν- 6των μοι τῶν γάμων παραδόξως, ἡχθόμην δ' ὁμως ὐπὲρ αδελφῆς περιπεσούσης τοιαυτd συμφορῶ.υλίγας δὲ ημέρας διαλιπὼν πρὸς την Λευκίπ- 19πην διελεγόμην ' μέχρι τίνος ἐπὶ τῶν φιλημάτων ad ἱστάμεθα, φιλτάτη; προσθῶμεν ξδη τι καὶ ἐρωτι-

30 post φιλτάτη: καλὰ τὰ προοίμια

134쪽

B73κώτερον. Φέρε ανάγκην ἀλλήλοις ἐπιθῶμεν πίστεως. Aν γὰρ ημῆς 'Αφροδίτη μυσταγωγήσy, ου μη τις ἄλ- 2 λος κρείττων γένηται της θεοs ' Tαυτα πολλάκις κατεπάδων ἐπεπείκειν την κόρην υποδέξασθαί με νυκτὸς τω θαλάμω, της Κλειους συνεργουσης, ῆτις ὴν βαυτῆ θαλαμηπόλος. Εἶχε δὲ ὁ θάλαμος αυτῆς Ουτως. 3 Xωρίον ὴν μέγα τέτταρα οἰκήματα ἔχον, δυο μεν ἐπὶ δεξιά, δυο δ' ἐπὶ θἄτερα ' μέσος δὲ διεῖργε στενωπὸς τὰ οἰκήματα ' θυρα δὲ ἐν αρχῆ του στενωπου 4 μία ἐπέκειτο. Tαύτην εἶχον την καταγωγὴν αι γυ- 'ναικες ' και τὰ μὲν ἐνδοτέρω των οἰκημάτων ἡ τε παρθένος καὶ ἡ μήτηρ αυτῆς διειλήχεσαν, ἐκάτερα τὰ αντικρυ, τὰ δὲ ἔξω δυο τὰ προς την εἴσοδον τομὲν ἡ Κλειω το κατὰ την παρθένον, το δὲ ταμιεῖον

5 ῆν. Κατακοιμίζουσα δὲ αεὶ τὴν Λευκίππην ἡ μήτηρ, ἔκλειεν ἔνδοθεν τὴν ἐπὶ του στενωπου θυραν ' ἔξωθεν δέ τις ἔτερος ἐπέκλειε καὶ τὰς κλεῖς ἔβαλλε διὰ τῆς οπῆς ' ἡ δὲ λαβουσα ἐφυλαττε καὶ περὶ τὴν μκαλέσασα τον εἰς τοὐτο ἐπιτεταγμένον διέβαλλε πά-6 λιν τὰς κλεῖς, ὁπως ἀνοίξειε. Tαυταις ουν ἴσας 20 μηχανησάμενος ὁ Σάτυρος γενέσθαι, τὴν ἄνοιξιν πειρῶται καὶ ως ευρε δυνατήν, τὴν Κλειω ἐπεπείκει τῆς κόρης συνειδυίας μηδὲν ἀντιπρῆξαι τῆ τέχνy. Tαυτα ἐν τὰ συγκείμενα. 20 υν δέ τις αυτῶν οἰκέτης πολυπράγμων καὶ λάλος a. καὶ λίχνος καὶ παν ο τι αν εἴποι et ις, ἴνομα Κώνωψ.Oυτός μοι ἐδόκει πόρρωθεν ἐπιτηρεῖν τὰ πραττόμενα ἡμῖν ' μάλιστα δ', ὁπερῆν, υποπτευσας μή τι

135쪽

74 AXIAAEΩΣ ΤΑΤΙΟΥ νυκτωρ ἡμῖν πραχθῆ, διενυκτέρευε μέχρι πόρρω τῆς ἐσπέρας, ἀναπετάσας του δωματίου τὰς θυρας, ῶστε ἔργον ἐν αυτον λαθεῖν. 'o ουν Σάτυρος βου- 2λόμενος αυτον εἰς φιλίαν ἀγαγεῖν, προσέπαιζε πολ-s λάκις και κώνωπα ἐκάλει καὶ ἔσκωπτε τουνομα σὐν γέλωτι. Καὶ ουτος εἰδὼς του Σατυρου την τέχνην προσεποιεῖτο μὲν ἀντιπαίζειν καὶ αυτός, ἐνετίθει δετI παιδιὰ της γνωμης το ἄσπονδον. Λέγει δη προς 3αυτον ' ἐπειδη καταμωκα μου και τουνομα, φέρε σοι 1ο μυθον απὸ κώνωπος εἴπω.

Ο λέων κατεμέμφετο τον Προμηθέα πολλάκις 21ὁτι μέγαν μὲν αυτὸν ἔπλασε καὶ καλὸν και την μεν γένυν ἄπλισε τοῖς ὀδουσι, τους δὲ πόδας ἐκράτυνε τοῖς ἔνυξιν, ἐποίησέ τε των ἄλλων θηρίων δυνατώ-u, τερον. Ο δὲ τοιουτος' ἔφασκε ' τὸν ἀλεκτρυόνα φο

βουμαι Καὶ ὁ Προμηθευς ἐπιστὰς ἔφη Ἀί με 2

μάτην αἰτια; τα μεν γὰρ ἐμὰ πάντα ἔχεις, ο σα πλάττειν ἡδυνάμην, η δε σὴ ψυχη προς τουτο μόνον

μαλακίζεται Εκλαεν ουν εαυτὸν ὁ λέων και τῆς δει- 20 λίας κατεμέμφετο καὶ τέλος αποθανειν ἡθελεν. Ου- 3τω δε γνώμης ἔχων ἐλέφαντι περιτυγχάνει και προσροαγορευσας εἱστήκει διαλεγόμενος. Καὶ ὁρων διὰ παντὸς τα ῶτα κινουντα 'τί πάσχεις; ἔφη, 'καὶ τί δήποτε ουδε μικρὸν ἀτρεμει σου το ους ; Και ὁ ἐλέ- Φ25 φας κατὰ τυχην παραπτάντος αυτὸν κώνωπος 'ὁρας'

ἔφη 'τουτὶ τὸ βραχυ το βομβουν; ἐν εἰσδυη με τῆτῆς ἀκοῆς ὁδω, Yέθνηκα Kαι ὁ λέων 'τίουν ' ἔφη

ἔτι ἀποθνήσκειν με δει τοσουτον ὁντα καὶ ἐλέφαντος ευτυχέστερον, ἴσον κρείττων κώνωπος ἀλεκτρυών; ab υρας ὁσον ἰσχυος ὁ κώνωψ ἔχει, ως καὶ ἐλέφαντα φοβειν Συνεὶς ουν ὁ Σάτυρος τὸ υπουλον αυτου των b

136쪽

λόγων, ηρεμα μειδιῶν ' ἄκουσον καμου τινα λόγον εἶπεν Παπὸ κώνωπος καὶ λέοντος, ον ἀκηκοά τινος των φιλοσόφων ' χαρίζομαι δε σοι του μύθου τον ἐλέφαντα. 22 Λέγει τοίνυν κώνωψ ἀλαζών ποτε προς τον 5 λέοντα ' εἶτα κἀμου βασιλεύειν νομίζεις ώς των αλ- λων θηρίων ; ἀλλ' ουτ ἐμου καλλίων ουτε ἀλκιμώτερος εφυς ουτε μείζων. Ἐπεὶ τίς σοι πρῶτον ἐστιν 2 αλκη; ἀμύσσεις τοῖς ἔνυξι καὶ δάκνεις τοῖς ὁδοsσι. υτα γὰρ ου ποιεῖ μαχομένη γυνη ; ποιον δὲ μέγε- istθος η κάλλος σε κοσμεῖ; στέρνον πλατύ, ὼμοι παχεῖς και πολλη περὶ τον αυχένα κόμη. 'ν κατόπινουν αἰσχύνην ουχ ὁρας; 'μοὶ δὲ μέγεθος μεν ὁ ἀηρῖλος, ὁσον μου καταλαμβάνει το πτερόν, κάλλος δὲ αἱτων λειμώνων κόμαι ' αι μὲν γάρ εἰσιν ἄσπερ ἐσθῆ- 153 τες, ας ὁταν θέλω παῶσαι την πτησιν ἐνδύομαι. Tην δε ανδρειαν μου μη και γελοῖον Π καταλέγειν ' ἔργα

νον γὰρ ὁλος εἰμὶ πολέμου. Μετὰ μεν σάλπιγγος καὶ βέλους παρατάττομαι, σάλπιγξ δέ μοι και βέλος

τὸ στόμα, ἄστε εἰμὶ και αυλητης καὶ τοξότης' ἐμαυ- 20 του δε οἰστὸς και τόξον γίνομαι ' τοξεύει γάρ με διαέριον τὸ πτερόν, ἐμπεσὼν δὲ ώς απὸ βέλους ποιῶ τὸ τραῶμα, ο-παταχθεὶς ἐξαίφνης βοα καὶ τον τε τρωκότα ζητεῖ' εγὼ δε παρὼν ου πάρειμι, ὁμου δεκαι φεύγω και μένω καὶ περιιππεύω τον ἄνθρωπον 25

τῶ πτερῶ, γελῶ-αυτὸν βλέπων περὶ τοῖς τραύμα- 4 σιν ορχούμενον. 'Aλλὰ τί δει λόγων; ἀρχώμεθα μάχης I αὶ j ἄμα λέγων ἐμπίπτει τῶ λέοντι καὶ εἰς τοὐς οφθαλμοὐς ἐμπηδα καὶ εἴ τι ἄλλο ἄτριχον τῶν

προσώπων, περιιπτάμενος ἄμα και τῶ βόμβω καταυ- δολῶν. υ δε λέων ηγρίαινέ τε και μετεστρέφετο παντηκαι τον αμα περιέχασκεν, ὁ δε κώνωψ ταύτη πλέον

137쪽

AMAAΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ την οργην ἐτίθετο παιδιὰν καὶ ἐπ' αυτοῖς ἐτίτρωσκε τοῖς χείλεσιν. Καὶ ὁ μὲν ἔκλινεν εἰς τὸ λυποsν μέρος, ανακάμπτων ἔνθα του τραυματος η πληγή, ὁ ῶσπερ παλαιστὴς τὸ σῶμα σκευάζων εἰς τηνε συμπλοκὴν ἀπέρρει των του λέοντος ὀδόντων, αυτὴν μέσην διαπτὰς κλειομένην την γένυν. Οι δὲ οδόν- 6τες κενοὶ τῆς θήρας περὶ εαυτοὐς ἐκροτάλιζον. υδη τοίνυν ὁ λέων ἐκεκμήκει σκιαμαχῶν πρὸς τὸν αέρα τοῖς ὀδοsσι καὶ εἱστήκει παρειμένος οργῆ ' ὁ δε10 κώνωψ περιιπτάμενος αυτοs την κόμην ἐπηυλει μέλος ἐπινίκιον. Μακρότερον δε ποιουμενος τῆς πτή- 7σεως τὸν κυκλον ὐπὸ περιττῆς απειροκαλίας ἀράχνου λανθάνει νήμασιν ἐμπλακείς, καὶ τὸν αράχνην ουκἔλαθεν ἐμπεσών. Mς δ' οὐκέτι εἶχε φυγεῖν, ἀδημο-lb νῶν εἶπεν ω τῆς ἀνοίας ' προὐκαλούμην γὰρ ἐγὼ λέοντα, ολίγος δέ με ργρευσεν ἀράχνου χιτών 'Tαυτα εἰπὼν ' βρα τοίνυν ' ἔφη ' καὶ σοὶ τοὐς ἀράχνας φοβεῖσθαι καὶ ἄμα ἐγέλασε. Καὶ ὀλίγας διαλιπὼν ημέρας, εἰδὼς αὐτὸν γα-232' στρὸς ἡττώμενον, φάρμακον πριάμενος ὁπνου βαθέος ἐφ ἐστίασιν αὐτὸν ἐκάλεσεν. υ δε υπώπτευε μέν τινα μηχανὴν καὶ ἄκνει τὸ πρῶτον ' ώς δὲ ἡ βελτίστη γαστὴρ κατηνάγκασε, πείθεται. Ἐπεὶ δε ἡκε πρὸς 2τὸν Σάτυρον εἶτα δειπνήσας ἔμελλεν ἀπιέναι, εγχεῖ ad του φαρμάκου κατὰ τῆς τελευταίας κύλικος ὁ Σάτυρος αὐτω' καὶ ὁ μεν ἔπιε καὶ μικρὸν διαλιπών, οσον εἰς τὸ δωμάτιον αυτοὐ φθάσαι, καταπεσὼν ἔκειτο, τὸν ἴπνον καθεύδων τοὐ φαρμάκου. Dis 3 Σάτυρος εἰστρέχει προς με καὶ λέγει 'κεῖταί σοι

30 καθεύδων ὁ Κύκλωψ σὐ δὲ Oxως 'Οδυσσεῖς ἀγαθὸς γένη ' καὶ ἄμα ἔλεγε καὶ ῆκομεν ἐπὶ τὰς θέρας τῆς ἐρωμένης, καὶ ὁ μὲν ἡπελείπετο, ἐγὼ δὲ εἰσήειν,

138쪽

4 μον διπλοsν, χαρῆς ἄμα καὶ φόβου. V μεν γὰρ του κινδύνου φόβος ἐθορύβει τὰς της ψυχῆς ἐλπίδας, ἡ

δε ελπὶς του τυχεῖν ἐπεκάλυπτεν ηδονῆ τον φόβον ουτω καὶ τὸ ελπίζον ἐφοβειτό μου και ἔχαιρε το ελυπούμενον. υρτι δε μου παρελθόντος εἴσω του θαλάμου τῆς παιδός, γίνεταί τι τοιουτο περὶ την τῆς

κόρης μητερα ' ἔτυχε γὰρ ὀνειρος αυτὴν ταράξας. 5 Ἐδόκει τινὰ ληστὴν μάχαιραν εχοντα γυμνὴν ἄγεινάρπασάμενον αυτῆς τὴν θυγατερα καὶ καταθέμενον 10έπτων , μέσην ἀνατέμνειν τῆ μαχαίρα τὴν γαστέρα κάτωθεν ἀρξάμενον απὸ τῆς αἰδοsς. Tαραχθεῖσα οὐν υπὸ δείματος ώς εἶχεν αναπηδῆ και ἐπὶ τον τῆς

θυγατρὸς θάλαμον τρέχει εγγὴς γὰρ ἐν) ἄρτι μου

6 κατακλιθέντος. Ἐγὼ μεν δὴ τον ψόφον ἀκούσας is ἀνοιγομένων των θυρῶν ευθῶς ἀνεπήδησα, ἡ δε ἐπὶ τὴν κλίνην παρῆν. Συνεὶς ουν τὸ κακὸν ἐξάλλομαι καὶ διὰ των θυρῶν δεμαι δρόμω, και ὁ Σάτυρος υποδέχεται τρέμοντα και τεταραγμένον ' εἶτα ἐφεύγομεν διὰ του σκότους καὶ ἐπι τὸ δωμάτιον εαυτῶν χοῆλθομεν. 24 H δε πρῶτον μεν υπὸ ἰλίγγου κατέπεσεν, 'ειτα ἀνενεγκοῶσα τὴν Κλειω κατὰ κόρρης. ώς εἶχε ραπίζει, και ἐπιλαβομένη τῶν τριχῶν ἄμα προς τὴν θυγατέρα ἀνωμωξεν ἀπώλεσάς μου λέγουσα Λευ- 25 2 κίππη, τὰς ἐλπίδας. οἴμοι, Σώστρατε. Συ μεν ἐν Βυζαντίω πολεμεῖς υπερ ἀλλοτρίων γάμων, ἐν Ἀρω δε καταπεπολέμησαι, και τῆς θυγατρός σου τις τοὐς γάμους σεσύληκεν. οἰμοι δειλαία, τοιούτους 3 σου γάμους ἔψεσθαι οὐ προσεδόκων. 'υφελον ἔμει- χνας ἐν Βυζαντίω, ὁφελον ἔπαθες πολέμου νόμω τὴν

sβριν, ἴφελον σε καν Θρὰξ νικήσας ἴβρισεν ' οὐκ

139쪽

κακόδαιμον, ἀδοξεῖς ἐν οις δυστυχεῖς. Ἐπλάνα δε 4 με καὶ τὰ των ἐνυπνίων φαντάσματα, τον δὲ ἀληθέστερον ἔνειρον οὐκ ἐθεασάμην ' νυν δ' ἀθλιώτερον 5 ἀνετμήθης την γαστερα ' αυτη δυστυχεστερα της μαχαιρας τομή, οὐδὲ εἶδον τον ἡβρίσαντά σε, οὐδὲ οἶδα μου συμφορῆς την τύχην. οῖμοι των κακῶν. και δοsλος ὴν θάρρησεν οὐν ἡ παρθενος, αν ἐμοὐ δια- 2510 πεφευγότος, καὶ 'μὴ λοιδορει μου , μῆτερ , την παρθενίαν ' οὐδεν ἔργον μοι πέπρακται τοιούτων ρημάτων ἄξιον , οὐδὲ οἶδα τοὐτον ὁστις ἡν, εἴτε δαίμων εἴτε ῆρως εἴτε ληστής. Ἐκείμην δε πεφοβη - 2μενη, μηδ' ἀνακραγεῖν διὰ τον φόβον δυναμένη 'is φόβος γὰρ γλώττης ἐστι δεσμός. 'Εν οἶδα μόνον, ουδείς μου την παρθενίαν κατίσχυνε. Καταπεσοῶσα 3οὐν ἡ Πάνθεια πάλιν ἔστενεν, ημεῖς δὲ ἐσκοπο-εν καθ' εαυτοὐς γενόμενοι τί ποιητέον εἴη, και ἐδόκει κράτιστον εἶναι φεύγειν, πρὶν εως γενηται καὶ τὸ ad παν ἡ Κλειω βασανιζομενη κατε-I. Aoων οὐν ούτως εἰχόμεθα ἔργου, σκηψάμενοι 26 προς τον θυρωρὸν ἀπιεναι προς ἐρωμένην, καὶ ἐπὶ την οἰκίαν ἐρχόμεθα την Κλεινίου. υσαν δε λοιπον μέσαι νύκτες, ἄστε μόλις ὁ θυρωρὸς ἀνεωξεν ημῖν. as Καὶ ὁ Κλεινίας εν ὐπερωω γὰρ τον θάλαμον εἶχε διαλεγομένων ημῶν ἀκούσας κατατρέχει τεταραγμένος. Καὶ ἐν τούτω την Κλειω κατόπιν ὁρῶμεν σπου- 2

δῆ θέουσαW ἐν γὰρ δρασμὸν βεβουλευμένη. υμα

τε οὐν ὁ Κλεινίας ἐκουσεν ημῶν ἁ πεπόνθαμεν' καὶ 30 τῆς Κλειοsς ημεῖς οπως φύγοι, καὶ πάλιν ημῶν ἡ Κλειω τί ποιεῖν μέλλομεν. Παρελθόντες οὐν εἴσω 3τῶν θυρῶν τῶ Κλεινία διηγούμεθα τὰ γεγονότα καὶ

140쪽

σὐν υμῖν' ἐν γὰρ περιμείνω την εω, θάνατός μοι πρόκειται των βασάνων γλυκυτερος ' 27 D ουν Κλεινίας της χειρός μου λαβόμενος αγειτης Κλειοsς μακρὰν καὶ λέγει ' δοκῶ μοι καλλίστην

γνωμην ευρηκέναι, ταυτην μὲν έπεξαγαγεῖν, ημῆς δε ὀλίγας ημέρας ἐπισχειν, καν ουτω δοκῆ, συσκευα-2 σαμέ xς απελθεῖν. Oυτε γὰρ νυν οἶδε της κόρης η μητηρ τινα κατέλαβεν, ως υμεῖς φατε, ο τε καταμηνύσων ουκ ἔσται της Κλειοὐς ἐκ μέσου γενομένης τάχα δὲ καὶ την κόρην συμφυγεῖν πείσετε ' Ἐλεγε

και αυτὸς ὁτι κοινωνὸς γενήσεται της αποδημίας. 3 Ἀῶτα ἔδοξε και την μεν κλειω των οἰκετῶν αυτοs

τινι παραδίδωσι, κελεύσας ἐμβάλλεσθαι σκάφει, ημεῖς δε αυτοs καταμείναντες ἐφροντίζομεν περὶ των ἐσομένων, καὶ τέλος ἔδοξεν ἀποπειραθῆναι της κόρης καὶ εἰ μεν θελήσει συμφυγεῖν, ουτω πράττειν' εἰ δεμη, μένειν αυτοs, παραδόντας εαυτοὐς τd τύχn. Κοιμηθέντες οὐν ΓολίγονJ της νυκτὸς ὁσον το λοιπὸν περὶ την εω πάλιν ἐπι την οἰκίαν ἐπανήλθομεν. 28 υ οὐν Πάνθεια αναστῆσα περὶ τὰς βασάνους της Κλειοὐς ηὐτρεπίζετο καὶ καλεῖν αυτην ἐκέλευσεν. Ως δ' ην αφανης, πάλιν ἐπι την θυγατέρα δεται καὶ

ουκ ἐρεῖς' ἔφη ' την συσκευὴν τοs δράματος; ἰδοὐ 2 καὶ ἡ Κλειω πέφευγεν ' υ δὲ ἔτι μῆλλον ἐθάρρησε

και λέγει ' τί πλέον εἴπω σοι, τίνα δ' ἄλλην προσαγάγω πίστιν τῆς ἀληθείας μείζονα; Εἰ παρθενίας

3 ἐστί τις δοκιμασία, δοκίμασον '' V μι καὶ τοὐτoVἔφη ἡ Πάνθεια ' λείπεται, ἶνα και μετὰ μαρτύρων δυστυχῶμεν ' nsτα ἄμα λέγουσα, ἐπήδησεν ἐξω. 29 , δε Λευκίππη καθ' ἐαυτὴν γενομένη και των τῆς μητρὸς γεμισθεῖσα ρημάτων παντοδαπή τις ἐν.